|
|
|
ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ |
|
Κερδίστε τα παιδιά σας Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα Γιατί πολλά παιδιά χριστιανών γονιών δεν ακολουθούν το Χριστό; |
|
Κερδίστε τα παιδιά σας |
|
Κερδίστε τα παιδιά σας, Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα, Γιατί πολλά παιδιά χριστιανών γονιών δεν ακολουθούν το Χριστό; |
|
Πρακτικές οδηγίες που ελπίζουμε θα ενισχύσουν τους γονείς στην ανατροφή των παιδιών τους, σύμφωνα με τις Βιβλικές αρχές:
Τέλος θα θέλαμε να ενθαρρύνουμε τους γονείς να συνεχίσουν να "ανατρέφουν τα παιδιά τους δίνοντάς τους αγωγή και συμβουλές που εμπνέονται από την πίστη στον Κύριο." (Εφεσίους 6:4). Αυτός είναι η μόνη εγγύηση για προστασία και η μόνη ελπίδα για επιτυχία στον αγώνα μας για τα παιδιά μας. Ένας αγώνας που εμείς οι γονείς διεξάγουμε με κόπο, φροντίδα και πολλή αγάπη βασισμένοι πάντοτε στις σταθερές υποσχέσεις του Κυρίου. |
|
Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα |
|
Κερδίστε τα παιδιά σας, Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα, Γιατί πολλά παιδιά χριστιανών γονιών δεν ακολουθούν το Χριστό; |
|
Πως βλέπει ο Θεός την υιοθεσία Μήπως όμως δε βγει σε καλό; Δεσμός αγάπης και όχι αίματος |
|
Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα Όπως είναι γνωστό, ένας σημαντικός αριθμός ζευγαριών δεν μπορούν να τελικά να τεκνογονήσουν, παρόλο που το επιθυμούν πολύ. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν περιπτώσεις νεογέννητων βρεφών, που χρειάζονται μια ζεστή οικογενειακή φωλιά για να μεγαλώσουν φυσιολογικά, κάτι που για διάφορους λόγους δεν μπορεί να τους το προσφέρει η φυσιολογική τους μητέρα. Μια σωστή υιοθεσία είναι γι΄αυτά τα παιδιά η καλύτερη λύση. Στη σημερινή ιδιαίτερα εποχή, που η οικονομική κατάσταση πολλών οικογενειών είναι αρκετά καλή, είναι κρίμα να σκοτώνονται παιδιά με εκτρώσεις, επειδή είναι ανεπιθύμητα από τους γονείς τους ή να εγκαταλείπονται σε κάποιο βρεφοκομείο, τη στιγμή που θα μπορούσαν να βρουν στοργή, αγάπη και φροντίδα στην αγκαλιά και στο σπίτι μιας θετής μητέρας και ενός θετού πατέρα, οι οποίοι ποθούν να προσφέρουν αγάπη σε κάποιο παιδί. Το ίδιο ισχύει και για χιλιάδες παιδιά που πεθαίνουν από ασιτία ή έλλειψη φροντίδας στις υποανάπτυκτες χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Αν μάλιστα είναι σωστές οι πληροφορίες ότι ορισμένες χώρες της Ασίας, όχι μόνο επιτρέπουν αλλά παροτρύνουν τις διάφορες οργανώσεις που ασχολούνται με την υιοθεσία να βρίσκουν γονείς στις προηγμένες χώρες για εγκαταλειμμένα και αβοήθητα παιδιά, τότε το πρόβλημα τις υιοθεσίας γι΄αυτά τα παιδιά παίρνει τη μορφή μιας επείγουσας ανάγκης. Πως βλέπει ο Θεός την υιοθεσία Μερικοί χριστιανοί προβληματίζονται σε σχέση με τη γνώμη του Θεού για την υιοθεσία. Αν ο Θεός ήθελε να μου δώσει παιδί, θα μου το έδινε, λένε μερικοί. Αφού δεν μου το έδωσε, γιατί