ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α'

1:1 Παύλος απόστολος ΧριστούΙησούκατ' επιταγήν θεούσωτήρος ημών καί ΧριστούΙησούτής ελπίδος ημών 2 Τιμοθέω γνησίω τέκνω εν πίστει. χάρις, έλεος, ειρήνη από θεούπατρός καί ΧριστούΙησούτούκυρίου ημών.

3 Καθώς παρεκάλεσά σε προσμείναι εν Εφέσω πορευόμενος εις Μακεδονίαν,ίνα παραγγείλης τισίν μή ετεροδιδασκαλείν 4 μηδέ προσέχειν μύθοις καί γενεαλογίαις απεράντοις, αίτινες εκζητήσεις παρέχουσιν μάλλον ή οικονομίαν θεούτήν εν πίστει. 5 τό δέ τέλος τής παραγγελίας εστίν αγάπη εκ καθαράς καρδίας καί συνειδήσεως αγαθής καί πίστεως ανυποκρίτου, 6 ών τινες αστοχήσαντες εξετράπησαν εις ματαιολογίαν, 7 θέλοντες είναι νομοδιδάσκαλοι, μή νοούντες μήτε ά λέγουσιν μήτε περί τίνων διαβεβαιούνται.

8 Οίδαμεν δέ ότι καλός ο νόμος εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, 9 ειδώς τούτο, ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις δέ καί ανυποτάκτοις, ασεβέσι καί αμαρτωλοίς, ανοσίοις καί βεβήλοις, πατρολώαις καί μητρολώαις, ανδροφόνοις, 10 πόρνοις, αρσενοκοίταις, ανδραποδισταίς, ψεύσταις, επιόρκοις, καί εί τι έτερον τή υγιαινούση διδασκαλίααντίκειται, 11 κατά τό ευαγγέλιον τής δόξης τούμακαρίου θεού, ό επιστεύθην εγώ.

12 Χάριν έχω τώ ενδυναμώσαντί με Χριστώ Ιησούτώ κυρίω ημών, ότι πιστόν με ηγήσατο θέμενος εις διακονίαν, 13 τό πρότερον όντα βλάσφημον καί διώκτην καί υβριστήν. αλλά ηλεήθην, ότι αγνοών εποίησα εν απιστία, 14 υπερεπλεόνασεν δέ η χάρις τούκυρίου ημών μετά πίστεως καί αγάπης τής εν Χριστώ Ιησού. 15 πιστός ο λόγος καί πάσης αποδοχής άξιος, ότι Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τόν κόσμον αμαρτωλούς σώσαι. ών πρώτός ειμι εγώ, 16 αλλά διά τούτο ηλεήθην,ίνα εν εμοί πρώτω ενδείξηται Χριστός Ιησούς τήν άπασαν μακροθυμίαν, πρός υποτύπωσιν τών μελλόντων πιστεύειν επ' αυτώ εις ζωήν αιώνιον. 17 τώ δέ βασιλεί τών αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνω θεώ, τιμή καί δόξα εις τούς αιώνας τών αιώνων. αμήν.

18 Ταύτην τήν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε, κατά τάς προαγούσας επί σέ προφητείας,ίνα στρατεύη εν αυταίς τήν καλήν στρατείαν, 19 έχων πίστιν καί αγαθήν συνείδησιν, ήν τινες απωσάμενοι περί τήν πίστιν εναυάγησαν. 20 ών εστιν Υμέναιος καί Αλέξανδρος, ούς παρέδωκα τώ Σατανάίνα παιδευθώσιν μή βλασφημείν.

2:1 Παρακαλώ ούν πρώτον πάντων ποιείσθαι δεήσεις, προσευχάς, εντεύξεις, ευχαριστίας, υπέρ πάντων ανθρώπων, 2 υπέρ βασιλέων καί πάντων τών εν υπεροχή όντων,ίνα ήρεμον καί ησύχιον βίον διάγωμεν εν πάση ευσεβείακαί σεμνότητι. 3 τούτο καλόν καί απόδεκτον ενώπιον τούσωτήρος ημών θεού, 4 ός πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι καί εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. 5 είς γάρ θεός, είς καί μεσίτης θεούκαί ανθρώπων, άνθρωπος Χριστός Ιησούς, 6 ο δούς εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, τό μαρτύριον καιροίς ιδίοις. 7 εις ό ετέθην εγώ κήρυξ καί απόστολος, αλήθειαν λέγω, ου ψεύδομαι, διδάσκαλος εθνών εν πίστει καί αληθεία.

