ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ

   1:1 Τόν μέν πρώτον λόγον εποιησάμην περί πάντων, ώ Θεόφιλε, ών ήρξατο ο Ιησούς ποιείν τε καί διδάσκειν 2 άχρι ης ημέρας εντειλάμενος τοίς αποστόλοις διά πνεύματος αγίου ούς εξελέξατο ανελήμφθη. 3 οίς καί παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά τό παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι' ημερών τεσσεράκονταοπτανόμενος αυτοίς καί λέγων τά περί τής βασιλείας τούθεού. 4 καί συναλιζόμενος παρήγγειλεν αυτοίς από Ιεροσολύμων μή χωρίζεσθαι, αλλά περιμένειν τήν επαγγελίαν τούπατρός ήν ηκούσατέ μου. 5 ότι Ιωάννης μέν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δέ εν πνεύματι βαπτισθήσεσθε αγίω ου μετά πολλάς ταύτας ημέρας.

6 Οι μέν ούν συνελθόντες ηρώτων αυτόν λέγοντες, Κύριε, ει εν τώ χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις τήν βασιλείαν τώ Ισραήλ; 7 είπεν δέ πρός αυτούς, Ουχ υμών εστιν γνώναι χρόνους ή καιρούς ούς ο πατήρ έθετο εν τή ιδίαεξουσία. 8 αλλά λήμψεσθε δύναμιν επελθόντος τούαγίου πνεύματος εφ' υμάς, καί έσεσθέ μου μάρτυρες έν τε Ιερουσαλήμ καί εν πάση τή Ιουδαίακαί Σαμαρείακαί έως εσχάτου τής γής. 9 καί ταύτα ειπών βλεπόντων αυτών επήρθη, καί νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από τώνοφθαλμών αυτών. 10 καί ώς ατενίζοντες ήσαν εις τόν ουρανόν πορευομένου αυτού, καί ιδού άνδρες δύο παρειστήκεισαν αυτοίς εν εσθήσεσι λευκαίς, 11 οί καί είπαν, Άνδρες Γαλιλαίοι, τί εστήκατε εμβλέποντες εις τόν ουρανόν; ούτος ο Ιησούς ο αναλημφθείς αφ' υμών εις τόν ουρανόν ούτως ελεύσεται όν τρόπον εθεάσασθε αυτόν πορευόμενον εις τόν ουρανόν.

12 Τότε υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ από όρους τούκαλουμένου Ελαιώνος, ό εστιν εγγύς Ιερουσαλήμ σαββάτου έχον οδόν. 13 καί ότε εισήλθον, εις τό υπερώον ανέβησαν ού ήσαν καταμένοντες, ό τε Πέτρος καί Ιωάννης καί Ιάκωβος καί Ανδρέας, Φίλιππος καί Θωμάς, Βαρθολομαίος καί Μαθθαίος, Ιάκωβος Αλφαίου καί Σίμων ο ζηλωτής καί Ιούδας Ιακώβου. 14 ούτοι πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τή προσευχή σύν γυναιξίν καί Μαριάμ τή μητρί τούΙησούκαί τοίς αδελφοίς αυτού.

15 Καί εν ταίς ημέραις ταύταις αναστάς Πέτρος εν μέσω τών αδελφών είπεν (ήν τε όχλοςονομάτων επί τό αυτό ώσεί εκατόν είκοσι), 16 Άνδρες αδελφοί, έδει πληρωθήναι τήν γραφήν ήν προείπεν τό πνεύμα τό άγιον διά στόματος Δαυίδ περί Ιούδα τούγενομένου οδηγούτοίς συλλαβούσιν Ιησούν, 17 ότι κατηριθμημένος ήν εν ημίν καί έλαχεν τόν κλήρον τής διακονίας ταύτης. 18 Ούτος μέν ούν εκτήσατο χωρίον εκ μισθούτής αδικίας, καί πρηνής γενόμενος ελάκησεν μέσος, καί εξεχύθη πάντα τά σπλάγχνα αυτού. 19 καί γνωστόν εγένετο πάσι τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ, ώστε κληθήναι τό χωρίον εκείνο τή ιδίαδιαλέκτω αυτών Ακελδαμάχ, τούτ' έστιν, Χωρίον Αίματος. 20 Γέγραπται γάρ εν βίβλω ψαλμών,

       Γενηθήτω η έπαυλις αυτούέρημος

           καί μή έστω ο κατοικών εν αυτή,

καί,

       Τήν επισκοπήν αυτούλαβέτω έτερος.

21 δεί ούν τών συνελθόντων ημίν ανδρών εν παντί χρόνω ώ εισήλθεν καί εξήλθεν εφ' ημάς ο κύριος Ιησούς, 22 αρξάμενος από τούβαπτίσματος Ιωάννου έως τής ημέρας ης ανελήμφθη αφ' ημών, μάρτυρα τής αναστάσεως αυτούσύν ημίν γενέσθαι ένα τούτων. 23 καί έστησαν δύο, Ιωσήφ τόν καλούμενον Βαρσαββάν, ός επεκλήθη Ιούστος, καί Μαθθίαν. 24 καί προσευξάμενοι είπαν, Σύ κύριε, καρδιογνώστα πάντων, ανάδειξον όν εξελέξω εκ τούτων τών δύο ένα 25 λαβείν τόν τόπον τής διακονίας ταύτης καί αποστολής, αφ' ης παρέβη Ιούδας πορευθήναι εις τόν τόπον τόν ίδιον. 26 καί έδωκαν κλήρους αυτοίς, καί έπεσεν ο κλήρος επί Μαθθίαν, καί συγκατεψηφίσθη μετά τών ένδεκα αποστόλων.

2:1 Καί εν τώ συμπληρούσθαι τήν ημέραν τής πεντηκοστής ήσαν πάντες ομούεπί τό αυτό. 2 καί εγένετο άφνω εκ τούουρανούήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας καί επλήρωσεν όλον τόν οίκον ού ήσαν καθήμενοι. 3 καί ώφθησαν αυτοίς διαμεριζόμεναι γλώσσαι ώσεί πυρός, καί εκάθισεν εφ' ένα έκαστον αυτών, 4 καί επλήσθησαν πάντες πνεύματος αγίου, καί ήρξαντο λαλείν ετέραις γλώσσαις καθώς τό πνεύμα εδίδου αποφθέγγεσθαι αυτοίς.

5 Ήσαν δέ εις Ιερουσαλήμ κατοικούντες Ιουδαίοι, άνδρες ευλαβείς από παντός έθνους τών υπό τόν ουρανόν. 6 γενομένης δέ τής φωνής ταύτης συνήλθεν τό πλήθος καί συνεχύθη, ότι ήκουον είς έκαστος τή ιδίαδιαλέκτω λαλούντων αυτών. 7 εξίσταντο δέ καί εθαύμαζον λέγοντες, Ουχ ιδού άπαντες ούτοί εισιν οι λαλούντες Γαλιλαίοι; 8 καί πώς ημείς ακούομεν έκαστος τή ιδίαδιαλέκτω ημών εν ή εγεννήθημεν; 9 Πάρθοι καί Μήδοι καί Ελαμίται, καί οι κατοικούντες τήν Μεσοποταμίαν, Ιουδαίαν τε καί Καππαδοκίαν, Πόντον καί τήν Ασίαν, 10 Φρυγίαν τε καί Παμφυλίαν, Αίγυπτον καί τά μέρη τής Λιβύης τής κατά Κυρήνην, καί οι επιδημούντες Ρωμαίοι, 11 Ιουδαίοί τε καί προσήλυτοι, Κρήτες καί Άραβες, ακούομεν λαλούντων αυτών ταίς ημετέραις γλώσσαις τά μεγαλεία τούθεού. 12 εξίσταντο δέ πάντες καί διηπόρουν, άλλος πρός άλλον λέγοντες, Τί θέλει τούτο είναι; 13 έτεροι δέ διαχλευάζοντες έλεγον ότι Γλεύκους μεμεστωμένοι εισίν.

14 Σταθείς δέ ο Πέτρος σύν τοίς ένδεκα επήρεν τήν φωνήν αυτούκαί απεφθέγξατο αυτοίς, Άνδρες Ιουδαίοι καί οι κατοικούντες Ιερουσαλήμ πάντες, τούτο υμίν γνωστόν έστω καί ενωτίσασθε τά ρήματά μου. 15 ου γάρ ώς υμείς υπολαμβάνετε ούτοι μεθύουσιν, έστιν γάρ ώρα τρίτη τής ημέρας, 16 αλλά τούτό εστιν τό ειρημένον διά τούπροφήτου Ιωήλ,

17 Καί έσται εν ταίς εσχάταις ημέραις, λέγει ο θεός,

       εκχεώ από τούπνεύματός μου επί πάσαν σάρκα,

           καί προφητεύσουσιν οι υιοί υμών

               καί αι θυγατέρες υμών,

       καί οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται,

       καί οι πρεσβύτεροι υμών ενυπνίοις ενυπνιασθήσονται.

18     καί γε επί τούς δούλους μου

           καί επί τάς δούλας μου

       εν ταίς ημέραις εκείναις εκχεώ από τούπνεύματός μου,

           καί προφητεύσουσιν.

19     καί δώσω τέρατα εν τώ ουρανώ άνω

           καί σημεία επί τής γής κάτω,

               αίμα καί πύρ καί ατμίδα καπνού.

20     ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος

           καί η σελήνη εις αίμα

               πρίν ελθείν ημέραν κυρίου

               τήν μεγάλην καί επιφανή.

21     καί έσται πάς ός άν επικαλέσηται

           τό όνομα κυρίου σωθήσεται.

22 Άνδρες Ισραηλίται, ακούσατε τούς λόγους τούτους. Ιησούν τόν Ναζωραίον, άνδρα αποδεδειγμένον από τούθεούεις υμάς δυνάμεσι καί τέρασι καί σημείοις οίς εποίησεν δι' αυτούο θεός εν μέσω υμών, καθώς αυτοί οίδατε, 23 τούτον τή ώρισμένη βουλή καί προγνώσει τούθεούέκδοτον διά χειρός ανόμων προσπήξαντες ανείλατε, 24 όν ο θεός ανέστησεν λύσας τάς ωδίνας τούθανάτου, καθότι ουκ ήν δυνατόν κρατείσθαι αυτόν υπ' αυτού. 25 Δαυίδ γάρ λέγει εις αυτόν,

       Προορώμην τόν κύριον ενώπιόν μου διά παντός,

           ότι εκ δεξιών μού εστινίνα μή σαλευθώ.

26     διά τούτο ηυφράνθη η καρδία μου

           καί ηγαλλιάσατο η γλώσσά μου,

       έτι δέ καί η σάρξ μου

           κατασκηνώσει επ' ελπίδι.

27 ότι ουκ εγκαταλείψεις τήν ψυχήν μου εις άδην,

           ουδέ δώσεις τόν όσιόν σου ιδείν διαφθοράν.

28     εγνώρισάς μοι οδούς ζωής,

           πληρώσεις με ευφροσύνης μετά τούπροσώπου σου.

29 Άνδρες αδελφοί, εξόν ειπείν μετά παρρησίας πρός υμάς περί τούπατριάρχου Δαυίδ, ότι καί ετελεύτησεν καί ετάφη καί τό μνήμα αυτούέστιν εν ημίν άχρι τής ημέρας ταύτης. 30 προφήτης ούν υπάρχων, καί ειδώς ότι όρκω ώμοσεν αυτώ ο θεός εκ καρπούτήςοσφύος αυτούκαθίσαι επί τόν θρόνον αυτού, 31 προϊδών ελάλησεν περί τής αναστάσεως τούΧριστούότι

       ούτε εγκατελείφθη εις άδην

           ούτε η σάρξ αυτούείδεν διαφθοράν.

32 τούτον τόν Ιησούν ανέστησεν ο θεός, ού πάντες ημείς εσμεν μάρτυρες. 33 τή δεξιάούν τούθεούυψωθείς τήν τε επαγγελίαν τούπνεύματος τούαγίου λαβών παρά τούπατρός εξέχεεν τούτο ό υμείς καί βλέπετε καί ακούετε. 34 ου γάρ Δαυίδ ανέβη εις τούς ουρανούς, λέγει δέ αυτός,

       Είπεν ο κύριος τώ κυρίω μου,

       Κάθου εκ δεξιών μου

35         έως άν θώ τούς εχθρούς σου

               υποπόδιον τών ποδών σου.

36 ασφαλώς ούν γινωσκέτω πάς οίκος Ισραήλ ότι καί κύριον αυτόν καί Χριστόν εποίησεν ο θεός, τούτον τόν Ιησούν όν υμείς εσταυρώσατε.

37 Ακούσαντες δέ κατενύγησαν τήν καρδίαν, είπόν τε πρός τόν Πέτρον καί τούς λοιπούς αποστόλους, Τί ποιήσωμεν, άνδρες αδελφοί; 38 Πέτρος δέ πρός αυτούς, Μετανοήσατε, φησίν, καί βαπτισθήτω έκαστος υμών επί τώονόματι ΙησούΧριστούεις άφεσιν τών αμαρτιών υμών, καί λήμψεσθε τήν δωρεάν τούαγίου πνεύματος. 39 υμίν γάρ εστιν η επαγγελία καί τοίς τέκνοις υμών καί πάσιν τοίς εις μακράν όσους άν προσκαλέσηται κύριος ο θεός ημών. 40 ετέροις τε λόγοις πλείοσιν διεμαρτύρατο, καί παρεκάλει αυτούς λέγων, Σώθητε από τής γενεάς τής σκολιάς ταύτης. 41 οι μέν ούν αποδεξάμενοι τόν λόγον αυτούεβαπτίσθησαν, καί προσετέθησαν εν τή ημέραεκείνη ψυχαί ώσεί τρισχίλιαι. 42 ήσαν δέ προσκαρτερούντες τή διδαχή τών αποστόλων καί τή κοινωνία, τή κλάσει τούάρτου καί ταίς προσευχαίς.

43 Εγίνετο δέ πάση ψυχή φόβος, πολλά τε τέρατα καί σημεία διά τών αποστόλων εγίνετο. 44 πάντες δέ οι πιστεύοντες ήσαν επί τό αυτό καί είχον άπαντα κοινά, 45 καί τά κτήματα καί τάς υπάρξεις επίπρασκον καί διεμέριζον αυτά πάσιν καθότι άν τις χρείαν είχεν. 46 καθ' ημέραν τε προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν εν τώ ιερώ, κλώντές τε κατ' οίκον άρτον, μετελάμβανον τροφής εν αγαλλιάσει καί αφελότητι καρδίας, 47 αινούντες τόν θεόν καί έχοντες χάριν πρός όλον τόν λαόν. ο δέ κύριος προσετίθει τούς σωζομένους καθ' ημέραν επί τό αυτό.

3:1 Πέτρος δέ καί Ιωάννης ανέβαινον εις τό ιερόν επί τήν ώραν τής προσευχής τήν ενάτην. 2 καί τις ανήρ χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτούυπάρχων εβαστάζετο, όν ετίθουν καθ' ημέραν πρός τήν θύραν τούιερούτήν λεγομένην Ωραίαν τούαιτείν ελεημοσύνην παρά τών εισπορευομένων εις τό ιερόν. 3 ός ιδών Πέτρον καί Ιωάννην μέλλοντας εισιέναι εις τό ιερόν ηρώτα ελεημοσύνην λαβείν. 4 ατενίσας δέ Πέτρος εις αυτόν σύν τώ Ιωάννη είπεν, Βλέψον εις ημάς. 5 ο δέ επείχεν αυτοίς προσδοκών τι παρ' αυτών λαβείν. 6 είπεν δέ Πέτρος, Αργύριον καί χρυσίον ουχ υπάρχει μοι, ό δέ έχω τούτό σοι δίδωμι. εν τώονόματι ΙησούΧριστούτούΝαζωραίου έγειρε καί περιπάτει. 7 καί πιάσας αυτόν τής δεξιάς χειρός ήγειρεν αυτόν. παραχρήμα δέ εστερεώθησαν αι βάσεις αυτούκαί τά σφυδρά, 8 καί εξαλλόμενος έστη καί περιεπάτει, καί εισήλθεν σύν αυτοίς εις τό ιερόν περιπατών καί αλλόμενος καί αινών τόν θεόν. 9 καί είδεν πάς ο λαός αυτόν περιπατούντα καί αινούντα τόν θεόν, 10 επεγίνωσκον δέ αυτόν ότι αυτός ήν ο πρός τήν ελεημοσύνην καθήμενος επί τή ΩραίαΠύλη τούιερού, καί επλήσθησαν θάμβους καί εκστάσεως επί τώ συμβεβηκότι αυτώ.

11 Κρατούντος δέ αυτούτόν Πέτρον καί τόν Ιωάννην συνέδραμεν πάς ο λαός πρός αυτούς επί τή στοάτή καλουμένη Σολομώντος έκθαμβοι. 12 ιδών δέ ο Πέτρος απεκρίνατο πρός τόν λαόν, Άνδρες Ισραηλίται, τί θαυμάζετε επί τούτω, ή ημίν τί ατενίζετε ώς ιδίαδυνάμει ή ευσεβείαπεποιηκόσιν τούπεριπατείν αυτόν; 13 ο θεός Αβραάμ καί ο θεός Ισαάκ καί ο θεός Ιακώβ, ο θεός τών πατέρων ημών, εδόξασεν τόν παίδα αυτούΙησούν, όν υμείς μέν παρεδώκατε καί ηρνήσασθε κατά πρόσωπον Πιλάτου, κρίναντος εκείνου απολύειν. 14 υμείς δέ τόν άγιον καί δίκαιον ηρνήσασθε, καί ητήσασθε άνδρα φονέα χαρισθήναι υμίν, 15 τόν δέ αρχηγόν τής ζωής απεκτείνατε, όν ο θεός ήγειρεν εκ νεκρών, ού ημείς μάρτυρές εσμεν. 16 καί επί τή πίστει τούονόματος αυτούτούτον όν θεωρείτε καί οίδατε εστερέωσεν τό όνομα αυτού, καί η πίστις η δι' αυτούέδωκεν αυτώ τήν ολοκληρίαν ταύτην απέναντι πάντων υμών. 17 καί νύν, αδελφοί, οίδα ότι κατά άγνοιαν επράξατε, ώσπερ καί οι άρχοντες υμών. 18 ο δέ θεός ά προκατήγγειλεν διά στόματος πάντων τών προφητών παθείν τόν Χριστόν αυτούεπλήρωσεν ούτως. 19 μετανοήσατε ούν καί επιστρέψατε εις τό εξαλειφθήναι υμών τάς αμαρτίας, 20 όπως άν έλθωσιν καιροί αναψύξεως από προσώπου τούκυρίου καί αποστείλη τόν προκεχειρισμένον υμίν Χριστόν, Ιησούν, 21 όν δεί ουρανόν μέν δέξασθαι άχρι χρόνων αποκαταστάσεως πάντων ών ελάλησεν ο θεός διά στόματος τών αγίων απ' αιώνος αυτούπροφητών. 22 Μωϋσής μέν είπεν ότι Προφήτην υμίν αναστήσει κύριος ο θεός υμών εκ τών αδελφών υμών ώς εμέ. αυτούακούσεσθε κατά πάντα όσα άν λαλήση πρός υμάς. 23 έσται δέ πάσα ψυχή ήτις εάν μή ακούση τούπροφήτου εκείνου εξολεθρευθήσεται εκ τούλαού. 24 καί πάντες δέ οι προφήται από Σαμουήλ καί τών καθεξής όσοι ελάλησαν καί κατήγγειλαν τάς ημέρας ταύτας. 25 υμείς εστε οι υιοί τών προφητών καί τής διαθήκης ης διέθετο ο θεός πρός τούς πατέρας υμών, λέγων πρός Αβραάμ, Καί εν τώ σπέρματί σου ενευλογηθήσονται πάσαι αι πατριαί τής γής. 26 υμίν πρώτον αναστήσας ο θεός τόν παίδα αυτούαπέστειλεν αυτόν ευλογούντα υμάς εν τώ αποστρέφειν έκαστον από τών πονηριών υμών.

4:1 Λαλούντων δέ αυτών πρός τόν λαόν επέστησαν αυτοίς οι ιερείς καί ο στρατηγός τούιερούκαί οι Σαδδουκαίοι, 2 διαπονούμενοι διά τό διδάσκειν αυτούς τόν λαόν καί καταγγέλλειν εν τώ Ιησούτήν ανάστασιν τήν εκ νεκρών, 3 καί επέβαλον αυτοίς τάς χείρας καί έθεντο εις τήρησιν εις τήν αύριον. ήν γάρ εσπέρα ήδη. 4 πολλοί δέ τών ακουσάντων τόν λόγον επίστευσαν, καί εγενήθη ο αριθμός τών ανδρών ώς χιλιάδες πέντε.

5 Εγένετο δέ επί τήν αύριον συναχθήναι αυτών τούς άρχοντας καί τούς πρεσβυτέρους καί τούς γραμματείς εν Ιερουσαλήμ6 (καί Άννας ο αρχιερεύς καί Καϊάφας καί Ιωάννης καί Αλέξανδρος καί όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού) 7 καί στήσαντες αυτούς εν τώ μέσω επυνθάνοντο, Εν ποίαδυνάμει ή εν ποίωονόματι εποιήσατε τούτο υμείς; 8 τότε Πέτρος πλησθείς πνεύματος αγίου είπεν πρός αυτούς, Άρχοντες τούλαούκαί πρεσβύτεροι, 9 ει ημείς σήμερον ανακρινόμεθα επί ευεργεσίαανθρώπου ασθενούς, εν τίνι ούτος σέσωται, 10 γνωστόν έστω πάσιν υμίν καί παντί τώ λαώ Ισραήλ ότι εν τώονόματι ΙησούΧριστούτούΝαζωραίου, όν υμείς εσταυρώσατε, όν ο θεός ήγειρεν εκ νεκρών, εν τούτω ούτος παρέστηκεν ενώπιον υμών υγιής. 11 ούτός εστιν

   ο λίθος ο εξουθενηθείς υφ' υμών τών οικοδόμων,

           ο γενόμενος εις κεφαλήν γωνίας.

12 καί ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γάρ όνομά εστιν έτερον υπό τόν ουρανόν τό δεδομένον εν ανθρώποις εν ώ δεί σωθήναι ημάς. 13 Θεωρούντες δέ τήν τούΠέτρου παρρησίαν καί Ιωάννου, καί καταλαβόμενοι ότι άνθρωποι αγράμματοί εισιν καί ιδιώται, εθαύμαζον επεγίνωσκόν τε αυτούς ότι σύν τώ Ιησούήσαν. 14 τόν τε άνθρωπον βλέποντες σύν αυτοίς εστώτα τόν τεθεραπευμένον ουδέν είχον αντειπείν. 15 κελεύσαντες δέ αυτούς έξω τούσυνεδρίου απελθείν συνέβαλλον πρός αλλήλους 16 λέγοντες, Τί ποιήσωμεν τοίς ανθρώποις τούτοις; ότι μέν γάρ γνωστόν σημείον γέγονεν δι' αυτών πάσιν τοίς κατοικούσιν Ιερουσαλήμ φανερόν, καί ου δυνάμεθα αρνείσθαι. 17 αλλ'ίνα μή επί πλείον διανεμηθή εις τόν λαόν, απειλησώμεθα αυτοίς μηκέτι λαλείν επί τώονόματι τούτω μηδενί ανθρώπων. 18 καί καλέσαντες αυτούς παρήγγειλαν τό καθόλου μή φθέγγεσθαι μηδέ διδάσκειν επί τώονόματι τούΙησού. 19 ο δέ Πέτρος καί Ιωάννης αποκριθέντες είπον πρός αυτούς, Ει δίκαιόν εστιν ενώπιον τούθεούυμών ακούειν μάλλον ή τούθεού, κρίνατε, 20 ου δυνάμεθα γάρ ημείς ά είδαμεν καί ηκούσαμεν μή λαλείν. 21 οι δέ προσαπειλησάμενοι απέλυσαν αυτούς, μηδέν ευρίσκοντες τό πώς κολάσωνται αυτούς, διά τόν λαόν, ότι πάντες εδόξαζον τόν θεόν επί τώ γεγονότι. 22 ετών γάρ ήν πλειόνων τεσσεράκοντα ο άνθρωπος εφ' όν γεγόνει τό σημείον τούτο τής ιάσεως.

23 Απολυθέντες δέ ήλθον πρός τούς ιδίους καί απήγγειλαν όσα πρός αυτούς οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι είπαν. 24 οι δέ ακούσαντες ομοθυμαδόν ήραν φωνήν πρός τόν θεόν καί είπαν, Δέσποτα, σύ ο ποιήσας τόν ουρανόν καί τήν γήν καί τήν θάλασσαν καί πάντα τά εν αυτοίς, 25 ο τούπατρός ημών διά πνεύματος αγίου στόματος Δαυίδ παιδός σου ειπών,

   Ινατί εφρύαξαν έθνη

           καί λαοί εμελέτησαν κενά;

26 παρέστησαν οι βασιλείς τής γής

           καί οι άρχοντες συνήχθησαν επί τό αυτό

               κατά τούκυρίου καί κατά τούΧριστούαυτού.

27 συνήχθησαν γάρ επ' αληθείας εν τή πόλει ταύτη επί τόν άγιον παίδά σου Ιησούν, όν έχρισας, Ηρώδης τε καί Πόντιος Πιλάτος σύν έθνεσιν καί λαοίς Ισραήλ, 28 ποιήσαι όσα η χείρ σου καί η βουλή σου προώρισεν γενέσθαι. 29 καί τά νύν, κύριε, έπιδε επί τάς απειλάς αυτών, καί δός τοίς δούλοις σου μετά παρρησίας πάσης λαλείν τόν λόγον σου, 30 εν τώ τήν χείρά σου εκτείνειν σε εις ίασιν καί σημεία καί τέρατα γίνεσθαι διά τούονόματος τούαγίου παιδός σου Ιησού. 31 καί δεηθέντων αυτών εσαλεύθη ο τόπος εν ώ ήσαν συνηγμένοι, καί επλήσθησαν άπαντες τούαγίου πνεύματος, καί ελάλουν τόν λόγον τούθεούμετά παρρησίας.

