ΠΡΟΣ ΠΕΤΡΟΥ Α'

1:1 Πέτρος απόστολος ΙησούΧριστούεκλεκτοίς παρεπιδήμοις διασποράς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας, καί Βιθυνίας, 2 κατά πρόγνωσιν θεούπατρός, εν αγιασμώ πνεύματος, εις υπακοήν καί ραντισμόν αίματος ΙησούΧριστού. χάρις υμίν καί ειρήνη πληθυνθείη.

3 Ευλογητός ο θεός καί πατήρ τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, ο κατά τό πολύ αυτούέλεος αναγεννήσας ημάς εις ελπίδα ζώσαν δι' αναστάσεως ΙησούΧριστούεκ νεκρών, 4 εις κληρονομίαν άφθαρτον καί αμίαντον καί αμάραντον, τετηρημένην εν ουρανοίς εις υμάς 5 τούς εν δυνάμει θεούφρουρουμένους διά πίστεως εις σωτηρίαν ετοίμην αποκαλυφθήναι εν καιρώ εσχάτω. 6 εν ώ αγαλλιάσθε,ολίγον άρτι ει δέον εστίν λυπηθέντες εν ποικίλοις πειρασμοίς, 7ίνα τό δοκίμιον υμών τής πίστεως πολυτιμότερον χρυσίου τούαπολλυμένου, διά πυρός δέ δοκιμαζομένου, ευρεθή εις έπαινον καί δόξαν καί τιμήν εν αποκαλύψει ΙησούΧριστού. 8 όν ουκ ιδόντες αγαπάτε, εις όν άρτι μή ορώντες πιστεύοντες δέ αγαλλιάσθε χαράανεκλαλήτω καί δεδοξασμένη, 9 κομιζόμενοι τό τέλος τής πίστεως υμών σωτηρίαν ψυχών.

10 Περί ης σωτηρίας εξεζήτησαν καί εξηραύνησαν προφήται οι περί τής εις υμάς χάριτος προφητεύσαντες, 11 εραυνώντες εις τίνα ή ποίον καιρόν εδήλου τό εν αυτοίς πνεύμα Χριστούπρομαρτυρόμενον τά εις Χριστόν παθήματα καί τάς μετά ταύτα δόξας. 12 οίς απεκαλύφθη ότι ουχ εαυτοίς υμίν δέ διηκόνουν αυτά, ά νύν ανηγγέλη υμίν διά τών ευαγγελισαμένων υμάς εν πνεύματι αγίω αποσταλέντι απ' ουρανού, εις ά επιθυμούσιν άγγελοι παρακύψαι.

13 Διό αναζωσάμενοι τάςοσφύας τής διανοίας υμών, νήφοντες, τελείως ελπίσατε επί τήν φερομένην υμίν χάριν εν αποκαλύψει ΙησούΧριστού. 14 ώς τέκνα υπακοής, μή συσχηματιζόμενοι ταίς πρότερον εν τή αγνοίαυμών επιθυμίαις, 15 αλλά κατά τόν καλέσαντα υμάς άγιον καί αυτοί άγιοι εν πάση αναστροφή γενήθητε, 16 διότι γέγραπται ότι Άγιοι έσεσθε, ότι εγώ άγιος ειμι.

17 Καί ει πατέρα επικαλείσθε τόν απροσωπολήμπτως κρίνοντα κατά τό εκάστου έργον, εν φόβω τόν τής παροικίας υμών χρόνον αναστράφητε, 18 ειδότες ότι ου φθαρτοίς, αργυρίω ή χρυσίω ελυτρώθητε εκ τής ματαίας υμών αναστροφής πατροπαραδότου, 19 αλλά τιμίω αίματι ώς αμνούαμώμου καί ασπίλου Χριστού, 20 προεγνωσμένου μέν πρό καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δέ επ' εσχάτου τών χρόνων δι' υμάς 21 τούς δι' αυτούπιστούς εις θεόν τόν εγείραντα αυτόν εκ νεκρών καί δόξαν αυτώ δόντα, ώστε τήν πίστιν υμών καί ελπίδα είναι εις θεόν.

