ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β'

   1:1 Παύλος απόστολος ΧριστούΙησούδιά θελήματος θεού, καί Τιμόθεος ο αδελφός, τή εκκλησίατούθεούτή ούση εν Κορίνθω, σύν τοίς αγίοις πάσιν τοίς ούσιν εν όλη τή Αχαία. 2 χάρις υμίν καί ειρήνη από θεούπατρός ημών καί κυρίου ΙησούΧριστού.

3 Ευλογητός ο θεός καί πατήρ τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, ο πατήρ τών οικτιρμών καί θεός πάσης παρακλήσεως, 4 ο παρακαλών ημάς επί πάση τή θλίψει ημών, εις τό δύνασθαι ημάς παρακαλείν τούς εν πάση θλίψει διά τής παρακλήσεως ης παρακαλούμεθα αυτοί υπό τούθεού. 5 ότι καθώς περισσεύει τά παθήματα τούΧριστούεις ημάς, ούτως διά τούΧριστούπερισσεύει καί η παράκλησις ημών. 6 είτε δέ θλιβόμεθα, υπέρ τής υμών παρακλήσεως καί σωτηρίας. είτε παρακαλούμεθα, υπέρ τής υμών παρακλήσεως τής ενεργουμένης εν υπομονή τών αυτών παθημάτων ών καί ημείς πάσχομεν. 7 καί η ελπίς ημών βεβαία υπέρ υμών, ειδότες ότι ώς κοινωνοί εστε τών παθημάτων, ούτως καί τής παρακλήσεως.

8 Ου γάρ θέλομεν υμάς αγνοείν, αδελφοί, υπέρ τής θλίψεως ημών τής γενομένης εν τή Ασία, ότι καθ' υπερβολήν υπέρ δύναμιν εβαρήθημεν, ώστε εξαπορηθήναι ημάς καί τούζήν. 9 αλλά αυτοί εν εαυτοίς τό απόκριμα τούθανάτου εσχήκαμεν,ίνα μή πεποιθότες ώμεν εφ' εαυτοίς αλλ' επί τώ θεώ τώ εγείροντι τούς νεκρούς. 10 ός εκ τηλικούτου θανάτου ερρύσατο ημάς καί ρύσεται, εις όν ηλπίκαμεν ότι καί έτι ρύσεται, 11 συνυπουργούντων καί υμών υπέρ ημών τή δεήσει,ίνα εκ πολλών προσώπων τό εις ημάς χάρισμα διά πολλών ευχαριστηθή υπέρ ημών.

12 Η γάρ καύχησις ημών αύτη εστίν, τό μαρτύριον τής συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι καί ειλικρινείατούθεού, καί ουκ εν σοφίασαρκική αλλ' εν χάριτι θεού, ανεστράφημεν εν τώ κόσμω, περισσοτέρως δέ πρός υμάς. 13 ου γάρ άλλα γράφομεν υμίν αλλ' ή ά αναγινώσκετε ή καί επιγινώσκετε, ελπίζω δέ ότι έως τέλους επιγνώσεσθε, 14 καθώς καί επέγνωτε ημάς από μέρους, ότι καύχημα υμών εσμεν καθάπερ καί υμείς ημών εν τή ημέρατούκυρίου ημών Ιησού.

15 Καί ταύτη τή πεποιθήσει εβουλόμην πρότερον πρός υμάς ελθείν,ίνα δευτέραν χάριν σχήτε, 16 καί δι' υμών διελθείν εις Μακεδονίαν, καί πάλιν από Μακεδονίας ελθείν πρός υμάς καί υφ' υμών προπεμφθήναι εις τήν Ιουδαίαν. 17 τούτο ούν βουλόμενος μήτι άρα τή ελαφρίαεχρησάμην; ή ά βουλεύομαι κατά σάρκα βουλεύομαι,ίνα ή παρ' εμοί τό Ναί ναί καί τό Ούού; 18 πιστός δέ ο θεός ότι ο λόγος ημών ο πρός υμάς ουκ έστιν Ναί καί Ού. 19 ο τούθεούγάρ υιός Ιησούς Χριστός ο εν υμίν δι' ημών κηρυχθείς, δι' εμούκαί Σιλουανούκαί Τιμοθέου, ουκ εγένετο Ναί καί Ού, αλλά Ναί εν αυτώ γέγονεν. 20 όσαι γάρ επαγγελίαι θεού, εν αυτώ τό Ναί. διό καί δι' αυτούτό Αμήν τώ θεώ πρός δόξαν δι' ημών. 21 ο δέ βεβαιών ημάς σύν υμίν εις Χριστόν καί χρίσας ημάς θεός, 22 ο καί σφραγισάμενος ημάς καί δούς τόν αρραβώνα τούπνεύματος εν ταίς καρδίαις ημών.

23 Εγώ δέ μάρτυρα τόν θεόν επικαλούμαι επί τήν εμήν ψυχήν, ότι φειδόμενος υμών ουκέτι ήλθον εις Κόρινθον. 24 ουχ ότι κυριεύομεν υμών τής πίστεως, αλλά συνεργοί εσμεν τής χαράς υμών, τή γάρ πίστει εστήκατε. 2:1 έκρινα γάρ εμαυτώ τούτο, τό μή πάλιν εν λύπη πρός υμάς ελθείν. 2 ει γάρ εγώ λυπώ υμάς, καί τίς ο ευφραίνων με ει μή ο λυπούμενος εξ εμού; 3 καί έγραψα τούτο αυτόίνα μή ελθών λύπην σχώ αφ' ών έδει με χαίρειν, πεποιθώς επί πάντας υμάς ότι η εμή χαρά πάντων υμών εστιν. 4 εκ γάρ πολλής θλίψεως καί συνοχής καρδίας έγραψα υμίν διά πολλών δακρύων, ουχίνα λυπηθήτε αλλά τήν αγάπηνίνα γνώτε ήν έχω περισσοτέρως εις υμάς.

