ΚΕΦΑΛΑΙΑ : 6^ο – 7^ο – 8^ο – 9^ο – 10^ο

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 6^ο

7^ο – 8^ο – 9^ο – 10^ο

Η πρόσκληση για σωτηρία

1 Καθώς, λοιπόν, είμαστε συνεργοί του, παρακαλούμε ταυτόχρονα να μη δεχθείτε μάταια τη χάρη τού Θεού

2 (επειδή, λέει: «Σε καιρό δεκτό σε εισάκουσα, και σε ημέρα σωτηρίας σε βοήθησα» να, τώρα είναι καιρός ευπρόσδεκτος, να, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας)

3 μη δίνοντας κανένα πρόσκομμα σε τίποτε, για να μη επικολληθεί κάποιο ψεγάδι στη διακονία

4 αλλά, σε κάθε τι συνιστώντας τον εαυτό μας ως υπηρέτες τού Θεού, με πολλή υπομονή, με θλίψεις, με ανάγκες, με στενοχώριες,

5 με ραβδισμούς, με φυλακές, με ακαταστασίες, με κόπους, με αγρυπνίες, με νηστείες

6 με αγαθότητα, με γνώση, με μακροθυμία, με χρηστότητα, με Άγιο Πνεύμα, με αγάπη ανυπόκριτη

7 με λόγο αλήθειας, με δύναμη Θεού με τα όπλα της δικαιοσύνης, τα δεξιά και τα αριστερά

8 με δόξα και ατιμία, με συκοφαντία και με εγκωμιασμό σαν πλάνοι, όμως κάτοχοι της αλήθειας

9 σαν αγνοούμενοι, αλλ' είμαστε καλά γνωστοί σαν να φτάνουμε στον θάνατο, αλλά, να, ζούμε σαν να περνάμε από παιδεία, αλλά δεν θανατωνόμαστε

10 σαν λυπούμενοι, αλλά πάντοτε έχουμε χαρά σαν φτωχοί, όμως πλουτίζουμε πολλούς σαν να μη έχουμε τίποτε, όμως τα πάντα κατέχουμε.

11 Το στόμα μας ανοίχθηκε προς εσάς, Κορίνθιαι, η καρδιά μας πλατύνθηκε.

12 Δεν έχετε στενοχώρια σε μας αλλ' έχετε στενοχώρια μέσα στα σπλάχνα σας.

 13 Αποδίδοντας, λοιπόν, την ίδια αντιμισθία, (μιλάω σαν σε παιδιά μου)' πλατυνθείτε κι εσείς.

Ο Θεός καλεί για μια άγια ζωή

14 Μη ομοζυγείτε με τους απίστους επειδή, ποια συμμετοχή έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Και ποια κοινωνία έχει το φως προς το σκοτάδι;

15 Και ποια συμφωνία έχει ο Χριστός με τον Βελίαλ; Ή ποια μερίδα έχει ο πιστός με τον άπιστο;

16 Και πώς να συμβιβαστεί ο ναός τού Θεού με τα είδωλα; Επειδή, εσείς είστε ναός τού ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: «Ότι θα κατοικώ ανάμεσα σ' αυτούς και θα περπατάω και θα είμαι Θεός τους, κι αυτοί θα είναι λαός μου».

17 Γι' αυτό, «βγείτε έξω από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε», λέει ο Κύριος, «και μη αγγίξετε ακάθαρτον» κι «εγώ θα σας δεχθώ,

18 και θα είμαι Πατέρας σας, κι εσείς θα είστε γιοι μου και θυγατέρες», λέει ο Κύριος, ο Παντοκράτορας.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 7^ο

6^ο  – 8^ο – 9^ο – 10^ο

Η απάντηση στην κλήση τού Θεού

1 Αγαπητοί, έχοντας, λοιπόν, αυτές τις υποσχέσεις, ας καθαρίσουμε τον εαυτό μας από κάθε μολυσμό σάρκας και πνεύματος, εκπληρώνοντας αγιοσύνη με φόβο Θεού.

Μια ευχάριστη διακήρυξη για την Εκκλησία τής Κορίνθου

2 Δεχθείτε μας μέσα σας δεν αδικήσαμε κανέναν, δεν φθείραμε κανέναν, δεν σταθήκαμε πλεονέκτες σε κανέναν.

