ΚΑΤΑ  ΜΑΘΘΑΙΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

1:1 Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού υιού Δαυίδ υιού Αβραάμ.

2 Αβραάμ εγέννησεν τον Ισαάκ, Ισαάκ δέ εγέννησεν τόν Ιακώβ, Ιακώβ δέ εγέννησεν τόν Ιούδαν καί τούς αδελφούς αυτού, 3 Ιούδας δέ εγέννησεν τόν Φάρες καί τόν Ζάρα εκ τής Θαμάρ, Φάρες δέ εγέννησεν τόν Εσρώμ, Εσρώμ δέ εγέννησεν τόν Αράμ, 4 Αράμ δέ εγέννησεν τόν Αμιναδάβ, Αμιναδάβ δέ εγέννησεν τόν Ναασσών, Ναασσών δέ εγέννησεν τόν Σαλμών, 5 Σαλμών δέ εγέννησεν τόν Βόες εκ τής Ραχάβ, Βόες δέ εγέννησεν τόν Ιωβήδ εκ τής Ρούθ, Ιωβήδ δέ εγέννησεν τόν Ιεσσαί, 6 Ιεσσαί δέ εγέννησεν τόν Δαυίδ τόν βασιλέα.

Δαυίδ δέ εγέννησεν τόν Σολομώνα εκ τής του Ουρίου, 7 Σολομών δέ εγέννησεν τόν Ροβοάμ, Ροβοάμ δέ εγέννησεν τόν Αβιά, Αβιά δέ εγέννησεν τόν Ασάφ, 8 Ασάφ δέ εγέννησεν τόν Ιωσαφάτ, Ιωσαφάτ δέ εγέννησεν τόν Ιωράμ, Ιωράμ δέ εγέννησεν τόν Οζίαν, 9 Οζίας δέ εγέννησεν τόν Ιωαθάμ, Ιωαθάμ δέ εγέννησεν τόν Αχάζ, Αχάζ δέ εγέννησεν τόν Εζεκίαν, 10 Εζεκίας δέ εγέννησεν τόν Μανασσή, Μανασσής δέ εγέννησεν τόν Αμώς, Αμώς δέ εγέννησεν τόν Ιωσίαν, 11 Ιωσίας δέ εγέννησεν τόν Ιεχονίαν καί τούς αδελφούς αυτού επί τής μετοικεσίας Βαβυλώνος.

12 Μετά δέ τήν μετοικεσίαν Βαβυλώνος Ιεχονίας εγέννησεν τόν Σαλαθιήλ, Σαλαθιήλ δέ εγέννησεν τόν Ζοροβαβέλ, 13 Ζοροβαβέλ δέ εγέννησεν τόν Αβιούδ, Αβιούδ δέ εγέννησεν τόν Ελιακίμ, Ελιακίμ δέ εγέννησεν τόν Αζώρ, 14 Αζώρ δέ εγέννησεν τόν Σαδώκ, Σαδώκ δέ εγέννησεν τόν Αχίμ, Αχίμ δέ εγέννησεν τόν Ελιούδ, 15 Ελιούδ δέ εγέννησεν τόν Ελεάζαρ, Ελεάζαρ δέ εγέννησεν τόν Ματθάν, Ματθάν δέ εγέννησεν τόν Ιακώβ, 16 Ιακώβ δέ εγέννησεν τόν Ιωσήφ τόν άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός.

17 Πάσαι ούν αι γενεαί από Αβραάμ έως Δαυίδ γενεαί δεκατέσσαρες, καί από Δαυίδ έως τής μετοικεσίας Βαβυλώνος γενεαί δεκατέσσαρες, καί από τής μετοικεσίας Βαβυλώνος έως τούΧριστού γενεαί δεκατέσσαρες.

18 Του δέ Ιησού Χριστού η γένεσις ούτως ήν, μνηστευθείσης τής μητρός αυτού Μαρίας τώ Ιωσήφ, πρίν ή συνελθείν αυτούς ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ πνεύματος αγίου. 19 Ιωσήφ δέ ο ανήρ αυτής, δίκαιος ών καί μή θέλων αυτήν δειγματίσαι, εβουλήθη λάθρα απολύσαι αυτήν. 20 ταύτα δέ αυτού ενθυμηθέντος ιδού άγγελος κυρίου κατ' όναρ εφάνη αυτώ λέγων, Ιωσήφ υιός Δαυίδ, μή φοβηθής παραλαβείν Μαριάμ τήν γυναίκά σου, τό γάρ εν αυτή γεννηθέν εκ πνεύματός έστιν αγίου. 21 τέξεται δέ υιόν καί καλέσεις τό όνομα αυτού Ιησούν, αυτός γάρ σώσει τόν λαόν αυτούαπό τών αμαρτιών αυτών. 22 Τούτο δέ όλον γέγονενίνα πληρωθή τό ρηθέν υπό κυρίου διά του προφήτου λέγοντος,

23 Ιδού η παρθένος εν γαστρί έξει καί τέξεται υιόν, καί καλέσουσιν τό όνομα αυτού Εμμανουήλ, ό έστιν μεθερμηνευόμενον Μεθ' ημών ο θεός. 24 εγερθείς δέ ο Ιωσήφ από του ύπνου εποίησεν ώς προσέταξεν αυτώ ο άγγελος κυρίου καί παρέλαβεν τήν γυναίκα αυτού. 25 καί ουκ εγίνωσκεν αυτήν έως ού έτεκεν υιόν. καί εκάλεσεν τό όνομα αυτού Ιησούν.

2:1 Του δέ Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλέεμ τής Ιουδαίας εν ημέραις Ηρώδου του βασιλέως, ιδού μάγοι από ανατολών παρεγένοντο είς Ιεροσόλυμα 2 λέγοντες, Πούεστιν ο τεχθείς βασιλεύς τών Ιουδαίων; είδομεν γάρ αυτού τόν αστέρα εν τή ανατολή καί ήλθομεν προσκυνήσαι αυτώ. 3 ακούσας δέ ο βασιλεύς Ηρώδης εταράχθη καί πάσα Ιεροσόλυμα μετ' αυτού, 4 καί συναγαγών πάντας τούς αρχιερείς καί γραμματείς του λαού επυνθάνετο παρ' αυτών πού ο Χριστός γεννάται. 5 οι δέ είπαν αυτώ, Εν Βηθλέεμ τής Ιουδαίας. ούτως γάρ γέγραπται διά του προφήτου.

6 Καί σύ, Βηθλέεμ γή Ιούδα,

                ουδαμώς ελαχίστη εί

                         εν τοίς ηγεμόσιν Ιούδα.

       εκ σούγάρ εξελεύσεται ηγούμενος,

                 όστις ποιμανεί τόν λαόν μου τόν Ισραήλ.

7 Τότε Ηρώδης λάθρακαλέσας τούς μάγους ηκρίβωσεν παρ' αυτών τόν χρόνον του φαινομένου αστέρος, 8 καί πέμψας αυτούς εις Βηθλέεμ είπεν, Πορευθέντες εξετάσατε ακριβώς περί του παιδίου. επάν δέ εύρητε απαγγείλατέ μοι, όπως καγώ ελθών προσκυνήσω αυτώ. 9 οι δέ ακούσαντες του βασιλέως επορεύθησαν, καί ιδού ο αστήρ όν είδον εν τή ανατολή προήγεν αυτούς έως ελθών εστάθη επάνω ού ήν τό παιδίον. 10 ιδόντες δέ τόν αστέρα εχάρησαν χαράν μεγάλην σφόδρα. 11 καί ελθόντες εις τήν οικίαν είδον τό παιδίον μετά Μαρίας τής μητρός αυτού, καί πεσόντες προσεκύνησαν αυτώ, καί ανοίξαντες τούς θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν αυτώ δώρα, χρυσόν καί λίβανον καί σμύρναν. 12 καί χρηματισθέντες κατ' όναρ μή ανακάμψαι πρός Ηρώδην, δι' άλλης οδού ανεχώρησαν εις τήν χώραν αυτών.

13 Αναχωρησάντων δέ αυτών ιδού άγγελος κυρίου φαίνεται κατ' όναρ τώ Ιωσήφ λέγων, Εγερθείς παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αυτού καί φεύγε εις Αίγυπτον, καί ίσθι εκεί έως άν είπω σοι. μέλλει γάρ Ηρώδης ζητείν τό παιδίον του απολέσαι αυτό. 14 ο δέ εγερθείς παρέλαβεν τό παιδίον καί τήν μητέρα αυτού νυκτός καί ανεχώρησεν εις Αίγυπτον, 15 καί ήν εκεί έως τής τελευτής Ηρώδου. ίνα πληρωθή τό ρηθέν υπό κυρίου διά του προφήτου λέγοντος, Εξ Αιγύπτου εκάλεσα τόν υιόν μου.

16 Τότε Ηρώδης ιδών ότι ενεπαίχθη υπό τών μάγων εθυμώθη λίαν, καί αποστείλας ανείλεν πάντας τούς παίδας τούς εν Βηθλέεμ καί εν πάσι τοίς ορίοις αυτής από διετούς καί κατωτέρω, κατά τόν χρόνον όν ηκρίβωσεν παρά τών μάγων. 17 τότε επληρώθη τό ρηθέν διά Ιερεμίου τούπροφή του λέγοντος,

18 Φωνή εν Ραμά ηκούσθη,

                         κλαυθμός καί οδυρμός πολύς.

                Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αυτής,

                         καί ουκ ήθελεν παρακληθήναι,

                                   ότι ουκ εισίν.

19 Τελευτήσαντος δέ του Ηρώδου ιδού άγγελος κυρίου φαίνεται κατ' όναρ τώ Ιωσήφ εν Αιγύπτω 20 λέγων, Εγερθείς παράλαβε τό παιδίον καί τήν μητέρα αυτού καί πορεύου εις γήν Ισραήλ, τεθνήκασιν γάρ οι ζητούντες τήν ψυχήν του παιδίου. 21 ο δέ εγερθείς παρέλαβεν τό παιδίον καί τήν μητέρα αυτού καί εισήλθεν εις γήν Ισραήλ. 22 ακούσας δέ ότι Αρχέλαος βασιλεύει τής Ιουδαίας αντί του πατρός αυτού Ηρώδου εφοβήθη εκεί απελθείν. χρηματισθείς δέ κατ' όναρ ανεχώρησεν εις τά μέρη τής Γαλιλαίας, 23 καί ελθών κατώκησεν εις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ, όπως πληρωθή τό ρηθέν διά τών προφητών ότι Ναζωραίος κληθήσεται.

3:1 Εν δέ ταίς ημέραις εκείναις παραγίνεται Ιωάννης ο βαπτιστής κηρύσσων εν τή ερήμω τής Ιουδαίας 2 καί λέγων, Μετανοείτε, ήγγικεν γάρ η βασιλεία τών ουρανών. 3 ούτος γάρ εστιν ο ρηθείς διά Ησαίου του προφήτου λέγοντος,

Φωνή βοώντος εν τή ερήμω,

                Ετοιμάσατε τήν οδόν κυρίου,

                         ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού.

4 Αυτός δέ ο Ιωάννης είχεν τό ένδυμα αυτού από τριχών καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, η δέ τροφή ήν αυτού ακρίδες καί μέλι άγριον. 5 τότε εξεπορεύετο πρός αυτόν Ιεροσόλυμα καί πάσα η Ιουδαία καί πάσα η περίχωρος του Ιορδάνου, 6 καί εβαπτίζοντο εν τώ Ιορδάνη ποταμώ υπ' αυτού εξομολογούμενοι τάς αμαρτίας αυτών.

7 Ιδών δέ πολλούς τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων ερχομένους επί τό βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς, Γεννήματα εχιδνών, τίς υπέδειξεν υμίν φυγείν από τής μελλούσης οργής; 8 ποιήσατε ούν καρπόν άξιον τής μετανοίας. 9 καί μή δόξητε λέγειν εν εαυτοίς, Πατέρα έχομεν τόν Αβραάμ, λέγω γάρ υμίν ότι δύναται ο θεός εκ τών λίθων τούτων εγείραι τέκνα τώ Αβραάμ. 10 ήδη δέ η αξίνη πρός τήν ρίζαν τών δένδρων κείται. πάν ούν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται καί εις πύρ βάλλεται. 11 εγώ μέν υμάς βαπτίζω εν ύδατι εις μετάνοιαν. ο δε οπίσω μου ερχόμενος ισχυρότερός μού έστιν, ού ουκ ειμί ικανός τά υποδήματα βαστάσαι. αυτός υμάς βαπτίσει εν πνεύματι αγίω καί πυρί. 12 ού τό πτύον εν τή χειρί αυτού, καί διακαθαριεί τήν άλωνα αυτού, καί συνάξει τόν σίτον αυτούεις τήν αποθήκην, τό δέ άχυρον κατακαύσει πυρί ασβέστω.

13 Τότε παραγίνεται ο Ιησούς από τής Γαλιλαίας επί τόν Ιορδάνην πρός τόν Ιωάννην τούβαπτισθήναι υπ' αυτού. 14 ο δέ Ιωάννης διεκώλυεν αυτόν λέγων, Εγώ χρείαν έχω υπό σού βαπτισθήναι, καί σύ έρχη πρός με; 15 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν πρός αυτόν, Άφες άρτι, ούτως γάρ πρέπον εστίν ημίν πληρώσαι πάσαν δικαιοσύνην. τότε αφίησιν αυτόν. 16 βαπτισθείς δέ ο Ιησούς ευθύς ανέβη από του ύδατος. καί ιδού ηνεώχθησαν αυτώ οι ουρανοί, καί είδεν τό πνεύμα του θεού καταβαίνον ώσεί περιστεράν καί ερχόμενον επ' αυτόν. 17 καί ιδού φωνή εκ τών ουρανών λέγουσα, Ούτός έστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα.

4:1 Τότε ο Ιησούς ανήχθη εις τήν έρημον υπό του πνεύματος, πειρασθήναι υπό του διαβόλου. 2 καί νηστεύσας ημέρας τεσσεράκοντα καί νύκτας τεσσεράκοντα ύστερον επείνασεν. 3 Καί προσελθών ο πειράζων είπεν αυτώ, Ει υιός εί του θεού, ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται. 4 ο δέ αποκριθείς είπεν, Γέγραπται,

   Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται ο άνθρωπος,

                         αλλ' επί παντί ρήματι εκπορευομένω

                                   διά στόματος θεού.

5 Τότε παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις τήν αγίαν πόλιν, καί έστησεν αυτόν επί τό πτερύγιον του ιερού, 6 καί λέγει αυτώ, Ει υιός εί του θεού, βάλε σεαυτόν κάτω. γέγραπται γάρ ότι

      Τοίς αγγέλοις αυτού εντελείται περί σού

           καί επί χειρών αρούσίν σε,

   μήποτε προσκόψης πρός λίθον τόν πόδα σου.

7 έφη αυτώ ο Ιησούς, Πάλιν γέγραπται, Ουκ εκπειράσεις κύριον τόν θεόν σου. 8 Πάλιν παραλαμβάνει αυτόν ο διάβολος εις όρος υψηλόν λίαν, καί δείκνυσιν αυτώ πάσας τάς βασιλείας του κόσμου καί τήν δόξαν αυτών, 9 καί είπεν αυτώ, Ταύτά σοι πάντα δώσω εάν πεσών προσκυνήσης μοι. 10 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς, Ύπαγε, Σατανά. γέγραπται γάρ,

      Κύριον τόν θεόν σου προσκυνήσεις

                         καί αυτώ μόνω λατρεύσεις.

11 Τότε αφίησιν αυτόν ο διάβολος, καί ιδού άγγελοι προσήλθον καί διηκόνουν αυτώ.

12 Ακούσας δέ ότι Ιωάννης παρεδόθη ανεχώρησεν εις τήν Γαλιλαίαν. 13 καί καταλιπών τήν Ναζαρά ελθών κατώκησεν εις Καφαρναούμ τήν παραθαλασσίαν εν ορίοις Ζαβουλών καί Νεφθαλίμ. 14ίνα πληρωθή τό ρηθέν διά Ησαίου του προφήτου λέγοντος,

15 Γή Ζαβουλών καί γή Νεφθαλίμ,

                         οδόν θαλάσσης, πέραν τούΙορδάνου,

                                   Γαλιλαία τών εθνών,

16 ο λαός ο καθήμενος εν σκότει

                         φώς είδεν μέγα,

                καί τοίς καθημένοις εν χώρα

                         καί σκιά θανάτου

                φώς ανέτειλεν αυτοίς.

17 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν καί λέγειν, Μετανοείτε, ήγγικεν γάρ η βασιλεία τών ουρανών.

