|
Ένα
ζευγάρι
παράδειγμα
προς μίμηση
Εν αρχή…
0
4ος Ρωμαίος
αυτοκράτορας
ο οποίος είχε
διαδεχθεί τον
Καλιγούλα και
άκουγε στο
όνομα
Κλαύδιος (41-54 μ.Χ.),
εξέδωσε
ένα διάταγμα
το 49 μ.Χ. με το
οποίο έδιωχνε
όλους τους
Εβραίους από
την Ρώμη, λόγω
αναταραχών
που
γινόντουσαν
μεταξύ τους
στις
συναγωγές με
αιτία κάποιον
«ΧΡΙΣΤΟ». (Πρξ. 18:2).
Το χέρι του
Θεού κρυβόταν
πίσω από αυτό
το διάταγμα
για να
βοηθήσει όπως
θα δούμε στην
συνέχεια τον
Απόστολο
Παύλο. Κάτι
παρόμοιο είχε
ξανασυμβεί
στο παρελθόν
για να
επιτευχθούν
θείοι στόχοι (βλ.
Λουκάς 2:1-5,
Μιχαίας 5:2 ,
Παροιμίες 21: 1).
Από
την Ρώμη
λοιπόν
ξεκινούν…
Ανάμεσα
στους
Εβραίους
πρόσφυγες που
εγκαταλείπουν
την Ρώμη είναι
και ένα
ζευγάρι. Ο
Ακύλας (=Αετός,
Ιουδαίος της
διασποράς από
τον Πόντο,
κατασκευαστής
χοντρών
Σικελικών
μάλλινων
υφασμάτων για
σκηνές) και η
σύζυγός του
Πρίσκιλλα ή
Πρίσκα. Το
όνομά της
θυμίζει μία
σπουδαία
ρωμαϊκή
οικογένεια, το
επίπεδο της
μορφώσεως της
ίσως από τα
ανώτερα
εκείνης της
εποχής. Οι δυό
τους
κατευθύνονται
προς την
Κόρινθο, της
οποίας ο
πληθυσμός
ήταν ένα
μείγμα από
λογής-λογής
λαούς, φυλές
και “χρώματα” (Έλληνες,
Ρωμαίους,
Εβραίους,
Αφρικανούς,
Σύριους κλπ).
Έμποροι από
κάθε γωνιά της
γης έφθαναν
εκεί. Ήταν η
τοποθεσία
τέτοια που
ένωνε δύο
θάλασσες και
δύο ξηρές. Το
κοσμοπολίτικο
πνεύμα και ο
τυχοδιωκτισμός
έδιναν τα
χέρια τους σ’
αυτή την πόλη.
Ο κάθε λαός
έφερνε τις
φιλοσοφίες
του, την
θρησκεία του
και τα πάθη
του. Ας μην
ξεχνούμε ότι
για την
περίοδο για
την οποία
κάνουμε λόγο (αλλά
και από
νωρίτερα) στην
Κόρινθο
κυριαρχούσε η
λατρεία της «θεάς
Αφροδίτης».
Αυτός ο τόπος
ήταν ο πρώτος «σταθμός»
του ζευγαριού
μας. Εκεί
ασχολούνται
με την
σκηνοποιία,
την τέχνη την
οποία και
γνώριζαν για
να επιβιώσουν.
Παράλληλα…
Σύνοδος
των
Ιεροσολύμων 50
μ.Χ. Ο
Απόστολος
Παύλος αμέσως
μετά από την 1η
Αποστολική
Περιοδεία και
«λίγο» πριν την 2η
Αποστολική
Περιοδεία,
μετά από ένα
επεισόδιο με
τον Βαρνάβα (Πρξ.
15:36-39), παίρνει τον
Σίλα για βοηθό
του (Πρξ. 15:40) και
αμέσως μετά
στα Λύστρα
περιτέμνει
τον Τιμόθεο
όπου και τον
παίρνει
επίσης μαζί
του (Πρξ. 16:1-5). Στην
Τρωάδα βλέπει
το όραμα με
τον Μακεδόνα (Πρξ
.16:9-10) και εκεί
συναντά και
τον Λούκα ο
οποίος
γίνεται
αργότερα ο
συγγραφέας
των Πράξεων
και του τρίτου
Ευαγγελίου.
