ΚΕΦΑΛΑΙΑ : 6^ο – 7^ο – 8^ο – 9^ο – 10^ο

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 6^ο

7^ο – 8^ο – 9^ο – 10^ο

2. Ο τρόπος θεραπείας τής ανωριμότητας

1 Γι' αυτό, αφού αφήσουμε την αρχική διδασκαλία τού Χριστού, ας προχωρούμε προς την τελειότητα, χωρίς να βάζουμε εξαρχής θεμέλιο μετάνοιας από έργα νεκρά, και πίστης στον Θεό,

2 της διδαχής για τους βαπτισμούς, και της επίθεσης των χεριών, και της ανάστασης των νεκρών, και της αιώνιας κρίσης.

3 Κι αυτό θα το κάνουμε, αν επιτρέπει ο Θεός.

3. Ο κίνδυνος εξαιτίας τής ανωριμότητας

4 Επειδή, είναι αδύνατον αυτοί που μια φορά φωτίστηκαν, και γεύτηκαν την επουράνια δωρεά, που έγιναν μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος,

5 και γεύτηκαν τον καλό λόγο τού Θεού, και τις δυνάμεις τού μέλλοντα αιώνα,

6 και έπειτα, αφού παρέπεσαν, είναι αδύνατον να τους ανακαινίζει κανείς ξανά σε μετάνοια, ανασταυρώνοντας στον εαυτό τους τον Υιό τού Θεού, και καταντροπιάζοντας.

7 Επειδή, η γη η οποία πίνει τη βροχή, που πολλές φορές έρχεται επάνω της, και γεννάει ωφέλιμη βλάστηση σ' εκείνους για τους οποίους και καλλιεργείται, παίρνει ευλογία από τον Θεό.

8 'Οταν, όμως, βγάζει αγκάθια και τριβόλια, είναι αδόκιμη και κοντά σε κατάρα, της οποίας το τέλος είναι να καεί.

9 Για σας, όμως, αγαπητοί, αν και μιλάμε έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι έχετε τα καλύτερα κι αυτά που σχετίζονται με τη σωτηρία.

10 Επειδή, ο Θεός δεν είναι άδικος, να ξεχάσει το έργο σας, και τον κόπο τής αγάπης που δείξατε στο όνομά του, καθώς υπηρετήσατε τους αγίους και τους υπηρετείτε.

11 Επιθυμούμε, όμως, κάθε ένας από σας να δείχνει την ίδια επιμέλεια προς την πλήρη βεβαιότητα της ελπίδας μέχρι τέλους

12 για να μη γίνετε νωθροί, αλλά μιμητές αυτών που με πίστη και μακροθυμία κληρονομούν τις υποσχέσεις.

4. Ανωριμότητα και ωριμότητα

13 Επειδή, ο Θεός, δίνοντας υπόσχεση στον Αβραάμ, μια που δεν είχε να ορκιστεί σε κανέναν μεγαλύτερόν του, ορκίστηκε στον εαυτό του,

14 λέγοντας: <<Οπωσδήποτε, ευλογώντας θα σε ευλογήσω, και πληθύνοντας θα σε πληθύνω>>.

15 Και έτσι, προσμένοντας με υπομονή, απήλαυσε την υπόσχεση.

16 Επειδή, οι άνθρωποι μεν ορκίζονται σε έναν μεγαλύτερό τους, και ο όρκος είναι σ' αυτούς το τέλος κάθε αντιλογίας προς επιβεβαίωση.

17 Προς τον οποίο, ο Θεός, θέλοντας να δείξει περισσότερο προς τους κληρονόμους τής υπόσχεσης το αμετάθετο της βουλής του, μεταχειρίστηκε ως μέσον τον όρκο

18 ώστε, διαμέσου δύο πραγμάτων αμετάθετων, στα οποία είναι αδύνατον να πει ψέματα ο Θεός, να έχουμε ισχυρή παρηγοριά όσοι καταφύγαμε στο να κρατήσουμε την ελπίδα που βρίσκεται μπροστά μας