18 Περιπατών δέ παρά τήν θάλασσαν τής Γαλιλαίας είδεν δύο αδελφούς, Σίμωνα τόν λεγόμενον Πέτρον καί Ανδρέαν τόν αδελφόν αυτού, βάλλοντας αμφίβληστρον εις τήν θάλασσαν. ήσαν γάρ αλιείς. 19 καί λέγει αυτοίς, Δεύτεοπίσω μου, καί ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων. 20 οι δέ ευθέως αφέντες τά δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ. 21 Καί προβάς εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τόν του Ζεβεδαίου καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού, εν τώ πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών καταρτίζοντας τά δίκτυα αυτών. καί εκάλεσεν αυτούς. 22 οι δέ ευθέως αφέντες τό πλοίον καί τόν πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ.

23 Καί περιήγεν εν όλη τή Γαλιλαία, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών καί κηρύσσων τό ευαγγέλιον τής βασιλείας καί θεραπεύων πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν εν τώ λαώ. 24 καί απήλθεν η ακοή αυτούεις όλην τήν Συρίαν. καί προσήνεγκαν αυτώ πάντας τούς κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις καί βασάνοις συνεχομένους καί δαιμονιζομένους καί σεληνιαζομένους καί παραλυτικούς, καί εθεράπευσεν αυτούς. 25 καί ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί από τής Γαλιλαίας καί Δεκαπόλεως καί Ιεροσολύμων καί Ιουδαίας καί πέραν τούΙορδάνου.

5:1 Ιδών δέ τούς όχλους ανέβη εις τό όρος. καί καθίσαντος αυτούπροσήλθαν αυτώ οι μαθηταί αυτού. 2 καί ανοίξας τό στόμα αυτούεδίδασκεν αυτούς λέγων,

3              Μακάριοι οι πτωχοί τώ πνεύματι,

                         ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

4              μακάριοι οι πενθούντες,

                         ότι αυτοί παρακληθήσονται.

5              μακάριοι οι πραείς,

                         ότι αυτοί κληρονομήσουσιν τήν γήν.

6              μακάριοι οι πεινώντες καί διψώντες τήν δικαιοσύνην,

                         ότι αυτοί χορτασθήσονται.

7              μακάριοι οι ελεήμονες,

                         ότι αυτοί ελεηθήσονται.

8              μακάριοι οι καθαροί τή καρδία,

                         ότι αυτοί τόν θεόν όψονται.

9              μακάριοι οι ειρηνοποιοί,

                         ότι αυτοί υιοί θεούκληθήσονται.

10           μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης,

                         ότι αυτών εστιν η βασιλεία τών ουρανών.

11           μακάριοί εστε ότανονειδίσωσιν υμάς καί διώξωσιν

           καί είπωσιν πάν πονηρόν καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού.

12           χαίρετε καί αγαλλιάσθε,

                         ότι ο μισθός υμών πολύς εν τοίς ουρανοίς.

                         ούτως γάρ εδίωξαν τούς προφήτας τούς πρό υμών.

13 Υμείς έστε τό άλας τής γής. εάν δέ τό άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; εις ουδέν ισχύει έτι ει μή βληθέν έξω καταπατείσθαι υπό τών ανθρώπων. 14 Υμείς εστε τό φώς του κόσμου. ου δύναται πόλις κρυβήναι επάνω όρους κειμένη. 15 ουδέ καίουσιν λύχνον καί τιθέασιν αυτόν υπό τόν μόδιον αλλ' επί τήν λυχνίαν, καί λάμπει πάσιν τοίς εν τή οικία. 16 ούτως λαμψάτω τό φώς υμών έμπροσθεν τών ανθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τά καλά έργα καί δοξάσωσιν τόν πατέρα υμών τόν εν τοίς ουρανοίς.

17 Μή νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τόν νόμον ή τούς προφήτας. ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι. 18 αμήν γάρ λέγω υμίν, έως άν παρέλθη ο ουρανός καί η γή, ιώτα έν ή μία κεραία ου μή παρέλθη από του νόμου έως άν πάντα γένηται. 19 ός εάν ούν λύση μίαν τών εντολών τούτων τών ελαχίστων καί διδάξη ούτως τούς ανθρώπους, ελάχιστος κληθήσεται εν τή βασιλείατών ουρανών. ός δ' άν ποιήση καί διδάξη, ούτος μέγας κληθήσεται εν τή βασιλεία τών ουρανών. 20 λέγω γάρ υμίν ότι εάν μή περισσεύση υμών η δικαιοσύνη πλείον τών γραμματέων καί Φαρισαίων, ου μή εισέλθητε εις τήν βασιλείαν τών ουρανών.

21 Ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ου φονεύσεις. ός δ' άν φονεύση, ένοχος έσται τή κρίσει. 22 εγώ δέ λέγω υμίν ότι πάς οοργιζόμενος τώ αδελφώ αυτού εική ενοχος έσται τή κρίσει. ός δ' άν είπη τώ αδελφώ αυτού, Ρακά, ένοχος έσται τώ συνεδρίω. ός δ' άν είπη, Μωρέ, ένοχος έσται εις τήν γέενναν τούπυρός. 23 εάν ούν προσφέρης τό δώρόν σου επί τό θυσιαστήριον κακεί μνησθής ότι ο αδελφός σου έχει τι κατά σού, 24 άφες εκεί τό δώρόν σου έμπροσθεν τούθυσιαστηρίου, καί ύπαγε πρώτον διαλλάγηθι τώ αδελφώ σου, καί τότε ελθών πρόσφερε τό δώρόν σου. 25 ίσθι ευνοών τώ αντιδίκω σου ταχύ έως ότου εί μετ' αυτούεν τή οδώ, μήποτέ σε παραδώ ο αντίδικος τώ κριτή, καί ο κριτής τώ υπηρέτη, καί εις φυλακήν βληθήση. 26 αμήν λέγω σοι, ου μή εξέλθης εκείθεν έως άν αποδώς τόν έσχατον κοδράντην.

27 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Ου μοιχεύσεις. 28 εγώ δέ λέγω υμίν ότι πάς ο βλέπων γυναίκα πρός τό επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τή καρδίααυτού. 29 ει δέ οοφθαλμός σου ο δεξιός σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν καί βάλε από σού. συμφέρει γάρ σοιίνα απόληται έν τών μελών σου καί μή όλον τό σώμά σου βληθή εις γέενναν. 30 καί ει η δεξιά σου χείρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν καί βάλε από σού. συμφέρει γάρ σοιίνα απόληται έν τών μελών σου καί μή όλον τό σώμά σου εις γέενναν απέλθη.

31 Ερρέθη δέ, Ός άν απολύση τήν γυναίκα αυτού, δότω αυτή αποστάσιον. 32 εγώ δέ λέγω υμίν ότι πάς ο απολύων τήν γυναίκα αυτούπαρεκτός λόγου πορνείας ποιεί αυτήν μοιχευθήναι, καί ός εάν απολελυμένην γαμήση μοιχάται.

33 Πάλιν ηκούσατε ότι ερρέθη τοίς αρχαίοις, Ουκ επιορκήσεις, αποδώσεις δέ τώ κυρίω τούς όρκους σου. 34 εγώ δέ λέγω υμίν μήομόσαι όλως. μήτε εν τώ ουρανώ, ότι θρόνος εστίν του θεού. 35 μήτε εν τή γή, ότι υποπόδιόν εστιν τών ποδών αυτού. μήτε εις Ιεροσόλυμα, ότι πόλις εστίν τούμεγάλου βασιλέως. 36 μήτε εν τή κεφαλή σουομόσης, ότι ου δύνασαι μίαν τρίχα λευκήν ποιήσαι ή μέλαιναν. 37 έστω δέ ο λόγος υμών ναί ναί, ού ού. τό δέ περισσόν τούτων εκ του πονηρούεστιν.

38 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντίοδόντος. 39 εγώ δέ λέγω υμίν μή αντιστήναι τώ πονηρώ. αλλ' όστις σε ραπίζει εις τήν δεξιάν σιαγόνα σου, στρέψον αυτώ καί τήν άλλην. 40 καί τώ θέλοντί σοι κριθήναι καί τόν χιτώνά σου λαβείν, άφες αυτώ καί τό ιμάτιον. 41 καί όστις σε αγγαρεύσει μίλιον έν, ύπαγε μετ' αυτούδύο. 42 τώ αιτούντί σε δός, καί τόν θέλοντα από σούδανίσασθαι μή αποστραφής.

43 Ηκούσατε ότι ερρέθη, Αγαπήσεις τόν πλησίον σου καί μισήσεις τόν εχθρόν σου. 44 εγώ δέ λέγω υμίν, αγαπάτε τούς εχθρούς υμών καί προσεύχεσθε υπέρ τών διωκόντων υμάς, 45 όπως γένησθε υιοί τούπατρός υμών τούεν ουρανοίς, ότι τόν ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς καί αγαθούς καί βρέχει επί δικαίους καί αδίκους. 46 εάν γάρ αγαπήσητε τούς αγαπώντας υμάς, τίνα μισθόν έχετε; ουχί καί οι τελώναι τό αυτό ποιούσιν; 47 καί εάν ασπάσησθε τούς αδελφούς υμών μόνον, τί περισσόν ποιείτε; ουχί καί οι εθνικοί τό αυτό ποιούσιν; 48 Έσεσθε ούν υμείς τέλειοι ώς ο πατήρ υμών ο ουράνιος τέλειός εστιν.

6:1 Προσέχετε δέ τήν δικαιοσύνην[1] υμών μή ποιείν έμπροσθεν τών ανθρώπων πρός τό θεαθήναι αυτοίς. ει δέ μή γε, μισθόν ουκ έχετε παρά τώ πατρί υμών τώ εν τοίς ουρανοίς.

2 Όταν ούν ποιής ελεημοσύνην, μή σαλπίσης έμπροσθέν σου, ώσπερ οι υποκριταί ποιούσιν εν ταίς συναγωγαίς καί εν ταίς ρύμαις, όπως δοξασθώσιν υπό τών ανθρώπων. αμήν λέγω υμίν, απέχουσιν τόν μισθόν αυτών. 3 σούδέ ποιούντος ελεημοσύνην μή γνώτω η αριστερά σου τί ποιεί η δεξιά σου, 4 όπως ή σου η ελεημοσύνη εν τώ κρυπτώ. καί ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι.

5 Καί όταν προσεύχησθε, ουκ έσεσθε ώς οι υποκριταί. ότι φιλούσιν εν ταίς συναγωγαίς καί εν ταίς γωνίαις τών πλατειών εστώτες προσεύχεσθαι, όπως φανώσιν τοίς ανθρώποις. αμήν λέγω υμίν, απέχουσιν τόν μισθόν αυτών. 6 σύ δέ όταν προσεύχη, είσελθε εις τό ταμείον σου καί κλείσας τήν θύραν σου πρόσευξαι τώ πατρί σου τώ εν τώ κρυπτώ. καί ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυπτώ αποδώσει σοι. 7 Προσευχόμενοι δέ μή βατταλογήσητε ώσπερ οι εθνικοί, δοκούσιν γάρ ότι εν τή πολυλογία αυτών εισακουσθήσονται. 8 μή ούν ομοιωθήτε αυτοίς, οίδεν γάρ ο πατήρ υμών ών χρείαν έχετε πρό του υμάς αιτήσαι αυτόν. 9 Ούτως ούν προσεύχεσθε υμείς.

Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς,

αγιασθήτω τό όνομά σου,

10 ελθέτω η βασιλεία σου,

γενηθήτω τό θέλημά σου,

ώς εν ουρανώ καί επί γής.

11 Τόν άρτον ημών τόν επιούσιον

δός ημίν σήμερον.

12 καί άφες ημίν τάοφειλήματα ημών,

ώς καί ημείς αφήκαμεν τοίς οφειλέταις ημών.

13 καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν,

αλλά ρύσαι ημάς από τούπονηρού.

ότι σούεστιν η βασιλεία καί η δύναμις

καί η δόξα εις τούς αιώνας. Αμήν.

14 Εάν γάρ αφήτε τοίς ανθρώποις τά παραπτώματα αυτών, αφήσει καί υμίν ο πατήρ υμών ο ουράνιος. 15 εάν δέ μή αφήτε τοίς ανθρώποις, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τά παραπτώματα υμών.

16 Όταν δέ νηστεύητε, μή γίνεσθε ώς οι υποκριταί σκυθρωποί, αφανίζουσιν γάρ τά πρόσωπα αυτών όπως φανώσιν τοίς ανθρώποις νηστεύοντες. αμήν λέγω υμίν, απέχουσιν τόν μισθόν αυτών. 17 σύ δέ νηστεύων άλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, 18 όπως μή φανής τοίς ανθρώποις νηστεύων αλλά τώ πατρί σου τώ εν τώ κρυφαίω. καί ο πατήρ σου ο βλέπων εν τώ κρυφαίω αποδώσει σοι.

19 Μή θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί τής γής, όπου σής καί βρώσις αφανίζει, καί όπου κλέπται διορύσσουσιν καί κλέπτουσιν. 20 θησαυρίζετε δέ υμίν θησαυρούς εν ουρανώ, όπου ούτε σής ούτε βρώσις αφανίζει, καί όπου κλέπται ου διορύσσουσιν ουδέ κλέπτουσιν. 21 όπου γάρ εστιν ο θησαυρός σου, εκεί έσται καί η καρδία σου.

22 Ο λύχνος του σώματός εστιν ο οφθαλμός. εάν ούν ή ο οφθαλμός σου απλούς, όλον τό σώμά σου φωτεινόν έσται. 23 εάν δέ ο οφθαλμός σου πονηρός ή, όλον τό σώμά σου σκοτεινόν έσται. ει ούν τό φώς τό εν σοί σκότος εστίν, τό σκότος πόσον.

24 Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. ή γάρ τόν ένα μισήσει καί τόν έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται καί του ετέρου καταφρονήσει. ου δύνασθε θεώ δουλεύειν καί μαμωνά.

25 Διά τούτο λέγω υμίν, μή μεριμνάτε τή ψυχή υμών τί φάγητε ή τί πίητε, μηδέ τώ σώματι υμών τί ενδύσησθε. ουχί η ψυχή πλείόν εστιν τής τροφής καί τό σώμα τούενδύματος; 26 εμβλέψατε εις τά πετεινά του ουρανού ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, καί ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά. ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; 27 τίς δέ εξ υμών μεριμνών δύναται προσθείναι επί τήν ηλικίαν αυτού πήχυν ένα; 28 καί περί ενδύματος τί μεριμνάτε; καταμάθετε τά κρίνα του αγρού πώς αυξάνουσιν. ου κοπιώσιν ουδέ νήθουσιν. 29 λέγω δέ υμίν ότι ουδέ Σολομών εν πάση τή δόξη αυτού περιεβάλετο ώς έν τούτων. 30 ει δέ τόν χόρτον του αγρού σήμερον όντα καί αύριον εις κλίβανον βαλλόμενον ο θεός ούτως αμφιέννυσιν, ου πολλώ μάλλον υμάς, ολιγόπιστοι; 31 μή ούν μεριμνήσητε λέγοντες, Τί φάγωμεν; ή, Τί πίωμεν; ή, Τί περιβαλώμεθα; 32 πάντα γάρ ταύτα τά έθνη επιζητούσιν. οίδεν γάρ ο πατήρ υμών ο ουράνιος ότι χρήζετε τούτων απάντων. 33 ζητείτε δέ πρώτον τήν βασιλείαν τούθεούκαί τήν δικαιοσύνην αυτού, καί ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν. 34 μή ούν μεριμνήσητε εις τήν αύριον, η γάρ αύριον μεριμνήσει εαυτής. αρκετόν τή ημέραη κακία αυτής.

7:1 Μή κρίνετε, ίνα μή κριθήτε. 2 εν ώ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, καί εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν. 3 τί δέ βλέπεις τό κάρφος τό εν τώ οφθαλμώ του αδελφού σου, τήν δέ εν τώ σώ οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς; 4 ή πώς ερείς τώ αδελφώ σου, Άφες εκβάλω τό κάρφος εκ του οφθαλμού σου, καί ιδού η δοκός εν τώ οφθαλμώ σού; 5 υποκριτά, έκβαλε πρώτον εκ του οφθαλμού σού τήν δοκόν, καί τότε διαβλέψεις εκβαλείν τό κάρφος εκ του οφθαλμού τούαδελφού σου. 6 Μή δώτε τό άγιον τοίς κυσίν, μηδέ βάλητε τούς μαργαρίτας υμών έμπροσθεν τών χοίρων, μήποτε καταπατήσουσιν αυτούς εν τοίς ποσίν αυτών καί στραφέντες ρήξωσιν υμάς.