5 Ει δέ τις λελύπηκεν, ουκ εμέ λελύπηκεν, αλλά από μέρους,ίνα μή επιβαρώ, πάντας υμάς. 6 ικανόν τώ τοιούτω η επιτιμία αύτη η υπό τών πλειόνων, 7 ώστε τουναντίον μάλλον υμάς χαρίσασθαι καί παρακαλέσαι, μή πως τή περισσοτέραλύπη καταποθή ο τοιούτος. 8 διό παρακαλώ υμάς κυρώσαι εις αυτόν αγάπην. 9 εις τούτο γάρ καί έγραψαίνα γνώ τήν δοκιμήν υμών, ει εις πάντα υπήκοοί εστε. 10 ώ δέ τι χαρίζεσθε, καγώ. καί γάρ εγώ ό κεχάρισμαι, εί τι κεχάρισμαι, δι' υμάς εν προσώπω Χριστού, 11ίνα μή πλεονεκτηθώμεν υπό τούΣατανά, ου γάρ αυτούτά νοήματα αγνοούμεν.

12 Ελθών δέ εις τήν Τρωάδα εις τό ευαγγέλιον τούΧριστού, καί θύρας μοι ανεωγμένης εν κυρίω, 13 ουκ έσχηκα άνεσιν τώ πνεύματί μου τώ μή ευρείν με Τίτον τόν αδελφόν μου, αλλά αποταξάμενος αυτοίς εξήλθον εις Μακεδονίαν.

14 Τώ δέ θεώ χάρις τώ πάντοτε θριαμβεύοντι ημάς εν τώ Χριστώ καί τήνοσμήν τής γνώσεως αυτούφανερούντι δι' ημών εν παντί τόπω. 15 ότι Χριστούευωδία εσμέν τώ θεώ εν τοίς σωζομένοις καί εν τοίς απολλυμένοις, 16 οίς μένοσμή εκ θανάτου εις θάνατον, οίς δέοσμή εκ ζωής εις ζωήν. καί πρός ταύτα τίς ικανός; 17 ου γάρ εσμεν ώς οι πολλοί καπηλεύοντες τόν λόγον τούθεού, αλλ' ώς εξ ειλικρινείας, αλλ' ώς εκ θεούκατέναντι θεούεν Χριστώ λαλούμεν.

3:1 Αρχόμεθα πάλιν εαυτούς συνιστάνειν; ή μή χρήζομεν ώς τινες συστατικών επιστολών πρός υμάς ή εξ υμών; 2 η επιστολή ημών υμείς εστε, εγγεγραμμένη εν ταίς καρδίαις ημών, γινωσκομένη καί αναγινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων. 3 φανερούμενοι ότι εστέ επιστολή Χριστούδιακονηθείσα υφ' ημών, εγγεγραμμένη ου μέλανι αλλά πνεύματι θεούζώντος, ουκ εν πλαξίν λιθίναις αλλ' εν πλαξίν καρδίαις σαρκίναις.

4 Πεποίθησιν δέ τοιαύτην έχομεν διά τούΧριστούπρός τόν θεόν. 5 ουχ ότι αφ' εαυτών ικανοί εσμεν λογίσασθαί τι ώς εξ εαυτών, αλλ' η ικανότης ημών εκ τούθεού, 6 ός καί ικάνωσεν ημάς διακόνους καινής διαθήκης, ου γράμματος αλλά πνεύματος. τό γάρ γράμμα αποκτέννει, τό δέ πνεύμα ζωοποιεί.

7 Ει δέ η διακονία τούθανάτου εν γράμμασιν εντετυπωμένη λίθοις εγενήθη εν δόξη, ώστε μή δύνασθαι ατενίσαι τούς υιούς Ισραήλ εις τό πρόσωπον Μωϋσέως διά τήν δόξαν τούπροσώπου αυτούτήν καταργουμένην, 8 πώς ουχί μάλλον η διακονία τούπνεύματος έσται εν δόξη; 9 ει γάρ τή διακονίατής κατακρίσεως δόξα, πολλώ μάλλον περισσεύει η διακονία τής δικαιοσύνης δόξη. 10 καί γάρ ου δεδόξασται τό δεδοξασμένον εν τούτω τώ μέρει είνεκεν τής υπερβαλλούσης δόξης. 11 ει γάρ τό καταργούμενον διά δόξης, πολλώ μάλλον τό μένον εν δόξη.

12 Έχοντες ούν τοιαύτην ελπίδα πολλή παρρησίαχρώμεθα, 13 καί ου καθάπερ Μωϋσής ετίθει κάλυμμα επί τό πρόσωπον αυτού, πρός τό μή ατενίσαι τούς υιούς Ισραήλ εις τό τέλος τούκαταργουμένου. 14 αλλά επωρώθη τά νοήματα αυτών. άχρι γάρ τής σήμερον ημέρας τό αυτό κάλυμμα επί τή αναγνώσει τής παλαιάς διαθήκης μένει μή ανακαλυπτόμενον, ότι εν Χριστώ καταργείται. 15 αλλ' έως σήμερον ηνίκα άν αναγινώσκηται Μωϋσής κάλυμμα επί τήν καρδίαν αυτών κείται. 16 ηνίκα δέ εάν επιστρέψη πρός κύριον, περιαιρείται τό κάλυμμα. 17 ο δέ κύριος τό πνεύμά εστιν. ού δέ τό πνεύμα κυρίου, ελευθερία. 18 ημείς δέ πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω τήν δόξαν κυρίου κατοπτριζόμενοι τήν αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν, καθάπερ από κυρίου πνεύματος.

4:1 Διά τούτο, έχοντες τήν διακονίαν ταύτην, καθώς ηλεήθημεν, ουκ εγκακούμεν, 2 αλλά απειπάμεθα τά κρυπτά τής αισχύνης, μή περιπατούντες εν πανουργίαμηδέ δολούντες τόν λόγον τούθεού, αλλά τή φανερώσει τής αληθείας συνιστάνοντες εαυτούς πρός πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον τούθεού. 3 ει δέ καί έστιν κεκαλυμμένον τό ευαγγέλιον ημών, εν τοίς απολλυμένοις εστίν κεκαλυμμένον, 4 εν οίς ο θεός τούαιώνος τούτου ετύφλωσεν τά νοήματα τών απίστων εις τό μή αυγάσαι τόν φωτισμόν τούευαγγελίου τής δόξης τούΧριστού, ός εστιν εικών τούθεού. 5 ου γάρ εαυτούς κηρύσσομεν αλλά Ιησούν Χριστόν κύριον, εαυτούς δέ δούλους υμών διά Ιησούν. 6 ότι ο θεός ο ειπών, Εκ σκότους φώς λάμψει, ός έλαμψεν εν ταίς καρδίαις ημών πρός φωτισμόν τής γνώσεως τής δόξης τούθεούεν προσώπω ΙησούΧριστού.