19 την οποία έχουμε, ως άγκυρα της ψυχής και ασφαλή και βέβαιη, και η οποία μπαίνει μέσα στο εσωτερικό τού καταπετάσματος

20 όπου ο Ιησούς μπήκε μέσα ως πρόδρομος, για χάρη μας, καθώς έγινε αρχιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 7^ο

6^ο – 8^ο – 9^ο – 10^ο

Ο Ιησούς, Αρχιερέας σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ

1 Επειδή, αυτός ο Μελχισεδέκ, βασιλιάς τής Σαλήμ, ιερέας τού 'Υψιστου Θεού, ο οποίος συνάντησε τον Αβραάμ, καθώς επέστρεφε από την καταστροφή των βασιλιάδων, και τον ευλόγησε

2 στον οποίο ο Αβραάμ έδωσε και δέκατο από όλα τα λάφυρα  ο οποίος πρώτα μεν ερμηνεύεται ως βασιλιάς δικαιοσύνης, έπειτα δε ως βασιλιάς τής Σαλήμ, που σημαίνει βασιλιάς ειρήνης

3 χωρίς πατέρα, χωρίς μητέρα, χωρίς γενεαλογία μη έχοντας ούτε αρχή ημερών ούτε τέλος ζωής αλλά, αφομοιωμένος με τον Υιό τού Θεού μένει ιερέας πάντοτε.

4 Στοχαστείτε, μάλιστα, πόσο μεγάλος ήταν αυτός, στον οποίο ο Αβραάμ, ο πατριάρχης, του έδωσε και δέκατο από τα λάφυρα.

5 Και όσοι μεν από τους γιους τού Λευί παίρνουν την ιερατεία, έχουν εντολή να αποδεκατίζουν τον λαό, σύμφωνα με τον νόμο, δηλαδή, τους αδελφούς τους, παρόλο που βγήκαν από την οσφύ τού Αβραάμ

6 εκείνος, όμως, του οποίου η γενεαλογία δεν προέρχεται απ' αυτούς, αποδεκάτισε τον Αβραάμ, και ευλόγησε εκείνον που είχε τις υποσχέσεις.

7 Χωρίς, μάλιστα, καμιά αντιλογία, το μικρότερο ευλογείται από το μεγαλύτερο.

8 Και εδώ μεν οι θνητοί άνθρωποι παίρνουν δέκατα εκεί, όμως, παίρνει αυτός που έχει τη μαρτυρία ότι ζει.

9 Και, για να το πω έτσι, διαμέσου τού Αβραάμ, και ο Λευί, που έπαιρνε δέκατα, αποδεκατίστηκε.

10 Επειδή, ήταν ακόμα στην οσφύ τού πατέρα του, όταν τον συνάντησε ο Μελχισεδέκ.

Η Ιεροσύνη τού Ιησού, αντί τής Λευιτικής Ιεροσύνης

11 Αν, λοιπόν, η τελειότητα υπήρχε διαμέσου τής Λευιτικής ιεροσύνης, (επειδή, ο λαός πήρε τον νόμο όταν αυτή υπήρχε), ποια ανάγκη υπήρχε πλέον να σηκωθεί ένας άλλος ιερέας, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ, και όχι να λέγεται σύμφωνα με την τάξη Ααρών;

12 Για τον λόγο ότι, καθώς μετατίθεται η ιεροσύνη, από ανάγκη γίνεται και μετάθεση του νόμου.

13 Δεδομένου ότι, εκείνος για τον οποίο λέγονται αυτά, ήταν μέτοχος άλλης φυλής, από την οποία κανένας δεν πλησίασε στο θυσιαστήριο.

14 Επειδή, είναι προφανές, ότι ο Κύριός μας ανέτειλε από τη φυλή τού Ιούδα στην οποία φυλή ο Μωυσής δεν μίλησε τίποτε για ιεροσύνη.

15 Και είναι ακόμα περισσότερο καταφάνερο, για τον λόγο ότι, σύμφωνα με την ομοιότητα του Μελχισεδέκ σηκώνεται ένας άλλος ιερέας,

16 ο οποίος δεν έγινε σύμφωνα με νόμο σαρκικής εντολής, αλλά σύμφωνα με δύναμη ατελεύτητης ζωής.