7 Αιτείτε, καί δοθήσεται υμίν. ζητείτε, καί ευρήσετε. κρούετε, καί ανοιγήσεται υμίν. 8 πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει καί ο ζητών ευρίσκει καί τώ κρούοντι ανοιγήσεται. 9 ή τίς εστιν εξ υμών άνθρωπος, όν αιτήσει ο υιός αυτούάρτον, μή λίθον επιδώσει αυτώ; 10 ή καί ιχθύν αιτήσει, μή όφιν επιδώσει αυτώ; 11 ει ούν υμείς πονηροί όντες οίδατε δόματα αγαθά διδόναι τοίς τέκνοις υμών, πόσω μάλλον ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς δώσει αγαθά τοίς αιτούσιν αυτόν.

12 Πάντα ούν όσα εάν θέλητείνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, ούτως καί υμείς ποιείτε αυτοίς. ούτος γάρ εστιν ο νόμος καί οι προφήται.

13 Εισέλθατε διά τής στενής πύλης. ότι πλατεία η πύλη καί ευρύχωρος η οδός η απάγουσα εις τήν απώλειαν, καί πολλοί εισιν οι εισερχόμενοι δι' αυτής. 14 τί στενή η πύλη καί τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις τήν ζωήν, καίολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν.

15 Προσέχετε από τών ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται πρός υμάς εν ενδύμασιν προβάτων, έσωθεν δέ εισιν λύκοι άρπαγες. 16 από τών καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς. μήτι συλλέγουσιν από ακανθών σταφυλάς ή από τριβόλων σύκα; 17 ούτως πάν δένδρον αγαθόν καρπούς καλούς ποιεί, τό δέ σαπρόν δένδρον καρπούς πονηρούς ποιεί. 18 ου δύναται δένδρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δένδρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. 19 πάν δένδρον μή ποιούν καρπόν καλόν εκκόπτεται καί εις πύρ βάλλεται. 20 άρα γε από τών καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς.

21 Ου πάς ο λέγων μοι, Κύριε κύριε, εισελεύσεται εις τήν βασιλείαν τών ουρανών, αλλ' ο ποιών τό θέλημα τούπατρός μου τούεν τοίς ουρανοίς. 22 πολλοί ερούσίν μοι εν εκείνη τή ημέρα, Κύριε κύριε, ου τώ σώονόματι επροφητεύσαμεν, καί τώ σώονόματι δαιμόνια εξεβάλομεν, καί τώ σώονόματι δυνάμεις πολλάς εποιήσαμεν; 23 καί τότε ομολογήσω αυτοίς ότι Ουδέποτε έγνων υμάς. αποχωρείτε απ' εμούοι εργαζόμενοι τήν ανομίαν.

24 Πάς ούν όστις ακούει μου τούς λόγους τούτους καί ποιεί αυτούς ομοιωθήσεται ανδρί φρονίμω, όστις ωκοδόμησεν αυτού τήν οικίαν επί τήν πέτραν. 25 καί κατέβη η βροχή καί ήλθον οι ποταμοί καί έπνευσαν οι άνεμοι καί προσέπεσαν τή οικία εκείνη, καί ουκ έπεσεν, τεθεμελίωτο γάρ επί τήν πέτραν. 26 καί πάς ο ακούων μου τούς λόγους τούτους καί μή ποιών αυτούς ομοιωθήσεται ανδρί μωρώ, όστις ωκοδόμησεν αυτούτήν οικίαν επί τήν άμμον. 27 καί κατέβη η βροχή καί ήλθον οι ποταμοί καί έπνευσαν οι άνεμοι καί προσέκοψαν τή οικίαεκείνη, καί έπεσεν, καί ήν η πτώσις αυτής μεγάλη.

28 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τούς λόγους τούτους εξεπλήσσοντο οι όχλοι επί τή διδαχή αυτού. 29 ήν γάρ διδάσκων αυτούς ώς εξουσίαν έχων καί ουχ ώς οι γραμματείς αυτών.

8:1 Καταβάντος δέ αυτούαπό τούόρους ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί. 2 καί ιδού λεπρός προσελθών προσεκύνει αυτώ λέγων, Κύριε, εάν θέλης δύνασαί με καθαρίσαι.

3 καί εκτείνας τήν χείρα ήψατο αυτούλέγων, Θέλω, καθαρίσθητι. καί ευθέως εκαθαρίσθη αυτούη λέπρα. 4 καί λέγει αυτώ ο Ιησούς, Όρα μηδενί είπης, αλλά ύπαγε σεαυτόν δείξον τώ ιερεί, καί προσένεγκον τό δώρον ό προσέταξεν Μωϋσής, εις μαρτύριον αυτοίς.

5 Εισελθόντος δέ αυτούεις Καφαρναούμ προσήλθεν αυτώ εκατόνταρχος παρακαλών αυτόν 6 καί λέγων, Κύριε, ο παίς μου βέβληται εν τή οικίαπαραλυτικός, δεινώς βασανιζόμενος. 7 καί λέγει αυτώ, Εγώ ελθών θεραπεύσω αυτόν. 8 καί αποκριθείς ο εκατόνταρχος έφη, Κύριε, ουκ ειμί ικανόςίνα μου υπό τήν στέγην εισέλθης. αλλά μόνον ειπέ λόγω, καί ιαθήσεται ο παίς μου. 9 καί γάρ εγώ άνθρωπός ειμι υπό εξουσίαν, έχων υπ' εμαυτόν στρατιώτας, καί λέγω τούτω, Πορεύθητι, καί πορεύεται, καί άλλω, Έρχου, καί έρχεται, καί τώ δούλω μου, Ποίησον τούτο, καί ποιεί. 10 ακούσας δέ ο Ιησούς εθαύμασεν καί είπεν τοίς ακολουθούσιν, Αμήν λέγω υμίν, παρ' ουδενί τοσαύτην πίστιν εν τώ Ισραήλ εύρον. 11 λέγω δέ υμίν ότι πολλοί από ανατολών καί δυσμών ήξουσιν καί ανακλιθήσονται μετά Αβραάμ καί Ισαάκ καί Ιακώβ εν τή βασιλείατών ουρανών. 12 οι δέ υιοί τής βασιλείας εκβληθήσονται εις τό σκότος τό εξώτερον. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός τώνοδόντων. 13 καί είπεν ο Ιησούς τώ εκατοντάρχη, Ύπαγε, ώς επίστευσας γενηθήτω σοι. καί ιάθη ο παίς αυτούεν τή ώραεκείνη.

14 Καί ελθών ο Ιησούς εις τήν οικίαν Πέτρου είδεν τήν πενθεράν αυτούβεβλημένην καί πυρέσσουσαν. 15 καί ήψατο τής χειρός αυτής, καί αφήκεν αυτήν ο πυρετός. καί ηγέρθη καί διηκόνει αυτώ. 16 Οψίας δέ γενομένης προσήνεγκαν αυτώ δαιμονιζομένους πολλούς. καί εξέβαλεν τά πνεύματα λόγω, καί πάντας τούς κακώς έχοντας εθεράπευσεν. 17 όπως πληρωθή τό ρηθέν διά Ησαίου τούπροφήτου λέγοντος,

Αυτός τάς ασθενείας ημών έλαβεν

                καί τάς νόσους εβάστασεν.

18 Ιδών δέ ο Ιησούς όχλον περί αυτόν εκέλευσεν απελθείν εις τό πέραν. 19 καί προσελθών είς γραμματεύς είπεν αυτώ, Διδάσκαλε, ακολουθήσω σοι όπου εάν απέρχη. 20 καί λέγει αυτώ ο Ιησούς, Αι αλώπεκες φωλεούς έχουσιν καί τά πετεινά τούουρανούκατασκηνώσεις, ο δέ υιός του ανθρώπου ουκ έχει πούτήν κεφαλήν κλίνη. 21 έτερος δέ τών μαθητών αυτού είπεν αυτώ, Κύριε, επίτρεψόν μοι πρώτον απελθείν καί θάψαι τόν πατέρα μου. 22 ο δέ Ιησούς λέγει αυτώ, Ακολούθει μοι, καί άφες τούς νεκρούς θάψαι τούς εαυτών νεκρούς.

23 Καί εμβάντι αυτώ εις τό πλοίον ηκολούθησαν αυτώ οι μαθηταί αυτού. 24 καί ιδού σεισμός μέγας εγένετο εν τή θαλάσση, ώστε τό πλοίον καλύπτεσθαι υπό τών κυμάτων. αυτός δέ εκάθευδεν. 25 καί προσελθόντες ήγειραν αυτόν λέγοντες, Κύριε, σώσον, απολλύμεθα. 26 καί λέγει αυτοίς, Τί δειλοί εστε,ολιγόπιστοι; τότε εγερθείς επετίμησεν τοίς ανέμοις καί τή θαλάσση, καί εγένετο γαλήνη μεγάλη. 27 οι δέ άνθρωποι εθαύμασαν λέγοντες, Ποταπός εστιν ούτος ότι καί οι άνεμοι καί η θάλασσα αυτώ υπακούουσιν;

28 Καί ελθόντος αυτούεις τό πέραν εις τήν χώραν τών Γαδαρηνών υπήντησαν αυτώ δύο δαιμονιζόμενοι εκ τών μνημείων εξερχόμενοι, χαλεποί λίαν, ώστε μή ισχύειν τινά παρελθείν διά τής οδούεκείνης. 29 καί ιδού έκραξαν λέγοντες, Τί ημίν καί σοί, υιέ τούθεού; ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς; 30 ήν δέ μακράν απ' αυτών αγέλη χοίρων πολλών βοσκομένη. 31 οι δέ δαίμονες παρεκάλουν αυτόν λέγοντες, Ει εκβάλλεις ημάς, απόστειλον ημάς εις τήν αγέλην τών χοίρων. 32 καί είπεν αυτοίς, Υπάγετε. οι δέ εξελθόντες απήλθον εις τούς χοίρους. καί ιδού ώρμησεν πάσα η αγέλη κατά του κρημνούεις τήν θάλασσαν, καί απέθανον εν τοίς ύδασιν. 33 οι δέ βόσκοντες έφυγον, καί απελθόντες εις τήν πόλιν απήγγειλαν πάντα καί τά τών δαιμονιζομένων. 34 καί ιδού πάσα η πόλις εξήλθεν εις υπάντησιν τώ Ιησού, καί ιδόντες αυτόν παρεκάλεσαν όπως μεταβή από τών ορίων αυτών.

9:1 Καί εμβάς εις πλοίον διεπέρασεν καί ήλθεν εις τήν ιδίαν πόλιν. 2 καί ιδού προσέφερον αυτώ παραλυτικόν επί κλίνης βεβλημένον. καί ιδών ο Ιησούς τήν πίστιν αυτών είπεν τώ παραλυτικώ, Θάρσει, τέκνον. αφίενταί σου αι αμαρτίαι. 3 καί ιδού τινες τών γραμματέων είπαν εν εαυτοίς, Ούτος βλασφημεί. 4 καί ιδών ο Ιησούς τάς ενθυμήσεις αυτών είπεν, Ινατί ενθυμείσθε πονηρά εν ταίς καρδίαις υμών; 5 τί γάρ εστιν ευκοπώτερον, ειπείν, Αφίενταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, Έγειρε καί περιπάτει; 6 ίνα δέ ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός του ανθρώπου επί τής γής αφιέναι αμαρτίας, τότε λέγει τώ παραλυτικώ, Εγερθείς άρόν σου τήν κλίνην καί ύπαγε εις τόν οίκόν σου. 7 καί εγερθείς απήλθεν εις τόν οίκον αυτού. 8 ιδόντες δέ οι όχλοι εφοβήθησαν καί εδόξασαν τόν θεόν τόν δόντα εξουσίαν τοιαύτην τοίς ανθρώποις.

9 Καί παράγων ο Ιησούς εκείθεν είδεν άνθρωπον καθήμενον επί τό τελώνιον, Μαθθαίον λεγόμενον, καί λέγει αυτώ, Ακολούθει μοι. καί αναστάς ηκολούθησεν αυτώ. 10 Καί εγένετο αυτούανακειμένου εν τή οικία, καί ιδού πολλοί τελώναι καί αμαρτωλοί ελθόντες συνανέκειντο τώ Ιησούκαί τοίς μαθηταίς αυτού. 11 καί ιδόντες οι Φαρισαίοι έλεγον τοίς μαθηταίς αυτού, Διά τί μετά τών τελωνών καί αμαρτωλών εσθίει ο διδάσκαλος υμών; 12 ο δέ ακούσας είπεν, Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού αλλ' οι κακώς έχοντες. 13 πορευθέντες δέ μάθετε τί εστιν, Έλεος θέλω καί ου θυσίαν. ου γάρ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς.

14 Τότε προσέρχονται αυτώ οι μαθηταί Ιωάννου λέγοντες, Διά τί ημείς καί οι Φαρισαίοι νηστεύομεν πολλά, οι δέ μαθηταί σου ου νηστεύουσιν; 15 καί είπεν αυτοίς ο Ιησούς, Μή δύνανται οι υιοί του νυμφώνος πενθείν εφ' όσον μετ' αυτών εστιν ο νυμφίος; ελεύσονται δέ ημέραι όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, καί τότε νηστεύσουσιν. 16 ουδείς δέ επιβάλλει επίβλημα ράκους αγνάφου επί ιματίω παλαιώ. αίρει γάρ τό πλήρωμα αυτού από του ιματίου, καί χείρον σχίσμα γίνεται. 17 ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς. ει δέ μή γε, ρήγνυνται οι ασκοί, καί ο οίνος εκχείται καί οι ασκοί απόλλυνται. αλλά βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς καινούς, καί αμφότεροι συντηρούνται.

18 Ταύτα αυτού λαλούντος αυτοίς ιδού άρχων είς ελθών προσεκύνει αυτώ λέγων ότι Η θυγάτηρ μου άρτι ετελεύτησεν. αλλά ελθών επίθες τήν χείρά σου επ' αυτήν, καί ζήσεται. 19 καί εγερθείς ο Ιησούς ηκολούθησεν αυτώ καί οι μαθηταί αυτού.

20 Καί ιδού γυνή αιμορροούσα δώδεκα έτη προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού. 21 έλεγεν γάρ εν εαυτή, Εάν μόνον άψωμαι του ιματίου αυτού σωθήσομαι. 22 ο δέ Ιησούς στραφείς καί ιδών αυτήν είπεν, Θάρσει, θύγατερ. η πίστις σου σέσωκέν σε. καί εσώθη η γυνή από τής ώρας εκείνης.

23 Καί ελθών ο Ιησούς εις τήν οικίαν του άρχοντος καί ιδών τούς αυλητάς καί τόν όχλον θορυβούμενον 24 έλεγεν, Αναχωρείτε, ου γάρ απέθανεν τό κοράσιον αλλά καθεύδει. καί κατεγέλων αυτού. 25 ότε δέ εξεβλήθη ο όχλος, εισελθών εκράτησεν τής χειρός αυτής, καί ηγέρθη τό κοράσιον. 26 καί εξήλθεν η φήμη αύτη εις όλην τήν γήν εκείνην.

27 Καί παράγοντι εκείθεν τώ Ιησού ηκολούθησαν αυτώ δύο τυφλοί κράζοντες καί λέγοντες, Ελέησον ημάς, υιός Δαυίδ. 28 ελθόντι δέ εις τήν οικίαν προσήλθον αυτώ οι τυφλοί, καί λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Πιστεύετε ότι δύναμαι τούτο ποιήσαι; λέγουσιν αυτώ, Ναί, κύριε. 29 τότε ήψατο τώνοφθαλμών αυτών λέγων, Κατά τήν πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. 30 καί ηνεώχθησαν αυτών οιοφθαλμοί. καί ενεβριμήθη αυτοίς ο Ιησούς λέγων, Οράτε μηδείς γινωσκέτω. 31 οι δέ εξελθόντες διεφήμισαν αυτόν εν όλη τή γή εκείνη.

32 Αυτών δέ εξερχομένων ιδού προσήνεγκαν αυτώ άνθρωπον κωφόν δαιμονιζόμενον. 33 καί εκβληθέντος του δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός. καί εθαύμασαν οι όχλοι λέγοντες, Ουδέποτε εφάνη ούτως εν τώ Ισραήλ. 34 οι δέ Φαρισαίοι έλεγον, Εν τώ άρχοντι τών δαιμονίων εκβάλλει τά δαιμόνια.