22 Τάς ψυχάς υμών ηγνικότες εν τή υπακοή τής αληθείας εις φιλαδελφίαν ανυπόκριτον, εκ καθαράς καρδίας αλλήλους αγαπήσατε εκτενώς, 23 αναγεγεννημένοι ουκ εκ σποράς φθαρτής αλλά αφθάρτου, διά λόγου ζώντος θεούκαί μένοντος. 24 διότι

   πάσα σάρξ ώς χόρτος,

           καί πάσα δόξα αυτής ώς άνθος χόρτου.

   εξηράνθη ο χόρτος,

           καί τό άνθος εξέπεσεν.

25 τό δέ ρήμα κυρίου μένει εις τόν αιώνα.

τούτο δέ εστιν τό ρήμα τό ευαγγελισθέν εις υμάς.

2:1 Αποθέμενοι ούν πάσαν κακίαν καί πάντα δόλον καί υποκρίσεις καί φθόνους καί πάσας καταλαλιάς, 2 ώς αρτιγέννητα βρέφη τό λογικόν άδολον γάλα επιποθήσατε,ίνα εν αυτώ αυξηθήτε εις σωτηρίαν, 3 ει εγεύσασθε ότι χρηστός ο κύριος. 4 πρός όν προσερχόμενοι, λίθον ζώντα, υπό ανθρώπων μέν αποδεδοκιμασμένον παρά δέ θεώ εκλεκτόν έντιμον, 5 καί αυτοί ώς λίθοι ζώντες οικοδομείσθε οίκος πνευματικός εις ιεράτευμα άγιον, ανενέγκαι πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους τώ θεώ διά ΙησούΧριστού. 6 διότι περιέχει εν γραφή,

   Ιδού τίθημι εν Σιών λίθον

       ακρογωνιαίον εκλεκτόν έντιμον,

   καί ο πιστεύων επ' αυτώ

       ου μή καταισχυνθή.

7 υμίν ούν η τιμή τοίς πιστεύουσιν. απιστούσιν δέ

   λίθος όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες

       ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας

8 καί

   λίθος προσκόμματος

       καί πέτρα σκανδάλου.

οί προσκόπτουσιν τώ λόγω απειθούντες, εις ό καί ετέθησαν.

9 Υμείς δέ γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός εις περιποίησιν, όπως τάς αρετάς εξαγγείλητε τούεκ σκότους υμάς καλέσαντος εις τό θαυμαστόν αυτούφώς.

10     οί ποτε ου λαός

       νύν δέ λαός θεού,

   οι ουκ ηλεημένοι

       νύν δέ ελεηθέντες.

11 Αγαπητοί, παρακαλώ ώς παροίκους καί παρεπιδήμους απέχεσθαι τών σαρκικών επιθυμιών, αίτινες στρατεύονται κατά τής ψυχής. 12 τήν αναστροφήν υμών εν τοίς έθνεσιν έχοντες καλήν,ίνα, εν ώ καταλαλούσιν υμών ώς κακοποιών, εκ τών καλών έργων εποπτεύοντες δοξάσωσιν τόν θεόν εν ημέραεπισκοπής.

13 Υποτάγητε πάση ανθρωπίνη κτίσει διά τόν κύριον. είτε βασιλεί ώς υπερέχοντι, 14 είτε ηγεμόσιν ώς δι' αυτούπεμπομένοις εις εκδίκησιν κακοποιών έπαινον δέ αγαθοποιών. 15 ότι ούτως εστίν τό θέλημα τούθεού, αγαθοποιούντας φιμούν τήν τών αφρόνων ανθρώπων αγνωσίαν. 16 ώς ελεύθεροι, καί μή ώς επικάλυμμα έχοντες τής κακίας τήν ελευθερίαν, αλλ' ώς θεούδούλοι. 17 πάντας τιμήσατε, τήν αδελφότητα αγαπάτε, τόν θεόν φοβείσθε, τόν βασιλέα τιμάτε.

