ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

1:1 Παύλος δούλος ΧριστούΙησού, κλητός απόστολος, αφωρισμένος εις ευαγγέλιον θεού, 2 ό προεπηγγείλατο διά τών προφητών αυτούεν γραφαίς αγίαις, 3 περί τούυιούαυτούτούγενομένου εκ σπέρματος Δαυίδ κατά σάρκα, 4 τούορισθέντος υιούθεούεν δυνάμει κατά πνεύμα αγιωσύνης εξ αναστάσεως νεκρών, ΙησούΧριστούτούκυρίου ημών, 5 δι' ού ελάβομεν χάριν καί αποστολήν εις υπακοήν πίστεως εν πάσιν τοίς έθνεσιν υπέρ τούονόματος αυτού, 6 εν οίς εστε καί υμείς κλητοί ΙησούΧριστού, 7 πάσιν τοίς ούσιν εν Ρώμη αγαπητοίς θεού, κλητοίς αγίοις. χάρις υμίν καί ειρήνη από θεούπατρός ημών καί κυρίου ΙησούΧριστού.

8 Πρώτον μέν ευχαριστώ τώ θεώ μου διά ΙησούΧριστούπερί πάντων υμών, ότι η πίστις υμών καταγγέλλεται εν όλω τώ κόσμω. 9 μάρτυς γάρ μού εστιν ο θεός, ώ λατρεύω εν τώ πνεύματί μου εν τώ ευαγγελίω τούυιούαυτού, ώς αδιαλείπτως μνείαν υμών ποιούμαι 10 πάντοτε επί τών προσευχών μου, δεόμενος εί πως ήδη ποτέ ευοδωθήσομαι εν τώ θελήματι τούθεούελθείν πρός υμάς. 11 επιποθώ γάρ ιδείν υμάς,ίνα τι μεταδώ χάρισμα υμίν πνευματικόν εις τό στηριχθήναι υμάς, 12 τούτο δέ εστιν συμπαρακληθήναι εν υμίν διά τής εν αλλήλοις πίστεως υμών τε καί εμού. 13 ου θέλω δέ υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι πολλάκις προεθέμην ελθείν πρός υμάς, καί εκωλύθην άχρι τούδεύρο,ίνα τινά καρπόν σχώ καί εν υμίν καθώς καί εν τοίς λοιποίς έθνεσιν. 14 Έλλησίν τε καί βαρβάροις, σοφοίς τε καί ανοήτοιςοφειλέτης ειμί. 15 ούτως τό κατ' εμέ πρόθυμον καί υμίν τοίς εν Ρώμη ευαγγελίσασθαι.

16 Ου γάρ επαισχύνομαι τό ευαγγέλιον, δύναμις γάρ θεούεστιν εις σωτηρίαν παντί τώ πιστεύοντι, Ιουδαίω τε πρώτον καί Έλληνι. 17 δικαιοσύνη γάρ θεούεν αυτώ αποκαλύπτεται εκ πίστεως εις πίστιν, καθώς γέγραπται,Οδέ δίκαιος εκ πίστεως ζήσεται.

18 Αποκαλύπτεται γάροργή θεούαπ' ουρανούεπί πάσαν ασέβειαν καί αδικίαν ανθρώπων τών τήν αλήθειαν εν αδικίακατεχόντων, 19 διότι τό γνωστόν τούθεούφανερόν εστιν εν αυτοίς. ο θεός γάρ αυτοίς εφανέρωσεν. 20 τά γάρ αόρατα αυτούαπό κτίσεως κόσμου τοίς ποιήμασιν νοούμενα καθοράται, ή τε αίδιος αυτούδύναμις καί θειότης, εις τό είναι αυτούς αναπολογήτους. 21 διότι γνόντες τόν θεόν ουχ ώς θεόν εδόξασαν ή ηυχαρίστησαν, αλλ' εματαιώθησαν εν τοίς διαλογισμοίς αυτών καί εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία. 22 φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, 23 καί ήλλαξαν τήν δόξαν τούαφθάρτου θεούεν ομοιώματι εικόνος φθαρτούανθρώπου καί πετεινών καί τετραπόδων καί ερπετών.

24 Διό παρέδωκεν αυτούς ο θεός εν ταίς επιθυμίαις τών καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν τούατιμάζεσθαι τά σώματα αυτών εν αυτοίς, 25 οίτινες μετήλλαξαν τήν αλήθειαν τούθεούεν τώ ψεύδει, καί εσεβάσθησαν καί ελάτρευσαν τή κτίσει παρά τόν κτίσαντα, ός εστιν ευλογητός εις τούς αιώνας. αμήν.

26 διά τούτο παρέδωκεν αυτούς ο θεός εις πάθη ατιμίας. αί τε γάρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρήσιν εις τήν παρά φύσιν, 27 ομοίως τε καί οι άρσενες αφέντες τήν φυσικήν χρήσιν τής θηλείας εξεκαύθησαν εν τήορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσιν τήν ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν αντιμισθίαν ήν έδει τής πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες.

28 καί καθώς ουκ εδοκίμασαν τόν θεόν έχειν εν επιγνώσει, παρέδωκεν αυτούς ο θεός εις αδόκιμον νούν, ποιείν τά μή καθήκοντα, 29 πεπληρωμένους πάση αδικίαπονηρίαπλεονεξίακακία, μεστούς φθόνου φόνου έριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, 30 καταλάλους, θεοστυγείς, υβριστάς, υπερηφάνους, αλαζόνας, εφευρετάς κακών, γονεύσιν απειθείς, 31 ασυνέτους, ασυνθέτους, αστόργους, ανελεήμονας. 32 οίτινες τό δικαίωμα τούθεούεπιγνόντες, ότι οι τά τοιαύτα πράσσοντες άξιοι θανάτου εισίν, ου μόνον αυτά ποιούσιν αλλά καί συνευδοκούσιν τοίς πράσσουσιν.

2:1 Διό αναπολόγητος εί, ώ άνθρωπε πάς ο κρίνων. εν ώ γάρ κρίνεις τόν έτερον, σεαυτόν κατακρίνεις, τά γάρ αυτά πράσσεις ο κρίνων. 2 οίδαμεν δέ ότι τό κρίμα τούθεούεστιν κατά αλήθειαν επί τούς τά τοιαύτα πράσσοντας. 3 λογίζη δέ τούτο, ώ άνθρωπε ο κρίνων τούς τά τοιαύτα πράσσοντας καί ποιών αυτά, ότι σύ εκφεύξη τό κρίμα τούθεού; 4 ή τούπλούτου τής χρηστότητος αυτούκαί τής ανοχής καί τής μακροθυμίας καταφρονείς, αγνοών ότι τό χρηστόν τούθεούεις μετάνοιάν σε άγει; 5 κατά δέ τήν σκληρότητά σου καί αμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτώοργήν εν ημέραοργής καί αποκαλύψεως δικαιοκρισίας τούθεού, 6 ός αποδώσει εκάστω κατά τά έργα αυτού, 7 τοίς μέν καθ' υπομονήν έργου αγαθούδόξαν καί τιμήν καί αφθαρσίαν ζητούσιν, ζωήν αιώνιον. 8 τοίς δέ εξ εριθείας καί απειθούσι τή αληθείαπειθομένοις δέ τή αδικία,οργή καί θυμός.

9 θλίψις καί στενοχωρία επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου τούκατεργαζομένου τό κακόν, Ιουδαίου τε πρώτον καί Έλληνος. 10 δόξα δέ καί τιμή καί ειρήνη παντί τώ εργαζομένω τό αγαθόν, Ιουδαίω τε πρώτον καί Έλληνι. 11 ου γάρ εστιν προσωπολημψία παρά τώ θεώ. 12 όσοι γάρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως καί απολούνται. καί όσοι εν νόμω ήμαρτον, διά νόμου κριθήσονται. 13 ου γάρ οι ακροαταί νόμου δίκαιοι παρά τώ θεώ, αλλ' οι ποιηταί νόμου δικαιωθήσονται. 14 όταν γάρ έθνη τά μή νόμον έχοντα φύσει τά τούνόμου ποιώσιν, ούτοι νόμον μή έχοντες εαυτοίς εισιν νόμος. 15 οίτινες ενδείκνυνται τό έργον τούνόμου γραπτόν εν ταίς καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών τής συνειδήσεως καί μεταξύ αλλήλων τών λογισμών κατηγορούντων ή καί απολογουμένων, 16 εν ημέραότε κρίνει ο θεός τά κρυπτά τών ανθρώπων κατά τό ευαγγέλιόν μου διά ΧριστούΙησού.

17 Ει δέ σύ Ιουδαίος επονομάζη καί επαναπαύη νόμω καί καυχάσαι εν θεώ18 καί γινώσκεις τό θέλημα καί δοκιμάζεις τά διαφέροντα κατηχούμενος εκ τούνόμου, 19 πέποιθάς τε σεαυτόν οδηγόν είναι τυφλών, φώς τών εν σκότει, 20 παιδευτήν αφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, έχοντα τήν μόρφωσιν τής γνώσεως καί τής αληθείας εν τώ νόμω, 21 ο ούν διδάσκων έτερον σεαυτόν ου διδάσκεις; ο κηρύσσων μή κλέπτειν κλέπτεις; 22 ο λέγων μή μοιχεύειν μοιχεύεις; ο βδελυσσόμενος τά είδωλα ιεροσυλείς; 23 ός εν νόμω καυχάσαι, διά τής παραβάσεως τούνόμου τόν θεόν ατιμάζεις; 24 τό γάρ όνομα τούθεούδι' υμάς βλασφημείται εν τοίς έθνεσιν, καθώς γέγραπται. 25 περιτομή μέν γάρ ωφελεί εάν νόμον πράσσης. εάν δέ παραβάτης νόμου ής, η περιτομή σου ακροβυστία γέγονεν. 26 εάν ούν η ακροβυστία τά δικαιώματα τούνόμου φυλάσση, ουχ η ακροβυστία αυτούεις περιτομήν λογισθήσεται; 27 καί κρινεί η εκ φύσεως ακροβυστία τόν νόμον τελούσα σέ τόν διά γράμματος καί περιτομής παραβάτην νόμου. 28 ου γάρ ο εν τώ φανερώ Ιουδαίός εστιν, ουδέ η εν τώ φανερώ εν σαρκί περιτομή. 29 αλλ' ο εν τώ κρυπτώ Ιουδαίος, καί περιτομή καρδίας εν πνεύματι ου γράμματι, ού ο έπαινος ουκ εξ ανθρώπων αλλ' εκ τούθεού.