να προσπαθήσω να αποκτήσω με υιοθεσία; Κατ’ αρχήν ας μην ξεχνάμε ότι μέσα στην Αγία Γραφή τονίζεται με έμφαση η έξυπνη ενέργεια της μητέρας του Μωυσή, που κατέστρωσε και έβαλε σε εφαρμογή ένα καταπληκτικό σχέδιο για να υιοθετηθεί το παιδί της από την κόρη του Φαραώ και να μη ριχθεί στο Νείλο ποταμό. Ακόμη και η Αγία Γραφή τονίζει ότι όλοι οι πιστοί έχουμε γίνει παιδιά του Θεού, δια της υιοθεσίας μας απ’ Αυτόν, γι΄αυτό και έχουμε το δικαίωμα να αποκαλούμε τον Θεό Πατέρα (Γαλ. Δ΄5-6). Ο Θεός μας έχει υιοθετήσει προσφέροντας μάλιστα γι’ αυτό θυσία το Γιο Του επάνω στο σταυρό. Εφόσον λοιπόν Εκείνος το έκανε, σημαίνει ότι εγκρίνει αυτή την πράξη. Τώρα σε σχέση με την ερώτηση, αν θα πρέπει ένα άτεκνο ζευγάρι να αποκτήσει ή όχι παιδί δια της υιοθεσίας, αυτό είναι τελείως προσωπικό τους θέμα. Ο Θεός μπορεί να μας χρησιμοποιήσει και με παιδιά και χωρίς. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που δεν είχαν δικά τους παιδιά και όμως έγιναν πολύ χρήσιμοι σε εκατοντάδες ή χιλιάδες άλλα παιδιά ή διέπρεψαν σε άλλα πεδία, όπως επίσης υπάρχουν πολλές περιπτώσεις άλλων ζευγαριών, οι οποίοι, ακολουθώντας τη γραμμή της υιοθεσίας πρόσφεραν τόση αγάπη, στοργή και φροντίδα σε αβοήθητα μωρά, ώστε αυτά όχι μόνο δεν στερήθηκαν τίποτε στη ζωή αλλά προχώρησαν θαυμάσια και μερικά απ’ αυτά διέπρεψαν. Γι’ αυτό το λόγο, κάθε ζευγάρι που δεν έχουν δικό τους παιδί, θα πρέπει μετά από πολύ σκέψη και προσευχή να αποφασίσει ποια γραμμή θα ακολουθήσει στη ζωή. Η υιοθεσία είναι και καλή και θεάρεστη πράξη, αρκεί το κίνητρο της να είναι η αγάπη και όχι ο εγωισμός, αρκεί να τη δούμε σαν κάτι που θα ευαρεστεί τον Θεό και όχι σαν κάτι που θα ευαρεστήσει μόνο εμάς ή θα λύσει κάποιο πρόβλημα μας. Μήπως όμως δε βγει σε καλό; Ο μεγαλύτερος ενδοιασμός των ζευγαριών αυτής της χώρας σε σχέση με την υιοθεσία είναι, ο φόβος τους μήπως το παιδί δεν βγει καλό και τους δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη ζωή. Φυσικά καλό είναι, για το ζευγάρι που πρόκειται να προχωρήσει σε υιοθεσία, να γνωρίζει μερικά βασικά στοιχεία για τους γονείς και την πιθανή, αν υπάρχει, κληρονομική επιβάρυνση του παιδιού. Αυτές τις πληροφορίες όμως τις δίνουν συνήθως οι κοινωνικές υπηρεσίες των οργανώσεων που ασχολούνται με υιοθεσίες. Ιδιαίτερα μάλιστα, σε περιπτώσεις που κάποιο ζευγάρι αποφασίσει να υιοθετήσει κάποιο παιδί με ειδικές ανάγκες, κάτι που γίνεται συχνά σε άλλες χώρες, καλό είναι να γνωρίζουν αρκετά σε σχέση με το πρόβλημα του παιδιού και τις πιθανές δυσκολίες που μπορεί να συναντήσουν στην ανατροφή του, πριν προχωρήσουν στην υιοθεσία. Από την στιγμή όμως που γίνει μια σχετική καλή ενημέρωση για την κληρονομική επιβάρυνση του παιδιού, δεν χρειάζεται να ψυχολογεί κανείς τα πράγματα, προσπαθώντας να εντοπίσει σπάνιες πιθανότητες. Μήπως όταν παντρευόμαστε λαμβάνουμε τόσο σοβαρά υπόψη την κληρονομική επιβάρυνση