35 Καί περιήγεν ο Ιησούς τάς πόλεις πάσας καί τάς κώμας, διδάσκων εν ταίς συναγωγαίς αυτών καί κηρύσσων τό ευαγγέλιον τής βασιλείας καί θεραπεύων πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. 36 Ιδών δέ τούς όχλους εσπλαγχνίσθη περί αυτών ότι ήσαν εσκυλμένοι καί ερριμμένοι ώσεί πρόβατα μή έχοντα ποιμένα. 37 τότε λέγει τοίς μαθηταίς αυτού,Ομέν θερισμός πολύς, οι δέ εργάταιολίγοι. 38 δεήθητε ούν του κυρίου του θερισμού όπως εκβάλη εργάτας εις τόν θερισμόν αυτού.

10:1 Καί προσκαλεσάμενος τούς δώδεκα μαθητάς αυτού έδωκεν αυτοίς εξουσίαν πνευμάτων ακαθάρτων ώστε εκβάλλειν αυτά καί θεραπεύειν πάσαν νόσον καί πάσαν μαλακίαν. 2 Τών δέ δώδεκα αποστόλων τά ονόματά έστιν ταύτα. πρώτος Σίμων ο λεγόμενος Πέτρος καί Ανδρέας ο αδελφός αυτού, καί Ιάκωβος ο του Ζεβεδαίου καί Ιωάννης ο αδελφός αυτού, 3 Φίλιππος καί Βαρθολομαίος, Θωμάς καί Μαθθαίος ο τελώνης, Ιάκωβος ο του Αλφαίου καί Θαδδαίος, 4 Σίμων ο Καναναίος καί Ιούδας ο Ισκαριώτης ο καί παραδούς αυτόν.

5 Τούτους τούς δώδεκα απέστειλεν ο Ιησούς παραγγείλας αυτοίς λέγων, Εις οδόν εθνών μή απέλθητε, καί εις πόλιν Σαμαριτών μή εισέλθητε. 6 πορεύεσθε δέ μάλλον πρός τά πρόβατα τά απολωλότα οίκου Ισραήλ. 7 πορευόμενοι δέ κηρύσσετε λέγοντες ότι Ήγγικεν η βασιλεία τών ουρανών. 8 ασθενούντας θεραπεύετε, νεκρούς εγείρετε, λεπρούς καθαρίζετε, δαιμόνια εκβάλλετε. δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε. 9 Μή κτήσησθε χρυσόν μηδέ άργυρον μηδέ χαλκόν εις τάς ζώνας υμών, 10 μή πήραν εις οδόν μηδέ δύο χιτώνας μηδέ υποδήματα μηδέ ράβδον. άξιος γάρ ο εργάτης τής τροφής αυτού. 11 εις ήν δ' άν πόλιν ή κώμην εισέλθητε, εξετάσατε τίς εν αυτή άξιός εστιν. κακεί μείνατε έως άν εξέλθητε. 12 εισερχόμενοι δέ εις τήν οικίαν ασπάσασθε αυτήν. 13 καί εάν μέν ή η οικία αξία, ελθάτω η ειρήνη υμών επ' αυτήν. εάν δέ μή ή αξία, η ειρήνη υμών πρός υμάς επιστραφήτω. 14 καί ός άν μή δέξηται υμάς μηδέ ακούση τούς λόγους υμών, εξερχόμενοι έξω τής οικίας ή τής πόλεως εκείνης εκτινάξατε τόν κονιορτόν τών ποδών υμών. 15 αμήν λέγω υμίν, ανεκτότερον έσται γή Σοδόμων καί Γομόρρων εν ημέρα κρίσεως ή τή πόλει εκείνη.

16 Ιδού εγώ αποστέλλω υμάς ώς πρόβατα εν μέσω λύκων. γίνεσθε ούν φρόνιμοι ώς οι όφεις καί ακέραιοι ώς αι περιστεραί. 17 προσέχετε δέ από τών ανθρώπων. παραδώσουσιν γάρ υμάς εις συνέδρια, καί εν ταίς συναγωγαίς αυτών μαστιγώσουσιν υμάς. 18 καί επί ηγεμόνας δέ καί βασιλείς αχθήσεσθε ένεκεν εμούεις μαρτύριον αυτοίς καί τοίς έθνεσιν. 19 όταν δέ παραδώσιν υμάς, μή μεριμνήσητε πώς ή τί λαλήσητε. δοθήσεται γάρ υμίν εν εκείνη τή ώρατί λαλήσητε. 20 ου γάρ υμείς εστε οι λαλούντες αλλά τό πνεύμα τούπατρός υμών τό λαλούν εν υμίν. 21 παραδώσει δέ αδελφός αδελφόν εις θάνατον καί πατήρ τέκνον, καί επαναστήσονται τέκνα επί γονείς καί θανατώσουσιν αυτούς. 22 καί έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά τό όνομά μου. ο δέ υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται. 23 όταν δέ διώκωσιν υμάς εν τή πόλει ταύτη, φεύγετε εις τήν ετέραν. αμήν γάρ λέγω υμίν, ου μή τελέσητε τάς πόλεις τούΙσραήλ έως άν έλθη ο υιός τούανθρώπου. 24 Ουκ έστιν μαθητής υπέρ τόν διδάσκαλον ουδέ δούλος υπέρ τόν κύριον αυτού. 25 αρκετόν τώ μαθητήίνα γένηται ώς ο διδάσκαλος αυτού, καί ο δούλος ώς ο κύριος αυτού. ει τόν οικοδεσπότην Βεελζεβούλ επεκάλεσαν, πόσω μάλλον τούς οικιακούς αυτού.

26 Μή ούν φοβηθήτε αυτούς. ουδέν γάρ εστιν κεκαλυμμένον ό ουκ αποκαλυφθήσεται, καί κρυπτόν ό ου γνωσθήσεται. 27 ό λέγω υμίν εν τή σκοτία, είπατε εν τώ φωτί. καί ό εις τό ούς ακούετε, κηρύξατε επί τών δωμάτων. 28 καί μή φοβείσθε από τών αποκτεννόντων τό σώμα, τήν δέ ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι. φοβείσθε δέ μάλλον τόν δυνάμενον καί ψυχήν καί σώμα απολέσαι εν γεέννη. 29 ουχί δύο στρουθία ασσαρίου πωλείται; καί έν εξ αυτών ου πεσείται επί τήν γήν άνευ τού πατρός υμών. 30 υμών δέ καί αι τρίχες τής κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισίν. 31 μή ούν φοβείσθε. πολλών στρουθίων διαφέρετε υμείς.

32 Πάς ούν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν τών ανθρώπων, ομολογήσω καγΓω εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν τοίς ουρανοίς. 33 όστις δ' άν αρνήσηταί με έμπροσθεν τών ανθρώπων, αρνήσομαι καγώ αυτόν έμπροσθεν του πατρός μου του εν τοίς ουρανοίς.

34 Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί τήν γήν. ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. 35 ήλθον γάρ διχάσαι

      άνθρωπον κατά του πατρός αυτού

           καί θυγατέρα κατά τής μητρός αυτής

      καί νύμφην κατά τής πενθεράς αυτής,

36 καί εχθροί του ανθρώπου

                         οι οικιακοί αυτού.

37Οφιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος. καί ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος. 38 καί ός ου λαμβάνει τόν σταυρόν αυτού καί ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστιν μου άξιος. 39 ο ευρών τήν ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, καί ο απολέσας τήν ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν.

40Οδεχόμενος υμάς εμέ δέχεται, καί ο εμέ δεχόμενος δέχεται τόν αποστείλαντά με. 41 ο δεχόμενος προφήτην εις όνομα προφήτου μισθόν προφήτου λήμψεται, καί ο δεχόμενος δίκαιον εις όνομα δικαίου μισθόν δικαίου λήμψεται. 42 καί ός άν ποτίση ένα τών μικρών τούτων ποτήριον ψυχρούμόνον εις όνομα μαθητού, αμήν λέγω υμίν, ου μή απολέση τόν μισθόν αυτού.

11:1 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς διατάσσων τοίς δώδεκα μαθηταίς αυτού, μετέβη εκείθεν του διδάσκειν καί κηρύσσειν εν ταίς πόλεσιν αυτών.

2Οδέ Ιωάννης ακούσας εν τώ δεσμωτηρίω τά έργα τούΧριστούπέμψας διά τών μαθητών αυτού3 είπεν αυτώ, Σύ εί ο ερχόμενος ή έτερον προσδοκώμεν; 4 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Πορευθέντες απαγγείλατε Ιωάννη ά ακούετε καί βλέπετε. 5 τυφλοί αναβλέπουσιν καί χωλοί περιπατούσιν, λεπροί καθαρίζονται καί κωφοί ακούουσιν, καί νεκροί εγείρονται καί πτωχοί ευαγγελίζονται. 6 καί μακάριός εστιν ός εάν μή σκανδαλισθή εν εμοί. 7 Τούτων δέ πορευομένων ήρξατο ο Ιησούς λέγειν τοίς όχλοις περί Ιωάννου, Τί εξήλθατε εις τήν έρημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; 8 αλλά τί εξήλθατε ιδείν; άνθρωπον εν μαλακοίς ημφιεσμένον; ιδού οι τά μαλακά φορούντες εν τοίς οίκοις τών βασιλέων εισίν. 9 αλλά τί εξήλθατε ιδείν; προφήτην; ναί, λέγω υμίν, καί περισσότερον προφήτου. 10 ούτός εστιν περί ού γέγραπται,

Ιδού εγώ αποστέλλω τόν άγγελόν μου

πρό προσώπου σου,

ός κατασκευάσει τήν οδόν σου έμπροσθέν σου.

11 αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου τούβαπτιστού. ο δέ μικρότερος εν τή βασιλείατών ουρανών μείζων αυτούεστιν. 12 από δέ τών ημερών Ιωάννου τούβαπτιστούέως άρτι η βασιλεία τών ουρανών βιάζεται, καί βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. 13 πάντες γάρ οι προφήται καί ο νόμος έως Ιωάννου επροφήτευσαν. 14 καί ει θέλετε δέξασθαι, αυτός εστιν Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι. 15 ο έχων ώτα ακουέτω.

16 Τίνι δέ ομοιώσω τήν γενεάν ταύτην; ομοία εστίν παιδίοις καθημένοις εν ταίς αγοραίς ά προσφωνούντα τοίς ετέροις 17 λέγουσιν,

      Ηυλήσαμεν υμίν καί ουκ ωρχήσασθε.

                         εθρηνήσαμεν καί ουκ εκόψασθε.

18 ήλθεν γάρ Ιωάννης μήτε εσθίων μήτε πίνων, καί λέγουσιν, Δαιμόνιον έχει. 19 ήλθεν ο υιός του ανθρώπου εσθίων καί πίνων, καί λέγουσιν, Ιδού άνθρωπος φάγος καί οινοπότης, τελωνών φίλος καί αμαρτωλών. καί εδικαιώθη η σοφία από τών έργων αυτής.

20 Τότε ήρξατο ονειδίζειν τάς πόλεις εν αίς εγένοντο αι πλείσται δυνάμεις αυτού, ότι ου μετενόησαν. 21 Ουαί σοι, Χοραζίν. ουαί σοι, Βηθσαϊδά. ότι ει εν Τύρω καί Σιδώνι εγένοντο αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν υμίν, πάλαι άν εν σάκκω καί σποδώ μετενόησαν. 22 πλήν λέγω υμίν, Τύρω καί Σιδώνι ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή υμίν. 23 καί σύ, Καφαρναούμ,

   μή έως ουρανού υψωθήση;

                         έως άδου καταβήση.

 ότι ει εν Σοδόμοις εγενήθησαν αι δυνάμεις αι γενόμεναι εν σοί, έμεινεν άν μέχρι τής σήμερον. 24 πλήν λέγω υμίν ότι γή Σοδόμων ανεκτότερον έσται εν ημέρα κρίσεως ή σοί.

25 Εν εκείνω τώ καιρώ αποκριθείς ο Ιησούς είπεν, Εξομολογούμαί σοι, πάτερ, κύριε του ουρανού καί τής γής, ότι έκρυψας ταύτα από σοφών καί συνετών καί απεκάλυψας αυτά νηπίοις. 26 ναί, ο πατήρ, ότι ούτως ευδοκία εγένετο έμπροσθέν σου. 27 Πάντα μοι παρεδόθη υπό του πατρός μου, καί ουδείς επιγινώσκει τόν υιόν ει μή ο πατήρ, ουδέ τόν πατέρα τις επιγινώσκει ει μή ο υιός καί ώ εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι. 28 Δεύτε πρός με πάντες οι κοπιώντες καί πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. 29 άρατε τόν ζυγόν μου εφ' υμάς καί μάθετε απ' εμού, ότι πραύς ειμι καί ταπεινός τή καρδία, καί ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών. 30 ο γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ελαφρόν εστιν.

   12:1 Εν εκείνω τώ καιρώ επορεύθη ο Ιησούς τοίς σάββασιν διά τών σπορίμων. οι δέ μαθηταί αυτού επείνασαν, καί ήρξαντο τίλλειν στάχυας καί εσθίειν. 2 οι δέ Φαρισαίοι ιδόντες είπαν αυτώ, Ιδού οι μαθηταί σου ποιούσιν ό ουκ έξεστιν ποιείν εν σαββάτω. 3 ο δέ είπεν αυτοίς, Ουκ ανέγνωτε τί εποίησεν Δαυίδ ότε επείνασεν καί οι μετ' αυτού; 4 πώς εισήλθεν εις τόν οίκον του θεού καί τούς άρτους τής προθέσεως έφαγον, ό ουκ εξόν ήν αυτώ φαγείν ουδέ τοίς μετ' αυτού, ει μή τοίς ιερεύσιν μόνοις; 5 ή ουκ ανέγνωτε εν τώ νόμω ότι τοίς σάββασιν οι ιερείς εν τώ ιερώ τό σάββατον βεβηλούσιν καί αναίτιοί εισιν; 6 λέγω δέ υμίν ότι του ιερού μείζόν εστιν ώδε. 7 ει δέ εγνώκειτε τί εστιν, Έλεος θέλω καί ου θυσίαν, ουκ άν κατεδικάσατε τούς αναιτίους. 8 κύριος γάρ εστιν του σαββάτου ο υιός του ανθρώπου.

9 Καί μεταβάς εκείθεν ήλθεν εις τήν συναγωγήν αυτών. 10 καί ιδού άνθρωπος χείρα έχων ξηράν. καί επηρώτησαν αυτόν λέγοντες, Ει έξεστιν τοίς σάββασιν θεραπεύσαι; ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. 11 ο δέ είπεν αυτοίς, Τίς έσται εξ υμών άνθρωπος ός έξει πρόβατον έν, καί εάν εμπέση τούτο τοίς σάββασιν εις βόθυνον, ουχί κρατήσει αυτό καί εγερεί; 12 πόσω ούν διαφέρει άνθρωπος προβάτου. ώστε έξεστιν τοίς σάββασιν καλώς ποιείν. 13 τότε λέγει τώ ανθρώπω, Έκτεινόν σου τήν χείρα. καί εξέτεινεν, καί απεκατεστάθη υγιής ώς η άλλη. 14 εξελθόντες δέ οι Φαρισαίοι συμβούλιον έλαβον κατ' αυτούόπως αυτόν απολέσωσιν.

15 Ο δέ Ιησούς γνούς ανεχώρησεν εκείθεν. καί ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί, καί εθεράπευσεν αυτούς πάντας, 16 καί επετίμησεν αυτοίς ίνα μή φανερόν αυτόν ποιήσωσιν. 17 ίνα πληρωθή τό ρηθέν διά Ησαίου του προφήτου λέγοντος,

18 Ιδού ο παίς μου όν ηρέτισα,

ο αγαπητός μου εις όν ευδόκησεν η ψυχή μου.

θήσω τό πνεύμά μου επ' αυτόν,

καί κρίσιν τοίς έθνεσιν απαγγελεί.

19 ουκ ερίσει ουδέ κραυγάσει,

ουδέ ακούσει τις εν ταίς πλατείαις τήν φωνήν αυτού.

20 κάλαμον συντετριμμένον ου κατεάξει

καί λίνον τυφόμενον ου σβέσει,

έως άν εκβάλη εις νίκος τήν κρίσιν.

 21 καί τώονόματι αυτούέθνη ελπιούσιν.

