Εκτρώσεις

ΓΑΜΟΣ

Συζυγικά προβλήματα: Ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες

Αν νομίζεις ότι παντρεύτηκες τον λάθος άνθρωπο...

Προβλήματα από ανάμειξη στενών ή μακρινών συγγενών

Προβλήματα μέσα στο γάμο, Συζυγικά προβλήματα: Ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες, Αν νομίζεις ότι παντρεύτηκες τον λάθος άνθρωπο..., Προβλήματα από ανάμειξη στενών ή μακρινών συγγενών.

Αναμφίβολα ο θεσμός του γάμου περνάει σήμερα κρίση. Αυτό φαίνεται όχι μόνον από τον αριθμό των διαζυγίων που έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη αλλά και από την κατάσταση που επικρατεί μέσα στις οικογένειες που παραμένουν ενωμένες. Εξάλλου, ο μεγάλος αριθμός των άρθρων που δημοσιεύονται σε περιοδικά, οι διαλέξεις, οι δημόσιες συζητήσεις και τα βιβλία που κάθε λίγο κυκλοφορούν με θέματα σχετικά με το γάμο, το ίδιο πράγμα μαρτυρούν. Φυσικά, μέσα σ' ένα σύντομο άρθρο, δεν είναι δυνατά να περιγραφεί η κατάσταση στις σημερινές οικογένειες με κάθε λεπτομέρεια, γι' αυτά θα γίνει προσπάθεια να επισημανθούν μερικά μόνο από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία.

1. Ανεκπλήρωτες προσδοκίες

Όλοι λίγο-πολύ οι σύζυγοι είχαν πριν από το γάμο μερικές προσδοκίες, που ήταν σχεδόν βέβαιοι ότι θα εκπληρώνονταν μετά το γάμο. Είχαν ήδη αποκτήσει μια εικόνα για τον άνδρα ή τη γυναίκα που επρόκειτο να παντρευτούν. Άλλοι τονπερίμεναν ικανό και γενναιόδωρο, άλλοι εκδηλωτικά και ρομαντικό, άλλοι χαρούμενο και στοργικά κλπ. Μετά το γάμο όμως δεν άργησαν να διαπιστώσουν ότι ο άντρας ή η γυναίκα τους, δεν είχαν αυτά τα χαρακτηριστικά που εκείνοι περίμεναν να βρουν στο σύντροφο τους. Οι προσδοκίες τους σε σχέση με το σύντροφο της ζωής τους δε πραγματοποιήθηκαν. Αυτό είναι ένα κοινό παράπονο των περισσότερων ζευγαριών που έρχονται να με συμβουλευτούν. "Περίμενα από τον άντρα μου να είναι πιο εκδηλωτικός", "νόμιζα άτι θα έδειχνε κατανόηση", ή "περίμενα από τη γυναίκα να είναι πιο συνεργάσιμη, να παίρνει πιο σοβαρά τη γνώμη μου", "πριν από το γάμο φαινόταν μια κοπέλα γεμάτη χαρά και καλοσύνη, ενώ τώρα συμβαίνει το αντίθετο".

2. Απροσδόκητες διαπιστώσεις

Δεν είναι μόνο το ότι οι προσδοκίες πολλών δεν έχουν εκπληρωθεί σε σχέση με το χαρακτήρα ή την προσωπικότητα του άνδρα η της γυναίκας τους. Χειρότερη είναι η διαπίστωση μερικών χαρακτηριστικών που δε τα περίμεναν. "Είναι σκληρός, ο άνδρας μου", "είναι τρομερά απαιτητικός", "ότι θέλει αυτός, αυτό πρέπει πάντα να γίνεται", "δεν ήταν τέτοιος όταν τον γνώρισα". 'Η από την πλευρά του άντρα είναι συχνά τα παράπονα: «τι να σου πω γιατρέ, δεν μπορώ να πιστέψω στα μάπα μου. Δεν ήταν έτσι όταν την γνώρισα. Ανικανοποίητη, όλο γκρίνια, ψυχρή κι αδιάφορη απέναντί μου, το μόνο που την ενδιαφέρει είναι τα παιδιά.