   3:1 Τί ούν τό περισσόν τούΙουδαίου, ή τίς η ωφέλεια τής περιτομής; 2 πολύ κατά πάντα τρόπον. πρώτον μέν γάρ ότι επιστεύθησαν τά λόγια τούθεού. 3 τί γάρ ει ηπίστησάν τινες; μή η απιστία αυτών τήν πίστιν τούθεούκαταργήσει; 4 μή γένοιτο. γινέσθω δέ ο θεός αληθής, πάς δέ άνθρωπος ψεύστης, καθώς γέγραπται,

   Όπως άν δικαιωθής εν τοίς λόγοις σου

           καί νικήσεις εν τώ κρίνεσθαί σε.

5 ει δέ η αδικία ημών θεούδικαιοσύνην συνίστησιν, τί ερούμεν; μή άδικος ο θεός ο επιφέρων τήνοργήν; κατά άνθρωπον λέγω. 6 μή γένοιτο. επεί πώς κρινεί ο θεός τόν κόσμον; 7 ει δέ η αλήθεια τούθεούεν τώ εμώ ψεύσματι επερίσσευσεν εις τήν δόξαν αυτού, τί έτι καγώ ώς αμαρτωλός κρίνομαι; 8 καί μή καθώς βλασφημούμεθα καί καθώς φασίν τινες ημάς λέγειν ότι Ποιήσωμεν τά κακάίνα έλθη τά αγαθά; ών τό κρίμα ένδικόν εστιν.

9 Τί ούν; προεχόμεθα; ου πάντως, προητιασάμεθα γάρ Ιουδαίους τε καί Έλληνας πάντας υφ' αμαρτίαν είναι, 10 καθώς γέγραπται ότι

       Ουκ έστιν δίκαιος ουδέ είς,

11         ουκ έστιν ο συνίων,

               ουκ έστιν ο εκζητών τόν θεόν.

12     πάντες εξέκλιναν, άμα ηχρεώθησαν.

           ουκ έστιν ο ποιών χρηστότητα,

               ουκ έστιν έως ενός.

13     τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών,

           ταίς γλώσσαις αυτών εδολιούσαν,

       ιός ασπίδων υπό τά χείλη αυτών,

14         ών τό στόμα

               αράς καί πικρίας γέμει.

15     οξείς οι πόδες αυτών εκχέαι αίμα,

16         σύντριμμα καί ταλαιπωρία εν ταίς οδοίς αυτών,

17     καί οδόν ειρήνης ουκ έγνωσαν.

18         ουκ έστιν φόβος θεού

               απέναντι τώνοφθαλμών αυτών.

19 Οίδαμεν δέ ότι όσα ο νόμος λέγει τοίς εν τώ νόμω λαλεί,ίνα πάν στόμα φραγή καί υπόδικος γένηται πάς ο κόσμος τώ θεώ. 20 διότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σάρξ ενώπιον αυτού, διά γάρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας.

21 Νυνί δέ χωρίς νόμου δικαιοσύνη θεούπεφανέρωται, μαρτυρουμένη υπό τούνόμου καί τών προφητών, 22 δικαιοσύνη δέ θεούδιά πίστεως ΙησούΧριστού, εις πάντας τούς πιστεύοντας. ου γάρ εστιν διαστολή. 23 πάντες γάρ ήμαρτον καί υστερούνται τής δόξης τούθεού, 24 δικαιούμενοι δωρεάν τή αυτούχάριτι διά τής απολυτρώσεως τής εν Χριστώ Ιησού. 25 όν προέθετο ο θεός ιλαστήριον διά τής πίστεως εν τώ αυτούαίματι εις ένδειξιν τής δικαιοσύνης αυτούδιά τήν πάρεσιν τών προγεγονότων αμαρτημάτων 26 εν τή ανοχή τούθεού, πρός τήν ένδειξιν τής δικαιοσύνης αυτούεν τώ νύν καιρώ, εις τό είναι αυτόν δίκαιον καί δικαιούντα τόν εκ πίστεως Ιησού.

27 Πούούν η καύχησις; εξεκλείσθη. διά ποίου νόμου; τών έργων; ουχί, αλλά διά νόμου πίστεως. 28 λογιζόμεθα γάρ δικαιούσθαι πίστει άνθρωπον χωρίς έργων νόμου. 29 ή Ιουδαίων ο θεός μόνον; ουχί καί εθνών; ναί καί εθνών, 30 είπερ είς ο θεός, ός δικαιώσει περιτομήν εκ πίστεως καί ακροβυστίαν διά τής πίστεως. 31 νόμον ούν καταργούμεν διά τής πίστεως; μή γένοιτο, αλλά νόμον ιστάνομεν.

4:1 Τί ούν ερούμεν ευρηκέναι Αβραάμ τόν προπάτορα ημών κατά σάρκα; 2 ει γάρ Αβραάμ εξ έργων εδικαιώθη, έχει καύχημα. αλλ' ου πρός θεόν. 3 τί γάρ η γραφή λέγει; Επίστευσεν δέ Αβραάμ τώ θεώ, καί ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 4 τώ δέ εργαζομένω ο μισθός ου λογίζεται κατά χάριν αλλά κατάοφείλημα. 5 τώ δέ μή εργαζομένω, πιστεύοντι δέ επί τόν δικαιούντα τόν ασεβή, λογίζεται η πίστις αυτούεις δικαιοσύνην, 6 καθάπερ καί Δαυίδ λέγει τόν μακαρισμόν τούανθρώπου ώ ο θεός λογίζεται δικαιοσύνην χωρίς έργων,

7     Μακάριοι ών αφέθησαν αι ανομίαι

           καί ών επεκαλύφθησαν αι αμαρτίαι.

8     μακάριος ανήρ

           ού ου μή λογίσηται κύριος αμαρτίαν.

9 ο μακαρισμός ούν ούτος επί τήν περιτομήν ή καί επί τήν ακροβυστίαν; λέγομεν γάρ, Ελογίσθη τώ Αβραάμ η πίστις εις δικαιοσύνην. 10 πώς ούν ελογίσθη; εν περιτομή όντι ή εν ακροβυστία; ουκ εν περιτομή αλλ' εν ακροβυστία. 11 καί σημείον έλαβεν περιτομής, σφραγίδα τής δικαιοσύνης τής πίστεως τής εν τή ακροβυστία, εις τό είναι αυτόν πατέρα πάντων τών πιστευόντων δι' ακροβυστίας, εις τό λογισθήναι καίαυτοίς τήν δικαιοσύνην, 12 καί πατέρα περιτομής τοίς ουκ εκ περιτομής μόνον αλλά καί τοίς στοιχούσιν τοίς ίχνεσιν τής εν ακροβυστίαπίστεως τούπατρός ημών Αβραάμ.

13 Ου γάρ διά νόμου η επαγγελία τώ Αβραάμ ή τώ σπέρματι αυτού, τό κληρονόμον αυτόν είναι κόσμου, αλλά διά δικαιοσύνης πίστεως. 14 ει γάρ οι εκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται η πίστις καί κατήργηται η επαγγελία. 15 ο γάρ νόμοςοργήν κατεργάζεται. ού δέ ουκ έστιν νόμος, ουδέ παράβασις. 16 διά τούτο εκ πίστεως,ίνα κατά χάριν, εις τό είναι βεβαίαν τήν επαγγελίαν παντί τώ σπέρματι, ου τώ εκ τούνόμου μόνον αλλά καί τώ εκ πίστεως Αβραάμ (ός εστιν πατήρ πάντων ημών, 17 καθώς γέγραπται ότι Πατέρα πολλών εθνών τέθεικά σε, κατέναντι ού επίστευσεν θεούτούζωοποιούντος τούς νεκρούς καί καλούντος τά μή όντα ώς όντα. 18 ός παρ' ελπίδα επ' ελπίδι επίστευσεν εις τό γενέσθαι αυτόν πατέρα πολλών εθνών κατά τό ειρημένον, Ούτως έσται τό σπέρμα σου. 19 καί μή ασθενήσας τή πίστει κατενόησεν τό εαυτούσώμα ήδη νενεκρωμένον, εκατονταετής που υπάρχων, καί τήν νέκρωσιν τής μήτρας Σάρρας, 20 εις δέ τήν επαγγελίαν τούθεούου διεκρίθη τή απιστίααλλ' ενεδυναμώθη τή πίστει, δούς δόξαν τώ θεώ 21 καί πληροφορηθείς ότι ό επήγγελται δυνατός εστιν καί ποιήσαι. 22 διό καί ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην. 23 Ουκ εγράφη δέ δι' αυτόν μόνον ότι ελογίσθη αυτώ, 24 αλλά καί δι' ημάς οίς μέλλει λογίζεσθαι, τοίς πιστεύουσιν επί τόν εγείραντα Ιησούν τόν κύριον ημών εκ νεκρών, 25 ός παρεδόθη διά τά παραπτώματα ημών καί ηγέρθη διά τήν δικαίωσιν ημών.