7 Έχομεν δέ τόν θησαυρόν τούτον ενοστρακίνοις σκεύεσιν,ίνα η υπερβολή τής δυνάμεως ή τούθεούκαί μή εξ ημών. 8 εν παντί θλιβόμενοι αλλ' ου στενοχωρούμενοι, απορούμενοι αλλ' ουκ εξαπορούμενοι, 9 διωκόμενοι αλλ' ουκ εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ' ουκ απολλύμενοι, 10 πάντοτε τήν νέκρωσιν τούΙησούεν τώ σώματι περιφέροντες,ίνα καί η ζωή τούΙησούεν τώ σώματι ημών φανερωθή. 11 αεί γάρ ημείς οι ζώντες εις θάνατον παραδιδόμεθα διά Ιησούν,ίνα καί η ζωή τούΙησούφανερωθή εν τή θνητή σαρκί ημών. 12 ώστε ο θάνατος εν ημίν ενεργείται, η δέ ζωή εν υμίν. 13 έχοντες δέ τό αυτό πνεύμα τής πίστεως, κατά τό γεγραμμένον, Επίστευσα, διό ελάλησα, καί ημείς πιστεύομεν, διό καί λαλούμεν, 14 ειδότες ότι ο εγείρας τόν κύριον Ιησούν καί ημάς σύν Ιησούεγερεί καί παραστήσει σύν υμίν. 15 τά γάρ πάντα δι' υμάς,ίνα η χάρις πλεονάσασα διά τών πλειόνων τήν ευχαριστίαν περισσεύση εις τήν δόξαν τούθεού.

16 Διό ουκ εγκακούμεν, αλλ' ει καί ο έξω ημών άνθρωπος διαφθείρεται, αλλ' ο έσω ημών ανακαινούται ημέρακαί ημέρα. 17 τό γάρ παραυτίκα ελαφρόν τής θλίψεως ημών καθ' υπερβολήν εις υπερβολήν αιώνιον βάρος δόξης κατεργάζεται ημίν, 18 μή σκοπούντων ημών τά βλεπόμενα αλλά τά μή βλεπόμενα. τά γάρ βλεπόμενα πρόσκαιρα, τά δέ μή βλεπόμενα αιώνια.

5:1 Οίδαμεν γάρ ότι εάν η επίγειος ημών οικία τούσκήνους καταλυθή, οικοδομήν εκ θεούέχομεν οικίαν αχειροποίητον αιώνιον εν τοίς ουρανοίς. 2 καί γάρ εν τούτω στενάζομεν, τό οικητήριον ημών τό εξ ουρανούεπενδύσασθαι επιποθούντες, 3 εί γε καί ενδυσάμενοι ου γυμνοί ευρεθησόμεθα. 4 καί γάρ οι όντες εν τώ σκήνει στενάζομεν βαρούμενοι, εφ' ώ ου θέλομεν εκδύσασθαι αλλ' επενδύσασθαι,ίνα καταποθή τό θνητόν υπό τής ζωής. 5 ο δέ κατεργασάμενος ημάς εις αυτό τούτο θεός, ο δούς ημίν τόν αρραβώνα τούπνεύματος.

6 Θαρρούντες ούν πάντοτε καί ειδότες ότι ενδημούντες εν τώ σώματι εκδημούμεν από τούκυρίου, 7 διά πίστεως γάρ περιπατούμεν ου διά είδους, 8 θαρρούμεν δέ καί ευδοκούμεν μάλλον εκδημήσαι εκ τούσώματος καί ενδημήσαι πρός τόν κύριον. 9 διό καί φιλοτιμούμεθα, είτε ενδημούντες είτε εκδημούντες, ευάρεστοι αυτώ είναι. 10 τούς γάρ πάντας ημάς φανερωθήναι δεί έμπροσθεν τούβήματος τούΧριστού,ίνα κομίσηται έκαστος τά διά τούσώματος πρός ά έπραξεν, είτε αγαθόν είτε φαύλον.

11 Ειδότες ούν τόν φόβον τούκυρίου ανθρώπους πείθομεν, θεώ δέ πεφανερώμεθα. ελπίζω δέ καί εν ταίς συνειδήσεσιν υμών πεφανερώσθαι. 12 ου πάλιν εαυτούς συνιστάνομεν υμίν, αλλά αφορμήν διδόντες υμίν καυχήματος υπέρ ημών,ίνα έχητε πρός τούς εν προσώπω καυχωμένους καί μή εν καρδία. 13 είτε γάρ εξέστημεν, θεώ. είτε σωφρονούμεν, υμίν. 14 η γάρ αγάπη τούΧριστούσυνέχει ημάς, κρίναντας τούτο, ότι είς υπέρ πάντων απέθανεν. άρα οι πάντες απέθανον. 15 καί υπέρ πάντων απέθανενίνα οι ζώντες μηκέτι εαυτοίς ζώσιν αλλά τώ υπέρ αυτών αποθανόντι καί εγερθέντι.

16 Ώστε ημείς από τούνύν ουδένα οίδαμεν κατά σάρκα. ει καί εγνώκαμεν κατά σάρκα Χριστόν, αλλά νύν ουκέτι γινώσκομεν. 17 ώστε εί τις εν Χριστώ, καινή κτίσις. τά αρχαία παρήλθεν, ιδού γέγονεν καινά. 18 τά δέ πάντα εκ τούθεούτούκαταλλάξαντος ημάς εαυτώ διά Χριστούκαί δόντος ημίν τήν διακονίαν τής καταλλαγής, 19 ώς ότι θεός ήν εν Χριστώ κόσμον καταλλάσσων εαυτώ, μή λογιζόμενος αυτοίς τά παραπτώματα αυτών, καί θέμενος εν ημίν τόν λόγον τής καταλλαγής. 20 υπέρ Χριστούούν πρεσβεύομεν ώς τούθεούπαρακαλούντος δι' ημών. δεόμεθα υπέρ Χριστού, καταλλάγητε τώ θεώ. 21 τόν μή γνόντα αμαρτίαν υπέρ ημών αμαρτίαν εποίησεν,ίνα ημείς γενώμεθα δικαιοσύνη θεούεν αυτώ.