32 Τούδέ πλήθους τών πιστευσάντων ήν καρδία καί ψυχή μία, καί ουδέ είς τι τών υπαρχόντων αυτώ έλεγεν ίδιον είναι, αλλ' ήν αυτοίς άπαντα κοινά. 33 καί δυνάμει μεγάλη απεδίδουν τό μαρτύριον οι απόστολοι τής αναστάσεως τούκυρίου Ιησού, χάρις τε μεγάλη ήν Επί πάντας αυτούς. 34 ουδέ γάρ ενδεής τις ήν εν αυτοίς. όσοι γάρ κτήτορες χωρίων ή οικιών υπήρχον, πωλούντες έφερον τάς τιμάς τών πιπρασκομένων 35 καί ετίθουν παρά τούς πόδας τών αποστόλων. διεδίδετο δέ εκάστω καθότι άν τις χρείαν είχεν. 36 Ιωσήφ δέ ο επικληθείς Βαρναβάς από τών αποστόλων, ό εστιν μεθερμηνευόμενον υιός παρακλήσεως, Λευίτης, Κύπριος τώ γένει, 37 υπάρχοντος αυτώ αγρούπωλήσας ήνεγκεν τό χρήμα καί έθηκεν πρός τούς πόδας τών αποστόλων.

5:1 Ανήρ δέ τις Ανανίαςονόματι σύν Σαπφίρη τή γυναικί αυτούεπώλησεν κτήμα 2 καί ενοσφίσατο από τής τιμής, συνειδυίης καί τής γυναικός, καί ενέγκας μέρος τι παρά τούς πόδας τών αποστόλων έθηκεν. 3 είπεν δέ ο Πέτρος, Ανανία, διά τί επλήρωσεν ο Σατανάς τήν καρδίαν σου ψεύσασθαί σε τό πνεύμα τό άγιον καί νοσφίσασθαι από τής τιμής τούχωρίου; 4 ουχί μένον σοί έμενεν καί πραθέν εν τή σή εξουσίαυπήρχεν; τί ότι έθου εν τή καρδίασου τό πράγμα τούτο; ουκ εψεύσω ανθρώποις αλλά τώ θεώ. 5 ακούων δέ ο Ανανίας τούς λόγους τούτους πεσών εξέψυξεν. καί εγένετο φόβος μέγας επί πάντας τούς ακούοντας. 6 αναστάντες δέ οι νεώτεροι συνέστειλαν αυτόν καί εξενέγκαντες έθαψαν.

7 Εγένετο δέ ώς ώρών τριών διάστημα καί η γυνή αυτούμή ειδυία τό γεγονός εισήλθεν. 8 απεκρίθη δέ πρός αυτήν Πέτρος, Ειπέ μοι, ει τοσούτου τό χωρίον απέδοσθε; η δέ είπεν, Ναί, τοσούτου. 9 ο δέ Πέτρος πρός αυτήν, Τί ότι συνεφωνήθη υμίν πειράσαι τό πνεύμα κυρίου; ιδού οι πόδες τών θαψάντων τόν άνδρα σου επί τή θύρακαί εξοίσουσίν σε. 10 έπεσεν δέ παραχρήμα πρός τούς πόδας αυτούκαί εξέψυξεν. εισελθόντες δέ οι νεανίσκοι εύρον αυτήν νεκράν, καί εξενέγκαντες έθαψαν πρός τόν άνδρα αυτής. 11 καί εγένετο φόβος μέγας εφ' όλην τήν εκκλησίαν καί επί πάντας τούς ακούοντας ταύτα.

12 Διά δέ τών χειρών τών αποστόλων εγίνετο σημεία καί τέρατα πολλά εν τώ λαώ. καί ήσαν ομοθυμαδόν άπαντες εν τή ΣτοάΣολομώντος. 13 τών δέ λοιπών ουδείς ετόλμα κολλάσθαι αυτοίς, αλλ' εμεγάλυνεν αυτούς ο λαός. 14 μάλλον δέ προσετίθεντο πιστεύοντες τώ κυρίω πλήθη ανδρών τε καί γυναικών, 15 ώστε καί εις τάς πλατείας εκφέρειν τούς ασθενείς καί τιθέναι επί κλιναρίων καί κραβάττων,ίνα ερχομένου Πέτρου κάν η σκιά επισκιάση τινί αυτών. 16 συνήρχετο δέ καί τό πλήθος τών πέριξ πόλεων Ιερουσαλήμ, φέροντες ασθενείς καίοχλουμένους υπό πνευμάτων ακαθάρτων, οίτινες εθεραπεύοντο άπαντες.

17 Αναστάς δέ ο αρχιερεύς καί πάντες οι σύν αυτώ, η ούσα αίρεσις τών Σαδδουκαίων, επλήσθησαν ζήλου 18 καί επέβαλον τάς χείρας επί τούς αποστόλους καί έθεντο αυτούς εν τηρήσει δημοσία. 19 άγγελος δέ κυρίου διά νυκτός ανοίξας τάς θύρας τής φυλακής εξαγαγών τε αυτούς είπεν, 20 Πορεύεσθε καί σταθέντες λαλείτε εν τώ ιερώ τώ λαώ πάντα τά ρήματα τής ζωής ταύτης. 21 ακούσαντες δέ εισήλθον υπό τόν όρθρον εις τό ιερόν καί εδίδασκον. Παραγενόμενος δέ ο αρχιερεύς καί οι σύν αυτώ συνεκάλεσαν τό συνέδριον καί πάσαν τήν γερουσίαν τών υιών Ισραήλ, καί απέστειλαν εις τό δεσμωτήριον αχθήναι αυτούς. 22 οι δέ παραγενόμενοι υπηρέται ουχ εύρον αυτούς εν τή φυλακή, αναστρέψαντες δέ απήγγειλαν 23 λέγοντες ότι Τό δεσμωτήριον εύρομεν κεκλεισμένον εν πάση ασφαλείακαί τούς φύλακας εστώτας επί τών θυρών, ανοίξαντες δέ έσω, ουδένα εύρομεν. 24 ώς δέ ήκουσαν τούς λόγους τούτους ό τε στρατηγός τούιερούκαί οι αρχιερείς, διηπόρουν περί αυτών τί άν γένοιτο τούτο. 25 παραγενόμενος δέ τις απήγγειλεν αυτοίς ότι Ιδού οι άνδρες ούς έθεσθε εν τή φυλακή εισίν εν τώ ιερώ εστώτες καί διδάσκοντες τόν λαόν. 26 τότε απελθών ο στρατηγός σύν τοίς υπηρέταις ήγεν αυτούς, ου μετά βίας, εφοβούντο γάρ τόν λαόν, μή λιθασθώσιν.

27 Αγαγόντες δέ αυτούς έστησαν εν τώ συνεδρίω. καί επηρώτησεν αυτούς ο αρχιερεύς 28 λέγων, Ου παραγγελίαπαρηγγείλαμεν υμίν μή διδάσκειν επί τώονόματι τούτω; καί ιδού πεπληρώκατε τήν Ιερουσαλήμ τής διδαχής υμών, καί βούλεσθε επαγαγείν εφ' ημάς τό αίμα τούανθρώπου τούτου. 29 αποκριθείς δέ Πέτρος καί οι απόστολοι είπαν, Πειθαρχείν δεί θεώ μάλλον ή ανθρώποις. 30 ο θεός τών πατέρων ημών ήγειρεν Ιησούν, όν υμείς διεχειρίσασθε κρεμάσαντες επί ξύλου. 31 τούτον ο θεός αρχηγόν καί σωτήρα ύψωσεν τή δεξιάαυτού, τούδούναι μετάνοιαν τώ Ισραήλ καί άφεσιν αμαρτιών. 32 καί ημείς εσμεν μάρτυρες τών ρημάτων τούτων, καί τό πνεύμα τό άγιον ό έδωκεν ο θεός τοίς πειθαρχούσιν αυτώ.

33 Οι δέ ακούσαντες διεπρίοντο καί εβούλοντο ανελείν αυτούς. 34 αναστάς δέ τις εν τώ συνεδρίω Φαρισαίοςονόματι Γαμαλιήλ, νομοδιδάσκαλος τίμιος παντί τώ λαώ, εκέλευσεν έξω βραχύ τούς ανθρώπους ποιήσαι, 35 είπέν τε πρός αυτούς, Άνδρες Ισραηλίται, προσέχετε εαυτοίς επί τοίς ανθρώποις τούτοις τί μέλλετε πράσσειν. 36 πρό γάρ τούτων τών ημερών ανέστη Θευδάς, λέγων είναί τινα εαυτόν, ώ προσεκλίθη ανδρών αριθμός ώς τετρακοσίων. ός ανηρέθη, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διελύθησαν καί εγένοντο εις ουδέν. 37 μετά τούτον ανέστη Ιούδας ο Γαλιλαίος εν ταίς ημέραις τής απογραφής καί απέστησεν λαόνοπίσω αυτού. κακείνος απώλετο, καί πάντες όσοι επείθοντο αυτώ διεσκορπίσθησαν. 38 καί τά νύν λέγω υμίν, απόστητε από τών ανθρώπων τούτων καί άφετε αυτούς. ότι εάν ή εξ ανθρώπων η βουλή αύτη ή τό έργον τούτο, καταλυθήσεται. 39 ει δέ εκ θεούεστιν, ου δυνήσεσθε καταλύσαι αυτούς, μήποτε καί θεομάχοι ευρεθήτε. επείσθησαν δέ αυτώ, 40 καί προσκαλεσάμενοι τούς αποστόλους δείραντες παρήγγειλαν μή λαλείν επί τώονόματι τούΙησούκαί απέλυσαν. 41 Οι μέν ούν επορεύοντο χαίροντες από προσώπου τούσυνεδρίου ότι κατηξιώθησαν υπέρ τούονόματος ατιμασθήναι. 42 πάσάν τε ημέραν εν τώ ιερώ καί κατ' οίκον ουκ επαύοντο διδάσκοντες καί ευαγγελιζόμενοι τόν Χριστόν, Ιησούν.

6:1 Εν δέ ταίς ημέραις ταύταις πληθυνόντων τών μαθητών εγένετο γογγυσμός τών Ελληνιστών πρός τούς Εβραίους, ότι παρεθεωρούντο εν τή διακονίατή καθημερινή αι χήραι αυτών. 2 προσκαλεσάμενοι δέ οι δώδεκα τό πλήθος τών μαθητών είπαν, Ουκ αρεστόν εστιν ημάς καταλείψαντας τόν λόγον τούθεούδιακονείν τραπέζαις. 3 επισκέψασθε δέ, αδελφοί, άνδρας εξ υμών μαρτυρουμένους επτά πλήρεις πνεύματος καί σοφίας, ούς καταστήσομεν επί τής χρείας ταύτης. 4 ημείς δέ τή προσευχή καί τή διακονίατούλόγου προσκαρτερήσομεν. 5 καί ήρεσεν ο λόγος ενώπιον παντός τούπλήθους, καί εξελέξαντο Στέφανον, άνδρα πλήρης πίστεως καί πνεύματος αγίου, καί Φίλιππον καί Πρόχορον καί Νικάνορα καί Τίμωνα καί Παρμενάν καί Νικόλαον προσήλυτον Αντιοχέα, 6 ούς έστησαν ενώπιον τών αποστόλων, καί προσευξάμενοι επέθηκαν αυτοίς τάς χείρας.

7 Καί ο λόγος τούθεούηύξανεν, καί επληθύνετο ο αριθμός τών μαθητών εν Ιερουσαλήμ σφόδρα, πολύς τε όχλος τών ιερέων υπήκουον τή πίστει.

8 Στέφανος δέ πλήρης χάριτος καί δυνάμεως εποίει τέρατα καί σημεία μεγάλα εν τώ λαώ. 9 ανέστησαν δέ τινες τών εκ τής συναγωγής τής λεγομένης Λιβερτίνων καί Κυρηναίων καί Αλεξανδρέων καί τών από Κιλικίας καί Ασίας συζητούντες τώ Στεφάνω, 10 καί ουκ ίσχυον αντιστήναι τή σοφίακαί τώ πνεύματι ώ ελάλει. 11 τότε υπέβαλον άνδρας λέγοντας ότι Ακηκόαμεν αυτούλαλούντος ρήματα βλάσφημα εις Μωϋσήν καί τόν θεόν. 12 συνεκίνησάν τε τόν λαόν καί τούς πρεσβυτέρους καί τούς γραμματείς, καί επιστάντες συνήρπασαν αυτόν καί ήγαγον εις τό συνέδριον, 13 έστησάν τε μάρτυρας ψευδείς λέγοντας,Οάνθρωπος ούτος ου παύεται λαλών ρήματα κατά τούτόπου τούαγίου τούτου καί τούνόμου. 14 ακηκόαμεν γάρ αυτούλέγοντος ότι Ιησούς ο Ναζωραίος ούτος καταλύσει τόν τόπον τούτον καί αλλάξει τά έθη ά παρέδωκεν ημίν Μωϋσής. 15 καί ατενίσαντες εις αυτόν πάντες οι καθεζόμενοι εν τώ συνεδρίω είδον τό πρόσωπον αυτούώσεί πρόσωπον αγγέλου.

7:1 Είπεν δέ ο αρχιερεύς, Ει ταύτα ούτως έχει; 2 ο δέ έφη, Άνδρες αδελφοί καί πατέρες, ακούσατε.Οθεός τής δόξης ώφθη τώ πατρί ημών Αβραάμ όντι εν τή Μεσοποταμίαπρίν ή κατοικήσαι αυτόν εν Χαρράν, 3 καί είπεν πρός αυτόν, Έξελθε εκ τής γής σου καί εκ τής συγγενείας σου, καί δεύρο εις τήν γήν ήν άν σοι δείξω. 4 τότε εξελθών εκ γής Χαλδαίων κατώκησεν εν Χαρράν. κακείθεν μετά τό αποθανείν τόν πατέρα αυτούμετώκισεν αυτόν εις τήν γήν ταύτην εις ήν υμείς νύν κατοικείτε, 5 καί ουκ έδωκεν αυτώ κληρονομίαν εν αυτή ουδέ βήμα ποδός, καί επηγγείλατο δούναι αυτώ εις κατάσχεσιν αυτήν καί τώ σπέρματι αυτούμετ' αυτόν, ουκ όντος αυτώ τέκνου. 6 ελάλησεν δέ ούτως ο θεός ότι έσται τό σπέρμα αυτούπάροικον εν γή αλλοτρία, καί δουλώσουσιν αυτό καί κακώσουσιν έτη τετρακόσια. 7 καί τό έθνος ώ εάν δουλεύσουσιν κρινώ εγώ, ο θεός είπεν, καί μετά ταύτα εξελεύσονται καί λατρεύσουσίν μοι εν τώ τόπω τούτω. 8 καί έδωκεν αυτώ διαθήκην περιτομής. καί ούτως εγέννησεν τόν Ισαάκ καί περιέτεμεν αυτόν τή ημέρατήογδόη, καί Ισαάκ τόν Ιακώβ, καί Ιακώβ τούς δώδεκα πατριάρχας.

9 Καί οι πατριάρχαι ζηλώσαντες τόν Ιωσήφ απέδοντο εις Αίγυπτον. καί ήν ο θεός μετ' αυτού, 10 καί εξείλατο αυτόν εκ πασών τών θλίψεων αυτού, καί έδωκεν αυτώ χάριν καί σοφίαν εναντίον Φαραώ βασιλέως Αιγύπτου, καί κατέστησεν αυτόν ηγούμενον επ' Αίγυπτον καί εφ' όλον τόν οίκον αυτού. 11 ήλθεν δέ λιμός εφ' όλην τΓην Αίγυπτον καί Χανάαν καί θλίψις μεγάλη, καί ουχ ηύρισκον χορτάσματα οι πατέρες ημών. 12 ακούσας δέ Ιακώβ όντα σιτία εις Αίγυπτον εξαπέστειλεν τούς πατέρας ημών πρώτον. 13 καί εν τώ δευτέρω ανεγνωρίσθη Ιωσήφ τοίς αδελφοίς αυτού, καί φανερόν εγένετο τώ Φαραώ τό γένος τούΙωσήφ. 14 αποστείλας δέ Ιωσήφ μετεκαλέσατο Ιακώβ τόν πατέρα αυτούκαί πάσαν τήν συγγένειαν εν ψυχαίς εβδομήκοντα πέντε, 15 καί κατέβη Ιακώβ εις Αίγυπτον. καί ετελεύτησεν αυτός καί οι πατέρες ημών, 16 καί μετετέθησαν εις Συχέμ καί ετέθησαν εν τώ μνήματι ώ ωνήσατο Αβραάμ τιμής αργυρίου παρά τών υιών Εμμώρ εν Συχέμ.

17 Καθώς δέ ήγγιζεν ο χρόνος τής επαγγελίας ης ώμολόγησεν ο θεός τώ Αβραάμ, ηύξησεν ο λαός καί επληθύνθη εν Αιγύπτω, 18 άχρι ού ανέστη βασιλεύς έτερος επ' Αίγυπτον ός ουκ ήδει τόν Ιωσήφ. 19 ούτος κατασοφισάμενος τό γένος ημών εκάκωσεν τούς πατέρας ημών τούποιείν τά βρέφη έκθετα αυτών εις τό μή ζωογονείσθαι. 20 εν ώ καιρώ εγεννήθη Μωϋσής, καί ήν αστείος τώ θεώ. ός ανετράφη μήνας τρείς εν τώ οίκω τούπατρός. 21 εκτεθέντος δέ αυτούανείλατο αυτόν η θυγάτηρ Φαραώ καί ανεθρέψατο αυτόν εαυτή εις υιόν. 22 καί επαιδεύθη Μωϋσής εν πάση σοφίαΑιγυπτίων, ήν δέ δυνατός εν λόγοις καί έργοις αυτού.

23 Ως δέ επληρούτο αυτώ τεσσερακονταετής χρόνος, ανέβη επί τήν καρδίαν αυτούεπισκέψασθαι τούς αδελφούς αυτούτούς υιούς Ισραήλ. 24 καί ιδών τινα αδικούμενον ημύνατο καί εποίησεν εκδίκησιν τώ καταπονουμένω πατάξας τόν Αιγύπτιον. 25 ενόμιζεν δέ συνιέναι τούς αδελφού αυτούότι ο θεός διά χειρός αυτούδίδωσιν σωτηρίαν αυτοίς, οι δέ ου συνήκαν. 26 τή τε επιούση ημέραώφθη αυτοίς μαχομένοις καί συνήλλασσεν αυτούς εις ειρήνην ειπών, Άνδρες, αδελφοί εστε. ινατί αδικείτε αλλήλους; 27 ο δέ αδικών τόν πλησίον απώσατο αυτόν ειπών, Τίς σε κατέστησεν άρχοντα καί δικαστήν εφ' ημών; 28 μή ανελείν με σύ θέλεις όν τρόπον ανείλες εχθές τόν Αιγύπτιον; 29 έφυγεν δέ Μωϋσής εν τώ λόγω τούτω, καί εγένετο πάροικος εν γή Μαδιάμ, ού εγέννησεν υιούς δύο.

30 Καί πληρωθέντων ετών τεσσεράκοντα ώφθη αυτώ εν τή ερήμω τούόρους Σινά άγγελος εν φλογί πυρός βάτου. 31 ο δέ Μωϋσής ιδών εθαύμαζεν τό όραμα. προσερχομένου δέ αυτούκατανοήσαι εγένετο φωνή κυρίου, 32 Εγώ ο θεός τών πατέρων σου, ο θεός Αβραάμ καί Ισαάκ καί Ιακώβ. έντρομος δέ γενόμενος Μωϋσής ουκ ετόλμα κατανοήσαι. 33 είπεν δέ αυτώ ο κύριος, Λύσον τό υπόδημα τών ποδών σου, ο γάρ τόπος εφ' ώ έστηκας γή αγία εστίν. 34 ιδών είδον τήν κάκωσιν τούλαούμου τούεν Αιγύπτω, καί τούστεναγμούαυτών ήκουσα, καί κατέβην εξελέσθαι αυτούς. καί νύν δεύρο αποστείλω σε εις Αίγυπτον. 35 Τούτον τόν Μωϋσήν, όν ηρνήσαντο ειπόντες, Τίς σε κατέστησεν άρχοντα καί δικαστήν; τούτον ο θεός καί άρχοντα καί λυτρωτήν απέσταλκεν σύν χειρί αγγέλου τούοφθέντος αυτώ εν τή βάτω. 36 ούτος εξήγαγεν αυτούς ποιήσας τέρατα καί σημεία εν γή Αιγύπτω καί εν ΕρυθράΘαλάσση καί εν τή ερήμω έτη τεσσεράκοντα. 37 ούτός εστιν ο Μωϋσής ο είπας τοίς υιοίς Ισραήλ, Προφήτην υμίν αναστήσει ο θεός εκ τών αδελφών υμών ώς εμέ. 38 ούτός εστιν ο γενόμενος εν τή εκκλησίαεν τή ερήμω μετά τούαγγέλου τούλαλούντος αυτώ εν τώ όρει Σινά καί τών πατέρων ημών, ός εδέξατο λόγια ζώντα δούναι ημίν, 39 ώ ουκ ηθέλησαν υπήκοοι γενέσθαι οι πατέρες ημών αλλά απώσαντο καί εστράφησαν εν ταίς καρδίαις αυτών εις Αίγυπτον, 40 ειπόντες τώ Ααρών, Ποίησον ημίν θεούς οί προπορεύσονται ημών. ο γάρ Μωϋσής ούτος, ός εξήγαγεν ημάς εκ γής Αιγύπτου, ουκ οίδαμεν τί εγένετο αυτώ. 41 καί εμοσχοποίησαν εν ταίς ημέραις εκείναις καί ανήγαγον θυσίαν τώ ειδώλω, καί ευφραίνοντο εν τοίς έργοις τών χειρών αυτών. 42 έστρεψεν δέ ο θεός καί παρέδωκεν αυτούς λατρεύειν τή στρατιάτούουρανού, καθώς γέγραπται εν βίβλω τών προφητών,

       Μή σφάγια καί θυσίας προσηνέγκατέ μοι

           έτη τεσσεράκοντα εν τή ερήμω, οίκος Ισραήλ;

43     καί ανελάβετε τήν σκηνήν τούΜολόχ

           καί τό άστρον τούθεούυμών Ραιφάν,

       τούς τύπους ούς εποιήσατε προσκυνείν αυτοίς.

           καί μετοικιώ υμάς επέκεινα Βαβυλώνος.

44 Η σκηνή τούμαρτυρίου ήν τοίς πατράσιν ημών εν τή ερήμω, καθώς διετάξατο ο λαλών τώ Μωϋσή ποιήσαι αυτήν κατά τόν τύπον όν εωράκει, 45 ήν καί εισήγαγον διαδεξάμενοι οι πατέρες ημών μετά Ιησούεν τή κατασχέσει τών εθνών ών εξώσεν ο θεός από προσώπου τών πατέρων ημών έως τών ημερών Δαυίδ, 46 ός εύρεν χάριν ενώπιον τούθεούκαί ητήσατο ευρείν σκήνωμα τώ οίκω Ιακώβ. 47 Σολομών δέ οικοδόμησεν αυτώ οίκον. 48 αλλ' ουχ ο ύψιστος εν χειροποιήτοις κατοικεί. καθώς ο προφήτης λέγει,

49     Ο ουρανός μοι θρόνος,

           η δέ γή υποπόδιον τών ποδών μου.

       ποίον οίκον οικοδομήσετέ μοι, λέγει κύριος,

           ή τίς τόπος τής καταπαύσεώς μου;

50     ουχί η χείρ μου εποίησεν ταύτα πάντα;

51 Σκληροτράχηλοι καί απερίτμητοι καρδίαις καί τοίς ωσίν, υμείς αεί τώ πνεύματι τώ αγίω αντιπίπτετε, ώς οι πατέρες υμών καί υμείς. 52 τίνα τών προφητών ουκ εδίωξαν οι πατέρες υμών; καί απέκτειναν τούς προκαταγγείλαντας περί τής ελεύσεως τούδικαίου ού νύν υμείς προδόται καί φονείς εγένεσθε, 53 οίτινες ελάβετε τόν νόμον εις διαταγάς αγγέλων, καί ουκ εφυλάξατε.

54 Ακούοντες δέ ταύτα διεπρίοντο ταίς καρδίαις αυτών καί έβρυχον τούςοδόντας επ' αυτόν. 55 υπάρχων δέ πλήρης πνεύματος αγίου ατενίσας εις τόν ουρανόν είδεν δόξαν θεούκαί Ιησούν εστώτα εκ δεξιών τούθεού, 56 καί είπεν, Ιδού θεωρώ τούς ουρανούς διηνοιγμένους καί τόν υιόν τούανθρώπου εκ δεξιών εστώτα τούθεού. 57 κράξαντες δέ φωνή μεγάλη συνέσχον τά ώτα αυτών, καί ώρμησαν ομοθυμαδόν επ' αυτόν, 58 καί εκβαλόντες έξω τής πόλεως ελιθοβόλουν. καί οι μάρτυρες απέθεντο τά ιμάτια αυτών παρά τούς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου. 59 καί ελιθοβόλουν τόν Στέφανον επικαλούμενον καί λέγοντα, Κύριε Ιησού, δέξαι τό πνεύμά μου. 60 θείς δέ τά γόνατα έκραξεν φωνή μεγάλη, Κύριε, μή στήσης αυτοίς ταύτην τήν αμαρτίαν. καί τούτο ειπών εκοιμήθη.

   8:1 Σαύλος δέ ήν συνευδοκών τή αναιρέσει αυτού.

Εγένετο δέ εν εκείνη τή ημέραδιωγμός μέγας επί τήν εκκλησίαν τήν εν Ιεροσολύμοις. πάντες δέ διεσπάρησαν κατά τάς χώρας τής Ιουδαίας καί Σαμαρείας πλήν τών αποστόλων. 2 συνεκόμισαν δέ τόν Στέφανον άνδρες ευλαβείς καί εποίησαν κοπετόν μέγαν επ' αυτώ. 3 Σαύλος δέ ελυμαίνετο τήν εκκλησίαν κατά τούς οίκους εισπορευόμενος, σύρων τε άνδρας καί γυναίκας παρεδίδου εις φυλακήν.