18 Οι οικέται υποτασσόμενοι εν παντί φόβω τοίς δεσπόταις, ου μόνον τοίς αγαθοίς καί επιεικέσιν αλλά καί τοίς σκολιοίς. 19 τούτο γάρ χάρις ει διά συνείδησιν θεούυποφέρει τις λύπας πάσχων αδίκως. 20 ποίον γάρ κλέος ει αμαρτάνοντες καί κολαφιζόμενοι υπομενείτε; αλλ' ει αγαθοποιούντες καί πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά θεώ. 21 εις τούτο γάρ εκλήθητε, ότι καί Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόνίνα επακολουθήσητε τοίς ίχνεσιν αυτού.

22 ός αμαρτίαν ουκ εποίησεν

       ουδέ ευρέθη δόλος εν τώ στόματι αυτού.

23 ός λοιδορούμενος ουκ αντελοιδόρει, πάσχων ουκ ηπείλει, παρεδίδου δέ τώ κρίνοντι δικαίως. 24 ός τάς αμαρτίας ημών αυτός ανήνεγκεν εν τώ σώματι αυτούεπί τό ξύλον,ίνα ταίς αμαρτίαις απογενόμενοι τή δικαιοσύνη ζήσωμεν. ού τώ μώλωπι ιάθητε. 25 ήτε γάρ ώς πρόβατα πλανώμενοι, αλλά επεστράφητε νύν επί τόν ποιμένα καί επίσκοπον τών ψυχών υμών.

3:1 Ομοίως αι γυναίκες υποτασσόμεναι τοίς ιδίοις ανδράσιν,ίνα καί εί τινες απειθούσιν τώ λόγω διά τής τών γυναικών αναστροφής άνευ λόγου κερδηθήσονται 2 εποπτεύσαντες τήν εν φόβω αγνήν αναστροφήν υμών. 3 ών έστω ουχ ο έξωθεν εμπλοκής τριχών καί περιθέσεως χρυσίων ή ενδύσεως ιματίων κόσμος, 4 αλλ' ο κρυπτός τής καρδίας άνθρωπος εν τώ αφθάρτω τούπραέως καί ησυχίου πνεύματος, ό εστιν ενώπιον τούθεούπολυτελές. 5 ούτως γάρ ποτε καί αι άγιαι γυναίκες αι ελπίζουσαι εις θεόν εκόσμουν εαυτάς, υποτασσόμεναι τοίς ιδίοις ανδράσιν, 6 ώς Σάρρα υπήκουσεν τώ Αβραάμ, κύριον αυτόν καλούσα. ης εγενήθητε τέκνα αγαθοποιούσαι καί μή φοβούμεναι μηδεμίαν πτόησιν.

7 Οι άνδρες ομοίως συνοικούντες κατά γνώσιν, ώς ασθενεστέρω σκεύει τώ γυναικείω απονέμοντες τιμήν, ώς καί συγκληρονόμοις χάριτος ζωής, εις τό μή εγκόπτεσθαι τάς προσευχάς υμών.

8 Τό δέ τέλος πάντες ομόφρονες, συμπαθείς, φιλάδελφοι, εύσπλαγχνοι, ταπεινόφρονες, 9 μή αποδιδόντες κακόν αντί κακούή λοιδορίαν αντί λοιδορίας, τουναντίον δέ ευλογούντες, ότι εις τούτο εκλήθητείνα ευλογίαν κληρονομήσητε.

10     ο γάρ θέλων ζωήν αγαπάν

           καί ιδείν ημέρας αγαθάς

       παυσάτω τήν γλώσσαν από κακού

           καί χείλη τούμή λαλήσαι δόλον,

11     εκκλινάτω δέ από κακούκαί ποιησάτω αγαθόν,

           ζητησάτω ειρήνην καί διωξάτω αυτήν.