3. Έλλειψη ικανοποίησης προσωπικών αναγκών

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τις προσωπικές τους βαθύτερες ανάγκες για αναγνώριση της αξίας τους, για παραδοχή και κατανόηση, για αγάπη, στοργή και ζωή σε ασφάλεια και ειρήνη. Η πικρή διαπίστωση πολλών ανθρώπων είναι άτι αυτά δεν τα βρήκαν στο γάμο τους. "Ο άντρας μου, δεν αναγνωρίζει την αξία μου", "η γυναίκα μου δε δείχνει κατανόηση", "αμφιβάλλω αν με αγαπάει ο άντρας μου ή τουλάχιστον ποτέ δε το δείχνει", "η γυναίκα μου δημιουργεί συνέχεια προβλήματα" ή "στο σπίτι το κλίμα δεν είναι καθόλου ήρεμο, κάθε λίγο έχουμε καυγάδες η φωνές". Η έλλειψη ικανοποίησης προσωπικών αναγκών για μερικά ζευγάρια δεν περιορίζεται μόνο στις ψυχολογικές ανάγκες, αλλά επεκτείνεται και σε βιολογικές. Αυτά παρατηρείται βασικά σε μη εργαζόμενες μητέρες που μερικές απ' αυτές αναφέρουν ότι ο σύζυγος τους δε τους δίνει χρήματα αρκετά, άλλοτε από τσιγκουνιά κι άλλοτε επειδή τα σπαταλάει σε κάποιο πάθος ή χόμπι του, σε σημείο να αναγκάζονται να ζητούν από τους γονείς ή τα αδέλφια τους λίγα χρήματα για κάποιο φόρεμα ή κάτι προσωπικό, που το έχουν ανάγκη.

Η συχνή πάντως διαπίστωση είναι άτι οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν την εντύπωση πως οι προσωπικές τους ανάγκες δεν ικανοποιήθηκαν με το γάμο τους. Γι' αυτό ίσως το λόγο και εκείνοι που συνεχίζουν να ζουν ενωμένοι, έχουν λίγο-πολύ υποβαθμίσει την αξία του ή της συζύγου τους σε σύγκριση με τα παιδιά τους.

Η γενική εικόνα σήμερα είναι ότι οι άντρες και οι γυναίκες βάζουν πιο ψηλά τα παιδιά και αρκετά πιο χαμηλά τον ή την σύζυγο ενώ θα έπρεπε να τους βάζουν τουλάχιστον στην ίδια θέση και να τους αποδίδουν την ίδια αξία.

4. 'Έλλειψη ουσιαστικού διαλόγου

Οι άντρες και οι γυναίκες δε συζητούν μεταξύ τους στο σπίτι σήμερα. Οι συζητήσεις τους είναι τελείως επιφανειακές και δεν αγγίζουν σχεδόν ποτέ τα βαθύτερα προβλήματα που τους απασχολούν, τις ανησυχίες τους, τις απογοητεύσεις τους, τα όνειρα ή τα σχέδιά. Μένουν κάτω από την ίδια στέγη, κάθονται συχνά στο ίδιο τραπέζι, κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, και δε τολμούν να ανοίξουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο. 'Άλλοτε επειδή ποτέ δεν έγινε αυτά αλλά πιο συχνά επειδή παλιότερες προσπάθειες για συζήτηση οδήγησαν σε γκρίνιες, φωνές, καυγάδες και σε ψυχρότητα των σχέσεών τους. Γι' αυτό το λόγο αφήνουν να χρονίζουν τα βασικά προβλήματά τους και οι ανικανοποίητες ανάγκες τους. Ο διάλογος λείπει σήμερα από τα περισσότερα ζευγάρια κι αυτά είναι ένα σοβαρό πρόβλημα.

5. 'Έλλειψη ψυχικής επαφής

Κάποτε, πριν παντρευτούν ή στην αρχή του γάμου τους, ο ένας αισθανόταν να είναι μια ψυχή με τον άλλο. Χαιρόταν τη συντροφιά του και απολάμβανε τη ψυχική επικοινωνία μαζί του. Από το βλέμμα μόνο αντιλαμβανόταν τις σκέψεις και τις επιθυμίες του άλλου. Τώρα πια έχουν σβήσει όλα αυτά. Ο ένας αποφεύγει να αντικρίσει συχνά και τη ματιά του άλλου, επειδή ίσως φοβάται ότι κάποιο παράπονο θα εκδηλωθεί μέσα απ' αυτή. Ανάμεσά τους έχει δημιουργηθεί παγωνιά, ένα κλίμα άλλοτε αδιαφορίας και άλλοτε ψυχρότητας που δε μπορεί να το θερμάνει ούτε το καλύτερο καλοριφέρ. Ο καθένας τους έχει λίγο-πολύ ταμπουρωθεί στον εαυτό του, στη δουλειά ή στα παιδιά του, στο χόμπι ή στις παρέες του. Οι σχέσεις με τον η την σύζυγο είναι τυπικές τις πιο πολλές φορές και όχι ουσιαστικές και η αρνητική συμπεριφορά του ενός προς τον άλλο, είναι πολύ πιο συχνή απ' ότι η θετική.