4 Οι μέν ούν διασπαρέντες διήλθον ευαγγελιζόμενοι τόν λόγον. 5 Φίλιππος δέ κατελθών εις τήν πόλιν τής Σαμαρείας εκήρυσσεν αυτοίς τόν Χριστόν. 6 προσείχον δέ οι όχλοι τοίς λεγομένοις υπό τούΦιλίππου ομοθυμαδόν εν τώ ακούειν αυτούς καί βλέπειν τά σημεία ά εποίει. 7 πολλοί γάρ τών εχόντων πνεύματα ακάθαρτα βοώντα φωνή μεγάλη εξήρχοντο, πολλοί δέ παραλελυμένοι καί χωλοί εθεραπεύθησαν. 8 εγένετο δέ πολλή χαρά εν τή πόλει εκείνη.

9 Ανήρ δέ τιςονόματι Σίμων προϊπήρχεν εν τή πόλει μαγεύων καί εξιστάνων τό έθνος τής Σαμαρείας, λέγων είναί τινα εαυτόν μέγαν, 10 ώ προσείχον πάντες από μικρούέως μεγάλου λέγοντες, Ούτός εστιν η δύναμις τούθεούη καλουμένη Μεγάλη. 11 προσείχον δέ αυτώ διά τό ικανώ χρόνω ταίς μαγείαις εξεστακέναι αυτούς. 12 ότε δέ επίστευσαν τώ Φιλίππω ευαγγελιζομένω περί τής βασιλείας τούθεούκαί τούονόματος ΙησούΧριστού, εβαπτίζοντο άνδρες τε καί γυναίκες. 13 ο δέ Σίμων καί αυτός επίστευσεν, καί βαπτισθείς ήν προσκαρτερών τώ Φιλίππω, θεωρών τε σημεία καί δυνάμεις μεγάλας γινομένας εξίστατο.

14 Ακούσαντες δέ οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τόν λόγον τούθεούαπέστειλαν πρός αυτούς Πέτρον καί Ιωάννην, 15 οίτινες καταβάντες προσηύξαντο περί αυτών όπως λάβωσιν πνεύμα άγιον. 16 ουδέπω γάρ ήν επ' ουδενί αυτών επιπεπτωκός, μόνον δέ βεβαπτισμένοι υπήρχον εις τό όνομα τούκυρίου Ιησού. 17 τότε επετίθεσαν τάς χείρας επ' αυτούς, καί ελάμβανον πνεύμα άγιον. 18 ιδών δέ ο Σίμων ότι διά τής επιθέσεως τών χειρών τών αποστόλων δίδοται τό πνεύμα, προσήνεγκεν αυτοίς χρήματα 19 λέγων, Δότε καμοί τήν εξουσίαν ταύτηνίνα ώ εάν επιθώ τάς χείρας λαμβάνη πνεύμα άγιον. 20 Πέτρος δέ είπεν πρός αυτόν, Τό αργύριόν σου σύν σοί είη εις απώλειαν, ότι τήν δωρεάν τούθεούενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι. 21 ουκ έστιν σοι μερίς ουδέ κλήρος εν τώ λόγω τούτω, η γάρ καρδία σου ουκ έστιν ευθεία έναντι τούθεού. 22 μετανόησον ούν από τής κακίας σου ταύτης, καί δεήθητι τούκυρίου ει άρα αφεθήσεταί σοι η επίνοια τής καρδίας σου. 23 εις γάρ χολήν πικρίας καί σύνδεσμον αδικίας ορώ σε όντα. 24 αποκριθείς δέ ο Σίμων είπεν, Δεήθητε υμείς υπέρ εμούπρός τόν κύριον όπως μηδέν επέλθη επ' εμέ ών ειρήκατε.

25 Οι μέν ούν διαμαρτυράμενοι καί λαλήσαντες τόν λόγον τούκυρίου υπέστρεφον εις Ιεροσόλυμα, πολλάς τε κώμας τών Σαμαριτών ευηγγελίζοντο.

26 Άγγελος δέ κυρίου ελάλησεν πρός Φίλιππον λέγων, Ανάστηθι καί πορεύου κατά μεσημβρίαν επί τήν οδόν τήν καταβαίνουσαν από Ιερουσαλήμ εις Γάζαν. αύτη εστίν έρημος. 27 καί αναστάς επορεύθη. καί ιδού ανήρ Αιθίοψ ευνούχος δυνάστης Κανδάκης βασιλίσσης Αιθιόπων, ός ήν επί πάσης τής γάζης αυτής, ός εληλύθει προσκυνήσων εις Ιερουσαλήμ, 28 ήν τε υποστρέφων καί καθήμενος επί τούάρματος αυτούκαί ανεγίνωσκεν τόν προφήτην Ησαίαν. 29 είπεν δέ τό πνεύμα τώ Φιλίππω, Πρόσελθε καί κολλήθητι τώ άρματι τούτω. 30 προσδραμών δέ ο Φίλιππος ήκουσεν αυτούαναγινώσκοντος Ησαίαν τόν προφήτην, καί είπεν, ῏Αρά γε γινώσκεις ά αναγινώσκεις; 31 ο δέ είπεν, Πώς γάρ άν δυναίμην εάν μή τις οδηγήσει με; παρεκάλεσέν τε τόν Φίλιππον αναβάντα καθίσαι σύν αυτώ. 32 η δέ περιοχή τής γραφής ήν ανεγίνωσκεν ήν αύτη.

   Ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη,

           καί ώς αμνός εναντίον

   τούκείραντος αυτόν άφωνος,

           ούτως ουκ ανοίγει τό στόμα αυτού.

33     Εν τή ταπεινώσει αυτού

           η κρίσις αυτούήρθη.

       τήν γενεάν αυτούτίς διηγήσεται;

           ότι αίρεται από τής γής η ζωή αυτού.

34 Αποκριθείς δέ ο ευνούχος τώ Φιλίππω είπεν, Δέομαί σου, περί τίνος ο προφήτης λέγει τούτο; περί εαυτούή περί ετέρου τινός; 35 ανοίξας δέ ο Φίλιππος τό στόμα αυτούκαί αρξάμενος από τής γραφής ταύτης ευηγγελίσατο αυτώ τόν Ιησούν. 36 ώς δέ επορεύοντο κατά τήν οδόν, ήλθον επί τι ύδωρ, καί φησιν ο ευνούχος, Ιδού ύδωρ. τί κωλύει με βαπτισθήναι; 37 Είπε δέ ο Φίλιππος, Ει πιστεύεις εξ όλης τής καρδίας, έξεστιν. αποκριθείς δέ είπε, Πιστεύω τόν υιόν τούΘεούείναι τόν Ιησούν Χριστόν. 38 καί εκέλευσεν στήναι τό άρμα, καί κατέβησαν αμφότεροι εις τό ύδωρ ό τε Φίλιππος καί ο ευνούχος, καί εβάπτισεν αυτόν. 39 ότε δέ ανέβησαν εκ τούύδατος, πνεύμα κυρίου ήρπασεν τόν Φίλιππον, καί ουκ είδεν αυτόν ουκέτι ο ευνούχος. επορεύετο γάρ τήν οδόν αυτούχαίρων. 40 Φίλιππος δέ ευρέθη εις Άζωτον, καί διερχόμενος ευηγγελίζετο τάς πόλεις πάσας έως τούελθείν αυτόν εις Καισάρειαν.

9:1Οδέ Σαύλος, έτι εμπνέων απειλής καί φόνου εις τούς μαθητάς τούκυρίου, προσελθών τώ αρχιερεί 2 ητήσατο παρ' αυτούεπιστολάς εις Δαμασκόν πρός τάς συναγωγάς, όπως εάν τινας εύρη τής οδούόντας, άνδρας τε καί γυναίκας, δεδεμένους αγάγη εις Ιερουσαλήμ. 3 εν δέ τώ πορεύεσθαι εγένετο αυτόν εγγίζειν τή Δαμασκώ, εξαίφνης τε αυτόν περιήστραψεν φώς εκ τούουρανού, 4 καί πεσών επί τήν γήν ήκουσεν φωνήν λέγουσαν αυτώ, Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; 5 είπεν δέ, Τίς εί, κύριε; ο δέ, Εγώ ειμι Ιησούς όν σύ διώκεις. 6 αλλά ανάστηθι καί είσελθε εις τήν πόλιν, καί λαληθήσεταί σοι ό τί σε δεί ποιείν. 7 οι δέ άνδρες οι συνοδεύοντες αυτώ ειστήκεισαν ενεοί, ακούοντες μέν τής φωνής μηδένα δέ θεωρούντες. 8 ηγέρθη δέ Σαύλος από τής γής, ανεωγμένων δέ τώνοφθαλμών αυτούουδέν έβλεπεν. χειραγωγούντες δέ αυτόν εισήγαγον εις Δαμασκόν. 9 καί ήν ημέρας τρείς μή βλέπων, καί ουκ έφαγεν ουδέ έπιεν.

10 Ήν δέ τις μαθητής εν Δαμασκώονόματι Ανανίας, καί είπεν πρός αυτόν εν οράματι ο κύριος, Ανανία. ο δέ είπεν, Ιδού εγώ, κύριε. 11 ο δέ κύριος πρός αυτόν, Αναστάς πορεύθητι επί τήν ρύμην τήν καλουμένην Ευθείαν καί ζήτησον εν οικίαΙούδα Σαύλονονόματι Ταρσέα. ιδού γάρ προσεύχεται, 12 καί είδεν άνδρα εν οράματι Ανανίανονόματι εισελθόντα καί επιθέντα αυτώ τάς χείρας όπως αναβλέψη. 13 απεκρίθη δέ Ανανίας, Κύριε, ήκουσα από πολλών περί τούανδρός τούτου, όσα κακά τοίς αγίοις σου εποίησεν εν Ιερουσαλήμ. 14 καί ώδε έχει εξουσίαν παρά τών αρχιερέων δήσαι πάντας τούς επικαλουμένους τό όνομά σου. 15 είπεν δέ πρός αυτόν ο κύριος, Πορεύου, ότι σκεύος εκλογής εστίν μοι ούτος τούβαστάσαι τό όνομά μου ενώπιον εθνών τε καί βασιλέων υιών τε Ισραήλ. 16 εγώ γάρ υποδείξω αυτώ όσα δεί αυτόν υπέρ τούονόματός μου παθείν. 17 Απήλθεν δέ Ανανίας καί εισήλθεν εις τήν οικίαν, καί επιθείς επ' αυτόν τάς χείρας είπεν, Σαούλ αδελφέ, ο κύριος απέσταλκέν με, Ιησούς οοφθείς σοι εν τή οδώ ή ήρχου, όπως αναβλέψης καί πλησθής πνεύματος αγίου. 18 καί ευθέως απέπεσαν αυτούαπό τώνοφθαλμών ώς λεπίδες, ανέβλεψέν τε, καί αναστάς εβαπτίσθη, 19 καί λαβών τροφήν ενίσχυσεν.

Εγένετο δέ μετά τών εν Δαμασκώ μαθητών ημέρας τινάς, 20 καί ευθέως εν ταίς συναγωγαίς εκήρυσσεν τόν Ιησούν ότι ούτός εστιν ο υιός τούθεού. 21 εξίσταντο δέ πάντες οι ακούοντες καί έλεγον, Ουχ ούτός εστιν ο πορθήσας εις Ιερουσαλήμ τούς επικαλουμένους τό όνομα τούτο, καί ώδε εις τούτο εληλύθειίνα δεδεμένους αυτούς αγάγη επί τούς αρχιερείς; 22 Σαύλος δέ μάλλον ενεδυναμούτο καί συνέχυννεν τούς Ιουδαίους τούς κατοικούντας εν Δαμασκώ, συμβιβάζων ότι ούτός εστιν ο Χριστός.

23 Ως δέ επληρούντο ημέραι ικαναί, συνεβουλεύσαντο οι Ιουδαίοι ανελείν αυτόν. 24 εγνώσθη δέ τώ Σαύλω η επιβουλή αυτών. παρετηρούντο δέ καί τάς πύλας ημέρας τε καί νυκτός όπως αυτόν ανέλωσιν. 25 λαβόντες δέ οι μαθηταί αυτούνυκτός διά τούτείχους καθήκαν αυτόν χαλάσαντες εν σπυρίδι.

26 Παραγενόμενος δέ εις Ιερουσαλήμ επείραζεν κολλάσθαι τοίς μαθηταίς. καί πάντες εφοβούντο αυτόν, μή πιστεύοντες ότι εστίν μαθητής. 27 Βαρναβάς δέ επιλαβόμενος αυτόν ήγαγεν πρός τούς αποστόλους, καί διηγήσατο αυτοίς πώς εν τή οδώ είδεν τόν κύριον καί ότι ελάλησεν αυτώ, καί πώς εν Δαμασκώ επαρρησιάσατο εν τώονόματι τούΙησού. 28 καί ήν μετ' αυτών εισπορευόμενος καί εκπορευόμενος εις Ιερουσαλήμ, παρρησιαζόμενος εν τώονόματι τούκυρίου, 29 ελάλει τε καί συνεζήτει πρός τούς Ελληνιστάς. οι δέ επεχείρουν ανελείν αυτόν. 30 επιγνόντες δέ οι αδελφοί κατήγαγον αυτόν εις Καισάρειαν καί εξαπέστειλαν αυτόν εις Ταρσόν.

31 Η μέν ούν εκκλησία καθ' όλης τής Ιουδαίας καί Γαλιλαίας καί Σαμαρείας είχεν ειρήνην, οικοδομουμένη καί πορευομένη τώ φόβω τούκυρίου, καί τή παρακλήσει τούαγίου πνεύματος επληθύνετο.

32 Εγένετο δέ Πέτρον διερχόμενον διά πάντων κατελθείν καί πρός τούς αγίους τούς κατοικούντας Λύδδα. 33 εύρεν δέ εκεί άνθρωπόν τιναονόματι Αινέαν εξ ετώνοκτώ κατακείμενον επί κραβάττου, ός ήν παραλελυμένος. 34 καί είπεν αυτώ ο Πέτρος, Αινέα, ιάταί σε Ιησούς Χριστός. ανάστηθι καί στρώσον σεαυτώ. καί ευθέως ανέστη. 35 καί είδαν αυτόν πάντες οι κατοικούντες Λύδδα καί τόν Σαρώνα, οίτινες επέστρεψαν επί τόν κύριον.

36 Εν Ιόππη δέ τις ήν μαθήτριαονόματι Ταβιθά, ή διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς. αύτη ήν πλήρης έργων αγαθών καί ελεημοσυνών ών εποίει. 37 εγένετο δέ εν ταίς ημέραις εκείναις ασθενήσασαν αυτήν αποθανείν. λούσαντες δέ έθηκαν αυτήν εν υπερώω. 38 εγγύς δέ ούσης Λύδδας τή Ιόππη οι μαθηταί ακούσαντες ότι Πέτρος εστίν εν αυτή απέστειλαν δύο άνδρας πρός αυτόν παρακαλούντες, Μήοκνήσης διελθείν έως ημών. 39 αναστάς δέ Πέτρος συνήλθεν αυτοίς. όν παραγενόμενον ανήγαγον εις τό υπερώον, καί παρέστησαν αυτώ πάσαι αι χήραι κλαίουσαι καί επιδεικνύμεναι χιτώνας καί ιμάτια όσα εποίει μετ' αυτών ούσα η Δορκάς. 40 εκβαλών δέ έξω πάντας ο Πέτρος καί θείς τά γόνατα προσηύξατο, καί επιστρέψας πρός τό σώμα είπεν, Ταβιθά, ανάστηθι. η δέ ήνοιξεν τούςοφθαλμούς αυτής, καί ιδούσα τόν Πέτρον ανεκάθισεν. 41 δούς δέ αυτή χείρα ανέστησεν αυτήν, φωνήσας δέ τούς αγίους καί τάς χήρας παρέστησεν αυτήν ζώσαν. 42 γνωστόν δέ εγένετο καθ' όλης τής Ιόππης, καί επίστευσαν πολλοί επί τόν κύριον. 43 Εγένετο δέ ημέρας ικανάς μείναι εν Ιόππη παρά τινι Σίμωνι βυρσεί.

10:1 Ανήρ δέ τις εν Καισαρείαονόματι Κορνήλιος, εκατοντάρχης εκ σπείρης τής καλουμένης Ιταλικής, 2 ευσεβής καί φοβούμενος τόν θεόν σύν παντί τώ οίκω αυτού, ποιών ελεημοσύνας πολλάς τώ λαώ καί δεόμενος τούθεούδιά παντός, 3 είδεν εν οράματι φανερώς ώσεί περί ώραν ενάτην τής ημέρας άγγελον τούθεούεισελθόντα πρός αυτόν καί ειπόντα αυτώ, Κορνήλιε. 4 ο δέ ατενίσας αυτώ καί έμφοβος γενόμενος είπεν, Τί εστιν, κύριε; είπεν δέ αυτώ, Αι προσευχαί σου καί αι ελεημοσύναι σου ανέβησαν εις μνημόσυνον έμπροσθεν τούθεού. 5 καί νύν πέμψον άνδρας εις Ιόππην καί μετάπεμψαι Σίμωνά τινα ός επικαλείται Πέτρος. 6 ούτος ξενίζεται παρά τινι Σίμωνι βυρσεί, ώ εστιν οικία παρά θάλασσαν. 7 ώς δέ απήλθεν ο άγγελος ο λαλών αυτώ, φωνήσας δύο τών οικετών καί στρατιώτην ευσεβή τών προσκαρτερούντων αυτώ, 8 καί εξηγησάμενος άπαντα αυτοίς απέστειλεν αυτούς εις τήν Ιόππην.

9 Τή δέ επαύριον οδοιπορούντων εκείνων καί τή πόλει εγγιζόντων ανέβη Πέτρος επί τό δώμα προσεύξασθαι περί ώραν έκτην. 10 εγένετο δέ πρόσπεινος καί ήθελεν γεύσασθαι. παρασκευαζόντων δέ αυτών εγένετο επ' αυτόν έκστασις, 11 καί θεωρεί τόν ουρανόν ανεωγμένον καί καταβαίνον σκεύός τι ώςοθόνην μεγάλην τέσσαρσιν αρχαίς καθιέμενον επί τής γής, 12 εν ώ υπήρχεν πάντα τά τετράποδα καί ερπετά τής γής καί πετεινά τούουρανού. 13 καί εγένετο φωνή πρός αυτόν, Αναστάς, Πέτρε, θύσον καί φάγε. 14 ο δέ Πέτρος είπεν, Μηδαμώς, κύριε, ότι ουδέποτε έφαγον πάν κοινόν καί ακάθαρτον. 15 καί φωνή πάλιν εκ δευτέρου πρός αυτόν, ῝Α ο θεός εκαθάρισεν σύ μή κοίνου. 16 τούτο δέ εγένετο επί τρίς, καί ευθύς ανελήμφθη τό σκεύος εις τόν ουρανόν.

17 Ως δέ εν εαυτώ διηπόρει ο Πέτρος τί άν είη τό όραμα ό είδεν, ιδού οι άνδρες οι απεσταλμένοι υπό τούΚορνηλίου διερωτήσαντες τήν οικίαν τούΣίμωνος επέστησαν επί τόν πυλώνα, 18 καί φωνήσαντες επυνθάνοντο ει Σίμων ο επικαλούμενος Πέτρος ενθάδε ξενίζεται. 19 τούδέ Πέτρου διενθυμουμένου περί τούοράματος είπεν αυτώ τό πνεύμα, Ιδού άνδρες τρείς ζητούντές σε. 20 αλλά αναστάς κατάβηθι καί πορεύου σύν αυτοίς μηδέν διακρινόμενος, ότι εγώ απέσταλκα αυτούς. 21 καταβάς δέ Πέτρος πρός τούς άνδρας είπεν, Ιδού εγώ ειμι όν ζητείτε. τίς η αιτία δι' ήν πάρεστε; 22 οι δέ είπαν, Κορνήλιος εκατοντάρχης, ανήρ δίκαιος καί φοβούμενος τόν θεόν μαρτυρούμενός τε υπό όλου τούέθνους τών Ιουδαίων, εχρηματίσθη υπό αγγέλου αγίου μεταπέμψασθαί σε εις τόν οίκον αυτούκαί ακούσαι ρήματα παρά σού. 23 εισκαλεσάμενος ούν αυτούς εξένισεν.

Τή δέ επαύριον αναστάς εξήλθεν σύν αυτοίς, καί τινες τών αδελφών τών από Ιόππης συνήλθον αυτώ. 24 τή δέ επαύριον εισήλθεν εις τήν Καισάρειαν. ο δέ Κορνήλιος ήν προσδοκών αυτούς, συγκαλεσάμενος τούς συγγενείς αυτούκαί τούς αναγκαίους φίλους. 25 ώς δέ εγένετο τούεισελθείν τόν Πέτρον, συναντήσας αυτώ ο Κορνήλιος πεσών επί τούς πόδας προσεκύνησεν. 26 ο δέ Πέτρος ήγειρεν αυτόν λέγων, Ανάστηθι. καί εγώ αυτός άνθρωπός ειμι. 27 καί συνομιλών αυτώ εισήλθεν, καί ευρίσκει συνεληλυθότας πολλούς, 28 έφη τε πρός αυτούς, Υμείς επίστασθε ώς αθέμιτόν εστιν ανδρί Ιουδαίω κολλάσθαι ή προσέρχεσθαι αλλοφύλω. καμοί ο θεός έδειξεν μηδένα κοινόν ή ακάθαρτον λέγειν άνθρωπον. 29 διό καί αναντιρρήτως ήλθον μεταπεμφθείς. πυνθάνομαι ούν τίνι λόγω μετεπέμψασθέ με; 30 καί ο Κορνήλιος έφη, Από τετάρτης ημέρας μέχρι ταύτης τής ώρας ήμην τήν ενάτην προσευχόμενος εν τώ οίκω μου, καί ιδού ανήρ έστη ενώπιόν μου εν εσθήτι λαμπρά31 καί φησίν, Κορνήλιε, εισηκούσθη σου η προσευχή καί αι ελεημοσύναι σου εμνήσθησαν ενώπιον τούθεού. 32 πέμψον ούν εις Ιόππην καί μετακάλεσαι Σίμωνα ός επικαλείται Πέτρος. ούτος ξενίζεται εν οικίαΣίμωνος βυρσέως παρά θάλασσαν. 33 εξαυτής ούν έπεμψα πρός σέ, σύ τε καλώς εποίησας παραγενόμενος. νύν ούν πάντες ημείς ενώπιον τούθεούπάρεσμεν ακούσαι πάντα τά προστεταγμένα σοι υπό τούκυρίου.

34 Ανοίξας δέ Πέτρος τό στόμα είπεν, Επ' αληθείας καταλαμβάνομαι ότι ουκ έστιν προσωπολήμπτης ο θεός, 35 αλλ' εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν καί εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστιν. 36 τόν λόγον όν απέστειλεν τοίς υιοίς Ισραήλ ευαγγελιζόμενος ειρήνην διά ΙησούΧριστού, ούτός εστιν πάντων κύριος, 37 υμείς οίδατε, τό γενόμενον ρήμα καθ' όλης τής Ιουδαίας, αρξάμενος από τής Γαλιλαίας μετά τό βάπτισμα ό εκήρυξεν Ιωάννης, 38 Ιησούν τόν από Ναζαρέθ, ώς έχρισεν αυτόν ο θεός πνεύματι αγίω καί δυνάμει, ός διήλθεν ευεργετών καί ιώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους υπό τούδιαβόλου, ότι ο θεός ήν μετ' αυτού. 39 καί ημείς μάρτυρες πάντων ών εποίησεν έν τε τή χώρατών Ιουδαίων καί εν Ιερουσαλήμ. όν καί ανείλαν κρεμάσαντες επί ξύλου. 40 τούτον ο θεός ήγειρεν εν τή τρίτη ημέρακαί έδωκεν αυτόν εμφανή γενέσθαι, 41 ου παντί τώ λαώ αλλά μάρτυσιν τοίς προκεχειροτονημένοις υπό τούθεού, ημίν, οίτινες συνεφάγομεν καί συνεπίομεν αυτώ μετά τό αναστήναι αυτόν εκ νεκρών. 42 καί παρήγγειλεν ημίν κηρύξαι τώ λαώ καί διαμαρτύρασθαι ότι ούτός εστιν ο ώρισμένος υπό τούθεούκριτής ζώντων καί νεκρών. 43 τούτω πάντες οι προφήται μαρτυρούσιν, άφεσιν αμαρτιών λαβείν διά τούονόματος αυτούπάντα τόν πιστεύοντα εις αυτόν.

44 Έτι λαλούντος τούΠέτρου τά ρήματα ταύτα επέπεσεν τό πνεύμα τό άγιον επί πάντας τούς ακούοντας τόν λόγον. 45 καί εξέστησαν οι εκ περιτομής πιστοί όσοι συνήλθαν τώ Πέτρω, ότι καί επί τά έθνη η δωρεά τούαγίου πνεύματος εκκέχυται. 46 ήκουον γάρ αυτών λαλούντων γλώσσαις καί μεγαλυνόντων τόν θεόν. τότε απεκρίθη Πέτρος, 47 Μήτι τό ύδωρ δύναται κωλύσαί τις τούμή βαπτισθήναι τούτους οίτινες τό πνεύμα τό άγιον έλαβον ώς καί ημείς; 48 προσέταξεν δέ αυτούς εν τώονόματι ΙησούΧριστούβαπτισθήναι. τότε ηρώτησαν αυτόν επιμείναι ημέρας τινάς.