3 Δεν το λέω αυτό για κατάκρισή σας επειδή, είπα πριν ότι είστε μέσα στις καρδιές μας, ώστε να πεθάνουμε μαζί και να ζούμε μαζί.

4 Πολύ θάρρος έχω σε σας, πολλή καύχηση έχω για σας είμαι γεμάτος από παρηγορία, έχω τη χαρά που, σε όλη τη θλίψη μας, υπερ περισσεύει.

5 Επειδή, όταν ήρθαμε στη Μακεδονία, η σάρκα μας δεν είχε καμιά άνεση, αλλά σε όλα θλιβόμασταν απέξω μάχες, από μέσα φόβοι.

6 Όμως, ο Θεός που παρηγορεί τους ταπεινούς, μας παρηγόρησε με την παρουσία τού Τίτου.

7 Και όχι μονάχα με την παρουσία του, αλλά και με την παρηγορία που παρηγορήθηκε για σας, αναγγέλλοντας σε μας τον μεγάλο σας πόθο, τον οδυρμό σας, τον ζήλο σας για μένα ώστε χάρηκα περισσότερο.

Ο Παύλος χαίρεται, που η Πρώτη Επιστολή του έφερε αποτελέσματα

8 Επειδή, αν και σας λύπησα με την επιστολή, δεν μετανοώ, αν και μετανοούσα επειδή, βλέπω ότι εκείνη η επιστολή, αν και πρόσκαιρα, σας λύπησε.

9 Τώρα χαίρομαι, όχι επειδή λυπηθήκατε, αλλ' επειδή λυπηθήκατε προς μετάνοιαν επειδή λυπηθήκατε κατά Θεόν, για να μη ζημιωθείτε από μας σε τίποτε.

10 Δεδομένου ότι, η λύπη κατά Θεόν γννάει μετάνοια προς αμετα­μέλητη σωτηρία η λύπη, όμως, του κόσμου γεννάει θάνατο.

11 Επειδή, να, το γεγονός αυτό, το ότι λυπηθήκατε κατά Θεόν, πόση σπουδή γέννησε σε σας! Αλλ' απολογία, αλλ' αγανάκτηση, αλλά φόβο, αλλά πόθο, αλλά ζήλο, αλλ' εκδίκηση! Σε όλα αποδείξατε τον εαυτό σας ότι είστε καθαροί σε τούτο το πράγμα.

12 Λοιπόν, αν και σας έγραψα, δεν το έκανα αυτό για εκείνον που αδίκησε ούτε για εκείνον που αδικήθηκε, αλλά για να φανερωθεί σε σας το ενδιαφέρον μας, που έχουμε για σας μπροστά στον Θεό.

13 Γι' αυτό, παρηγορηθήκαμε με την παρηγορία σας κι ακόμα περισσότερο χαρήκαμε για τη χαρά του Τίτου, ότι αναπαύθηκε το πνεύμα του από όλους σας

14 επειδή, αν καυχήθηκα κάτι σ' αυτόν για σας, δεν ντροπιάστηκα αλλ' όπως πάντοτε, σας μιλήσαμε με αλήθεια, έτσι και η καύχησή μας, αυτή προς τον Τίτο, έγινε αλήθεια

15 και η αγάπη του αυξάνει περισσότερο απέναντί σας, όταν θυμάται την υπακοή όλων σας, πώς τον δεχθήκατε με φόβο και τρόμο.

16 Χαίρομαι, λοιπόν, ότι για κάθε τι έχω θάρρος σε σας.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 8^ο

6^ο – 7^ο  – 9^ο – 10^ο

Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

1. Τα κίνητρα της αγάπης

1 ΣΑΣ γνωστοποιούμε δε, αδελφοί, τη χάρη τού Θεού, που έχει δοθεί στις εκκλησίες τής Μακεδονίας

2 ότι η περίσσεια τής χαράς τους, ενώ δοκίμαζαν μεγάλη θλίψη, και η βαθιά τους φτώχεια ανέδειξε με περίσ­σεια τον πλούτο τής γενναιοδωρίας τους.