22 Τότε προσηνέχθη αυτώ δαιμονιζόμενος τυφλός καί κωφός. καί εθεράπευσεν αυτόν, ώστε τόν κωφόν λαλείν καί βλέπειν. 23 καί εξίσταντο πάντες οι όχλοι καί έλεγον, Μήτι ούτός εστιν ο υιός Δαυίδ; 24 οι δέ Φαρισαίοι ακούσαντες είπον, Ούτος ουκ εκβάλλει τά δαιμόνια ει μή εν τώ Βεελζεβούλ άρχοντι τών δαιμονίων. 25 ειδώς δέ τάς ενθυμήσεις αυτών είπεν αυτοίς, Πάσα βασιλεία μερισθείσα καθ' εαυτής ερημούται, καί πάσα πόλις ή οικία μερισθείσα καθ' εαυτής ου σταθήσεται. 26 καί ει ο Σατανάς τόν Σατανάν εκβάλλει, εφ' εαυτόν εμερίσθη. πώς ούν σταθήσεται η βασιλεία αυτού; 27 καί ει εγώ εν Βεελζεβούλ εκβάλλω τά δαιμόνια, οι υιοί υμών εν τίνι εκβάλλουσιν; διά τούτο αυτοί κριταί έσονται υμών. 28 ει δέ εν πνεύματι θεούεγώ εκβάλλω τά δαιμόνια, άρα έφθασεν εφ' υμάς η βασιλεία τούθεού. 29 ή πώς δύναταί τις εισελθείν εις τήν οικίαν τούισχυρούκαί τά σκεύη αυτούαρπάσαι, εάν μή πρώτον δήση τόν ισχυρόν; καί τότε τήν οικίαν αυτούδιαρπάσει. 30 ο μή ών μετ' εμούκατ' εμούεστιν, καί ο μή συνάγων μετ' εμούσκορπίζει. 31 Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία καί βλασφημία αφεθήσεται τοίς ανθρώποις, η δέ του πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται. 32 καί ός εάν είπη λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ. ός δ' άν είπη κατά του πνεύματος του αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τούτω τώ αιώνι ούτε εν τώ μέλλοντι.

33 Ή ποιήσατε τό δένδρον καλόν καί τόν καρπόν αυτούκαλόν, ή ποιήσατε τό δένδρον σαπρόν καί τόν καρπόν αυτούσαπρόν. εκ γάρ τούκαρπούτό δένδρον γινώσκεται. 34 γεννήματα εχιδνών, πώς δύνασθε αγαθά λαλείν πονηροί όντες; εκ γάρ του περισσεύματος τής καρδίας τό στόμα λαλεί. 35 ο αγαθός άνθρωπος εκ του αγαθού θησαυρού εκβάλλει αγαθά, καί ο πονηρός άνθρωπος εκ του πονηρού θησαυρού εκβάλλει πονηρά. 36 λέγω δέ υμίν ότι πάν ρήμα αργόν ό λαλήσουσιν οι άνθρωποι αποδώσουσιν περί αυτού λόγον εν ημέρα κρίσεως. 37 εκ γάρ τών λόγων σου δικαιωθήση, καί εκ τών λόγων σου καταδικασθήση.

38 Τότε απεκρίθησαν αυτώ τινες τών γραμματέων καί Φαρισαίων λέγοντες, Διδάσκαλε, θέλομεν από σού σημείον ιδείν. 39 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Γενεά πονηρά καί μοιχαλίς σημείον επιζητεί, καί σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μή τό σημείον Ιωνά τούπροφήτου. 40 ώσπερ γάρ ήν Ιωνάς εν τή κοιλίατούκήτους τρείς ημέρας καί τρείς νύκτας, ούτως έσται ο υιός τούανθρώπου εν τή καρδίατής γής τρείς ημέρας καί τρείς νύκτας. 41 άνδρες Νινευίται αναστήσονται εν τή κρίσει μετά τής γενεάς ταύτης καί κατακρινούσιν αυτήν. ότι μετενόησαν εις τό κήρυγμα Ιωνά, καί ιδού πλείον Ιωνά ώδε. 42 βασίλισσα νότου εγερθήσεται εν τή κρίσει μετά τής γενεάς ταύτης καί κατακρινεί αυτήν. ότι ήλθεν εκ τών περάτων τής γής ακούσαι τήν σοφίαν Σολομώνος, καί ιδού πλείον Σολομώνος ώδε.

43 Όταν δέ τό ακάθαρτον πνεύμα εξέλθη από τούανθρώπου, διέρχεται δι' ανύδρων τόπων ζητούν ανάπαυσιν, καί ουχ ευρίσκει. 44 τότε λέγει, Εις τόν οίκόν μου επιστρέψω όθεν εξήλθον. καί ελθόν ευρίσκει σχολάζοντα σεσαρωμένον καί κεκοσμημένον. 45 τότε πορεύεται καί παραλαμβάνει μεθ' εαυτούεπτά έτερα πνεύματα πονηρότερα εαυτού, καί εισελθόντα κατοικεί εκεί. καί γίνεται τά έσχατα τούανθρώπου εκείνου χείρονα τών πρώτων. ούτως έσται καί τή γενεά ταύτη τή πονηρά.

46 Έτι αυτούλαλούντος τοίς όχλοις ιδού η μήτηρ καί οι αδελφοί αυτούειστήκεισαν έξω ζητούντες αυτώ λαλήσαι. 47 είπεν δέ τις αυτώ, Ιδού η μήτηρ σου καί οι αδελφοί σου έξω εστήκασιν ζητούντές σοι λαλήσαι. 48 ο δέ αποκριθείς είπεν τώ λέγοντι αυτώ, Τίς εστιν η μήτηρ μου, καί τίνες εισίν οι αδελφοί μου; 49 καί εκτείνας τήν χείρα αυτού επί τούς μαθητάς αυτού είπεν, Ιδού η μήτηρ μου καί οι αδελφοί μου. 50 όστις γάρ άν ποιήση τό θέλημα του πατρός μου τούεν ουρανοίς αυτός μου αδελφός καί αδελφή καί μήτηρ εστίν.

   13:1 Εν τή ημέρα εκείνη εξελθών ο Ιησούς τής οικίας εκάθητο παρά τήν θάλασσαν. 2 καί συνήχθησαν πρός αυτόν όχλοι πολλοί, ώστε αυτόν εις πλοίον εμβάντα καθήσθαι, καί πάς ο όχλος επί τόν αιγιαλόν ειστήκει. 3 καί ελάλησεν αυτοίς πολλά εν παραβολαίς λέγων, Ιδού εξήλθεν ο σπείρων τούσπείρειν. 4 καί εν τώ σπείρειν αυτόν ά μέν έπεσεν παρά τήν οδόν, καί ελθόντα τά πετεινά κατέφαγεν αυτά. 5 άλλα δέ έπεσεν επί τά πετρώδη όπου ουκ είχεν γήν πολλήν, καί ευθέως εξανέτειλεν διά τό μή έχειν βάθος γής. 6 ηλίου δέ ανατείλαντος εκαυματίσθη καί διά τό μή έχειν ρίζαν εξηράνθη. 7 άλλα δέ έπεσεν επί τάς ακάνθας, καί ανέβησαν αι άκανθαι καί έπνιξαν αυτά. 8 άλλα δέ έπεσεν επί τήν γήν τήν καλήν καί εδίδου καρπόν, ό μέν εκατόν, ό δέ εξήκοντα, ό δέ τριάκοντα. 9 ο έχων ώτα ακουέτω.

10 Καί προσελθόντες οι μαθηταί είπαν αυτώ, Διά τί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; 11 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς ότι Υμίν δέδοται γνώναι τά μυστήρια τής βασιλείας τών ουρανών, εκείνοις δέ ου δέδοται. 12 όστις γάρ έχει, δοθήσεται αυτώ καί περισσευθήσεται. όστις δέ ουκ έχει, καί ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 13 διά τούτο εν παραβολαίς αυτοίς λαλώ, ότι βλέποντες ου βλέπουσιν καί ακούοντες ουκ ακούουσιν ουδέ συνίουσιν. 14 καί αναπληρούται αυτοίς η προφητεία Ησαίου η λέγουσα,

                Ακοή ακούσετε καί ου μή συνήτε,

                         καί βλέποντες βλέψετε καί ου μή ίδητε.

15           επαχύνθη γάρ η καρδία τούλαούτούτου,

                         καί τοίς ωσίν βαρέως ήκουσαν,

                                   καί τούςοφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν.

                                   μήποτε ίδωσιν τοίςοφθαλμοίς

           καί τοίς ωσίν ακούσωσιν

                καί τή καρδίασυνώσιν

                         καί επιστρέψωσιν, καί ιάσομαι αυτούς.

16 υμών δέ μακάριοι οιοφθαλμοί ότι βλέπουσιν, καί τά ώτα υμών ότι ακούουσιν. 17 αμήν γάρ λέγω υμίν ότι πολλοί προφήται καί δίκαιοι επεθύμησαν ιδείν ά βλέπετε καί ουκ είδαν, καί ακούσαι ά ακούετε καί ουκ ήκουσαν.

18 Υμείς ούν ακούσατε τήν παραβολήν τούσπείραντος. 19 παντός ακούοντος τόν λόγον τής βασιλείας καί μή συνιέντος, έρχεται ο πονηρός καί αρπάζει τό εσπαρμένον εν τή καρδία αυτού. ούτός εστιν ο παρά τήν οδόν σπαρείς. 20 ο δέ επί τά πετρώδη σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί ευθύς μετά χαράς λαμβάνων αυτόν. 21 ουκ έχει δέ ρίζαν εν εαυτώ αλλά πρόσκαιρός εστιν, γενομένης δέ θλίψεως ή διωγμούδιά τόν λόγον ευθύς σκανδαλίζεται. 22 ο δέ εις τάς ακάνθας σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί η μέριμνα τούαιώνος καί η απάτη του πλούτου συμπνίγει τόν λόγον, καί άκαρπος γίνεται. 23 ο δέ επί τήν καλήν γήν σπαρείς, ούτός εστιν ο τόν λόγον ακούων καί συνιείς, ός δή καρποφορεί καί ποιεί ό μέν εκατόν, ό δέ εξήκοντα, ό δέ τριάκοντα.

24 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων, Ωμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω σπείραντι καλόν σπέρμα εν τώ αγρώ αυτού. 25 εν δέ τώ καθεύδειν τούς ανθρώπους ήλθεν αυτούο εχθρός καί επέσπειρεν ζιζάνια ανά μέσον τούσίτου καί απήλθεν. 26 ότε δέ εβλάστησεν ο χόρτος καί καρπόν εποίησεν, τότε εφάνη καί τά ζιζάνια. 27 προσελθόντες δέ οι δούλοι τούοικοδεσπότου είπον αυτώ, Κύριε, ουχί καλόν σπέρμα έσπειρας εν τώ σώ αγρώ; πόθεν ούν έχει ζιζάνια; 28 ο δέ έφη αυτοίς, Εχθρός άνθρωπος τούτο εποίησεν. οι δέ δούλοι λέγουσιν αυτώ, Θέλεις ούν απελθόντες συλλέξωμεν αυτά; 29 ο δέ φησιν, Ού, μήποτε συλλέγοντες τά ζιζάνια εκριζώσητε άμα αυτοίς τόν σίτον. 30 άφετε συναυξάνεσθαι αμφότερα έως τούθερισμού. καί εν καιρώ τούθερισμούερώ τοίς θερισταίς, Συλλέξατε πρώτον τά ζιζάνια καί δήσατε αυτά εις δέσμας πρός τό κατακαύσαι αυτά, τόν δέ σίτον συναγάγετε εις τήν αποθήκην μου.

31 Άλλην παραβολήν παρέθηκεν αυτοίς λέγων, Ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών κόκκω σινάπεως, όν λαβών άνθρωπος έσπειρεν εν τώ αγρώ αυτού. 32 ό μικρότερον μέν εστιν πάντων τών σπερμάτων, όταν δέ αυξηθή μείζον τών λαχάνων εστίν καί γίνεται δένδρον, ώστε ελθείν τά πετεινά τούουρανούκαί κατασκηνούν εν τοίς κλάδοις αυτού.

33 Άλλην παραβολήν ελάλησεν αυτοίς. Ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών ζύμη, ήν λαβούσα γυνή ενέκρυψεν εις αλεύρου σάτα τρία έως ού εζυμώθη όλον.

34 Ταύτα πάντα ελάλησεν ο Ιησούς εν παραβολαίς τοίς όχλοις, καί χωρίς παραβολής ουδέν ελάλει αυτοίς. 35 όπως πληρωθή τό ρηθέν διά τούπροφήτου λέγοντος,

      Ανοίξω εν παραβολαίς τό στόμα μου,

                         ερεύξομαι κεκρυμμένα από καταβολής κόσμου.

36 Τότε αφείς τούς όχλους ήλθεν εις τήν οικίαν. καί προσήλθον αυτώ οι μαθηταί αυτούλέγοντες, Διασάφησον ημίν τήν παραβολήν τών ζιζανίων τούαγρού. 37 ο δέ αποκριθείς είπεν, Οσπείρων τό καλόν σπέρμα εστίν ο υιός του ανθρώπου. 38 ο δέ αγρός εστιν ο κόσμος. τό δέ καλόν σπέρμα, ούτοί εισιν οι υιοί τής βασιλείας. τά δέ ζιζάνιά εισίν οι υιοί του πονηρού, 39 ο δέ εχθρός ο σπείρας αυτά έστιν ο διάβολος. ο δέ θερισμός συντέλεια αιώνός έστιν, οι δέ θερισταί άγγελοί εισίν. 40 ώσπερ ούν συλλέγεται τά ζιζάνια καί πυρί κατακαίεται, ούτως έσται εν τή συντελεία του αιώνος. 41 αποστελεί ο υιός του ανθρώπου τούς αγγέλους αυτού, καί συλλέξουσιν εκ τής βασιλείας αυτού πάντα τά σκάνδαλα καί τούς ποιούντας τήν ανομίαν, 42 καί βαλούσιν αυτούς εις τήν κάμινον του πυρός. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός των οδόντων. 43 Τότε οι δίκαιοι εκλάμψουσιν ώς ο ήλιος εν τή βασιλεία του πατρός αυτών. ο έχων ώτα ακουέτω. 44 Ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών θησαυρώ κεκρυμμένω εν τώ αγρώ, όν ευρών άνθρωπος έκρυψεν, καί από τής χαράς αυτού υπάγει καί πωλεί πάντα όσα έχει καί αγοράζει τόν αγρόν εκείνον.

45 Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω εμπόρω ζητούντι καλούς μαργαρίτας. 46 ευρών δέ ένα πολύτιμον μαργαρίτην απελθών πέπρακεν πάντα όσα είχεν καί ηγόρασεν αυτόν.

47 Πάλιν ομοία εστίν η βασιλεία τών ουρανών σαγήνη βληθείση εις τήν θάλασσαν καί εκ παντός γένους συναγαγούση. 48 ήν ότε επληρώθη αναβιβάσαντες επί τόν αιγιαλόν καί καθίσαντες συνέλεξαν τά καλά εις άγγη, τά δέ σαπρά έξω έβαλον. 49 ούτως έσται εν τή συντελεία του αιώνος. εξελεύσονται οι άγγελοι καί αφοριούσιν τούς πονηρούς εκ μέσου τών δικαίων 50 καί βαλούσιν αυτούς εις τήν κάμινον του πυρός. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός των οδόντων.

51 Συνήκατε ταύτα πάντα; λέγουσιν αυτώ, Ναί. 52 ο δέ είπεν αυτοίς, Διά τούτο πάς γραμματεύς μαθητευθείς τή βασιλείατών ουρανών όμοιός εστιν ανθρώπω οικοδεσπότη όστις εκβάλλει εκ του θησαυρού αυτού και νά καί παλαιά.

53 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τάς παραβολάς ταύτας, μετήρεν εκείθεν. 54 καί ελθών εις τήν πατρίδα αυτού εδίδασκεν αυτούς εν τή συναγωγή αυτών, ώστε εκπλήσσεσθαι αυτούς καί λέγειν, Πόθεν τούτω η σοφία αύτη καί αι δυνάμεις; 55 ουχ ούτός εστιν ο του τέκτονος υιός; ουχ η μήτηρ αυτού λέγεται Μαριάμ καί οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος καί Ιωσήφ καί Σίμων καί Ιούδας; 56 καί αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι πρός ημάς εισίν; πόθεν ούν τούτω ταύτα πάντα; 57 καί εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Ουκ έστιν προφήτης άτιμος ει μή εν τή πατρίδι καί εν τή οικίααυτού. 58 καί ουκ εποίησεν εκεί δυνάμεις πολλάς διά τήν απιστίαν αυτών.