17 Επειδή, δίνει τη μαρτυρία, λέγοντας ότι: <<Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ>>.

18 Επομένως, γίνεται μεν αθέτηση της προηγούμενης εντολής, εξαιτίας τού ότι αυτή ήταν ανίσχυρη και ανώφελη

19 (επειδή, ο νόμος δεν έφερε τίποτε στο τέλειο), προστέθηκε όμως μια καλύτερη εισαγωγή ελπίδας, διαμέσου τή οποίας πλησιάζουμε τον Θεό.

20 Και καθόσον δεν έγινε ιερέας χωρίς ορκωμοσία

21 (επειδή, εκείνοι έγιναν ιερείς χωρίς ορκωμοσία, τούτος όμως με ορκωμοσία, διαμέσου αυτού που του είπε: <<Ορκίστηκε ο Κύριος και δεν θα μεταμεληθεί: Εσύ είσαι ιερέας στον αιώνα, σύμφωνα με την τάξη Μελχισεδέκ>>)

22 κατά τέτοιον μεγαλύτερο βαθμό ανώτερης διαθήκης εγγυητής έγινε ο Ιησούς.

23 Και εκείνοι μεν έγιναν πολλοί ιερείς, επειδή εμποδίζονταν από τον θάνατο να παραμένουν

24 εκείνος, όμως, επειδή μένει στον αιώνα, έχει αμετάθετη την ιεροσύνη.

25 Γι' αυτό, μπορεί και να σώζει ολοκληρωτικά αυτούς που προσέρχονται στον Θεό διαμέσου αυτού, ζώντας πάντοτε για να μεσιτεύσει για χάρη τους.

Τέτοιον Αρχιερέα χρειαζόταν ο αμαρτωλός

26 Επειδή, τέτοιου είδους αρχιερέας έπρεπε σε μας: 'Οσιος, άκακος, αμόλυντος, ξεχωρισμένος από τους αμαρτωλούς, και ο οποίος έγινε ψηλότερος από τους ουρανούς

27 αυτός δεν έχει ανάγκη καθημερινά, όπως οι αρχιερείς, να προσφέρει πρωτύτερα θυσίες για χάρη των δικών του αμαρτιών, έπειτα για χάρη τού λαού επειδή, το έκανε αυτό μια φορά για πάντα, όταν πρόσφερε τον εαυτό του

28 δεδομένου ότι, ο νόμος βάζει αρχιερείς ανθρώπους, που έχουν αδυναμία ο λόγος, όμως, της ορκωμοσίας, που έγινε μετά τον νόμο, τοποθέτησε τον Υιό, που έχει αποδειχθεί τέλειος στον αιώνα.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 8^ο

6^ο – 7^ο  – 9^ο – 10^ο

Ο Ιησούς, λειτουργός τής Επουράνιας Σκηνής

1 Η ΣΥΝΟΨΙΣΗ, όμως, όλων αυτών που λέγονται είναι τούτη : 'Εχουμε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθησε στα δεξιά τού θρόνου τής μεγαλοσύνης μέσα στους ουρανούς,

2 λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή, την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος.

3 Επειδή, κάθε αρχιερέας εγκαθίσταται για να προσφέρει δώρα και θυσίες γι' αυτό, είναι αναγκαίο να έχει κι αυτός κάτι, που να προσφέρει.

4 Επειδή, αν ήταν επάνω στη γη, ούτε θα υπήρχε ιερέας, δεδομένου ότι υπήρχαν ιερείς που πρόσφεραν τα δώρα, σύμφωνα με τον νόμο

5 οι οποίοι λειτουργούν ως υπόδειγμα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή επειδή, λέει: <<Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύμφωνα με τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό>>.

6 Τώρα, όμως, ο Χριστός έλαβε μια εξοχότερη υπηρεσία, καθόσον είναι και μεσίτης μιας ανώτερης διαθήκης, που νομοθετήθηκε με ανώτερες υποσχέσεις.