5:1 Δικαιωθέντες ούν εκ πίστεως ειρήνην έχομεν πρός τόν θεόν διά τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, 2 δι' ού καί τήν προσαγωγήν εσχήκαμεν τή πίστει εις τήν χάριν ταύτην εν ή εστήκαμεν, καί καυχώμεθα επ' ελπίδι τής δόξης τούθεού. 3 ου μόνον δέ, αλλά καί καυχώμεθα εν ταίς θλίψεσιν, ειδότες ότι η θλίψις υπομονήν κατεργάζεται, 4 η δέ υπομονή δοκιμήν, η δέ δοκιμή ελπίδα. 5 η δέ ελπίς ου καταισχύνει, ότι η αγάπη τούθεούεκκέχυται εν ταίς καρδίαις ημών διά πνεύματος αγίου τούδοθέντος ημίν, 6 έτι γάρ Χριστός όντων ημών ασθενών έτι κατά καιρόν υπέρ ασεβών απέθανεν. 7 μόλις γάρ υπέρ δικαίου τις αποθανείται. υπέρ γάρ τούαγαθούτάχα τις καί τολμάαποθανείν. 8 συνίστησιν δέ τήν εαυτούαγάπην εις ημάς ο θεός ότι έτι αμαρτωλών όντων ημών Χριστός υπέρ ημών απέθανεν. 9 πολλώ ούν μάλλον δικαιωθέντες νύν εν τώ αίματι αυτούσωθησόμεθα δι' αυτούαπό τήςοργής. 10 ει γάρ εχθροί όντες κατηλλάγημεν τώ θεώ διά τούθανάτου τούυιούαυτού, πολλώ μάλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα εν τή ζωή αυτού. 11 ου μόνον δέ, αλλά καί καυχώμενοι εν τώ θεώ διά τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, δι' ού νύν τήν καταλλαγήν ελάβομεν.

12 Διά τούτο ώσπερ δι' ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τόν κόσμον εισήλθεν καί διά τής αμαρτίας ο θάνατος, καί ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ' ώ πάντες ήμαρτον.

13 άχρι γάρ νόμου αμαρτία ήν εν κόσμω, αμαρτία δέ ουκ ελλογείται μή όντος νόμου. 14 αλλά εβασίλευσεν ο θάνατος από Αδάμ μέχρι Μωϋσέως καί επί τούς μή αμαρτήσαντας επί τώ ομοιώματι τής παραβάσεως Αδάμ, ός εστιν τύπος τούμέλλοντος.

15 Αλλ' ουχ ώς τό παράπτωμα, ούτως καί τό χάρισμα. ει γάρ τώ τούενός παραπτώματι οι πολλοί απέθανον, πολλώ μάλλον η χάρις τούθεούκαί η δωρεά εν χάριτι τή τούενός ανθρώπου ΙησούΧριστούεις τούς πολλούς επερίσσευσεν. 16 καί ουχ ώς δι' ενός αμαρτήσαντος τό δώρημα. τό μέν γάρ κρίμα εξ ενός εις κατάκριμα, τό δέ χάρισμα εκ πολλών παραπτωμάτων εις δικαίωμα. 17 ει γάρ τώ τούενός παραπτώματι ο θάνατος εβασίλευσεν διά τούενός, πολλώ μάλλον οι τήν περισσείαν τής χάριτος καί τής δωρεάς τής δικαιοσύνης λαμβάνοντες εν ζωή βασιλεύσουσιν διά τούενός ΙησούΧριστού.

18 Άρα ούν ώς δι' ενός παραπτώματος εις πάντας ανθρώπους εις κατάκριμα, ούτως καί δι' ενός δικαιώματος εις πάντας ανθρώπους εις δικαίωσιν ζωής. 19 ώσπερ γάρ διά τής παρακοής τούενός ανθρώπου αμαρτωλοί κατεστάθησαν οι πολλοί, ούτως καί διά τής υπακοής τούενός δίκαιοι κατασταθήσονται οι πολλοί. 20 νόμος δέ παρεισήλθενίνα πλεονάση τό παράπτωμα. ού δέ επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η χάρις, 21ίνα ώσπερ εβασίλευσεν η αμαρτία εν τώ θανάτω, ούτως καί η χάρις βασιλεύση διά δικαιοσύνης εις ζωήν αιώνιον διά ΙησούΧριστούτούκυρίου ημών.

6:1 Τί ούν ερούμεν; επιμένωμεν τή αμαρτία,ίνα η χάρις πλεονάση; 2 μή γένοιτο. οίτινες απεθάνομεν τή αμαρτία, πώς έτι ζήσομεν εν αυτή; 3 ή αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν εις τόν θάνατον αυτούεβαπτίσθημεν; 4 συνετάφημεν ούν αυτώ διά τούβαπτίσματος εις τόν θάνατον,ίνα ώσπερ ηγέρθη Χριστός εκ νεκρών διά τής δόξης τούπατρός, ούτως καί ημείς εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν. 5 ει γάρ σύμφυτοι γεγόναμεν τώ ομοιώματι τούθανάτου αυτού, αλλά καί τής αναστάσεως εσόμεθα. 6 τούτο γινώσκοντες, ότι ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη,ίνα καταργηθή τό σώμα τής αμαρτίας, τούμηκέτι δουλεύειν ημάς τή αμαρτία. 7 ο γάρ αποθανών δεδικαίωται από τής αμαρτίας. 8 ει δέ απεθάνομεν σύν Χριστώ, πιστεύομεν ότι καί συζήσομεν αυτώ. 9 ειδότες ότι Χριστός εγερθείς εκ νεκρών ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος αυτούουκέτι κυριεύει. 10 ό γάρ απέθανεν, τή αμαρτίααπέθανεν εφάπαξ. ό δέ ζή, ζή τώ θεώ. 11 ούτως καί υμείς λογίζεσθε εαυτούς είναι νεκρούς μέν τή αμαρτίαζώντας δέ τώ θεώ εν Χριστώ Ιησού.

12 Μή ούν βασιλευέτω η αμαρτία εν τώ θνητώ υμών σώματι εις τό υπακούειν ταίς επιθυμίαις αυτού, 13 μηδέ παριστάνετε τά μέλη υμών όπλα αδικίας τή αμαρτία, αλλά παραστήσατε εαυτούς τώ θεώ ώσεί εκ νεκρών ζώντας καί τά μέλη υμών όπλα δικαιοσύνης τώ θεώ. 14 αμαρτία γάρ υμών ου κυριεύσει, ου γάρ εστε υπό νόμον αλλά υπό χάριν.

15 Τί ούν; αμαρτήσωμεν ότι ουκ εσμέν υπό νόμον αλλά υπό χάριν; μή γένοιτο. 16 ουκ οίδατε ότι ώ παριστάνετε εαυτούς δούλους εις υπακοήν, δούλοί εστε ώ υπακούετε, ήτοι αμαρτίας εις θάνατον ή υπακοής εις δικαιοσύνην; 17 χάρις δέ τώ θεώ ότι ήτε δούλοι τής αμαρτίας υπηκούσατε δέ εκ καρδίας εις όν παρεδόθητε τύπον διδαχής, 18 ελευθερωθέντες δέ από τής αμαρτίας εδουλώθητε τή δικαιοσύνη. 19 ανθρώπινον λέγω διά τήν ασθένειαν τής σαρκός υμών. ώσπερ γάρ παρεστήσατε τά μέλη υμών δούλα τή ακαθαρσίακαί τή ανομίαεις τήν ανομίαν, ούτως νύν παραστήσατε τά μέλη υμών δούλα τή δικαιοσύνη εις αγιασμόν. 20 ότε γάρ δούλοι ήτε τής αμαρτίας, ελεύθεροι ήτε τή δικαιοσύνη. 21 τίνα ούν καρπόν είχετε τότε; εφ' οίς νύν επαισχύνεσθε, τό γάρ τέλος εκείνων θάνατος. 22 νυνί δέ, ελευθερωθέντες από τής αμαρτίας δουλωθέντες δέ τώ θεώ, έχετε τόν καρπόν υμών εις αγιασμόν, τό δέ τέλος ζωήν αιώνιον. 23 τά γάροψώνια τής αμαρτίας θάνατος, τό δέ χάρισμα τούθεούζωή αιώνιος εν Χριστώ Ιησούτώ κυρίω ημών.

7:1 Ή αγνοείτε, αδελφοί, γινώσκουσιν γάρ νόμον λαλώ, ότι ο νόμος κυριεύει τούανθρώπου εφ' όσον χρόνον ζή; 2 η γάρ ύπανδρος γυνή τώ ζώντι ανδρί δέδεται νόμω. εάν δέ αποθάνη ο ανήρ, κατήργηται από τούνόμου τούανδρός. 3 άρα ούν ζώντος τούανδρός μοιχαλίς χρηματίσει εάν γένηται ανδρί ετέρω. εάν δέ αποθάνη ο ανήρ, ελευθέρα εστίν από τούνόμου, τούμή είναι αυτήν μοιχαλίδα γενομένην ανδρί ετέρω. 4 ώστε, αδελφοί μου, καί υμείς εθανατώθητε τώ νόμω διά τούσώματος τούΧριστού, εις τό γενέσθαι υμάς ετέρω, τώ εκ νεκρών εγερθέντι,ίνα καρποφορήσωμεν τώ θεώ. 5 ότε γάρ ήμεν εν τή σαρκί, τά παθήματα τών αμαρτιών τά διά τούνόμου ενηργείτο εν τοίς μέλεσιν ημών εις τό καρποφορήσαι τώ θανάτω. 6 νυνί δέ κατηργήθημεν από τούνόμου, αποθανόντες εν ώ κατειχόμεθα, ώστε δουλεύειν ημάς εν καινότητι πνεύματος καί ου παλαιότητι γράμματος.