8 Βούλομαι ούν προσεύχεσθαι τούς άνδρας εν παντί τόπω, επαίροντας οσίους χείρας χωρίςοργής καί διαλογισμού. 9 ώσαύτως καί γυναίκας εν καταστολή κοσμίω μετά αιδούς καί σωφροσύνης κοσμείν εαυτάς, μή εν πλέγμασιν καί χρυσίω ή μαργαρίταις ή ιματισμώ πολυτελεί, 10 αλλ' ό πρέπει γυναιξίν επαγγελλομέναις θεοσέβειαν, δι' έργων αγαθών. 11 γυνή εν ησυχίαμανθανέτω εν πάση υποταγή. 12 διδάσκειν δέ γυναικί ουκ επιτρέπω, ουδέ αυθεντείν ανδρός, αλλ' είναι εν ησυχία. 13 Αδάμ γάρ πρώτος επλάσθη, είτα Εύα. 14 καί Αδάμ ουκ ηπατήθη, η δέ γυνή εξαπατηθείσα εν παραβάσει γέγονεν. 15 σωθήσεται δέ διά τής τεκνογονίας, εάν μείνωσιν εν πίστει καί αγάπη καί αγιασμώ μετά σωφροσύνης.

3:1 Πιστός ο λόγος. εί τις επισκοπήςορέγεται, καλούέργου επιθυμεί. 2 δεί ούν τόν επίσκοπον ανεπίλημπτον είναι, μιάς γυναικός άνδρα, νηφάλιον, σώφρονα, κόσμιον, φιλόξενον, διδακτικόν, 3 μή πάροινον, μή πλήκτην, αλλά επιεική, άμαχον, αφιλάργυρον, 4 τούιδίου οίκου καλώς προϊστάμενον, τέκνα έχοντα εν υποταγή μετά πάσης σεμνότητος. 5 (ει δέ τις τούιδίου οίκου προστήναι ουκ οίδεν, πώς εκκλησίας θεούεπιμελήσεται; ) 6 μή νεόφυτον,ίνα μή τυφωθείς εις κρίμα εμπέση τούδιαβόλου. 7 δεί δέ καί μαρτυρίαν καλήν έχειν από τών έξωθεν,ίνα μή ειςονειδισμόν εμπέση καί παγίδα τούδιαβόλου.

8 Διακόνους ώσαύτως σεμνούς, μή διλόγους, μή οίνω πολλώ προσέχοντας, μή αισχροκερδείς, 9 έχοντας τό μυστήριον τής πίστεως εν καθαράσυνειδήσει. 10 καί ούτοι δέ δοκιμαζέσθωσαν πρώτον, είτα διακονείτωσαν ανέγκλητοι όντες. 11 γυναίκας ώσαύτως σεμνάς, μή διαβόλους, νηφαλίους, πιστάς εν πάσιν. 12 διάκονοι έστωσαν μιάς γυναικός άνδρες, τέκνων καλώς προϊστάμενοι καί τών ιδίων οίκων. 13 οι γάρ καλώς διακονήσαντες βαθμόν εαυτοίς καλόν περιποιούνται καί πολλήν παρρησίαν εν πίστει τή εν Χριστώ Ιησού.

14 Ταύτά σοι γράφω, ελπίζων ελθείν πρός σέ εν τάχει. 15 εάν δέ βραδύνω,ίνα ειδής πώς δεί εν οίκω θεούαναστρέφεσθαι, ήτις εστίν εκκλησία θεούζώντος, στύλος καί εδραίωμα τής αληθείας. 16 καί ομολογουμένως μέγα εστίν τό τής ευσεβείας μυστήριον.

Ός εφανερώθη εν σαρκί,

   εδικαιώθη εν πνεύματι,

       ώφθη αγγέλοις,

εκηρύχθη εν έθνεσιν,

   επιστεύθη εν κόσμω,

       ανελήμφθη εν δόξη.

4:1 Τό δέ πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς αποστήσονταί τινες τής πίστεως, προσέχοντες πνεύμασιν πλάνοις καί διδασκαλίαις δαιμονίων, 2 εν υποκρίσει ψευδολόγων, κεκαυστηριασμένων τήν ιδίαν συνείδησιν, 3 κωλυόντων γαμείν, απέχεσθαι βρωμάτων ά ο θεός έκτισεν εις μετάλημψιν μετά ευχαριστίας τοίς πιστοίς καί επεγνωκόσι τήν αλήθειαν. 4 ότι πάν κτίσμα θεούκαλόν, καί ουδέν απόβλητον μετά ευχαριστίας λαμβανόμενον, 5 αγιάζεται γάρ διά λόγου θεούκαί εντεύξεως.