6. Η καθημερινότητα

Η ζωή σε πολλά ζευγάρια έχει γίνει μια ρουτίνα. Η δουλειά, τα παιδιά, οι καθημερινές ανάγκες του σπιτιού, το φαγητά, ο ύπνος, κάπου-κάπου κάποια εκδρομή με πολλή συνήθως γκρίνια, οι διακοπές, που κι αυτές φέρνουν μικρή αλλαγή στη ρουτίνα της ζωής. Τίποτε το ζεστό, το ευχάριστο, κάτι που να γίνεται σαν μια αυθόρμητη εκδήλωση αγάπης, εκτίμησης ή κατανόησης. Αυτά που κάνει τον άλλο, άντρα ή γυναίκα να νιώσει άτι ο σύντροφος του τον σκέφτεται, τον λογαριάζει, τον αγαπάει αληθινά και θέλει να τον κάνει να χαρεί κι αυτός. Τίποτε απ' όλα αυτά. Αυτή με πολλή συντομία είναι η εικόνα της σημερινής οικογένειας στον κόσμο γύρω. Μια εικόνα καθόλου ευχάριστη, που όμως μπορούσε να ήταν πολύ διαφορετική και μπορεί να αλλάξει τελείως προς το καλό, αν υπάρξουν ορισμένες προϋποθέσεις εκ μέρους των συζύγων, που η πιο βασική απ' αυτές είναι να δεχτούν και να εφαρμόσουν τη γραμμή που ο Δημιουργός έχει καθορίσει για τη ζωή τους.

Συζυγικά προβλήματα: Ποιες είναι οι πιο συχνές αιτίες

Νομίζω ότι κανένας δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι οι περισσότεροι άντρες ή γυναίκες δεν είναι ευχαριστημένοι από τον ή τη σύζυγό τους. Το ερώτημα είναι: Τι φταίει; Γιατί τόσα πολλά ζευγάρια έχουν προβλήματα μεταξύ τους και μάλιστα, συχνά, αρκετά σοβαρά, ενώ ξεκίνησαν τόσο καλά;

Αν ρωτήσουμε τους συζύγους, θα μας δώσουν ο καθένας τους τη δική τους εξήγηση. Κάποιος σύζυγος περιέγραψε με πολύ παραστατικό και ζωντανό τρόπο τι πως δημιουργούνται οι καυγάδες με τη γυναίκα του: "Γυρίζω, γιατρέ, κατάκοπος το απόγευμα στο σπίτι και τη στιγμή που θέλω να ξαποστάσω λίγο, να ξεκουραστώ και να ξεζαλιστώ, συναντώ όχι την αδιαφορία – μακάρι να ήταν αυτό – αλλά τη γκρίνια και τα υπονοούμενα της γυναίκας μου. Κατσουφιασμένη τα βάζει μαζί μου επειδή, λέει, δεν ενδιαφέρομαι για τα παιδιά και το σπίτι, ενώ εκείνη έχει απηυδήσει. Δεν ρωτάει όμως πώς νιώθω εγώ, που δε μπορώ να σηκώσω τα πόδια μου από την κούραση; Πως μπορώ να μην εκνευριστώ με τη στάση της αυτή και να μην της αντιμιλήσω; Κι αν της πω μια κουβέντα, εκείνη λέει δύο. Αν της πω ότι είμαι κουρασμένος και ζαλισμένος, εκείνη λέει ότι έχει βαρεθεί ν’ ακούει το ίδιο βιολί. Πως λοιπόν να συγκρατηθώ; Στο άψε-σβήσε ανάβει ο καυγάς. Πες μου, γιατρέ, φταίω εγώ γι’ αυτή την κατάσταση; Δεν είναι δουλειά της να φροντίζει τα παιδιά και το σπίτι; Πρέπει εγώ να φροντίζω και γι’ αυτά; Δεν φτάνουν οι δικές μου σκοτούρες στη δουλειά";