11:1 Ήκουσαν δέ οι απόστολοι καί οι αδελφοί οι όντες κατά τήν Ιουδαίαν ότι καί τά έθνη εδέξαντο τόν λόγον τούθεού. 2 ότε δέ ανέβη Πέτρος εις Ιερουσαλήμ, διεκρίνοντο πρός αυτόν οι εκ περιτομής 3 λέγοντες ότι Εισήλθες πρός άνδρας ακροβυστίαν έχοντας καί συνέφαγες αυτοίς. 4 αρξάμενος δέ Πέτρος εξετίθετο αυτοίς καθεξής λέγων, 5 Εγώ ήμην εν πόλει Ιόππη προσευχόμενος καί είδον εν εκστάσει όραμα, καταβαίνον σκεύός τι ώςοθόνην μεγάλην τέσσαρσιν αρχαίς καθιεμένην εκ τούουρανού, καί ήλθεν άχρι εμού. 6 εις ήν ατενίσας κατενόουν καί είδον τά τετράποδα τής γής καί τά θηρία καί τά ερπετά καί τά πετεινά τούουρανού. 7 ήκουσα δέ καί φωνής λεγούσης μοι, Αναστάς, Πέτρε, θύσον καί φάγε. 8 είπον δέ, Μηδαμώς, κύριε, ότι κοινόν ή ακάθαρτον ουδέποτε εισήλθεν εις τό στόμα μου. 9 απεκρίθη δέ φωνή εκ δευτέρου εκ τούουρανού, ῝Α ο θεός εκαθάρισεν σύ μή κοίνου. 10 τούτο δέ εγένετο επί τρίς, καί ανεσπάσθη πάλιν άπαντα εις τόν ουρανόν. 11 καί ιδού εξαυτής τρείς άνδρες επέστησαν επί τήν οικίαν εν ή ήμεν, απεσταλμένοι από Καισαρείας πρός με. 12 είπεν δέ τό πνεύμά μοι συνελθείν αυτοίς μηδέν διακρίναντα. ήλθον δέ σύν εμοί καί οι έξ αδελφοί ούτοι, καί εισήλθομεν εις τόν οίκον τούανδρός. 13 απήγγειλεν δέ ημίν πώς είδεν τόν άγγελον εν τώ οίκω αυτούσταθέντα καί ειπόντα, Απόστειλον εις Ιόππην καί μετάπεμψαι Σίμωνα τόν επικαλούμενον Πέτρον, 14 ός λαλήσει ρήματα πρός σέ εν οίς σωθήση σύ καί πάς ο οίκός σου. 15 εν δέ τώ άρξασθαί με λαλείν επέπεσεν τό πνεύμα τό άγιον επ' αυτούς ώσπερ καί εφ' ημάς εν αρχή. 16 εμνήσθην δέ τούρήματος τούκυρίου ώς έλεγεν, Ιωάννης μέν εβάπτισεν ύδατι, υμείς δέ βαπτισθήσεσθε εν πνεύματι αγίω. 17 ει ούν τήν ίσην δωρεάν έδωκεν αυτοίς ο θεός ώς καί ημίν πιστεύσασιν επί τόν κύριον Ιησούν Χριστόν, εγώ τίς ήμην δυνατός κωλύσαι τόν θεόν; 18 ακούσαντες δέ ταύτα ησύχασαν καί εδόξασαν τόν θεόν λέγοντες, Άρα καί τοίς έθνεσιν ο θεός τήν μετάνοιαν εις ζωήν έδωκεν.

19 Οι μέν ούν διασπαρέντες από τής θλίψεως τής γενομένης επί Στεφάνω διήλθον έως Φοινίκης καί Κύπρου καί Αντιοχείας, μηδενί λαλούντες τόν λόγον ει μή μόνον Ιουδαίοις. 20 ήσαν δέ τινες εξ αυτών άνδρες Κύπριοι καί Κυρηναίοι, οίτινες ελθόντες εις Αντιόχειαν ελάλουν καί πρός τούς Ελληνιστάς, ευαγγελιζόμενοι τόν κύριον Ιησούν. 21 καί ήν χείρ κυρίου μετ' αυτών, πολύς τε αριθμός ο πιστεύσας επέστρεψεν επί τόν κύριον. 22 ηκούσθη δέ ο λόγος εις τά ώτα τής εκκλησίας τής ούσης εν Ιερουσαλήμ περί αυτών, καί εξαπέστειλαν Βαρναβάν διελθείν έως Αντιοχείας. 23 ός παραγενόμενος καί ιδών τήν χάριν τήν τούθεούεχάρη καί παρεκάλει πάντας τή προθέσει τής καρδίας προσμένειν τώ κυρίω, 24 ότι ήν ανήρ αγαθός καί πλήρης πνεύματος αγίου καί πίστεως. καί προσετέθη όχλος ικανός τώ κυρίω. 25 εξήλθεν δέ εις Ταρσόν αναζητήσαι Σαύλον, 26 καί ευρών ήγαγεν εις Αντιόχειαν. εγένετο δέ αυτοίς καί ενιαυτόν όλον συναχθήναι εν τή εκκλησίακαί διδάξαι όχλον ικανόν, χρηματίσαι τε πρώτως εν Αντιοχείατούς μαθητάς Χριστιανούς.

27 Εν ταύταις δέ ταίς ημέραις κατήλθον από Ιεροσολύμων προφήται εις Αντιόχειαν. 28 αναστάς δέ είς εξ αυτώνονόματι Άγαβος εσήμανεν διά τούπνεύματος λιμόν μεγάλην μέλλειν έσεσθαι εφ' όλην τήν οικουμένην. ήτις εγένετο επί Κλαυδίου. 29 τών δέ μαθητών καθώς ευπορείτό τις ώρισαν έκαστος αυτών εις διακονίαν πέμψαι τοίς κατοικούσιν εν τή Ιουδαίααδελφοίς. 30 ό καί εποίησαν αποστείλαντες πρός τούς πρεσβυτέρους διά χειρός Βαρναβά καί Σαύλου.

12:1 Κατ' εκείνον δέ τόν καιρόν επέβαλεν Ηρώδης ο βασιλεύς τάς χείρας κακώσαί τινας τών από τής εκκλησίας. 2 ανείλεν δέ Ιάκωβον τόν αδελφόν Ιωάννου μαχαίρη. 3 ιδών δέ ότι αρεστόν εστιν τοίς Ιουδαίοις προσέθετο συλλαβείν καί Πέτρον (ήσαν δέ αι ημέραι τών αζύμων), 4 όν καί πιάσας έθετο εις φυλακήν, παραδούς τέσσαρσιν τετραδίοις στρατιωτών φυλάσσειν αυτόν, βουλόμενος μετά τό πάσχα αναγαγείν αυτόν τώ λαώ. 5 ο μέν ούν Πέτρος ετηρείτο εν τή φυλακή. προσευχή δέ ήν εκτενώς γινομένη υπό τής εκκλησίας πρός τόν θεόν περί αυτού.

6 Ότε δέ ήμελλεν προαγαγείν αυτόν ο Ηρώδης, τή νυκτί εκείνη ήν ο Πέτρος κοιμώμενος μεταξύ δύο στρατιωτών δεδεμένος αλύσεσιν δυσίν, φύλακές τε πρό τής θύρας ετήρουν τήν φυλακήν. 7 καί ιδού άγγελος κυρίου επέστη, καί φώς έλαμψεν εν τώ οικήματι. πατάξας δέ τήν πλευράν τούΠέτρου ήγειρεν αυτόν λέγων, Ανάστα εν τάχει. καί εξέπεσαν αυτούαι αλύσεις εκ τών χειρών. 8 είπεν δέ ο άγγελος πρός αυτόν, Ζώσαι καί υπόδησαι τά σανδάλιά σου. εποίησεν δέ ούτως. καί λέγει αυτώ, Περιβαλούτό ιμάτιόν σου καί ακολούθει μοι. 9 καί εξελθών ηκολούθει, καί ουκ ήδει ότι αληθές εστιν τό γινόμενον διά τούαγγέλου, εδόκει δέ όραμα βλέπειν. 10 διελθόντες δέ πρώτην φυλακήν καί δευτέραν ήλθαν επί τήν πύλην τήν σιδηράν τήν φέρουσαν εις τήν πόλιν, ήτις αυτομάτη ηνοίγη αυτοίς, καί εξελθόντες προήλθον ρύμην μίαν, καί ευθέως απέστη ο άγγελος απ' αυτού. 11 καί ο Πέτρος εν εαυτώ γενόμενος είπεν, Νύν οίδα αληθώς ότι εξαπέστειλεν ο κύριος τόν άγγελον αυτούκαί εξείλατό με εκ χειρός Ηρώδου καί πάσης τής προσδοκίας τούλαούτών Ιουδαίων. 12 συνιδών τε ήλθεν επί τήν οικίαν τής Μαρίας τής μητρός Ιωάννου τούεπικαλουμένου Μάρκου, ού ήσαν ικανοί συνηθροισμένοι καί προσευχόμενοι. 13 κρούσαντος δέ αυτούτήν θύραν τούπυλώνος προσήλθεν παιδίσκη υπακούσαιονόματι Ρόδη. 14 καί επιγνούσα τήν φωνήν τούΠέτρου από τής χαράς ουκ ήνοιξεν τόν πυλώνα, εισδραμούσα δέ απήγγειλεν εστάναι τόν Πέτρον πρό τούπυλώνος. 15 οι δέ πρός αυτήν είπαν, Μαίνη. η δέ διϊσχυρίζετο ούτως έχειν. οι δέ έλεγον,Οάγγελός εστιν αυτού. 16 ο δέ Πέτρος επέμενεν κρούων. ανοίξαντες δέ είδαν αυτόν καί εξέστησαν. 17 κατασείσας δέ αυτοίς τή χειρί σιγάν διηγήσατο αυτοίς πώς ο κύριος αυτόν εξήγαγεν εκ τής φυλακής, είπέν τε, Απαγγείλατε Ιακώβω καί τοίς αδελφοίς ταύτα. καί εξελθών επορεύθη εις έτερον τόπον.

18 Γενομένης δέ ημέρας ήν τάραχος ουκολίγος εν τοίς στρατιώταις, τί άρα ο Πέτρος εγένετο. 19 Ηρώδης δέ επιζητήσας αυτόν καί μή ευρών ανακρίνας τούς φύλακας εκέλευσεν απαχθήναι, καί κατελθών από τής Ιουδαίας εις Καισάρειαν διέτριβεν.

20 Ήν δέ θυμομαχών Τυρίοις καί Σιδωνίοις. ομοθυμαδόν δέ παρήσαν πρός αυτόν, καί πείσαντες Βλάστον τόν επί τούκοιτώνος τούβασιλέως ητούντο ειρήνην, διά τό τρέφεσθαι αυτών τήν χώραν από τής βασιλικής. 21 τακτή δέ ημέραο Ηρώδης ενδυσάμενος εσθήτα βασιλικήν καί καθίσας επί τούβήματος εδημηγόρει πρός αυτούς, 22 ο δέ δήμος επεφώνει, Θεούφωνή καί ουκ ανθρώπου. 23 παραχρήμα δέ επάταξεν αυτόν άγγελος κυρίου ανθ' ών ουκ έδωκεν τήν δόξαν τώ θεώ, καί γενόμενος σκωληκόβρωτος εξέψυξεν.

24Οδέ λόγος τούθεούηύξανεν καί επληθύνετο. 25 Βαρναβάς δέ καί Σαύλος υπέστρεψαν, εις Ιερουσαλήμ πληρώσαντες τήν διακονίαν, συμπαραλαβόντες Ιωάννην τόν επικληθέντα Μάρκον.

13:1 Ήσαν δέ εν Αντιοχείακατά τήν ούσαν εκκλησίαν προφήται καί διδάσκαλοι ό τε Βαρναβάς καί Συμεών ο καλούμενος Νίγερ, καί Λούκιος ο Κυρηναίος, Μαναήν τε Ηρώδου τούτετραάρχου σύντροφος καί Σαύλος. 2 λειτουργούντων δέ αυτών τώ κυρίω καί νηστευόντων είπεν τό πνεύμα τό άγιον, Αφορίσατε δή μοι τόν Βαρναβάν καί Σαύλον εις τό έργον ό προσκέκλημαι αυτούς. 3 τότε νηστεύσαντες καί προσευξάμενοι καί επιθέντες τάς χείρας αυτοίς απέλυσαν.

4 Αυτοί μέν ούν εκπεμφθέντες υπό τούαγίου πνεύματος κατήλθον εις Σελεύκειαν, εκείθέν τε απέπλευσαν εις Κύπρον, 5 καί γενόμενοι εν Σαλαμίνι κατήγγελλον τόν λόγον τούθεούεν ταίς συναγωγαίς τών Ιουδαίων. είχον δέ καί Ιωάννην υπηρέτην. 6 διελθόντες δέ όλην τήν νήσον άχρι Πάφου εύρον άνδρα τινά μάγον ψευδοπροφήτην Ιουδαίον ώ όνομα Βαριησού, 7 ός ήν σύν τώ ανθυπάτω Σεργίω Παύλω, ανδρί συνετώ. ούτος προσκαλεσάμενος Βαρναβάν καί Σαύλον επεζήτησεν ακούσαι τόν λόγον τούθεού. 8 ανθίστατο δέ αυτοίς Ελύμας ο μάγος, ούτως γάρ μεθερμηνεύεται τό όνομα αυτού, ζητών διαστρέψαι τόν ανθύπατον από τής πίστεως. 9 Σαύλος δέ, ο καί Παύλος, πλησθείς πνεύματος αγίου ατενίσας εις αυτόν 10 είπεν, Ώπλήρης παντός δόλου καί πάσης ραδιουργίας, υιέ διαβόλου, εχθρέ πάσης δικαιοσύνης, ου παύση διαστρέφων τάς οδούς τούκυρίου τάς ευθείας; 11 καί νύν ιδού χείρ κυρίου επί σέ, καί έση τυφλός μή βλέπων τόν ήλιον άχρι καιρού. παραχρήμά τε έπεσεν επ' αυτόν αχλύς καί σκότος, καί περιάγων εζήτει χειραγωγούς. 12 τότε ιδών ο ανθύπατος τό γεγονός επίστευσεν εκπλησσόμενος επί τή διδαχή τούκυρίου.

13 Αναχθέντες δέ από τής Πάφου οι περί Παύλον ήλθον εις Πέργην τής Παμφυλίας. Ιωάννης δέ αποχωρήσας απ' αυτών υπέστρεψεν εις Ιεροσόλυμα. 14 αυτοί δέ διελθόντες από τής Πέργης παρεγένοντο εις Αντιόχειαν τήν Πισιδίαν, καί ειςελθόντες εις τήν συναγωγήν τή ημέρατών σαββάτων εκάθισαν. 15 μετά δέ τήν ανάγνωσιν τούνόμου καί τών προφητών απέστειλαν οι αρχισυνάγωγοι πρός αυτούς λέγοντες, Άνδρες αδελφοί, εί τίς εστιν εν υμίν λόγος παρακλήσεως πρός τόν λαόν, λέγετε. 16 αναστάς δέ Παύλος καί κατασείσας τή χειρί είπεν.

Άνδρες Ισραηλίται καί οι φοβούμενοι τόν θεόν, ακούσατε. 17 ο θεός τούλαούτούτου Ισραήλ εξελέξατο τούς πατέρας ημών, καί τόν λαόν ύψωσεν εν τή παροικίαεν γή Αιγύπτου, καί μετά βραχίονος υψηλούεξήγαγεν αυτούς εξ αυτής, 18 καί ώς τεσσερακονταετή χρόνον ετροποφόρησεν αυτούς εν τή ερήμω, 19 καί καθελών έθνη επτά εν γή Χανάαν κατεκληρονόμησεν τήν γήν αυτών 20 ώς έτεσιν τετρακοσίοις καί πεντήκοντα. καί μετά ταύτα έδωκεν κριτάς έως Σαμουήλ τούπροφήτου. 21 κακείθεν ητήσαντο βασιλέα, καί έδωκεν αυτοίς ο θεός τόν Σαούλ υιόν Κίς, άνδρα εκ φυλής Βενιαμίν, έτη τεσσεράκοντα. 22 καί μεταστήσας αυτόν ήγειρεν τόν Δαυίδ αυτοίς εις βασιλέα, ώ καί είπεν μαρτυρήσας, Εύρον Δαυίδ τόν τούΙεσσαί, άνδρα κατά τήν καρδίαν μου, ός ποιήσει πάντα τά θελήματά μου. 23 τούτου ο θεός από τούσπέρματος κατ' επαγγελίαν ήγαγεν τώ Ισραήλ σωτήρα Ιησούν, 24 προκηρύξαντος Ιωάννου πρό προσώπου τής εισόδου αυτούβάπτισμα μετανοίας παντί τώ λαώ Ισραήλ. 25 ώς δέ επλήρου Ιωάννης τόν δρόμον, έλεγεν, Τί εμέ υπονοείτε είναι; ουκ ειμί εγώ. αλλ' ιδού έρχεται μετ' εμέ ού ουκ ειμί άξιος τό υπόδημα τών ποδών λύσαι.

26 Άνδρες αδελφοί, υιοί γένους Αβραάμ καί οι εν υμίν φοβούμενοι τόν θεόν, ημίν ο λόγος τής σωτηρίας ταύτης εξαπεστάλη. 27 οι γάρ κατοικούντες εν Ιερουσαλήμ καί οι άρχοντες αυτών τούτον αγνοήσαντες καί τάς φωνάς τών προφητών τάς κατά πάν σάββατον αναγινωσκομένας κρίναντες επλήρωσαν, 28 καί μηδεμίαν αιτίαν θανάτου ευρόντες ητήσαντο Πιλάτον αναιρεθήναι αυτόν. 29 ώς δέ ετέλεσαν πάντα τά περί αυτούγεγραμμένα, καθελόντες από τούξύλου έθηκαν εις μνημείον. 30 ο δέ θεός ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών. 31 ός ώφθη επί ημέρας πλείους τοίς συναναβάσιν αυτώ από τής Γαλιλαίας εις Ιερουσαλήμ, οίτινες νύν εισιν μάρτυρες αυτούπρός τόν λαόν. 32 καί ημείς υμάς ευαγγελιζόμεθα τήν πρός τούς πατέρας επαγγελίαν γενομένην, 33 ότι ταύτην ο θεός εκπεπλήρωκεν τοίς τέκνοις αυτών ημίν αναστήσας Ιησούν, ώς καί εν τώ ψαλμώ γέγραπται τώ δευτέρω,

       Υιός μου εί σύ,

           εγώ σήμερον γεγέννηκά σε.

34 ότι δέ ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών μηκέτι μέλλοντα υποστρέφειν εις διαφθοράν, ούτως είρηκεν ότι

       Δώσω υμίν τά όσια Δαυίδ τά πιστά.

35 διότι καί εν ετέρω λέγει,

       Ου δώσεις τόν όσιόν σου ιδείν διαφθοράν.

36 Δαυίδ μέν γάρ ιδίαγενεάυπηρετήσας τή τούθεούβουλή εκοιμήθη καί προσετέθη πρός τούς πατέρας αυτούκαί είδεν διαφθοράν, 37 όν δέ ο θεός ήγειρεν ουκ είδεν διαφθοράν. 38 γνωστόν ούν έστω υμίν, άνδρες αδελφοί, ότι διά τούτου υμίν άφεσις αμαρτιών καταγγέλλεται, καί από πάντων ών ουκ ηδυνήθητε εν νόμω Μωϋσέως δικαιωθήναι 39 εν τούτω πάς ο πιστεύων δικαιούται. 40 βλέπετε ούν μή επέλθη τό ειρημένον εν τοίς προφήταις,

41     Ίδετε, οι καταφρονηταί,

           καί θαυμάσατε καί αφανίσθητε,

       ότι έργον εργάζομαι εγώ εν ταίς ημέραις υμών,

           έργον ό ου μή πιστεύσητε

       εάν τις εκδιηγήται υμίν.

42 Εξιόντων δέ αυτών παρεκάλουν εις τό μεταξύ σάββατον λαληθήναι αυτοίς τά ρήματα ταύτα. 43 λυθείσης δέ τής συναγωγής ηκολούθησαν πολλοί τών Ιουδαίων καί τών σεβομένων προσηλύτων τώ Παύλω καί τώ Βαρναβά, οίτινες προσλαλούντες αυτοίς έπειθον αυτούς προσμένειν τή χάριτι τούθεού.

44 Τώ δέ ερχομένω σαββάτω σχεδόν πάσα η πόλις συνήχθη ακούσαι τόν λόγον τούκυρίου. 45 ιδόντες δέ οι Ιουδαίοι τούς όχλους επλήσθησαν ζήλου καί αντέλεγον τοίς υπό Παύλου λαλουμένοις βλασφημούντες. 46 παρρησιασάμενοί τε ο Παύλος καί ο Βαρναβάς είπαν, Υμίν ήν αναγκαίον πρώτον λαληθήναι τόν λόγον τούθεού. επειδή απωθείσθε αυτόν καί ουκ αξίους κρίνετε εαυτούς τής αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τά έθνη. 47 ούτως γάρ εντέταλται ημίν ο κύριος,

       Τέθεικά σε εις φώς εθνών

           τούείναί σε εις σωτηρίαν έως εσχάτου τής γής.

48 ακούοντα δέ τά έθνη έχαιρον καί εδόξαζον τόν λόγον τούκυρίου, καί επίστευσαν όσοι ήσαν τεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον. 49 διεφέρετο δέ ο λόγος τούκυρίου δι' όλης τής χώρας. 50 οι δέ Ιουδαίοι παρώτρυναν τάς σεβομένας γυναίκας τάς ευσχήμονας καί τούς πρώτους τής πόλεως καί επήγειραν διωγμόν επί τόν Παύλον καί Βαρναβάν, καί εξέβαλον αυτούς από τών ορίων αυτών. 51 οι δέ εκτιναξάμενοι τόν κονιορτόν τών ποδών επ' αυτούς ήλθον εις Ικόνιον, 52 οί τε μαθηταί επληρούντο χαράς καί πνεύματος αγίου.

14:1 Εγένετο δέ εν Ικονίω κατά τό αυτό εισελθείν αυτούς εις τήν συναγωγήν τών Ιουδαίων καί λαλήσαι ούτως ώστε πιστεύσαι Ιουδαίων τε καί Ελλήνων πολύ πλήθος. 2 οι δέ απειθήσαντες Ιουδαίοι επήγειραν καί εκάκωσαν τάς ψυχάς τών εθνών κατά τών αδελφών. 3 ικανόν μέν ούν χρόνον διέτριψαν παρρησιαζόμενοι επί τώ κυρίω τώ μαρτυρούντι επί τώ λόγω τής χάριτος αυτού, διδόντι σημεία καί τέρατα γίνεσθαι διά τών χειρών αυτών. 4 εσχίσθη δέ τό πλήθος τής πόλεως, καί οι μέν ήσαν σύν τοίς Ιουδαίοις οι δέ σύν τοίς αποστόλοις. 5 ώς δέ εγένετο ορμή τών εθνών τε καί Ιουδαίων σύν τοίς άρχουσιν αυτών υβρίσαι καί λιθοβολήσαι αυτούς, 6 συνιδόντες κατέφυγον εις τάς πόλεις τής Λυκαονίας Λύστραν καί Δέρβην καί τήν περίχωρον, 7 κακεί ευαγγελιζόμενοι ήσαν.

8 Καί τις ανήρ αδύνατος εν Λύστροις τοίς ποσίν εκάθητο, χωλός εκ κοιλίας μητρός αυτού, ός ουδέποτε περιεπάτησεν. 9 ούτος ήκουσεν τούΠαύλου λαλούντος. ός ατενίσας αυτώ καί ιδών ότι έχει πίστιν τούσωθήναι 10 είπεν μεγάλη φωνή, Ανάστηθι επί τούς πόδας σουορθός. καί ήλατο καί περιεπάτει. 11 οί τε όχλοι ιδόντες ό εποίησεν Παύλος επήραν τήν φωνήν αυτών Λυκαονιστί λέγοντες, Οι θεοί ομοιωθέντες ανθρώποις κατέβησαν πρός ημάς. 12 εκάλουν τε τόν Βαρναβάν Δία, τόν δέ Παύλον Ερμήν, επειδή αυτός ήν ο ηγούμενος τούλόγου. 13 ό τε ιερεύς τούΔιός τούόντος πρό τής πόλεως ταύρους καί στέμματα επί τούς πυλώνας ενέγκας σύν τοίς όχλοις ήθελεν θύειν. 14 ακούσαντες δέ οι απόστολοι Βαρναβάς καί Παύλος, διαρρήξαντες τά ιμάτια αυτών εξεπήδησαν εις τόν όχλον, κράζοντες 15 καί λέγοντες, Άνδρες, τί ταύτα ποιείτε; καί ημείς ομοιοπαθείς εσμεν υμίν άνθρωποι, ευαγγελιζόμενοι υμάς από τούτων τών ματαίων επιστρέφειν επί θεόν ζώντα ός εποίησεν τόν ουρανόν καί τήν γήν καί τήν θάλασσαν καί πάντα τά εν αυτοίς. 16 ός εν ταίς παρωχημέναις γενεαίς είασεν πάντα τά έθνη πορεύεσθαι ταίς οδοίς αυτών. 17 καίτοι ουκ αμάρτυρον αυτόν αφήκεν αγαθουργών, ουρανόθεν υμίν υετούς διδούς καί καιρούς καρποφόρους, εμπιπλών τροφής καί ευφροσύνης τάς καρδίας υμών. 18 καί ταύτα λέγοντες μόλις κατέπαυσαν τούς όχλους τούμή θύειν αυτοίς.

19 Επήλθαν δέ από Αντιοχείας καί Ικονίου Ιουδαίοι, καί πείσαντες τούς όχλους καί λιθάσαντες τόν Παύλον έσυρον έξω τής πόλεως, νομίζοντες αυτόν τεθνηκέναι. 20 κυκλωσάντων δέ τών μαθητών αυτόν αναστάς εισήλθεν εις τήν πόλιν. καί τή επαύριον εξήλθεν σύν τώ Βαρναβάεις Δέρβην.