      14:1 Εν εκείνω τώ καιρώ ήκουσεν Ηρώδης ο τετραάρχης τήν ακοήν Ιησού, 2 καί είπεν τοίς παισίν αυτού, Ούτός εστιν Ιωάννης ο βαπτιστής. αυτός ηγέρθη από τών νεκρών, καί διά τούτο αι δυνάμεις ενεργούσιν εν αυτώ. 3 Ο γάρ Ηρώδης κρατήσας τόν Ιωάννην έδησεν αυτόν καί εν φυλακή απέθετο διά Ηρωδιάδα τήν γυναίκα Φιλίππου του αδελφού αυτού. 4 έλεγεν γάρ ο Ιωάννης αυτώ, Ουκ έξεστίν σοι έχειν αυτήν. 5 καί θέλων αυτόν αποκτείναι εφοβήθη τόν όχλον, ότι ώς προφήτην αυτόν είχον. 6 γενεσίοις δέ γενομένοις του Ηρώδου ωρχήσατο η θυγάτηρ τής Ηρωδιάδος εν τώ μέσω καί ήρεσεν τώ Ηρώδη, 7 όθεν μεθ' όρκου ώμολόγησεν αυτ~ς η δούναι ό εάν αιτήσηται. 8 η δέ προβιβασθείσα υπό τής μητρός αυτής, Δός μοι, φησίν, ώδε επί πίνακι τήν κεφαλήν Ιωάννου του βαπτιστού. 9 καί λυπηθείς ο βασιλεύς διά τούς όρκους καί τούς συνανακειμένους εκέλευσεν δοθήναι, 10 καί πέμψας απεκεφάλισεν τόν Ιωάννην εν τή φυλακή. 11 καί ηνέχθη η κεφαλή αυτούεπί πίνακι καί εδόθη τώ κορασίω, καί ήνεγκεν τή μητρί αυτής. 12 καί προσελθόντες οι μαθηταί αυτού ήραν τό πτώμα καί έθαψαν αυτόν, καί ελθόντες απήγγειλαν τώ Ιησού.

13 Ακούσας δέ ο Ιησούς ανεχώρησεν εκείθεν εν πλοίω εις έρημον τόπον κατ' ιδίαν. καί ακούσαντες οι όχλοι ηκολούθησαν αυτώ πεζή από τών πόλεων. 14 καί εξελθών είδεν πολύν όχλον, καί εσπλαγχνίσθη επ' αυτοίς καί εθεράπευσεν τούς αρρώστους αυτών. 15 οψίας δέ γενομένης προσήλθον αυτώ οι μαθηταί λέγοντες, Έρημός εστιν ο τόπος καί η ώρα ήδη παρήλθεν. απόλυσον τούς όχλους, ίνα απελθόντες εις τάς κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς βρώματα. 16 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Ου χρείαν έχουσιν απελθείν. δότε αυτοίς υμείς φαγείν. 17 οι δέ λέγουσιν αυτώ, Ουκ έχομεν ώδε ει μή πέντε άρτους καί δύο ιχθύας. 18 ο δέ είπεν, Φέρετέ μοι ώδε αυτούς. 19 καί κελεύσας τούς όχλους ανακλιθήναι επί του χόρτου, λαβών τούς πέντε άρτους καί τούς δύο ιχθύας, αναβλέψας εις τόν ουρανόν ευλόγησεν καί κλάσας έδωκεν τοίς μαθηταίς τούς άρτους οι δέ μαθηταί τοίς όχλοις. 20 καί έφαγον πάντες καί εχορτάσθησαν, καί ήραν τό περισσεύον τών κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οι δέ εσθίοντες ήσαν άνδρες ώσεί πεντακισχίλιοι χωρίς γυναικών καί παιδίων.

22 Καί ευθέως ηνάγκασεν τούς μαθητάς εμβήναι εις τό πλοίον καί προάγειν αυτόν εις τό πέραν, έως ού απολύση τούς όχλους. 23 καί απολύσας τούς όχλους ανέβη εις τό όρος κατ' ιδίαν προσεύξασθαι.οψίας δέ γενομένης μόνος ήν εκεί. 24 τό δέ πλοίον ήδη σταδίους πολλούς από τής γής απείχεν, βασανιζόμενον υπό τών κυμάτων, ήν γάρ εναντίος ο άνεμος. 25 τετάρτη δέ φυλακή τής νυκτός ήλθεν πρός αυτούς περιπατών επί τήν θάλασσαν. 26 οι δέ μαθηταί ιδόντες αυτόν επί τής θαλάσσης περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι Φάντασμά εστιν, καί από τούφόβου έκραξαν. 27 ευθύς δέ ελάλησεν ο Ιησούς αυτοίς λέγων, Θαρσείτε, εγώ ειμι. μή φοβείσθε. 28 αποκριθείς δέ αυτώ ο Πέτρος είπεν, Κύριε, ει σύ εί, κέλευσόν με ελθείν πρός σέ επί τά ύδατα. 29 ο δέ είπεν, Ελθέ. καί καταβάς από τούπλοίου ο Πέτρος περιεπάτησεν επί τά ύδατα καί ήλθεν πρός τόν Ιησούν. 30 βλέπων δέ τόν άνεμον ισχυρόν εφοβήθη, καί αρξάμενος καταποντίζεσθαι έκραξεν λέγων, Κύριε, σώσόν με. 31 ευθέως δέ ο Ιησούς εκτείνας τήν χείρα επελάβετο αυτού καί λέγει αυτώ, Ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας; 32 καί αναβάντων αυτών εις τό πλοίον εκόπασεν ο άνεμος. 33 οι δέ εν τώ πλοίω προσεκύνησαν αυτώ λέγοντες, Αληθώς θεού υιός εί.

34 Καί διαπεράσαντες ήλθον επί τήν γήν εις Γεννησαρέτ. 35 καί επιγνόντες αυτόν οι άνδρες του τόπου εκείνου απέστειλαν εις όλην τήν περίχωρον εκείνην, καί προσήνεγκαν αυτώ πάντας τούς κακώς έχοντας, 36 καί παρεκάλουν αυτόν ίνα μόνον άψωνται του κρασπέδου του ιματίου αυτού. καί όσοι ήψαντο διεσώθησαν.

   15:1 Τότε προσέρχονται τώ Ιησού από Ιεροσολύμων Φαρισαίοι καί γραμματείς λέγοντες, 2 Διά τί οι μαθηταί σου παραβαίνουσιν τήν παράδοσιν τών πρεσβυτέρων; ου γάρ νίπτονται τάς χείρας αυτών όταν άρτον εσθίωσιν. 3 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Διά τί καί υμείς παραβαίνετε τήν εντολήν τούθεούδιά τήν παράδοσιν υμών; 4 ο γάρ θεός είπεν, Τίμα τόν πατέρα καί τήν μητέρα, καί,Ο κακολογών πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευτάτω. 5 υμείς δέ λέγετε, Ός άν είπη τώ πατρί ή τή μητρί, Δώρον ό εάν εξ εμού ωφεληθής, 6 ου μή τιμήσει τόν πατέρα αυτού. καί ηκυρώσατε τόν λόγον του θεού διά τήν παράδοσιν υμών. 7 υποκριταί, καλώς επροφήτευσεν περί υμών Ησαίας λέγων,

8    Ο λαός ούτος τοίς χείλεσίν με τιμά,

                         η δέ καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού.

9              μάτην δέ σέβονταί με,

                         διδάσκοντες διδασκαλίας

                                   εντάλματα ανθρώπων.

10 Καί προσκαλεσάμενος τόν όχλον είπεν αυτοίς, Ακούετε καί συνίετε. 11 ου τό εισερχόμενον εις τό στόμα κοινοί τόν άνθρωπον, αλλά τό εκπορευόμενον εκ τούστόματος τούτο κοινοί τόν άνθρωπον. 12 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί λέγουσιν αυτώ, Οίδας ότι οι Φαρισαίοι ακούσαντες τόν λόγον εσκανδαλίσθησαν; 13 ο δέ αποκριθείς είπεν, Πάσα φυτεία ήν ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται. 14 άφετε αυτούς. τυφλοί εισιν οδηγοί τυφλών. τυφλός δέ τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται. 15 Αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπεν αυτώ, Φράσον ημίν τήν παραβολήν Πον εσκανδαλίσθησαν; 13 ο δέ αποκριθείς είπεν, Πάσα φυτεία ήν ουκ εφύτευσεν ο πατήρ μου ο ουράνιος εκριζωθήσεται. 14 άφετε αυτούς. τυφλοί εισιν οδηγοί τυφλών. τυφλός δέ τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται. 15 Αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπεν αυτώ, Φράσον ημίν τήν παραβολήν ταύτην. 16 ο δέ είπεν, Ακμήν καί υμείς ασύνετοί εστε; 17 ου νοείτε ότι πάν τό εισπορευόμενον εις τό στόμα εις τήν κοιλίαν χωρεί καί εις αφεδρώνα εκβάλλεται; 18 τά δέ εκπορευόμενα εκ τούστόματος εκ τής καρδίας εξέρχεται, κακείνα κοινοί τόν άνθρωπον. 19 εκ γάρ τής καρδίας εξέρχονται διαλογισμοί πονηροί, φόνοι, μοιχείαι, πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι. 20 ταύτά έστιν τά κοινούντα τόν άνθρωπον, τό δέ ανίπτοις χερσίν φαγείν ου κοινοί τόν άνθρωπον.

21 Καί εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τά μέρη Τύρου καί Σιδώνος. 22 καί ιδού γυνή Χαναναία από τών ορίων εκείνων εξελθούσα έκραζεν λέγουσα, Ελέησόν με, κύριε, υιός Δαυίδ. η θυγάτηρ μου κακώς δαιμονίζεται. 23 ο δέ ουκ απεκρίθη αυτή λόγον. καί προσελθόντες οι μαθηταί αυτούηρώτουν αυτόν λέγοντες, Απόλυσον αυτήν, ότι κράζει όπισθεν ημών. 24 ο δέ αποκριθείς είπεν, Ουκ απεστάλην ει μή εις τά πρόβατα τά απολωλότα οίκου Ισραήλ. 25 η δέ ελθούσα προσεκύνει αυτώ λέγουσα, Κύριε, βοήθει μοι. 26 ο δέ αποκριθείς είπεν, Ουκ έστιν καλόν λαβείν τόν άρτον τών τέκνων καί βαλείν τοίς κυναρίοις. 27 η δέ είπεν, Ναί, κύριε, καί γάρ τά κυνάρια εσθίει από τών ψιχίων τών πιπτόντων από τής τραπέζης τών κυρίων αυτών. 28 τότε αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτή, Ώ γύναι, μεγάλη σου η πίστις. γενηθήτω σοι ώς θέλεις. καί ιάθη η θυγάτηρ αυτής από τής ώρας εκείνης.

29 Καί μεταβάς εκείθεν ο Ιησούς ήλθεν παρά τήν θάλασσαν τής Γαλιλαίας, καί αναβάς εις τό όρος εκάθητο εκεί. 30 καί προσήλθον αυτώ όχλοι πολλοί έχοντες μεθ' εαυτών χωλούς, τυφλούς, κυλλούς, κωφούς, καί ετέρους πολλούς, καί έρριψαν αυτούς παρά τούς πόδας αυτού, καί εθεράπευσεν αυτούς. 31 ώστε τόν όχλον θαυμάσαι βλέποντας κωφούς λαλούντας, κυλλούς υγιείς, καί χωλούς περιπατούντας καί τυφλούς βλέποντας. καί εδόξασαν τόν θεόν Ισραήλ.

32 Ο δέ Ιησούς προσκαλεσάμενος τούς μαθητάς αυτού είπεν, Σπλαγχνίζομαι επί τόν όχλον, ότι ήδη ημέραι τρείς προσμένουσίν μοι καί ουκ έχουσιν τί φάγωσιν. καί απολύσαι αυτούς νήστεις ου θέλω, μήποτε εκλυθώσιν εν τή οδώ. 33 καί λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί, Πόθεν ημίν εν ερημίαάρτοι τοσούτοι ώστε χορτάσαι όχλον τοσούτον; 34 καί λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Πόσους άρτους έχετε; οι δέ είπαν, Επτά, και ολίγα ιχθύδια. 35 καί παραγγείλας τώ όχλω αναπεσείν επί τήν γήν 36 έλαβεν τούς επτά άρτους καί τούς ιχθύας καί ευχαριστήσας έκλασεν καί εδίδου τοίς μαθηταίς, οι δέ μαθηταί τοίς όχλοις. 37 καί έφαγον πάντες καί εχορτάσθησαν, καί τό περισσεύον τών κλασμάτων ήραν, επτά σπυρίδας πλήρεις. 38 οι δέ εσθίοντες ήσαν τετρακισχίλιοι άνδρες χωρίς γυναικών καί παιδίων. 39 Καί απολύσας τούς όχλους ενέβη εις τό πλοίον, καί ήλθεν εις τά όρια Μαγαδάν.

      16:1 Καί προσελθόντες οι Φαρισαίοι καί Σαδδουκαίοι πειράζοντες επηρώτησαν αυτόν σημείον εκ τούουρανούεπιδείξαι αυτοίς. 2 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Οψίας γενομένης λέγετε, Ευδία, πυρράζει γάρ ο ουρανός. 3 καί πρωί, Σήμερον χειμών, πυρράζει γάρ στυγνάζων ο ουρανός. τό μέν πρόσωπον του ουρανού γινώσκετε διακρίνειν, τά δέ σημεία τών καιρών ου δύνασθε. 4 Γενεά πονηρά καί μοιχαλίς σημείον επιζητεί, καί σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μή τό σημείον Ιωνά. καί καταλιπών αυτούς απήλθεν.

5 Καί ελθόντες οι μαθηταί εις τό πέραν επελάθοντο άρτους λαβείν. 6 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Οράτε καί προσέχετε από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων. 7 οι δέ διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες ότι Άρτους ουκ ελάβομεν. 8 γνούς δέ ο Ιησούς είπεν, Τί διαλογίζεσθε εν εαυτοίς, ολιγόπιστοι, ότι άρτους ουκ έχετε; 9 ούπω νοείτε, ουδέ μνημονεύετε τούς πέντε άρτους τών πεντακισχιλίων καί πόσους κοφίνους ελάβετε; 10 ουδέ τούς επτά άρτους τών τετρακισχιλίων καί πόσας σπυρίδας ελάβετε; 11 πώς ου νοείτε ότι ου περί άρτων είπον υμίν; προσέχετε δέ από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων. 12 τότε συνήκαν ότι ουκ είπεν προσέχειν από τής ζύμης τών άρτων αλλά από τής διδαχής τών Φαρισαίων καί Σαδδουκαίων.

13 Ελθών δέ ο Ιησούς εις τά μέρη Καισαρείας τής Φιλίππου ηρώτα τούς μαθητάς αυτούλέγων, Τίνα λέγουσιν οι άνθρωποι είναι τόν υιόν τούανθρώπου; 14 οι δέ είπαν, Οι μέν Ιωάννην τόν βαπτιστήν, άλλοι δέ Ηλίαν, έτεροι δέ Ιερεμίαν ή ένα τών προφητών. 15 λέγει αυτοίς, Υμείς δέ τίνα με λέγετε είναι; 16 αποκριθείς δέ Σίμων Πέτρος είπεν, Σύ εί ο Χριστός ο υιός τούθεούτούζώντος. 17 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν αυτώ, Μακάριος εί, Σίμων Βαριωνά, ότι σάρξ καί αίμα ουκ απεκάλυψέν σοι αλλ' ο πατήρ μου ο εν τοίς ουρανοίς. 18 καγώ δέ σοι λέγω ότι σύ εί Πέτρος, καί επί ταύτη τή πέτραοικοδομήσω μου τήν εκκλησίαν, καί πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής. 19 δώσω σοι τάς κλείδας τής βασιλείας τών ουρανών, καί ό εάν δήσης επί τής γής έσται δεδεμένον εν τοίς ουρανοίς, καί ό εάν λύσης επί τής γής έσται λελυμένον εν τοίς ουρανοίς. 20 τότε διεστείλατο τοίς μαθηταίς ίνα μηδενί είπωσιν ότι αυτός εστιν ο Χριστός.

