ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α'

1:1 Παύλος κλητός απόστολος ΧριστούΙησούδιά θελήματος θεού, καί Σωσθένης ο αδελφός, 2 τή εκκλησίατούθεούτή ούση εν Κορίνθω, ηγιασμένοις εν Χριστώ Ιησού, κλητοίς αγίοις, σύν πάσιν τοίς επικαλουμένοις τό όνομα τούκυρίου ημών ΙησούΧριστούεν παντί τόπω, αυτών καί ημών. 3 χάρις υμίν καί ειρήνη από θεούπατρός ημών καί κυρίου ΙησούΧριστού.

4 Ευχαριστώ τώ θεώ μου πάντοτε περί υμών επί τή χάριτι τούθεούτή δοθείση υμίν εν Χριστώ Ιησού, 5 ότι εν παντί επλουτίσθητε εν αυτώ, εν παντί λόγω καί πάση γνώσει, 6 καθώς τό μαρτύριον τούΧριστούεβεβαιώθη εν υμίν, 7 ώστε υμάς μή υστερείσθαι εν μηδενί χαρίσματι, απεκδεχομένους τήν αποκάλυψιν τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού. 8 ός καί βεβαιώσει υμάς έως τέλους ανεγκλήτους εν τή ημέρατούκυρίου ημών ΙησούΧριστού. 9 πιστός ο θεός δι' ού εκλήθητε εις κοινωνίαν τούυιούαυτούΙησούΧριστούτούκυρίου ημών.

10 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, διά τούονόματος τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού,ίνα τό αυτό λέγητε πάντες, καί μή ή εν υμίν σχίσματα, ήτε δέ κατηρτισμένοι εν τώ αυτώ νοΓϊ καί εν τή αυτή γνώμη. 11 εδηλώθη γάρ μοι περί υμών, αδελφοί μου, υπό τών Χλόης ότι έριδες εν υμίν εισιν. 12 λέγω δέ τούτο, ότι έκαστος υμών λέγει, Εγώ μέν ειμι Παύλου, Εγώ δέ Απολλώ, Εγώ δέ Κηφά, Εγώ δέ Χριστού. 13 μεμέρισται ο Χριστός; μή Παύλος εσταυρώθη υπέρ υμών, ή εις τό όνομα Παύλου εβαπτίσθητε; 14 ευχαριστώ τώ θεώ ότι ουδένα υμών εβάπτισα ει μή Κρίσπον καί Γάϊον, 15ίνα μή τις είπη ότι εις τό εμόν όνομα εβαπτίσθητε. 16 εβάπτισα δέ καί τόν Στεφανά οίκον. λοιπόν ουκ οίδα εί τινα άλλον εβάπτισα. 17 ου γάρ απέστειλέν με Χριστός βαπτίζειν αλλά ευαγγελίζεσθαι, ουκ εν σοφίαλόγου,ίνα μή κενωθή ο σταυρός τούΧριστού.

18Ολόγος γάρ ο τούσταυρούτοίς μέν απολλυμένοις μωρία εστίν, τοίς δέ σωζομένοις ημίν δύναμις θεούεστιν. 19 γέγραπται γάρ,

   Απολώ τήν σοφίαν τών σοφών,

           καί τήν σύνεσιν τών συνετών αθετήσω.

20 πούσοφός; πούγραμματεύς; πούσυζητητής τούαιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο θεός τήν σοφίαν τούκόσμου; 21 επειδή γάρ εν τή σοφίατούθεούουκ έγνω ο κόσμος διά τής σοφίας τόν θεόν, ευδόκησεν ο θεός διά τής μωρίας τούκηρύγματος σώσαι τούς πιστεύοντας. 22 επειδή καί Ιουδαίοι σημεία αιτούσιν καί Έλληνες σοφίαν ζητούσιν, 23 ημείς δέ κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μέν σκάνδαλον έθνεσιν δέ μωρίαν, 24 αυτοίς δέ τοίς κλητοίς, Ιουδαίοις τε καί Έλλησιν, Χριστόν θεούδύναμιν καί θεούσοφίαν. 25 ότι τό μωρόν τούθεούσοφώτερον τών ανθρώπων εστίν, καί τό ασθενές τούθεούισχυρότερον τών ανθρώπων.

26 Βλέπετε γάρ τήν κλήσιν υμών, αδελφοί, ότι ου πολλοί σοφοί κατά σάρκα, ου πολλοί δυνατοί, ου πολλοί ευγενείς. 27 αλλά τά μωρά τούκόσμου εξελέξατο ο θεόςίνα καταισχύνη τούς σοφούς, καί τά ασθενή τούκόσμου εξελέξατο ο θεόςίνα καταισχύνη τά ισχυρά, 28 καί τά αγενή τούκόσμου καί τά εξουθενημένα εξελέξατο ο θεός, τά μή όντα,ίνα τά όντα καταργήση, 29 όπως μή καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον τούθεού. 30 εξ αυτούδέ υμείς εστε εν Χριστώ Ιησού, ός εγενήθη σοφία ημίν από θεού, δικαιοσύνη τε καί αγιασμός καί απολύτρωσις, 31ίνα καθώς γέγραπται,Οκαυχώμενος εν κυρίω καυχάσθω.

2:1 Καγώ ελθών πρός υμάς, αδελφοί, ήλθον ου καθ' υπεροχήν λόγου ή σοφίας καταγγέλλων υμίν τό μυστήριον τούθεού. 2 ου γάρ έκρινά τι ειδέναι εν υμίν ει μή Ιησούν Χριστόν καί τούτον εσταυρωμένον. 3 καγώ εν ασθενείακαί εν φόβω καί εν τρόμω πολλώ εγενόμην πρός υμάς, 4 καί ο λόγος μου καί τό κήρυγμά μου ουκ εν πειθοίς σοφίας λόγοις αλλ' εν αποδείξει πνεύματος καί δυνάμεως, 5ίνα η πίστις υμών μή ή εν σοφίαανθρώπων αλλ' εν δυνάμει θεού.

6 Σοφίαν δέ λαλούμεν εν τοίς τελείοις, σοφίαν δέ ου τούαιώνος τούτου ουδέ τών αρχόντων τούαιώνος τούτου τών καταργουμένων. 7 αλλά λαλούμεν θεούσοφίαν εν μυστηρίω, τήν αποκεκρυμμένην, ήν προώρισεν ο θεός πρό τών αιώνων εις δόξαν ημών. 8 ήν ουδείς τών αρχόντων τούαιώνος τούτου έγνωκεν, ει γάρ έγνωσαν, ουκ άν τόν κύριον τής δόξης εσταύρωσαν. 9 αλλά καθώς γέγραπται,

       ῝Αοφθαλμός ουκ είδεν καί ούς ουκ ήκουσεν

           καί επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη,

       ά ητοίμασεν ο θεός τοίς αγαπώσιν αυτόν.

10 ημίν δέ απεκάλυψεν ο θεός διά τούπνεύματος. τό γάρ πνεύμα πάντα εραυνά, καί τά βάθη τούθεού. 11 τίς γάρ οίδεν ανθρώπων τά τούανθρώπου ει μή τό πνεύμα τούανθρώπου τό εν αυτώ; ούτως καί τά τούθεούουδείς έγνωκεν ει μή τό πνεύμα τούθεού. 12 ημείς δέ ου τό πνεύμα τούκόσμου ελάβομεν αλλά τό πνεύμα τό εκ τούθεού,ίνα ειδώμεν τά υπό τούθεούχαρισθέντα ημίν. 13 ά καί λαλούμεν ουκ εν διδακτοίς ανθρωπίνης σοφίας λόγοις αλλ' εν διδακτοίς πνεύματος, πνευματικοίς πνευματικά συγκρίνοντες. 14 ψυχικός δέ άνθρωπος ου δέχεται τά τούπνεύματος τούθεού, μωρία γάρ αυτώ εστιν, καί ου δύναται γνώναι, ότι πνευματικώς ανακρίνεται. 15 ο δέ πνευματικός ανακρίνει τά πάντα, αυτός δέ υπ' ουδενός ανακρίνεται.

16     τίς γάρ έγνω νούν κυρίου,

           ός συμβιβάσει αυτόν;

ημείς δέ νούν Χριστούέχομεν.

3:1 Καγώ, αδελφοί, ουκ ηδυνήθην λαλήσαι υμίν ώς πνευματικοίς αλλ' ώς σαρκίνοις, ώς νηπίοις εν Χριστώ. 2 γάλα υμάς επότισα, ου βρώμα, ούπω γάρ εδύνασθε. αλλ' ουδέ έτι νύν δύνασθε, 3 έτι γάρ σαρκικοί εστε. όπου γάρ εν υμίν ζήλος καί έρις, ουχί σαρκικοί εστε καί κατά άνθρωπον περιπατείτε; 4 όταν γάρ λέγη τις, Εγώ μέν ειμι Παύλου, έτερος δέ, Εγώ Απολλώ, ουκ άνθρωποί εστε; 5 τί ούν εστιν Απολλώς; τί δέ εστιν Παύλος; διάκονοι δι' ών επιστεύσατε, καί εκάστω ώς ο κύριος έδωκεν. 6 εγώ εφύτευσα, Απολλώς επότισεν, αλλά ο θεός ηύξανεν. 7 ώστε ούτε ο φυτεύων εστίν τι ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο αυξάνων θεός. 8 ο φυτεύων δέ καί ο ποτίζων έν εισιν, έκαστος δέ τόν ίδιον μισθόν λήμψεται κατά τόν ίδιον κόπον. 9 θεούγάρ εσμεν συνεργοί. θεούγεώργιον, θεούοικοδομή εστε.