6:1 Συνεργούντες δέ καί παρακαλούμεν μή εις κενόν τήν χάριν τούθεούδέξασθαι υμάς, 2 λέγει γάρ,

   Καιρώ δεκτώ επήκουσά σου

           καί εν ημέρασωτηρίας εβοήθησά σοι.

ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας, 3 μηδεμίαν εν μηδενί διδόντες προσκοπήν,ίνα μή μωμηθή η διακονία, 4 αλλ' εν παντί συνίσταντες εαυτούς ώς θεούδιάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, 5 εν πληγαίς, εν φυλακαίς, εν ακαταστασίαις, εν κόποις, εν αγρυπνίαις, εν νηστείαις, 6 εν αγνότητι, εν γνώσει, εν μακροθυμία, εν χρηστότητι, εν πνεύματι αγίω, εν αγάπη ανυποκρίτω, 7 εν λόγω αληθείας, εν δυνάμει θεού. διά τών όπλων τής δικαιοσύνης τών δεξιών καί αριστερών, 8 διά δόξης καί ατιμίας, διά δυσφημίας καί ευφημίας. ώς πλάνοι καί αληθείς, 9 ώς αγνοούμενοι καί επιγινωσκόμενοι, ώς αποθνήσκοντες καί ιδού ζώμεν, ώς παιδευόμενοι καί μή θανατούμενοι, 10 ώς λυπούμενοι αεί δέ χαίροντες, ώς πτωχοί πολλούς δέ πλουτίζοντες, ώς μηδέν έχοντες καί πάντα κατέχοντες.

11 Τό στόμα ημών ανέωγεν πρός υμάς, Κορίνθιοι, η καρδία ημών πεπλάτυνται. 12 ου στενοχωρείσθε εν ημίν, στενοχωρείσθε δέ εν τοίς σπλάγχνοις υμών. 13 τήν δέ αυτήν αντιμισθίαν, ώς τέκνοις λέγω, πλατύνθητε καί υμείς.

14 Μή γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις. τίς γάρ μετοχή δικαιοσύνη καί ανομία; ή τίς κοινωνία φωτί πρός σκότος; 15 τίς δέ συμφώνησις Χριστούπρός Βελιάρ, ή τίς μερίς πιστώ μετά απίστου; 16 τίς δέ συγκατάθεσις ναώ θεούμετά ειδώλων; ημείς γάρ ναός θεούεσμεν ζώντος. καθώς είπεν ο θεός ότι

   Ενοικήσω εν αυτοίς

           καί εμπεριπατήσω,

   καί έσομαι αυτών θεός,

           καί αυτοί έσονταί μου λαός.

17     διό εξέλθατε εκ μέσου αυτών

           καί αφορίσθητε, λέγει κύριος,

       καί ακαθάρτου μή άπτεσθε.

           καγώ εισδέξομαι υμάς,

18     καί έσομαι υμίν εις πατέρα,

           καί υμείς έσεσθέ μοι εις υιούς καί θυγατέρας,

       λέγει κύριος παντοκράτωρ.

   7:1 ταύτας ούν έχοντες τάς επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμούσαρκός καί πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω θεού.

2 Χωρήσατε ημάς. ουδένα ηδικήσαμεν, ουδένα εφθείραμεν, ουδένα επλεονεκτήσαμεν. 3 πρός κατάκρισιν ου λέγω, προείρηκα γάρ ότι εν ταίς καρδίαις ημών εστε εις τό συναποθανείν καί συζήν. 4 πολλή μοι παρρησία πρός υμάς, πολλή μοι καύχησις υπέρ υμών. πεπλήρωμαι τή παρακλήσει, υπερπερισσεύομαι τή χαράεπί πάση τή θλίψει ημών.

5 Καί γάρ ελθόντων ημών εις Μακεδονίαν ουδεμίαν έσχηκεν άνεσιν η σάρξ ημών, αλλ' εν παντί θλιβόμενοι, έξωθεν μάχαι, έσωθεν φόβοι. 6 αλλ' ο παρακαλών τούς ταπεινούς παρεκάλεσεν ημάς ο θεός εν τή παρουσίαΤίτου. 7 ου μόνον δέ εν τή παρουσίααυτούαλλά καί εν τή παρακλήσει ή παρεκλήθη εφ' υμίν, αναγγέλλων ημίν τήν υμών επιπόθησιν, τόν υμώνοδυρμόν, τόν υμών ζήλον υπέρ εμού, ώστε με μάλλον χαρήναι. 8 ότι ει καί ελύπησα υμάς εν τή επιστολή, ου μεταμέλομαι. ει καί μετεμελόμην (βλέπω γάρ ότι η επιστολή εκείνη ει καί πρός ώραν ελύπησεν υμάς), 9 νύν χαίρω, ουχ ότι ελυπήθητε, αλλ' ότι ελυπήθητε εις μετάνοιαν. ελυπήθητε γάρ κατά θεόν,ίνα εν μηδενί ζημιωθήτε εξ ημών. 10 η γάρ κατά θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον εργάζεται. η δέ τούκόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται. 11 ιδού γάρ αυτό τούτο τό κατά θεόν λυπηθήναι πόσην κατειργάσατο υμίν σπουδήν, αλλά απολογίαν, αλλά αγανάκτησιν, αλλά φόβον, αλλά επιπόθησιν, αλλά ζήλον, αλλά εκδίκησιν. εν παντί συνεστήσατε εαυτούς αγνούς είναι τώ πράγματι. 12 άρα ει καί έγραψα υμίν, ουχ ένεκεν τούαδικήσαντος, ουδέ ένεκεν τούαδικηθέντος, αλλ' ένεκεν τούφανερωθήναι τήν σπουδήν υμών τήν υπέρ ημών πρός υμάς ενώπιον τούθεού. 13 διά τούτο παρακεκλήμεθα.