3 Επειδή, υπήρξαν αυτοπροαίρετοι, σύμφωνα με τη δύναμή τους, και περισσότερο από τη δύναμή τους (δίνω μαρτυρία γι' αυτό),

4 παρακαλώντας μας, με πολλή παράκληση, να δεχθούμε τη χάρη, και την κοινωνία της διακονίας αυτής στους αγίους

5 κι όχι μονάχα όπως ελπίσαμε, αλλά πρώτα έδωσαν τον εαυτό τους στον Κύριο, έπειτα σε μας, με το θέλημα του Θεού

6 ώστε, παρακαλέσαμε τον Τίτο, όπως άρχισε, έτσι και να τελειώσει σε σας κι αυτή τη χάρη.

7 Καθώς, λοιπόν, περισσεύετε σε κάθε τι, σε πίστη και λόγο και γνώση και κάθε ενδιαφέρον, και στην αγάπη σας σε μας, έτσι να ενδιαφερθείτε να περισσεύσετε και σ' αυτή τη χάρη.

8 Δεν το λέω αυτό με επιταγή, αλλά για να δοκιμάσω διαμέσου του ενδιαφέροντος των άλλων και τη γνησιότητα της αγάπης σας

9 επειδή, ξέρετε τη χάρη τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ότι, ενώ ήταν πλούσιος, έγινε για σας φτωχός, για να γίνετε εσείς πλούσιοι με τη φτώχεια εκείνου.

10 Και σ' αυτό, γνώμη δίνω επειδή, αυτό συμφέρει σε σας, που από πέρυσι αρχίσατε, όχι μονάχα να κάνετε, αλλά και να θέλετε.

11 ώρα, μάλιστα, τελειώσατε και το να κάνετε, ώστε, όπως υπήρξε η προθυμία το να θέλετε, έτσι να υπάρξει και το να τελειώσετε σε όσα έχετε.

12 Επειδή, αν προϋπάρχει η προθυμία, είναι κάποιος ευπρόσδεκτος, σε όσα έχει, όχι σε όσα δεν έχει.

13 Επειδή, δεν θέλω να είναι σε άλλους άνεση, σε σας όμως στενοχώρια.

14 Αλλά, να γίνει με ισότητα, ώστε κατά τον παρόντα καιρό το περίσσευμά σας να αναπληρώσει τη στέρηση εκείνων για να χρησιμεύσει και το περίσσευμα εκείνων στη δική σας στέρηση, ώστε να γίνει ισότητα

15 όπως είναι γραμμένο: «Όποιος είχε μαζέψει πολύ, δεν έπαιρνε περισσότερο και όποιος λίγο, δεν έπαιρνε λιγότερο».

2. Η σοβαρότητα της αποστολής τής συνεισφοράς

16 Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, που δίνει στην καρδιά τού Τίτου το ίδιο ενδιαφέρον για σας

17 επειδή, δέχθηκε μεν την προτροπή όμως, μια που ήταν πιο πρόθυμος, αναχώρησε για σας με δική του προαίρεση.

18 Και μαζί του στείλαμε τον αδελφό, για τον οποίο ο έπαινος γίνεται μέσα στο ευαγγέλιo διαμέ­σου όλων των εκκλησιών.

19 (Και όχι μονάχα αυτό, αλλά και υποδείχθηκε από τις εκκλησίες ως συνοδοιπόρος μας μαζί με τη δωρεά αυτή, που διακονείται από μας, για τη δόξα τού Κυρίου, και σε ένδειξη της προθυμίας σας)

20 έχοντας τούτο τον φόβο, μη τυχόν κανείς επικολλήσει σε μας κάποιο ψεγάδι μέσα σ' αυτή την αφθονία, που διακονείται από μας

21 προνοώντας τα καλά όχι μονάχα μπροστά στον Κύριο, αλλά και μπροστά στους ανθρώπους.

22 Στειλαμε, μάλιστα, μαζί τους τον αδελφό μας, που πολλές φορές τον δοκιμάσαμε σε πολλά ότι είναι πρόθυμος, τώρα μάλιστα πολύ πιο πρόθυμος εξαιτίας της μεγάλης πεποίθησης που έχει σε σας.