Ξεκινά ένα
μακρύ ταξίδι…
Σαμοθράκη –
Νεάπολη –
Αμφίπολη –
Απολλωνία –
Θεσσαλονίκη –
Βέροια – Πύδνα
ή Δίον – Αθήνα –
Κόρινθος
Κεγχρεές. Στις
Πράξεις ιη
διαβάζουμε: Μετά
από αυτά
αναχώρησε από
την Αθήνα και
ήρθε στην
Κόρινθο. Και
βρήκε κάποιον
Ιουδαίο με το
όνομα Ακύλας,
Πόντιος στο
γένος, που
είχε έρθει
πρόσφατα από
την Ιταλία,
και την
Πρίσκιλλα τη
γυναίκα του,
γιατί είχε
διατάξει ο
Κλαύδιος να
αναχωρήσουν
όλοι οι
Ιουδαίοι από
τη Ρώμη, και
προσήλθε σ’
αυτούς. Και
επειδή ήταν
ομότεχνος,
έμενε κοντά
τους και
εργαζόταν,
γιατί ήταν
σκηνοποιοί
στην τέχνη.
Ήταν
Φιλόξενοι.
Ένα
πρωινό καθώς
θα δούλευαν ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα, θα
άκουσαν μια
φωνή να τους
καλημερίζει
στα εβραϊκά
από την είσοδο
του
εργαστηρίου
τους. Το
ζεύγος
σταμάτησε την
εργασία του
και
προσκάλεσε
τον
συμπατριώτη
τους να
περάσει μέσα.
Ο Παύλος, που
θα είχε
διαβάσει το
εβραϊκό όνομα
του συζύγου
στην είσοδο
της
επιχείρησης,
κάθισε και
αυτοσυστήθηκε:
«Είμαι
Εβραίος από
την φυλή του
Βενιαμίν.
Ανήκω στην
τάξη των
Φαρισαίων.
Γεννήθηκα
στην Ταρσό της
Κιλικίας και
σπούδασα τον
Μωσαϊκό νόμο
στην σχολή του
νομοδιδασκάλου
Γαμαλιήλ, στα
Ιεροσόλυμα.
Εδώ που ήρθα (Κόρινθο)
θα διδάσκω
στην συναγωγή
τα Σάββατα.
Την τέχνη σας
την γνωρίζω
από μικρός, με
δέχεστε σε
συνεργασία
όσο θα
βρίσκομαι
στην Κόρινθο;»
Το
ζεύγος που με
προσοχή
πρέπει να τον
άκουγε, ίσως
να σκέφτηκε:
Ήταν
αληθινά αυτά
που τους έλεγε;
Το όλο
παρουσιαστικό
του και ο
τρόπος
ομιλίας του
συμφωνούσε
και
υπογράμμιζε
αυτά που έλεγε;
Έπρεπε να τον
εμπιστευτούν
και να τον
πάρουν κοντά
τους για
δουλειά;
Αυτές
είναι μερικές
από τις
ερωτήσεις που
κάνουμε και
εμείς σήμερα
όταν θέλουμε
να
προσλάβουμε
κάποιον στην
δικιά μας
δουλειά με
προσοχή και
επιφύλαξη .Ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα “ρίσκαραν”
περισσότερο
από ότι “ρισκάρουμε”
εμείς σήμερα,
όχι μόνο του
πρόσφεραν
δουλειά αλλά
και τον
φιλοξένησαν
μέσα στο ίδιο
τους το σπίτι
για 18 περίπου
μήνες.
Εμείς
σήμερα
ανοίγουμε τα
σπίτια μας για
τους
ανθρώπους του
Θεού; Καλούμε
στο σπίτι μας
αδελφούς για
να έχουμε
κοινωνία;
Υπάρχουν
σήμερα
αδέλφια που
δεν είναι
παντρεμένα ή
θεοσεβή
ανδρόγυνα που
η αγάπη τους
για τον Χριστό
και το
ενδιαφέρον
τους για το
καλό της
Εκκλησίας του,
τους
παρακινεί να
διαθέσουν ένα
ευρύχωρο – και
συνήθως το
καλύτερο –
δωμάτιο του
σπιτιού τους
για
συναντήσεις,
παρόμοιες με
εκείνες τις
συνάξεις των
πρώτων
Χριστιανών; (Α’
Κορ. 16:19) Πόσα
ζευγάρια
απέκλεισαν
τους εαυτούς
τους από την
ευλογία του
Θεού και από
το σχέδιό του
σκοντάφτοντας
πάνω σε
μικρότητες; (είμαι
κουρασμένος,
θα μας
λερώσουν το
σπίτι, είναι
μικρό το σπίτι
μας…) Και πόσοι
είχαν την
ευλογία του
Θεού όπως οι
οικογένεια
του Αβραάμ με
την Σάρα όπου
φιλοξένησαν
αγγέλους
χωρίς να το
ξέρουν καθώς
και η
οικογένεια
του Λώτ.