Επί δέ τή παρακλήσει ημών περισσοτέρως μάλλον εχάρημεν επί τή χαράΤίτου, ότι αναπέπαυται τό πνεύμα αυτούαπό πάντων υμών. 14 ότι εί τι αυτώ υπέρ υμών κεκαύχημαι ου κατησχύνθην, αλλ' ώς πάντα εν αληθείαελαλήσαμεν υμίν, ούτως καί η καύχησις ημών η επί Τίτου αλήθεια εγενήθη. 15 καί τά σπλάγχνα αυτούπερισσοτέρως εις υμάς εστιν αναμιμνησκομένου τήν πάντων υμών υπακοήν, ώς μετά φόβου καί τρόμου εδέξασθε αυτόν. 16 χαίρω ότι εν παντί θαρρώ εν υμίν.

   8:1 Γνωρίζομεν δέ υμίν, αδελφοί, τήν χάριν τούθεούτήν δεδομένην εν ταίς εκκλησίαις τής Μακεδονίας, 2 ότι εν πολλή δοκιμή θλίψεως η περισσεία τής χαράς αυτών καί η κατά βάθους πτωχεία αυτών επερίσσευσεν εις τό πλούτος τής απλότητος αυτών. 3 ότι κατά δύναμιν, μαρτυρώ, καί παρά δύναμιν, αυθαίρετοι 4 μετά πολλής παρακλήσεως δεόμενοι ημών τήν χάριν καί τήν κοινωνίαν τής διακονίας τής εις τούς αγίους, 5 καί ου καθώς ηλπίσαμεν αλλ' εαυτούς έδωκαν πρώτον τώ κυρίω καί ημίν διά θελήματος θεού, 6 εις τό παρακαλέσαι ημάς Τίτονίνα καθώς προενήρξατο ούτως καί επιτελέση εις υμάς καί τήν χάριν ταύτην. 7 αλλ' ώσπερ εν παντί περισσεύετε, πίστει καί λόγω καί γνώσει καί πάση σπουδή καί τή εξ ημών εν υμίν αγάπη,ίνα καί εν ταύτη τή χάριτι περισσεύητε.

8 Ου κατ' επιταγήν λέγω, αλλά διά τής ετέρων σπουδής καί τό τής υμετέρας αγάπης γνήσιον δοκιμάζων. 9 γινώσκετε γάρ τήν χάριν τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, ότι δι' υμάς επτώχευσεν πλούσιος ών,ίνα υμείς τή εκείνου πτωχείαπλουτήσητε. 10 καί γνώμην εν τούτω δίδωμι. τούτο γάρ υμίν συμφέρει, οίτινες ου μόνον τό ποιήσαι αλλά καί τό θέλειν προενήρξασθε από πέρυσι. 11 νυνί δέ καί τό ποιήσαι επιτελέσατε, όπως καθάπερ η προθυμία τούθέλειν ούτως καί τό επιτελέσαι εκ τούέχειν. 12 ει γάρ η προθυμία πρόκειται, καθό εάν έχη ευπρόσδεκτος, ου καθό ουκ έχει. 13 ου γάρίνα άλλοις άνεσις, υμίν θλίψις. αλλ' εξ ισότητος 14 εν τώ νύν καιρώ τό υμών περίσσευμα εις τό εκείνων υστέρημα,ίνα καί τό εκείνων περίσσευμα γένηται εις τό υμών υστέρημα, όπως γένηται ισότης. 15 καθώς γέγραπται,

       Ο τό πολύ ουκ επλεόνασεν,

           καί ο τόολίγον ουκ ηλαττόνησεν.

16 Χάρις δέ τώ θεώ τώ δόντι τήν αυτήν σπουδήν υπέρ υμών εν τή καρδίαΤίτου, 17 ότι τήν μέν παράκλησιν εδέξατο, σπουδαιότερος δέ υπάρχων αυθαίρετος εξήλθεν πρός υμάς. 18 συνεπέμψαμεν δέ μετ' αυτούτόν αδελφόν ού ο έπαινος εν τώ ευαγγελίω διά πασών τών εκκλησιών 19 , ου μόνον δέ αλλά καί χειροτονηθείς υπό τών εκκλησιών συνέκδημος ημών σύν τή χάριτι ταύτη τή διακονουμένη υφ' ημών πρός τήν αυτούτούκυρίου δόξαν καί προθυμίαν ημών, 20 στελλόμενοι τούτο μή τις ημάς μωμήσηται εν τή αδρότητι ταύτη τή διακονουμένη υφ' ημών. 21 προνοούμεν γάρ καλά ου μόνον ενώπιον κυρίου αλλά καί ενώπιον ανθρώπων. 22 συνεπέμψαμεν δέ αυτοίς τόν αδελφόν ημών όν εδοκιμάσαμεν εν πολλοίς πολλάκις σπουδαίον όντα, νυνί δέ πολύ σπουδαιότερον πεποιθήσει πολλή τή εις υμάς. 23 είτε υπέρ Τίτου, κοινωνός εμός καί εις υμάς συνεργός. είτε αδελφοί ημών, απόστολοι εκκλησιών, δόξα Χριστού. 24 τήν ούν ένδειξιν τής αγάπης υμών καί ημών καυχήσεως υπέρ υμών εις αυτούς ενδεικνύμενοι εις πρόσωπον τών εκκλησιών.

9:1 Περί μέν γάρ τής διακονίας τής εις τούς αγίους περισσόν μοί εστιν τό γράφειν υμίν, 2 οίδα γάρ τήν προθυμίαν υμών ήν υπέρ υμών καυχώμαι Μακεδόσιν ότι Αχαία παρεσκεύασται από πέρυσι, καί τό υμών ζήλος ηρέθισεν τούς πλείονας. 3 έπεμψα δέ τούς αδελφούς,ίνα μή τό καύχημα ημών τό υπέρ υμών κενωθή εν τώ μέρει τούτω,ίνα καθώς έλεγον παρεσκευασμένοι ήτε, 4 μή πως εάν έλθωσιν σύν εμοί Μακεδόνες καί εύρωσιν υμάς απαρασκευάστους καταισχυνθώμεν ημείς,ίνα μή λέγω υμείς, εν τή υποστάσει ταύτη. 5 αναγκαίον ούν ηγησάμην παρακαλέσαι τούς αδελφούςίνα προέλθωσιν εις υμάς καί προκαταρτίσωσιν τήν προεπηγγελμένην ευλογίαν υμών, ταύτην ετοίμην είναι ούτως ώς ευλογίαν καί μή ώς πλεονεξίαν.