Ο άντρας αυτός βλέπει μόνο τη δική του την πλευρά και τη δική του την ανάγκη για ξεκούραση. Αν όμως ρωτήσουμε τη γυναίκα του, θα μας πει κάτι που έχω ακούσει πολλές φορές από το στόμα των γυναικών: "Γιατρέ, δεν αντέχω άλλο. Από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν κάνω τίποτε άλλο από το να τρέχω και να μην προλαβαίνω. Πρωί-πρωί πρέπει να βοηθήσω τα παιδιά για να πάνε έγκαιρα στο σχολείο. Ο μεγάλος τρομάζει να σηκωθεί, ενώ η μικρή θέλει το καθετί στο χέρι. Μετά έρχεται το συγύρισμα, τα ψώνια, το φαγητό που πρέπει να ετοιμαστεί έγκαιρα και πριν τελειώσουν οι πρωινές δουλειές, επιστρέφουν τα παιδιά από το σχολείο.

Μετά το φαγητό και πριν προλάβω να πλύνω τα πιάτα και να τακτοποιήσω κάπως την κουζίνα, πρέπει να καθίσω δίπλα στη μικρή για να τη βοηθήσω με τη μελέτη, τη στιγμή μάλιστα που ο μεγάλος την ερεθίζει. Κι ενώ εγώ κατάκοπη αγωνίζομαι για να διατηρηθεί κάπως η ειρήνη στο σπίτι ή να επανέλθει σε κάποια τάξη, έρχεται ο κύριος στο σπίτι και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να καθίσει να φάει και μετά να κοιμηθεί για μια ή δύο ώρες ή να καθίσει μπροστά στην τηλεόραση, αδιαφορώντας για το τι γίνεται στο σπίτι. Πώς να μην ενοχληθώ και να μην του μιλήσω; Κι αν του πω κάτι, εκείνος εξοργίζεται επειδή, λέει, είναι κουρασμένος. Δεν ρωτάει όμως πως νιώθω εγώ".

Συζυγικές, λοιπόν, συγκρούσεις επειδή ο καθένας από τους συζύγους βλέπει μόνο τη δική του πλευρά και περιμένει από τον άλλο κατανόηση και συμπαράσταση στα προβλήματά του και ικανοποίηση των αναγκών του.

Οι αιτίες, όμως, συζυγικών προστριβών και συγκρούσεων είναι πολλές και ποικίλες. Θα μπορούσαν να αναφερθούν μερικές, που ίσως είναι οι πιο συχνές:

α) Απαράδεκτη κατά τη γνώμη μας συμπεριφορά του ή της συζύγου μας.

β) Αδικαιολόγητη παράλειψη του ή της συζύγου μας, που έχει σαν συνέπεια ανατροπή των προγραμμάτων μας ή σημαντική υλική ή ηθική ζημιά στην οικογένειά μας.

γ) Απαράδεκτη αδιαφορία ή παραλείψεις που έχουν σαν αποτέλεσμα να μην ικανοποιούνται ορισμένες επιθυμίες ή ανάγκες μας.

δ) Ασυγχώρητα κατά τη γνώμη μας λάθη του ή της συζύγου μας.

Αν προσέξουμε όμως λίγο περισσότερο θα διαπιστώσουμε ότι, οι περισσότερες απ’ αυτές τις αιτίες έχουν σχέση μα την ιεράρχηση των αξιών που έχουμε υιοθετήσει και με τη φιλοσοφία που έχουμε δεχτεί στη ζωή μας. Άλλοι άνθρωποι με διαφορετική από μας ιεράρχηση αξιών και με διαφορετική νοοτροπία ίσως θεωρούν λιγότερο απαράδεκτη τη συμπεριφορά, τις παραλείψεις ή τα λάθη του ή της συζύγου μας.

Αυτό σημαίνει ότι οι συζυγικές προστριβές ή συγκρούσεις έχουν τη ρίζα τους σε κάτι πιο βαθύ, και αυτό είναι η ανατροφή που έχουμε δεχτεί, οι αντιλήψεις μας για την έγγαμη ζωή, οι προσδοκίες μας από τον γάμο, ο τρόπος αντιμετώπισης των δυσκολιών ή προβλημάτων που έχουν εμφανιστεί ή οι αντιλήψεις μας για τον ίδιο τον εαυτό μας και για το ρόλο μας δίπλα σ’ ένα σύντροφο, που αμφισβητεί την αξία ή τις ικανότητες μας ή σε άλλες περιπτώσεις οχυρώνεται πίσω από μια παγερή αδιαφορία ή προσπαθεί με κάθε τρόπο να επιβληθεί εφαρμόζοντας ψυχολογική πίεση επάνω μας.