10 Κατά τήν χάριν τούθεούτήν δοθείσάν μοι ώς σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθηκα, άλλος δέ εποικοδομεί. έκαστος δέ βλεπέτω πώς εποικοδομεί. 11 θεμέλιον γάρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τόν κείμενον, ός εστιν Ιησούς Χριστός. 12 ει δέ τις εποικοδομεί επί τόν θεμέλιον χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 εκάστου τό έργον φανερόν γενήσεται, η γάρ ημέρα δηλώσει. ότι εν πυρί αποκαλύπτεται, καί εκάστου τό έργον οποίόν εστιν τό πύρ αυτό δοκιμάσει. 14 εί τινος τό έργον μενεί ό εποικοδόμησεν, μισθόν λήμψεται. 15 εί τινος τό έργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αυτός δέ σωθήσεται, ούτως δέ ώς διά πυρός. 16 ουκ οίδατε ότι ναός θεούεστε καί τό πνεύμα τούθεούοικεί εν υμίν; 17 εί τις τόν ναόν τούθεούφθείρει, φθερεί τούτον ο θεός. ο γάρ ναός τούθεούάγιός εστιν, οίτινές εστε υμείς.

18 Μηδείς εαυτόν εξαπατάτω. εί τις δοκεί σοφός είναι εν υμίν εν τώ αιώνι τούτω, μωρός γενέσθω,ίνα γένηται σοφός. 19 η γάρ σοφία τούκόσμου τούτου μωρία παρά τώ θεώ εστιν. γέγραπται γάρ,

       Ο δρασσόμενος τούς σοφούς εν τή πανουργίααυτών.

20 καί πάλιν,

       Κύριος γινώσκει τούς διαλογισμούς τών σοφών

           ότι εισίν μάταιοι.

21 ώστε μηδείς καυχάσθω εν ανθρώποις. πάντα γάρ υμών εστιν, 22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε ενεστώτα είτε μέλλοντα, πάντα υμών, 23 υμείς δέ Χριστού, Χριστός δέ θεού.

4:1 Ούτως ημάς λογιζέσθω άνθρωπος ώς υπηρέτας Χριστούκαί οικονόμους μυστηρίων θεού. 2 ώδε λοιπόν ζητείται εν τοίς οικονόμοιςίνα πιστός τις ευρεθή. 3 εμοί δέ εις ελάχιστόν εστινίνα υφ' υμών ανακριθώ ή υπό ανθρωπίνης ημέρας. αλλ' ουδέ εμαυτόν ανακρίνω. 4 ουδΓεν γάρ εμαυτώ σύνοιδα, αλλ' ουκ εν τούτω δεδικαίωμαι, ο δέ ανακρίνων με κύριός εστιν. 5 ώστε μή πρό καιρούτι κρίνετε, έως άν έλθη ο κύριος, ός καί φωτίσει τά κρυπτά τούσκότους καί φανερώσει τάς βουλάς τών καρδιών. καί τότε ο έπαινος γενήσεται εκάστω από τούθεού.

6 Ταύτα δέ, αδελφοί, μετεσχημάτισα εις εμαυτόν καί Απολλών δι' υμάς,ίνα εν ημίν μάθητε τό Μή υπέρ ά γέγραπται,ίνα μή είς υπέρ τούενός φυσιούσθε κατά τούετέρου. 7 τίς γάρ σε διακρίνει; τί δέ έχεις ό ουκ έλαβες; ει δέ καί έλαβες, τί καυχάσαι ώς μή λαβών; 8 ήδη κεκορεσμένοι εστέ. ήδη επλουτήσατε. χωρίς ημών εβασιλεύσατε. καί όφελόν γε εβασιλεύσατε,ίνα καί ημείς υμίν συμβασιλεύσωμεν. 9 δοκώ γάρ, ο θεός ημάς τούς αποστόλους εσχάτους απέδειξεν ώς επιθανατίους, ότι θέατρον εγενήθημεν τώ κόσμω καί αγγέλοις καί ανθρώποις. 10 ημείς μωροί διά Χριστόν, υμείς δέ φρόνιμοι εν Χριστώ. ημείς ασθενείς, υμείς δέ ισχυροί. υμείς ένδοξοι, ημείς δέ άτιμοι. 11 άχρι τής άρτι ώρας καί πεινώμεν καί διψώμεν καί γυμνιτεύομεν καί κολαφιζόμεθα καί αστατούμεν 12 καί κοπιώμεν εργαζόμενοι ταίς ιδίαις χερσίν. λοιδορούμενοι ευλογούμεν, διωκόμενοι ανεχόμεθα, 13 δυσφημούμενοι παρακαλούμεν. ώς περικαθάρματα τούκόσμου εγενήθημεν, πάντων περίψημα, έως άρτι.

14 Ουκ εντρέπων υμάς γράφω ταύτα, αλλ' ώς τέκνα μου αγαπητά νουθετών. 15 εάν γάρ μυρίους παιδαγωγούς έχητε εν Χριστώ, αλλ' ου πολλούς πατέρας, εν γάρ Χριστώ Ιησούδιά τούευαγγελίου εγώ υμάς εγέννησα. 16 παρακαλώ ούν υμάς, μιμηταί μου γίνεσθε. 17 διά τούτο έπεμψα υμίν Τιμόθεον, ός εστίν μου τέκνον αγαπητόν καί πιστόν εν κυρίω, ός υμάς αναμνήσει τάς οδούς μου τάς εν Χριστώ Ιησού, καθώς πανταχούεν πάση εκκλησίαδιδάσκω. 18 ώς μή ερχομένου δέ μου πρός υμάς εφυσιώθησάν τινες. 19 ελεύσομαι δέ ταχέως πρός υμάς, εάν ο κύριος θελήση, καί γνώσομαι ου τόν λόγον τών πεφυσιωμένων αλλά τήν δύναμιν, 20 ου γάρ εν λόγω η βασιλεία τούθεούαλλ' εν δυνάμει. 21 τί θέλετε; εν ράβδω έλθω πρός υμάς, ή εν αγάπη πνεύματί τε πραύτητος;

5:1 Όλως ακούεται εν υμίν πορνεία, καί τοιαύτη πορνεία ήτις ουδέ εν τοίς έθνεσιν, ώστε γυναίκά τινα τούπατρός έχειν. 2 καί υμείς πεφυσιωμένοι εστέ, καί ουχί μάλλον επενθήσατε,ίνα αρθή εκ μέσου υμών ο τό έργον τούτο πράξας; 3 εγώ μέν γάρ, απών τώ σώματι παρών δέ τώ πνεύματι, ήδη κέκρικα ώς παρών τόν ούτως τούτο κατεργασάμενον 4 εν τώονόματι τούκυρίου ημών Ιησού, συναχθέντων υμών καί τούεμούπνεύματος σύν τή δυνάμει τούκυρίου ημών Ιησού, 5 παραδούναι τόν τοιούτον τώ Σατανάεις όλεθρον τής σαρκός,ίνα τό πνεύμα σωθή εν τή ημέρατούκυρίου. 6 Ου καλόν τό καύχημα υμών. ουκ οίδατε ότι μικρά ζύμη όλον τό φύραμα ζυμοί; 7 εκκαθάρατε τήν παλαιάν ζύμην,ίνα ήτε νέον φύραμα, καθώς εστε άζυμοι. καί γάρ τό πάσχα ημών ετύθη Χριστός. 8 ώστε εορτάζωμεν, μή εν ζύμη παλαιάμηδέ εν ζύμη κακίας καί πονηρίας, αλλ' εν αζύμοις ειλικρινείας καί αληθείας.

9 Έγραψα υμίν εν τή επιστολή μή συναναμίγνυσθαι πόρνοις, 10 ου πάντως τοίς πόρνοις τούκόσμου τούτου ή τοίς πλεονέκταις καί άρπαξιν ή ειδωλολάτραις, επεί ωφείλετε άρα εκ τούκόσμου εξελθείν. 11 νύν δέ έγραψα υμίν μή συναναμίγνυσθαι εάν τις αδελφόςονομαζόμενος ή πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, τώ τοιούτω μηδέ συνεσθίειν. 12 τί γάρ μοι τούς έξω κρίνειν; ουχί τούς έσω υμείς κρίνετε; 13 τούς δέ έξω ο θεός κρινεί. εξάρατε τόν πονηρόν εξ υμών αυτών.