τη γυναίκας ή του άντρα μας; Από τη στιγμή που αποφασίζουμε να παντρευτούμε πολύ λίγο υπολογίζουμε την πιθανή κληρονομική επιβάρυνση από τους γονείς ή προγόνους του ή την μελλοντικής μας συζύγου. Γιατί λοιπόν να ψιλολογούμε τόσο πολύ το κληρονομικό παρελθόν κάποιου παιδιού που θα υιοθετήσουμε; Ίσως όμως κάποιος πει: Κι αν τελικά το παιδί δεν βγει καλό, τι θα γίνει; Και μήπως ξέρει κανείς τι είδους θα είναι το παιδί του όταν μεγαλώσει; Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες περιπτώσεις παιδιών που γεννήθηκαν από οι οποίοι θεωρούνται φυσιολογικοί κι όμως εκείνα είναι ένα μόνιμο βάσανο γι’ αυτούς. Παιδιά προβληματικά, παιδιά που έχουν πέσει σε ναρκωτικά, παιδιά με αντικοινωνική συμπεριφορά και τόσα άλλα πολλά. Παρόλα αυτά όμως κανένας δεν σκέφτεται να μην κάνει παιδί, για να μην του βγει προβληματικό. Δεσμός αγάπης και όχι αίματος Για να μπορέσει να προχωρήσει σωστά μια υιοθεσία θα πρέπει να έχει την αγάπη και σαν πρωταρχικό κίνητρο της και σαν κατευθυντήρια δύναμη της στην μετέπειτα πορεία της. Αυτό εξάλλου ήταν το κίνητρο του Θεού στην προσπάθεια Του να μας υιοθετήσει και γι’ αυτό η σχέση μας μ’ Αυτόν είναι τόσο ευλογημένη. Είναι μια σχέση αγάπης που γεμίζει χαρά την καρδία μας και ευφροσύνη την ψυχή μας . Ακόμη και μια γυναίκα που αναγκαστεί να δώσει το παιδί της, επειδή διαπιστώνει ότι για πολύ σοβαρούς λόγους δεν μπορεί να προσφέρει σ’ αυτό την αγάπη, στοργή και φροντίδα που αυτό χρειάζεται, θα πρέπει να το κάνει από αγάπη σ’ αυτό και όχι από κάποιο άλλο κίνητρο. Επειδή αγαπάει το παιδί της αποφασίζει να το δώσει σε ένα άλλο ζευγάρι ανθρώπων που ποθούν να προσφέρουν αγάπη σ’ αυτό. Επειδή η ίδια δεν μπορεί, για διάφορους λόγους, να προσφέρει ή να δημιουργήσει για το παιδί της τις κατάλληλες συνθήκες ώστε αυτό να μπορέσει να προοδεύσει και να πετύχει στη ζωή, προσφέρει το παιδί της σε ένα άλλο ζευγάρι, που μπορούν και θέλουν να προσφέρουν όλα αυτά στο παιδί της. Επίσης όταν ένα ζευγάρι σκέφτεται ή αποφάσισε να υιοθετήσει ένα ή περισσότερα παιδιά, θα πρέπει να το κάνει από αγάπη γι’ αυτά και όχι από κάποιο άλλο κίνητρο. Δεν αποφασίζουμε να αποκτήσουμε παιδί για να μη θεωρηθούμε στείροι ή ανίκανοι ή για να έχουμε αργότερα κάποιο στήριγμα στη ζωή, άσχετα αν αυτό συμβεί, αλλά επειδή θα μπορέσουμε να προσφέρουμε αγάπη και στοργή στο παιδί. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και στην υιοθεσία. Επειδή θέλουν να προσφέρουν αγάπη και στοργή το υιοθετούν. Το κίνητρο λοιπόν για υιοθεσία πρέπει να είναι η αγάπη και τίποτε άλλο. Η αγάπη όμως δεν έχει καμία σχέση με τον εγωκεντρισμό. Γι’ αυτό και όταν ένα ζευγάρι αποφασίσει να υιοθετήσει ένα παιδί, δεν πρέπει να το κάνει για να έχουν και αυτοί ένα δικό της παιδί που θα το χαίρονται και θα απολαμβάνουν τα παιδιαρίστικα καμώματα του ή για να ικανοποιήσουν κάποια άλλη δική τους επιθυμία ή φιλοδοξία, αλλά για