Υπάρχει λύση; Οπωσδήποτε ναι, αρκεί να τη θέλουμε.

Αν νομίζεις ότι παντρεύτηκες τον λάθος άνθρωπο...

Είναι παντρεμένοι τρία χρόνια τώρα. Την κοιτάζει, όχι πια με λατρεία, και του φαίνεται πως δεν είναι αυτή η γυναίκα που παντρεύτηκε. Τότε του είχε φανεί ανέμελη, τώρα τη βρίσκει επιπόλαια. Τότε έδειχνε ανοιχτόκαρδη κι ανοιχτοχέρα, τώρα πολυλογού και σπάταλη. Τον πιάνει πανικός... "και τώρα τι κάνουμε; Παντρεύτηκα τη λάθος γυναίκα, έκανα τη μεγαλύτερη γκάφα της ζωής μου. Ίσως έπρεπε να έχω πάρει εκείνη την άλλη, την ησυχούλα, που τότε μου φαινόταν λιγάκι άνοστη, ποιος ξέρει όμως πως θα μου 'βγαινε..."

Κι ωστόσο, η επιλογή του συντρόφου δεν είναι μια διαδικασία εύρεσης του "σωστού" ανθρώπου για σένα. Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε εσύ ο ίδιος, και κανείς δε θα ταιριάξει απόλυτα με κάποιον άλλο, απλούστατα γιατί όλοι είμαστε τόσο μοναδικοί. Κι αν προσπαθείς να βρεις τον τέλειο, το "σωστό" σύντροφο, ύστερα θα έχεις το νου σου να παραμείνει ο άλλος "σωστός", δηλαδή εστιάζεις την προσοχή σου στο σύντροφό σου τον παρακολουθείς με το μεγενθυτικό φακό, στο κατά πόσο ανταποκρίνεται ή όχι στις προσδοκίες και τα "στάνταρ" τα δικά σου. Αυτή η στάση ωστόσο έχει επίκεντρο το "εγώ" και όχι την αγάπη για τον άλλο.

Συνήθως, όταν κάποιος λέει: "παντρεύτηκα τον λάθος άνθρωπο", ήδη στο μυαλό του ψάχνει τρόπους για να βγει από τη σχέση αυτή. Και οι λόγοι του; "Αφού βρίσκομαι με το λάθος πρόσωπο, θα πρέπει να ψάξω και να βρω ποιος είναι ο σωστός για μένα". Μερικές φορές αυτή η επιχειρηματολογία ντύνεται και με ένα... θεάρεστο λεξιλόγιο: "δεν είναι αυτός ο σύντροφος που προόρισε ο Θεός για μένα".

Αλλά ας καθίσουμε δύο λεπτά να συλλογιστούμε ποιος είναι ο στόχος και ο σκοπός του γάμου, της συμβίωσης. Ο γάμος θεσπίστηκε από τον Θεό για να μην είναι ο άνθρωπος μόνος, για να γεύεται τη συντροφικότητα και για να προσφέρει στα παιδιά του ένα ζεστό, σίγουρο, ασφαλές περιβάλλον ανάπτυξης κι ωρίμανσης. Ακόμα όμως, μέσα στους στόχους του γάμου είναι η παιδεία του Κυρίου με δυο προσωπικότητες διαφορετικές, που μέσα από την καθημερινότητα, την τριβή, τη διαφορετικότητα τους εξελίσσονται, μεταλλάσσονται, μαθαίνουν, αποκτούν νου Χριστού". Ο Απόστολος Παύλος είπε: "θέλετε να παντρεύεστε, έχει καλώς, αλλά βάσανα βάζετε στο κεφάλι σας..." (Α Κορ. 7:32-38).

Ο γάμος λοιπόν δεν τέθηκε σαν ακύμαντο ταξιδάκι αναψυχής με τον ιδανικό σύντροφο, αλλά σαν ένα μονοπάτι δύσκολο, με τον ξεχωριστό, διαφορετικό σύντροφο που έχει διαλέξει ο Θεός για σένα, σύντροφο ελλιπή εξίσου με σένα, με στόχο την κοινή πορεία, συχνά οδυνηρή, προς τη γνώση του προσώπου Του.

