ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ

1:1 Παύλος δούλος θεού, απόστολος δέ ΙησούΧριστούκατά πίστιν εκλεκτών θεούκαί επίγνωσιν αληθείας τής κατ' ευσέβειαν 2 επ' ελπίδι ζωής αιωνίου, ήν επηγγείλατο ο αψευδής θεός πρό χρόνων αιωνίων, 3 εφανέρωσεν δέ καιροίς ιδίοις τόν λόγον αυτούεν κηρύγματι ό επιστεύθην εγώ κατ' επιταγήν τούσωτήρος ημών θεού, 4 Τίτω γνησίω τέκνω κατά κοινήν πίστιν. χάρις καί ειρήνη από θεούπατρός καί ΧριστούΙησούτούσωτήρος ημών.

5 Τούτου χάριν απέλιπόν σε εν Κρήτη,ίνα τά λείποντα επιδιορθώση καί καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ώς εγώ σοι διεταξάμην, 6 εί τίς εστιν ανέγκλητος, μιάς γυναικός ανήρ, τέκνα έχων πιστά, μή εν κατηγορίαασωτίας ή ανυπότακτα. 7 δεί γάρ τόν επίσκοπον ανέγκλητον είναι ώς θεούοικονόμον, μή αυθάδη, μήοργίλον, μή πάροινον, μή πλήκτην, μή αισχροκερδή, 8 αλλά φιλόξενον, φιλάγαθον, σώφρονα, δίκαιον, όσιον, εγκρατή, 9 αντεχόμενον τούκατά τήν διδαχήν πιστούλόγου,ίνα δυνατός ή καί παρακαλείν εν τή διδασκαλίατή υγιαινούση καί τούς αντιλέγοντας ελέγχειν.

10 Εισίν γάρ πολλοί καί ανυπότακτοι, ματαιολόγοι καί φρεναπάται, μάλιστα οι εκ τής περιτομής, 11 ούς δεί επιστομίζειν, οίτινες όλους οίκους ανατρέπουσιν διδάσκοντες ά μή δεί αισχρούκέρδους χάριν. 12 είπέν τις εξ αυτών, ίδιος αυτών προφήτης,

Κρήτες αεί ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί.

13 η μαρτυρία αύτη εστίν αληθής. δι' ήν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως,ίνα υγιαίνωσιν εν τή πίστει, 14 μή προσέχοντες Ιουδαϊκοίς μύθοις καί εντολαίς ανθρώπων αποστρεφομένων τήν αλήθειαν. 15 πάντα καθαρά τοίς καθαροίς. τοίς δέ μεμιαμμένοις καί απίστοις ουδέν καθαρόν, αλλά μεμίανται αυτών καί ο νούς καί η συνείδησις. 16 θεόν ομολογούσιν ειδέναι, τοίς δέ έργοις αρνούνται, βδελυκτοί όντες καί απειθείς καί πρός πάν έργον αγαθόν αδόκιμοι.

2:1 Σύ δέ λάλει ά πρέπει τή υγιαινούση διδασκαλία. 2 πρεσβύτας νηφαλίους είναι, σεμνούς, σώφρονας, υγιαίνοντας τή πίστει, τή αγάπη, τή υπομονή. 3 πρεσβύτιδας ώσαύτως εν καταστήματι ιεροπρεπείς, μή διαβόλους μηδέ οίνω πολλώ δεδουλωμένας, καλοδιδασκάλους, 4ίνα σωφρονίζωσιν τάς νέας φιλάνδρους είναι, φιλοτέκνους, 5 σώφρονας, αγνάς, οικουργούς αγαθάς, υποτασσομένας τοίς ιδίοις ανδράσιν,ίνα μή ο λόγος τούθεούβλασφημήται. 6 τούς νεωτέρους ώσαύτως παρακάλει σωφρονείν. 7 περί πάντα σεαυτόν παρεχόμενος τύπον καλών έργων, εν τή διδασκαλίααφθορίαν, σεμνότητα, 8 λόγον υγιή ακατάγνωστον,ίνα ο εξ εναντίας εντραπή μηδέν έχων λέγειν περί ημών φαύλον. 9 δούλους ιδίοις δεσπόταις υποτάσσεσθαι εν πάσιν, ευαρέστους είναι, μή αντιλέγοντας, 10 μή νοσφιζομένους, αλλά πάσαν πίστιν ενδεικνυμένους αγαθήν,ίνα τήν διδασκαλίαν τήν τούσωτήρος ημών θεούκοσμώσιν εν πάσιν.