21 Από τότε ήρξατο ο Ιησούς δεικνύειν τοίς μαθηταίς αυτού ότι δεί αυτόν εις Ιεροσόλυμα απελθείν καί πολλά παθείν από τών πρεσβυτέρων καί αρχιερέων καί γραμματέων καί αποκτανθήναι καί τή τρίτη ημέραεγερθήναι. 22 καί προσλαβόμενος αυτόν ο Πέτρος ήρξατο επιτιμάν αυτώ λέγων, Ίλεώς σοι, κύριε. ου μή έσται σοι τούτο. 23 ο δέ στραφείς είπεν τώ Πέτρω, Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά. σκάνδαλον εί εμού, ότι ου φρονείς τά του θεού αλλά τά τών ανθρώπων. 24 Τότε ο Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού, Εί τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αράτω τόν σταυρόν αυτού καί ακολουθείτω μοι. 25 ός γάρ εάν θέλη τήν ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν. ός δ' άν απολέση τήν ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν. 26 τί γάρ ωφεληθήσεται άνθρωπος εάν τόν κόσμον όλον κερδήση τήν δέ ψυχήν αυτούζημιωθή; ή τί δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού; 27 μέλλει γάρ ο υιός του ανθρώπου έρχεσθαι εν τή δόξη του πατρός αυτού μετά τών αγγέλων αυτού, καί τότε αποδώσει εκάστω κατά τήν πράξιν αυτού. 28 αμήν λέγω υμίν ότι εισίν τινες τών ώδε εστώτων οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως άν ίδωσιν τόν υιόν τούανθρώπου ερχόμενον εν τή βασιλεία αυτού.

   17:1 Καί μεθ' ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τόν Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού, καί αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν. 2 καί μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, καί έλαμψεν τό πρόσωπον αυτούώς ο ήλιος, τά δέ ιμάτια αυτούεγένετο λευκά ώς τό φώς. 3 καί ιδού ώφθη αυτοίς Μωϋσής καί Ηλίας συλλαλούντες μετ' αυτού. 4 αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπεν τώ Ιησού, Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι. ει θέλεις, ποιήσω ώδε τρείς σκηνάς, σοί μίαν καί Μωϋσεί μίαν καί Ηλίαμίαν. 5 έτι αυτούλαλούντος ιδού νεφέλη φωτεινή επεσκίασεν αυτούς, καί ιδού φωνή εκ τής νεφέλης λέγουσα, Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ώ ευδόκησα. ακούετε αυτού. 6 καί ακούσαντες οι μαθηταί έπεσαν επί πρόσωπον αυτών καί εφοβήθησαν σφόδρα. 7 καί προσήλθεν ο Ιησούς καί αψάμενος αυτών είπεν, Εγέρθητε καί μή φοβείσθε. 8 επάραντες δέ τούςοφθαλμούς αυτών ουδένα είδον ει μή αυτόν Ιησούν μόνον.

9 Καί καταβαινόντων αυτών εκ τούόρους ενετείλατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων, Μηδενί είπητε τό όραμα έως ού ο υιός τούανθρώπου εκ νεκρών εγερθή. 10 καί επηρώτησαν αυτόν οι μαθηταί λέγοντες, Τί ούν οι γραμματείς λέγουσιν ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον; 11 ο δέ αποκριθείς είπεν, Ηλίας μέν έρχεται καί αποκαταστήσει πάντα. 12 λέγω δέ υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθεν, καί ουκ επέγνωσαν αυτόν αλλά εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν. ούτως καί ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ' αυτών. 13 τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου τούβαπτιστούείπεν αυτοίς.

14 Καί ελθόντων πρός τόν όχλον προσήλθεν αυτώ άνθρωπος γονυπετών αυτόν 15 καί λέγων, Κύριε, ελέησόν μου τόν υιόν, ότι σεληνιάζεται καί κακώς πάσχει. πολλάκις γάρ πίπτει εις τό πύρ καί πολλάκις εις τό ύδωρ. 16 καί προσήνεγκα αυτόν τοίς μαθηταίς σου, καί ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι. 17 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν, Ώ γενεά άπιστος καί διεστραμμένη, έως πότε μεθ' υμών έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετέ μοι αυτόν ώδε. 18 καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς, καί εξήλθεν απ' αυτού τό δαιμόνιον. καί εθεραπεύθη ο παίς από τής ώρας εκείνης. 19 Τότε προσελθόντες οι μαθηταί τώ Ιησού κατ' ιδίαν είπον, Διά τί ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό; 20 ο δέ λέγει αυτοίς, Διά την ολιγοπιστίαν υμών. αμήν γάρ λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν ώς κόκκον σινάπεως, ερείτε τώ όρει τούτω, Μετάβα ένθεν εκεί, καί μεταβήσεται. καί ουδέν αδυνατήσει υμίν. 21 τούτο δέ τό γένος ουκ εκπορεύεται ει μή εν προσευχή καί νηστεία.

22 Συστρεφομένων δέ αυτών εν τή Γαλιλαία είπεν αυτοίς ο Ιησούς, Μέλλει ο υιός του ανθρώπου παραδίδοσθαι εις χείρας ανθρώπων, 23 καί αποκτενούσιν αυτόν, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται. καί ελυπήθησαν σφόδρα.

24 Ελθόντων δέ αυτών εις Καφαρναούμ προσήλθον οι τά δίδραχμα λαμβάνοντες τώ Πέτρω καί είπαν,Ο διδάσκαλος υμών ου τελεί τά δίδραχμα; 25 λέγει, Ναί. καί ελθόντα εις τήν οικίαν προέφθασεν αυτόν ο Ιησούς λέγων, Τί σοι δοκεί, Σίμων; οι βασιλείς τής γής από τίνων λαμβάνουσιν τέλη ή κήνσον; από τών υιών αυτών ή από τών αλλοτρίων; 26 ειπόντος δέ, Από τών αλλοτρίων, έφη αυτώ ο Ιησούς, Άρα γε ελεύθεροί εισιν οι υιοί. 27 ίνα δέ μή σκανδαλίσωμεν αυτούς, πορευθείς εις θάλασσαν βάλε άγκιστρον καί τόν αναβάντα πρώτον ιχθύν αρον, καί ανοίξας τό στόμα αυτού ευρήσεις στατήρα. εκείνον λαβών δός αυτοίς αντί εμού καί σού.

      18:1 Εν εκείνη τή ώρα προσήλθον οι μαθηταί τώ Ιησού λέγοντες, Τίς άρα μείζων εστίν εν τή βασιλείατών ουρανών; 2 καί προσκαλεσάμενος παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών 3 καί είπεν, Αμήν λέγω υμίν, εάν μή στραφήτε καί γένησθε ώς τά παιδία, ου μή εισέλθητε εις τήν βασιλείαν τών ουρανών. 4 όστις ούν ταπεινώσει εαυτόν ώς τό παιδίον τούτο, ούτός εστιν ο μείζων εν τή βασιλεία τών ουρανών. 5 καί ός εάν δέξηται έν παιδίον τοιούτο επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται.

6 Ός δ' άν σκανδαλίση ένα τών μικρών τούτων τών πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει αυτώίνα κρεμασθή μύλος ο νικός περί τόν τράχηλον αυτού καί καταποντισθή εν τώ πελάγει τής θαλάσσης. 7 ουαί τώ κόσμω από τών σκανδάλων. ανάγκη γάρ ελθείν τά σκάνδαλα, πλήν ουαί τώ ανθρώπω δι' ού τό σκάνδαλον έρχεται. 8 Ει δέ η χείρ σου ή ο πούς σου σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτόν καί βάλε από σού. καλόν σοί εστιν εισελθείν εις τήν ζωήν κυλλόν ή χωλόν, ή δύο χείρας ή δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις τό πύρ τό αιώνιον. 9 καί ει οοφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, έξελε αυτόν καί βάλε από σού. καλόν σοί εστιν μονόφθαλμον εις τήν ζωήν εισελθείν, ή δύο οφθαλμούς έχοντα βληθήναι εις τήν γέενναν τούπυρός.

10 Οράτε μή καταφρονήσητε ενός τών μικρών τούτων. λέγω γάρ υμίν ότι οι άγγελοι αυτών εν ουρανοίς διά παντός βλέπουσι τό πρόσωπον του πατρός μου τούεν ουρανοίς. 11 ήλθεν γάρ ο υιός του ανθρώπου σώσαι το απωλολός.12 Τί υμίν δοκεί; εάν γένηταί τινι ανθρώπω εκατόν πρόβατα καί πλανηθή έν εξ αυτών, ουχί αφήσει τά ενενήκοντα εννέα επί τά όρη καί πορευθείς ζητεί τό πλανώμενον; 13 καί εάν γένηται ευρείν αυτό, αμήν λέγω υμίν ότι χαίρει επ' αυτώ μάλλον ή επί τοίς ενενήκοντα εννέα τοίς μή πεπλανημένοις. 14 ούτως ουκ έστιν θέλημα έμπροσθεν τούπατρός υμών του εν ουρανοίς ίνα απόληται έν τών μικρών τούτων.

15 Εάν δέ αμαρτήση εις σέ ο αδελφός σου, ύπαγε έλεγξον αυτόν μεταξύ σού καί αυτού μόνου. εάν σου ακούση, εκέρδησας τόν αδελφόν σου. 16 εάν δέ μή ακούση, παράλαβε μετά σού έτι ένα ή δύο, ίνα επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών σταθή πάν ρήμα. 17 εάν δέ παρακούση αυτών, ειπέ τή εκκλησία. εάν δέ καί τής εκκλησίας παρακούση, έστω σοι ώσπερ ο εθνικός καί ο τελώνης.

18 Αμήν λέγω υμίν, όσα εάν δήσητε επί τής γής έσται δεδεμένα εν ουρανώ καί όσα εάν λύσητε επί τής γής έσται λελυμένα εν ουρανώ. 19 Πάλιν αμήν λέγω υμίν ότι εάν δύο συμφωνήσωσιν εξ υμών επί τής γής περί παντός πράγματος ού εάν αιτήσωνται, γενήσεται αυτοίς παρά του πατρός μου του εν ουρανοίς. 20 ού γάρ εισιν δύο ή τρείς συνηγμένοι εις τό εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών.

21 Τότε προσελθών ο Πέτρος είπεν αυτώ, Κύριε, ποσάκις αμαρτήσει εις εμέ ο αδελφός μου καί αφήσω αυτώ; έως επτάκις; 22 λέγει αυτώ ο Ιησούς, Ου λέγω σοι έως επτάκις αλλά έως εβδομηκοντάκις επτά. 23 Διά τούτο ώμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω βασιλεί ός ηθέλησεν συνάραι λόγον μετά τών δούλων αυτού. 24 αρξαμένου δέ αυτού συναίρειν προσηνέχθη αυτώ είς οφειλέτης μυρίων ταλάντων. 25 μή έχοντος δέ αυτού αποδούναι εκέλευσεν αυτόν ο κύριος πραθήναι καί τήν γυναίκα καί τά τέκνα καί πάντα όσα έχει, καί αποδοθήναι. 26 πεσών ούν ο δούλος προσεκύνει αυτώ λέγων, Μακροθύμησον επ' εμοί, καί πάντα αποδώσω σοι. 27 σπλαγχνισθείς δέ ο κύριος τούδούλου εκείνου απέλυσεν αυτόν, καί τό δάνειον αφήκεν αυτώ. 28 εξελθών δέ ο δούλος εκείνος εύρεν ένα τών συνδούλων αυτούός ώφειλεν αυτώ εκατόν δηνάρια, καί κρατήσας αυτόν έπνιγεν λέγων, Απόδος εί τιοφείλεις. 29 πεσών ούν ο σύνδουλος αυτού παρεκάλει αυτόν λέγων, Μακροθύμησον επ' εμοί, καί αποδώσω σοι. 30 ο δέ ουκ ήθελεν, αλλά απελθών έβαλεν αυτόν εις φυλακήν έως αποδώ το οφειλόμενον. 31 ιδόντες ούν οι σύνδουλοι αυτού τά γενόμενα ελυπήθησαν σφόδρα, καί ελθόντες διεσάφησαν τώ κυρίω εαυτών πάντα τά γενόμενα. 32 τότε προσκαλεσάμενος αυτόν ο κύριος αυτού λέγει αυτώ, Δούλε πονηρέ, πάσαν την οφειλήν εκείνην αφήκά σοι, επεί παρεκάλεσάς με. 33 ουκ έδει καί σέ ελεήσαι τόν σύνδουλόν σου, ώς καγώ σέ ηλέησα; 34 και οργισθείς ο κύριος αυτού παρέδωκεν αυτόν τοίς βασανισταίς έως ού αποδώ πάν το οφειλόμενον. 35 Ούτως καί ο πατήρ μου ο ουράνιος ποιήσει υμίν εάν μή αφήτε έκαστος τώ αδελφώ αυτού από τών καρδιών υμών.

   19:1 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς τούς λόγους τούτους, μετήρεν από τής Γαλιλαίας καί ήλθεν εις τά όρια τής Ιουδαίας πέραν τούΙορδάνου. 2 καί ηκολούθησαν αυτώ όχλοι πολλοί, καί εθεράπευσεν αυτούς εκεί.

3 Καί προσήλθον αυτώ Φαρισαίοι πειράζοντες αυτόν καί λέγοντες, Ει έξεστιν ανθρώπω απολύσαι τήν γυναίκα αυτούκατά πάσαν αιτίαν; 4 ο δέ αποκριθείς είπεν, Ουκ ανέγνωτε ότι ο κτίσας απ' αρχής άρσεν καί θήλυ εποίησεν αυτούς; 5 καί είπεν, Ένεκα τούτου καταλείψει άνθρωπος τόν πατέρα καί τήν μητέρα καί κολληθήσεται τή γυναικί αυτού, καί έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. 6 ώστε ουκέτι εισίν δύο αλλά σάρξ μία. ό ούν ο θεός συνέζευξεν άνθρωπος μή χωριζέτω. 7 λέγουσιν αυτώ, Τί ούν Μωϋσής ενετείλατο δούναι βιβλίον αποστασίου καί απολύσαι αυτήν; 8 λέγει αυτοίς ότι Μωϋσής πρός τήν σκληροκαρδίαν υμών επέτρεψεν υμίν απολύσαι τάς γυναίκας υμών, απ' αρχής δέ ου γέγονεν ούτως. 9 λέγω δέ υμίν ότι ός άν απολύση τήν γυναίκα αυτούμή επί πορνείακαί γαμήση άλλην μοιχάται. 10 λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού, Ει ούτως εστίν η αιτία τούανθρώπου μετά τής γυναικός, ου συμφέρει γαμήσαι. 11 ο δέ είπεν αυτοίς, Ου πάντες χωρούσιν τόν λόγον τούτο ναλλ' οίς δέδοται. 12 εισίν γάρ ευνούχοι οίτινες εκ κοιλίας μητρός εγεννήθησαν ούτως, καί εισίν ευνούχοι οίτινες ευνουχίσθησαν υπό τών ανθρώπων, καί εισίν ευνούχοι οίτινες ευνούχισαν εαυτούς διά τήν βασιλείαν τών ουρανών. ο δυνάμενος χωρείν χωρείτω.

13 Τότε προσηνέχθησαν αυτώ παιδία, ίνα τάς χείρας επιθή αυτοίς καί προσεύξηται. οι δέ μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. 14 ο δέ Ιησούς είπεν, Άφετε τά παιδία καί μή κωλύετε αυτά ελθείν πρός με, τών γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία τών ουρανών. 15 καί επιθείς τάς χείρας αυτοίς επορεύθη εκείθεν.

16 Καί ιδού είς προσελθών αυτώ είπεν, Διδάσκαλε, τί αγαθόν ποιήσωίνα σχώ ζωήν αιώνιον; 17 ο δέ είπεν αυτώ, Τί με ερωτάς περί του αγαθού; είς εστιν ο αγαθός. ει δέ θέλεις εις τήν ζωήν εισελθείν, τήρησον τάς εντολάς. 18 λέγει αυτώ, Ποίας; ο δέ Ιησούς είπεν, Τό Ου φονεύσεις, Ου μοιχεύσεις, Ου κλέψεις, Ου ψευδομαρτυρήσεις, 19 Τίμα τόν πατέρα καί τήν μητέρα, καί, Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σε αυτόν. 20 λέγει αυτώ ο νεανίσκος, Πάντα ταύτα εφύλαξα. τί έτι υστερώ; 21 έφη αυτώ ο Ιησούς, Ει θέλεις τέλειος είναι, ύπαγε πώλησόν σου τά υπάρχοντα καί δός τοίς πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς, καί δεύρο ακολούθει μοι. 22 ακούσας δέ ο νεανίσκος τόν λόγον απήλθεν λυπούμενος, ήν γάρ έχων κτήματα πολλά.