6 Ταύτα υποτιθέμενος τοίς αδελφοίς καλός έση διάκονος ΧριστούΙησού, εντρεφόμενος τοίς λόγοις τής πίστεως καί τής καλής διδασκαλίας ή παρηκολούθηκας. 7 τούς δέ βεβήλους καί γραώδεις μύθους παραιτού. γύμναζε δέ σεαυτόν πρός ευσέβειαν. 8 η γάρ σωματική γυμνασία πρόςολίγον εστίν ωφέλιμος, η δέ ευσέβεια πρός πάντα ωφέλιμός εστιν, επαγγελίαν έχουσα ζωής τής νύν καί τής μελλούσης. 9 πιστός ο λόγος καί πάσης αποδοχής άξιος. 10 εις τούτο γάρ κοπιώμεν καί αγωνιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί θεώ ζώντι, ός εστιν σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών.

11 Παράγγελλε ταύτα καί δίδασκε. 12 μηδείς σου τής νεότητος καταφρονείτω, αλλά τύπος γίνου τών πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πίστει, εν αγνεία. 13 έως έρχομαι πρόσεχε τή αναγνώσει, τή παρακλήσει, τή διδασκαλία. 14 μή αμέλει τούεν σοί χαρίσματος, ό εδόθη σοι διά προφητείας μετά επιθέσεως τών χειρών τούπρεσβυτερίου. 15 ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι,ίνα σου η προκοπή φανερά ή πάσιν. 16 έπεχε σεαυτώ καί τή διδασκαλία. επίμενε αυτοίς. τούτο γάρ ποιών καί σεαυτόν σώσεις καί τούς ακούοντάς σου.

5:1 Πρεσβυτέρω μή επιπλήξης, αλλά παρακάλει ώς πατέρα, νεωτέρους ώς αδελφούς, 2 πρεσβυτέρας ώς μητέρας, νεωτέρας ώς αδελφάς εν πάση αγνεία.

3 Χήρας τίμα τάς όντως χήρας. 4 ει δέ τις χήρα τέκνα ή έκγονα έχει, μανθανέτωσαν πρώτον τόν ίδιον οίκον ευσεβείν καί αμοιβάς αποδιδόναι τοίς προγόνοις, τούτο γάρ εστιν απόδεκτον ενώπιον τούθεού. 5 η δέ όντως χήρα καί μεμονωμένη ήλπικεν επί θεόν καί προσμένει ταίς δεήσεσιν καί ταίς προσευχαίς νυκτός καί ημέρας. 6 η δέ σπαταλώσα ζώσα τέθνηκεν. 7 καί ταύτα παράγγελλε,ίνα ανεπίλημπτοι ώσιν. 8 ει δέ τις τών ιδίων καί μάλιστα οικείων ου προνοεί, τήν πίστιν ήρνηται καί έστιν απίστου χείρων. 9 Χήρα καταλεγέσθω μή έλαττον ετών εξήκοντα γεγονυία, ενός ανδρός γυνή, 10 εν έργοις καλοίς μαρτυρουμένη, ει ετεκνοτρόφησεν, ει εξενοδόχησεν, ει αγίων πόδας ένιψεν, ει θλιβομένοις επήρκεσεν, ει παντί έργω αγαθώ επηκολούθησεν. 11 νεωτέρας δέ χήρας παραιτού. όταν γάρ καταστρηνιάσωσιν τούΧριστού, γαμείν θέλουσιν, 12 έχουσαι κρίμα ότι τήν πρώτην πίστιν ηθέτησαν. 13 άμα δέ καί αργαί μανθάνουσιν, περιερχόμεναι τάς οικίας, ου μόνον δέ αργαί αλλά καί φλύαροι καί περίεργοι, λαλούσαι τά μή δέοντα. 14 βούλομαι ούν νεωτέρας γαμείν, τεκνογονείν, οικοδεσποτείν, μηδεμίαν αφορμήν διδόναι τώ αντικειμένω λοιδορίας χάριν. 15 ήδη γάρ τινες εξετράπησανοπίσω τούΣατανά. 16 εί τις πιστή έχει χήρας, επαρκείτω αυταίς, καί μή βαρείσθω η εκκλησία,ίνα ταίς όντως χήραις επαρκέση.

17 Οι καλώς προεστώτες πρεσβύτεροι διπλής τιμής αξιούσθωσαν, μάλιστα οι κοπιώντες εν λόγω καί διδασκαλία. 18 λέγει γάρ η γραφή, Βούν αλοώντα ου φιμώσεις. καί, Άξιος ο εργάτης τούμισθούαυτού. 19 κατά πρεσβυτέρου κατηγορίαν μή παραδέχου, εκτός ει μή επί δύο ή τριών μαρτύρων. 20 τούς αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε,ίνα καί οι λοιποί φόβον έχωσιν. 21 Διαμαρτύρομαι ενώπιον τούθεούκαί ΧριστούΙησούκαί τών εκλεκτών αγγέλων,ίνα ταύτα φυλάξης χωρίς προκρίματος, μηδέν ποιών κατά πρόσκλισιν. 22 Χείρας ταχέως μηδενί επιτίθει, μηδέ κοινώνει αμαρτίαις αλλοτρίαις. σεαυτόν αγνόν τήρει. 23 Μηκέτι υδροπότει, αλλά οίνωολίγω χρώ διά τόν στόμαχον καί τάς πυκνάς σου ασθενείας.