21 Ευαγγελισάμενοί τε τήν πόλιν εκείνην καί μαθητεύσαντες ικανούς υπέστρεψαν εις τήν Λύστραν καί εις Ικόνιον καί εις Αντιόχειαν, 22 επιστηρίζοντες τάς ψυχάς τών μαθητών, παρακαλούντες εμμένειν τή πίστει, καί ότι διά πολλών θλίψεων δεί ημάς εισελθείν εις τήν βασιλείαν τούθεού. 23 χειροτονήσαντες δέ αυτοίς κατ' εκκλησίαν πρεσβυτέρους προσευξάμενοι μετά νηστειών παρέθεντο αυτούς τώ κυρίω εις όν πεπιστεύκεισαν. 24 καί διελθόντες τήν Πισιδίαν ήλθον εις τήν Παμφυλίαν, 25 καί λαλήσαντες εν Πέργη τόν λόγον κατέβησαν εις Αττάλειαν. 26 κακείθεν απέπλευσαν εις Αντιόχειαν, όθεν ήσαν παραδεδομένοι τή χάριτι τούθεούεις τό έργον ό επλήρωσαν. 27 παραγενόμενοι δέ καί συναγαγόντες τήν εκκλησίαν ανήγγελλον όσα εποίησεν ο θεός μετ' αυτών καί ότι ήνοιξεν τοίς έθνεσιν θύραν πίστεως. 28 διέτριβον δέ χρόνον ουκολίγον σύν τοίς μαθηταίς.

15:1 Καί τινες κατελθόντες από τής Ιουδαίας εδίδασκον τούς αδελφούς ότι Εάν μή περιτμηθήτε τώ έθει τώ Μωϋσέως, ου δύνασθε σωθήναι. 2 γενομένης δέ στάσεως καί ζητήσεως ουκολίγης τώ Παύλω καί τώ Βαρναβάπρός αυτούς έταξαν αναβαίνειν Παύλον καί Βαρναβάν καί τινας άλλους εξ αυτών πρός τούς αποστόλους καί πρεσβυτέρους εις Ιερουσαλήμ περί τούζητήματος τούτου. 3 Οι μέν ούν προπεμφθέντες υπό τής εκκλησίας διήρχοντο τήν τε Φοινίκην καί Σαμάρειαν εκδιηγούμενοι τήν επιστροφήν τών εθνών, καί εποίουν χαράν μεγάλην πάσιν τοίς αδελφοίς. 4 παραγενόμενοι δέ εις Ιερουσαλήμ παρεδέχθησαν από τής εκκλησίας καί τών αποστόλων καί τών πρεσβυτέρων, ανήγγειλάν τε όσα ο θεός εποίησεν μετ' αυτών. 5 εξανέστησαν δέ τινες τών από τής αιρέσεως τών Φαρισαίων πεπιστευκότες, λέγοντες ότι δεί περιτέμνειν αυτούς παραγγέλλειν τε τηρείν τόν νόμον Μωϋσέως.

6 Συνήχθησάν τε οι απόστολοι καί οι πρεσβύτεροι ιδείν περί τούλόγου τούτου. 7 πολλής δέ ζητήσεως γενομένης αναστάς Πέτρος είπεν πρός αυτούς, Άνδρες αδελφοί, υμείς επίστασθε ότι αφ' ημερών αρχαίων εν υμίν εξελέξατο ο θεός διά τούστόματός μου ακούσαι τά έθνη τόν λόγον τούευαγγελίου καί πιστεύσαι. 8 καί ο καρδιογνώστης θεός εμαρτύρησεν αυτοίς δούς τό πνεύμα τό άγιον καθώς καί ημίν, 9 καί ουθέν διέκρινεν μεταξύ ημών τε καί αυτών, τή πίστει καθαρίσας τάς καρδίας αυτών. 10 νύν ούν τί πειράζετε τόν θεόν, επιθείναι ζυγόν επί τόν τράχηλον τών μαθητών όν ούτε οι πατέρες ημών ούτε ημείς ισχύσαμεν βαστάσαι; 11 αλλά διά τής χάριτος τούκυρίου Ιησούπιστεύομεν σωθήναι καθ' όν τρόπον κακείνοι.

12 Εσίγησεν δέ πάν τό πλήθος, καί ήκουον Βαρναβά καί Παύλου εξηγουμένων όσα εποίησεν ο θεός σημεία καί τέρατα εν τοίς έθνεσιν δι' αυτών. 13 Μετά δέ τό σιγήσαι αυτούς απεκρίθη Ιάκωβος λέγων, Άνδρες αδελφοί, ακούσατέ μου. 14 Συμεών εξηγήσατο καθώς πρώτον ο θεός επεσκέψατο λαβείν εξ εθνών λαόν τώονόματι αυτού. 15 καί τούτω συμφωνούσιν οι λόγοι τών προφητών, καθώς γέγραπται,

16     Μετά ταύτα αναστρέψω

       καί ανοικοδομήσω

           τήν σκηνήν Δαυίδ τήν πεπτωκυίαν,

       καί τά κατεσκαμμένα αυτής

           ανοικοδομήσω καί ανορθώσω αυτήν,

17     όπως άν εκζητήσωσιν

           οι κατάλοιποι τών ανθρώπων τόν κύριον,

       καί πάντα τά έθνη εφ' ούς επικέκληται

           τό όνομά μου επ' αυτούς,

           λέγει κύριος ποιών ταύτα

18 γνωστά απ' αιώνος.

19 διό εγώ κρίνω μή παρενοχλείν τοίς από τών εθνών επιστρέφουσιν επί τόν θεόν, 20 αλλά επιστείλαι αυτοίς τούαπέχεσθαι τών αλισγημάτων τών ειδώλων καί τής πορνείας καί τούπνικτούκαί τούαίματος. 21 Μωϋσής γάρ εκ γενεών αρχαίων κατά πόλιν τούς κηρύσσοντας αυτόν έχει εν ταίς συναγωγαίς κατά πάν σάββατον αναγινωσκόμενος.

22 Τότε έδοξε τοίς αποστόλοις καί τοίς πρεσβυτέροις σύν όλη τή εκκλησίαεκλεξαμένους άνδρας εξ αυτών πέμψαι εις Αντιόχειαν σύν τώ Παύλω καί Βαρναβά, Ιούδαν τόν καλούμενον Βαρσαββάν καί Σιλάν, άνδρας ηγουμένους εν τοίς αδελφοίς, 23 γράψαντες διά χειρός αυτών, Οι απόστολοι καί οι πρεσβύτεροι [καί οι] αδελφοί τοίς κατά τήν Αντιόχειαν καί Συρίαν καί Κιλικίαν αδελφοίς τοίς εξ εθνών χαίρειν. 24 Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες ετάραξαν υμάς λόγοις ανασκευάζοντες τάς ψυχάς υμών, οίς ου διεστειλάμεθα, 25 έδοξεν ημίν γενομένοις ομοθυμαδόν εκλεξαμένοις άνδρας πέμψαι πρός υμάς σύν τοίς αγαπητοίς ημών Βαρναβάκαί Παύλω, 26 ανθρώποις παραδεδωκόσι τάς ψυχάς αυτών υπέρ τούονόματος τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού. 27 απεστάλκαμεν ούν Ιούδαν καί Σιλάν, καί αυτούς διά λόγου απαγγέλλοντας τά αυτά. 28 έδοξεν γάρ τώ πνεύματι τώ αγίω καί ημίν μηδέν πλέον επιτίθεσθαι υμίν βάρος πλήν τούτων τών επάναγκες, 29 απέχεσθαι ειδωλοθύτων καί αίματος καί πνικτών καί πορνείας. εξ ών διατηρούντες εαυτούς εύ πράξετε. Έρρωσθε.

30 Οι μέν ούν απολυθέντες κατήλθον εις Αντιόχειαν, καί συναγαγόντες τό πλήθος επέδωκαν τήν επιστολήν. 31 αναγνόντες δέ εχάρησαν επί τή παρακλήσει. 32 Ιούδας τε καί Σιλάς, καί αυτοί προφήται όντες, διά λόγου πολλούπαρεκάλεσαν τούς αδελφούς καί επεστήριξαν. 33 ποιήσαντες δέ χρόνον απελύθησαν μετ' ειρήνης από τών αδελφών πρός τούς αποστείλαντας αυτούς. [34 έδοξε δέ τώ Σιλάεπιμείναι αυτού.] 35 Παύλος δέ καί Βαρναβάς διέτριβον εν Αντιοχείαδιδάσκοντες καί ευαγγελιζόμενοι μετά καί ετέρων πολλών τόν λόγον τούκυρίου.

36 Μετά δέ τινας ημέρας είπεν πρός Βαρναβάν Παύλος, Επιστρέψαντες δή επισκεψώμεθα τούς αδελφούς κατά πόλιν πάσαν εν αίς κατηγγείλαμεν τόν λόγον τούκυρίου, πώς έχουσιν. 37 Βαρναβάς δέ εβούλετο συμπαραλαβείν καί τόν Ιωάννην τόν καλούμενον Μάρκον. 38 Παύλος δέ ηξίου τόν αποστάντα απ' αυτών από Παμφυλίας καί μή συνελθόντα αυτοίς εις τό έργον μή συμπαραλαμβάνειν τούτον. 39 εγένετο δέ παροξυσμός ώστε αποχωρισθήναι αυτούς απ' αλλήλων, τόν τε Βαρναβάν παραλαβόντα τόν Μάρκον εκπλεύσαι εις Κύπρον, 40 Παύλος δέ επιλεξάμενος Σιλάν εξήλθεν παραδοθείς τή χάριτι τούκυρίου υπό τών αδελφών, 41 διήρχετο δέ τήν Συρίαν καί τήν Κιλικίαν επιστηρίζων τάς εκκλησίας.

16:1 Κατήντησεν δέ καί εις Δέρβην καί εις Λύστραν. καί ιδού μαθητής τις ήν εκείονόματι Τιμόθεος, υιός γυναικός Ιουδαίας πιστής πατρός δέ Έλληνος, 2 ός εμαρτυρείτο υπό τών εν Λύστροις καί Ικονίω αδελφών. 3 τούτον ηθέλησεν ο Παύλος σύν αυτώ εξελθείν, καί λαβών περιέτεμεν αυτόν διά τούς Ιουδαίους τούς όντας εν τοίς τόποις εκείνοις, ήδεισαν γάρ άπαντες ότι Έλλην ο πατήρ αυτούυπήρχεν. 4 ώς δέ διεπορεύοντο τάς πόλεις, παρεδίδοσαν αυτοίς φυλάσσειν τά δόγματα τά κεκριμένα υπό τών αποστόλων καί πρεσβυτέρων τών εν Ιεροσολύμοις. 5 αι μέν ούν εκκλησίαι εστερεούντο τή πίστει καί επερίσσευον τώ αριθμώ καθ' ημέραν.

6 Διήλθον δέ τήν Φρυγίαν καί Γαλατικήν χώραν, κωλυθέντες υπό τούαγίου πνεύματος λαλήσαι τόν λόγον εν τή Ασία. 7 ελθόντες δέ κατά τήν Μυσίαν επείραζον εις τήν Βιθυνίαν πορευθήναι, καί ουκ είασεν αυτούς τό πνεύμα Ιησού. 8 παρελθόντες δέ τήν Μυσίαν κατέβησαν εις Τρωάδα. 9 καί όραμα διά τής νυκτός τώ Παύλω ώφθη, ανήρ Μακεδών τις ήν εστώς καί παρακαλών αυτόν καί λέγων, Διαβάς εις Μακεδονίαν βοήθησον ημίν. 10 ώς δέ τό όραμα είδεν, ευθέως εζητήσαμεν εξελθείν εις Μακεδονίαν, συμβιβάζοντες ότι προσκέκληται ημάς ο θεός ευαγγελίσασθαι αυτούς.

11 Αναχθέντες δέ από Τρωάδος ευθυδρομήσαμεν εις Σαμοθρᾴκην, τή δέ επιούση εις Νέαν Πόλιν, 12 κακείθεν εις Φιλίππους, ήτις εστίν πρώτης μερίδος τής Μακεδονίας πόλις, κολωνία. ήμεν δέ εν ταύτη τή πόλει διατρίβοντες ημέρας τινάς. 13 τή τε ημέρατών σαββάτων εξήλθομεν έξω τής πύλης παρά ποταμόν ού ενομίζομεν προσευχήν είναι, καί καθίσαντες ελαλούμεν ταίς συνελθούσαις γυναιξίν. 14 καί τις γυνήονόματι Λυδία, πορφυρόπωλις πόλεως Θυατείρων σεβομένη τόν θεόν, ήκουεν, ης ο κύριος διήνοιξεν τήν καρδίαν προσέχειν τοίς λαλουμένοις υπό τούΠαύλου. 15 ώς δέ εβαπτίσθη καί ο οίκος αυτής, παρεκάλεσεν λέγουσα, Ει κεκρίκατέ με πιστήν τώ κυρίω είναι, εισελθόντες εις τόν οίκόν μου μένετε. καί παρεβιάσατο ημάς.

16 Εγένετο δέ πορευομένων ημών εις τήν προσευχήν παιδίσκην τινά έχουσαν πνεύμα πύθωνα υπαντήσαι ημίν, ήτις εργασίαν πολλήν παρείχεν τοίς κυρίοις αυτής μαντευομένη. 17 αύτη κατακολουθούσα τώ Παύλω καί ημίν έκραζεν λέγουσα, Ούτοι οι άνθρωποι δούλοι τούθεούτούυψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλλουσιν υμίν οδόν σωτηρίας. 18 τούτο δέ εποίει επί πολλάς ημέρας. διαπονηθείς δέ Παύλος καί επιστρέψας τώ πνεύματι είπεν, Παραγγέλλω σοι ενονόματι ΙησούΧριστούεξελθείν απ' αυτής. καί εξήλθεν αυτή τή ώρα. 19 ιδόντες δέ οι κύριοι αυτής ότι εξήλθεν η ελπίς τής εργασίας αυτών επιλαβόμενοι τόν Παύλον καί τόν Σιλάν είλκυσαν εις τήν αγοράν επί τούς άρχοντας, 20 καί προσαγαγόντες αυτούς τοίς στρατηγοίς είπαν, Ούτοι οι άνθρωποι εκταράσσουσιν ημών τήν πόλιν Ιουδαίοι υπάρχοντες, 21 καί καταγγέλλουσιν έθη ά ουκ έξεστιν ημίν παραδέχεσθαι ουδέ ποιείν Ρωμαίοις ούσιν. 22 καί συνεπέστη ο όχλος κατ' αυτών, καί οι στρατηγοί περιρήξαντες αυτών τά ιμάτια εκέλευον ραβδίζειν, 23 πολλάς τε επιθέντες αυτοίς πληγάς έβαλον εις φυλακήν, παραγγείλαντες τώ δεσμοφύλακι ασφαλώς τηρείν αυτούς. 24 ός παραγγελίαν τοιαύτην λαβών έβαλεν αυτούς εις τήν εσωτέραν φυλακήν καί τούς πόδας ησφαλίσατο αυτών εις τό ξύλον.

25 Κατά δέ τό μεσονύκτιον Παύλος καί Σιλάς προσευχόμενοι ύμνουν τόν θεόν, επηκροώντο δέ αυτών οι δέσμιοι. 26 άφνω δέ σεισμός εγένετο μέγας ώστε σαλευθήναι τά θεμέλια τούδεσμωτηρίου, ηνεώχθησαν δέ παραχρήμα αι θύραι πάσαι, καί πάντων τά δεσμά ανέθη. 27 έξυπνος δέ γενόμενος ο δεσμοφύλαξ καί ιδών ανεωγμένας τάς θύρας τής φυλακής, σπασάμενος τήν μάχαιραν ήμελλεν εαυτόν αναιρείν, νομίζων εκπεφευγέναι τούς δεσμίους. 28 εφώνησεν δέ μεγάλη φωνή ο Παύλος λέγων, Μηδέν πράξης σεαυτώ κακόν, άπαντες γάρ εσμεν ενθάδε. 29 αιτήσας δέ φώτα εισεπήδησεν, καί έντρομος γενόμενος προσέπεσεν τώ Παύλω καί τώ Σιλά, 30 καί προαγαγών αυτούς έξω έφη, Κύριοι, τί με δεί ποιείνίνα σωθώ; 31 οι δέ είπαν, Πίστευσον επί τόν κύριον Ιησούν, καί σωθήση σύ καί ο οίκός σου. 32 καί ελάλησαν αυτώ τόν λόγον τούκυρίου σύν πάσιν τοίς εν τή οικίααυτού. 33 καί παραλαβών αυτούς εν εκείνη τή ώρατής νυκτός έλουσεν από τών πληγών, καί εβαπτίσθη αυτός καί οι αυτούπάντες παραχρήμα, 34 αναγαγών τε αυτούς εις τόν οίκον παρέθηκεν τράπεζαν, καί ηγαλλιάσατο πανοικεί πεπιστευκώς τώ θεώ.

35 Ημέρας δέ γενομένης απέστειλαν οι στρατηγοί τούς ραβδούχους λέγοντες, Απόλυσον τούς ανθρώπους εκείνους. 36 απήγγειλεν δέ ο δεσμοφύλαξ τούς λόγους τούτους πρός τόν Παύλον, ότι Απέσταλκαν οι στρατηγοίίνα απολυθήτε. νύν ούν εξελθόντες πορεύεσθε εν ειρήνη. 37 ο δέ Παύλος έφη πρός αυτούς, Δείραντες ημάς δημοσίαακατακρίτους, ανθρώπους Ρωμαίους υπάρχοντας, έβαλαν εις φυλακήν. καί νύν λάθραημάς εκβάλλουσιν; ου γάρ, αλλά ελθόντες αυτοί ημάς εξαγαγέτωσαν. 38 απήγγειλαν δέ τοίς στρατηγοίς οι ραβδούχοι τά ρήματα ταύτα. εφοβήθησαν δέ ακούσαντες ότι Ρωμαίοί εισιν, 39 καί ελθόντες παρεκάλεσαν αυτούς, καί εξαγαγόντες ηρώτων απελθείν από τής πόλεως. 40 εξελθόντες δέ από τής φυλακής εισήλθον πρός τήν Λυδίαν, καί ιδόντες παρεκάλεσαν τούς αδελφούς καί εξήλθαν.

17:1 Διοδεύσαντες δέ τήν Αμφίπολιν καί τήν Απολλωνίαν ήλθον εις Θεσσαλονίκην, όπου ήν συναγωγή τών Ιουδαίων. 2 κατά δέ τό ειωθός τώ Παύλω εισήλθεν πρός αυτούς καί επί σάββατα τρία διελέξατο αυτοίς από τών γραφών, 3 διανοίγων καί παρατιθέμενος ότι τόν Χριστόν έδει παθείν καί αναστήναι εκ νεκρών, καί ότι ούτός εστιν ο Χριστός, ο Ιησούς, όν εγώ καταγγέλλω υμίν. 4 καί τινες εξ αυτών επείσθησαν καί προσεκληρώθησαν τώ Παύλω καί τώ Σιλά, τών τε σεβομένων Ελλήνων πλήθος πολύ γυναικών τε τών πρώτων ουκολίγαι. 5 Ζηλώσαντες δέ οι Ιουδαίοι καί προσλαβόμενοι τών αγοραίων άνδρας τινάς πονηρούς καίοχλοποιήσαντες εθορύβουν τήν πόλιν, καί επιστάντες τή οικίαΙάσονος εζήτουν αυτούς προαγαγείν εις τόν δήμον. 6 μή ευρόντες δέ αυτούς έσυρον Ιάσονα καί τινας αδελφούς επί τούς πολιτάρχας, βοώντες ότι Οι τήν οικουμένην αναστατώσαντες ούτοι καί ενθάδε πάρεισιν, 7 ούς υποδέδεκται Ιάσων. καί ούτοι πάντες απέναντι τών δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα έτερον λέγοντες είναι Ιησούν. 8 ετάραξαν δέ τόν όχλον καί τούς πολιτάρχας ακούοντας ταύτα, 9 καί λαβόντες τό ικανόν παρά τούΙάσονος καί τών λοιπών απέλυσαν αυτούς.

10 Οι δέ αδελφοί ευθέως διά νυκτός εξέπεμψαν τόν τε Παύλον καί τόν Σιλάν εις Βέροιαν, οίτινες παραγενόμενοι εις τήν συναγωγήν τών Ιουδαίων απήεσαν. 11 ούτοι δέ ήσαν ευγενέστεροι τών εν Θεσσαλονίκη, οίτινες εδέξαντο τόν λόγον μετά πάσης προθυμίας, καθ' ημέραν ανακρίνοντες τάς γραφάς ει έχοι ταύτα ούτως. 12 πολλοί μέν ούν εξ αυτών επίστευσαν, καί τών Ελληνίδων γυναικών τών ευσχημόνων καί ανδρών ουκολίγοι. 13 Ως δέ έγνωσαν οι από τής Θεσσαλονίκης Ιουδαίοι ότι καί εν τή Βεροίακατηγγέλη υπό τούΠαύλου ο λόγος τούθεού, ήλθον κακεί σαλεύοντες καί ταράσσοντες τούς όχλους. 14 ευθέως δέ τότε τόν Παύλον εξαπέστειλαν οι αδελφοί πορεύεσθαι έως επί τήν θάλασσαν. υπέμεινάν τε ό τε Σιλάς καί ο Τιμόθεος εκεί. 15 οι δέ καθιστάνοντες τόν Παύλον ήγαγον έως Αθηνών, καί λαβόντες εντολήν πρός τόν Σιλάν καί τόν Τιμόθεονίνα ώς τάχιστα έλθωσιν πρός αυτόν εξήεσαν.

16 Εν δέ ταίς Αθήναις εκδεχομένου αυτούς τούΠαύλου, παρωξύνετο τό πνεύμα αυτούεν αυτώ θεωρούντος κατείδωλον ούσαν τήν πόλιν. 17 διελέγετο μέν ούν εν τή συναγωγή τοίς Ιουδαίοις καί τοίς σεβομένοις καί εν τή αγοράκατά πάσαν ημέραν πρός τούς παρατυγχάνοντας. 18 τινές δέ καί τών Επικουρείων καί Στοϊκών φιλοσόφων συνέβαλλον αυτώ, καί τινες έλεγον, Τί άν θέλοι ο σπερμολόγος ούτος λέγειν; οι δέ, Ξένων δαιμονίων δοκεί καταγγελεύς είναι. ότι τόν Ιησούν καί τήν ανάστασιν ευηγγελίζετο. 19 επιλαβόμενοί τε αυτούεπί τόν Άρειον Πάγον ήγαγον, λέγοντες, Δυνάμεθα γνώναι τίς η καινή αύτη η υπό σούλαλουμένη διδαχή; 20 ξενίζοντα γάρ τινα εισφέρεις εις τάς ακοάς ημών. βουλόμεθα ούν γνώναι τίνα θέλει ταύτα είναι. 21 Αθηναίοι δέ πάντες καί οι επιδημούντες ξένοι εις ουδέν έτερον ηυκαίρουν ή λέγειν τι ή ακούειν τι καινότερον.

22 Σταθείς δέ ο Παύλος εν μέσω τούΑρείου Πάγου έφη, Άνδρες Αθηναίοι, κατά πάντα ώς δεισιδαιμονεστέρους υμάς θεωρώ. 23 διερχόμενος γάρ καί αναθεωρών τά σεβάσματα υμών εύρον καί βωμόν εν ώ επεγέγραπτο, Αγνώστω θεώ. ό ούν αγνοούντες ευσεβείτε, τούτο εγώ καταγγέλλω υμίν. 24 ο θεός ο ποιήσας τόν κόσμον καί πάντα τά εν αυτώ, ούτος ουρανούκαί γής υπάρχων κύριος ουκ εν χειροποιήτοις ναοίς κατοικεί 25 ουδέ υπό χειρών ανθρωπίνων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αυτός διδούς πάσι ζωήν καί πνοήν καί τά πάντα. 26 εποίησέν τε εξ ενός πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παντός προσώπου τής γής, ορίσας προστεταγμένους καιρούς καί τάς οροθεσίας τής κατοικίας αυτών, 27 ζητείν τόν θεόν ει άρα γε ψηλαφήσειαν αυτόν καί εύροιεν, καί γε ου μακράν από ενός εκάστου ημών υπάρχοντα. 28 Εν αυτώ γάρ ζώμεν καί κινούμεθα καί εσμέν, ώς καί τινες τών καθ' υμάς ποιητών ειρήκασιν,

Τούγάρ καί γένος εσμέν.

29 γένος ούν υπάρχοντες τούθεούουκοφείλομεν νομίζειν χρυσώ ή αργύρω ή λίθω, χαράγματι τέχνης καί ενθυμήσεως ανθρώπου, τό θείον είναι όμοιον. 30 τούς μέν ούν χρόνους τής αγνοίας υπεριδών ο θεός τά νύν παραγγέλλει τοίς ανθρώποις πάντας πανταχούμετανοείν, 31 καθότι έστησεν ημέραν εν ή μέλλει κρίνειν τήν οικουμένην εν δικαιοσύνη εν ανδρί ώ ώρισεν, πίστιν παρασχών πάσιν αναστήσας αυτόν εκ νεκρών.

32 Ακούσαντες δέ ανάστασιν νεκρών οι μέν εχλεύαζον, οι δέ είπαν, Ακουσόμεθά σου περί τούτου καί πάλιν. 33 ούτως ο Παύλος εξήλθεν εκ μέσου αυτών. 34 τινές δέ άνδρες κολληθέντες αυτώ επίστευσαν, εν οίς καί Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης καί γυνήονόματι Δάμαρις καί έτεροι σύν αυτοίς.

18:1 Μετά ταύτα χωρισθείς εκ τών Αθηνών ήλθεν εις Κόρινθον. 2 καί ευρών τινα Ιουδαίονονόματι Ακύλαν, Ποντικόν τώ γένει, προσφάτως εληλυθότα από τής Ιταλίας καί Πρίσκιλλαν γυναίκα αυτούδιά τό διατεταχέναι Κλαύδιον χωρίζεσθαι πάντας τούς Ιουδαίους από τής Ρώμης, προσήλθεν αυτοίς, 3 καί διά τό ομότεχνον είναι έμενεν παρ' αυτοίς καί ηργάζετο. ήσαν γάρ σκηνοποιοί τή τέχνη. 4 διελέγετο δέ εν τή συναγωγή κατά πάν σάββατον, έπειθέν τε Ιουδαίους καί Έλληνας.