6:1 Τολμάτις υμών πράγμα έχων πρός τόν έτερον κρίνεσθαι επί τών αδίκων, καί ουχί επί τών αγίων; 2 ή ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τόν κόσμον κρινούσιν; καί ει εν υμίν κρίνεται ο κόσμος, ανάξιοί εστε κριτηρίων ελαχίστων; 3 ουκ οίδατε ότι αγγέλους κρινούμεν, μήτιγε βιωτικά; 4 βιωτικά μέν ούν κριτήρια εάν έχητε, τούς εξουθενημένους εν τή εκκλησίατούτους καθίζετε; 5 πρός εντροπήν υμίν λέγω. ούτως ουκ ένι εν υμίν ουδείς σοφός ός δυνήσεται διακρίναι ανά μέσον τούαδελφούαυτού; 6 αλλά αδελφός μετά αδελφούκρίνεται, καί τούτο επί απίστων; 7 ήδη μένούν όλως ήττημα υμίν εστιν ότι κρίματα έχετε μεθ' εαυτών. διά τί ουχί μάλλον αδικείσθε; διά τί ουχί μάλλον αποστερείσθε; 8 αλλά υμείς αδικείτε καί αποστερείτε, καί τούτο αδελφούς. 9 ή ουκ οίδατε ότι άδικοι θεούβασιλείαν ου κληρονομήσουσιν; μή πλανάσθε. ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται 10 ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται, ου μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν θεούκληρονομήσουσιν. 11 καί ταύτά τινες ήτε. αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τώονόματι τούκυρίου ΙησούΧριστούκαί εν τώ πνεύματι τούθεούημών.

12 Πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει. πάντα μοι έξεστιν, αλλ' ουκ εγώ εξουσιασθήσομαι υπό τινος. 13 τά βρώματα τή κοιλία, καί η κοιλία τοίς βρώμασιν. ο δέ θεός καί ταύτην καί ταύτα καταργήσει. τό δέ σώμα ου τή πορνείααλλά τώ κυρίω, καί ο κύριος τώ σώματι. 14 ο δέ θεός καί τόν κύριον ήγειρεν καί ημάς εξεγερεί διά τής δυνάμεως αυτού. 15 ουκ οίδατε ότι τά σώματα υμών μέλη Χριστούεστιν; άρας ούν τά μέλη τούΧριστούποιήσω πόρνης μέλη; μή γένοιτο. 16 ή ουκ οίδατε ότι ο κολλώμενος τή πόρνη έν σώμά εστιν; Έσονται γάρ, φησίν, οι δύο εις σάρκα μίαν. 17 ο δέ κολλώμενος τώ κυρίω έν πνεύμά εστιν. 18 φεύγετε τήν πορνείαν. πάν αμάρτημα ό εάν ποιήση άνθρωπος εκτός τούσώματός εστιν, ο δέ πορνεύων εις τό ίδιον σώμα αμαρτάνει. 19 ή ουκ οίδατε ότι τό σώμα υμών ναός τούεν υμίν αγίου πνεύματός εστιν, ού έχετε από θεού, καί ουκ εστέ εαυτών; 20 ηγοράσθητε γάρ τιμής. δοξάσατε δή τόν θεόν εν τώ σώματι υμών.

7:1 Περί δέ ών εγράψατε, καλόν ανθρώπω γυναικός μή άπτεσθαι. 2 διά δέ τάς πορνείας έκαστος τήν εαυτούγυναίκα εχέτω, καί εκάστη τόν ίδιον άνδρα εχέτω. 3 τή γυναικί ο ανήρ τήνοφειλήν αποδιδότω, ομοίως δέ καί η γυνή τώ ανδρί. 4 η γυνή τούιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει αλλά ο ανήρ. ομοίως δέ καί ο ανήρ τούιδίου σώματος ουκ εξουσιάζει αλλά η γυνή. 5 μή αποστερείτε αλλήλους, ει μήτι άν εκ συμφώνου πρός καιρόνίνα σχολάσητε τή προσευχή καί πάλιν επί τό αυτό ήτε,ίνα μή πειράζη υμάς ο Σατανάς διά τήν ακρασίαν υμών. 6 τούτο δέ λέγω κατά συγγνώμην, ου κατ' επιταγήν. 7 θέλω δέ πάντας ανθρώπους είναι ώς καί εμαυτόν. αλλά έκαστος ίδιον έχει χάρισμα εκ θεού, ο μέν ούτως, ο δέ ούτως.

8 Λέγω δέ τοίς αγάμοις καί ταίς χήραις, καλόν αυτοίς εάν μείνωσιν ώς καγώ. 9 ει δέ ουκ εγκρατεύονται γαμησάτωσαν, κρείττον γάρ εστιν γαμήσαι ή πυρούσθαι. 10 τοίς δέ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω, ουκ εγώ αλλά ο κύριος, γυναίκα από ανδρός μή χωρισθήναι, 11 εάν δέ καί χωρισθή, μενέτω άγαμος ή τώ ανδρί καταλλαγήτω, καί άνδρα γυναίκα μή αφιέναι. 12 Τοίς δέ λοιποίς λέγω εγώ, ουχ ο κύριος. εί τις αδελφός γυναίκα έχει άπιστον, καί αύτη συνευδοκεί οικείν μετ' αυτού, μή αφιέτω αυτήν. 13 καί γυνή εί τις έχει άνδρα άπιστον, καί ούτος συνευδοκεί οικείν μετ' αυτής, μή αφιέτω τόν άνδρα. 14 ηγίασται γάρ ο ανήρ ο άπιστος εν τή γυναικί, καί ηγίασται η γυνή η άπιστος εν τώ αδελφώ. επεί άρα τά τέκνα υμών ακάθαρτά εστιν, νύν δέ άγιά εστιν. 15 ει δέ ο άπιστος χωρίζεται, χωριζέσθω. ου δεδούλωται ο αδελφός ή η αδελφή εν τοίς τοιούτοις. εν δέ ειρήνη κέκληκεν υμάς ο θεός. 16 τί γάρ οίδας, γύναι, ει τόν άνδρα σώσεις; ή τί οίδας, άνερ, ει τήν γυναίκα σώσεις;

17 Ει μή εκάστω ώς εμέρισεν ο κύριος, έκαστον ώς κέκληκεν ο θεός, ούτως περιπατείτω. καί ούτως εν ταίς εκκλησίαις πάσαις διατάσσομαι. 18 περιτετμημένος τις εκλήθη; μή επισπάσθω. εν ακροβυστίακέκληταί τις; μή περιτεμνέσθω. 19 η περιτομή ουδέν εστιν, καί η ακροβυστία ουδέν εστιν, αλλά τήρησις εντολών θεού. 20 έκαστος εν τή κλήσει ή εκλήθη εν ταύτη μενέτω. 21 δούλος εκλήθης; μή σοι μελέτω. αλλ' ει καί δύνασαι ελεύθερος γενέσθαι, μάλλον χρήσαι. 22 ο γάρ εν κυρίω κληθείς δούλος απελεύθερος κυρίου εστίν. ομοίως ο ελεύθερος κληθείς δούλός εστιν Χριστού. 23 τιμής ηγοράσθητε. μή γίνεσθε δούλοι ανθρώπων. 24 έκαστος εν ώ εκλήθη, αδελφοί, εν τούτω μενέτω παρά θεώ.

25 Περί δέ τών παρθένων επιταγήν κυρίου ουκ έχω, γνώμην δέ δίδωμι ώς ηλεημένος υπό κυρίου πιστός είναι. 26 Νομίζω ούν τούτο καλόν υπάρχειν διά τήν ενεστώσαν ανάγκην, ότι καλόν ανθρώπω τό ούτως είναι. 27 δέδεσαι γυναικί; μή ζήτει λύσιν. λέλυσαι από γυναικός; μή ζήτει γυναίκα. 28 εάν δέ καί γαμήσης, ουχ ήμαρτες. καί εάν γήμη η παρθένος, ουχ ήμαρτεν. θλίψιν δέ τή σαρκί έξουσιν οι τοιούτοι, εγώ δέ υμών φείδομαι. 29 τούτο δέ φημι, αδελφοί, ο καιρός συνεσταλμένος εστίν. τό λοιπόνίνα καί οι έχοντες γυναίκας ώς μή έχοντες ώσιν, 30 καί οι κλαίοντες ώς μή κλαίοντες, καί οι χαίροντες ώς μή χαίροντες, καί οι αγοράζοντες ώς μή κατέχοντες, 31 καί οι χρώμενοι τόν κόσμον ώς μή καταχρώμενοι. παράγει γάρ τό σχήμα τούκόσμου τούτου. 32 θέλω δέ υμάς αμερίμνους είναι. ο άγαμος μεριμνάτά τούκυρίου, πώς αρέση τώ κυρίω. 33 ο δέ γαμήσας μεριμνάτά τούκόσμου, πώς αρέση τή γυναικί, 34 καί μεμέρισται. καί η γυνή η άγαμος καί η παρθένος μεριμνάτά τούκυρίου,ίνα ή αγία καί τώ σώματι καί τώ πνεύματι. η δέ γαμήσασα μεριμνάτά τούκόσμου, πώς αρέση τώ ανδρί. 35 τούτο δέ πρός τό υμών αυτών σύμφορον λέγω, ουχίνα βρόχον υμίν επιβάλω, αλλά πρός τό εύσχημον καί ευπάρεδρον τώ κυρίω απερισπάστως.