Άκουσα κάποιον να λέει πως το ζευγάρι μοιάζει στην αρχή με δύο αχινούς που ανταλλάσσουν "αγκαθιές" στο βάθος της θάλασσας, μα καταλήγει να είναι σαν δυο λείες, μεταξένιες πεταλίδες, ίδιες και κολλημένες πια μεταξύ τους.

Πριν από το γάμο, χρειάζεται να αξιολογήσεις προσεκτικά αυτή την άλλη προσωπικότητα με την οποία σκέφτεσαι να ενώσεις την ζωή σου, όχι όμως για να διαπιστώσεις αν είναι "σωστή, τέλεια" προσωπικότητα. για σένα, μα για να δεις αν μπορείτε να ανταποκριθείτε ο ένας στις ανάγκες του άλλου. Ψάξε τα δικά σου τα κίνητρα αν είναι υγιή, ερεύνησε τις δικές σου προσδοκίες αν είναι ρεαλιστικές. Πάνω από όλα, ερεύνησε με προσευχή το θέλημα του Θεού για σένα.

Κι αν δε χρειάζεται να ψάχνω τον "τέλειο" για μένα σύντροφο, τότε τι θα πρέπει να περιμένω, τελικά από αυτόν; Ο άνθρωπος που παντρεύεσαι είναι ο σύντροφος σου στο ταξίδι της ζωής τούτης. Το πως αποφασίζεις να σχετιστείς με τον άνθρωπο αυτό, θα επηρεάσει άμεσα την πνευματική σου πορεία και την εξέλιξή σου σαν προσωπικότητα. Μαθαίνοντας να σχετίζεσαι με το σύvτροφό σου, μαθαίνοντας να τον δέχεσαι όπως είναι, με τα προτερήματα και τις αδυναμίες του, μαθαίνοντας να είσαι "μεσίτης" στην προσευχή για το σύντροφό σου, έρχεσαι πιο κοντά στους στόχους του Θεού για σένα.

Ναι, πράγματι, συχνά μετά από κάποιο διάστημα γάμου μπορεί κάποιος να φτάσει να πει... "αμάν, την πάτησα, αυτός δεν είναι όπως τον είχα φανταστεί, δε μοιάζει να είναι τώρα καθόλου το ιδιο πρόσωπο που είχα πρωτογνωρίσει τότε". Είναι σαν να παίρνεις το αεροπλάνο για καλοκαιρινές διακοπές στην Κέρκυρα, και να προσγειώνεσαι στα Ουράλια, στη μέση του χειμώνα. Διαλέγεις να αξιοποιήσεις, όμως, αυτό που έχεις μπροστά σου. Αντί να κάνεις μπανάκι στη θάλασσα, θα κάνεις σκι στα χιόνια. Πάντως, μαζί με το Θεό, είναι μια πορεία μάθησης, ανοδική. Μαζί Του, θα είναι ένας καινούριος κόσμος, για να τον γνωρίσεις, που αλλιώτικα θα ήταν κλειστός για σένα.

Προβλήματα από ανάμειξη στενών ή μακρινών συγγενών

Είναι γνωστό ότι σε αρκετά νεαρά ζευγάρια δημιουργούνται προβλήματα από ανάμειξη στενών ή κάποτε και κάπως μακρινών συγγενών όπως είναι οι γονείς, τα αδέρφια, θείοι, θείες ή και ξαδέρφια. Από όλους αυτούς εκείνη που αναφέρεται πιο συχνά είναι η πεθερά.

Σε σχέση με το ρόλο της πεθεράς που δεν αφήνει τη νύφη "να καθίσει σε χλωρό κλαρί", έχουν γραφεί τόσα πολλά που θα ήταν περιττή επανάληψη ή αναφορά σε αυτά.

Εκείνο όμως που έχει αξία είναι τα δούμε τι είναι εκείνο που σπρώχνει μια πεθερά ή κάποιον άλλον συγγενή να παρεμβαίνει στη ζωή του ζευγαριού ή μια νύφη ή γαμπρό να αντιδρούν έντονα σε κάθε τέτοια παρεμβολή.

Πρέπει να τονισθεί από την αρχή κάτι που δεν το ξέρουν αρκετοί νέοι άντρες ή γυναίκες, ότι δηλαδή δεν είναι εύκολο για τους γονείς και ιδιαίτερα για μια μητέρα να μην αναμειχθούν στη ζωή του παιδιού τους που έχει ήδη παντρευτεί. Αυτό γιατί μέχρι πριν λίγο ήταν και συνεχίζει φυσικά να είναι το αγαπημένο τους παιδί, που αποτελούσε το κέντρο της προσοχής και της φροντίδας.

