ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Κεφάλαιο 5ο 1 ΔΙΚΑΙΩΘΕΝΤΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΕΚ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΧΟΜΕΝ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 2 ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΑΡΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΚΑΙ ΚΑΥΧΩΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 3 ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΥΧΩΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΘΛΙΨΕΙΣ ΓΙΝΩΣΚΟΝΤΕΣ ΟΤΙ ΘΛΙΨΙΣ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗΝ 4 Η ΔΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΔΟΚΙΜΗΝ Η ΔΕ ΔΟΚΙΜΗ ΕΛΠΙΔΑ 5 Η ΔΕ ΕΛΠΙΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΙΣΧΥΝΕΙ ΔΙΟΤΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΕΧΥΜΕΝΗ ΕΝ ΤΑΙΣ ΚΑΡΔΙΑΙΣ ΗΜΩΝ ΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΤΟΥ ΔΟΘΕΝΤΟΣ ΕΙΣ ΗΜΑΣ 6 ΕΠΕΙΔΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΟΤΕ ΗΜΕΘΑ ΕΤΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΠΕΘΑΝΕ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΩΡΙΣΜΕΝΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΑΣΕΒΩΝ 7 ΔΙΟΤΙ ΜΟΛΙΣ ΥΠΕΡ ΔΙΚΑΙΟΥ ΘΕΛΕΙ ΑΠΟΘΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΑΓΑΘΟΥ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΑ ΤΙΣ ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΗ 8 ΑΛΛ Ο ΘΕΟΣ ΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΗΝ ΕΑΥΤΟΥ ΑΓΑΠΗΝ ΕΙΣ ΗΜΑΣ ΔΙΟΤΙ ΕΝΩ ΗΜΕΙΣ ΗΜΕΘΑ ΤΙ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ 9 ΠΟΛΛΩ ΜΑΛΛΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΟΥ ΕΔΙΚΑΙΩΘΗΜΕΝ ΤΩΡΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΜΕΝ ΣΩΘΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΔΙ ΑΥΤΟΥ 10 ΔΙΟΤΙ ΕΑΝ ΕΧΘΡΟΙ ΟΝΤΕΣ ΕΦΙΛΙΩΘΗΜΕΝ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΠΟΛΛΩ ΜΑΛΛΟΝ ΦΙΛΙΩΘΕΝΤΕΣ ΘΕΛΟΜΕΝ ΣΩΘΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΥΤΟΥ 11 ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΥΧΩΜΕΝΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΦΙΛΙΩΣΙΝ 12 ΔΙΑ ΤΟΥΤΟ ΚΑΘΩΣ ΔΙ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΙΣΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΥΤΩ ΔΙΗΛΘΕΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΝΤΕΣ ΗΜΑΡΤΟΝ 13 ΔΙΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΗΤΟ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΗΝΑΙ ΝΟΜΟΣ 14 ΑΛΛ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕΝ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΑΔΑΜ ΜΕΧΡΙ ΜΩΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΜΗ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΔΑΜ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΠΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ 15 ΠΛΗΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΟΥΤΩ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΔΙΑ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΠΕΘΑΝΟΝ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ Η ΧΑΡΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ Η ΔΩΡΕΑ ΔΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΠΕΡΙΣΣΕΥΣΕΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ 16 ΚΑΙ Η ΔΩΡΕΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΩΣ Η ΔΙ ΕΝΟΣ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝΤΟΣ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ ΔΙΟΤΙ Η ΚΡΙΣΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΓΕΙΝΕΝ ΕΙΣ ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΝ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΤΟ ΔΕ ΧΑΡΙΣΜΑ ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΩΝ ΕΓΕΙΝΕΝ ΕΙΣ ΔΙΚΑΙΩΣΙΝ 17 ΔΙΟΤΙ ΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΝ ΟΙ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΕΣ ΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑΝ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΘΕΛΟΥΣΙ ΒΑΣΙΛΕΥΣΕΙ ΕΝ ΖΩΗ ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ 18 ΚΑΘΩΣ ΛΟΙΠΟΝ ΔΙ ΕΝΟΣ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΟΣ ΗΛΘΕ ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΥΤΩ ΚΑΙ ΔΙΑ ΜΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΗΛΘΕΝ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΣΙΣ ΕΙΣ ΖΩΗΝ 19 ΔΙΟΤΙ ΚΑΘΩΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΤΕΣΤΑΘΗΣΑΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ ΟΥΤΩ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΤΑΣΤΑΘΗ ΔΙΚΑΙΟΙ 20 ΠΑΡΕΙΣΗΛΘΕ ΔΕ Ο ΝΟΜΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΣΣΕΥΣΗ ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΕΠΕΡΙΣΣΕΥΣΕΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΥΠΕΡΕΠΕΡΙΣΣΕΥΣΕΝ Η ΧΑΡΙΣ 21 ΙΝΑ ΚΑΘΩΣ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΟΥΤΩ ΚΑΙ Η ΧΑΡΙΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣΗ ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΕΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ ΔΙΑ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