ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β'

   1:1 Παύλος απόστολος ΧριστούΙησούδιά θελήματος θεούκατ' επαγγελίαν ζωής τής εν Χριστώ Ιησού2 Τιμοθέω αγαπητώ τέκνω. χάρις, έλεος, ειρήνη από θεούπατρός καί ΧριστούΙησούτούκυρίου ημών.

3 Χάριν έχω τώ θεώ, ώ λατρεύω από προγόνων εν καθαράσυνειδήσει, ώς αδιάλειπτον έχω τήν περί σούμνείαν εν ταίς δεήσεσίν μου νυκτός καί ημέρας, 4 επιποθών σε ιδείν, μεμνημένος σου τών δακρύων,ίνα χαράς πληρωθώ, 5 υπόμνησιν λαβών τής εν σοί ανυποκρίτου πίστεως, ήτις ενώκησεν πρώτον εν τή μάμμη σου Λωίδι καί τή μητρί σου Ευνίκη, πέπεισμαι δέ ότι καί εν σοί. 6 δι' ήν αιτίαν αναμιμνήσκω σε αναζωπυρείν τό χάρισμα τούθεού, ό εστιν εν σοί διά τής επιθέσεως τών χειρών μου. 7 ου γάρ έδωκεν ημίν ο θεός πνεύμα δειλίας, αλλά δυνάμεως καί αγάπης καί σωφρονισμού. 8 μή ούν επαισχυνθής τό μαρτύριον τούκυρίου ημών μηδέ εμέ τόν δέσμιον αυτού, αλλά συγκακοπάθησον τώ ευαγγελίω κατά δύναμιν θεού, 9 τούσώσαντος ημάς καί καλέσαντος κλήσει αγία, ου κατά τά έργα ημών αλλά κατά ιδίαν πρόθεσιν καί χάριν, τήν δοθείσαν ημίν εν Χριστώ Ιησούπρό χρόνων αιωνίων, 10 φανερωθείσαν δέ νύν διά τής επιφανείας τούσωτήρος ημών ΧριστούΙησού, καταργήσαντος μέν τόν θάνατον φωτίσαντος δέ ζωήν καί αφθαρσίαν διά τούευαγγελίου, 11 εις ό ετέθην εγώ κήρυξ καί απόστολος καί διδάσκαλος. 12 δι' ήν αιτίαν καί ταύτα πάσχω, αλλ' ουκ επαισχύνομαι, οίδα γάρ ώ πεπίστευκα, καί πέπεισμαι ότι δυνατός εστιν τήν παραθήκην μου φυλάξαι εις εκείνην τήν ημέραν. 13 υποτύπωσιν έχε υγιαινόντων λόγων ών παρ' εμούήκουσας εν πίστει καί αγάπη τή εν Χριστώ Ιησού. 14 τήν καλήν παραθήκην φύλαξον διά πνεύματος αγίου τούενοικούντος εν ημίν.

15 Οίδας τούτο, ότι απεστράφησάν με πάντες οι εν τή Ασία, ών εστιν Φύγελος καί Ερμογένης. 16 δώη έλεος ο κύριος τώ Ονησιφόρου οίκω, ότι πολλάκις με ανέψυξεν καί τήν άλυσίν μου ουκ επαισχύνθη, 17 αλλά γενόμενος εν Ρώμη σπουδαίως εζήτησέν με καί εύρεν 18 , δώη αυτώ ο κύριος ευρείν έλεος παρά κυρίου εν εκείνη τή ημέρα, καί όσα εν Εφέσω διηκόνησεν, βέλτιον σύ γινώσκεις.

2:1 Σύ ούν, τέκνον μου, ενδυναμούεν τή χάριτι τή εν Χριστώ Ιησού, 2 καί ά ήκουσας παρ' εμούδιά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράθου πιστοίς ανθρώποις, οίτινες ικανοί έσονται καί ετέρους διδάξαι. 3 συγκακοπάθησον ώς καλός στρατιώτης ΧριστούΙησού. 4 ουδείς στρατευόμενος εμπλέκεται ταίς τούβίου πραγματείαις,ίνα τώ στρατολογήσαντι αρέση. 5 εάν δέ καί αθλή τις, ου στεφανούται εάν μή νομίμως αθλήση. 6 τόν κοπιώντα γεωργόν δεί πρώτον τών καρπών μεταλαμβάνειν. 7 νόει ό λέγω. δώσει γάρ σοι ο κύριος σύνεσιν εν πάσιν.