να κάνουν τη ζωή αυτού του παιδιού πιο καλή και πιο ευτυχισμένη. Αυτό θα πρέπει να το κάνουν σαφές και στο παιδί, καθώς αυτό σιγά-σιγά μεγαλώνοντας θα μπορεί να το αντιληφθεί. Με λόγια απλά και καθαρά θα πρέπει να του εξηγήσουν ότι δεν τους ήρθε αναγκαστικά αλλά επειδή οι ίδιοι το θέλησαν. Επειδή το αγάπησαν το διάλεξαν κι επειδή εκτίμησαν την αξία του το πήραν για να αναθρέψουν με αγάπη, ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει μια καλή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Ακόμη, μπορούν να πουν στο παιδί, ότι αν οι ίδιοι το είχαν γεννήσει, δεν θα μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά, θα ήταν υποχρεωμένοι να το δεχτούν, όποιο κι αν ήταν αυτό. Στη δική τους όμως περίπτωση το διάλεξαν, και αυτό σημαίνει ότι το αγάπησαν γι’ αυτό που είναι. Η ίδια γραμμή πρέπει να ακολουθηθεί και στις πιο σπάνιες περιπτώσεις, στις οποίες, μια γυναίκα αποφασίζει να γεννήσει ένα παιδί για να το δώσει σε κάποιο συγγενικό ή φιλικό ζευγάρι που δεν μπορεί να αποκτήσει δικό της. Οι θετοί γονείς πρέπει να εξηγήσουν στο παιδί ότι επειδή ήθελαν να προσφέρουν αγάπη, στοργή φροντίδα και ευκαιρίες να προχωρήσουν καλά στη ζωή, ζήτησαν από τη γνωστή τους κυρία να γεννήσει ένα παιδί γι’ αυτούς, μια που οι ίδιοι δεν μπορούσαν να το γεννήσουν μόνοι τους. Επιπλέον πρέπει να του τονίσουν ότι η φυσική τους μητέρα ήξερε ότι μπορούσαν να του προσφέρουν όλα αυτά γι’ αυτό και δέχτηκε να προχωρήσει σ’ αυτή την πράξη. Το ίδιο πρέπει να πει και η φυσική του μητέρα. Αν το παιδί τη ρωτήσει γι’ αυτό τι θέμα αργότερα. Μια τέτοια ξεκάθαρη θέση ωφελεί και το παιδί και τους γονείς και αποτρέπει σοβαρά και άσκοπα προβλήματα, που αλλιώς μπορούν να δημιουργηθούν στο μέλλον. Πραγματικά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις υιοθετημένων παιδιών που κλονίστηκε τελείως η εμπιστοσύνη τους στους θετούς γονείς τους και κόπηκε κάθε ψυχική επαφή μαζί τους, επειδή έγινε αυτό το σοβαρό λάθος. Οι θετοί γονείς του νόμισαν ότι μπορούν να αποκρύψουν αυτή την απλή αλήθεια από το παιδί και γι’ αυτό έκαναν το παν για να μην την πληροφορηθεί το παιδί. Σε κάποια φάση όμως της ζωής του, τη στιγμή μάλιστα που υπήρχαν σοβαρά προβλήματα με τους γονείς του, βρέθηκε κάποιος «καλοθελητής» που του το σφύριξε στο αυτί. Κι ας μη νομίσουν μερικοί ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν προβλήματα με το δικό τους παιδί. Οι περισσότεροι γονείς που έχουν δικά τους ή υιοθετημένα παιδιά, συναντούν αρκετές δυσκολίες και αντιμετωπίζουν άλλοι σοβαρά και άλλοι λιγότερο σοβαρά προβλήματα στην εφηβική τους κυρίως ηλικία. Και δυστυχώς δεν λείπουν ποτέ οι «καλοθελητές» σ’ αυτή τη χώρα, άνθρωποι που χωρίς να νοιάζονται για τη ζημιά που θα κάνουν στο παιδί, σπεύδουν να του αποκαλύψουν αυτό ποτ οι γονείς του προσπάθησαν να του αποκρύψουν. Το σοκ που φυσικά παθαίνει το παιδί εκείνη τη στιγμή δεν μπορεί