Η
Αγία γραφή μας
προτρέπει :
Την
φιλοξενία μην
την ξεχνάτε,
γιατί με αυτήν
μερικοί, χωρίς
να το ξέρουν
φιλοξένησαν
αγγέλους
(Εβρ. 13:2).
Όρεξη για
μαθητεία.
Δεν
ξέρουμε
σίγουρα αν ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα
γνώριζαν το
ευαγγέλιο του
Ιησού Χριστού
και αν ήταν
βαπτισμένοι
Χριστιανοί
πριν
γνωρίσουν τον
Απόστολο
Παύλο.
Είναι
πολύ πιθανόν
να είχαν
ακούσει γύρο
από όλη την
υπόθεση του
Ιησού στην
Ρώμη μια και
εκεί γινόταν
τόση «φασαρία»
ανάμεσα στους
εβραίους
Χριστιανούς
και στους
εβραίους
αντιρρησίες.
Αλλά να ήταν
ακριβείς
γνώστες του
ευαγγελίου
και μάλιστα
βαπτισμένοι
στο όνομα του
Ιησού αυτό
μάλλον πρέπει
να το
αποκλείσουμε,
συγκεκριμένα
ο Λουκάς
γράφει για τον
Απόστολο
Παύλο «…εύρων
τινά Ιουδαίον
ονόματι
Ακύλαν…και
Πρίσκιλλα
γυναίκα αυτού…δια
το ομότεχνον
είναι έμεινε
παρ’ αυτοίς…)
Αν ο Ακύλας
ήταν
Χριστιανός
δεν θα έλεγε «τινά»
αλλά θα έλεγε «εύρων
τινά μαθητή ή
αδελφόν
ονόματι Ακύλα».
Ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα δεν
έμοιαζαν με
πολλούς που
σήμερα δεν
καταλαβαίνουν
πόσο μεγάλη
ευκαιρία
είναι όταν
έρχεται κοντά
τους κάποιος
διδάσκαλος ή
ιεροκήρυκας
του
ευαγγελίου. Ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα
σώπαιναν και
τον άκουγαν,
τον ρωτούσαν
και μάθαιναν,
έπαιρναν από
αυτόν ότι
πολυτιμότερο
μπορούσαν. «Εκμεταλλευόντουσαν»
με επιμέλεια
και
σοβαρότητα
την παρουσία
του ώστε να «θωρακίζονται»
και να μπορούν
ανά πάσα
στιγμή να
ξεχωρίζουν
χωρίς να
κάνουν λάθος
το σωστό από
το πλανεμένο,
αλλά και να
μπορούν να
κατηχούν και
να
κατευθύνουν
και άλλους
κοντά στον Θεό.
Το
αποτέλεσμα
της μαθητείας
τους από τον
Απόστολο
Παύλο θα το
δούμε ποιο
κάτω. Εμείς
αδελφοί που
κατατάσσουμε
τον εαυτό μας;
Μήπως
μαθαίνουμε
για την
διδασκαλία
του
ευαγγελίου με
μη
συστηματικό
τρόπο; Όχι από
την αρχή μέχρι
το τέλος αλλά
συγκεχυμένα;
Μήπως σκόρπια
και μέσες-άκρες;
Μήπως αντί να
σωπαίνουμε
και να ακούμε
αρχίζουμε να
μιλούμε για
τις δουλειές
μας, για τις
γνωριμίες μας,
τις ιστορίες
από την ζωή
μας,
δευτερεύοντα,
ανούσια και
άχρηστα
πράγματα
χάνοντας
πολύτιμο
χρόνο και
ουσία;
Ήταν
άτεκνοι.