7 Τί ούν ερούμεν; ο νόμος αμαρτία; μή γένοιτο. αλλά τήν αμαρτίαν ουκ έγνων ει μή διά νόμου, τήν τε γάρ επιθυμίαν ουκ ήδειν ει μή ο νόμος έλεγεν, Ουκ επιθυμήσεις. 8 αφορμήν δέ λαβούσα η αμαρτία διά τής εντολής κατειργάσατο εν εμοί πάσαν επιθυμίαν. χωρίς γάρ νόμου αμαρτία νεκρά. 9 εγώ δέ έζων χωρίς νόμου ποτέ. ελθούσης δέ τής εντολής η αμαρτία ανέζησεν, 10 εγώ δέ απέθανον, καί ευρέθη μοι η εντολή η εις ζωήν αύτη εις θάνατον. 11 η γάρ αμαρτία αφορμήν λαβούσα διά τής εντολής εξηπάτησέν με καί δι' αυτής απέκτεινεν. 12 ώστε ο μέν νόμος άγιος, καί η εντολή αγία καί δικαία καί αγαθή.

13 Τό ούν αγαθόν εμοί εγένετο θάνατος; μή γένοιτο. αλλά η αμαρτία,ίνα φανή αμαρτία, διά τούαγαθούμοι κατεργαζομένη θάνατον.ίνα γένηται καθ' υπερβολήν αμαρτωλός η αμαρτία διά τής εντολής. 14 οίδαμεν γάρ ότι ο νόμος πνευματικός εστιν. εγώ δέ σάρκινός ειμι, πεπραμένος υπό τήν αμαρτίαν. 15 ό γάρ κατεργάζομαι ου γινώσκω. ου γάρ ό θέλω τούτο πράσσω, αλλ' ό μισώ τούτο ποιώ. 16 ει δέ ό ου θέλω τούτο ποιώ, σύμφημι τώ νόμω ότι καλός. 17 νυνί δέ ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό αλλά η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 18 οίδα γάρ ότι ουκ οικεί εν εμοί, τούτ' έστιν εν τή σαρκί μου, αγαθόν. τό γάρ θέλειν παράκειταί μοι, τό δέ κατεργάζεσθαι τό καλόν ού. 19 ου γάρ ό θέλω ποιώ αγαθόν, αλλά ό ου θέλω κακόν τούτο πράσσω. 20 ει δέ ό ου θέλω εγώ τούτο ποιώ, ουκέτι εγώ κατεργάζομαι αυτό αλλά η οικούσα εν εμοί αμαρτία. 21 Ευρίσκω άρα τόν νόμον τώ θέλοντι εμοί ποιείν τό καλόν ότι εμοί τό κακόν παράκειται. 22 συνήδομαι γάρ τώ νόμω τούθεούκατά τόν έσω άνθρωπον, 23 βλέπω δέ έτερον νόμον εν τοίς μέλεσίν μου αντιστρατευόμενον τώ νόμω τούνοός μου καί αιχμαλωτίζοντά με εν τώ νόμω τής αμαρτίας τώ όντι εν τοίς μέλεσίν μου. 24 ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος. τίς με ρύσεται εκ τούσώματος τούθανάτου τούτου; 25 χάρις δέ τώ θεώ διά ΙησούΧριστούτούκυρίου ημών. άρα ούν αυτός εγώ τώ μέν νοΓϊ δουλεύω νόμω θεού, τή δέ σαρκί νόμω αμαρτίας.

8:1 Ουδέν άρα νύν κατάκριμα τοίς εν Χριστώ Ιησού. 2 ο γάρ νόμος τούπνεύματος τής ζωής εν Χριστώ Ιησούηλευθέρωσέν σε από τούνόμου τής αμαρτίας καί τούθανάτου. 3 τό γάρ αδύνατον τούνόμου, εν ώ ησθένει διά τής σαρκός, ο θεός τόν εαυτούυιόν πέμψας εν ομοιώματι σαρκός αμαρτίας καί περί αμαρτίας κατέκρινεν τήν αμαρτίαν εν τή σαρκί, 4ίνα τό δικαίωμα τούνόμου πληρωθή εν ημίν τοίς μή κατά σάρκα περιπατούσιν αλλά κατά πνεύμα. 5 οι γάρ κατά σάρκα όντες τά τής σαρκός φρονούσιν, οι δέ κατά πνεύμα τά τούπνεύματος. 6 τό γάρ φρόνημα τής σαρκός θάνατος, τό δέ φρόνημα τούπνεύματος ζωή καί ειρήνη. 7 διότι τό φρόνημα τής σαρκός έχθρα εις θεόν, τώ γάρ νόμω τούθεούουχ υποτάσσεται, ουδέ γάρ δύναται. 8 οι δέ εν σαρκί όντες θεώ αρέσαι ου δύνανται. 9 υμείς δέ ουκ εστέ εν σαρκί αλλά εν πνεύματι, είπερ πνεύμα θεούοικεί εν υμίν. ει δέ τις πνεύμα Χριστούουκ έχει, ούτος ουκ έστιν αυτού. 10 ει δέ Χριστός εν υμίν, τό μέν σώμα νεκρόν διά αμαρτίαν, τό δέ πνεύμα ζωή διά δικαιοσύνην. 11 ει δέ τό πνεύμα τούεγείραντος τόν Ιησούν εκ νεκρών οικεί εν υμίν, ο εγείρας Χριστόν εκ νεκρών ζωοποιήσει καί τά θνητά σώματα υμών διά τούενοικούντος αυτούπνεύματος εν υμίν.

12 Άρα ούν, αδελφοί,οφειλέται εσμέν, ου τή σαρκί τούκατά σάρκα ζήν. 13 ει γάρ κατά σάρκα ζήτε μέλλετε αποθνήσκειν, ει δέ πνεύματι τάς πράξεις τούσώματος θανατούτε ζήσεσθε. 14 όσοι γάρ πνεύματι θεούάγονται, ούτοι υιοί θεούεισιν. 15 ου γάρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλά ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ώ κράζομεν, Αββα ο πατήρ. 16 αυτό τό πνεύμα συμμαρτυρεί τώ πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα θεού. 17 ει δέ τέκνα, καί κληρονόμοι. κληρονόμοι μέν θεού, συγκληρονόμοι δέ Χριστού, είπερ συμπάσχομενίνα καί συνδοξασθώμεν.

18 Λογίζομαι γάρ ότι ουκ άξια τά παθήματα τούνύν καιρούπρός τήν μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς. 19 η γάρ αποκαραδοκία τής κτίσεως τήν αποκάλυψιν τών υιών τούθεούαπεκδέχεται. 20 τή γάρ ματαιότητι η κτίσις υπετάγη, ουχ εκούσα αλλά διά τόν υποτάξαντα, εφ' ελπίδι 21 ότι καί αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από τής δουλείας τής φθοράς εις τήν ελευθερίαν τής δόξης τών τέκνων τούθεού. 22 οίδαμεν γάρ ότι πάσα η κτίσις συστενάζει καί συνωδίνει άχρι τούνύν. 23 ου μόνον δέ, αλλά καί αυτοί τήν απαρχήν τούπνεύματος έχοντες ημείς καί αυτοί εν εαυτοίς στενάζομεν υιοθεσίαν απεκδεχόμενοι, τήν απολύτρωσιν τούσώματος ημών. 24 τή γάρ ελπίδι εσώθημεν. ελπίς δέ βλεπομένη ουκ έστιν ελπίς. ό γάρ βλέπει τίς ελπίζει; 25 ει δέ ό ου βλέπομεν ελπίζομεν, δι' υπομονής απεκδεχόμεθα.

26 Ωσαύτως δέ καί τό πνεύμα συναντιλαμβάνεται τή ασθενείαημών. τό γάρ τί προσευξώμεθα καθό δεί ουκ οίδαμεν, αλλά αυτό τό πνεύμα υπερεντυγχάνει στεναγμοίς αλαλήτοις. 27 ο δέ εραυνών τάς καρδίας οίδεν τί τό φρόνημα τούπνεύματος, ότι κατά θεόν εντυγχάνει υπέρ αγίων. 28 οίδαμεν δέ ότι τοίς αγαπώσιν τόν θεόν πάντα συνεργεί εις αγαθόν, τοίς κατά πρόθεσιν κλητοίς ούσιν. 29 ότι ούς προέγνω, καί προώρισεν συμμόρφους τής εικόνος τούυιούαυτού, εις τό είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς. 30 ούς δέ προώρισεν, τούτους καί εκάλεσεν. καί ούς εκάλεσεν, τούτους καί εδικαίωσεν. ούς δέ εδικαίωσεν, τούτους καί εδόξασεν.