Η Καινούργια Διαθήκη τού Θεού. Οι νόμοι Του γραμμένοι επάνω στη διάνοια και στην καρδιά

7 Επειδή, αν η πρώτη εκείνη σκηνή ήταν άμεμπτη, δεν θα υπήρχε ανάγκη να ζητηθεί τόπος για μια δεύτερη

8 επειδή, καθώς τούς κατηγορεί, λέει: <<Δέστε, έρχονται ημέρες, λέει ο Κύριος, και θα πραγματοποιήσω επάνω στον οίκο Ισραήλ κι επάνω στον οίκο Ιούδα μια καινούργια διαθήκη

9 όχι σύμφωνα με τη διαθήκη που έκανα προς τους πατέρες τους, κατά την ημέρα που τους έπιασα από το χέρι, για να τους βγάλω έξω από τη γη τής Αιγύπτου δεδομένου ότι, αυτοί δεν έμειναν στη διαθήκη μου, και εγώ τους παραμέλησα, λέει ο Κύριος.

10 Επειδή, αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω προς τον οίκο τού Ισραήλ ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τους νόμους μου στη διάνοιά τους, και θα τους γράψω επάνω στην καρδιά τους, και θα είμαι σ' αυτούς Θεός, κι αυτοί θα είναι σε μένα λαός.

11 Και δεν θα διδάσκουν κάθε ένας τον πλησίον του, και κάθε ένας τον αδελφό του, λέγοντας: Γνώρισε τον Κύριο για τον λόγο ότι, όλοι τους θα με γνωρίζουν, από μικρόν μέχρι μεγάλον.

12 Επειδή, θα είμαι ελεήμονας στις αδικίες τους, και τις αμαρτίες τους, και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον>>.

13 Λέγοντας, όμως, <<καινούργια>>, έκανε παλιά την πρώτη αυτό δε που παλιώνει και γερνάει, είναι κοντά σε αφανισμό.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 9^ο

6^ο – 7^ο – 8^ο  – 10^ο

Η αδυναμία των θυσιών να φέρουν λύτρωση

1 ΕΙΧΕ μεν, λοιπόν, και η πρώτη σκηνή διατάξεις λατρείας, και το κοσμικό άγιο

2 επειδή, κατασκευάστηκε η πρώτη σκηνή, στην οποία ήταν και η λυχνία, και το τραπέζι, και η πρόθεση των άρτων, που λέγεται 'Αγια.

3 Μετά το δεύτερο καταπέτασμα, όμως, ήταν η σκηνή που λεγόταν τα 'Αγια των αγίων,

4 η οποία είχε το χρυσό θυμιατήριο, και την κιβωτό τής διαθήκης, που από παντού ήταν περικαλυμμένη με χρυσάφι, μέσα στην οποία ήταν η χρυσή στάμνα, που είχε το μάννα, και η ράβδος τού Ααρών, η οποία βλάστησε, και οι πλάκες τής διαθήκης

5 και από πάνω της ήσαν Χερουβείμ δόξας, που επισκίαζαν το ιλαστήριο για τα οποία δεν είναι τώρα ανάγκη να τα λέμε ένα προς ένα.

6 Και καθώς αυτά ήσαν έτσι κατασκευασμένα, στην πρώτη μεν σκηνή μπαίνουν μέσα πάντοτε οι ιερείς που εκτελούν τις λατρείες

7 στη δεύτερη, όμως, μια φορά τον χρόνο μπαίνει μέσα μονάχα ο αρχιερέας, όχι χωρίς αίμα, το οποίο προσφέρει για τον εαυτό του και για τα αμαρτήματα του λαού που έγιναν από άγνοια,

8 και το Πνεύμα το 'Αγιο έκανε με τούτο σαφές ότι, δεν ήταν φανερωμένος ο δρόμος προς τα άγια, επειδή η πρώτη σκηνή στεκόταν ακόμα

9 η οποία ήταν υπόδειγμα στον τότε παρόντα καιρό, κατά τον οποίο προσφέρονταν δώρα και θυσίες, οι οποίες δεν μπορούσαν να κάνουν τέλειο κατά τη συνείδηση εκείνον που λάτρευε,

10 επειδή, ήσαν διαταγμένα μονάχα για φαγητά και ποτά, και διάφορους βαπτισμούς, και σαρκικές διατάξεις, μέχρι καιρού διόρθωσης.