8 Μνημόνευε Ιησούν Χριστόν εγηγερμένον εκ νεκρών, εκ σπέρματος Δαυίδ, κατά τό ευαγγέλιόν μου. 9 εν ώ κακοπαθώ μέχρι δεσμών ώς κακούργος, αλλά ο λόγος τούθεούου δέδεται. 10 διά τούτο πάντα υπομένω διά τούς εκλεκτούς,ίνα καί αυτοί σωτηρίας τύχωσιν τής εν Χριστώ Ιησούμετά δόξης αιωνίου.

11 πιστός ο λόγος.

           ει γάρ συναπεθάνομεν,

               καί συζήσομεν.

12     ει υπομένομεν, καί συμβασιλεύσομεν.

           ει αρνησόμεθα, κακείνος αρνήσεται ημάς.

13     ει απιστούμεν, εκείνος πιστός μένει,

           αρνήσασθαι γάρ εαυτόν ου δύναται.

14 Ταύτα υπομίμνησκε, διαμαρτυρόμενος ενώπιον τούθεούμή λογομαχείν, επ' ουδέν χρήσιμον, επί καταστροφή τών ακουόντων. 15 σπούδασον σεαυτόν δόκιμον παραστήσαι τώ θεώ, εργάτην ανεπαίσχυντον,ορθοτομούντα τόν λόγον τής αληθείας. 16 τάς δέ βεβήλους κενοφωνίας περιίστασο. επί πλείον γάρ προκόψουσιν ασεβείας, 17 καί ο λόγος αυτών ώς γάγγραινα νομήν έξει. ών εστιν Υμέναιος καί Φίλητος, 18 οίτινες περί τήν αλήθειαν ηστόχησαν, λέγοντες τήν ανάστασιν ήδη γεγονέναι, καί ανατρέπουσιν τήν τινων πίστιν. 19 ο μέντοι στερεός θεμέλιος τούθεούέστηκεν, έχων τήν σφραγίδα ταύτην. Έγνω κύριος τούς όντας αυτού, καί, Αποστήτω από αδικίας πάς οονομάζων τό όνομα κυρίου. 20 Εν μεγάλη δέ οικίαουκ έστιν μόνον σκεύη χρυσά καί αργυρά αλλά καί ξύλινα καίοστράκινα, καί ά μέν εις τιμήν ά δέ εις ατιμίαν. 21 εάν ούν τις εκκαθάρη εαυτόν από τούτων, έσται σκεύος εις τιμήν, ηγιασμένον, εύχρηστον τώ δεσπότη, εις πάν έργον αγαθόν ητοιμασμένον. 22 τάς δέ νεωτερικάς επιθυμίας φεύγε, δίωκε δέ δικαιοσύνην, πίστιν, αγάπην, ειρήνην μετά τών επικαλουμένων τόν κύριον εκ καθαράς καρδίας. 23 τάς δέ μωράς καί απαιδεύτους ζητήσεις παραιτού, ειδώς ότι γεννώσιν μάχας. 24 δούλον δέ κυρίου ου δεί μάχεσθαι, αλλά ήπιον είναι πρός πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον, 25 εν πραύτητι παιδεύοντα τούς αντιδιατιθεμένους, μήποτε δώη αυτοίς ο θεός μετάνοιαν εις επίγνωσιν αληθείας, 26 καί ανανήψωσιν εκ τής τούδιαβόλου παγίδος, εζωγρημένοι υπ' αυτούεις τό εκείνου θέλημα.

3:1 Τούτο δέ γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί. 2 έσονται γάρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιν απειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, 3 άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, 4 προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι, 5 έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας τήν δέ δύναμιν αυτής ηρνημένοι. καί τούτους αποτρέπου. 6 εκ τούτων γάρ εισιν οι ενδύνοντες εις τάς οικίας καί αιχμαλωτίζοντες γυναικάρια σεσωρευμένα αμαρτίαις, αγόμενα επιθυμίαις ποικίλαις, 7 πάντοτε μανθάνοντα καί μηδέποτε εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν δυνάμενα. 8 όν τρόπον δέ Ιάννης καί Ιαμβρής αντέστησαν Μωϋσεί, ούτως καί ούτοι ανθίστανται τή αληθεία, άνθρωποι κατεφθαρμένοι τόν νούν, αδόκιμοι περί τήν πίστιν. 9 αλλ' ου προκόψουσιν επί πλείον, η γάρ άνοια αυτών έκδηλος έσται πάσιν, ώς καί η εκείνων εγένετο.