36 Ει δέ τις ασχημονείν επί τήν παρθένον αυτούνομίζει εάν ή υπέρακμος, καί ούτωςοφείλει γίνεσθαι, ό θέλει ποιείτω. ουχ αμαρτάνει. γαμείτωσαν. 37 ός δέ έστηκεν εν τή καρδίααυτούεδραίος, μή έχων ανάγκην, εξουσίαν δέ έχει περί τούιδίου θελήματος, καί τούτο κέκρικεν εν τή ιδίακαρδία, τηρείν τήν εαυτούπαρθένον, καλώς ποιήσει. 38 ώστε καί ο γαμίζων τήν εαυτούπαρθένον καλώς ποιεί, καί ο μή γαμίζων κρείσσον ποιήσει.

39 Γυνή δέδεται εφ' όσον χρόνον ζή ο ανήρ αυτής. εάν δέ κοιμηθή ο ανήρ, ελευθέρα εστίν ώ θέλει γαμηθήναι, μόνον εν κυρίω. 40 μακαριωτέρα δέ εστιν εάν ούτως μείνη, κατά τήν εμήν γνώμην, δοκώ δέ καγώ πνεύμα θεούέχειν.

8:1 Περί δέ τών ειδωλοθύτων, οίδαμεν ότι πάντες γνώσιν έχομεν. η γνώσις φυσιοί, η δέ αγάπη οικοδομεί. 2 εί τις δοκεί εγνωκέναι τι, ούπω έγνω καθώς δεί γνώναι. 3 ει δέ τις αγαπάτόν θεόν, ούτος έγνωσται υπ' αυτού. 4 Περί τής βρώσεως ούν τών ειδωλοθύτων οίδαμεν ότι ουδέν είδωλον εν κόσμω, καί ότι ουδείς θεός ει μή είς. 5 καί γάρ είπερ εισίν λεγόμενοι θεοί είτε εν ουρανώ είτε επί γής, ώσπερ εισίν θεοί πολλοί καί κύριοι πολλοί, 6 αλλ' ημίν είς θεός ο πατήρ, εξ ού τά πάντα καί ημείς εις αυτόν, καί είς κύριος Ιησούς Χριστός, δι' ού τά πάντα καί ημείς δι' αυτού.

7 Αλλ' ουκ εν πάσιν η γνώσις. τινές δέ τή συνηθείαέως άρτι τούειδώλου ώς ειδωλόθυτον εσθίουσιν, καί η συνείδησις αυτών ασθενής ούσα μολύνεται. 8 βρώμα δέ ημάς ου παραστήσει τώ θεώ. ούτε εάν μή φάγωμεν υστερούμεθα, ούτε εάν φάγωμεν περισσεύομεν. 9 βλέπετε δέ μή πως η εξουσία υμών αύτη πρόσκομμα γένηται τοίς ασθενέσιν. 10 εάν γάρ τις ίδη σέ τόν έχοντα γνώσιν εν ειδωλείω κατακείμενον, ουχί η συνείδησις αυτούασθενούς όντος οικοδομηθήσεται εις τό τά ειδωλόθυτα εσθίειν; 11 απόλλυται γάρ ο ασθενών εν τή σή γνώσει, ο αδελφός δι' όν Χριστός απέθανεν. 12 ούτως δέ αμαρτάνοντες εις τούς αδελφούς καί τύπτοντες αυτών τήν συνείδησιν ασθενούσαν εις Χριστόν αμαρτάνετε. 13 διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τόν αδελφόν μου, ου μή φάγω κρέα εις τόν αιώνα,ίνα μή τόν αδελφόν μου σκανδαλίσω.

9:1 Ουκ ειμί ελεύθερος; ουκ ειμί απόστολος; ουχί Ιησούν τόν κύριον ημών εώρακα; ου τό έργον μου υμείς εστε εν κυρίω; 2 ει άλλοις ουκ ειμί απόστολος, αλλά γε υμίν ειμι. η γάρ σφραγίς μου τής αποστολής υμείς εστε εν κυρίω. 3 Η εμή απολογία τοίς εμέ ανακρίνουσίν εστιν αύτη.

4 μή ουκ έχομεν εξουσίαν φαγείν καί πείν; 5 μή ουκ έχομεν εξουσίαν αδελφήν γυναίκα περιάγειν, ώς καί οι λοιποί απόστολοι καί οι αδελφοί τούκυρίου καί Κηφάς; 6 ή μόνος εγώ καί Βαρναβάς ουκ έχομεν εξουσίαν μή εργάζεσθαι; 7 τίς στρατεύεται ιδίοιςοψωνίοις ποτέ; τίς φυτεύει αμπελώνα καί τόν καρπόν αυτούουκ εσθίει; ή τίς ποιμαίνει ποίμνην καί εκ τούγάλακτος τής ποίμνης ουκ εσθίει; 8 Μή κατά άνθρωπον ταύτα λαλώ, ή καί ο νόμος ταύτα ου λέγει; 9 εν γάρ τώ Μωϋσέως νόμω γέγραπται, Ου κημώσεις βούν αλοώντα. μή τών βοών μέλει τώ θεώ; 10 ή δι' ημάς πάντως λέγει; δι' ημάς γάρ εγράφη, ότιοφείλει επ' ελπίδι ο αροτριών αροτριάν, καί ο αλοών επ' ελπίδι τούμετέχειν. 11 ει ημείς υμίν τά πνευματικά εσπείραμεν, μέγα ει ημείς υμών τά σαρκικά θερίσομεν; 12 ει άλλοι τής υμών εξουσίας μετέχουσιν, ου μάλλον ημείς;

Αλλ' ουκ εχρησάμεθα τή εξουσίαταύτη, αλλά πάντα στέγομενίνα μή τινα εγκοπήν δώμεν τώ ευαγγελίω τούΧριστού. 13 ουκ οίδατε ότι οι τά ιερά εργαζόμενοι τά εκ τούιερούεσθίουσιν, οι τώ θυσιαστηρίω παρεδρεύοντες τώ θυσιαστηρίω συμμερίζονται; 14 ούτως καί ο κύριος διέταξεν τοίς τό ευαγγέλιον καταγγέλλουσιν εκ τούευαγγελίου ζήν. 15 εγώ δέ ου κέχρημαι ουδενί τούτων. ουκ έγραψα δέ ταύταίνα ούτως γένηται εν εμοί, καλόν γάρ μοι μάλλον αποθανείν ή, τό καύχημά μου ουδείς κενώσει. 16 εάν γάρ ευαγγελίζωμαι, ουκ έστιν μοι καύχημα. ανάγκη γάρ μοι επίκειται. ουαί γάρ μοί εστιν εάν μή ευαγγελίσωμαι. 17 ει γάρ εκών τούτο πράσσω, μισθόν έχω. ει δέ άκων, οικονομίαν πεπίστευμαι. 18 τίς ούν μού εστιν ο μισθός;ίνα ευαγγελιζόμενος αδάπανον θήσω τό ευαγγέλιον, εις τό μή καταχρήσασθαι τή εξουσίαμου εν τώ ευαγγελίω.

19 Ελεύθερος γάρ ών εκ πάντων πάσιν εμαυτόν εδούλωσα,ίνα τούς πλείονας κερδήσω. 20 καί εγενόμην τοίς Ιουδαίοις ώς Ιουδαίος,ίνα Ιουδαίους κερδήσω. τοίς υπό νόμον ώς υπό νόμον, μή ών αυτός υπό νόμον,ίνα τούς υπό νόμον κερδήσω. 21 τοίς ανόμοις ώς άνομος, μή ών άνομος θεούαλλ' έννομος Χριστού,ίνα κερδάνω τούς ανόμους. 22 εγενόμην τοίς ασθενέσιν ασθενής,ίνα τούς ασθενείς κερδήσω. τοίς πάσιν γέγονα πάντα,ίνα πάντως τινάς σώσω. 23 πάντα δέ ποιώ διά τό ευαγγέλιον,ίνα συγκοινωνός αυτούγένωμαι.

24 Ουκ οίδατε ότι οι εν σταδίω τρέχοντες πάντες μέν τρέχουσιν, είς δέ λαμβάνει τό βραβείον; ούτως τρέχετείνα καταλάβητε. 25 πάς δέ ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μέν ούνίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δέ άφθαρτον. 26 εγώ τοίνυν ούτως τρέχω ώς ουκ αδήλως, ούτως πυκτεύω ώς ουκ αέρα δέρων. 27 αλλά υπωπιάζω μου τό σώμα καί δουλαγωγώ, μή πως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι.