να περιγραφεί. Καταρρέει ξαφνικά όλο το οικοδόμημα, πάνω στο οποίο είχε στηριχθεί. Αρχίζει τότε να βλέπει τους γονείς του με διαφορετικό μάτι. Κάνει ανασκόπηση όλης της ζωής του μέχρι εκείνη τη στιγμή και αποδίδει όλες τις συγκρούσεις που έχουν γίνει στο παρελθόν και μέχρι εκείνη την ώρα σε έλλειψη αγάπης από τους θετούς γονείς του, εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν είναι δικό τους παιδί. Εδραιώνεται δηλαδή μέσα στο παιδί η αντίληψη ότι για κάθε τι που δεν πήγε καλά στη σχέση του με τους θετούς γονείς του φταίει το γεγονός ότι είναι υιοθετημένο. Μια τέτοια αντίληψη είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, επειδή είναι δύσκολο μετά να ανατραπεί. Γι’ αυτό το λόγο δεν είναι σωστό να κρύβεται η αλήθεια από το παιδί και να αφήνεται να ζει με ψευδαισθήσεις, τη στιγμή μάλιστα που ο δεσμός που το ενώνει με τους θετούς γονείς του είναι δεσμός αγάπης, κάτι που δεν μπορεί να μην εκτιμηθεί από ένα παιδί, έστω κι αν δεν υπάρχει συγγένεια αίματος.
|
|
ΓΙΑΤΙ πολλά παιδιά χριστιανών γονιών δεν ακολουθούν το Χριστό; |
|
Κερδίστε τα παιδιά σας, Υιοθεσία: Απαραίτητες προϋποθέσεις και προβλήματα, Γιατί πολλά παιδιά χριστιανών γονιών δεν ακολουθούν το Χριστό; |
|
Προβληματίζει έντονα ο μεγάλος αριθμός παιδιών και εφήβων, τα οποία παρόλο που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει μέσα σε χριστιανικές οικογένειες, τελικά δεν ακολουθούν το Χριστό στη ζωή τους. Αυτό δεν είναι κακό μονάχα για τα παιδιά αυτά, αλλά αποτελεί και μια μεγάλη απογοήτευση για τους γονείς. Επιπλέον δίνεται έτσι μια κακή μαρτυρία στον έξω κόσμο. Ποιοι είναι οι λόγοι για το φαινόμενο αυτό; Το ερώτημα αυτό αγγίζει ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα πάρα πολλές χριστιανικές οικογένειες αλλά και εκκλησίες. Το φυσικότερο θα ήταν τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, που ανατρέφονται σε μια χριστιανική οικογένεια και εκκλησιάζονται τακτικά, να παραχωρήσουν τον εαυτό τους στο Χριστό και να βαδίσουν στο δικό Του δρόμο. Δυστυχώς όμως δεν συμβαίνει πάντοτε έτσι. Υπάρχουν μερικές συγκεκριμένες βασικές αιτίες που συντελούν στην αδιαφορία των παιδιών για τα πνευματικά πράγματα και στην τελική απομάκρυνση τους από το Χριστό. Να μερικές απ' αυτές τις αιτίες: 1. Το γενικό κλίμα μέσα στην οικογένεια Η ατμόσφαιρα μέσα σε πολλές οικογένειες, ακόμα και μέσα σε χριστιανικές οικογένειες δυστυχώς, δεν είναι η πρέπουσα, δεν είναι η θετική. Στην πραγματικότητα είναι συχνά αρνητική και δυσάρεστη. Υπάρχουν διαμάχες τσακωμοί, φιλονικίες, διαφωνίες και αντί για μια ατμόσφαιρα αγάπης και αλληλοσεβασμού, επικρατεί ο θυμός, η δυστυχία και η σύγχυση. Πολλοί γονείς έχουν σοβαρό πρόβλημα προσαρμοστικότητας, πράγμα που κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μαζί τους. Πατέρας και μητέρα τσακώνονται με το παραμικρό μεταξύ τους και τα παιδιά βρίσκονται παγιδευμένα