Στις
πράξεις των
Αποστόλων και
στις
επιστολές του
Αποστόλου
Παύλου
αφιερώνονται
πάνω από 10
εδάφια για το
ζευγάρι αυτό.
Πουθενά όμως
δεν γίνετε
λόγος ούτε
υπαινιγμός
για το θέμα
των παιδιών
τους. Αν είχαν
παιδιά δεν θα
ήταν εύκολες
οι τόσες
μετακινήσεις
τους ( Ρώμη,
Κόρινθος,
Έφεσος, Ρώμη,
Έφεσος) που
σχεδόν όλες
γινόντουσαν
με ευκολία και
προθυμία, ίσως
για χάρη της
επιχείρησης
αλλά και της
διακονίας.
Το
θέμα της
τεκνοποιίας
απασχολεί
πολλά
ζευγάρια
σήμερα που δεν
έχουν παιδιά.
Δεν
είναι δυνατόν
να μην είχε
απασχολήσει
και τον Ακύλα
με την
Πρίσκιλλα, οι
οποίοι
κατάλαβαν ότι
εκτός από τα
παιδιά και
πάνω από την
τεκνοποιία
υπάρχουν και
άλλες αξίες σ’
αυτόν τον
κόσμο. Ο
αγαθός Θεός
όταν δεν δίνει
το ένα
προσφέρει το
άλλο. Όταν
κλείνει τον
ένα δρόμο,
ανοίγει τον
άλλον. Καμιά
φορά δεν δίνει
τα «μικρότερα»,
αλλά
προσφέρει τα «μεγαλύτερα»,
τα
σπουδαιότερα,
τα υψηλότερα.
Από το πώς
διέθεσαν εν
συνεχεία την
ζωή τους στην
υπηρεσία του
Ευαγγελίου
και των
αδελφών,
μπορούμε
εύκολα να
καταλάβουμε
από τη διήγηση
της Καινής
Διαθήκης γι'
αυτούς.
Με
αποστολή…την
Έφεσο.
Με
αρχηγό τον
Απόστολο
Παύλο
έπλευσαν τον
Σαρωνικό και
διέσχισαν το
Αιγαίο
Πέλαγος.
Προορισμός
τους η Έφεσος
της Μ. Ασίας.
Εδώ
καλλιεργούνται
γράμματα,
τέχνες.
Υπήρχαν
θέατρα, αγορά,
υδραγωγεία, μα
το
θεαματικότερο
ήταν ο
τεράστιος
ναός της θεάς
Αρτέμιδος. Ένα
έργο τέχνης
του
Χειροκράτους (Δ’
αιώνα π.Χ.), που
θεωρούνταν
ένα από τα
επτά θαύματα
του κόσμου. Σε
αυτήν την “ξακουστή”
πόλη υπήρχαν
τρία
χαρακτηριστικά
:
Α)
Η λατρεία της
θεάς
Αρτέμιδος που
ήταν και
προστάτιδα
της πόλης .
Β)
Η λατρεία του
Ρωμαίου
Αυτοκράτορα.
Γ)
Η μαγεία.
Αδελφοί
καταλαβαίνετε
τη θυσία που
έκανε αυτό το
ζευγάρι; Έφυγε
από το μέρος
που είχαν
χτίσει τα
όνειρά τους,
που είχαν
στήσει με κόπο
και θυσίες την
επιχείρησή
τους,
ξενυχτώντας
με αγωνία αν
θα “πιάσει” η
δουλειά, από
τις γνωριμίες
τους και τον
κύκλο των
αγαπημένων
τους προσώπων.
Αυτό
συνέβαινε για
τρίτη
συνεχόμενη
φορά (η πρώτη
ήταν στην Ρώμη
και η δεύτερη
ήταν στην
Κόρινθο), που
πήγαιναν σε
ένα άγνωστο
μέρος
ξεκινώντας
πάλι από την
αρχή, και το
χειρότερο
ήταν ότι δεν
θα ήταν κοντά
τους και ο
άνθρωπος ο
οποίος τους
ενέπνεε
σιγουριά και
στήριγμα . Ο
Απόστολος
Παύλος έπρεπε
να επιστρέψει
στην
Ιερουσαλήμ (Πρξ.
21:17).
Ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα
τον πρώτο
χρόνο της
παραμονής
τους στην
Έφεσο δεν
έκαναν φανερή
Ιεραποστολή.