Για χρόνια ολόκληρα υποβλήθηκαν οι ίδιοι σε θυσίες για να το βοηθήσουν να «προκόψει» και να μην στερηθεί τίποτε στη ζωή. Για χρόνια πολλά το συμβούλευαν, του έδιναν οδηγίες ή και το διέταζαν. Πως είναι δυνατό ξαφνικά να παύσουν να ενδιαφέρονται γι αυτό; Οι ίδιοι συνεχίζουν να το νιώθουν δικό τους παιδί, να το αγαπούν όπως πριν.Εδώ όμως ακριβώς βρίσκεται η μεγάλη δυσκολία. Πως πρέπει να φερθούν οι γονείς για να βοηθήσουν τον παντρεμένο πια γιο ή κόρη τους χωρία να κινδυνέψουν να παρεξηγηθούν και πολύ περισσότερο να

δημιουργήσουν πρόβλημα σ’ αυτούς; Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο γιατί δεν είναι μόνο η σωστή ή όχι στάση και συμπεριφορά των γονιών, αλλά και η θετική ή αρνητική διάθεση του γαμπρού ή της νύφης απέναντί τους.

Προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν όχι μόνο από ανάμειξη ή αψυχολόγητη συμπεριφορά κάποιου συγγενούς όπως είναι η πεθερά ή ο πεθερός αλλά κι από την αρνητική ή απαράδεκτη στάση του γαμπρού ή πιο συχνά της νύφης.

Όσο υπεύθυνη για μια άσχημη κατάσταση μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι μια πεθερά που δεν φέρεται καλά στη νύφη της, άλλο τόσο υπεύθυνη μπορεί να είναι η νύφη γιατί φέρεται με τρόπο απαράδεκτο απέναντι στην πεθερά της. Κι αν είναι αληθινό αυτό που πολλές νεαρές γυναίκες υποστηρίζουν και κατηγορούν τις πεθερές τους ότι κάθε τόσο βρίσκουν τρόπο να παρέμβουν στη ζωή τους και να τις αναστατώσουν, άλλο τόσο είναι αληθινό ότι και οι ίδιες φέρονται συχνά με τρόπο τελείως αρνητικό απέναντί τους. Εξάλλου είναι γνωστό ότι καυγάς δεν γίνεται αν ο ένας μόνο θέλει να μαλώσει και όχι και οι δυο.

Αιτίες των συγκρούσεων

Το ερώτημα είναι; Γιατί τόσο συχνά δεν τα πάνε καλά η νύφη με την πεθερά; Τι φταίει και φθάνουν στο σημείο να αλληλοκατηγορούνται ή και να μισούνται; Οι αιτίες είναι και πολλές και ποικίλες. Μεγάλο φυσικά ρόλο παίζει η προσωπικότητα τόσο της πεθεράς όσο και της νύφης, η ανατροφή που έχουν δεχτεί, οι σχέσεις τους με τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους και η φιλοσοφία που έχουν δεχτεί στη ζωή τους.

Από τους πιο βασικούς ψυχολογικούς παράγοντες που παίζουν πρωταρχικό ρόλο στη διαμάχη ανάμεσα στη νύφη και στην πεθερά είναι η επιδίωξη ή η διατήρηση της κυριαρχίας, η προβολή της προσωπικής αξίας, το συναίσθημα της ιδιοκτησίας και ο φόβος της ανασφάλειας.

Εκείνο που παρασύρει σε σύγκρουση μια νύφη με την πεθερά της είναι συχνά ο φόβος της καθεμιάς τους ότι χάνε ή πρόκειται να χάσει στο πεδίο της κυριαρχίας της ή της προσωπικής της αξίας με την παρεμβολή της άλλης. Επίσης το συναίσθημα ότι χάνει ή μπορεί να χάσει αυτό που κατέχει, αυτό δηλαδή που θεωρεί δικό της, επηρεάζει παρά πολύ τη στάση της μιας απέναντι στην άλλη. Αυτό γιατί η επιθυμία για κυριαρχία ή το συναίσθημα της ιδιοκτησίας είναι έντονο σε αρκετούς ανθρώπους.