24 Τινών ανθρώπων αι αμαρτίαι πρόδηλοί εισιν, προάγουσαι εις κρίσιν, τισίν δέ καί επακολουθούσιν. 25 ώσαύτως καί τά έργα τά καλά πρόδηλα, καί τά άλλως έχοντα κρυβήναι ου δύνανται.

6:1 Όσοι εισίν υπό ζυγόν δούλοι, τούς ιδίους δεσπότας πάσης τιμής αξίους ηγείσθωσαν,ίνα μή τό όνομα τούθεούκαί η διδασκαλία βλασφημήται. 2 οι δέ πιστούς έχοντες δεσπότας μή καταφρονείτωσαν, ότι αδελφοί εισιν. αλλά μάλλον δουλευέτωσαν, ότι πιστοί εισιν καί αγαπητοί οι τής ευεργεσίας αντιλαμβανόμενοι.

Ταύτα δίδασκε καί παρακάλει. 3 εί τις ετεροδιδασκαλεί καί μή προσέρχεται υγιαίνουσιν λόγοις, τοίς τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, καί τή κατ' ευσέβειαν διδασκαλία, 4 τετύφωται, μηδέν επιστάμενος, αλλά νοσών περί ζητήσεις καί λογομαχίας, εξ ών γίνεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, 5 διαπαρατριβαί διεφθαρμένων ανθρώπων τόν νούν καί απεστερημένων τής αληθείας, νομιζόντων πορισμόν είναι τήν ευσέβειαν. αφίστασο από τών τοιούτων. 6 έστιν δέ πορισμός μέγας η ευσέβεια μετά αυταρκείας. 7 ουδέν γάρ εισηνέγκαμεν εις τόν κόσμον, δήλον ότι ουδέ εξενεγκείν τι δυνάμεθα. 8 έχοντες δέ διατροφάς καί σκεπάσματα, τούτοις αρκεσθησόμεθα. 9 οι δέ βουλόμενοι πλουτείν εμπίπτουσιν εις πειρασμόν καί παγίδα καί επιθυμίας πολλάς ανοήτους καί βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσιν τούς ανθρώπους εις όλεθρον καί απώλειαν. 10 ρίζα γάρ πάντων τών κακών εστιν η φιλαργυρία, ης τινεςορεγόμενοι απεπλανήθησαν από τής πίστεως καί εαυτούς περιέπειρανοδύναις πολλαίς.

11 Σύ δέ, ώ άνθρωπε θεού, ταύτα φεύγε. δίωκε δέ δικαιοσύνην, ευσέβειαν, πίστιν, αγάπην, υπομονήν, πραϋπαθίαν. 12 αγωνίζου τόν καλόν αγώνα τής πίστεως, επιλαβούτής αιωνίου ζωής, εις ήν εκλήθης καί ώμολόγησας τήν καλήν ομολογίαν ενώπιον πολλών μαρτύρων. 13 παραγγέλλω σοι ενώπιον τούθεούτούζωογονούντος τά πάντα καί ΧριστούΙησούτούμαρτυρήσαντος επί Ποντίου Πιλάτου τήν καλήν ομολογίαν, 14 τηρήσαί σε τήν εντολήν άσπιλον ανεπίλημπτον μέχρι τής επιφανείας τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, 15 ήν καιροίς ιδίοις δείξει ο μακάριος καί μόνος δυνάστης, ο βασιλεύς τών βασιλευόντων καί κύριος τών κυριευόντων, 16 ο μόνος έχων αθανασίαν, φώς οικών απρόσιτον, όν είδεν ουδείς ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται. ώ τιμή καί κράτος αιώνιον. αμήν.

17 Τοίς πλουσίοις εν τώ νύν αιώνι παράγγελλε μή υψηλοφρονείν μηδέ ηλπικέναι επί πλούτου αδηλότητι, αλλ' επί θεώ τώ παρέχοντι ημίν πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν, 18 αγαθοεργείν, πλουτείν εν έργοις καλοίς, ευμεταδότους είναι, κοινωνικούς, 19 αποθησαυρίζοντας εαυτοίς θεμέλιον καλόν εις τό μέλλον,ίνα επιλάβωνται τής όντως ζωής.

20 ΏΤιμόθεε, τήν παραθήκην φύλαξον, εκτρεπόμενος τάς βεβήλους κενοφωνίας καί αντιθέσεις τής ψευδωνύμου γνώσεως, 21 ήν τινες επαγγελλόμενοι περί τήν πίστιν ηστόχησαν.

Η χάρις μεθ' υμών.