Όμως με το
φωτεινό
παράδειγμά
τους έδειχναν
στους γύρο
τους πως
γίνεται ο
άνθρωπος όταν
ασπασθεί και
ακολουθήσει
στα σοβαρά και
με συνέπεια
τον
Χριστιανισμό.
Αδελφοί
όσοι δεν
μπορείτε να
κηρύξετε με
λόγια το
Ευαγγέλιο του
Ιησού Χριστού
που πιστεύετε
, και όμως
ποθείτε να
γίνετε
κήρυκές του,
κηρύξτε το με
την ήσυχη, τη
φρόνιμη, τη
σεμνή και
φωτεινή και
αγία ζωή σας.
Είναι αυτό το
πιο πειστικό
κήρυγμα..
Μια
σπουδαία
επιτυχία που
ακούει στο
όνομα…Απολλώς.
Κάποιο
Σάββατο στην
Έφεσο ήταν
μαζεμένοι
όλοι στην
συναγωγή για
να ακούσουν
κάποιον λόγιο
άνδρα από την
Αλεξάνδρεια. Ο
ομιλητής, με
το γλυκό ύφος
και την
συναρπαστική
γλώσσα,
πολυμαθής,
εύγλωττος,
πειστικός,
συναρπαστικός,
με πύρινο
πνεύμα (Πρξ. 18:24-25).
Από το κήρυγμα
του όμως
έλειπε ο
Εσταυρωμένος
Ιησούς, η
Ανάστασή του,
απουσίαζε το
βάπτισμα, το
Άγιο Πνεύμα.
Σημεία στο
κήρυγμα που
αποτελούν την
σπονδυλική
στήλη.
Σ’
αυτό το σημείο
φαίνεται το
αποτέλεσμα
της μαθητείας
του ζευγαριού
από τον
Απόστολο
Παύλο. Όταν
απομακρύνθηκαν
όλοι και
άδειασε η
συναγωγή, στην
έξοδο
περίμενε ένα
ζευγάρι για να
γνωρίσει τον
ομιλητή. Ήταν
ο Ακύλας και η
Πρίσκιλλα οι
οποίοι τον
πήραν κατά
μέρος και του
εξέθεσαν
ακριβέστερα
την οδό του
Θεού (Πρξ.18:26).
Αδελφοί
μου με ποιο
τρόπο σήμερα
αντιμετωπίζουμε
τον αδελφό μας
όταν αυτός
έχει κάνει
κάποιο λάθος ;
Τον παίρνουμε
κατά μέρος ή
τον μειώνουμε
δημόσια
προκαλώντας
πολλές φορές
ανεπανόρθωτη
ζημιά, αφού
εξαιτίας μας
μπορεί να
χαθεί μέσα
στον κόσμο; Ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα μας
δείχνουν τον
σωστό τρόπο
που πρέπει να
φερόμαστε σε
αυτές τις
περιπτώσεις.
Αδελφοί
μου,
γνωρίζουμε με
ακρίβεια
ποιο είναι
το μήνυμα του
Ευαγγελίου
ώστε να
μπορούμε να
διακρίνουμε
την αλήθεια
από την πλάνη;
Το
αποτέλεσμα
ήταν ότι ο
Ακύλας και η
Πρίσκιλλα
προετοίμασαν
και κατήχησαν
άρτια τον
Απολλώ και ο
λόγιος
ζηλωτής από
την
Αλεξάνδρεια
εξελίχθηκε σε
ένα σπουδαίο
κήρυκα του
Ευαγγελίου,
και πολύτιμος
συνεργάτη του
Απόστολου
Παύλου (Πρξ. 18:26-27, A’
Κορ. 1:12, 3:4, Τίτ. 3:13).
Χρειάζεται
να
καταλάβουμε
ότι η μετάδοση
των αληθειών
του
Ευαγγελίου
δεν είναι
υπόθεση και
χρέος μόνον
των Αποστόλων,
Ποιμένων,
Ιεροκηρύκων,
Δασκάλων.
Είναι χρέος
του κάθε
Χριστιανού,
είναι χρέος
όλων μας.