23 Όσο μεν για τον Τίτο, είναι για μένα κοινωνός και σε σας συνεργός όσο δε για τους αδελφούς μας, είναι απόστολοι των εκκλησιών, δόξα τού Χριστού.

24 Την ένδειξη, λοιπόν, της αγάπης σας, και της καύχησής μας, που έχουμε για σας, δείξτε την σ' αυτούς, και μπροστά στις εκκλησίες.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 9^ο

6^ο – 7^ο – 8^ο  – 10^ο

3. Προτροπές για περισσότερη και μεγαλύτερη συνεισφορά

1 Επειδή, για τη διακονία αυτή στους αγίους είναι περιττό σε μένα να σας γράφω.

2 Δεδομένου ότι, ξέρω καλά την προθυμία σας, για την οποία καυχώμαι για σας απέναντι στους Μακεδόνες, ότι η Αχαΐα ετοιμάστηκε από πέρυσι και ο ζήλος σας διέγειρε πολλούς.

3 Έστειλα, μάλιστα, και τους αδελφούς για να μη ματαιωθεί ως προς αυτό η καύχησή μας για σας για να είστε (όπως έλεγα), ετοιμασμένοι

4 μήπως, αν έρθουν μαζί μου μερικοί Μακεδόνες, και σας βρουν ανέτοιμους, καταντροπιαστούμε εμείς (για να μη λέμε εσείς), σ' αυτή την πεποίθηση της καύχησης.

5 Στο χάστηκα, λοιπόν, αναγκαίο, να παρακαλέσω τους αδελφούς να ρθουν πρωτύτερα σε σας, και να προετοιμάσουν την ελεημοσύνη σας, που είχατε προϋποσχεθεί, ώστε αυτή να είναι έτσι έτοιμη, ως ελεημοσύνη, και όχι ως πλεονεξία.

4. Ο νόμος τής σποράς και του θερισμού

6 Λέω, μάλιστα, τούτο, ότι αυτός που σπέρνει φειδωλά, θα θερίσει και φειδωλά κι αυτός που σπέρνει με αφθονία, θα θερίσει και με αφθονία.

7 Κάθε ένας ανάλο­γα με την προαίρεση της καρδιάς του, όχι με λύπη ή από ανάγκη' επειδή, τον πρόσχαρο δότη αγαπάει ο Θεός.

5. Ο Θεός βλέπει, και ανταποδίδει

8 Είναι, όμως, δυνατός ο Θεός να σας δώσει με περίσσεια κάθε χάρη, ώστε έχοντας πάντοτε κάθε αυτάρκεια, σε κάθε τι, να περισσεύετε σε κάθε έργο αγαθό

9 (όπως είναι γραμμένο: «Σκόρπισε, έδωσε στου ςπένητες η δικαιοσύνη του μένει στον αιώνα».

10 Αυτός, μάλιστα, που χορηγεί τον σπόρο σ' αυτόν που σπέρνει, και ψωμί για τροφή, είθε να χορηγήσει και να πληθύνει τον σπόρο σας, και να αυξήσει τα γεννήματα της δικαιοσύνης σας)

11 καθώς γίνεστε πλούσιοι σε κάθετι, με κάθε γενναιοδωρία, που εργάζεται μέσα από μας ευχαριστία στον Θεό.

12 Επειδή, η διακονία αυτής της υπηρεσίας όχι μονάχα αναπληρώνει ολοκληρωτικά τις στερήσεις των αγίων, αλλά και περισσεύει διαμέσου πολλών ευχαριστιών προς τον Θεό,

13 (για τον λόγο ότι, δοκιμάζοντας αυτή τη διακονία, δοξάζουν τον Θεό για την υποταγή τής ομολογίας σας στο ευαγγέλιο του Χριστού, και για τη γενναιοδωρία τής μετάδοσης σ' αυτούς και σε όλους),

14 και για τη δέησή τους για σας, οι οποίοι σας επιποθούν για την υπερβολικά μεγάλη χάρη τού Θεού επάνω σας.