6 Τούτο δέ, ο σπείρων φειδομένως φειδομένως καί θερίσει, καί ο σπείρων επ' ευλογίαις επ' ευλογίαις καί θερίσει. 7 έκαστος καθώς προήρηται τή καρδία, μή εκ λύπης ή εξ ανάγκης, ιλαρόν γάρ δότην αγαπάο θεός. 8 δυνατεί δέ ο θεός πάσαν χάριν περισσεύσαι εις υμάς,ίνα εν παντί πάντοτε πάσαν αυτάρκειαν έχοντες περισσεύητε εις πάν έργον αγαθόν, 9 καθώς γέγραπται,

        Εσκόρπισεν, έδωκεν τοίς πένησιν,

           η δικαιοσύνη αυτούμένει εις τόν αιώνα.

10 ο δέ επιχορηγών σπόρον τώ σπείροντι καί άρτον εις βρώσιν χορηγήσει καί πληθυνεί τόν σπόρον υμών καί αυξήσει τά γενήματα τής δικαιοσύνης υμών. 11 εν παντί πλουτιζόμενοι εις πάσαν απλότητα, ήτις κατεργάζεται δι' ημών ευχαριστίαν τώ θεώ, 12 ότι η διακονία τής λειτουργίας ταύτης ου μόνον εστίν προσαναπληρούσα τά υστερήματα τών αγίων, αλλά καί περισσεύουσα διά πολλών ευχαριστιών τώ θεώ, 13 διά τής δοκιμής τής διακονίας ταύτης δοξάζοντες τόν θεόν επί τή υποταγή τής ομολογίας υμών εις τό ευαγγέλιον τούΧριστούκαί απλότητι τής κοινωνίας εις αυτούς καί εις πάντας, 14 καί αυτών δεήσει υπέρ υμών επιποθούντων υμάς διά τήν υπερβάλλουσαν χάριν τούθεούεφ' υμίν. 15 χάρις τώ θεώ επί τή ανεκδιηγήτω αυτούδωρεά.

10:1 Αυτός δέ εγώ Παύλος παρακαλώ υμάς διά τής πραύτητος καί επιεικείας τούΧριστού, ός κατά πρόσωπον μέν ταπεινός εν υμίν, απών δέ θαρρώ εις υμάς. 2 δέομαι δέ τό μή παρών θαρρήσαι τή πεποιθήσει ή λογίζομαι τολμήσαι επί τινας τούς λογιζομένους ημάς ώς κατά σάρκα περιπατούντας. 3 εν σαρκί γάρ περιπατούντες ου κατά σάρκα στρατευόμεθα, 4 τά γάρ όπλα τής στρατείας ημών ου σαρκικά αλλά δυνατά τώ θεώ πρός καθαίρεσινοχυρωμάτων, λογισμούς καθαιρούντες 5 καί πάν ύψωμα επαιρόμενον κατά τής γνώσεως τούθεού, καί αιχμαλωτίζοντες πάν νόημα εις τήν υπακοήν τούΧριστού, 6 καί εν ετοίμω έχοντες εκδικήσαι πάσαν παρακοήν, όταν πληρωθή υμών η υπακοή.

7 Τά κατά πρόσωπον βλέπετε. εί τις πέποιθεν εαυτώ Χριστούείναι, τούτο λογιζέσθω πάλιν εφ' εαυτούότι καθώς αυτός Χριστούούτως καί ημείς. 8 εάν τε γάρ περισσότερόν τι καυχήσωμαι περί τής εξουσίας ημών, ης έδωκεν ο κύριος εις οικοδομήν καί ουκ εις καθαίρεσιν υμών, ουκ αισχυνθήσομαι, 9ίνα μή δόξω ώς άν εκφοβείν υμάς διά τών επιστολών. 10 ότι, Αι επιστολαί μέν, φησίν, βαρείαι καί ισχυραί, η δέ παρουσία τούσώματος ασθενής καί ο λόγος εξουθενημένος. 11 τούτο λογιζέσθω ο τοιούτος, ότι οίοί εσμεν τώ λόγω δι' επιστολών απόντες, τοιούτοι καί παρόντες τώ έργω.

12 Ου γάρ τολμώμεν εγκρίναι ή συγκρίναι εαυτούς τισιν τών εαυτούς συνιστανόντων. αλλά αυτοί εν εαυτοίς εαυτούς μετρούντες καί συγκρίνοντες εαυτούς εαυτοίς ου συνιάσιν. 13 ημείς δέ ουκ εις τά άμετρα καυχησόμεθα, αλλά κατά τό μέτρον τούκανόνος ού εμέρισεν ημίν ο θεός μέτρου, εφικέσθαι άχρι καί υμών. 14 ου γάρ ώς μή εφικνούμενοι εις υμάς υπερεκτείνομεν εαυτούς, άχρι γάρ καί υμών εφθάσαμεν εν τώ ευαγγελίω τούΧριστού. 15 ουκ εις τά άμετρα καυχώμενοι εν αλλοτρίοις κόποις, ελπίδα δέ έχοντες αυξανομένης τής πίστεως υμών εν υμίν μεγαλυνθήναι κατά τόν κανόνα ημών εις περισσείαν, 16 εις τά υπερέκεινα υμών ευαγγελίσασθαι, ουκ εν αλλοτρίω κανόνι εις τά έτοιμα καυχήσασθαι. 17Οδέ καυχώμενος εν κυρίω καυχάσθω. 18 ου γάρ ο εαυτόν συνιστάνων, εκείνός εστιν δόκιμος, αλλά όν ο κύριος συνίστησιν.