Ήταν
γενναίοι και
δεν δείλιασαν
την στιγμή που
έπρεπε…
Κανείς
δεν μπορεί να
αμφιβάλλει
ούτε λεπτό ότι
μερίδιο στους
κινδύνους του
Αποστόλου
Παύλου είχε
και το ζευγάρι
Ακύλας –
Πρίσκιλλα
(Πρξ. 19:21-41).
Κοντά
στον κόπο και
στον μόχθο,
πρόσθεσαν και
τους ώμους
τους για να
μοιρασθούν το
βάρος του
Ευαγγελίου,
αλλά κι’ όταν
χρειάστηκε
κάτι παραπάνω,
δεν δίστασαν
και την ζωή
τους να
διακινδυνεύσουν
(οι οποίοι
υπέρ της ζωής
μου το δικό
τους τράχηλο
έθεσαν κάτω
από την
μάχαιρα, τους
οποίους δεν
ευχαριστώ εγώ
μόνος, αλλά
και όλες οι
εκκλησίες των
εθνών (Πρξ. 16:3-4)).
Είμαστε
και εμείς
σήμερα τόσο “αποφασισμένοι”
Χριστιανοί ή
περιμένουμε
από τους
πρεσβυτέρους
και δασκάλους
της εκκλησίας
μας να είναι
αυτοί μόνο
αποφασισμένοι,
μαχητικοί,
άνθρωποι
αυταπάρνησης;
Ας
μην ξεχνάμε
ότι και αυτοί
είναι
άνθρωποι. Όταν
νιώθουν στο
πλευρό τους να
τους
συμπαραστέκονται
με
αυταπάρνηση
και αυτοθυσία,
τότε κι’ αυτοί
ενθαρρύνονται.
Αποκτούν νέο
κουράγιο και
ενισχύονται
οι δυνάμεις
τους για να
συνεχίσουν το
δύσκολο έργο
που τους έχει
αναθέσει ο
Κύριος μας.
Επιστροφή
στην Ρώμη.
Το
διάταγμα του
Κλαύδιου για
την εξορία των
Εβραίων είναι
πλέον
παρελθόν, αφού
ήδη από το 54 μ.Χ.
ανέβηκε στον
θρόνο ο
Νέρωνας που
έμεινε μέχρι
το 68 μ.Χ. Το 68 μ.Χ.
περίπου
μετακομίζουν
ξανά για 4η
φορά,
πηγαίνοντας
σε ένα γνώριμο
μέρος με κακές
όμως
αναμνήσεις
αφού πριν
περίπου από 9
χρόνια τους
είχαν διώξει.
Για
τον Ακύλα και
την Πρίσκιλλα
το βλέμμα του
αποστόλου
Παύλου ήταν γι’
αυτούς “δείκτης
πορείας”.
Θα
προετοιμάσουν
το έδαφος για
να θεμελιώσει
τη Ρωμαϊκή
Εκκλησία , ο
Απόστολος
τους.
Η κεφαλή
της γυναικός
είναι ο ανήρ.
Την
προς Ρωμαίους
επιστολή του ο
Απόστολος
Παύλος την
στέλνει από
την Κόρινθο.
Την
υπαγόρευσε
στον Τέρτιο,
μέσα στο σπίτι
του Γάιου. Στο
τέλος αυτής
της επιστολής
υπάρχει ένας
ασπασμός «…Ασπάσασθε
Πρίσκιλλα και
Ακύλαν…» (Ρωμ. 16:3).
Σ’ αυτό τον
ασπασμό
παρατηρούμε
ότι ο
Απόστολος
Παύλος
αναφέρει το
όνομα της
Πρίσκιλλας
πρώτα και μετά
του Ακύλα.
Αυτό δεν
γίνεται από
σύμπτωση
καθώς το ίδιο
κάνει και στην
(Β’ Τιμ. 4:19). Το
ίδιο κάνει και
ο Λουκάς (Πρξ.
18:18,26).
Μερικοί
από τους
λόγους που
γινόταν αυτό
ήταν ότι η
Πρίσκιλλα και
μορφωμένη
ήταν και
οξύτερη
αντίληψη των
πραγμάτων
είχε και
ικανότερη
στην κατήχηση
(η Πρίσκιλλα
κατήχησε στην
Έφεσο τον
Απολλώ). Το
κοινωνικό και
μορφωτικό της
επίπεδο
πρέπει να ήταν
ανώτερο από
του Ακύλα,
ποτέ όμως δεν
ξέφυγε από την
θέση που όρισε
ο Θεός για την
γυναίκα.