12     ότιοφθαλμοί κυρίου

           επί δικαίους

       καί ώτα αυτούεις δέησιν αυτών,

           πρόσωπον δέ κυρίου επί ποιούντας κακά.

13 Καί τίς ο κακώσων υμάς εάν τούαγαθούζηλωταί γένησθε; 14 αλλ' ει καί πάσχοιτε διά δικαιοσύνην, μακάριοι. τόν δέ φόβον αυτών μή φοβηθήτε μηδέ ταραχθήτε, 15 κύριον δέ τόν Χριστόν αγιάσατε εν ταίς καρδίαις υμών, έτοιμοι αεί πρός απολογίαν παντί τώ αιτούντι υμάς λόγον περί τής εν υμίν ελπίδος, 16 αλλά μετά πραύτητος καί φόβου, συνείδησιν έχοντες αγαθήν,ίνα εν ώ καταλαλείσθε καταισχυνθώσιν οι επηρεάζοντες υμών τήν αγαθήν εν Χριστώ αναστροφήν. 17 κρείττον γάρ αγαθοποιούντας, ει θέλοι τό θέλημα τούθεού, πάσχειν ή κακοποιούντας. 18 ότι καί Χριστός άπαξ περί αμαρτιών έπαθεν, δίκαιος υπέρ αδίκων,ίνα υμάς προσαγάγη τώ θεώ, θανατωθείς μέν σαρκί ζωοποιηθείς δέ πνεύματι. 19 εν ώ καί τοίς εν φυλακή πνεύμασιν πορευθείς εκήρυξεν, 20 απειθήσασίν ποτε ότε απεξεδέχετο η τούθεούμακροθυμία εν ημέραις Νώε κατασκευαζομένης κιβωτού, εις ήνολίγοι, τούτ' έστινοκτώ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ύδατος. 21 ό καί υμάς αντίτυπον νύν σώζει βάπτισμα, ου σαρκός απόθεσις ρύπου αλλά συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις θεόν, δι' αναστάσεως ΙησούΧριστού, 22 ός εστιν εν δεξιάτούθεού, πορευθείς εις ουρανόν, υποταγέντων αυτώ αγγέλων καί εξουσιών καί δυνάμεων.

4:1 Χριστούούν παθόντος σαρκί καί υμείς τήν αυτήν έννοιαν οπλίσασθε, ότι ο παθών σαρκί πέπαυται αμαρτίας, 2 εις τό μηκέτι ανθρώπων επιθυμίαις αλλά θελήματι θεούτόν επίλοιπον εν σαρκί βιώσαι χρόνον. 3 αρκετός γάρ ο παρεληλυθώς χρόνος τό βούλημα τών εθνών κατειργάσθαι, πεπορευμένους εν ασελγείαις, επιθυμίαις, οινοφλυγίαις, κώμοις, πότοις, καί αθεμίτοις ειδωλολατρίαις. 4 εν ώ ξενίζονται μή συντρεχόντων υμών εις τήν αυτήν τής ασωτίας ανάχυσιν, βλασφημούντες. 5 οί αποδώσουσιν λόγον τώ ετοίμως έχοντι κρίναι ζώντας καί νεκρούς. 6 εις τούτο γάρ καί νεκροίς ευηγγελίσθηίνα κριθώσι μέν κατά ανθρώπους σαρκί ζώσι δέ κατά θεόν πνεύματι.

7 Πάντων δέ τό τέλος ήγγικεν. σωφρονήσατε ούν καί νήψατε εις προσευχάς. 8 πρό πάντων τήν εις εαυτούς αγάπην εκτενή έχοντες, ότι αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. 9 φιλόξενοι εις αλλήλους άνευ γογγυσμού. 10 έκαστος καθώς έλαβεν χάρισμα, εις εαυτούς αυτό διακονούντες ώς καλοί οικονόμοι ποικίλης χάριτος θεού. 11 εί τις λαλεί, ώς λόγια θεού. εί τις διακονεί, ώς εξ ισχύος ης χορηγεί ο θεός.ίνα εν πάσιν δοξάζηται ο θεός διά ΙησούΧριστού, ώ εστιν η δόξα καί τό κράτος εις τούς αιώνας τών αιώνων. αμήν.