Η πεθερά πιστεύει ότι έχει δικαίωμα να συμβουλεύει το γιο ή τη νύφη της, μια που τους θεωρεί δικούς της και γι αυτό παρεμβαίνει. Σκέφτεται ότι είναι πιο μεγάλη, έχει πιο πολλές γνώσεις και πιο πολύ πείρα, που μπορεί να είναι χρήσιμη στους νεότερους.

Αυτά όλα είναι σωστά και για αυτό τα χρησιμοποιεί η ίδια για να πείσει τον εαυτό της ότι έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει αφού είναι για το καλό των παιδιών της. Δεν σκέφτεται όμως ότι δεν έχει δικαίωμα να το κάνει εφόσον δεν της το ζητήσουν.

Πίσω από την επιθυμία ή την τάση να παρεμβαίνει κρύβεται συχνά η αντίληψή της ότι ο παντρεμένος γιος ή κόρη της συνεχίζει να είναι δικό της παιδί και δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι αυτός ανήκει τώρα σε κάποιον άλλον. Συνεχίζει να πιστεύει ότι το πεδίο της επιρροής της επεκτείνεται μέχρις εκεί.

Από την άλλη πλευρά ο γαμπρός ή πιο συχνά η νύφη νιώθει ότι η πεθερά ή ο πεθερός με την παρεμβολή τους εισχωρούν σε πεδία της δικής τους κυριαρχίας. Η πεθερά θεωρεί το γιο της δικό της παιδί, ενώ η νύφη τον θεωρεί δικό της άντρα. Δύο άτομα διεκδικούν κυριαρχία πάνω σ’ έναν τρίτο. Η πεθερά αισθάνεται ότι η νύφη προσπαθεί ν’ απομακρύνει το γιο της από κοντά της, ενώ η νύφη φοβάται ότι η πεθερά προσπαθεί να τον κρατήσει κοντά της. Αυτό κάνει και την μία και την άλλη να αρχίσουν "πόλεμο" με σκοπό να κρατήσουν ή να αποκτήσουν ότι η καθεμιά θεωρεί δικό της και πεδίο δικής της κυριαρχίας.

Όμως και στις δύο περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει και η ανασφάλεια που νιώθουν και η μια και η άλλη. Όταν μια νύφη ή πεθερά δεν νιώθει ανασφάλεια και γι αυτό δεν αισθάνεται την ανάγκη να στηριχθεί σε κάποιον άλλο, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ πιο ομαλά.

Όταν όμως η μητέρα νιώθει μέσα της ανασφάλεια και για να αισθανθεί ασφαλής προσπαθεί να κρατήσει το γιο κοντά της κι από την άλλη πλευρά η νύφη επειδή κι εκείνη νιώθει μέσα της ανασφάλεια, πανικοβάλλεται στη σκέψη ότι ο άντρας της φροντίζει περισσότερο τη μητέρα του παρά εκείνη, τότε τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά.

Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η ανασφάλεια ενός ατόμου και στη συγκεκριμένη περίπτωση της νύφης ή πεθεράς, επιτείνεται όταν η στάση του άντρα δεν είναι σαφής αλλά αμφιταλαντευόμενη ή αμφίρροπη.

Τέλος το συναίσθημα ότι μειώνεται η προσωπική τους αξία, επειδή απορρίπτεται από το γαμπρό ή πιο συχνά από τη νύφη, η συμβουλή ή η προσφορά τους, δημιουργεί άσχημα συναισθήματα σε αρκετούς γονείς. Αυτό γιατί λίγοι γονείς είναι αρκετά ταπεινοί, σε σημείο να μην νιώσουν άσχημα ή να μην αντιδράσουν αν θιγεί αυτό που θεωρούν προσωπική τους αξία.

Το ίδιο φυσικά συμβαίνει κι από την πλευρά του γαμπρού ή της νύφης. Έτσι η πεθερά νιώθει ότι θίγεται η αξιοπρέπειά της από την αρνητική ή εχθρική στάση της νύφης απέναντί της και η νύφη επαναστατεί ενάντια στην πεθερά της επειδή νιώθει ότι προσπαθεί να μειώσει την αξία της σαν άτομο με τις παρεμβολές και τις συμβουλές της.

Αυτοί είναι οι κυριότεροι παράγοντες που επηρεάζουν και δημιουργούν συχνά προβλήματα στα νέα ζευγάρια σε σχέση με τους στενούς συγγενείς. Η προσπάθεια για την αποφυγή τους σίγουρα θα φέρει θετικά αποτελέσματα και στις δύο πλευρές.