11:1 Όφελον ανείχεσθέ μου μικρόν τι αφροσύνης. αλλά καί ανέχεσθέ μου. 2 ζηλώ γάρ υμάς θεούζήλω, ηρμοσάμην γάρ υμάς ενί ανδρί παρθένον αγνήν παραστήσαι τώ Χριστώ. 3 φοβούμαι δέ μή πως, ώς ο όφις εξηπάτησεν Εύαν εν τή πανουργίααυτού, φθαρή τά νοήματα υμών από τής απλότητος καί τής αγνότητος τής εις τόν Χριστόν. 4 ει μέν γάρ ο ερχόμενος άλλον Ιησούν κηρύσσει όν ουκ εκηρύξαμεν, ή πνεύμα έτερον λαμβάνετε ό ουκ ελάβετε, ή ευαγγέλιον έτερον ό ουκ εδέξασθε, καλώς ανέχεσθε. 5 λογίζομαι γάρ μηδέν υστερηκέναι τών υπερλίαν αποστόλων. 6 ει δέ καί ιδιώτης τώ λόγω, αλλ' ου τή γνώσει, αλλ' εν παντί φανερώσαντες εν πάσιν εις υμάς.

7 Ή αμαρτίαν εποίησα εμαυτόν ταπεινώνίνα υμείς υψωθήτε, ότι δωρεάν τό τούθεούευαγγέλιον ευηγγελισάμην υμίν; 8 άλλας εκκλησίας εσύλησα λαβώνοψώνιον πρός τήν υμών διακονίαν, 9 καί παρών πρός υμάς καί υστερηθείς ου κατενάρκησα ουθενός. τό γάρ υστέρημά μου προσανεπλήρωσαν οι αδελφοί ελθόντες από Μακεδονίας. καί εν παντί αβαρή εμαυτόν υμίν ετήρησα καί τηρήσω. 10 έστιν αλήθεια Χριστούεν εμοί ότι η καύχησις αύτη ου φραγήσεται εις εμέ εν τοίς κλίμασιν τής Αχαίας. 11 διά τί; ότι ουκ αγαπώ υμάς; ο θεός οίδεν.

12 Ό δέ ποιώ καί ποιήσω,ίνα εκκόψω τήν αφορμήν τών θελόντων αφορμήν,ίνα εν ώ καυχώνται ευρεθώσιν καθώς καί ημείς. 13 οι γάρ τοιούτοι ψευδαπόστολοι, εργάται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εις αποστόλους Χριστού. 14 καί ου θαύμα, αυτός γάρ ο Σατανάς μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός. 15 ου μέγα ούν ει καί οι διάκονοι αυτούμετασχηματίζονται ώς διάκονοι δικαιοσύνης, ών τό τέλος έσται κατά τά έργα αυτών.

16 Πάλιν λέγω, μή τίς με δόξη άφρονα είναι. ει δέ μή γε, κάν ώς άφρονα δέξασθέ με,ίνα καγώ μικρόν τι καυχήσωμαι. 17 ό λαλώ ου κατά κύριον λαλώ, αλλ' ώς εν αφροσύνη, εν ταύτη τή υποστάσει τής καυχήσεως. 18 επεί πολλοί καυχώνται κατά σάρκα, καγώ καυχήσομαι. 19 ηδέως γάρ ανέχεσθε τών αφρόνων φρόνιμοι όντες. 20 ανέχεσθε γάρ εί τις υμάς καταδουλοί, εί τις κατεσθίει, εί τις λαμβάνει, εί τις επαίρεται, εί τις εις πρόσωπον υμάς δέρει. 21 κατά ατιμίαν λέγω, ώς ότι ημείς ησθενήκαμεν. εν ώ δ' άν τις τολμά, εν αφροσύνη λέγω, τολμώ καγώ. 22 Εβραίοί εισιν; καγώ. Ισραηλίταί εισιν; καγώ. σπέρμα Αβραάμ εισιν; καγώ. 23 διάκονοι Χριστούεισιν; παραφρονών λαλώ, υπέρ εγώ. εν κόποις περισσοτέρως, εν φυλακαίς περισσοτέρως, εν πληγαίς υπερβαλλόντως, εν θανάτοις πολλάκις. 24 υπό Ιουδαίων πεντάκις τεσσεράκοντα παρά μίαν έλαβον, 25 τρίς εραβδίσθην, άπαξ ελιθάσθην, τρίς εναυάγησα, νυχθήμερον εν τώ βυθώ πεποίηκα. 26 οδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις, 27 κόπω καί μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ καί δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει καί γυμνότητι. 28 χωρίς τών παρεκτός η επίστασίς μοι η καθ' ημέραν, η μέριμνα πασών τών εκκλησιών. 29 τίς ασθενεί, καί ουκ ασθενώ; τίς σκανδαλίζεται, καί ουκ εγώ πυρούμαι;

30 Ει καυχάσθαι δεί, τά τής ασθενείας μου καυχήσομαι. 31 ο θεός καί πατήρ τούκυρίου Ιησούοίδεν, ο ών ευλογητός εις τούς αιώνας, ότι ου ψεύδομαι. 32 εν Δαμασκώ ο εθνάρχης Αρέτα τούβασιλέως εφρούρει τήν πόλιν Δαμασκηνών πιάσαι με, 33 καί διά θυρίδος εν σαργάνη εχαλάσθην διά τούτείχους καί εξέφυγον τάς χείρας αυτού.