10:1 Ου θέλω γάρ υμάς αγνοείν, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών πάντες υπό τήν νεφέλην ήσαν καί πάντες διά τής θαλάσσης διήλθον, 2 καί πάντες εις τόν Μωϋσήν εβαπτίσθησαν εν τή νεφέλη καί εν τή θαλάσση, 3 καί πάντες τό αυτό πνευματικόν βρώμα έφαγον, 4 καί πάντες τό αυτό πνευματικόν έπιον πόμα. έπινον γάρ εκ πνευματικής ακολουθούσης πέτρας. η πέτρα δέ ήν ο Χριστός. 5 αλλ' ουκ εν τοίς πλείοσιν αυτών ευδόκησεν ο θεός, κατεστρώθησαν γάρ εν τή ερήμω. 6 ταύτα δέ τύποι ημών εγενήθησαν, εις τό μή είναι ημάς επιθυμητάς κακών, καθώς κακείνοι επεθύμησαν. 7 μηδέ ειδωλολάτραι γίνεσθε, καθώς τινες αυτών. ώσπερ γέγραπται, Εκάθισεν ο λαός φαγείν καί πείν, καί ανέστησαν παίζειν. 8 μηδέ πορνεύωμεν, καθώς τινες αυτών επόρνευσαν, καί έπεσαν μιάημέραείκοσι τρείς χιλιάδες. 9 μηδέ εκπειράζωμεν τόν Χριστόν, καθώς τινες αυτών επείρασαν, καί υπό τών όφεων απώλλυντο. 10 μηδέ γογγύζετε, καθάπερ τινές αυτών εγόγγυσαν, καί απώλοντο υπό τούολοθρευτού. 11 ταύτα δέ τυπικώς συνέβαινεν εκείνοις, εγράφη δέ πρός νουθεσίαν ημών, εις ούς τά τέλη τών αιώνων κατήντηκεν. 12 ώστε ο δοκών εστάναι βλεπέτω μή πέση. 13 πειρασμός υμάς ουκ είληφεν ει μή ανθρώπινος. πιστός δέ ο θεός, ός ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ό δύνασθε, αλλά ποιήσει σύν τώ πειρασμώ καί τήν έκβασιν τούδύνασθαι υπενεγκείν.

14 Διόπερ, αγαπητοί μου, φεύγετε από τής ειδωλολατρίας. 15 ώς φρονίμοις λέγω. κρίνατε υμείς ό φημι. 16 τό ποτήριον τής ευλογίας ό ευλογούμεν, ουχί κοινωνία εστίν τούαίματος τούΧριστού; τόν άρτον όν κλώμεν, ουχί κοινωνία τούσώματος τούΧριστούεστιν; 17 ότι είς άρτος, έν σώμα οι πολλοί εσμεν, οι γάρ πάντες εκ τούενός άρτου μετέχομεν. 18 βλέπετε τόν Ισραήλ κατά σάρκα. ουχ οι εσθίοντες τάς θυσίας κοινωνοί τούθυσιαστηρίου εισίν; 19 τί ούν φημι; ότι ειδωλόθυτόν τί εστιν; ή ότι είδωλόν τί εστιν; 20 αλλ' ότι ά θύουσιν, δαιμονίοις καί ου θεώ θύουσιν, ου θέλω δέ υμάς κοινωνούς τών δαιμονίων γίνεσθαι. 21 ου δύνασθε ποτήριον κυρίου πίνειν καί ποτήριον δαιμονίων. ου δύνασθε τραπέζης κυρίου μετέχειν καί τραπέζης δαιμονίων. 22 ή παραζηλούμεν τόν κύριον; μή ισχυρότεροι αυτούεσμεν;

23 Πάντα έξεστιν, αλλ' ου πάντα συμφέρει. πάντα έξεστιν, αλλ' ου πάντα οικοδομεί. 24 μηδείς τό εαυτούζητείτω αλλά τό τούετέρου. 25 Πάν τό εν μακέλλω πωλούμενον εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά τήν συνείδησιν, 26 τούκυρίου γάρ η γή καί τό πλήρωμα αυτής. 27 εί τις καλεί υμάς τών απίστων καί θέλετε πορεύεσθαι, πάν τό παρατιθέμενον υμίν εσθίετε μηδέν ανακρίνοντες διά τήν συνείδησιν. 28 εάν δέ τις υμίν είπη, Τούτο ιερόθυτόν εστιν, μή εσθίετε δι' εκείνον τόν μηνύσαντα καί τήν συνείδησιν, 29 συνείδησιν δέ λέγω ουχί τήν εαυτούαλλά τήν τούετέρου. ινατί γάρ η ελευθερία μου κρίνεται υπό άλλης συνειδήσεως; 30 ει εγώ χάριτι μετέχω, τί βλασφημούμαι υπέρ ού εγώ ευχαριστώ; 31 είτε ούν εσθίετε είτε πίνετε είτε τι ποιείτε, πάντα εις δόξαν θεούποιείτε. 32 απρόσκοποι καί Ιουδαίοις γίνεσθε καί Έλλησιν καί τή εκκλησίατούθεού, 33 καθώς καγώ πάντα πάσιν αρέσκω, μή ζητών τό εμαυτούσύμφορον αλλά τό τών πολλών,ίνα σωθώσιν.

11:1 μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού.

2 Επαινώ δέ υμάς ότι πάντα μου μέμνησθε καί καθώς παρέδωκα υμίν τάς παραδόσεις κατέχετε. 3 θέλω δέ υμάς ειδέναι ότι παντός ανδρός η κεφαλή ο Χριστός εστιν, κεφαλή δέ γυναικός ο ανήρ, κεφαλή δέ τούΧριστούο θεός. 4 πάς ανήρ προσευχόμενος ή προφητεύων κατά κεφαλής έχων καταισχύνει τήν κεφαλήν αυτού. 5 πάσα δέ γυνή προσευχομένη ή προφητεύουσα ακατακαλύπτω τή κεφαλή καταισχύνει τήν κεφαλήν αυτής. έν γάρ εστιν καί τό αυτό τή εξυρημένη. 6 ει γάρ ου κατακαλύπτεται γυνή, καί κειράσθω. ει δέ αισχρόν γυναικί τό κείρασθαι ή ξυράσθαι, κατακαλυπτέσθω. 7 ανήρ μέν γάρ ουκοφείλει κατακαλύπτεσθαι τήν κεφαλήν, εικών καί δόξα θεούυπάρχων. η γυνή δέ δόξα ανδρός εστιν. 8 ου γάρ εστιν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός. 9 καί γάρ ουκ Εκτίσθη ανήρ διά τήν γυναίκα, αλλά γυνή διά τόν άνδρα. 10 διά τούτοοφείλει η γυνή εξουσίαν έχειν επί τής κεφαλής διά τούς αγγέλους. 11 πλήν ούτε γυνή χωρίς ανδρός ούτε ανήρ χωρίς γυναικός εν κυρίω. 12 ώσπερ γάρ η γυνή εκ τούανδρός, ούτως καί ο ανήρ διά τής γυναικός. τά δέ πάντα εκ τούθεού. 13 εν υμίν αυτοίς κρίνατε. πρέπον εστίν γυναίκα ακατακάλυπτον τώ θεώ προσεύχεσθαι; 14 ουδέ η φύσις αυτή διδάσκει υμάς ότι ανήρ μέν εάν κομάατιμία αυτώ εστιν, 15 γυνή δέ εάν κομάδόξα αυτή εστιν; ότι η κόμη αντί περιβολαίου δέδοται αυτή. 16 Ει δέ τις δοκεί φιλόνεικος είναι, ημείς τοιαύτην συνήθειαν ουκ έχομεν, ουδέ αι εκκλησίαι τούθεού.

17 Τούτο δέ παραγγέλλων ουκ επαινώ ότι ουκ εις τό κρείσσον αλλά εις τό ησσον συνέρχεσθε. 18 πρώτον μέν γάρ συνερχομένων υμών εν εκκλησίαακούω σχίσματα εν υμίν υπάρχειν, καί μέρος τι πιστεύω. 19 δεί γάρ καί αιρέσεις εν υμίν είναι,ίνα καίοι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν. 20 Συνερχομένων ούν υμών επί τό αυτό ουκ έστιν κυριακόν δείπνον φαγείν, 21 έκαστος γάρ τό ίδιον δείπνον προλαμβάνει εν τώ φαγείν, καί ός μέν πεινά, ός δέ μεθύει. 22 μή γάρ οικίας ουκ έχετε εις τό εσθίειν καί πίνειν; ή τής εκκλησίας τούθεούκαταφρονείτε, καί καταισχύνετε τούς μή έχοντας; τί είπω υμίν; επαινέσω υμάς; εν τούτω ουκ επαινώ.

23 Εγώ γάρ παρέλαβον από τούκυρίου, ό καί παρέδωκα υμίν, ότι ο κύριος Ιησούς εν τή νυκτί ή παρεδίδετο έλαβεν άρτον 24 καί ευχαριστήσας έκλασεν καί είπεν, Τούτό μού εστιν τό σώμα τό υπέρ υμών. τούτο ποιείτε εις τήν εμήν ανάμνησιν. 25 ώσαύτως καί τό ποτήριον μετά τό δειπνήσαι, λέγων, Τούτο τό ποτήριον η καινή διαθήκη εστίν εν τώ εμώ αίματι. τούτο ποιείτε, οσάκις εάν πίνητε, εις τήν εμήν ανάμνησιν. 26 οσάκις γάρ εάν εσθίητε τόν άρτον τούτον καί τό ποτήριον πίνητε, τόν θάνατον τούκυρίου καταγγέλλετε, άχρις ού έλθη.