Αναγνώριζε το
προβάδισμα
της τιμής στον
σύζυγό της και
τον τιμούσε
πάντοτε.
Πάντοτε
υπάκουε και
πρόσφερε στον
άνδρα της το
προβάδισμα
της τιμής .
Ο
Απόστολος
Παύλος στην
προς Εφεσίους
επιστολή στο
κεφάλαιο 5 και
εδάφια 21 έως 32
αναφέρει: «Να
υποτάσσετε ο
ένας στον άλλο…ο
άνδρας είναι η
κεφαλή της
γυναικός…οι
άντρες
αγαπάτε τις
γυναίκες σας…είναι
οι δύο σάρκα
μία…ο καθένας
σας ξεχωριστά,
τη δική του
γυναίκα έτσι
ας την αγαπά,
σαν τον εαυτό
του, και η
γυναίκα να
φοβάται τον
άντρα της».
Το τέλος
τους…
Από
τις σελίδες
της Καινής
Διαθήκης δεν
γνωρίζουμε
τίποτα. Όπως
είναι άγνωστη
η αρχή τους
έτσι είναι
και το τέλος
τους.
Από
βιβλίο που
γράφτηκε τον 4ο
αιώνα , με
τίτλο «Διαταγαί
Αποστόλων»,
λέγεται ότι «υπό
Παύλου (εχειροτονήθη
επίσκοπος)…Ακύλας
και Νικητής
των κατά Ασίαν
παροικιών».
Πότε, όμως, και
σε ποιες «παροικίες»
της Ασίας δεν
διευκρινίζεται.
Άλλη
μία
πληροφορία
που βρίσκουμε
προέρχεται
από την
Ορθόδοξη
Εκκλησία και
την συναντάμε
σε σχετικό
υπόμνημα το
οποίο
διαβάζεται
στην
Ακολουθία
του Όρθου:¨«Τμηθέν
γύναιον
Ακύλας φησί
βλέπων, Ούκ
ανδρίούμαι
προς τομήν
ανήρ κάρας;»
Βλέποντας
ο Ακύλας την
γυναίκα του να
αποκεφαλίζεται
και να
μαρτυρεί λέει:
«Μπορώ να μην
φανώ – άνδρας
εγώ – ανάλογα
προς την
γυναίκα μου
ανδρείος και
πρόθυμος για
αποκεφαλισμό
υπέρ της
Πίστεως του
Χριστού ;».
Από
αυτό αντλούμε
δύο
πληροφορίες:
Ότι έφυγαν από
τον κόσμο αυτό
με μαρτυρικό
τρόπο. Ότι
στην σειρά
πρώτη
μαρτύρησε η
Πρίσκιλλα
και
ακολούθησε ο
Ακύλλας. Και
στον θάνατο
λοιπόν, πάλι
πρώτη η
Πρίσκιλλα...
Για
να γίνεται
σωστά το έργο
της Εκκλησίας
του Κυρίου μας
Ιησού, δεν
είναι αρκετοί
μόνον οι
ποιμένες, οι
δάσκαλοι και
οι κήρυκες του
Ευαγγελίου.
Είναι
απαραίτητοι
και οι
συνεργάτες
τους. Πιστοί,
αφοσιωμένοι,
φρόνιμοι, με
πολύτιμη τη
συμπαράσταση
και τη
στοργική
φροντίδα τους.
Να είστε
σίγουροι ότι ο
Θεός θα
ευλογήσει και
γενναία θα
ανταμείψει
όλους
εκείνους που
με διάφορους
τρόπους
γίνονται
στηρίγματα,
κάποτε αφανή
αλλά
αποφασιστικά
χρήσιμοι σε
όλους τους
εργάτες του
Ευαγγελίου
Του. Ο Ακύλας
και η
Πρίσκιλλα
ήταν από αυτά
τα πρόσωπα που
πρόσφεραν
αυτή την
υπηρεσία,
γινόμενοι
χωρίς καμία
αμφιβολία
φωτεινό
παράδειγμα
προς μίμηση.
«Ο
Κύριος να μας
φωτίσει ώστε
να
προστεθούμε
και εμείς στην
κατηγορία
αυτή των
ανθρώπων»
ΑΜΗΝ
|