31 Τί ούν ερούμεν πρός ταύτα; ει ο θεός υπέρ ημών, τίς καθ' ημών; 32 ός γε τούιδίου υιούουκ εφείσατο, αλλά υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πώς ουχί καί σύν αυτώ τά πάντα ημίν χαρίσεται; 33 τίς εγκαλέσει κατά εκλεκτών θεού; θεός ο δικαιών. 34 τίς ο κατακρινών; Χριστός Ιησούς ο αποθανών, μάλλον δέ εγερθείς, ός καί εστιν εν δεξιάτούθεού, ός καί εντυγχάνει υπέρ ημών. 35 τίς ημάς χωρίσει από τής αγάπης τούΧριστού; θλίψις ή στενοχωρία ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα; 36 καθώς γέγραπται ότι

   Ένεκεν σούθανατούμεθα όλην τήν ημέραν,

           ελογίσθημεν ώς πρόβατα σφαγής.

37 αλλ' εν τούτοις πάσιν υπερνικώμεν διά τούαγαπήσαντος ημάς. 38 πέπεισμαι γάρ ότι ούτε θάνατος ούτε ζωή ούτε άγγελοι ούτε αρχαί ούτε ενεστώτα ούτε μέλλοντα ούτε δυνάμεις 39 ούτε ύψωμα ούτε βάθος ούτε τις κτίσις ετέρα δυνήσεται ημάς χωρίσαι από τής αγάπης τούθεούτής εν Χριστώ Ιησούτώ κυρίω ημών.

9:1 Αλήθειαν λέγω εν Χριστώ, ου ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τής συνειδήσεώς μου εν πνεύματι αγίω, 2 ότι λύπη μοί εστιν μεγάλη καί αδιάλειπτοςοδύνη τή καρδίαμου. 3 ηυχόμην γάρ ανάθεμα είναι αυτός εγώ από τούΧριστούυπέρ τών αδελφών μου τών συγγενών μου κατά σάρκα, 4 οίτινές εισιν Ισραηλίται, ών η υιοθεσία καί η δόξα καί αι διαθήκαι καί η νομοθεσία καί η λατρεία καί αι επαγγελίαι, 5 ών οι πατέρες, καί εξ ών ο Χριστός τό κατά σάρκα. ο ών επί πάντων θεός ευλογητός εις τούς αιώνας, αμήν.

6 Ουχ οίον δέ ότι εκπέπτωκεν ο λόγος τούθεού. ου γάρ πάντες οι εξ Ισραήλ, ούτοι Ισραήλ. 7 ουδ' ότι εισίν σπέρμα Αβραάμ, πάντες τέκνα, αλλ', Εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα. 8 τούτ' έστιν, ου τά τέκνα τής σαρκός ταύτα τέκνα τούθεού, αλλά τά τέκνα τής επαγγελίας λογίζεται εις σπέρμα. 9 επαγγελίας γάρ ο λόγος ούτος, Κατά τόν καιρόν τούτον ελεύσομαι καί έσται τή Σάρραυιός. 10 ου μόνον δέ, αλλά καί Ρεβέκκα εξ ενός κοίτην έχουσα, Ισαάκ τούπατρός ημών. 11 μήπω γάρ γεννηθέντων μηδέ πραξάντων τι αγαθόν ή φαύλον,ίνα η κατ' εκλογήν πρόθεσις τούθεούμένη, 12 ουκ εξ έργων αλλ' εκ τούκαλούντος, ερρέθη αυτή ότιΟμείζων δουλεύσει τώ ελάσσονι. 13 καθώς γέγραπται,

   Τόν Ιακώβ ηγάπησα,

           τόν δέ Ησαύεμίσησα.

14 Τί ούν ερούμεν; μή αδικία παρά τώ θεώ; μή γένοιτο. 15 τώ Μωϋσεί γάρ λέγει,

   Ελεήσω όν άν ελεώ,

           καί οικτιρήσω όν άν οικτίρω.

16 άρα ούν ου τούθέλοντος ουδέ τούτρέχοντος, αλλά τούελεώντος θεού. 17 λέγει γάρ η γραφή τώ Φαραώ ότι Εις αυτό τούτο εξήγειρά σε όπως ενδείξωμαι εν σοί τήν δύναμίν μου, καί όπως διαγγελή τό όνομά μου εν πάση τή γή. 18 άρα ούν όν θέλει ελεεί, όν δέ θέλει σκληρύνει.

19 Ερείς μοι ούν, Τί ούν έτι μέμφεται; τώ γάρ βουλήματι αυτούτίς ανθέστηκεν; 20 ώ άνθρωπε, μενούνγε σύ τίς εί ο ανταποκρινόμενος τώ θεώ; μή ερεί τό πλάσμα τώ πλάσαντι, Τί με εποίησας ούτως; 21 ή ουκ έχει εξουσίαν ο κεραμεύς τούπηλούεκ τούαυτούφυράματος ποιήσαι ό μέν εις τιμήν σκεύος, ό δέ εις ατιμίαν; 22 ει δέ θέλων ο θεός ενδείξασθαι τήνοργήν καί γνωρίσαι τό δυνατόν αυτούήνεγκεν εν πολλή μακροθυμίασκεύηοργής κατηρτισμένα εις απώλειαν, 23 καίίνα γνωρίση τόν πλούτον τής δόξης αυτούεπί σκεύη ελέους, ά προητοίμασεν εις δόξαν, 24 ούς καί εκάλεσεν ημάς ου μόνον εξ Ιουδαίων αλλά καί εξ εθνών; 25 ώς καί εν τώ Ωσηέ λέγει,

   Καλέσω τόν ου λαόν μου λαόν μου

           καί τήν ουκ ηγαπημένην ηγαπημένην.

26     καί έσται εν τώ τόπω ού ερρέθη αυτοίς,

           Ου λαός μου υμείς,

               εκεί κληθήσονται υιοί θεούζώντος.

27 Ησαίας δέ κράζει υπέρ τούΙσραήλ, Εάν ή ο αριθμός τών υιών Ισραήλ ώς η άμμος τής θαλάσσης, τό υπόλειμμα σωθήσεται. 28 λόγον γάρ συντελών καί συντέμνων ποιήσει κύριος επί τής γής. 29 καί καθώς προείρηκεν Ησαίας,

   Ει μή κύριος Σαβαώθ εγκατέλιπεν ημίν σπέρμα,

           ώς Σόδομα άν εγενήθημεν

           καί ώς Γόμορρα άν ώμοιώθημεν.

30 Τί ούν ερούμεν; ότι έθνη τά μή διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δέ τήν εκ πίστεως. 31 Ισραήλ δέ διώκων νόμον δικαιοσύνης εις νόμον ουκ έφθασεν. 32 διά τί; ότι ουκ εκ πίστεως αλλ' ώς εξ έργων. προσέκοψαν τώ λίθω τούπροσκόμματος, 33 καθώς γέγραπται,

   Ιδού τίθημι εν Σιών λίθον προσκόμματος

           καί πέτραν σκανδάλου,

       καί ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται.

10:1 Αδελφοί, η μέν ευδοκία τής εμής καρδίας καί η δέησις πρός τόν θεόν υπέρ αυτών εις σωτηρίαν. 2 μαρτυρώ γάρ αυτοίς ότι ζήλον θεούέχουσιν, αλλ' ου κατ' επίγνωσιν. 3 αγνοούντες γάρ τήν τούθεούδικαιοσύνην, καί τήν ιδίαν δικαιοσύνην ζητούντες στήσαι, τή δικαιοσύνη τούθεούουχ υπετάγησαν. 4 τέλος γάρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τώ πιστεύοντι.

5 Μωϋσής γάρ γράφει τήν δικαιοσύνην τήν εκ τούνόμου ότι ο ποιήσας αυτά άνθρωπος ζήσεται εν αυτοίς. 6 η δέ εκ πίστεως δικαιοσύνη ούτως λέγει, Μή είπης εν τή καρδίασου, Τίς αναβήσεται εις τόν ουρανόν; τούτ' έστιν Χριστόν καταγαγείν. 7 ή, Τίς καταβήσεται εις τήν άβυσσον; τούτ' έστιν Χριστόν εκ νεκρών αναγαγείν. 8 αλλά τί λέγει;

       Εγγύς σου τό ρήμά εστιν,

           εν τώ στόματί σου καί εν τή καρδίασου.

τούτ' έστιν τό ρήμα τής πίστεως ό κηρύσσομεν. 9 ότι εάν ομολογήσης εν τώ στόματί σου κύριον Ιησούν, καί πιστεύσης εν τή καρδίασου ότι ο θεός αυτόν ήγειρεν εκ νεκρών, σωθήση. 10 καρδίαγάρ πιστεύεται εις δικαιοσύνην, στόματι δέ ομολογείται εις σωτηρίαν. 11 λέγει γάρ η γραφή, Πάς ο πιστεύων επ' αυτώ ου καταισχυνθήσεται. 12 ου γάρ εστιν διαστολή Ιουδαίου τε καί Έλληνος, ο γάρ αυτός κύριος πάντων, πλουτών εις πάντας τούς επικαλουμένους αυτόν. 13 Πάς γάρ ός άν επικαλέσηται τό όνομα κυρίου σωθήσεται.

14 Πώς ούν επικαλέσωνται εις όν ουκ επίστευσαν; πώς δέ πιστεύσωσιν ού ουκ ήκουσαν; πώς δέ ακούσωσιν χωρίς κηρύσσοντος; 15 πώς δέ κηρύξωσιν εάν μή αποσταλώσιν; καθώς γέγραπται, Ως ώραίοι οι πόδες τών ευαγγελιζομένων τά αγαθά. 16 Αλλ' ου πάντες υπήκουσαν τώ ευαγγελίω. Ησαίας γάρ λέγει, Κύριε, τίς επίστευσεν τή ακοή ημών; 17 άρα η πίστις εξ ακοής, η δέ ακοή διά ρήματος Χριστού. 18 αλλά λέγω, μή ουκ ήκουσαν; μενούνγε,

   Εις πάσαν τήν γήν εξήλθεν ο φθόγγος αυτών,

           καί εις τά πέρατα τής οικουμένης

               τά ρήματα αυτών.