5 Ως δέ κατήλθον από τής Μακεδονίας ό τε Σιλάς καί ο Τιμόθεος, συνείχετο τώ λόγω ο Παύλος, διαμαρτυρόμενος τοίς Ιουδαίοις είναι τόν Χριστόν, Ιησούν. 6 αντιτασσομένων δέ αυτών καί βλασφημούντων εκτιναξάμενος τά ιμάτια είπεν πρός αυτούς, Τό αίμα υμών επί τήν κεφαλήν υμών. καθαρός εγώ. από τούνύν εις τά έθνη πορεύσομαι. 7 καί μεταβάς εκείθεν εισήλθεν εις οικίαν τινόςονόματι Τιτίου Ιούστου σεβομένου τόν θεόν, ού η οικία ήν συνομορούσα τή συναγωγή. 8 Κρίσπος δέ ο αρχισυνάγωγος επίστευσεν τώ κυρίω σύν όλω τώ οίκω αυτού, καί πολλοί τών Κορινθίων ακούοντες επίστευον καί εβαπτίζοντο. 9 είπεν δέ ο κύριος εν νυκτί δι' οράματος τώ Παύλω, Μή φοβού, αλλά λάλει καί μή σιωπήσης, 10 διότι εγώ ειμι μετά σούκαί ουδείς επιθήσεταί σοι τούκακώσαί σε, διότι λαός εστί μοι πολύς εν τή πόλει ταύτη. 11 Εκάθισεν δέ ενιαυτόν καί μήνας έξ διδάσκων εν αυτοίς τόν λόγον τούθεού.

12 Γαλλίωνος δέ ανθυπάτου όντος τής Αχαίας κατεπέστησαν ομοθυμαδόν οι Ιουδαίοι τώ Παύλω καί ήγαγον αυτόν επί τό βήμα, 13 λέγοντες ότι Παρά τόν νόμον αναπείθει ούτος τούς ανθρώπους σέβεσθαι τόν θεόν. 14 μέλλοντος δέ τούΠαύλου ανοίγειν τό στόμα είπεν ο Γαλλίων πρός τούς Ιουδαίους, Ει μέν ήν αδίκημά τι ή ραδιούργημα πονηρόν, ώ Ιουδαίοι, κατά λόγον άν ανεσχόμην υμών. 15 ει δέ ζητήματά εστιν περί λόγου καίονομάτων καί νόμου τούκαθ' υμάς, όψεσθε αυτοί. κριτής εγώ τούτων ου βούλομαι είναι. 16 καί απήλασεν αυτούς από τούβήματος. 17 επιλαβόμενοι δέ πάντες Σωσθένην τόν αρχισυνάγωγον έτυπτον έμπροσθεν τούβήματος. καί ουδέν τούτων τώ Γαλλίωνι έμελεν.

18Οδέ Παύλος έτι προσμείνας ημέρας ικανάς τοίς αδελφοίς αποταξάμενος εξέπλει εις τήν Συρίαν, καί σύν αυτώ Πρίσκιλλα καί Ακύλας, κειράμενος εν Κεγχρεαίς τήν κεφαλήν, είχεν γάρ ευχήν. 19 κατήντησαν δέ εις Έφεσον, κακείνους κατέλιπεν αυτού, αυτός δέ εισελθών εις τήν συναγωγήν διελέξατο τοίς Ιουδαίοις. 20 ερωτώντων δέ αυτών επί πλείονα χρόνον μείναι ουκ επένευσεν, 21 αλλά αποταξάμενος καί ειπών, Δεί με πάντως τήν εορτήν τήν ερχομένην ποιήσαι εις Ιεροσόλυμα. Πάλιν ανακάμψω πρός υμάς τούθεούθέλοντος, ανήχθη από τής Εφέσου. 22 καί κατελθών εις Καισάρειαν, αναβάς καί ασπασάμενος τήν εκκλησίαν, κατέβη εις Αντιόχειαν, 23 καί ποιήσας χρόνον τινά εξήλθεν, διερχόμενος καθεξής τήν Γαλατικήν χώραν καί Φρυγίαν, επιστηρίζων πάντας τούς μαθητάς.

24 Ιουδαίος δέ τις Απολλώςονόματι, Αλεξανδρεύς τώ γένει, ανήρ λόγιος, κατήντησεν εις Έφεσον, δυνατός ών εν ταίς γραφαίς. 25 ούτος ήν κατηχημένος τήν οδόν τούκυρίου, καί ζέων τώ πνεύματι ελάλει καί εδίδασκεν ακριβώς τά περί τούΙησού, επιστάμενος μόνον τό βάπτισμα Ιωάννου. 26 ούτός τε ήρξατο παρρησιάζεσθαι εν τή συναγωγή. ακούσαντες δέ αυτούΠρίσκιλλα καί Ακύλας προσελάβοντο αυτόν καί ακριβέστερον αυτώ εξέθεντο τήν οδόν τούθεού. 27 βουλομένου δέ αυτούδιελθείν εις τήν Αχαίαν προτρεψάμενοι οι αδελφοί έγραψαν τοίς μαθηταίς αποδέξασθαι αυτόν. ός παραγενόμενος συνεβάλετο πολύ τοίς πεπιστευκόσιν διά τής χάριτος. 28 ευτόνως γάρ τοίς Ιουδαίοις διακατηλέγχετο δημοσίαεπιδεικνύς διά τών γραφών είναι τόν Χριστόν Ιησούν.

19:1 Εγένετο δέ εν τώ τόν Απολλώ είναι εν Κορίνθω Παύλον διελθόντα τά ανωτερικά μέρη κατελθείν εις Έφεσον καί ευρείν τινας μαθητάς, 2 είπέν τε πρός αυτούς, Ει πνεύμα άγιον ελάβετε πιστεύσαντες; οι δέ πρός αυτόν, Αλλ' ουδ' ει πνεύμα άγιον έστιν ηκούσαμεν. 3 είπέν τε, Εις τί ούν εβαπτίσθητε; οι δέ είπαν, Εις τό Ιωάννου βάπτισμα. 4 είπεν δέ Παύλος, Ιωάννης εβάπτισεν βάπτισμα μετανοίας, τώ λαώ λέγων εις τόν ερχόμενον μετ' αυτόνίνα πιστεύσωσιν, τούτ' έστιν εις τόν Ιησούν. 5 ακούσαντες δέ εβαπτίσθησαν εις τό όνομα τούκυρίου Ιησού. 6 καί επιθέντος αυτοίς τούΠαύλου τάς χείρας ήλθε τό πνεύμα τό άγιον επ' αυτούς, ελάλουν τε γλώσσαις καί επροφήτευον. 7 ήσαν δέ οι πάντες άνδρες ώσεί δώδεκα.

8 Εισελθών δέ εις τήν συναγωγήν επαρρησιάζετο επί μήνας τρείς διαλεγόμενος καί πείθων τά περί τής βασιλείας τούθεού. 9 ώς δέ τινες εσκληρύνοντο καί ηπείθουν κακολογούντες τήν οδόν ενώπιον τούπλήθους, αποστάς απ' αυτών αφώρισεν τούς μαθητάς, καθ' ημέραν διαλεγόμενος εν τή σχολή Τυράννου. 10 τούτο δέ εγένετο επί έτη δύο, ώστε πάντας τούς κατοικούντας τήν Ασίαν ακούσαι τόν λόγον τούκυρίου, Ιουδαίους τε καί Έλληνας.

11 Δυνάμεις τε ου τάς τυχούσας ο θεός εποίει διά τών χειρών Παύλου, 12 ώστε καί επί τούς ασθενούντας αποφέρεσθαι από τούχρωτός αυτούσουδάρια ή σιμικίνθια καί απαλλάσσεσθαι απ' αυτών τάς νόσους, τά τε πνεύματα τά πονηρά εκπορεύεσθαι. 13 επεχείρησαν δέ τινες καί τών περιερχομένων Ιουδαίων εξορκιστώνονομάζειν επί τούς έχοντας τά πνεύματα τά πονηρά τό όνομα τούκυρίου Ιησούλέγοντες, Ορκίζω υμάς τόν Ιησούν όν Παύλος κηρύσσει. 14 ήσαν δέ τινος Σκευά Ιουδαίου αρχιερέως επτά υιοί τούτο ποιούντες. 15 αποκριθέν δέ τό πνεύμα τό πονηρόν είπεν αυτοίς, Τόν μέν Ιησούν γινώσκω καί τόν Παύλον επίσταμαι, υμείς δέ τίνες εστέ; 16 καί εφαλόμενος ο άνθρωπος επ' αυτούς εν ώ ήν τό πνεύμα τό πονηρόν κατακυριεύσας αμφοτέρων ίσχυσεν κατ' αυτών, ώστε γυμνούς καί τετραυματισμένους εκφυγείν εκ τούοίκου εκείνου. 17 τούτο δέ εγένετο γνωστόν πάσιν Ιουδαίοις τε καί Έλλησιν τοίς κατοικούσιν τήν Έφεσον, καί επέπεσεν φόβος επί πάντας αυτούς, καί εμεγαλύνετο τό όνομα τούκυρίου Ιησού. 18 πολλοί τε τών πεπιστευκότων ήρχοντο εξομολογούμενοι καί αναγγέλλοντες τάς πράξεις αυτών. 19 ικανοί δέ τών τά περίεργα πραξάντων συνενέγκαντες τάς βίβλους κατέκαιον ενώπιον πάντων. καί συνεψήφισαν τάς τιμάς αυτών καί εύρον αργυρίου μυριάδας πέντε. 20 Ούτως κατά κράτος τούκυρίου ο λόγος ηύξανεν καί ίσχυεν.

21 Ως δέ επληρώθη ταύτα, έθετο ο Παύλος εν τώ πνεύματι διελθών τήν Μακεδονίαν καί Αχαίαν πορεύεσθαι εις Ιεροσόλυμα, ειπών ότι Μετά τό γενέσθαι με εκεί δεί με καί Ρώμην ιδείν. 22 αποστείλας δέ εις τήν Μακεδονίαν δύο τών διακονούντων αυτώ, Τιμόθεον καί Έραστον, αυτός επέσχεν χρόνον εις τήν Ασίαν.

23 Εγένετο δέ κατά τόν καιρόν εκείνον τάραχος ουκολίγος περί τής οδού. 24 Δημήτριος γάρ τιςονόματι, αργυροκόπος, ποιών ναούς αργυρούς Αρτέμιδος παρείχετο τοίς τεχνίταις ουκολίγην εργασίαν, 25 ούς συναθροίσας καί τούς περί τά τοιαύτα εργάτας είπεν, Άνδρες, επίστασθε ότι εκ ταύτης τής εργασίας η ευπορία ημίν εστιν, 26 καί θεωρείτε καί ακούετε ότι ου μόνον Εφέσου αλλά σχεδόν πάσης τής Ασίας ο Παύλος ούτος πείσας μετέστησεν ικανόν όχλον, λέγων ότι ουκ εισίν θεοί οι διά χειρών γινόμενοι. 27 ου μόνον δέ τούτο κινδυνεύει ημίν τό μέρος εις απελεγμόν ελθείν, αλλά καί τό τής μεγάλης θεάς Αρτέμιδος ιερόν εις ουθέν λογισθήναι, μέλλειν τε καί καθαιρείσθαι τής μεγαλειότητος αυτής, ήν όλη η Ασία καί η οικουμένη σέβεται.

28 Ακούσαντες δέ καί γενόμενοι πλήρεις θυμούέκραζον λέγοντες, Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 29 καί επλήσθη η πόλις τής συγχύσεως, ώρμησάν τε ομοθυμαδόν εις τό θέατρον συναρπάσαντες Γάϊον καί Αρίσταρχον Μακεδόνας, συνεκδήμους Παύλου. 30 Παύλου δέ βουλομένου εισελθείν εις τόν δήμον ουκ είων αυτόν οι μαθηταί. 31 τινές δέ καί τών Ασιαρχών, όντες αυτώ φίλοι, πέμψαντες πρός αυτόν παρεκάλουν μή δούναι εαυτόν εις τό θέατρον. 32 άλλοι μέν ούν άλλο τι έκραζον, ήν γάρ η εκκλησία συγκεχυμένη, καί οι πλείους ουκ ήδεισαν τίνος ένεκα συνεληλύθεισαν. 33 εκ δέ τούόχλου συνεβίβασαν Αλέξανδρον, προβαλόντων αυτόν τών Ιουδαίων. ο δέ Αλέξανδρος κατασείσας τήν χείρα ήθελεν απολογείσθαι τώ δήμω. 34 επιγνόντες δέ ότι Ιουδαίός εστιν φωνή εγένετο μία εκ πάντων ώς επί ώρας δύο κραζόντων, Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων. 35 καταστείλας δέ ο γραμματεύς τόν όχλον φησίν, Άνδρες Εφέσιοι, τίς γάρ εστιν ανθρώπων ός ου γινώσκει τήν Εφεσίων πόλιν νεωκόρον ούσαν τής μεγάλης Αρτέμιδος καί τούδιοπετούς; 36 αναντιρρήτων ούν όντων τούτων δέον εστίν υμάς κατεσταλμένους υπάρχειν καί μηδέν προπετές πράσσειν. 37 ηγάγετε γάρ τούς άνδρας τούτους ούτε ιεροσύλους ούτε βλασφημούντας τήν θεόν ημών. 38 ει μέν ούν Δημήτριος καί οι σύν αυτώ τεχνίται έχουσι πρός τινα λόγον, αγοραίοι άγονται καί ανθύπατοί εισιν. εγκαλείτωσαν αλλήλοις. 39 ει δέ τι περαιτέρω επιζητείτε, εν τή εννόμω εκκλησίαεπιλυθήσεται. 40 καί γάρ κινδυνεύομεν εγκαλείσθαι στάσεως περί τής σήμερον, μηδενός αιτίου υπάρχοντος, περί ούου δυνησόμεθα αποδούναι λόγον περί τής συστροφής ταύτης. καί ταύτα ειπών απέλυσεν τήν εκκλησίαν.

20:1 Μετά δέ τό παύσασθαι τόν θόρυβον μεταπεμψάμενος ο Παύλος τούς μαθητάς καί παρακαλέσας, ασπασάμενος εξήλθεν πορεύεσθαι εις Μακεδονίαν. 2 διελθών δέ τά μέρη εκείνα καί παρακαλέσας αυτούς λόγω πολλώ ήλθεν εις τήν Ελλάδα, 3 ποιήσας τε μήνας τρείς γενομένης επιβουλής αυτώ υπό τών Ιουδαίων μέλλοντι ανάγεσθαι εις τήν Συρίαν εγένετο γνώμης τούυποστρέφειν διά Μακεδονίας. 4 συνείπετο δέ αυτώ Σώπατρος Πύρρου Βεροιαίος, Θεσσαλονικέων δέ Αρίσταρχος καί Σεκούνδος, καί Γάϊος Δερβαίος καί Τιμόθεος, Ασιανοί δέ Τυχικός καί Τρόφιμος. 5 ούτοι δέ προελθόντες έμενον ημάς εν Τρωάδι. 6 ημείς δέ εξεπλεύσαμεν μετά τάς ημέρας τών αζύμων από Φιλίππων, καί ήλθομεν πρός αυτούς εις τήν Τρωάδα άχρι ημερών πέντε, όπου διετρίψαμεν ημέρας επτά.

7 Εν δέ τή μιάτών σαββάτων συνηγμένων ημών κλάσαι άρτον ο Παύλος διελέγετο αυτοίς, μέλλων εξιέναι τή επαύριον, παρέτεινέν τε τόν λόγον μέχρι μεσονυκτίου. 8 ήσαν δέ λαμπάδες ικαναί εν τώ υπερώω ού ήμεν συνηγμένοι. 9 καθεζόμενος δέ τις νεανίαςονόματι Εύτυχος επί τής θυρίδος, καταφερόμενος ύπνω βαθεί διαλεγομένου τούΠαύλου επί πλείον, κατενεχθείς από τούύπνου έπεσεν από τούτριστέγου κάτω καί ήρθη νεκρός. 10 καταβάς δέ ο Παύλος επέπεσεν αυτώ καί συμπεριλαβών είπεν, Μή θορυβείσθε, η γάρ ψυχή αυτούεν αυτώ εστιν. 11 αναβάς δέ καί κλάσας τόν άρτον καί γευσάμενος εφ' ικανόν τε ομιλήσας άχρι αυγής ούτως εξήλθεν. 12 ήγαγον δέ τόν παίδα ζώντα, καί παρεκλήθησαν ου μετρίως.

13 Ημείς δέ προελθόντες επί τό πλοίον ανήχθημεν επί τήν ῏Ασσον, εκείθεν μέλλοντες αναλαμβάνειν τόν Παύλον, ούτως γάρ διατεταγμένος ήν μέλλων αυτός πεζεύειν. 14 ώς δέ συνέβαλλεν ημίν εις τήν ῏Ασσον, αναλαβόντες αυτόν ήλθομεν εις Μιτυλήνην, 15 κακείθεν αποπλεύσαντες τή επιούση κατηντήσαμεν άντικρυς Χίου, τή δέ ετέραπαρεβάλομεν εις Σάμον, τή δέ εχομένη ήλθομεν εις Μίλητον. 16 κεκρίκει γάρ ο Παύλος παραπλεύσαι τήν Έφεσον, όπως μή γένηται αυτώ χρονοτριβήσαι εν τή Ασία, έσπευδεν γάρ ει δυνατόν είη αυτώ τήν ημέραν τής πεντηκοστής γενέσθαι εις Ιεροσόλυμα.

17 Από δέ τής Μιλήτου πέμψας εις Έφεσον μετεκαλέσατο τούς πρεσβυτέρους τής εκκλησίας. 18 ώς δέ παρεγένοντο πρός αυτόν είπεν αυτοίς, Υμείς επίστασθε από πρώτης ημέρας αφ' ης επέβην εις τήν Ασίαν πώς μεθ' υμών τόν πάντα χρόνον εγενόμην, 19 δουλεύων τώ κυρίω μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί δακρύων καί πειρασμών τών συμβάντων μοι εν ταίς επιβουλαίς τών Ιουδαίων. 20 ώς ουδέν υπεστειλάμην τών συμφερόντων τούμή αναγγείλαι υμίν καί διδάξαι υμάς δημοσίακαί κατ' οίκους, 21 διαμαρτυρόμενος Ιουδαίοις τε καί Έλλησιν τήν εις θεόν μετάνοιαν καί πίστιν εις τόν κύριον ημών Ιησούν. 22 καί νύν ιδού δεδεμένος εγώ τώ πνεύματι πορεύομαι εις Ιερουσαλήμ, τά εν αυτή συναντήσοντά μοι μή ειδώς, 23 πλήν ότι τό πνεύμα τό άγιον κατά πόλιν διαμαρτύρεταί μοι λέγον ότι δεσμά καί θλίψεις με μένουσιν. 24 αλλ' ουδενός λόγου ποιούμαι τήν ψυχήν τιμίαν εμαυτώ ώς τελειώσαι τόν δρόμον μου καί τήν διακονίαν ήν έλαβον παρά τούκυρίου Ιησού, διαμαρτύρασθαι τό ευαγγέλιον τής χάριτος τούθεού. 25 Καί νύν ιδού εγώ οίδα ότι ουκέτι όψεσθε τό πρόσωπόν μου υμείς πάντες εν οίς διήλθον κηρύσσων τήν βασιλείαν. 26 διότι μαρτύρομαι υμίν εν τή σήμερον ημέραότι καθαρός ειμι από τούαίματος πάντων, 27 ου γάρ υπεστειλάμην τούμή αναγγείλαι πάσαν τήν βουλήν τούθεούυμίν. 28 προσέχετε εαυτοίς καί παντί τώ ποιμνίω, εν ώ υμάς τό πνεύμα τό άγιον έθετο επισκόπους, ποιμαίνειν τήν εκκλησίαν τούθεού, ήν περιεποιήσατο διά τούαίματος τούιδίου. 29 εγώ οίδα ότι εισελεύσονται μετά τήν άφιξίν μου λύκοι βαρείς εις υμάς μή φειδόμενοι τούποιμνίου, 30 καί εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα τούαποσπάν τούς μαθητάςοπίσω αυτών. 31 διό γρηγορείτε, μνημονεύοντες ότι τριετίαν νύκτα καί ημέραν ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον. 32 καί τά νύν παρατίθεμαι υμάς τώ θεώ καί τώ λόγω τής χάριτος αυτούτώ δυναμένω οικοδομήσαι καί δούναι τήν κληρονομίαν εν τοίς ηγιασμένοις πάσιν. 33 αργυρίου ή χρυσίου ή ιματισμούουδενός επεθύμησα. 34 αυτοί γινώσκετε ότι ταίς χρείαις μου καί τοίς ούσιν μετ' εμούυπηρέτησαν αι χείρες αύται. 35 πάντα υπέδειξα υμίν ότι ούτως κοπιώντας δεί αντιλαμβάνεσθαι τών ασθενούντων, μνημονεύειν τε τών λόγων τούκυρίου Ιησούότι αυτός είπεν, Μακάριόν εστιν μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν.

36 Καί ταύτα ειπών θείς τά γόνατα αυτούσύν πάσιν αυτοίς προσηύξατο. 37 ικανός δέ κλαυθμός εγένετο πάντων, καί επιπεσόντες επί τόν τράχηλον τούΠαύλου κατεφίλουν αυτόν, 38οδυνώμενοι μάλιστα επί τώ λόγω ώ ειρήκει ότι ουκέτι μέλλουσιν τό πρόσωπον αυτούθεωρείν. προέπεμπον δέ αυτόν εις τό πλοίον.

21:1 Ως δέ εγένετο αναχθήναι ημάς αποσπασθέντας απ' αυτών, ευθυδρομήσαντες ήλθομεν εις τήν Κώ, τή δέ εξής εις τήν Ρόδον, κακείθεν εις Πάταρα. 2 καί ευρόντες πλοίον διαπερών εις Φοινίκην επιβάντες ανήχθημεν. 3 αναφάναντες δέ τήν Κύπρον καί καταλιπόντες αυτήν ευώνυμον επλέομεν εις Συρίαν, καί κατήλθομεν εις Τύρον, εκείσε γάρ τό πλοίον ήν αποφορτιζόμενον τόν γόμον. 4 ανευρόντες δέ τούς μαθητάς επεμείναμεν αυτούημέρας επτά, οίτινες τώ Παύλω έλεγον διά τούπνεύματος μή επιβαίνειν εις Ιεροσόλυμα. 5 ότε δέ εγένετο ημάς εξαρτίσαι τάς ημέρας, εξελθόντες επορευόμεθα προπεμπόντων ημάς πάντων σύν γυναιξί καί τέκνοις έως έξω τής πόλεως, καί θέντες τά γόνατα επί τόν αιγιαλόν προσευξάμενοι 6 απησπασάμεθα αλλήλους, καί ανέβημεν εις τό πλοίον, εκείνοι δέ υπέστρεψαν εις τά ίδια.

7 Ημείς δέ τόν πλούν διανύσαντες από Τύρου κατηντήσαμεν εις Πτολεμαίδα, καί ασπασάμενοι τούς αδελφούς εμείναμεν ημέραν μίαν παρ' αυτοίς. 8 τή δέ επαύριον εξελθόντες ήλθομεν εις Καισάρειαν, καί εισελθόντες εις τόν οίκον Φιλίππου τούευαγγελιστούόντος εκ τών επτά εμείναμεν παρ' αυτώ. 9 τούτω δέ ήσαν θυγατέρες τέσσαρες παρθένοι προφητεύουσαι. 10 επιμενόντων δέ ημέρας πλείους κατήλθέν τις από τής Ιουδαίας προφήτηςονόματι Άγαβος, 11 καί ελθών πρός ημάς καί άρας τήν ζώνην τούΠαύλου δήσας εαυτούτούς πόδας καί τάς χείρας είπεν, Τάδε λέγει τό πνεύμα τό άγιον, Τόν άνδρα ού εστιν η ζώνη αύτη ούτως δήσουσιν εν Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι καί παραδώσουσιν εις χείρας εθνών. 12 ώς δέ ηκούσαμεν ταύτα, παρεκαλούμεν ημείς τε καί οι εντόπιοι τούμή αναβαίνειν αυτόν εις Ιερουσαλήμ. 13 τότε απεκρίθη ο Παύλος, Τί ποιείτε κλαίοντες καί συνθρύπτοντές μου τήν καρδίαν; εγώ γάρ ου μόνον δεθήναι αλλά καί αποθανείν εις Ιερουσαλήμ ετοίμως έχω υπέρ τούονόματος τούκυρίου Ιησού. 14 μή πειθομένου δέ αυτούησυχάσαμεν ειπόντες, Τούκυρίου τό θέλημα γινέσθω.

15 Μετά δέ τάς ημέρας ταύτας επισκευασάμενοι ανεβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα. 16 συνήλθον δέ καί τών μαθητών από Καισαρείας σύν ημίν, άγοντες παρ' ώ ξενισθώμεν Μνάσωνί τινι Κυπρίω, αρχαίω μαθητή.

17 Γενομένων δέ ημών εις Ιεροσόλυμα ασμένως απεδέξαντο ημάς οι αδελφοί. 18 τή δέ επιούση εισήει ο Παύλος σύν ημίν πρός Ιάκωβον, πάντες τε παρεγένοντο οι πρεσβύτεροι. 19 καί ασπασάμενος αυτούς εξηγείτο καθ' έν έκαστον ών εποίησεν ο θεός εν τοίς έθνεσιν διά τής διακονίας αυτού. 20 οι δέ ακούσαντες εδόξαζον τόν θεόν, είπόν τε αυτώ, Θεωρείς, αδελφέ, πόσαι μυριάδες εισίν εν τοίς Ιουδαίοις τών πεπιστευκότων, καί πάντες ζηλωταί τούνόμου υπάρχουσιν. 21 κατηχήθησαν δέ περί σούότι αποστασίαν διδάσκεις από Μωϋσέως τούς κατά τά έθνη πάντας Ιουδαίους, λέγων μή περιτέμνειν αυτούς τά τέκνα μηδέ τοίς έθεσιν περιπατείν. 22 τί ούν εστιν; πάντως ακούσονται ότι ελήλυθας. 23 τούτο ούν ποίησον ό σοι λέγομεν. εισίν ημίν άνδρες τέσσαρες ευχήν έχοντες εφ' εαυτών. 24 τούτους παραλαβών αγνίσθητι σύν αυτοίς καί δαπάνησον επ' αυτοίςίνα ξυρήσονται τήν κεφαλήν, καί γνώσονται πάντες ότι ών κατήχηνται περί σούουδέν εστιν, αλλά στοιχείς καί αυτός φυλάσσων τόν νόμον. 25 περί δέ τών πεπιστευκότων εθνών ημείς επεστείλαμεν κρίναντες φυλάσσεσθαι αυτούς τό τε ειδωλόθυτον καί αίμα καί πνικτόν καί πορνείαν. 26 τότε ο Παύλος παραλαβών τούς άνδρας, τή εχομένη ημέρασύν αυτοίς αγνισθείς εισήει εις τό ιερόν, διαγγέλλων τήν εκπλήρωσιν τών ημερών τούαγνισμούέως ού προσηνέχθη υπέρ ενός εκάστου αυτών η προσφορά.