11 Επεφάνη γάρ η χάρις τούθεούσωτήριος πάσιν ανθρώποις, 12 παιδεύουσα ημάςίνα αρνησάμενοι τήν ασέβειαν καί τάς κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως καί δικαίως καί ευσεβώς ζήσωμεν εν τώ νύν αιώνι, 13 προσδεχόμενοι τήν μακαρίαν ελπίδα καί επιφάνειαν τής δόξης τούμεγάλου θεούκαί σωτήρος ημών ΙησούΧριστού, 14 ός έδωκεν εαυτόν υπέρ ημώνίνα λυτρώσηται ημάς από πάσης ανομίας καί καθαρίση εαυτώ λαόν περιούσιον, ζηλωτήν καλών έργων. 15 Ταύτα λάλει καί παρακάλει καί έλεγχε μετά πάσης επιταγής. μηδείς σου περιφρονείτω.

3:1 Υπομίμνησκε αυτούς αρχαίς εξουσίαις υποτάσσεσθαι, πειθαρχείν, πρός πάν έργον αγαθόν ετοίμους είναι, 2 μηδένα βλασφημείν, αμάχους είναι, επιεικείς, πάσαν ενδεικνυμένους πραύτητα πρός πάντας ανθρώπους. 3 Ήμεν γάρ ποτε καί ημείς ανόητοι, απειθείς, πλανώμενοι, δουλεύοντες επιθυμίαις καί ηδοναίς ποικίλαις, εν κακίακαί φθόνω διάγοντες, στυγητοί, μισούντες αλλήλους. 4 ότε δέ η χρηστότης καί η φιλανθρωπία επεφάνη τούσωτήρος ημών θεού, 5 ουκ εξ έργων τών εν δικαιοσύνη ά εποιήσαμεν ημείς αλλά κατά τό αυτούέλεος έσωσεν ημάς διά λουτρούπαλιγγενεσίας καί ανακαινώσεως πνεύματος αγίου, 6 ού εξέχεεν εφ' ημάς πλουσίως διά ΙησούΧριστούτούσωτήρος ημών, 7ίνα δικαιωθέντες τή εκείνου χάριτι κληρονόμοι γενηθώμεν κατ' ελπίδα ζωής αιωνίου.

8 Πιστός ο λόγος, καί περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι,ίνα φροντίζωσιν καλών έργων προίστασθαι οι πεπιστευκότες θεώ. ταύτά εστιν καλά καί ωφέλιμα τοίς ανθρώποις. 9 μωράς δέ ζητήσεις καί γενεαλογίας καί έρεις καί μάχας νομικάς περιίστασο, εισίν γάρ ανωφελείς καί μάταιοι.

10 αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, 11 ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει, ών αυτοκατάκριτος.

12 Όταν πέμψω Αρτεμάν πρός σέ ή Τυχικόν, σπούδασον ελθείν πρός με εις Νικόπολιν, εκεί γάρ κέκρικα παραχειμάσαι. 13 Ζηνάν τόν νομικόν καί Απολλών σπουδαίως πρόπεμψον,ίνα μηδέν αυτοίς λείπη. 14 μανθανέτωσαν δέ καί οι ημέτεροι καλών έργων προίστασθαι εις τάς αναγκαίας χρείας,ίνα μή ώσιν άκαρποι.

15 Ασπάζονταί σε οι μετ' εμούπάντες. Άσπασαι τούς φιλούντας ημάς εν πίστει. η χάρις μετά πάντων υμών.