19 αλλά λέγω, μή Ισραήλ ουκ έγνω; πρώτος Μωϋσής λέγει,

   Εγώ παραζηλώσω υμάς

           επ' ουκ έθνει,

   επ' έθνει ασυνέτω παροργιώ υμάς.

20 Ησαίας δέ αποτολμάκαί λέγει,

       Ευρέθην εν τοίς εμέ μή ζητούσιν,

           εμφανής εγενόμην τοίς εμέ μή επερωτώσιν.

21 πρός δέ τόν Ισραήλ λέγει, Όλην τήν ημέραν εξεπέτασα τάς χείράς μου πρός λαόν απειθούντα καί αντιλέγοντα.

11:1 Λέγω ούν, μή απώσατο ο θεός τόν λαόν αυτού; μή γένοιτο. καί γάρ εγώ Ισραηλίτης ειμί, εκ σπέρματος Αβραάμ, φυλής Βενιαμίν. 2 ουκ απώσατο ο θεός τόν λαόν αυτούόν προέγνω. ή ουκ οίδατε εν Ηλίατί λέγει η γραφή; ώς εντυγχάνει τώ θεώ κατά τούΙσραήλ, 3 Κύριε, τούς προφήτας σου απέκτειναν, τά θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, καγώ υπελείφθην μόνος, καί ζητούσιν τήν ψυχήν μου. 4 αλλά τί λέγει αυτώ ο χρηματισμός; Κατέλιπον εμαυτώ επτακισχιλίους άνδρας, οίτινες ουκ έκαμψαν γόνυ τή Βάαλ. 5 ούτως ούν καί εν τώ νύν καιρώ λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν. 6 ει δέ χάριτι, ουκέτι εξ έργων, επεί η χάρις ουκέτι γίνεται χάρις. 7 τί ούν; ό επιζητεί Ισραήλ, τούτο ουκ επέτυχεν, η δέ εκλογή επέτυχεν. οι δέ λοιποί επωρώθησαν, 8 καθώς γέγραπται,

       Έδωκεν αυτοίς ο θεός πνεύμα κατανύξεως,

           οφθαλμούς τούμή βλέπειν

           καί ώτα τούμή ακούειν,

       έως τής σήμερον ημέρας.

9 καί Δαυίδ λέγει,

       Γενηθήτω η τράπεζα αυτών εις παγίδα καί εις θήραν

           καί εις σκάνδαλον καί εις ανταπόδομα αυτοίς,

10     σκοτισθήτωσαν οιοφθαλμοί αυτών τούμή βλέπειν,

           καί τόν νώτον αυτών διά παντός σύγκαμψον.

11 Λέγω ούν, μή έπταισανίνα πέσωσιν; μή γένοιτο. αλλά τώ αυτών παραπτώματι η σωτηρία τοίς έθνεσιν, εις τό παραζηλώσαι αυτούς. 12 ει δέ τό παράπτωμα αυτών πλούτος κόσμου καί τό ήττημα αυτών πλούτος εθνών, πόσω μάλλον τό πλήρωμα αυτών. 13 Υμίν δέ λέγω τοίς έθνεσιν. εφ' όσον μέν ούν ειμι εγώ εθνών απόστολος, τήν διακονίαν μου δοξάζω, 14 εί πως παραζηλώσω μου τήν σάρκα καί σώσω τινάς εξ αυτών. 15 ει γάρ η αποβολή αυτών καταλλαγή κόσμου, τίς η πρόσλημψις ει μή ζωή εκ νεκρών; 16 ει δέ η απαρχή αγία, καί τό φύραμα. καί ει η ρίζα αγία, καί οι κλάδοι.

17 Ει δέ τινες τών κλάδων εξεκλάσθησαν, σύ δέ αγριέλαιος ών ενεκεντρίσθης εν αυτοίς καί συγκοινωνός τής ρίζης τής πιότητος τής ελαίας εγένου, 18 μή κατακαυχώ τών κλάδων. ει δέ κατακαυχάσαι, ου σύ τήν ρίζαν βαστάζεις αλλά η ρίζα σέ. 19 ερείς ούν, Εξεκλάσθησαν κλάδοιίνα εγώ εγκεντρισθώ. 20 καλώς. τή απιστίαεξεκλάσθησαν, σύ δέ τή πίστει έστηκας. μή υψηλά φρόνει, αλλά φοβού. 21 ει γάρ ο θεός τών κατά φύσιν κλάδων ουκ εφείσατο, μή πωςουδέ σούφείσεται. 22 ίδε ούν χρηστότητα καί αποτομίαν θεού. επί μέν τούς πεσόντας αποτομία, επί δέ σέ χρηστότης θεού, εάν επιμένης τή χρηστότητι, επεί καί σύ εκκοπήση. 23 κακείνοι δέ, εάν μή επιμένωσιν τή απιστία, εγκεντρισθήσονται. δυνατός γάρ εστιν ο θεός πάλιν εγκεντρίσαι αυτούς. 24 ει γάρ σύ εκ τής κατά φύσιν εξεκόπης αγριελαίου καί παρά φύσιν ενεκεντρίσθης εις καλλιέλαιον, πόσω μάλλον ούτοι οι κατά φύσιν εγκεντρισθήσονται τή ιδίαελαία.

25 Ου γάρ θέλω υμάς αγνοείν, αδελφοί, τό μυστήριον τούτο,ίνα μή ήτε παρ' εαυτοίς φρόνιμοι, ότι πώρωσις από μέρους τώ Ισραήλ γέγονεν άχρις ού τό πλήρωμα τών εθνών εισέλθη, 26 καί ούτως πάς Ισραήλ σωθήσεται. καθώς γέγραπται,

       Ήξει εκ Σιών ο ρυόμενος,

           αποστρέψει ασεβείας από Ιακώβ.

27     καί αύτη αυτοίς η παρ' εμούδιαθήκη,

           όταν αφέλωμαι τάς αμαρτίας αυτών.

28 κατά μέν τό ευαγγέλιον εχθροί δι' υμάς, κατά δέ τήν εκλογήν αγαπητοί διά τούς πατέρας. 29 αμεταμέλητα γάρ τά χαρίσματα καί η κλήσις τούθεού. 30 ώσπερ γάρ υμείς ποτε ηπειθήσατε τώ θεώ, νύν δέ ηλεήθητε τή τούτων απειθεία, 31 ούτως καί ούτοι νύν ηπείθησαν τώ υμετέρω ελέειίνα καί αυτοί νύν ελεηθώσιν. 32 συνέκλεισεν γάρ ο θεός τούς πάντας εις απείθειανίνα τούς πάντας ελεήση.

33 Ώβάθος πλούτου καί σοφίας καί γνώσεως θεού. ώς ανεξεραύνητα τά κρίματα αυτούκαί ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού.

34     Τίς γάρ έγνω νούν κυρίου;

           ή τίς σύμβουλος αυτούεγένετο;

35     ή τίς προέδωκεν αυτώ,

           καί ανταποδοθήσεται αυτώ;

36 ότι εξ αυτούκαί δι' αυτούκαί εις αυτόν τά πάντα. αυτώ η δόξα εις τούς αιώνας. αμήν.

12:1 Παρακαλώ ούν υμάς, αδελφοί, διά τών οικτιρμών τούθεού, παραστήσαι τά σώματα υμών θυσίαν ζώσαν αγίαν ευάρεστον τώ θεώ, τήν λογικήν λατρείαν υμών. 2 καί μή συσχηματίζεσθε τώ αιώνι τούτω, αλλά μεταμορφούσθε τή ανακαινώσει τούνοός, εις τό δοκιμάζειν υμάς τί τό θέλημα τούθεού, τό αγαθόν καί ευάρεστον καί τέλειον.

3 Λέγω γάρ διά τής χάριτος τής δοθείσης μοι παντί τώ όντι εν υμίν μή υπερφρονείν παρ' ό δεί φρονείν, αλλά φρονείν εις τό σωφρονείν, εκάστω ώς ο θεός εμέρισεν μέτρον πίστεως. 4 καθάπερ γάρ εν ενί σώματι πολλά μέλη έχομεν, τά δέ μέλη πάντα ου τήν αυτήν έχει πράξιν, 5 ούτως οι πολλοί έν σώμά εσμεν εν Χριστώ, τό δέ καθ' είς αλλήλων μέλη. 6 έχοντες δέ χαρίσματα κατά τήν χάριν τήν δοθείσαν ημίν διάφορα, είτε προφητείαν κατά τήν αναλογίαν τής πίστεως, 7 είτε διακονίαν εν τή διακονία, είτε ο διδάσκων εν τή διδασκαλία, 8 είτε ο παρακαλών εν τή παρακλήσει, ο μεταδιδούς εν απλότητι, ο προϊστάμενος εν σπουδή, ο ελεών εν ιλαρότητι.