Η δύναμη της Θυσίας τού Χριστού για λύτρωση

11 Και όταν ήρθε ο Χριστός, ο αρχιερέας των αγαθών που επρόκειτο να ακολουθήσουν, διαμέσου τής μεγαλύτερης και τελειότερης σκηνής, όχι χειροποίητης, δηλαδή, όχι αυτής τής κατασκευής,

12 ούτε με αίμα τράγων και μοσχαριών, αλλά διαμέσου τού δικού του αίματος, μια φορά για πάντα μπήκε μέσα στα άγια, αφού απέκτησε αιώνια λύτρωση.

13 Επειδή, αν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η στάχτη τής δάμαλης, που ραντίζει τούς μολυσμένους, αγιάζει προς την καθαρότητα της σάρκας,

14 πόσο μάλλον το αίμα τού Χριστού, ο οποίος διαμέσου τού αιωνίου Πνεύματος πρόσφερε τον εαυτό του χωρίς ψεγάδι στον Θεό, θα καθαρίσει τη συνείδησή σας από νεκρά έργα, στο να λατρεύετε τον ζωντανό Θεό;

Ο Θάνατος του Ιησού, επιβεβαίωση των υποσχέσεων

15 Και γι' αυτό είναι μεσίτης καινούργιας διαθήκης, ώστε, διαμέσου τού θανάτου, που έγινε για απολύτρωση των παραβάσεων κατά την πρώτη διαθήκη, να πάρουν την υπόσχεση οι καλεσμένοι τής αιώνιας κληρονομιάς.

16 Επειδή, όπου υπάρχει διαθήκη, είναι ανάγκη να υπάρχει ο θάνατος εκείνου που έκανε τη διαθήκη

17 δεδομένου ότι, η διαθήκη είναι ισχυρή για όσους έχουν πεθάνει επειδή, ποτέ δεν ισχύει ενόσω ο διαθέτης ζει.

18 Γι' αυτό, ούτε η πρώτη δεν ήταν εγκαινιασμένη χωρίς αίμα

19  επειδή, αφού κάθε εντολή τού νόμου ειπώθηκε από τον Μωυσή σε ολόκληρο τον λαό, παίρνοντας το αίμα των μοσχαριών και των τράγων, με νερό και κόκκινο μαλλί και ύσσωπο, ράντισε και το ίδιο το βιβλίο και ολόκληρο τον λαό,

20 λέγοντας: <<Αυτό είναι το αίμα τής διαθήκης, που ο Θεός διέταξε σε σας>>.

21 Μάλιστα, και τη σκηνή και όλα τα σκεύη τής υπηρεσίας, κατά τον ίδιο τρόπο, τα ράντισε με αίμα.

22 Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται όλα σύμφωνα με τον νόμο, και χωρίς χύση αίματος δεν γίνεται άφεση.

Η Θυσία τού Χριστού  τακτοποίησε οριστικά τη σωτηρία μας

23 'Ηταν, λοιπόν, ανάγκη οι μεν τύποι των επουρανίων να καθαρίζονται μ' αυτά όμως, αυτά τα επουράνια με θυσίες ανώτερες από ό,τι αυτές.

24 Επειδή, ο Χριστός δεν μπήκε μέσα σε χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλά στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στον Θεό για χάρη μας

25 ούτε για να προσφέρει πολλές φορές τον εαυτό του, όπως ο αρχιερέας μπαίνει μέσα στα άγια κάθε χρόνο με ξένο αίμα

26 (επειδή, έπρεπε τότε, από τη δημιουργία τού κόσμου, να πάθει πολλές φορές) τώρα, όμως, φανερώθηκε μια φορά, στο τέλος των αιώνων, για να αθετήσει την αμαρτία διαμέσου τής δικής του θυσίας.