27 Ως δέ έμελλον αι επτά ημέραι συντελείσθαι, οι από τής Ασίας Ιουδαίοι θεασάμενοι αυτόν εν τώ ιερώ συνέχεον πάντα τόν όχλον καί επέβαλον επ' αυτόν τάς χείρας, 28 κράζοντες, Άνδρες Ισραηλίται, βοηθείτε. ούτός εστιν ο άνθρωπος ο κατά τούλαούκαί τούνόμου καί τούτόπου τούτου πάντας πανταχή διδάσκων, έτι τε καί Έλληνας εισήγαγεν εις τό ιερόν καί κεκοίνωκεν τόν άγιον τόπον τούτον. 29 ήσαν γάρ προεωρακότες Τρόφιμον τόν Εφέσιον εν τή πόλει σύν αυτώ, όν ενόμιζον ότι εις τό ιερόν εισήγαγεν ο Παύλος. 30 εκινήθη τε η πόλις όλη καί εγένετο συνδρομή τούλαού, καί επιλαβόμενοι τούΠαύλου είλκον αυτόν έξω τούιερού, καί ευθέως εκλείσθησαν αι θύραι. 31 ζητούντων τε αυτόν αποκτείναι ανέβη φάσις τώ χιλιάρχω τής σπείρης ότι όλη συγχύννεται Ιερουσαλήμ, 32 ός εξαυτής παραλαβών στρατιώτας καί εκατοντάρχας κατέδραμεν επ' αυτούς. οι δέ ιδόντες τόν χιλίαρχον καί τούς στρατιώτας επαύσαντο τύπτοντες τόν Παύλον. 33 τότε εγγίσας ο χιλίαρχος επελάβετο αυτούκαί εκέλευσεν δεθήναι αλύσεσι δυσί, καί επυνθάνετο τίς είη καί τί εστιν πεποιηκώς. 34 άλλοι δέ άλλο τι επεφώνουν εν τώ όχλω. μή δυναμένου δέ αυτούγνώναι τό ασφαλές διά τόν θόρυβον εκέλευσεν άγεσθαι αυτόν εις τήν παρεμβολήν. 35 ότε δέ εγένετο επί τούς αναβαθμούς, συνέβη βαστάζεσθαι αυτόν υπό τών στρατιωτών διά τήν βίαν τούόχλου, 36 ηκολούθει γάρ τό πλήθος τούλαούκράζοντες, Αίρε αυτόν.

37 Μέλλων τε εισάγεσθαι εις τήν παρεμβολήν ο Παύλος λέγει τώ χιλιάρχω, Ει έξεστίν μοι ειπείν τι πρός σέ; ο δέ έφη, Ελληνιστί γινώσκεις; 38 ουκ άρα σύ εί ο Αιγύπτιος ο πρό τούτων τών ημερών αναστατώσας καί εξαγαγών εις τήν έρημον τούς τετρακισχιλίους άνδρας τών σικαρίων; 39 είπεν δέ ο Παύλος, Εγώ άνθρωπος μέν ειμι Ιουδαίος, Ταρσεύς τής Κιλικίας, ουκ ασήμου πόλεως πολίτης. δέομαι δέ σου, επίτρεψόν μοι λαλήσαι πρός τόν λαόν. 40 επιτρέψαντος δέ αυτούο Παύλος εστώς επί τών αναβαθμών κατέσεισεν τή χειρί τώ λαώ. πολλής δέ σιγής γενομένης προσεφώνησεν τή Εβραίδι διαλέκτω λέγων,

22:1 Άνδρες αδελφοί καί πατέρες, ακούσατέ μου τής πρός υμάς νυνί απολογίας, 2 ακούσαντες δέ ότι τή Εβραίδι διαλέκτω προσεφώνει αυτοίς μάλλον παρέσχον ησυχίαν. καί φησίν, 3 Εγώ ειμι ανήρ Ιουδαίος, γεγεννημένος εν Ταρσώ τής Κιλικίας, ανατεθραμμένος δέ εν τή πόλει ταύτη, παρά τούς πόδας Γαμαλιήλ πεπαιδευμένος κατά ακρίβειαν τούπατρώου νόμου, ζηλωτής υπάρχων τούθεούκαθώς πάντες υμείς εστε σήμερον. 4 ός ταύτην τήν οδόν εδίωξα άχρι θανάτου, δεσμεύων καί παραδιδούς εις φυλακάς άνδρας τε καί γυναίκας, 5 ώς καί ο αρχιερεύς μαρτυρεί μοι καί πάν τό πρεσβυτέριον. παρ' ών καί επιστολάς δεξάμενος πρός τούς αδελφούς εις Δαμασκόν επορευόμην άξων καί τούς εκείσε όντας δεδεμένους εις Ιερουσαλήμίνα τιμωρηθώσιν.

6 Εγένετο δέ μοι πορευομένω καί εγγίζοντι τή Δαμασκώ περί μεσημβρίαν εξαίφνης εκ τούουρανούπεριαστράψαι φώς ικανόν περί εμέ, 7 έπεσά τε εις τό έδαφος καί ήκουσα φωνής λεγούσης μοι, Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; 8 εγώ δέ απεκρίθην, Τίς εί, κύριε; είπέν τε πρός με, Εγώ ειμι Ιησούς ο Ναζωραίος όν σύ διώκεις. 9 οι δέ σύν εμοί όντες τό μέν φώς εθεάσαντο τήν δέ φωνήν ουκ ήκουσαν τούλαλούντός μοι. 10 είπον δέ, Τί ποιήσω, κύριε; ο δέ κύριος είπεν πρός με, Αναστάς πορεύου εις Δαμασκόν, κακεί σοι λαληθήσεται περί πάντων ών τέτακταί σοι ποιήσαι. 11 ώς δέ ουκ ενέβλεπον από τής δόξης τούφωτός εκείνου, χειραγωγούμενος υπό τών συνόντων μοι ήλθον εις Δαμασκόν.

12 Ανανίας δέ τις, ανήρ ευλαβής κατά τόν νόμον, μαρτυρούμενος υπό πάντων τών κατοικούντων Ιουδαίων, 13 ελθών πρός με καί επιστάς είπέν μοι, Σαούλ αδελφέ, ανάβλεψον. καγώ αυτή τή ώραανέβλεψα εις αυτόν. 14 ο δέ είπεν,Οθεός τών πατέρων ημών προεχειρίσατό σε γνώναι τό θέλημα αυτούκαί ιδείν τόν δίκαιον καί ακούσαι φωνήν εκ τούστόματος αυτού, 15 ότι έση μάρτυς αυτώ πρός πάντας ανθρώπους ών εώρακας καί ήκουσας. 16 καί νύν τί μέλλεις; αναστάς βάπτισαι καί απόλουσαι τάς αμαρτίας σου επικαλεσάμενος τό όνομα αυτού.

17 Εγένετο δέ μοι υποστρέψαντι εις Ιερουσαλήμ καί προσευχομένου μου εν τώ ιερώ γενέσθαι με εν εκστάσει 18 καί ιδείν αυτόν λέγοντά μοι, Σπεύσον καί έξελθε εν τάχει εξ Ιερουσαλήμ, διότι ου παραδέξονταί σου μαρτυρίαν περί εμού. 19 καγώ είπον, Κύριε, αυτοί επίστανται ότι εγώ ήμην φυλακίζων καί δέρων κατά τάς συναγωγάς τούς πιστεύοντας επί σέ. 20 καί ότε εξεχύννετο τό αίμα Στεφάνου τούμάρτυρός σου, καί αυτός ήμην εφεστώς καί συνευδοκών καί φυλάσσων τά ιμάτια τών αναιρούντων αυτόν. 21 καί είπεν πρός με, Πορεύου, ότι εγώ εις έθνη μακράν εξαποστελώ σε.

22 Ήκουον δέ αυτούάχρι τούτου τούλόγου καί επήραν τήν φωνήν αυτών λέγοντες, Αίρε από τής γής τόν τοιούτον, ου γάρ καθήκεν αυτόν ζήν. 23 κραυγαζόντων τε αυτών καί ριπτούντων τά ιμάτια καί κονιορτόν βαλλόντων εις τόν αέρα, 24 εκέλευσεν ο χιλίαρχος εισάγεσθαι αυτόν εις τήν παρεμβολήν, είπας μάστιξιν ανετάζεσθαι αυτόνίνα επιγνώ δι' ήν αιτίαν ούτως επεφώνουν αυτώ. 25 ώς δέ προέτειναν αυτόν τοίς ιμάσιν είπεν πρός τόν εστώτα εκατόνταρχον ο Παύλος, Ει άνθρωπον Ρωμαίον καί ακατάκριτον έξεστιν υμίν μαστίζειν; 26 ακούσας δέ ο εκατοντάρχης προσελθών τώ χιλιάρχω απήγγειλεν λέγων, Τί μέλλεις ποιείν; ο γάρ άνθρωπος ούτος Ρωμαίός εστιν. 27 προσελθών δέ ο χιλίαρχος είπεν αυτώ, Λέγε μοι, σύ Ρωμαίος εί; ο δέ έφη, Ναί. 28 απεκρίθη δέ ο χιλίαρχος, Εγώ πολλούκεφαλαίου τήν πολιτείαν ταύτην εκτησάμην. ο δέ Παύλος έφη, Εγώ δέ καί γεγέννημαι. 29 ευθέως ούν απέστησαν απ' αυτούοι μέλλοντες αυτόν ανετάζειν. καί ο χιλίαρχος δέ εφοβήθη επιγνούς ότι Ρωμαίός εστιν καί ότι αυτόν ήν δεδεκώς.

30 Τή δέ επαύριον βουλόμενος γνώναι τό ασφαλές τό τί κατηγορείται υπό τών Ιουδαίων έλυσεν αυτόν, καί εκέλευσεν συνελθείν τούς αρχιερείς καί πάν τό συνέδριον, καί καταγαγών τόν Παύλον έστησεν εις αυτούς.

23:1 ατενίσας δέ ο Παύλος τώ συνεδρίω είπεν, Άνδρες αδελφοί, εγώ πάση συνειδήσει αγαθή πεπολίτευμαι τώ θεώ άχρι ταύτης τής ημέρας. 2 ο δέ αρχιερεύς Ανανίας επέταξεν τοίς παρεστώσιν αυτώ τύπτειν αυτούτό στόμα. 3 τότε ο Παύλος πρός αυτόν είπεν, Τύπτειν σε μέλλει ο θεός, τοίχε κεκονιαμένε. καί σύ κάθη κρίνων με κατά τόν νόμον, καί παρανομών κελεύεις με τύπτεσθαι; 4 οι δέ παρεστώτες είπαν, Τόν αρχιερέα τούθεούλοιδορείς; 5 έφη τε ο Παύλος, Ουκ ήδειν, αδελφοί, ότι εστίν αρχιερεύς. γέγραπται γάρ ότι Άρχοντα τούλαούσου ουκ ερείς κακώς.

6 Γνούς δέ ο Παύλος ότι τό έν μέρος εστίν Σαδδουκαίων τό δέ έτερον Φαρισαίων έκραζεν εν τώ συνεδρίω, Άνδρες αδελφοί, εγώ Φαρισαίός ειμι, υιός Φαρισαίων. περί ελπίδος καί αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι. 7 τούτο δέ αυτούειπόντος εγένετο στάσις τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων, καί εσχίσθη τό πλήθος. 8 Σαδδουκαίοι μέν γάρ λέγουσιν μή είναι ανάστασιν μήτε άγγελον μήτε πνεύμα, Φαρισαίοι δέ ομολογούσιν τά αμφότερα. 9 εγένετο δέ κραυγή μεγάλη, καί αναστάντες τινές τών γραμματέων τούμέρους τών Φαρισαίων διεμάχοντο λέγοντες, Ουδέν κακόν ευρίσκομεν εν τώ ανθρώπω τούτω. ει δέ πνεύμα ελάλησεν αυτώ ή άγγελος, 10 Πολλής δέ γινομένης στάσεως φοβηθείς ο χιλίαρχος μή διασπασθή ο Παύλος υπ' αυτών εκέλευσεν τό στράτευμα καταβάν αρπάσαι αυτόν εκ μέσου αυτών, άγειν τε εις τήν παρεμβολήν.

11 Τή δέ επιούση νυκτί επιστάς αυτώ ο κύριος είπεν, Θάρσει, ώς γάρ διεμαρτύρω τά περί εμούεις Ιερουσαλήμ ούτω σε δεί καί εις Ρώμην μαρτυρήσαι.

12 Γενομένης δέ ημέρας ποιήσαντες συστροφήν οι Ιουδαίοι ανεθεμάτισαν εαυτούς λέγοντες μήτε φαγείν μήτε πίειν έως ού αποκτείνωσιν τόν Παύλον. 13 ήσαν δέ πλείους τεσσεράκοντα οι ταύτην τήν συνωμοσίαν ποιησάμενοι. 14 οίτινες προσελθόντες τοίς αρχιερεύσιν καί τοίς πρεσβυτέροις είπαν, Αναθέματι ανεθεματίσαμεν εαυτούς μηδενός γεύσασθαι έως ού αποκτείνωμεν τόν Παύλον. 15 νύν ούν υμείς εμφανίσατε τώ χιλιάρχω σύν τώ συνεδρίω όπως καταγάγη αυτόν εις υμάς ώς μέλλοντας διαγινώσκειν ακριβέστερον τά περί αυτού. ημείς δέ πρό τούεγγίσαι αυτόν έτοιμοί εσμεν τούανελείν αυτόν. 16 Ακούσας δέ ο υιός τής αδελφής Παύλου τήν ενέδραν παραγενόμενος καί εισελθών εις τήν παρεμβολήν απήγγειλεν τώ Παύλω. 17 προσκαλεσάμενος δέ ο Παύλος ένα τών εκατονταρχών έφη, Τόν νεανίαν τούτον απάγαγε πρός τόν χιλίαρχον, έχει γάρ απαγγείλαί τι αυτώ. 18 ο μέν ούν παραλαβών αυτόν ήγαγεν πρός τόν χιλίαρχον καί φησίν,Οδέσμιος Παύλος προσκαλεσάμενός με ηρώτησεν τούτον τόν νεανίσκον αγαγείν πρός σέ, έχοντά τι λαλήσαί σοι. 19 επιλαβόμενος δέ τής χειρός αυτούο χιλίαρχος καί αναχωρήσας κατ' ιδίαν επυνθάνετο, Τί εστιν ό έχεις απαγγείλαί μοι; 20 είπεν δέ ότι Οι Ιουδαίοι συνέθεντο τούερωτήσαί σε όπως αύριον τόν Παύλον καταγάγης εις τό συνέδριον ώς μέλλον τι ακριβέστερον πυνθάνεσθαι περί αυτού. 21 σύ ούν μή πεισθής αυτοίς. ενεδρεύουσιν γάρ αυτόν εξ αυτών άνδρες πλείους τεσσεράκοντα, οίτινες ανεθεμάτισαν εαυτούς μήτε φαγείν μήτε πιείν έως ού ανέλωσιν αυτόν, καί νύν εισιν έτοιμοι προσδεχόμενοι τήν από σούεπαγγελίαν. 22 ο μέν ούν χιλίαρχος απέλυσε τόν νεανίσκον παραγγείλας μηδενί εκλαλήσαι ότι ταύτα ενεφάνισας πρός με.

23 Καί προσκαλεσάμενος δύο τινάς τών εκατονταρχών είπεν, Ετοιμάσατε στρατιώτας διακοσίους όπως πορευθώσιν έως Καισαρείας, καί ιππείς εβδομήκοντα καί δεξιολάβους διακοσίους, από τρίτης ώρας τής νυκτός, 24 κτήνη τε παραστήσαιίνα επιβιβάσαντες τόν Παύλον διασώσωσι πρός Φήλικα τόν ηγεμόνα, 25 γράψας επιστολήν έχουσαν τόν τύπον τούτον. 26 Κλαύδιος Λυσίας τώ κρατίστω ηγεμόνι Φήλικι χαίρειν. 27 Τόν άνδρα τούτον συλλημφθέντα υπό τών Ιουδαίων καί μέλλοντα αναιρείσθαι υπ' αυτών επιστάς σύν τώ στρατεύματι εξειλάμην, μαθών ότι Ρωμαίός εστιν. 28 βουλόμενός τε επιγνώναι τήν αιτίαν δι' ήν ενεκάλουν αυτώ κατήγαγον εις τό συνέδριον αυτών. 29 όν εύρον εγκαλούμενον περί ζητημάτων τούνόμου αυτών, μηδέν δέ άξιον θανάτου ή δεσμών έχοντα έγκλημα. 30 μηνυθείσης δέ μοι επιβουλής εις τόν άνδρα έσεσθαι, εξαυτής έπεμψα πρός σέ, παραγγείλας καί τοίς κατηγόροις λέγειν τά πρός αυτόν επί σού. 31 Οι μέν ούν στρατιώται κατά τό διατεταγμένον αυτοίς αναλαβόντες τόν Παύλον ήγαγον διά νυκτός εις τήν Αντιπατρίδα. 32 τή δέ επαύριον εάσαντες τούς ιππείς απέρχεσθαι σύν αυτώ υπέστρεψαν εις τήν παρεμβολήν. 33 οίτινες εισελθόντες εις τήν Καισάρειαν καί αναδόντες τήν επιστολήν τώ ηγεμόνι παρέστησαν καί τόν Παύλον αυτώ. 34 αναγνούς δέ καί επερωτήσας εκ ποίας επαρχείας εστίν καί πυθόμενος ότι από Κιλικίας, 35 Διακούσομαί σου, έφη, όταν καί οι κατήγοροί σου παραγένωνται. κελεύσας εν τώ πραιτωρίω τούΗρώδου φυλάσσεσθαι αυτόν.

24:1 Μετά δέ πέντε ημέρας κατέβη ο αρχιερεύς Ανανίας μετά πρεσβυτέρων τινών καί ρήτορος Τερτύλλου τινός, οίτινες ενεφάνισαν τώ ηγεμόνι κατά τούΠαύλου. 2 κληθέντος δέ αυτούήρξατο κατηγορείν ο Τέρτυλλος λέγων, Πολλής ειρήνης τυγχάνοντες διά σούκαί διορθωμάτων γινομένων τώ έθνει τούτω διά τής σής προνοίας, 3 πάντη τε καί πανταχούαποδεχόμεθα, κράτιστε Φήλιξ, μετά πάσης ευχαριστίας. 4ίνα δέ μή επί πλείόν σε εγκόπτω, παρακαλώ ακούσαί σε ημών συντόμως τή σή επιεικεία. 5 ευρόντες γάρ τόν άνδρα τούτον λοιμόν καί κινούντα στάσεις πάσιν τοίς Ιουδαίοις τοίς κατά τήν οικουμένην πρωτοστάτην τε τής τών Ναζωραίων αιρέσεως, 6 ός καί τό ιερόν επείρασεν βεβηλώσαι, όν καί εκρατήσαμεν, καί κατά τόν ημέτερον νόμον ηθελήσαμεν κρίναι. 7 παρελθών δέ Λυσίας ο χιλίαρχος μετά πολλής βίας εκ τών χειρών ημών απήγαγε 8 κελεύσας τούς κατηγόρους αυτούέρχεσθαι επί σέ. παρ' ού δυνήση αυτός ανακρίνας περί πάντων τούτων επιγνώναι ών ημείς κατηγορούμεν αυτού. 9 συνεπέθεντο δέ καί οι Ιουδαίοι φάσκοντες ταύτα ούτως έχειν.

10 Απεκρίθη τε ο Παύλος νεύσαντος αυτώ τούηγεμόνος λέγειν, Εκ πολλών ετών όντα σε κριτήν τώ έθνει τούτω επιστάμενος ευθύμως τά περί εμαυτούαπολογούμαι, 11 δυναμένου σου επιγνώναι ότι ου πλείους εισίν μοι ημέραι δώδεκα αφ' ης ανέβην προσκυνήσων εις Ιερουσαλήμ, 12 καί ούτε εν τώ ιερώ εύρόν με πρός τινα διαλεγόμενον ή επίστασιν ποιούντα όχλου ούτε εν ταίς συναγωγαίς ούτε κατά τήν πόλιν, 13 ουδέ παραστήσαι δύνανταί σοι περί ών νυνί κατηγορούσίν μου. 14 ομολογώ δέ τούτό σοι ότι κατά τήν οδόν ήν λέγουσιν αίρεσιν ούτως λατρεύω τώ πατρώω θεώ, πιστεύων πάσι τοίς κατά τόν νόμον καί τοίς εν τοίς προφήταις γεγραμμένοις, 15 ελπίδα έχων εις τόν θεόν, ήν καί αυτοί ούτοι προσδέχονται, ανάστασιν μέλλειν έσεσθαι δικαίων τε καί αδίκων. 16 εν τούτω καί αυτός ασκώ απρόσκοπον συνείδησιν έχειν πρός τόν θεόν καί τούς ανθρώπους διά παντός. 17 δι' ετών δέ πλειόνων ελεημοσύνας ποιήσων εις τό έθνος μου παρεγενόμην καί προσφοράς, 18 εν αίς εύρόν με ηγνισμένον εν τώ ιερώ, ου μετά όχλου ουδέ μετά θορύβου. 19 τινές δέ από τής Ασίας Ιουδαίοι, ούς έδει επί σούπαρείναι καί κατηγορείν εί τι έχοιεν πρός εμέ,έ 20 ή αυτοί ούτοι ειπάτωσαν τί εύρον αδίκημα στάντος μου επί τούσυνεδρίου 21 ή περί μιάς ταύτης φωνής ης εκέκραξα εν αυτοίς εστώς ότι Περί αναστάσεως νεκρών εγώ κρίνομαι σήμερον εφ' υμών.

22 Ανεβάλετο δέ αυτούς ο Φήλιξ, ακριβέστερον ειδώς τά περί τής οδού, είπας, Όταν Λυσίας ο χιλίαρχος καταβή διαγνώσομαι τά καθ' υμάς, 23 διαταξάμενος τώ εκατοντάρχη τηρείσθαι αυτόν έχειν τε άνεσιν καί μηδένα κωλύειν τών ιδίων αυτούυπηρετείν αυτώ.

24 Μετά δέ ημέρας τινάς παραγενόμενος ο Φήλιξ σύν Δρουσίλλη τή ιδίαγυναικί ούση Ιουδαίαμετεπέμψατο τόν Παύλον καί ήκουσεν αυτούπερί τής εις Χριστόν Ιησούν πίστεως. 25 διαλεγομένου δέ αυτούπερί δικαιοσύνης καί εγκρατείας καί τούκρίματος τούμέλλοντος έμφοβος γενόμενος ο Φήλιξ απεκρίθη, Τό νύν έχον πορεύου, καιρόν δέ μεταλαβών μετακαλέσομαί σε. 26 άμα καί ελπίζων ότι χρήματα δοθήσεται αυτώ υπό τούΠαύλου. διό καί πυκνότερον αυτόν μεταπεμπόμενος ώμίλει αυτώ.

27 Διετίας δέ πληρωθείσης έλαβεν διάδοχον ο Φήλιξ Πόρκιον Φήστον. θέλων τε χάριτα καταθέσθαι τοίς Ιουδαίοις ο Φήλιξ κατέλιπε τόν Παύλον δεδεμένον.

25:1 Φήστος ούν επιβάς τή επαρχείαμετά τρείς ημέρας ανέβη εις Ιεροσόλυμα από Καισαρείας, 2 ενεφάνισάν τε αυτώ οι αρχιερείς καί οι πρώτοι τών Ιουδαίων κατά τούΠαύλου, καί παρεκάλουν αυτόν 3 αιτούμενοι χάριν κατ' αυτούόπως μεταπέμψηται αυτόν εις Ιερουσαλήμ, ενέδραν ποιούντες ανελείν αυτόν κατά τήν οδόν. 4 ο μέν ούν Φήστος απεκρίθη τηρείσθαι τόν Παύλον εις Καισάρειαν, εαυτόν δέ μέλλειν εν τάχει εκπορεύεσθαι. 5 Οι ούν εν υμίν, φησίν, δυνατοί συγκαταβάντες εί τί εστιν εν τώ ανδρί άτοπον κατηγορείτωσαν αυτού.

6 Διατρίψας δέ εν αυτοίς ημέρας ου πλείουςοκτώ ή δέκα, καταβάς εις Καισάρειαν, τή επαύριον καθίσας επί τούβήματος εκέλευσεν τόν Παύλον αχθήναι. 7 παραγενομένου δέ αυτούπεριέστησαν αυτόν οι από Ιεροσολύμων καταβεβηκότες Ιουδαίοι, πολλά καί βαρέα αιτιώματα καταφέροντες ά ουκ ίσχυον αποδείξαι, 8 τούΠαύλου απολογουμένου ότι Ούτε εις τόν νόμον τών Ιουδαίων ούτε εις τό ιερόν ούτε εις Καίσαρά τι ήμαρτον. 9 ο Φήστος δέ θέλων τοίς Ιουδαίοις χάριν καταθέσθαι αποκριθείς τώ Παύλω είπεν, Θέλεις εις Ιεροσόλυμα αναβάς εκεί περί τούτων κριθήναι επ' εμού; 10 είπεν δέ ο Παύλος, Επί τούβήματος Καίσαρός εστώς ειμι, ού με δεί κρίνεσθαι. Ιουδαίους ουδέν ηδίκησα, ώς καί σύ κάλλιον επιγινώσκεις. 11 ει μέν ούν αδικώ καί άξιον θανάτου πέπραχά τι, ου παραιτούμαι τό αποθανείν. ει δέ ουδέν εστιν ών ούτοι κατηγορούσίν μου, ουδείς με δύναται αυτοίς χαρίσασθαι. Καίσαρα επικαλούμαι. 12 τότε ο Φήστος συλλαλήσας μετά τούσυμβουλίου απεκρίθη, Καίσαρα επικέκλησαι, επί Καίσαρα πορεύση.