9 Η αγάπη ανυπόκριτος. αποστυγούντες τό πονηρόν, κολλώμενοι τώ αγαθώ. 10 τή φιλαδελφίαεις αλλήλους φιλόστοργοι, τή τιμή αλλήλους προηγούμενοι, 11 τή σπουδή μήοκνηροί, τώ πνεύματι ζέοντες, τώ κυρίω δουλεύοντες, 12 τή ελπίδι χαίροντες, τή θλίψει υπομένοντες, τή προσευχή προσκαρτερούντες, 13 ταίς χρείαις τών αγίων κοινωνούντες, τήν φιλοξενίαν διώκοντες. 14 ευλογείτε τούς διώκοντας υμάς, ευλογείτε καί μή καταράσθε. 15 χαίρειν μετά χαιρόντων, κλαίειν μετά κλαιόντων. 16 τό αυτό εις αλλήλους φρονούντες, μή τά υψηλά φρονούντες αλλά τοίς ταπεινοίς συναπαγόμενοι. μή γίνεσθε φρόνιμοι παρ' εαυτοίς. 17 μηδενί κακόν αντί κακούαποδιδόντες. προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων. 18 ει δυνατόν, τό εξ υμών μετά πάντων ανθρώπων ειρηνεύοντες. 19 μή εαυτούς εκδικούντες, αγαπητοί, αλλά δότε τόπον τήοργή, γέγραπται γάρ, Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω, λέγει κύριος. 20 αλλά εάν πεινάο εχθρός σου, ψώμιζε αυτόν. εάν διψά, πότιζε αυτόν. τούτο γάρ ποιών άνθρακας πυρός σωρεύσεις επί τήν κεφαλήν αυτού. 21 μή νικώ υπό τούκακού, αλλά νίκα εν τώ αγαθώ τό κακόν.

13:1 Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. ου γάρ έστιν εξουσία ει μή υπό θεού, αι δέ ούσαι υπό θεούτεταγμέναι εισίν. 2 ώστε ο αντιτασσόμενος τή εξουσίατή τούθεούδιαταγή ανθέστηκεν, οι δέ ανθεστηκότες εαυτοίς κρίμα λήμψονται. 3 οι γάρ άρχοντες ουκ εισίν φόβος τώ αγαθώ έργω αλλά τώ κακώ. θέλεις δέ μή φοβείσθαι τήν εξουσίαν; τό αγαθόν ποίει, καί έξεις έπαινον εξ αυτής. 4 θεούγάρ διάκονός εστιν σοί εις τό αγαθόν. εάν δέ τό κακόν ποιής, φοβού. ου γάρ εική τήν μάχαιραν φορεί. θεούγάρ διάκονός εστιν, έκδικος ειςοργήν τώ τό κακόν πράσσοντι. 5 διό ανάγκη υποτάσσεσθαι, ου μόνον διά τήνοργήν αλλά καί διά τήν συνείδησιν. 6 διά τούτο γάρ καί φόρους τελείτε, λειτουργοί γάρ θεούεισιν εις αυτό τούτο προσκαρτερούντες. 7 απόδοτε πάσιν τάςοφειλάς, τώ τόν φόρον τόν φόρον, τώ τό τέλος τό τέλος, τώ τόν φόβον τόν φόβον, τώ τήν τιμήν τήν τιμήν.

8 Μηδενί μηδένοφείλετε, ει μή τό αλλήλους αγαπάν. ο γάρ αγαπών τόν έτερον νόμον πεπλήρωκεν. 9 τό γάρ Ου μοιχεύσεις, Ου φονεύσεις, Ου κλέψεις, Ουκ επιθυμήσεις, καί εί τις ετέρα εντολή, εν τώ λόγω τούτω ανακεφαλαιούται, εν τώ Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σεαυτόν. 10 η αγάπη τώ πλησίον κακόν ουκ εργάζεται. πλήρωμα ούν νόμου η αγάπη.

11 Καί τούτο ειδότες τόν καιρόν, ότι ώρα ήδη υμάς εξ ύπνου εγερθήναι, νύν γάρ εγγύτερον ημών η σωτηρία ή ότε επιστεύσαμεν. 12 η νύξ προέκοψεν, η δέ ημέρα ήγγικεν. αποθώμεθα ούν τά έργα τούσκότους, ενδυσώμεθα δέ τά όπλα τούφωτός. 13 ώς εν ημέραευσχημόνως περιπατήσωμεν, μή κώμοις καί μέθαις, μή κοίταις καί ασελγείαις, μή έριδι καί ζήλω. 14 αλλά ενδύσασθε τόν κύριον Ιησούν Χριστόν, καί τής σαρκός πρόνοιαν μή ποιείσθε εις επιθυμίας.

14:1 Τόν δέ ασθενούντα τή πίστει προσλαμβάνεσθε, μή εις διακρίσεις διαλογισμών. 2 ός μέν πιστεύει φαγείν πάντα, ο δέ ασθενών λάχανα εσθίει. 3 ο εσθίων τόν μή εσθίοντα μή εξουθενείτω, ο δέ μή εσθίων τόν εσθίοντα μή κρινέτω, ο θεός γάρ αυτόν προσελάβετο. 4 σύ τίς εί ο κρίνων αλλότριον οικέτην; τώ ιδίω κυρίω στήκει ή πίπτει. σταθήσεται δέ, δυνατεί γάρ ο κύριος στήσαι αυτόν. 5 ός μέν γάρ κρίνει ημέραν παρ' ημέραν, ός δέ κρίνει πάσαν ημέραν. έκαστος εν τώ ιδίω νοΓϊ πληροφορείσθω. 6 ο φρονών τήν ημέραν κυρίω φρονεί. καί ο εσθίων κυρίω εσθίει, ευχαριστεί γάρ τώ θεώ. καί ο μή εσθίων κυρίω ουκ εσθίει, καί ευχαριστεί τώ θεώ. 7 ουδείς γάρ ημών εαυτώ ζή, καί ουδείς εαυτώ αποθνήσκει. 8 εάν τε γάρ ζώμεν, τώ κυρίω ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, τώ κυρίω αποθνήσκομεν. εάν τε ούν ζώμεν εάν τε αποθνήσκωμεν, τούκυρίου εσμέν. 9 εις τούτο γάρ Χριστός απέθανεν καί έζησενίνα καί νεκρών καί ζώντων κυριεύση. 10 σύ δέ τί κρίνεις τόν αδελφόν σου; ή καί σύ τί εξουθενείς τόν αδελφόν σου; πάντες γάρ παραστησόμεθα τώ βήματι τούθεού. 11 γέγραπται γάρ,

       Ζώ εγώ, λέγει κύριος,

           ότι εμοί κάμψει πάν γόνυ,

       καί πάσα γλώσσα εξομολογήσεται τώ θεώ.

12 άρα ούν έκαστος ημών περί εαυτούλόγον δώσει τώ θεώ.

13 Μηκέτι ούν αλλήλους κρίνωμεν. αλλά τούτο κρίνατε μάλλον, τό μή τιθέναι πρόσκομμα τώ αδελφώ ή σκάνδαλον. 14 οίδα καί πέπεισμαι εν κυρίω Ιησούότι ουδέν κοινόν δι' εαυτού. ει μή τώ λογιζομένω τι κοινόν είναι, εκείνω κοινόν. 15 ει γάρ διά βρώμα ο αδελφός σου λυπείται, ουκέτι κατά αγάπην περιπατείς. μή τώ βρώματί σου εκείνον απόλλυε υπέρ ού Χριστός απέθανεν. 16 μή βλασφημείσθω ούν υμών τό αγαθόν. 17 ου γάρ εστιν η βασιλεία τούθεούβρώσις καί πόσις, αλλά δικαιοσύνη καί ειρήνη καί χαρά εν πνεύματι αγίω. 18 ο γάρ εν τούτω δουλεύων τώ Χριστώ ευάρεστος τώ θεώ καί δόκιμος τοίς ανθρώποις. 19 άρα ούν τά τής ειρήνης διώκωμεν καί τά τής οικοδομής τής εις αλλήλους. 20 μή ένεκεν βρώματος κατάλυε τό έργον τούθεού. πάντα μέν καθαρά, αλλά κακόν τώ ανθρώπω τώ διά προσκόμματος εσθίοντι. 21 καλόν τό μή φαγείν κρέα μηδέ πιείν οίνον μηδέ εν ώ ο αδελφός σου προσκόπτει. 22 σύ πίστιν ήν έχεις κατά σεαυτόν έχε ενώπιον τούθεού. μακάριος ο μή κρίνων εαυτόν εν ώ δοκιμάζει. 23 ο δέ διακρινόμενος εάν φάγη κατακέκριται, ότι ουκ εκ πίστεως. πάν δέ ό ουκ εκ πίστεως αμαρτία εστίν.

15:1 Οφείλομεν δέ ημείς οι δυνατοί τά ασθενήματα τών αδυνάτων βαστάζειν, καί μή εαυτοίς αρέσκειν. 2 έκαστος ημών τώ πλησίον αρεσκέτω εις τό αγαθόν πρός οικοδομήν. 3 καί γάρ ο Χριστός ουχ εαυτώ ήρεσεν. αλλά καθώς γέγραπται, Οιονειδισμοί τώνονειδιζόντων σε επέπεσαν επ' εμέ. 4 όσα γάρ προεγράφη, εις τήν ημετέραν διδασκαλίαν εγράφη,ίνα διά τής υπομονής καί διά τής παρακλήσεως τών γραφών τήν ελπίδα έχωμεν. 5 ο δέ θεός τής υπομονής καί τής παρακλήσεως δώη υμίν τό αυτό φρονείν εν αλλήλοις κατά Χριστόν Ιησούν, 6ίνα ομοθυμαδόν εν ενί στόματι δοξάζητε τόν θεόν καί πατέρα τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού.

7 Διό προσλαμβάνεσθε αλλήλους, καθώς καί ο Χριστός προσελάβετο υμάς, εις δόξαν τούθεού. 8 λέγω γάρ Χριστόν διάκονον γεγενήσθαι περιτομής υπέρ αληθείας θεού, εις τό βεβαιώσαι τάς επαγγελίας τών πατέρων, 9 τά δέ έθνη υπέρ ελέους δοξάσαι τόν θεόν. καθώς γέγραπται,

       Διά τούτο εξομολογήσομαί σοι

           εν έθνεσιν,

       καί τώονοματί σου ψαλώ.