στη μέση. Αυτό το ασταθές και θλιβερό κλίμα επιφέρει σύγχυση στο νου του παιδιού και το αποκαρδιώνει. Φτάνει κάποτε στο σημείο να κατηγορεί τον εαυτό του για τα προβλήματα της οικογένειας. Κι επειδή οι γονείς λένε πως είναι χριστιανοί, το παιδί καταλήγει στο συμπέρασμα πως δεν είναι αυτός ο χριστιανισμός, τότε μπορεί να κάνει και χωρίς αυτόν. Δεν είναι λοιπόν παράξενο που δεν παραδίνει την καρδιά του στο Χριστό και δεν Τον δέχεται σαν προσωπικό του Σωτήρα και Κύριο της ζωής του. 2. Ασυνέπεια Αν υπάρχει κάτι που απογοητεύει τελείως το παιδί και σκοτώνει κάθε ενδιαφέρον του για τον χριστιανισμό, αυτό είναι η ασυνέπεια ανάμεσα στα λόγια και στη ζωή των γονέων του. Λένε οι γονείς οι γονείς του ότι πιστεύουν στο λόγο του Θεού, αλλά δε ζουν σύμφωνα με τις διδαχές του. Ο λόγος του Θεού διδάσκει να μην κλέβουμε, κι όμως το παιδί βλέπει τους γονείς να προσπαθούν να κλέψουν την Εφορία αποκρύβοντας τα πραγματικά τους εισοδήματα ή διογκώνοντας τα έξοδα τους με ή με ένα σωρό άλλους τρόπους. Ο λόγος του Θεού μας διδάσκει να λέμε πάντα αλήθεια, μα το παιδί βλέπει τους γονείς του να λένε ψέματα στους άλλους, αλλά και στα παιδιά τους και μεταξύ τους. Ψέματα που ίσως δεν τα υπολογίζουν οι ίδιοι, αλλά στην ψυχή των παιδιών τους φέρνουν την καταστροφή. Ο λόγος του Θεού μας λέει να πειθαρχούμε στους νόμους του Κράτους, κι όμως το παιδί βλέπει τους γονείς του να παραβιάζουν συνεχώς το όριο ταχύτητας, καθώς οδηγούν το αυτοκίνητο τους. Το παιδί βλέπει τους γονείς του να έχουν την Αγία Γραφή, αλλά δεν τους βλέπει να την ανοίγουν συχνά και να τη μελετούν. Όταν οι γονείς παρακολουθούν αμφίβολης ποιότητας έργα στην τηλεόραση ή λένε άπρεπα λόγια ή ανέκδοτα όταν δεν τους ακούνε άλλοι χριστιανοί, δεν μπορεί παρά να συμπεράνουν τα παιδιά ότι ο χριστιανισμός δεν είναι τίποτε άλλο από μια υποκρισία. Κι επειδή δεν θέλουν να γίνουν υποκριτές σαν τους γονείς τους, αρνούνται τον χριστιανισμό ολότελα. 3. Κριτική Ένα άλλο στοιχείο που μπορεί να μειώσει ή να εξαφανίσει ολότελα το ενδιαφέρον ενός παιδιού για το Χριστό, είναι να βλέπει τους γονείς να κριτικάρουν συνεχώς του άλλους. Μερικοί κριτικάρουν το καθετί και τον καθένα. Δυστυχώς την πρώτη θέση στην κριτική τους κατέχουν τις πιο πολλές φορές όσοι εργάζονται με οποιονδήποτε τρόπο στο έργο του Θεού. Όταν το παιδί ακούει συνεχώς τους γονείς του να επικρίνουν τους πάντες με πρώτους εκείνους που εργάζονται στο έργο του Θεού, χάνει την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη στον καθένα που με οποιοδήποτε τρόπο σχετίζεται με τον χριστιανισμό ή την εκκλησία, με συνέπεια να μη θέλει να έχει κανένα δεσμό ή σχέση μαζί με ότι ονομάζεται χριστιανισμός. 