27 Ώστε ός άν εσθίη τόν άρτον ή πίνη τό ποτήριον τούκυρίου αναξίως, ένοχος έσται τούσώματος καί τούαίματος τούκυρίου. 28 δοκιμαζέτω δέ άνθρωπος εαυτόν, καί ούτως εκ τούάρτου εσθιέτω καί εκ τούποτηρίου πινέτω. 29 ο γάρ εσθίων καί πίνων κρίμα εαυτώ εσθίει καί πίνει μή διακρίνων τό σώμα. 30 διά τούτο εν υμίν πολλοί ασθενείς καί άρρωστοι καί κοιμώνται ικανοί. 31 ει δέ εαυτούς διεκρίνομεν, ουκ άν εκρινόμεθα. 32 κρινόμενοι δέ υπό τούκυρίου παιδευόμεθα,ίνα μή σύν τώ κόσμω κατακριθώμεν. 33 ώστε, αδελφοί μου, συνερχόμενοι εις τό φαγείν αλλήλους εκδέχεσθε. 34 εί τις πεινά, εν οίκω εσθιέτω,ίνα μή εις κρίμα συνέρχησθε. Τά δέ λοιπά ώς άν έλθω διατάξομαι.

12:1 Περί δέ τών πνευματικών, αδελφοί, ου θέλω υμάς αγνοείν. 2 Οίδατε ότι ότε έθνη ήτε πρός τά είδωλα τά άφωνα ώς άν ήγεσθε απαγόμενοι. 3 διό γνωρίζω υμίν ότι ουδείς εν πνεύματι θεούλαλών λέγει, Ανάθεμα Ιησούς, καί ουδείς δύναται ειπείν, Κύριος Ιησούς, ει μή εν πνεύματι αγίω.

4 Διαιρέσεις δέ χαρισμάτων εισίν, τό δέ αυτό πνεύμα. 5 καί διαιρέσεις διακονιών εισιν, καί ο αυτός κύριος. 6 καί διαιρέσεις ενεργημάτων εισίν, ο δέ αυτός θεός, ο ενεργών τά πάντα εν πάσιν. 7 εκάστω δέ δίδοται η φανέρωσις τούπνεύματος πρός τό συμφέρον. 8 ώ μέν γάρ διά τούπνεύματος δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δέ λόγος γνώσεως κατά τό αυτό πνεύμα, 9 ετέρω πίστις εν τώ αυτώ πνεύματι, άλλω δέ χαρίσματα ιαμάτων εν τώ ενί πνεύματι, 10 άλλω δέ ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δέ προφητεία, άλλω δέ διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω γένη γλωσσών, άλλω δέ ερμηνεία γλωσσών. 11 πάντα δέ ταύτα ενεργεί τό έν καί τό αυτό πνεύμα, διαιρούν ιδίαεκάστω καθώς βούλεται.

12 Καθάπερ γάρ τό σώμα έν εστιν καί μέλη πολλά έχει, πάντα δέ τά μέλη τούσώματος πολλά όντα έν εστιν σώμα, ούτως καί ο Χριστός. 13 καί γάρ εν ενί πνεύματι ημείς πάντες εις έν σώμα εβαπτίσθημεν, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, καί πάντες έν πνεύμα εποτίσθημεν. 14 καί γάρ τό σώμα ουκ έστιν έν μέλος αλλά πολλά. 15 εάν είπη ο πούς, Ότι ουκ ειμί χείρ, ουκ ειμί εκ τούσώματος, ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ τούσώματος. 16 καί εάν είπη τό ούς, Ότι ουκ ειμίοφθαλμός, ουκ ειμί εκ τούσώματος, ου παρά τούτο ουκ έστιν εκ τούσώματος. 17 ει όλον τό σώμαοφθαλμός, πούη ακοή; ει όλον ακοή, πούη όσφρησις; 18 νυνί δέ ο θεός έθετο τά μέλη, έν έκαστον αυτών, εν τώ σώματι καθώς ηθέλησεν. 19 ει δέ ήν τά πάντα έν μέλος, πούτό σώμα; 20 νύν δέ πολλά μέν μέλη, έν δέ σώμα. 21 ου δύναται δέ οοφθαλμός ειπείν τή χειρί, Χρείαν σου ουκ έχω, ή πάλιν η κεφαλή τοίς ποσίν, Χρείαν υμών ουκ έχω. 22 αλλά πολλώ μάλλον τά δοκούντα μέλη τούσώματος ασθενέστερα υπάρχειν αναγκαίά εστιν, 23 καί ά δοκούμεν ατιμότερα είναι τούσώματος, τούτοις τιμήν περισσοτέραν περιτίθεμεν, καί τά ασχήμονα ημών ευσχημοσύνην περισσοτέραν έχει, 24 τά δέ ευσχήμονα ημών ου χρείαν έχει. αλλά ο θεός συνεκέρασεν τό σώμα, τώ υστερουμένω περισσοτέραν δούς τιμήν, 25ίνα μή ή σχίσμα εν τώ σώματι, αλλά τό αυτό υπέρ αλλήλων μεριμνώσιν τά μέλη. 26 καί είτε πάσχει έν μέλος, συμπάσχει πάντα τά μέλη. είτε δοξάζεται έν μέλος, συγχαίρει πάντα τά μέλη.

27 Υμείς δέ εστε σώμα Χριστούκαί μέλη εκ μέρους. 28 καί ούς μέν έθετο ο θεός εν τή εκκλησίαπρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήμψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών. 29 μή πάντες απόστολοι; μή πάντες προφήται; μή πάντες διδάσκαλοι; μή πάντες δυνάμεις; 30 μή πάντες χαρίσματα έχουσιν ιαμάτων; μή πάντες γλώσσαις λαλούσιν; μή πάντες διερμηνεύουσιν; 31 ζηλούτε δέ τά χαρίσματα τά μείζονα.

Καί έτι καθ' υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι.

   13:1 Εάν ταίς γλώσσαις τών ανθρώπων

               λαλώ καί τών αγγέλων,

            αγάπην δέ μή έχω,

               γέγονα χαλκός ηχών

                    ή κύμβαλον αλαλάζον.

           2 καί εάν έχω προφητείαν

               καί ειδώ τά μυστήρια πάντα

           καί πάσαν τήν γνώσιν,

               καί εάν έχω πάσαν τήν πίστιν

           ώστε όρη μεθιστάναι,

               αγάπην δέ μή έχω,

                    ουθέν ειμι.

           3 κάν ψωμίσω

               πάντα τά υπάρχοντά μου,

           καί εάν παραδώ τό σώμά μου

               ίνα καυθήσωμαι[1] ,

           αγάπην δέ μή έχω,

               ουδέν ωφελούμαι.

           4 Η αγάπη μακροθυμεί,

               χρηστεύεται η αγάπη,

           ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται,

               ου φυσιούται,

           5 ουκ ασχημονεί,

               ου ζητεί τά εαυτής, ου παροξύνεται,

                    ου λογίζεται τό κακόν,

           6 ου χαίρει επί τή αδικία,

               συγχαίρει δέ τή αληθεία.

           7 πάντα στέγει, πάντα πιστεύει,

               πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει.

           8 Η αγάπη ουδέποτε πίπτει.

               είτε δέ προφητείαι, καταργηθήσονται.

           είτε γλώσσαι, παύσονται.

               είτε γνώσις, καταργηθήσεται.

           9 εκ μέρους γάρ γινώσκομεν

               καί εκ μέρους προφητεύομεν.

           10 όταν δέ έλθη τό τέλειον,

               τό εκ μέρους καταργηθήσεται.

           11 ότε ήμην νήπιος, ελάλουν ώς νήπιος,

               εφρόνουν ώς νήπιος,

ελογιζόμην ώς νήπιος.

               ότε γέγονα ανήρ,

                    κατήργηκα τά τούνηπίου.

           12 βλέπομεν γάρ άρτι

               δι' εσόπτρου εν αινίγματι,

           τότε δέ πρόσωπον πρός πρόσωπον.

               άρτι γινώσκω εκ μέρους,

           τότε δέ επιγνώσομαι

               καθώς καί επεγνώσθην.

           13 νυνί δέ μένει

               πίστις, ελπίς, αγάπη, τά τρία ταύτα.

           μείζων δέ τούτων η αγάπη.

14:1 Διώκετε τήν αγάπην, ζηλούτε δέ τά πνευματικά, μάλλον δέίνα προφητεύητε. 2 ο γάρ λαλών γλώσση ουκ ανθρώποις λαλεί αλλά θεώ, ουδείς γάρ ακούει, πνεύματι δέ λαλεί μυστήρια. 3 ο δέ προφητεύων ανθρώποις λαλεί οικοδομήν καί παράκλησιν καί παραμυθίαν. 4 ο λαλών γλώσση εαυτόν οικοδομεί. ο δέ προφητεύων εκκλησίαν οικοδομεί. 5 θέλω δέ πάντας υμάς λαλείν γλώσσαις, μάλλον δέίνα προφητεύητε. μείζων δέ ο προφητεύων ή ο λαλών γλώσσαις, εκτός ει μή διερμηνεύη,ίνα η εκκλησία οικοδομήν λάβη.