10 καί πάλιν λέγει,

       Ευφράνθητε, έθνη, μετά τούλαούαυτού.

11 καί πάλιν,

       Αινείτε, πάντα τά έθνη τόν κύριον,

           καί επαινεσάτωσαν αυτόν πάντες οι λαοί.

12 καί πάλιν Ησαίας λέγει,

       Έσται η ρίζα τούΙεσσαί,

           καί ο ανιστάμενος άρχειν εθνών.

               επ' αυτώ έθνη ελπιούσιν.

13 ο δέ θεός τής ελπίδος πληρώσαι υμάς πάσης χαράς καί ειρήνης εν τώ πιστεύειν, εις τό περισσεύειν υμάς εν τή ελπίδι εν δυνάμει πνεύματος αγίου.

14 Πέπεισμαι δέ, αδελφοί μου, καί αυτός εγώ περί υμών, ότι καί αυτοί μεστοί εστε αγαθωσύνης, πεπληρωμένοι πάσης τής γνώσεως, δυνάμενοι καί αλλήλους νουθετείν. 15 τολμηρότερον δέ έγραψα υμίν από μέρους, ώς επαναμιμνήσκων υμάς διά τήν χάριν τήν δοθείσάν μοι υπό τούθεού16 εις τό είναί με λειτουργόν ΧριστούΙησούεις τά έθνη, ιερουργούντα τό ευαγγέλιον τούθεού,ίνα γένηται η προσφορά τών εθνών ευπρόσδεκτος, ηγιασμένη εν πνεύματι αγίω. 17 έχω ούν τήν καύχησιν εν Χριστώ Ιησούτά πρός τόν θεόν. 18 ου γάρ τολμήσω τι λαλείν ών ου κατειργάσατο Χριστός δι' εμούεις υπακοήν εθνών, λόγω καί έργω, 19 εν δυνάμει σημείων καί τεράτων, εν δυνάμει πνεύματος θεού. ώστε με από Ιερουσαλήμ καί κύκλω μέχρι τούΙλλυρικούπεπληρωκέναι τό ευαγγέλιον τούΧριστού, 20 ούτως δέ φιλοτιμούμενον ευαγγελίζεσθαι ουχ όπου ωνομάσθη Χριστός,ίνα μή επ' αλλότριον θεμέλιον οικοδομώ, 21 αλλά καθώς γέγραπται,

       Οίς ουκ ανηγγέλη

           περί αυτούόψονται,

       καί οί ουκ ακηκόασιν

           συνήσουσιν.

22 Διό καί ενεκοπτόμην τά πολλά τούελθείν πρός υμάς. 23 νυνί δέ μηκέτι τόπον έχων εν τοίς κλίμασι τούτοις, επιποθίαν δέ έχων τούελθείν πρός υμάς από πολλών ετών, 24 ώς άν πορεύωμαι εις τήν Σπανίαν. ελπίζω γάρ διαπορευόμενος θεάσασθαι υμάς καί υφ' υμών προπεμφθήναι εκεί εάν υμών πρώτον από μέρους εμπλησθώ, 25 νυνί δέ πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ διακονών τοίς αγίοις. 26 ευδόκησαν γάρ Μακεδονία καί Αχαία κοινωνίαν τινά ποιήσασθαι εις τούς πτωχούς τών αγίων τών εν Ιερουσαλήμ. 27 ευδόκησαν γάρ, καίοφειλέται εισίν αυτών. ει γάρ τοίς πνευματικοίς αυτών εκοινώνησαν τά έθνη,οφείλουσιν καί εν τοίς σαρκικοίς λειτουργήσαι αυτοίς. 28 τούτο ούν επιτελέσας, καί σφραγισάμενος αυτοίς τόν καρπόν τούτον, απελεύσομαι δι' υμών εις Σπανίαν. 29 οίδα δέ ότι ερχόμενος πρός υμάς εν πληρώματι ευλογίας Χριστούελεύσομαι.

30 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τούκυρίου ημών ΙησούΧριστούκαί διά τής αγάπης τούπνεύματος, συναγωνίσασθαί μοι εν ταίς προσευχαίς υπέρ εμούπρός τόν θεόν, 31ίνα ρυσθώ από τών απειθούντων εν τή Ιουδαίακαί η διακονία μου η εις Ιερουσαλήμ ευπρόσδεκτος τοίς αγίοις γένηται, 32ίνα εν χαράελθών πρός υμάς διά θελήματος θεούσυναναπαύσωμαι υμίν. 33 ο δέ θεός τής ειρήνης μετά πάντων υμών. αμήν.

16:1 Συνίστημι δέ υμίν Φοίβην τήν αδελφήν ημών, ούσαν καί διάκονον τής εκκλησίας τής εν Κεγχρεαίς, 2ίνα αυτήν προσδέξησθε εν κυρίω αξίως τών αγίων, καί παραστήτε αυτή εν ώ άν υμών χρήζη πράγματι, καί γάρ αυτή προστάτις πολλών εγενήθη καί εμούαυτού.

3 Ασπάσασθε Πρίσκαν καί Ακύλαν τούς συνεργούς μου εν Χριστώ Ιησού, 4 οίτινες υπέρ τής ψυχής μου τόν εαυτών τράχηλον υπέθηκαν, οίς ουκ εγώ μόνος ευχαριστώ αλλά καί πάσαι αι εκκλησίαι τών εθνών, 5 καί τήν κατ' οίκον αυτών εκκλησίαν. ασπάσασθε Επαίνετον τόν αγαπητόν μου, ός εστιν απαρχή τής Ασίας εις Χριστόν. 6 ασπάσασθε Μαρίαν, ήτις πολλά εκοπίασεν εις υμάς. 7 ασπάσασθε Ανδρόνικον καί Ιουνιάν τούς συγγενείς μου καί συναιχμαλώτους μου, οίτινές εισιν επίσημοι εν τοίς αποστόλοις, οί καί πρό εμούγέγοναν εν Χριστώ. 8 ασπάσασθε Αμπλιάτον τόν αγαπητόν μου εν κυρίω. 9 ασπάσασθε Ουρβανόν τόν συνεργόν ημών εν Χριστώ καί Στάχυν τόν αγαπητόν μου. 10 ασπάσασθε Απελλήν τόν δόκιμον εν Χριστώ. ασπάσασθε τούς εκ τών Αριστοβούλου. 11 ασπάσασθε Ηρωδίωνα τόν συγγενή μου. ασπάσασθε τούς εκ τών Ναρκίσσου τούς όντας εν κυρίω. 12 ασπάσασθε Τρύφαιναν καί Τρυφώσαν τάς κοπιώσας εν κυρίω. ασπάσασθε Περσίδα τήν αγαπητήν, ήτις πολλά εκοπίασεν εν κυρίω. 13 ασπάσασθε Ρούφον τόν εκλεκτόν εν κυρίω καί τήν μητέρα αυτούκαί εμού. 14 ασπάσασθε Ασύγκριτον, Φλέγοντα, Ερμήν, Πατροβάν, Ερμάν, καί τούς σύν αυτοίς αδελφούς. 15 ασπάσασθε Φιλόλογον καί Ιουλίαν, Νηρέα καΓι τήν αδελφήν αυτού, καί Ολυμπάν, καί τούς σύν αυτοίς πάντας αγίους. 16 Ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω. Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι πάσαι τούΧριστού.

17 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, σκοπείν τούς τάς διχοστασίας καί τά σκάνδαλα παρά τήν διδαχήν ήν υμείς εμάθετε ποιούντας, καί εκκλίνετε απ' αυτών. 18 οι γάρ τοιούτοι τώ κυρίω ημών Χριστώ ου δουλεύουσιν αλλά τή εαυτών κοιλία, καί διά τής χρηστολογίας καί ευλογίας εξαπατώσιν τάς καρδίας τών ακάκων. 19 η γάρ υμών υπακοή εις πάντας αφίκετο. εφ' υμίν ούν χαίρω, θέλω δέ υμάς σοφούς είναι εις τό αγαθόν, ακεραίους δέ εις τό κακόν. 20 ο δέ θεός τής ειρήνης συντρίψει τόν Σατανάν υπό τούς πόδας υμών εν τάχει. η χάρις τούκυρίου ημών Ιησούμεθ' υμών.

21 Ασπάζεται υμάς Τιμόθεος ο συνεργός μου, καί Λούκιος καί Ιάσων καί Σωσίπατρος οι συγγενείς μου. 22 ασπάζομαι υμάς εγώ Τέρτιος ο γράψας τήν επιστολήν εν κυρίω. 23 ασπάζεται υμάς Γάϊος ο ξένος μου καί όλης τής εκκλησίας. ασπάζεται υμάς Έραστος ο οικονόμος τής πόλεως καί Κούαρτος ο αδελφός. 24 η χάρις τούΚυρίου ημών ΙησούΧριστούμετά πάντων ημών. αμήν.

25 Τώ δέ δυναμένω υμάς στηρίξαι κατά τό ευαγγέλιόν μου καί τό κήρυγμα ΙησούΧριστού, κατά αποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αιωνίοις σεσιγημένου 26 φανερωθέντος δέ νύν διά τε γραφών προφητικών κατ' επιταγήν τούαιωνίου θεούεις υπακοήν πίστεως εις πάντα τά έθνη γνωρισθέντος, 27 μόνω σοφώ θεώ διά ΙησούΧριστούώ η δόξα εις τούς αιώνας. αμήν.