4. Κακομεταχείριση Διαβάζουμε συχνά στις εφημερίδες ή ακούμε στην τηλεόραση φοβέρες περιπτώσεις κακομεταχείρισης παιδιών από τους γονείς τους ή ακόμα και της μητέρας από τον πατέρα. Συμβαίνει άραγε κάτι τέτοιο μέσα σε χριστιανικές οικογένειες; Δυστυχώς σε μερικές περιπτώσεις συμβαίνει. Κάποιος έκανε μια μελέτη για τα είδη των κακομεταχειρίσεων που κάποτε λαβαίνουν χώρα μέσα σε «χριστιανικές» λεγόμενες οικογένειες. Αν και ήταν πολλά τα είδη των κακομεταχειρίσεων που διαπίστωσε ότι συμβαίνουν σε «χριστιανικά» σπίτια, η πλειονότητα τους αφορούσε την συναισθηματική κακομεταχείριση. Όταν ένα παιδί μέσα σε μια τέτοια "χριστιανική" οικογένεια γίνεται αντικείμενο συνεχών λεκτικών και συναισθηματικών κακομεταχειρίσεων, διαμορφώνει συνήθως μια χαμηλή εκτίμηση για τον εαυτό του και χάνει επίσης την εμπιστοσύνη του στους γονείς του. Έτσι τα αρνητικά συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα του, επηρεάζουν τη στάση του απέναντι στο Θεό και τον εμποδίζουν να εμπιστευθεί την αγάπη του ουράνιου Πατέρα. 5. Το εκκλησιαστικό περιβάλλον Αν ένα παιδί δεν εκκλησιάζεται μαζί με τους γονείς του σε μια χριστοκεντρική εκκλησία με ανόθευτη τη διδαχή του Ευαγγελίου, το πιθανότερο θα είναι να μην ξυπνήσει το ενδιαφέρον του για το Χριστό. Επομένως δεν μπορούμε να περιμένουμε από το παιδί αυτό να εκδηλώσει κάποιο ενδιαφέρον για τα πράγματα του Θεού, κι ούτε να ακολουθήσει το Χριστό όταν φτάσει στην εφηβική ηλικία ή ενηλικιωθεί. Φιλελεύθερες, μοντερνιστικές εκκλησίες δεν μπορούν να εμπνεύσουν τους νέους να αφιερώσουν τη ζωή τους στο Χριστό. 6. Έλλειψη συναίσθησης των γονιών για την ευθύνη τους έναντι των παιδιών τους Πολλοί γονείς, αν και πιστοί και ειλικρινείς χριστιανοί δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους να διδάξουν και να οδηγήσουν τα παιδιά τους στο Χριστό. Είναι ένα θέμα αυτό, που πρέπει να τονιστεί για να το αντιληφθεί ο κάθε γονιός. Η σωτηρία ενός παιδιού δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του ποιμένα της εκκλησίας ή του δασκάλου του Κυριακού Σχολείου. Είναι ευθύνη περισσότερο των χριστιανών γονιών, κι είναι ανάγκη να το συνειδητοποιήσουν πλήρως αυτό, ώστε με τη διδαχή και το παράδειγμα τους να οδηγήσουν τα παιδιά τους στο Χριστό. 7. Προσωπική ευθύνη Σε τελευταία ανάλυση, όμως, η σωτηρία είναι ένα θέμα προσωπικής εκλογής. Ακόμα κι όταν τα περισσότερα ή όλα τα πράγματα είναι θετικά στο περιβάλλον ενός παιδιού, η αποδοχή του Χριστού ως Σωτήρα του είναι απόφαση αποκλειστικά δική του. Το ίδιο το παιδί έχει την αποκλειστική ευθύνη για τις επιλογές που θα κάνει. Κάποτε αρνείται το Χριστό και τραβάει -σαν μεγαλώσει - το δικό του δρόμο μέσα στον κόσμο, άσχετα από τη σωστή διδαχή που του πρόσφεραν οι γονείς του από τη βρεφική του ηλικία. Είναι σπάνιο να συμβεί κάτι τέτοιο, αν οι γονείς του υπήρξαν πράγματι υποδειγματικοί σαν δάσκαλοι και σαν ζωντανό παράδειγμα για το παιδί τους, αλλά δεν αποκλείεται κιόλας. Σε μια τέτοια περίπτωση οι γονείς θα πρέπει να συνεχίσουν να προσεύχονται για την σωτηρία του και μπορεί ο Θεός να απαντήσει στις προσευχές τους. |
|
|
