ΚΕΦΑΛΑΙΑ

1

Α Β Δ Ι Ο Υ

Ε ι σ α γ ω γ ή

Το βιβλίο τού Αβδιού, το μικρότερο στην Παλαιά Διαθήκη, φέρνει στο φως την ακατάπαυστη διαμάχη μεταξύ τού Ιακώβ και του Ησαύ (Γένεση, κεφ. 27), η οποία μεταφερόταν από γενεά σε γενεά κάτι που μέχρι σήμερα δεν έπαυσε να υπάρχει.

'Οταν, τελικά, η Ιερουσαλήμ έπεσε (587 πΧ), ο Εδώμ όχι μονάχα έβλεπε το πράγμα με χαιρεκακία, αλλά λεηλάτησε ο ίδιος την πόλη και βοήθησε τους επιδρομείς. Φυσικό ήταν ο Θεός να δει με απαρέσκεια το θέμα και να δώσει ένα προφητικό μήνυμα στον Αβδιού, που εκπληρώθηκε λίγο αργότερα μια κρίση, στο πρόσωπο των Αράβων, τον πέμπτο αιώνα πΧ, που τους έδιωξαν από την περιοχή τους. Τότε, πολλοί διέφυγαν στον Ιούδα, και με τον καιρό, απορροφήθηκαν από τους Ιουδαίους.

Συγγραφέας τού βιβλίου είναι ο προφήτης Αβδιού. Το βιβλίο γράφτηκε λίγο μετά την πτώση τής Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλωνίους (587 πΧ).

Για τον προφήτη δεν έχουμε πολλά στοιχεία. Η ανάλυση των περιεχομένων τού βιβλίου έχει ως εξής:

* Η πικρία τού προφήτη για τη στάση τού Εδώμ, εδ. 1 - 14

* Η κρίση τού Κυρίου επάνω στον Εδώμ, εδ. 15 - 16

* Ο θρίαμβος του Ισραήλ την Ημέρα τού Κυρίου, εδ. 17 - 21.