6 Νύν δέ, αδελφοί, εάν έλθω πρός υμάς γλώσσαις λαλών, τί υμάς ωφελήσω, εάν μή υμίν λαλήσω ή εν αποκαλύψει ή εν γνώσει ή εν προφητείαή εν διδαχή; 7 όμως τά άψυχα φωνήν διδόντα, είτε αυλός είτε κιθάρα, εάν διαστολήν τοίς φθόγγοις μή δώ, πώς γνωσθήσεται τό αυλούμενον ή τό κιθαριζόμενον; 8 καί γάρ εάν άδηλον σάλπιγξ φωνήν δώ, τίς παρασκευάσεται εις πόλεμον; 9 ούτως καί υμείς διά τής γλώσσης εάν μή εύσημον λόγον δώτε, πώς γνωσθήσεται τό λαλούμενον; έσεσθε γάρ εις αέρα λαλούντες. 10 τοσαύτα ει τύχοι γένη φωνών εισιν εν κόσμω, καί ουδέν άφωνον. 11 εάν ούν μή ειδώ τήν δύναμιν τής φωνής, έσομαι τώ λαλούντι βάρβαρος καί ο λαλών εν εμοί βάρβαρος. 12 ούτως καί υμείς, επεί ζηλωταί εστε πνευμάτων, πρός τήν οικοδομήν τής εκκλησίας ζητείτείνα περισσεύητε. 13 διό ο λαλών γλώσση προσευχέσθωίνα διερμηνεύη. 14 εάν γάρ προσεύχωμαι γλώσση, τό πνεύμά μου προσεύχεται, ο δέ νούς μου άκαρπός εστιν. 15 τί ούν εστιν; προσεύξομαι τώ πνεύματι, προσεύξομαι δέ καί τώ νοί. ψαλώ τώ πνεύματι, ψαλώ δέ καί τώ νοί. 16 επεί εάν ευλογής εν πνεύματι, ο αναπληρών τόν τόπον τούιδιώτου πώς ερεί τό Αμήν επί τή σή ευχαριστία, επειδή τί λέγεις ουκ οίδεν; 17 σύ μέν γάρ καλώς ευχαριστείς, αλλ' ο έτερος ουκ οικοδομείται. 18 ευχαριστώ τώ θεώ, πάντων υμών μάλλον γλώσσαις λαλώ. 19 αλλά εν εκκλησίαθέλω πέντε λόγους τώ νοί μου λαλήσαι,ίνα καί άλλους κατηχήσω, ή μυρίους λόγους εν γλώσση.

20 Αδελφοί, μή παιδία γίνεσθε ταίς φρεσίν, αλλά τή κακίανηπιάζετε, ταίς δέ φρεσίν τέλειοι γίνεσθε. 21 εν τώ νόμω γέγραπται ότι

       Εν ετερογλώσσοις

           καί εν χείλεσιν ετέρων

       λαλήσω τώ λαώ τούτω,

           καί ουδ' ούτως εισακούσονταί μου,

λέγει κύριος. 22 ώστε αι γλώσσαι εις σημείόν εισιν ου τοίς πιστεύουσιν αλλά τοίς απίστοις, η δέ προφητεία ου τοίς απίστοις αλλά τοίς πιστεύουσιν. 23 Εάν ούν συνέλθη η εκκλησία όλη επί τό αυτό καί πάντες λαλώσιν γλώσσαις, εισέλθωσιν δέ ιδιώται ή άπιστοι, ουκ ερούσιν ότι μαίνεσθε; 24 εάν δέ πάντες προφητεύωσιν, εισέλθη δέ τις άπιστος ή ιδιώτης, ελέγχεται υπό πάντων, ανακρίνεται υπό πάντων, 25 τά κρυπτά τής καρδίας αυτούφανερά γίνεται, καί ούτως πεσών επί πρόσωπον προσκυνήσει τώ θεώ, απαγγέλλων ότι Όντως ο θεός εν υμίν εστιν.

26 Τί ούν εστιν, αδελφοί; όταν συνέρχησθε, έκαστος ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, αποκάλυψιν έχει, γλώσσαν έχει, ερμηνείαν έχει. πάντα πρός οικοδομήν γινέσθω. 27 είτε γλώσση τις λαλεί, κατά δύο ή τό πλείστον τρείς, καί ανά μέρος, καί είς διερμηνευέτω. 28 εάν δέ μή ή διερμηνευτής, σιγάτω εν εκκλησία, εαυτώ δέ λαλείτω καί τώ θεώ. 29 προφήται δέ δύο ή τρείς λαλείτωσαν, καί οι άλλοι διακρινέτωσαν. 30 εάν δέ άλλω αποκαλυφθή καθημένω, ο πρώτος σιγάτω. 31 δύνασθε γάρ καθ' ένα πάντες προφητεύειν,ίνα πάντες μανθάνωσιν καί πάντες παρακαλώνται, 32 καί πνεύματα προφητών προφήταις υποτάσσεται. 33 ου γάρ εστιν ακαταστασίας ο θεός αλλά ειρήνης.

Ως εν πάσαις ταίς εκκλησίαις τών αγίων, 34 αι γυναίκες εν ταίς εκκλησίαις σιγάτωσαν, ου γάρ επιτρέπεται αυταίς λαλείν. αλλά υποτασσέσθωσαν, καθώς καί ο νόμος λέγει. 35 ει δέ τι μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τούς ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν, αισχρόν γάρ εστιν γυναικί λαλείν εν εκκλησία. 36 ή αφ' υμών ο λόγος τούθεούεξήλθεν, ή εις υμάς μόνους κατήντησεν;

37 Εί τις δοκεί προφήτης είναι ή πνευματικός, επιγινωσκέτω ά γράφω υμίν ότι κυρίου εστίν εντολή. 38 ει δέ τις αγνοεί, αγνοείται. 39 ώστε, αδελφοί μου, ζηλούτε τό προφητεύειν, καί τό λαλείν μή κωλύετε γλώσσαις. 40 πάντα δέ ευσχημόνως καί κατά τάξιν γινέσθω.

15:1 Γνωρίζω δέ υμίν, αδελφοί, τό ευαγγέλιον ό ευηγγελισάμην υμίν, ό καί παρελάβετε, εν ώ καί εστήκατε, 2 δι' ού καί σώζεσθε, τίνι λόγω ευηγγελισάμην υμίν ει κατέχετε, εκτός ει μή εική επιστεύσατε. 3 παρέδωκα γάρ υμίν εν πρώτοις, ό καί παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ τών αμαρτιών ημών κατά τάς γραφάς, 4 καί ότι ετάφη, καί ότι εγήγερται τή ημέρατή τρίτη κατά τάς γραφάς, 5 καί ότι ώφθη Κηφά, είτα τοίς δώδεκα. 6 έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών οι πλείονες μένουσιν έως άρτι, τινές δέ εκοιμήθησαν. 7 έπειτα ώφθη Ιακώβω, είτα τοίς αποστόλοις πάσιν. 8 έσχατον δέ πάντων ώσπερεί τώ εκτρώματι ώφθη καμοί. 9 Εγώ γάρ ειμι ο ελάχιστος τών αποστόλων, ός ουκ ειμί ικανός καλείσθαι απόστολος, διότι εδίωξα τήν εκκλησίαν τούθεού. 10 χάριτι δέ θεούειμι ό ειμι, καί η χάρις αυτούη εις εμέ ου κενή εγενήθη, αλλά περισσότερον αυτών πάντων εκοπίασα, ουκ εγώ δέ αλλά η χάρις τούθεούη σύν εμοί. 11 είτε ούν εγώ είτε εκείνοι, ούτως κηρύσσομεν καί ούτως επιστεύσατε.

12 Ει δέ Χριστός κηρύσσεται ότι εκ νεκρών εγήγερται, πώς λέγουσιν εν υμίν τινες ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν; 13 ει δέ ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται. 14 ει δέ Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα καί τό κήρυγμα ημών, κενή καί η πίστις υμών, 15 ευρισκόμεθα δέ καί ψευδομάρτυρες τούθεού, ότι εμαρτυρήσαμεν κατά τούθεούότι ήγειρεν τόν Χριστόν, όν ουκ ήγειρεν είπερ άρα νεκροί ουκ εγείρονται. 16 ει γάρ νεκροί ουκ εγείρονται, ουδέ Χριστός εγήγερται. 17 ει δέ Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών, έτι εστέ εν ταίς αμαρτίαις υμών. 18 άρα καί οι κοιμηθέντες εν Χριστώ απώλοντο. 19 ει εν τή ζωή ταύτη εν Χριστώ ηλπικότες εσμέν μόνον, ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν.