12:1 Καυχάσθαι δεί. ου συμφέρον μέν, ελεύσομαι δέ ειςοπτασίας καί αποκαλύψεις κυρίου. 2 οίδα άνθρωπον εν Χριστώ πρό ετών δεκατεσσάρων, είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός τούσώματος ουκ οίδα, ο θεός οίδεν, αρπαγέντα τόν τοιούτον έως τρίτου ουρανού. 3 καί οίδα τόν τοιούτον άνθρωπον, είτε εν σώματι είτε χωρίς τούσώματος ουκ οίδα, ο θεός οίδεν, 4 ότι ηρπάγη εις τόν παράδεισον καί ήκουσεν άρρητα ρήματα ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι. 5 υπέρ τούτοιούτου καυχήσομαι, υπέρ δέ εμαυτούου καυχήσομαι ει μή εν ταίς ασθενείαις. 6 εάν γάρ θελήσω καυχήσασθαι, ουκ έσομαι άφρων, αλήθειαν γάρ ερώ. φείδομαι δέ, μή τις εις εμέ λογίσηται υπέρ ό βλέπει με ή ακούει τι εξ εμού7 καί τή υπερβολή τών αποκαλύψεων. διό,ίνα μή υπεραίρωμαι, εδόθη μοι σκόλοψ τή σαρκί, άγγελος Σατανά,ίνα με κολαφίζη,ίνα μή υπεραίρωμαι. 8 υπέρ τούτου τρίς τόν κύριον παρεκάλεσαίνα αποστή απ' εμού. 9 καί είρηκέν μοι, Αρκεί σοι η χάρις μου. η γάρ δύναμις εν ασθενείατελείται. ήδιστα ούν μάλλον καυχήσομαι εν ταίς ασθενείαις μου,ίνα επισκηνώση επ' εμέ η δύναμις τούΧριστού. 10 διό ευδοκώ εν ασθενείαις, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαις, εν διωγμοίς καί στενοχωρίαις, υπέρ Χριστού. όταν γάρ ασθενώ, τότε δυνατός ειμι.

11 Γέγονα άφρων. υμείς με ηναγκάσατε. εγώ γάρ ώφειλον υφ' υμών συνίστασθαι. ουδέν γάρ υστέρησα τών υπερλίαν αποστόλων, ει καί ουδέν ειμι. 12 τά μέν σημεία τούαποστόλου κατειργάσθη εν υμίν εν πάση υπομονή, σημείοις τε καί τέρασιν καί δυνάμεσιν. 13 τί γάρ εστιν ό ησσώθητε υπέρ τάς λοιπάς εκκλησίας, ει μή ότι αυτός εγώ ου κατενάρκησα υμών; χαρίσασθέ μοι τήν αδικίαν ταύτην. 14 Ιδού τρίτον τούτο ετοίμως έχω ελθείν πρός υμάς, καί ου καταναρκήσω. ου γάρ ζητώ τά υμών αλλά υμάς, ου γάροφείλει τά τέκνα τοίς γονεύσιν θησαυρίζειν, αλλά οι γονείς τοίς τέκνοις. 15 εγώ δέ ήδιστα δαπανήσω καί εκδαπανηθήσομαι υπέρ τών ψυχών υμών. ει περισσοτέρως υμάς αγαπών, ησσον αγαπώμαι; 16 έστω δέ, εγώ ου κατεβάρησα υμάς. αλλά υπάρχων πανούργος δόλω υμάς έλαβον. 17 μή τινα ών απέσταλκα πρός υμάς, δι' αυτούεπλεονέκτησα υμάς; 18 παρεκάλεσα Τίτον καί συναπέστειλα τόν αδελφόν. μήτι επλεονέκτησεν υμάς Τίτος; ου τώ αυτώ πνεύματι περιεπατήσαμεν; ου τοίς αυτοίς ίχνεσιν;

19 Πάλαι δοκείτε ότι υμίν απολογούμεθα; κατέναντι θεούεν Χριστώ λαλούμεν. τά δέ πάντα, αγαπητοί, υπέρ τής υμών οικοδομής. 20 φοβούμαι γάρ μή πως ελθών ουχ οίους θέλω εύρω υμάς, καγώ ευρεθώ υμίν οίον ου θέλετε, μή πως έρις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, φυσιώσεις, ακαταστασίαι. 21 μή πάλιν ελθόντος μου ταπεινώση με ο θεός μου πρός υμάς, καί πενθήσω πολλούς τών προημαρτηκότων καί μή μετανοησάντων επί τή ακαθαρσίακαί πορνείακαί ασελγείαή έπραξαν.

13:1 Τρίτον τούτο έρχομαι πρός υμάς. επί στόματος δύο μαρτύρων καί τριών σταθήσεται πάν ρήμα. 2 προείρηκα καί προλέγω ώς παρών τό δεύτερον καί απών νύν τοίς προημαρτηκόσιν καί τοίς λοιποίς πάσιν, ότι εάν έλθω εις τό πάλιν ου φείσομαι, 3 επεί δοκιμήν ζητείτε τούεν εμοί λαλούντος Χριστού. ός εις υμάς ουκ ασθενεί αλλά δυνατεί εν υμίν. 4 καί γάρ εσταυρώθη εξ ασθενείας, αλλά ζή εκ δυνάμεως θεού. καί γάρ ημείς ασθενούμεν εν αυτώ, αλλά ζήσομεν σύν αυτώ εκ δυνάμεως θεούεις υμάς.

5 Εαυτούς πειράζετε ει εστέ εν τή πίστει, εαυτούς δοκιμάζετε. ή ουκ επιγινώσκετε εαυτούς ότι Ιησούς Χριστός εν υμίν; ει μήτι αδόκιμοί εστε. 6 ελπίζω δέ ότι γνώσεσθε ότι ημείς ουκ εσμέν αδόκιμοι. 7 ευχόμεθα δέ πρός τόν θεόν μή ποιήσαι υμάς κακόν μηδέν, ουχίνα ημείς δόκιμοι φανώμεν, αλλ'ίνα υμείς τό καλόν ποιήτε, ημείς δέ ώς αδόκιμοι ώμεν. 8 ου γάρ δυνάμεθά τι κατά τής αληθείας, αλλά υπέρ τής αληθείας. 9 χαίρομεν γάρ όταν ημείς ασθενώμεν, υμείς δέ δυνατοί ήτε. τούτο καί ευχόμεθα, τήν υμών κατάρτισιν. 10 διά τούτο ταύτα απών γράφω,ίνα παρών μή αποτόμως χρήσωμαι κατά τήν εξουσίαν ήν ο κύριος έδωκέν μοι, εις οικοδομήν καί ουκ εις καθαίρεσιν.

11 Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, τό αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, καί ο θεός τής αγάπης καί ειρήνης έσται μεθ' υμών. 12 ασπάσασθε αλλήλους εν αγίω φιλήματι. ασπάζονται υμάς οι άγιοι πάντες.

13 Η χάρις τούκυρίου ΙησούΧριστούκαί η αγάπη τούθεούκαί η κοινωνία τούαγίου πνεύματος μετά πάντων υμών.