27 Και καθώς είναι αποφασισμένο στους ανθρώπους μια φορά να πεθάνουν, ύστερα δε από τούτο είναι κρίση

28 έτσι και ο Χριστός, ο οποίος μια φορά για πάντα προσφέρθηκε για να σηκώσει τις αμαρτίες πολλών, θα φανεί για μια δεύτερη φορά χωρίς αμαρτία σ' εκείνους που τον προσμένουν για σωτηρία.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ : 10^ο

6^ο – 7^ο – 8^ο – 9^ο

Η αναγκαιότητα του Θανάτου τού Χριστού

1 Επειδή, ο νόμος, ο οποίος αποτελεί σκιά των μελλοντικών αγαθών, όχι την ίδια την εικόνα των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ με τις ίδιες θυσίες που προσφέρονται, πάντοτε, κάθε χρόνο, να τελειοποιήσει αυτούς που προσέρχονται.

2 Για τον λόγο ότι, τότε θα έπαυαν να προσφέρονται δεδομένου ότι, οι λατρευτές, αφού καθαρίστηκαν μια φορά, δεν θα είχαν πλέον καμιά συνείδηση αμαρτιών.

3 Αλλά, με τις θυσίες αυτές γίνεται κάθε χρόνο ανάμνηση των αμαρτιών.

4 Επειδή, είναι αδύνατον το αίμα ταύρων και τράγων να αφαιρεί αμαρτίες.

5 Γι' αυτό, μπαίνοντας μέσα στον κόσμο, λέει: <<Θυσία και προσφορά δεν θέλησες, αλλά μου ετοίμασες ένα σώμα.

6 Σε ολοκαυτώματα και προσφορές περί αμαρτίας δεν ευαρεστήθηκες.

7 Τότε, είπα: Δες, έρχομαι, (στον τόμο τού βιβλίου είναι γραμμένο για μένα), για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου>>.

8 Αφού πιο πάνω είπε, ότι: <<Θυσία και προσφορά, και ολοκαυτώματα, και προσφορές περί αμαρτίας, δεν θέλησες, ούτε ευαρεστήθηκες σ' αυτές^>> (που προσφέρονται σύμφωνα με τον νόμο)

9 τότε είπε: <<Δες, έρχομαι, για να κάνω, ω Θεέ, το θέλημά σου>>. Αναιρεί το πρώτο, για να συστήσει το δεύτερο.

10 Με το οποίο θέλημα είμαστε αγιασμένοι διαμέσου τής προσφοράς τού σώματος του Ιησού Χριστού, που έγινε μια φορά για πάντα.

11 Και κάθε ιερέας μεν στέκεται καθημερινά λειτουργώντας, και πολλές φορές προσφέροντας τις ίδιες θυσίες, οι οποίες δεν μπορούν να αφαιρέσουν αμαρτίες.

12 Αλλά, αυτός, αφού πρόσφερε μία θυσία υπέρ των αμαρτιών, κάθησε για πάντα στα δεξιά τού Θεού,

13 προσμένοντας στο εξής μέχρις ότου οι εχθροί του θα μπουν ως υποπόδιο των ποδιών του.

14 Επειδή, με μία προσφορά τελειοποίησε για πάντα αυτούς που αγιάζονται.

15 Μάλιστα, μας δίνει τη μαρτυρία και το Πνεύμα το 'Αγιο επειδή, αφού είπε πρωτύτερα:

16 <<Αυτή είναι η διαθήκη που θα κάνω σ' αυτούς ύστερα από τις ημέρες εκείνες, λέει ο Κύριος: Θα δώσω τούς νόμους μου στις καρδιές τους, και θα τους γράψω επάνω στις διάνοιές τους>>, προσθέτει :

17 <<Και τις αμαρτίες τους και τις ανομίες τους δεν θα τις θυμάμαι πλέον>>.

18 Και όπου υπάρχει άφεση τούτων, δεν υπάρχει πλέον προσφορά για αμαρτία.