10 Σύ δέ παρηκολούθησάς μου τή διδασκαλία, τή αγωγή, τή προθέσει, τή πίστει, τή μακροθυμία, τή αγάπη, τή υπομονή, 11 τοίς διωγμοίς, τοίς παθήμασιν, οίά μοι εγένετο εν Αντιοχεία, εν Ικονίω, εν Λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα. καί εκ πάντων με ερρύσατο ο κύριος. 12 καί πάντες δέ οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησούδιωχθήσονται. 13 πονηροί δέ άνθρωποι καί γόητες προκόψουσιν επί τό χείρον, πλανώντες καί πλανώμενοι. 14 σύ δέ μένε εν οίς έμαθες καί επιστώθης, ειδώς παρά τίνων έμαθες, 15 καί ότι από βρέφους τά ιερά γράμματα οίδας, τά δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν διά πίστεως τής εν Χριστώ Ιησού. 16 πάσα γραφή θεόπνευστος καί ωφέλιμος πρός διδασκαλίαν, πρός ελεγμόν, πρός επανόρθωσιν, πρός παιδείαν τήν εν δικαιοσύνη, 17ίνα άρτιος ή ο τούθεούάνθρωπος, πρός πάν έργον αγαθόν εξηρτισμένος.

4:1 Διαμαρτύρομαι ενώπιον τούθεούκαί ΧριστούΙησού, τούμέλλοντος κρίνειν ζώντας καί νεκρούς, καί τήν επιφάνειαν αυτούκαί τήν βασιλείαν αυτού. 2 κήρυξον τόν λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον, εν πάση μακροθυμίακαί διδαχή. 3 έσται γάρ καιρός ότε τής υγιαινούσης διδασκαλίας ουκ ανέξονται, αλλά κατά τάς ιδίας επιθυμίας εαυτοίς επισωρεύσουσιν διδασκάλους κνηθόμενοι τήν ακοήν, 4 καί από μέν τής αληθείας τήν ακοήν αποστρέψουσιν, επί δέ τούς μύθους εκτραπήσονται. 5 σύ δέ νήφε εν πάσιν, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, τήν διακονίαν σου πληροφόρησον.

6 Εγώ γάρ ήδη σπένδομαι, καί ο καιρός τής αναλύσεώς μου εφέστηκεν. 7 τόν καλόν αγώνα ηγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα. 8 λοιπόν απόκειταί μοι ο τής δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο κύριος εν εκείνη τή ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δέ εμοί αλλά καί πάσι τοίς ηγαπηκόσι τήν επιφάνειαν αυτού.

9 Σπούδασον ελθείν πρός με ταχέως. 10 Δημάς γάρ με εγκατέλιπεν αγαπήσας τόν νύν αιώνα, καί επορεύθη εις Θεσσαλονίκην, Κρήσκης εις Γαλατίαν, Τίτος εις Δαλματίαν. 11 Λουκάς εστιν μόνος μετ' εμού. Μάρκον αναλαβών άγε μετά σεαυτού, έστιν γάρ μοι εύχρηστος εις διακονίαν. 12 Τυχικόν δέ απέστειλα εις Έφεσον. 13 τόν φαιλόνην όν απέλιπον εν Τρωάδι παρά Κάρπω ερχόμενος φέρε, καί τά βιβλία, μάλιστα τάς μεμβράνας. 14 Αλέξανδρος ο χαλκεύς πολλά μοι κακά ενεδείξατο. αποδώσει αυτώ ο κύριος κατά τά έργα αυτού. 15 όν καί σύ φυλάσσου, λίαν γάρ αντέστη τοίς ημετέροις λόγοις.

16 Εν τή πρώτη μου απολογίαουδείς μοι παρεγένετο, αλλά πάντες με εγκατέλιπον. μή αυτοίς λογισθείη. 17 ο δέ κύριός μοι παρέστη καί ενεδυνάμωσέν με,ίνα δι' εμούτό κήρυγμα πληροφορηθή καί ακούσωσιν πάντα τά έθνη, καί ερρύσθην εκ στόματος λέοντος. 18 ρύσεταί με ο κύριος από παντός έργου πονηρούκαί σώσει εις τήν βασιλείαν αυτούτήν επουράνιον, ώ η δόξα εις τούς αιώνας τών αιώνων. αμήν.

19 Άσπασαι Πρίσκαν καί Ακύλαν καί τόν Ονησιφόρου οίκον. 20 Έραστος έμεινεν εν Κορίνθω, Τρόφιμον δέ απέλιπον εν Μιλήτω ασθενούντα. 21 Σπούδασον πρό χειμώνος ελθείν. Ασπάζεταί σε Εύβουλος καί Πούδης καί Λίνος καί Κλαυδία καί οι αδελφοί πάντες. 22Οκύριος μετά τούπνεύματός σου. η χάρις μεθ' υμών.