20 Νυνί δέ Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή τών κεκοιμημένων. 21 επειδή γάρ δι' ανθρώπου θάνατος, καί δι' ανθρώπου ανάστασις νεκρών. 22 ώσπερ γάρ εν τώ Αδάμ πάντες αποθνήσκουσιν, ούτως καί εν τώ Χριστώ πάντες ζωοποιηθήσονται. 23 έκαστος δέ εν τώ ιδίω τάγματι. απαρχή Χριστός, έπειτα οι τούΧριστούεν τή παρουσίααυτού. 24 είτα τό τέλος, όταν παραδιδώ τήν βασιλείαν τώ θεώ καί πατρί, όταν καταργήση πάσαν αρχήν καί πάσαν εξουσίαν καί δύναμιν. 25 δεί γάρ αυτόν βασιλεύειν άχρι ού θή πάντας τούς εχθρούς υπό τούς πόδας αυτού. 26 έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος. 27 πάντα γάρ υπέταξεν υπό τούς πόδας αυτού. όταν δέ είπη ότι πάντα υποτέτακται, δήλον ότι εκτός τούυποτάξαντος αυτώ τά πάντα. 28 όταν δέ υποταγή αυτώ τά πάντα, τότε καί αυτός ο υιός υποταγήσεται τώ υποτάξαντι αυτώ τά πάντα,ίνα ή ο θεός τά πάντα εν πάσιν.

29 Επεί τί ποιήσουσιν οι βαπτιζόμενοι υπέρ τών νεκρών; ει όλως νεκροί ουκ εγείρονται, τί καί βαπτίζονται υπέρ αυτών; 30 τί καί ημείς κινδυνεύομεν πάσαν ώραν; 31 καθ' ημέραν αποθνήσκω, νή τήν υμετέραν καύχησιν, αδελφοί, ήν έχω εν Χριστώ Ιησούτώ κυρίω ημών. 32 ει κατά άνθρωπον εθηριομάχησα εν Εφέσω, τί μοι τό όφελος; ει νεκροί ουκ εγείρονται,

       Φάγωμεν καί πίωμεν,

           αύριον γάρ αποθνήσκομεν.

33 μή πλανάσθε.

       Φθείρουσιν ήθη χρηστά ομιλίαι κακαί.

34 εκνήψατε δικαίως καί μή αμαρτάνετε, αγνωσίαν γάρ θεούτινες έχουσιν. πρός εντροπήν υμίν λαλώ.

35 Αλλά ερεί τις, Πώς εγείρονται οι νεκροί; ποίω δέ σώματι έρχονται; 36 άφρων, σύ ό σπείρεις ου ζωοποιείται εάν μή αποθάνη. 37 καί ό σπείρεις, ου τό σώμα τό γενησόμενον σπείρεις αλλά γυμνόν κόκκον ει τύχοι σίτου ή τινος τών λοιπών. 38 ο δέ θεός δίδωσιν αυτώ σώμα καθώς ηθέλησεν, καί εκάστω τών σπερμάτων ίδιον σώμα. 39 ου πάσα σάρξ η αυτή σάρξ, αλλά άλλη μέν ανθρώπων, άλλη δέ σάρξ κτηνών, άλλη δέ σάρξ πτηνών, άλλη δέ ιχθύων. 40 καί σώματα επουράνια, καί σώματα επίγεια. αλλά ετέρα μέν η τών επουρανίων δόξα, ετέρα δέ η τών επιγείων. 41 άλλη δόξα ηλίου, καί άλλη δόξα σελήνης, καί άλλη δόξα αστέρων. αστήρ γάρ αστέρος διαφέρει εν δόξη.

42 Ούτως καί η ανάστασις τών νεκρών. σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία. 43 σπείρεται εν ατιμία, εγείρεται εν δόξη. σπείρεται εν ασθενεία, εγείρεται εν δυνάμει. 44 σπείρεται σώμα ψυχικόν, εγείρεται σώμα πνευματικόν. ει έστιν σώμα ψυχικόν, έστιν καί πνευματικόν. 45 ούτως καί γέγραπται, Εγένετο ο πρώτος άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν. ο έσχατος Αδάμ εις πνεύμα ζωοποιούν. 46 αλλ' ου πρώτον τό πνευματικόν αλλά τό ψυχικόν, έπειτα τό πνευματικόν. 47 ο πρώτος άνθρωπος εκ γής χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος εξ ουρανού. 48 οίος ο χοϊκός, τοιούτοι καί οι χοϊκοί, καί οίος ο επουράνιος, τοιούτοι καί οι επουράνιοι. 49 καί καθώς εφορέσαμεν τήν εικόνα τούχοϊκού, φορέσομεν καί τήν εικόνα τούεπουρανίου.

50 Τούτο δέ φημι, αδελφοί, ότι σάρξ καί αίμα βασιλείαν θεούκληρονομήσαι ου δύναται, ουδέ η φθορά τήν αφθαρσίαν κληρονομεί. 51 ιδού μυστήριον υμίν λέγω. πάντες ου κοιμηθησόμεθα, πάντες δέ αλλαγησόμεθα, 52 εν ατόμω, εν ριπήοφθαλμού, εν τή εσχάτη σάλπιγγι. σαλπίσει γάρ, καί οι νεκροί εγερθήσονται άφθαρτοι, καί ημείς αλλαγησόμεθα. 53 δεί γάρ τό φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν καί τό θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν. 54 όταν δέ τό φθαρτόν τούτο ενδύσηται αφθαρσίαν καί τό θνητόν τούτο ενδύσηται αθανασίαν, τότε γενήσεται ο λόγος ο γεγραμμένος,

       Κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος.

55     πούσου, θάνατε, τό νίκος;

           πούσου, θάνατε, τό κέντρον;

56 τό δέ κέντρον τούθανάτου η αμαρτία, η δέ δύναμις τής αμαρτίας ο νόμος. 57 τώ δέ θεώ χάρις τώ διδόντι ημίν τό νίκος διά τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού. 58 Ώστε, αδελφοί μου αγαπητοί, εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι, περισσεύοντες εν τώ έργω τούκυρίου πάντοτε, ειδότες ότι ο κόπος υμών ουκ έστιν κενός εν κυρίω.

16:1 Περί δέ τής λογείας τής εις τούς αγίους, ώσπερ διέταξα ταίς εκκλησίαις τής Γαλατίας, ούτως καί υμείς ποιήσατε. 2 κατά μίαν σαββάτου έκαστος υμών παρ' εαυτώ τιθέτω θησαυρίζων ό τι εάν ευοδώται,ίνα μή όταν έλθω τότε λογείαι γίνωνται. 3 όταν δέ παραγένωμαι, ούς εάν δοκιμάσητε, δι' επιστολών τούτους πέμψω απενεγκείν τήν χάριν υμών εις Ιερουσαλήμ. 4 εάν δέ άξιον ή τούκαμέ πορεύεσθαι, σύν εμοί πορεύσονται.

5 Ελεύσομαι δέ πρός υμάς όταν Μακεδονίαν διέλθω, Μακεδονίαν γάρ διέρχομαι. 6 πρός υμάς δέ τυχόν παραμενώ ή καί παραχειμάσω,ίνα υμείς με προπέμψητε ού εάν πορεύωμαι. 7 ου θέλω γάρ υμάς άρτι εν παρόδω ιδείν, ελπίζω γάρ χρόνον τινά επιμείναι πρός υμάς, εάν ο κύριος επιτρέψη. 8 επιμενώ δέ εν Εφέσω έως τής πεντηκοστής. 9 θύρα γάρ μοι ανέωγεν μεγάλη καί ενεργής, καί αντικείμενοι πολλοί.

10 Εάν δέ έλθη Τιμόθεος, βλέπετείνα αφόβως γένηται πρός υμάς, τό γάρ έργον κυρίου εργάζεται ώς καγώ. 11 μή τις ούν αυτόν εξουθενήση. προπέμψατε δέ αυτόν εν ειρήνη,ίνα έλθη πρός με, εκδέχομαι γάρ αυτόν μετά τών αδελφών.

12 Περί δέ Απολλώ τούαδελφού, πολλά παρεκάλεσα αυτόνίνα έλθη πρός υμάς μετά τών αδελφών. καί πάντως ουκ ήν θέλημαίνα νύν έλθη, ελεύσεται δέ όταν ευκαιρήση.

13 Γρηγορείτε, στήκετε εν τή πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε. 14 πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω.

15 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί. οίδατε τήν οικίαν Στεφανά, ότι εστίν απαρχή τής Αχαίας καί εις διακονίαν τοίς αγίοις έταξαν εαυτούς. 16ίνα καί υμείς υποτάσσησθε τοίς τοιούτοις καί παντί τώ συνεργούντι καί κοπιώντι. 17 χαίρω δέ επί τή παρουσίαΣτεφανά καί Φορτουνάτου καί Αχαϊκού, ότι τό υμέτερον υστέρημα ούτοι ανεπλήρωσαν, 18 ανέπαυσαν γάρ τό εμόν πνεύμα καί τό υμών. επιγινώσκετε ούν τούς τοιούτους.

19 Ασπάζονται υμάς αι εκκλησίαι τής Ασίας. ασπάζεται υμάς εν κυρίω πολλά Ακύλας καί Πρίσκα σύν τή κατ' οίκον αυτών εκκλησία. 20 ασπάζονται υμάς οι αδελφοί πάντες. Ασπάσασθε αλλήλους εν φιλήματι αγίω.

21Οασπασμός τή εμή χειρί Παύλου. 22 εί τις ου φιλεί τόν κύριον, ήτω ανάθεμα. Μαρανα θα. 23 η χάρις τούκυρίου Ιησούμεθ' υμών. 24 η αγάπη μου μετά πάντων υμών εν Χριστώ Ιησού.