Παρότρυνση για ζωντανή επικοινωνία με τον Πατέρα

19 ΕΧΟΝΤΑΣ, λοιπόν, αδελφοί, την παρρησία να μπούμε μέσα στα άγια, διαμέσου τού αίματος του Ιησού,

20 μέσα από έναν νέο και ζωντανό δρόμο, τον οποίο καθιέρωσε σε μας διαμέσου τού καταπετάσματος, δηλαδή, της σάρκας του,

21 και έχοντας μεγάλον ιερέα για τον οίκο τού Θεού,

22 ας πλησιάζουμε με αληθινή καρδιά, με πληροφορία πίστης, έχοντας τις καρδιές μας καθαρισμένες από πονηρή συνείδηση,

23 και λουσμένοι το σώμα με καθαρό νερό, ας κρατάμε την ομολογία τής ελπίδας ασάλευτη επειδή, είναι πιστός αυτός που υποσχέθηκε

24 και ας φροντίζουμε ο ένας για τον άλλον, παρακινώντας σε αγάπη και καλά έργα

25 μη αφήνοντας το να συνερχόμαστε μαζί, όπως είναι συνήθεια σε μερικούς, αλλά προτρέποντας ο ένας τον άλλον και μάλιστα, τόσο περισσότερο,  όσο βλέπετε να πλησιάζει η ημέρα.

Σοβαρή προειδοποίηση: Εθελούσιες παρεκτροπές; Αλλοίμονο!

26 Επειδή, αν εμείς αμαρτάνουμε εθελούσια, αφού λάβαμε τη γνώση τής αλήθειας, δεν απολείπεται πλέον θυσία για τις αμαρτίες

27 αλλά κάποια φοβερή αναμονή κρίσης και έξαψη φωτιάς, η οποία πρόκειται να κατατρώει τούς ενάντιους.

28 Αν κάποιος αθετήσει τον νόμο τού Μωυσή, με βάση τη μαρτυρία δύο ή τριών μαρτύρων, πεθαίνει χωρίς έλεος

29 στοχάζεστε πόσο χειρότερης τιμωρίας θα κριθεί άξιος αυτός που καταπάτησε τον Υιό τού Θεού, και νόμισε κοινό το αίμα τής διαθήκης με το οποίο αγιάστηκε, και έβρισε το πνεύμα τής χάρης;

30 Επειδή, ξέρουμε αυτόν που είπε: <<Σε μένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα κάνω ανταπόδοση>>, λέει ο Κύριος. Και πάλι: <<Ο Κύριος θα κρίνει τον λαό του>>.

31 Είναι φοβερό το να πέσει κάποιος σε χέρια τού ζωντανού Θεού.

Θερμή παράκληση για επιμονή στην πορεία τής πίστης

32 Φέρτε, λοιπόν, ξανά στη μνήμη σας τις προηγούμενες ημέρες, κατά τις οποίες, αφού φωτιστήκατε, υπομείνατε μεγάλον αγώνα παθημάτων

33 άλλοτε μεν, καθώς γινόσασταν θέατρο με ονειδισμούς και θλίψεις άλλοτε πάλι, καθώς γινόσασταν κοινωνοί αυτών που έπαθαν τέτοιου είδους παθήματα.

34 Επειδή, δείξατε συμπάθεια στα δεσμά μου, και δεχθήκατε με χαρά την αρπαγή των υπαρχόντων σας, ξέροντας ότι έχετε για τον εαυτό σας περιουσία στους ουρανούς καλύτερη και η οποία μένει.

35 Μη αποβάλετε, λοιπόν, την παρρησία σας, που έχει μεγάλη μισθαποδοσία.

36 Επειδή, έχετε ανάγκη από υπομονή, για  να κάνετε το θέλημα του Θεού, και να λάβετε την υπόσχεση.

37 Δεδομένου ότι, ακόμα λίγον καιρό, και θάρθει ο ερχόμενος και δεν θα βραδύνει

38 <<ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με βάση την πίστη>>. Και <<αν κάποιος συρθεί προς τα πίσω, η ψυχή μου δεν ευαρεστείται σ' αυτόν>>.

39 Εμείς, όμως, δεν είμαστε απ' αυτούς που σέρνονται προς τα πίσω για απώλεια, αλλά απ' αυτούς που πιστεύουν για σωτηρία τής ψυχής.