12 Αγαπητοί, μή ξενίζεσθε τή εν υμίν πυρώσει πρός πειρασμόν υμίν γινομένη ώς ξένου υμίν συμβαίνοντος, 13 αλλά καθό κοινωνείτε τοίς τούΧριστούπαθήμασιν χαίρετε,ίνα καί εν τή αποκαλύψει τής δόξης αυτούχαρήτε αγαλλιώμενοι. 14 ειονειδίζεσθε ενονόματι Χριστού, μακάριοι, ότι τό τής δόξης καί τό τούθεούπνεύμα εφ' υμάς αναπαύεται. 15 μή γάρ τις υμών πασχέτω ώς φονεύς ή κλέπτης ή κακοποιός ή ώς αλλοτριεπίσκοπος. 16 ει δέ ώς Χριστιανός, μή αισχυνέσθω, δοξαζέτω δέ τόν θεόν εν τώονόματι τούτω. 17 ότι ο καιρός τούάρξασθαι τό κρίμα από τούοίκου τούθεού. ει δέ πρώτον αφ' ημών, τί τό τέλος τών απειθούντων τώ τούθεούευαγγελίω;

18 καί ει ο δίκαιος μόλις σώζεται,

           ο ασεβής καί αμαρτωλός πούφανείται;

19 ώστε καί οι πάσχοντες κατά τό θέλημα τούθεούπιστώ κτίστη παρατιθέσθωσαν τάς ψυχάς αυτών εν αγαθοποιία.

5:1 Πρεσβυτέρους ούν εν υμίν παρακαλώ ο συμπρεσβύτερος καί μάρτυς τών τούΧριστούπαθημάτων, ο καί τής μελλούσης αποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός. 2 ποιμάνατε τό εν υμίν ποίμνιον τούθεούεπισκοπούντες μή αναγκαστώς αλλά εκουσίως κατά θεόν, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, 3 μηδ' ώς κατακυριεύοντες τών κλήρων αλλά τύποι γινόμενοι τούποιμνίου. 4 καί φανερωθέντος τούαρχιποίμενος κομιείσθε τόν αμαράντινον τής δόξης στέφανον.

5 Ομοίως, νεώτεροι, υποτάγητε πρεσβυτέροις. πάντες δέ αλλήλοις τήν ταπεινοφροσύνην εγκομβώσασθε, ότι

   Ο θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται,

           ταπεινοίς δέ δίδωσιν χάριν.

6 Ταπεινώθητε ούν υπό τήν κραταιάν χείρα τούθεού,ίνα υμάς υψώση εν καιρώ, 7 πάσαν τήν μέριμναν υμών επιρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών.

8 Νήψατε, γρηγορήσατε. ο αντίδικος υμών διάβολος ώς λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τινα καταπιείν. 9 ώ αντίστητε στερεοί τή πίστει, ειδότες τά αυτά τών παθημάτων τή εν τώ κόσμω υμών αδελφότητι επιτελείσθαι. 10Οδέ θεός πάσης χάριτος, ο καλέσας υμάς εις τήν αιώνιον αυτούδόξαν εν Χριστώ Ιησού,ολίγον παθόντας αυτός καταρτίσει, στηρίξει, σθενώσει, θεμελιώσει. 11 αυτώ τό κράτος εις τούς αιώνας. αμήν.

12 Διά Σιλουανούυμίν τούπιστούαδελφού, ώς λογίζομαι, δι'ολίγων έγραψα, παρακαλών καί επιμαρτυρών ταύτην είναι αληθή χάριν τούθεού. εις ήν στήτε. 13 Ασπάζεται υμάς η εν Βαβυλώνι συνεκλεκτή καί Μάρκος ο υιός μου. 14 ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγάπης. ειρήνη υμίν πάσιν τοίς εν Χριστώ.