13 Ημερών δέ διαγενομένων τινών Αγρίππας ο βασιλεύς καί Βερνίκη κατήντησαν εις Καισάρειαν ασπασάμενοι τόν Φήστον. 14 ώς δέ πλείους ημέρας διέτριβον εκεί, ο Φήστος τώ βασιλεί ανέθετο τά κατά τόν Παύλον λέγων, Ανήρ τίς εστιν καταλελειμμένος υπό Φήλικος δέσμιος, 15 περί ού γενομένου μου εις Ιεροσόλυμα ενεφάνισαν οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι τών Ιουδαίων, αιτούμενοι κατ' αυτούκαταδίκην. 16 πρός ούς απεκρίθην ότι ουκ έστιν έθος Ρωμαίοις χαρίζεσθαί τινα άνθρωπον πρίν ή ο κατηγορούμενος κατά πρόσωπον έχοι τούς κατηγόρους τόπον τε απολογίας λάβοι περί τούεγκλήματος. 17 συνελθόντων ούν αυτών ενθάδε αναβολήν μηδεμίαν ποιησάμενος τή εξής καθίσας επί τούβήματος εκέλευσα αχθήναι τόν άνδρα. 18 περί ού σταθέντες οι κατήγοροι ουδεμίαν αιτίαν έφερον ών εγώ υπενόουν πονηρών, 19 ζητήματα δέ τινα περί τής ιδίας δεισιδαιμονίας είχον πρός αυτόν καί περί τινος Ιησούτεθνηκότος, όν έφασκεν ο Παύλος ζήν. 20 απορούμενος δέ εγώ τήν περί τούτων ζήτησιν έλεγον ει βούλοιτο πορεύεσθαι εις Ιεροσόλυμα κακεί κρίνεσθαι περί τούτων. 21 τούδέ Παύλου επικαλεσαμένου τηρηθήναι αυτόν εις τήν τούΣεβαστούδιάγνωσιν, εκέλευσα τηρείσθαι αυτόν έως ού αναπέμψω αυτόν πρός Καίσαρα. 22 Αγρίππας δέ πρός τόν Φήστον, Εβουλόμην καί αυτός τούανθρώπου ακούσαι. Αύριον, φησίν, ακούση αυτού.

23 Τή ούν επαύριον ελθόντος τούΑγρίππα καί τής Βερνίκης μετά πολλής φαντασίας καί εισελθόντων εις τό ακροατήριον σύν τε χιλιάρχοις καί ανδράσιν τοίς κατ' εξοχήν τής πόλεως, καί κελεύσαντος τούΦήστου ήχθη ο Παύλος. 24 καί φησιν ο Φήστος, Αγρίππα βασιλεύκαί πάντες οι συμπαρόντες ημίν άνδρες, θεωρείτε τούτον περί ού άπαν τό πλήθος τών Ιουδαίων ενέτυχόν μοι έν τε Ιεροσολύμοις καί ενθάδε, βοώντες μή δείν αυτόν ζήν μηκέτι. 25 εγώ δέ κατελαβόμην μηδέν άξιον αυτόν θανάτου πεπραχέναι, αυτούδέ τούτου επικαλεσαμένου τόν Σεβαστόν έκρινα πέμπειν. 26 περί ού ασφαλές τι γράψαι τώ κυρίω ουκ έχω. διό προήγαγον αυτόν εφ' υμών καί μάλιστα επί σού, βασιλεύΑγρίππα, όπως τής ανακρίσεως γενομένης σχώ τί γράψω. 27 άλογον γάρ μοι δοκεί πέμποντα δέσμιον μή καί τάς κατ' αυτούαιτίας σημάναι.

26:1 Αγρίππας δέ πρός τόν Παύλον έφη, Επιτρέπεταί σοι περί σεαυτούλέγειν. τότε ο Παύλος εκτείνας τήν χείρα απελογείτο, 2 Περί πάντων ών εγκαλούμαι υπό Ιουδαίων, βασιλεύΑγρίππα, ήγημαι εμαυτόν μακάριον επί σούμέλλων σήμερον απολογείσθαι, 3 μάλιστα γνώστην όντα σε πάντων τών κατά Ιουδαίους εθών τε καί ζητημάτων. διό δέομαι μακροθύμως ακούσαί μου. 4 Τήν μέν ούν βίωσίν μου τήν εκ νεότητος τήν απ' αρχής γενομένην εν τώ έθνει μου έν τε Ιεροσολύμοις ίσασι πάντες οι Ιουδαίοι, 5 προγινώσκοντές με άνωθεν, εάν θέλωσι μαρτυρείν, ότι κατά τήν ακριβεστάτην αίρεσιν τής ημετέρας θρησκείας έζησα Φαρισαίος. 6 καί νύν επ' ελπίδι τής εις τούς πατέρας ημών επαγγελίας γενομένης υπό τούθεούέστηκα κρινόμενος, 7 εις ήν τό δωδεκάφυλον ημών εν εκτενείανύκτα καί ημέραν λατρεύον ελπίζει καταντήσαι. περί ης ελπίδος εγκαλούμαι υπό Ιουδαίων, βασιλεύ. 8 τί άπιστον κρίνεται παρ' υμίν ει ο θεός νεκρούς εγείρει; 9 εγώ μέν ούν έδοξα εμαυτώ πρός τό όνομα ΙησούτούΝαζωραίου δείν πολλά εναντία πράξαι. 10 ό καί εποίησα εν Ιεροσολύμοις, καί πολλούς τε τών αγίων εγώ εν φυλακαίς κατέκλεισα τήν παρά τών αρχιερέων εξουσίαν λαβών, αναιρουμένων τε αυτών κατήνεγκα ψήφον, 11 καί κατά πάσας τάς συναγωγάς πολλάκις τιμωρών αυτούς ηνάγκαζον βλασφημείν, περισσώς τε εμμαινόμενος αυτοίς εδίωκον έως καί εις τάς έξω πόλεις.

12 Εν οίς πορευόμενος εις τήν Δαμασκόν μετ' εξουσίας καί επιτροπής τής τών αρχιερέων 13 ημέρας μέσης κατά τήν οδόν είδον, βασιλεύ, ουρανόθεν υπέρ τήν λαμπρότητα τούηλίου περιλάμψαν με φώς καί τούς σύν εμοί πορευομένους. 14 πάντων τε καταπεσόντων ημών εις τήν γήν ήκουσα φωνήν λέγουσαν πρός με τή Εβραίδι διαλέκτω, Σαούλ Σαούλ, τί με διώκεις; σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν. 15 εγώ δέ είπα, Τίς εί, κύριε; ο δέ κύριος είπεν, Εγώ ειμι Ιησούς όν σύ διώκεις. 16 αλλά ανάστηθι καί στήθι επί τούς πόδας σου. εις τούτο γάρ ώφθην σοι, προχειρίσασθαί σε υπηρέτην καί μάρτυρα ών τε είδές με ών τεοφθήσομαί σοι, 17 εξαιρούμενός σε εκ τούλαούκαί εκ τών εθνών, εις ούς εγώ αποστέλλω σε 18 ανοίξαιοφθαλμούς αυτών, τούεπιστρέψαι από σκότους εις φώς καί τής εξουσίας τούΣατανά επί τόν θεόν, τούλαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών καί κλήρον εν τοίς ηγιασμένοις πίστει τή εις εμέ.

19 Όθεν, βασιλεύΑγρίππα, ουκ εγενόμην απειθής τή ουρανίωοπτασία, 20 αλλά τοίς εν Δαμασκώ πρώτόν τε καί Ιεροσολύμοις, πάσάν τε τήν χώραν τής Ιουδαίας καί τοίς έθνεσιν απήγγελλον μετανοείν καί επιστρέφειν επί τόν θεόν, άξια τής μετανοίας έργα πράσσοντας. 21 ένεκα τούτων με Ιουδαίοι συλλαβόμενοι όντα εν τώ ιερώ επειρώντο διαχειρίσασθαι. 22 επικουρίας ούν τυχών τής από τούθεούάχρι τής ημέρας ταύτης έστηκα μαρτυρόμενος μικρώ τε καί μεγάλω, ουδέν εκτός λέγων ών τε οι προφήται ελάλησαν μελλόντων γίνεσθαι καί Μωϋσής, 23 ει παθητός ο Χριστός, ει πρώτος εξ αναστάσεως νεκρών φώς μέλλει καταγγέλλειν τώ τε λαώ καί τοίς έθνεσιν.

24 Ταύτα δέ αυτούαπολογουμένου ο Φήστος μεγάλη τή φωνή φησιν, Μαίνη, Παύλε. τά πολλά σε γράμματα εις μανίαν περιτρέπει. 25 ο δέ Παύλος, Ου μαίνομαι, φησίν, κράτιστε Φήστε, αλλά αληθείας καί σωφροσύνης ρήματα αποφθέγγομαι. 26 επίσταται γάρ περί τούτων ο βασιλεύς, πρός όν καί παρρησιαζόμενος λαλώ. λανθάνειν γάρ αυτόν τι τούτων ου πείθομαι ουθέν, ου γάρ εστιν εν γωνίαπεπραγμένον τούτο. 27 πιστεύεις, βασιλεύΑγρίππα, τοίς προφήταις; οίδα ότι πιστεύεις. 28 ο δέ Αγρίππας πρός τόν Παύλον, Ενολίγω με πείθεις Χριστιανόν ποιήσαι. 29 ο δέ Παύλος, Ευξαίμην άν τ~Σω θεώ καί ενολίγω καί εν μεγάλω ου μόνον σέ αλλά καί πάντας τούς ακούοντάς μου σήμερον γενέσθαι τοιούτους οποίος καί εγώ ειμι, παρεκτός τών δεσμών τούτων.

30 Ανέστη τε ο βασιλεύς καί ο ηγεμών ή τε Βερνίκη καί οι συγκαθήμενοι αυτοίς, 31 καί αναχωρήσαντες ελάλουν πρός αλλήλους λέγοντες ότι Ουδέν θανάτου ή δεσμών άξιον τι πράσσει ο άνθρωπος ούτος. 32 Αγρίππας δέ τώ Φήστω έφη, Απολελύσθαι εδύνατο ο άνθρωπος ούτος ει μή επεκέκλητο Καίσαρα.

27:1 Ως δέ εκρίθη τούαποπλείν ημάς εις τήν Ιταλίαν, παρεδίδουν τόν τε Παύλον καί τινας ετέρους δεσμώτας εκατοντάρχηονόματι Ιουλίω σπείρης Σεβαστής. 2 επιβάντες δέ πλοίω Αδραμυττηνώ μέλλοντι πλείν εις τούς κατά τήν Ασίαν τόπους ανήχθημεν, όντος σύν ημίν Αριστάρχου Μακεδόνος Θεσσαλονικέως. 3 τή τε ετέρακατήχθημεν εις Σιδώνα, φιλανθρώπως τε ο Ιούλιος τώ Παύλω χρησάμενος επέτρεψεν πρός τούς φίλους πορευθέντι επιμελείας τυχείν. 4 κακείθεν αναχθέντες υπεπλεύσαμεν τήν Κύπρον διά τό τούς ανέμους είναι εναντίους, 5 τό τε πέλαγος τό κατά τήν Κιλικίαν καί Παμφυλίαν διαπλεύσαντες κατήλθομεν εις Μύρα τής Λυκίας. 6 κακεί ευρών ο εκατοντάρχης πλοίον Αλεξανδρίνον πλέον εις τήν Ιταλίαν ενεβίβασεν ημάς εις αυτό. 7 εν ικαναίς δέ ημέραις βραδυπλοούντες καί μόλις γενόμενοι κατά τήν Κνίδον, μή προσεώντος ημάς τούανέμου, υπεπλεύσαμεν τήν Κρήτην κατά Σαλμώνην, 8 μόλις τε παραλεγόμενοι αυτήν ήλθομεν εις τόπον τινά καλούμενον Καλούς Λιμένας, ώ εγγύς πόλις ήν Λασαία.

9 Ικανούδέ χρόνου διαγενομένου καί όντος ήδη επισφαλούς τούπλοός διά τό καί τήν νηστείαν ήδη παρεληλυθέναι, παρήνει ο Παύλος 10 λέγων αυτοίς, Άνδρες, θεωρώ ότι μετά ύβρεως καί πολλής ζημίας ου μόνον τούφορτίου καί τούπλοίου αλλά καί τών ψυχών ημών μέλλειν έσεσθαι τόν πλούν. 11 ο δέ εκατοντάρχης τώ κυβερνήτη καί τώ ναυκλήρω μάλλον επείθετο ή τοίς υπό Παύλου λεγομένοις. 12 ανευθέτου δέ τούλιμένος υπάρχοντος πρός παραχειμασίαν οι πλείονες έθεντο βουλήν αναχθήναι εκείθεν, εί πως δύναιντο καταντήσαντες εις Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμένα τής Κρήτης βλέποντα κατά λίβα καί κατά χώρον.

13 Υποπνεύσαντος δέ νότου δόξαντες τής προθέσεως κεκρατηκέναι, άραντες ασσον παρελέγοντο τήν Κρήτην. 14 μετ' ου πολύ δέ έβαλεν κατ' αυτής άνεμος τυφωνικός ο καλούμενος Ευρακύλων. 15 συναρπασθέντος δέ τούπλοίου καί μή δυναμένου αντοφθαλμείν τώ ανέμω επιδόντες εφερόμεθα. 16 νησίον δέ τι υποδραμόντες καλούμενον Καύδα ισχύσαμεν μόλις περικρατείς γενέσθαι τής σκάφης, 17 ήν άραντες βοηθείαις εχρώντο υποζωννύντες τό πλοίον. φοβούμενοί τε μή εις τήν Σύρτιν εκπέσωσιν, χαλάσαντες τό σκεύος, ούτως εφέροντο. 18 σφοδρώς δέ χειμαζομένων ημών τή εξής εκβολήν εποιούντο, 19 καί τή τρίτη αυτόχειρες τήν σκευήν τούπλοίου έρριψαν. 20 μήτε δέ ηλίου μήτε άστρων επιφαινόντων επί πλείονας ημέρας, χειμώνός τε ουκολίγου επικειμένου, λοιπόν περιηρείτο ελπίς πάσα τούσώζεσθαι ημάς.

21 Πολλής τε ασιτίας υπαρχούσης τότε σταθείς ο Παύλος εν μέσω αυτών είπεν, Έδει μέν, ώ άνδρες, πειθαρχήσαντάς μοι μή ανάγεσθαι από τής Κρήτης κερδήσαί τε τήν ύβριν ταύτην καί τήν ζημίαν. 22 καί τά νύν παραινώ υμάς ευθυμείν, αποβολή γάρ ψυχής ουδεμία έσται εξ υμών πλήν τούπλοίου. 23 παρέστη γάρ μοι ταύτη τή νυκτί τούθεούού ειμι εγώ, ώ καί λατρεύω, άγγελος 24 λέγων, Μή φοβού, Παύλε. Καίσαρί σε δεί παραστήναι, καί ιδού κεχάρισταί σοι ο θεός πάντας τούς πλέοντας μετά σού. 25 διό ευθυμείτε, άνδρες. πιστεύω γάρ τώ θεώ ότι ούτως έσται καθ' όν τρόπον λελάληταί μοι. 26 εις νήσον δέ τινα δεί ημάς εκπεσείν.

27 Ως δέ τεσσαρεσκαιδεκάτη νύξ εγένετο διαφερομένων ημών εν τώ Αδρία, κατά μέσον τής νυκτός υπενόουν οι ναύται προσάγειν τινά αυτοίς χώραν. 28 καί βολίσαντες εύρονοργυιάς είκοσι, βραχύ δέ διαστήσαντες καί πάλιν βολίσαντες εύρονοργυιάς δεκαπέντε. 29 φοβούμενοί τε μή που κατά τραχείς τόπους εκπέσωμεν, εκ πρύμνης ρίψαντες αγκύρας τέσσαρας ηύχοντο ημέραν γενέσθαι. 30 τών δέ ναυτών ζητούντων φυγείν εκ τούπλοίου καί χαλασάντων τήν σκάφην εις τήν θάλασσαν προφάσει ώς εκ πρώρης αγκύρας μελλόντων εκτείνειν, 31 είπεν ο Παύλος τώ εκατοντάρχη καί τοίς στρατιώταις, Εάν μή ούτοι μείνωσιν εν τώ πλοίω, υμείς σωθήναι ου δύνασθε. 32 τότε απέκοψαν οι στρατιώται τά σχοινία τής σκάφης καί είασαν αυτήν εκπεσείν.

33 Άχρι δέ ού ημέρα ήμελλεν γίνεσθαι παρεκάλει ο Παύλος άπαντας μεταλαβείν τροφής λέγων, Τεσσαρεσκαιδεκάτην σήμερον ημέραν προσδοκώντες άσιτοι διατελείτε, μηθέν προσλαβόμενοι. 34 διό παρακαλώ υμάς μεταλαβείν τροφής, τούτο γάρ πρός τής υμετέρας σωτηρίας υπάρχει. ουδενός γάρ υμών θρίξ από τής κεφαλής απολείται. 35 είπας δέ ταύτα καί λαβών άρτον ευχαρίστησεν τώ θεώ ενώπιον πάντων καί κλάσας ήρξατο εσθίειν. 36 εύθυμοι δέ γενόμενοι πάντες καί αυτοί προσελάβοντο τροφής. 37 ήμεθα δέ αι πάσαι ψυχαί εν τώ πλοίω διακόσιαι εβδομήκοντα έξ. 38 κορεσθέντες δέ τροφής εκούφιζον τό πλοίον εκβαλλόμενοι τόν σίτον εις τήν θάλασσαν.

39 Ότε δέ ημέρα εγένετο, τήν γήν ουκ επεγίνωσκον, κόλπον δέ τινα κατενόουν έχοντα αιγιαλόν εις όν εβουλεύοντο ει δύναιντο εξώσαι τό πλοίον. 40 καί τάς αγκύρας περιελόντες είων εις τήν θάλασσαν, άμα ανέντες τάς ζευκτηρίας τών πηδαλίων, καί επάραντες τόν αρτέμωνα τή πνεούση κατείχον εις τόν αιγιαλόν. 41 περιπεσόντες δέ εις τόπον διθάλασσον επέκειλαν τήν ναύν, καί η μέν πρώρα ερείσασα έμεινεν ασάλευτος, η δέ πρύμνα ελύετο υπό τής βίας τών κυμάτων. 42 τών δέ στρατιωτών βουλή εγένετοίνα τούς δεσμώτας αποκτείνωσιν, μή τις εκκολυμβήσας διαφύγη. 43 ο δέ εκατοντάρχης βουλόμενος διασώσαι τόν Παύλον εκώλυσεν αυτούς τούβουλήματος, εκέλευσέν τε τούς δυναμένους κολυμβάν απορίψαντας πρώτους επί τήν γήν εξιέναι, 44 καί τούς λοιπούς ούς μέν επί σανίσιν ούς δέ επί τινων τών από τούπλοίου. καί ούτως εγένετο πάντας διασωθήναι επί τήν γήν.

28:1 Καί διασωθέντες τότε επέγνωμεν ότι Μελίτη η νήσος καλείται. 2 οί τε βάρβαροι παρείχον ου τήν τυχούσαν φιλανθρωπίαν ημίν, άψαντες γάρ πυράν προσελάβοντο πάντας ημάς διά τόν υετόν τόν εφεστώτα καί διά τό ψύχος. 3 συστρέψαντος δέ τούΠαύλου φρυγάνων τι πλήθος καί επιθέντος επί τήν πυράν, έχιδνα από τής θέρμης εξελθούσα καθήψεν τής χειρός αυτού. 4 ώς δέ είδον οι βάρβαροι κρεμάμενον τό θηρίον εκ τής χειρός αυτού, πρός αλλήλους έλεγον, Πάντως φονεύς εστιν ο άνθρωπος ούτος όν διασωθέντα εκ τής θαλάσσης η δίκη ζήν ουκ είασεν. 5 ο μέν ούν αποτινάξας τό θηρίον εις τό πύρ έπαθεν ουδέν κακόν. 6 οι δέ προσεδόκων αυτόν μέλλειν πίμπρασθαι ή καταπίπτειν άφνω νεκρόν. επί πολύ δέ αυτών προσδοκώντων καί θεωρούντων μηδέν άτοπον εις αυτόν γινόμενον, μεταβαλόμενοι έλεγον αυτόν είναι θεόν. 7 Εν δέ τοίς περί τόν τόπον εκείνον υπήρχεν χωρία τώ πρώτω τής νήσουονόματι Ποπλίω, ός αναδεξάμενος ημάς τρείς ημέρας φιλοφρόνως εξένισεν. 8 εγένετο δέ τόν πατέρα τούΠοπλίου πυρετοίς καί δυσεντερίω συνεχόμενον κατακείσθαι, πρός όν ο Παύλος εισελθών καί προσευξάμενος επιθείς τάς χείρας αυτώ ιάσατο αυτόν. 9 τούτου δέ γενομένου καί οι λοιποί οι εν τή νήσω έχοντες ασθενείας προσήρχοντο καί εθεραπεύοντο, 10 οί καί πολλαίς τιμαίς ετίμησαν ημάς καί αναγομένοις επέθεντο τά πρός τάς χρείας.

11 Μετά δέ τρείς μήνας ανήχθημεν εν πλοίω παρακεχειμακότι εν τή νήσω Αλεξανδρίνω, παρασήμω Διοσκούροις. 12 καί καταχθέντες εις Συρακούσας επεμείναμεν ημέρας τρείς, 13 όθεν περιελόντες κατηντήσαμεν εις Ρήγιον. καί μετά μίαν ημέραν επιγενομένου νότου δευτεραίοι ήλθομεν εις Ποτιόλους, 14 ού ευρόντες αδελφούς παρεκλήθημεν παρ' αυτοίς επιμείναι ημέρας επτά. καί ούτως εις τήν Ρώμην ήλθαμεν. 15 κακείθεν οι αδελφοί ακούσαντες τά περί ημών ήλθαν εις απάντησιν ημίν άχρι Αππίου Φόρου καί Τριών Ταβερνών, ούς ιδών ο Παύλος ευχαριστήσας τώ θεώ έλαβε θάρσος.

16 Ότε δέ εισήλθομεν εις Ρώμην, επετράπη τώ Παύλω μένειν καθ' εαυτόν σύν τώ φυλάσσοντι αυτόν στρατιώτη.

17 Εγένετο δέ μετά ημέρας τρείς συγκαλέσασθαι αυτόν τούς όντας τών Ιουδαίων πρώτους. συνελθόντων δέ αυτών έλεγεν πρός αυτούς, Εγώ, άνδρες αδελφοί, ουδέν εναντίον ποιήσας τώ λαώ ή τοίς έθεσι τοίς πατρώοις δέσμιος εξ Ιεροσολύμων παρεδόθην εις τάς χείρας τών Ρωμαίων, 18 οίτινες ανακρίναντές με εβούλοντο απολύσαι διά τό μηδεμίαν αιτίαν θανάτου υπάρχειν εν εμοί. 19 αντιλεγόντων δέ τών Ιουδαίων ηναγκάσθην επικαλέσασθαι Καίσαρα, ουχ ώς τούέθνους μου έχων τι κατηγορείν. 20 διά ταύτην ούν τήν αιτίαν παρεκάλεσα υμάς ιδείν καί προσλαλήσαι, ένεκεν γάρ τής ελπίδος τούΙσραήλ τήν άλυσιν ταύτην περίκειμαι. 21 οι δέ πρός αυτόν είπαν, Ημείς ούτε γράμματα περί σούεδεξάμεθα από τής Ιουδαίας, ούτε παραγενόμενός τις τών αδελφών απήγγειλεν ή ελάλησέν τι περί σούπονηρόν. 22 αξιούμεν δέ παρά σούακούσαι ά φρονείς, περί μέν γάρ τής αιρέσεως ταύτης γνωστόν ημίν εστιν ότι πανταχούαντιλέγεται.

23 Ταξάμενοι δέ αυτώ ημέραν ήλθον πρός αυτόν εις τήν ξενίαν πλείονες, οίς εξετίθετο διαμαρτυρόμενος τήν βασιλείαν τούθεούπείθων τε αυτούς περί τούΙησούαπό τε τούνόμου Μωϋσέως καί τών προφητών από πρωΓϊ έως εσπέρας. 24 καί οι μέν επείθοντο τοίς λεγομένοις, οι δέ ηπίστουν. 25 ασύμφωνοι δέ όντες πρός αλλήλους απελύοντο, ειπόντος τούΠαύλου ρήμα έν ότι Καλώς τό πνεύμα τό άγιον ελάλησεν διά Ησαίου τούπροφήτου πρός τούς πατέρας υμών 26 λέγων,

   Πορεύθητι πρός τόν λαόν τούτον καί ειπόν,

       Ακοή ακούσετε καί ου μή ίδητε.

27     επαχύνθη γάρ η καρδία τούλαούτούτου

       καί τοίς ωσίν βαρέως ήκουσαν

   καί τούςοφθαλμούς εκάμμυσαν.

       μήποτε ίδωσιν τοίςοφθαλμοίς

   καί τοίς ωσίν ακούσωσιν

       καί τή καρδίασυνώσιν καί επιστρέψωσιν,

   καί ιάσομαι αυτούς.

28 Γνωστόν ούν έστω υμίν ότι τοίς έθνεσιν απεστάλη τούτο τό σωτήριον τούθεού. αυτοί καί ακούσονται. 29 καί ταύτα αυτούειπόντος απήλθον οι Ιουδαίοι, πολλήν έχοντες εν εαυτοίς συζήτησιν.

30 Ενέμεινεν δέ διετίαν όλην εν ιδίω μισθώματι καί απεδέχετο πάντας τούς εισπορευομένους πρός αυτόν, 31 κηρύσσων τήν βασιλείαν τούθεούκαί διδάσκων τά περί τούκυρίου ΙησούΧριστούμετά πάσης παρρησίας ακωλύτως.