15 Ευχαριστία, όμως, ανήκει στον Θεό, για την ανεκδιήγητη δωρεά του.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 10^ο

6^ο – 7^ο – 8^ο – 9^ο

Ο Παύλος ενάντια στους ψευδολόγους

1 ΕΓΩ Ο ίδιος ο, Παύλος μάλιστα, σας παρακαλώ με την πραότητα και την επιείκεια του Χριστού, που, όταν είμαι παρών ανάμεσά σας, είμαι ταπεινός, όταν όμως είμαι απών, παίρνω θάρρος απέναντί σας

2 και σας παρακαλώ, όταν έρθω, να μη πάρω θάρρος μ' εκείνη την πεποίθηση, με την οποία στοχάζομαι να τολμήσω ενάντια σε μερικούς, που μας θεωρούν ότι περπατάμε κατά σάρκα

3 επειδή, αν και περπατάμε με σάρκα, όμως δεν πολεμάμε κατά σάρκα

4 επειδή, τα όπλα τού πολέμου μας δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά με τον Θεό για καθαίρεση οχυρωμάτων

5 δεδομένου ότι, καθαιρούμε λογισμούς, και κάθε ύψωμα, που αλαζονικά υψώνεται ενάντια στη γνώση του Θεού, και αιχμαλωτίζουμε κάθε νόημα στην υπακοή τού Χριστού

6 και είμαστε έτοιμοι να εκδικήσουμε κάθε παρακοή, όταν γίνει πλήρης η υπακοή σας.

Ο Παύλος θα καλέσει στην τάξη κάθε αvτιλέyovτα

7 Επιφανειακά βλέπετε τα πράγματα; Αν κάποιος έχει πεποίθηση στον εαυτό του ότι είναι του Χριστού ας αναλογιστεί πάλι από μόνος του τούτο ότι όπως αυτός είναι του Χριστού, έτσι είμαστε κι εμείς του Χριστού.

8 Επειδή, κι αν καυχηθώ κάτι περισσότερο, για την εξουσία μας, που ο Κύριος μας έδωσε για οικοδομή, και όχι για καθαίρεσή σας, δεν θα ντροπιαστώ

9 για να μη φανώ ότι θέλω να σας εκφοβίζω με τις επιστολές.

10 Επειδή, οι μεν επιστολές, λένε, είναι βαριές και δυνατές η παρουσία, όμως, του σώματος είναι ασθενής, και ο λόγος εξουθενημένος.

11 Ας παρατηρεί τούτο ο άνθρωπος αυτού του είδους, ότι όποιοι είμα­στε στον λόγο με τις επιστολές απόντες, τέτοιοι είμαστε και παρόντες στο έργο.

Ο Παύλος κινείται στα όρια δικαιοδοσίας του

12 Επειδή, δεν τολμούμε να συναριθμήσουμε και να συγκρίνουμε τον εαυτό μας προς μερικούς, που συνιστούν τον εαυτό τους αλλ' αυτοί, μετρώντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, και συγκρίνοντας τον εαυτό τους με τον εαυτό τους, ανοηταίνουν.

13 Εμείς, όμως, δεν θα καυχηθούμε πέρα από τα όρια του μέτρου αλλά, σύμφωνα με το μέτρο τού κανόνα, το οποίο ο Θεός μοίρασε σε μας, ώστε να φτάσουμε μέ­χρι και σε σας

14 δεδομένου ότι, δεν υπέρ απλώνουμε τον εαυτό μας, σαν να μη φτάσαμε σε σας επειδή, με το ευαγγέλιο του Χριστού φτάσαμε μέχρι και σε σας.

15 Και δεν καυχώμαστε πέρα από τα όρια του μέτρου, σε ξένους κόπους, αλλ' έχουμε ελπίδα, ότι, καθώς αυξάνεται η πίστη σας, θα μεγαλυνθούμε σε σας, με περίσσιο τρόπο, σύμφωνα με τον κανόνα μας

16 ώστε να κηρύξουμε το ευαγγέλιο και σε τόπους πιο πέρα από σας, όχι για να καυχηθούμε στα έτοιμα μέσα σε ξένον κανόνα

17αλλ' όποιος καυχάται, ας καυχάται στον Κύριο.

18 επειδή, δεν είναι δόκιμος όποιος συνιστά ο ίδιος τον εαυτό του, αλλ' εκείνος τον οποίο ο Κύριος συνιστά.