23 Ο δέ Ιησούς είπεν τοίς μαθηταίς αυτού, Αμήν λέγω υμίν ότι πλούσιος δυσκόλως εισελεύσεται εις τήν βασιλείαν τών ουρανών. 24 πάλιν δέ λέγω υμίν, ευκοπώτερόν εστιν κάμηλον διά τρυπήματος ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εισελθείν εις τήν βασιλείαν τούθεού. 25 ακούσαντες δέ οι μαθηταί εξεπλήσσοντο σφόδρα λέγοντες, Τίς άρα δύναται σωθήναι; 26 εμβλέψας δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατόν εστιν, παρά δέ θεώ πάντα δυνατά. 27 Τότε αποκριθείς ο Πέτρος είπεν αυτώ, Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα καί ηκολουθήσαμέν σοι. τί άρα έσται ημίν; 28 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Αμήν λέγω υμίν ότι υμείς οι ακολουθήσαντές μοι, εν τή παλιγγενεσία, όταν καθίση ο υιός τού ανθρώπου επί θρόνου δόξης αυτού, καθήσεσθε καί υμείς επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τού Ισραήλ. 29 καί πάς όστις αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου εκατονταπλασίο να λήμψεται καί ζωήν αιώνιον κληρονομήσει. 30 Πολλοί δέ έσονται πρώτοι έσχατοι καί έσχατοι πρώτοι.

   20:1 Ομοία γάρ εστιν η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω οικοδεσπότη όστις εξήλθεν άμα πρωΓϊ  μισθώσασθαι εργάτας εις τόν αμπελώνα αυτού. 2 συμφωνήσας δέ μετά τών εργατών εκ δηναρίου τήν ημέραν απέστειλεν αυτούς εις τόν αμπελώνα αυτού. 3 καί εξελθών περί τρίτην ώραν είδεν άλλους εστώτας εν τή αγορά αργούς. 4 καί εκείνοις είπεν, Υπάγετε καί υμείς εις τόν αμπελώνα, καί ό εάν ή δίκαιον δώσω υμίν. 5 οι δέ απήλθον. πάλιν δέ εξελθών περί έκτην καί ενάτην ώραν εποίησεν ώσαύτως. 6 περί δέ τήν ενδεκάτην εξελθών εύρεν άλλους εστώτας, καί λέγει αυτοίς, Τί ώδε εστήκατε όλην τήν ημέραν αργοί; 7 λέγουσιν αυτώ, Ότι ουδείς ημάς εμισθώσατο. λέγει αυτοίς, Υπάγετε καί υμείς εις τόν αμπελώνα. 8οψίας δέ γενομένης λέγει ο κύριος του αμπελώνος τώ επιτρόπω αυτού, Κάλεσον τούς εργάτας καί απόδος αυτοίς τόν μισθόν αρξάμενος από τών εσχάτων έως τών πρώτων. 9 καί ελθόντες οι περί τήν ενδεκάτην ώραν έλαβον ανά δηνάριον. 10 καί ελθόντες οι πρώτοι ενόμισαν ότι πλείον λήμψονται. καί έλαβον τό ανά δηνάριον καί αυτοί. 11 λαβόντες δέ εγόγγυζον κατά του οικοδεσπότου 12 λέγοντες, Ούτοι οι έσχατοι μίαν ώραν εποίησαν, καί ίσους ημίν αυτούς εποίησας τοίς βαστάσασι τό βάρος τής ημέρας καί τόν καύσωνα. 13 ο δέ αποκριθείς ενί αυτών είπεν, Εταίρε, ουκ αδικώ σε. ουχί δηναρίου συνεφώνησάς μοι; 14 αρον τό σόν καί ύπαγε. θέλω δέ τούτω τώ εσχάτω δούναι ώς καί σοί. 15 ήουκ έξεστίν μοι ό θέλω ποιήσαι εν τοίς εμοίς; ή οοφθαλμός σου πονηρός εστιν ότι εγώ αγαθός ειμι; 16 Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι καί οι πρώτοι έσχατοι.

17 Καί αναβαίνων ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα παρέλαβεν τούς δώδεκα μαθητάς κατ' ιδίαν, καί εν τή οδώ είπεν αυτοίς, 18 Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοίς αρχιερεύσιν καί γραμματεύσιν, καί κατακρινούσιν αυτόν θανάτω, 19 καί παραδώσουσιν αυτόν τοίς έθνεσιν εις τό εμπαίξαι καί μαστιγώσαι καί σταυρώσαι, καί τή τρίτη ημέρα εγερθήσεται.

20 Τότε προσήλθεν αυτώ η μήτηρ τών υιών Ζεβεδαίου μετά τών υιών αυτής προσκυνούσα καί αιτούσά τι απ' αυτού. 21 ο δέ είπεν αυτή, Τί θέλεις; λέγει αυτώ, Ειπέ ίνα καθίσωσιν ούτοι οι δύο υιοί μου είς εκ δεξιών σου καί είς εξ ευωνύμων σου εν τή βασιλεία σου. 22 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν, Ουκ οίδατε τί αιτείσθε. δύνασθε πιείν τό ποτήριον ό εγώ μέλλω πίνειν; λέγουσιν αυτώ, Δυνάμεθα. 23 λέγει αυτοίς, Τό μέν ποτήριόν μου πίεσθε, τό δέ καθίσαι εκ δεξιών μου καί εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν τούτο δούναι, αλλ' οίς ητοίμασται υπό του πατρός μου. 24 Καί ακούσαντες οι δέκα ηγανάκτησαν περί τών δύο αδελφών. 25 ο δέ Ιησούς προσκαλεσάμενος αυτούς είπεν, Οίδατε ότι οι άρχοντες τών εθνών κατακυριεύουσιν αυτών καί οι μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αυτών. 26 ουχ ούτως έσται εν υμίν. αλλ' ός εάν θέλη εν υμίν μέγας γενέσθαι έσται υμών διάκονος, 27 καί ός άν θέλη εν υμίν είναι πρώτος έσται υμών δούλος. 28 ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθεν διακονηθήναι αλλά διακονήσαι καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.

29 Καί εκπορευομένων αυτών από Ιεριχώ ηκολούθησεν αυτώ όχλος πολύς. 30 καί ιδού δύο τυφλοί καθήμενοι παρά τήν οδόν, ακούσαντες ότι Ιησούς παράγει, έκραξαν λέγοντες, Ελέησον ημάς, κύριε, υιός Δαυίδ. 31 ο δέ όχλος επετίμησεν αυτοίς ίνα σιωπήσωσιν. οι δέ μείζον έκραξαν λέγοντες, Ελέησον ημάς, κύριε, υιός Δαυίδ. 32 καί στάς ο Ιησούς εφώνησεν αυτούς καί είπεν, Τί θέλετε ποιήσω υμίν; 33 λέγουσιν αυτώ, Κύριε,ίνα ανοιγώσιν οιοφθαλμοί ημών. 34 σπλαγχνισθείς δέ ο Ιησούς ήψατο των ομμάτων αυτών, καί ευθέως ανέβλεψαν καί ηκολούθησαν αυτώ.

   21:1 Καί ότε ήγγισαν εις Ιεροσόλυμα καί ήλθον εις Βηθφαγή εις τό Όρος τών Ελαιών, τότε Ιησούς απέστειλεν δύο μαθητάς 2 λέγων αυτοίς, Πορεύεσθε εις τήν κώμην τήν κατέναντι υμών, καί ευθέως ευρήσετε όνον δεδεμένην καί πώλον μετ' αυτής. λύσαντες αγάγετέ μοι. 3 καί εάν τις υμίν είπη τι, ερείτε ότι Ο κύριος αυτών χρείαν έχει. ευθύς δέ αποστελεί αυτούς. 4 Τούτο δέ γέγονενίνα πληρωθή τό ρηθέν διά του προφήτου λέγοντος,

5           Είπατε τή θυγατρί Σιών,

                         Ιδού ο βασιλεύς σου έρχεταί σοι,

                                   πραΓϋς καί επιβεβηκώς επί όνον,

                                            καί επί πώλον υιόν υποζυγίου.

6 πορευθέντες δέ οι μαθηταί καί ποιήσαντες καθώς συνέταξεν αυτοίς ο Ιησούς 7 ήγαγον τήν όνον καί τόν πώλον, καί επέθηκαν επ' αυτών τά ιμάτια, καί επεκάθισεν επάνω αυτών. 8 ο δέ πλείστος όχλος έστρωσαν εαυτών τά ιμάτια εν τή οδώ, άλλοι δέ έκοπτον κλάδους από τών δένδρων καί εστρώννυον εν τή οδώ. 9 οι δέ όχλοι οι προάγοντες αυτόν καί οι ακολουθούντες έκραζον λέγοντες,

Ωσαννά τώ υιώ Δαυίδ.

                         Ευλογημένος ο ερχόμενος ενονόματι κυρίου.

Ωσαννά εν τοίς υψίστοις.

10 καί εισελθόντος αυτού εις Ιεροσόλυμα εσείσθη πάσα η πόλις λέγουσα, Τίς εστιν ούτος; 11 οι δέ όχλοι έλεγον, Ούτός εστιν ο προφήτης Ιησούς ο από Ναζαρέθ τής Γαλιλαίας.

12 Καί εισήλθεν Ιησούς εις τό ιερόν, καί εξέβαλεν πάντας τούς πωλούντας καί αγοράζοντας εν τώ ιερώ, καί τάς τραπέζας τών κολλυβιστών κατέστρεψεν καί τάς καθέδρας τών πωλούντων τάς περιστεράς, 13 καί λέγει αυτοίς, Γέγραπται,

Ο οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται,

           υμείς δέ αυτόν ποιείτε σπήλαιον ληστών.

14 Καί προσήλθον αυτώ τυφλοί καί χωλοί εν τώ ιερώ, καί εθεράπευσεν αυτούς. 15 ιδόντες δέ οι αρχιερείς καί οι γραμματείς τά θαυμάσια ά εποίησεν καί τούς παίδας τούς κράζοντας εν τώ ιερώ καί λέγοντας, Ωσαννά τώ υιώ Δαυίδ, ηγανάκτησαν 16 καί είπαν αυτώ, Ακούεις τί ούτοι λέγουσιν; ο δέ Ιησούς λέγει αυτοίς, Ναί. ουδέποτε ανέγνωτε ότι Εκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον; 17 Καί καταλιπών αυτούς εξήλθεν έξω τής πόλεως εις Βηθανίαν, καί ηυλίσθη εκεί.

18 ΠρωΓϊ δέ επανάγων εις τήν πόλιν επείνασεν. 19 καί ιδών συκήν μίαν επί τής οδούήλθεν επ' αυτήν, καί ουδέν εύρεν εν αυτή ει μή φύλλα μόνον, καί λέγει αυτή, Μηκέτι εκ σούκαρπός γένηται εις τόν αιώνα. καί εξηράνθη παραχρήμα η συκή. 20 καί ιδόντες οι μαθηταί εθαύμασαν λέγοντες, Πώς παραχρήμα εξηράνθη η συκή; 21 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Αμήν λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν καί μή διακριθήτε, ου μόνον τό τής συκής ποιήσετε, αλλά κάν τώ όρει τούτω είπητε, Άρθητι καί βλήθητι εις τήν θάλασσαν, γενήσεται. 22 καί πάντα όσα άν αιτήσητε εν τή προσευχή πιστεύοντες λήμψεσθε.

23 Καί ελθόντος αυτού εις τό ιερόν προσήλθον αυτώ διδάσκοντι οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι του λαού λέγοντες, Εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς; καί τίς σοι έδωκεν τήν εξουσίαν ταύτην; 24 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Ερωτήσω υμάς καγώ λόγον ένα, όν εάν είπητέ μοι καγώ υμίν ερώ εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ. 25 τό βάπτισμα τό Ιωάννου πόθεν ήν; εξ ουρανού ή εξ ανθρώπων; οι δέ διελογίζοντο εν εαυτοίς λέγοντες, Εάν είπωμεν, Εξ ουρανού, ερεί ημίν, Διά τί ούν ουκ επιστεύσατε αυτώ; 26 εάν δέ είπωμεν, Εξ ανθρώπων, φοβούμεθα τόν όχλον, πάντες γάρ ώς προφήτην έχουσιν τόν Ιωάννην. 27 καί αποκριθέντες τώ Ιησού είπαν, Ουκ οίδαμεν. έφη αυτοίς καί αυτός, Ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ.

28 Τί δέ υμίν δοκεί; άνθρωπος είχεν τέκνα δύο. καί προσελθών τώ πρώτω είπεν, Τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τώ αμπελώνι. 29 ο δέ αποκριθείς είπεν, Ου θέλω, ύστερον δέ μεταμεληθείς απήλθεν. 30 προσελθών δέ τώ ετέρω είπεν ώσαύτως. ο δέ αποκριθείς είπεν, Εγώ, κύριε. καί ουκ απήλθεν. 31 τίς εκ τών δύο εποίησεν τό θέλημα τούπατρός; λέγουσιν,Ο πρώτος. λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι καί αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις τήν βασιλείαν του θεού. 32 ήλθεν γάρ Ιωάννης πρός υμάς εν οδώ δικαιοσύνης, καί ουκ επιστεύσατε αυτώ. οι δέ τελώναι καί αι πόρναι επίστευσαν αυτώ. υμείς δέ ιδόντες ουδέ μετεμελήθητε ύστερον τούπιστεύσαι αυτώ.

33 Άλλην παραβολήν ακούσατε. Άνθρωπος ήν οικοδεσπότης όστις εφύτευσεν αμπελώνα καί φραγμόν αυτώ περιέθηκεν καί ώρυξεν εν αυτώ ληνόν καί ωκοδόμησεν πύργον, καί εξέδετο αυτόν γεωργοίς, καί απεδήμησεν. 34 ότε δέ ήγγισεν ο καιρός τών καρπών, απέστειλεν τούς δούλους αυτού πρός τούς γεωργούς λαβείν τούς καρπούς αυτού. 35 καί λαβόντες οι γεωργοί τούς δούλους αυτού όν μέν έδειραν, όν δέ απέκτειναν, όν δέ ελιθοβόλησαν. 36 πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους πλείονας τών πρώτων, καί εποίησαν αυτοίς ώσαύτως. 37 ύστερον δέ απέστειλεν πρός αυτούς τόν υιόν αυτού λέγων, Εντραπήσονται τόν υιόν μου. 38 οι δέ γεωργοί ιδόντες τόν υιόν είπον εν εαυτοίς, Ούτός εστίν ο κληρονόμος. δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν καί σχώμεν τήν κληρονομίαν αυτού. 39 καί λαβόντες αυτόν εξέβαλον έξω του αμπελώνος καί απέκτειναν. 40 όταν ούν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τί ποιήσει τοίς γεωργοίς εκείνοις; 41 λέγουσιν αυτώ, Κακούς κακώς απολέσει αυτούς, καί τόν αμπελώνα εκδώσεται άλλοις γεωργοίς, οίτινες αποδώσουσιν αυτώ τούς καρπούς εν τοίς καιροίς αυτών. 42 λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Ουδέποτε ανέγνωτε εν ταίς γραφαίς,

Λίθον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες

                         ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας.

παρά κυρίου εγένετο αύτη,

                         καί έστιν θαυμαστή ενοφθαλμοίς ημών;

43 διά τούτο λέγω υμίν ότι αρθήσεται αφ' υμών η βασιλεία του θεού καί δοθήσεται έθνει ποιούντι τούς καρπούς αυτής. 44 Καί ο πεσών επί τόν λίθον τούτον συνθλασθήσεται. εφ' όν δ' άν πέση λικμήσει αυτόν.

45 Καί ακούσαντες οι αρχιερείς καί οι Φαρισαίοι τάς παραβολάς αυτού έγνωσαν ότι περί αυτών λέγει. 46 καί ζητούντες αυτόν κρατήσαι εφοβήθησαν τούς όχλους, επεί εις προφήτην αυτόν είχον.

      22:1 Καί αποκριθείς ο Ιησούς πάλιν είπεν εν παραβολαίς αυτοίς λέγων, 2 Ωμοιώθη η βασιλεία τών ουρανών ανθρώπω βασιλεί, όστις εποίησεν γάμους τώ υιώ αυτού. 3 καί απέστειλεν τούς δούλους αυτού καλέσαι τούς κεκλημένους εις τούς γάμους, καί ουκ ήθελον ελθείν. 4 πάλιν απέστειλεν άλλους δούλους λέγων, Είπατε τοίς κεκλημένοις, Ιδού τό άριστόν μου ητοίμακα, οι ταύροί μου καί τά σιτιστά τεθυμένα, καί πάντα έτοιμα. δεύτε εις τούς γάμους. 5 οι δέ αμελήσαντες απήλθον, ός μέν εις τόν ίδιον αγρόν, ός δέ επί τήν εμπορίαν αυτού. 6 οι δέ λοιποί κρατήσαντες τούς δούλους αυτού ύβρισαν καί απέκτειναν. 7 ο δέ βασιλεύς ωργίσθη, καί πέμψας τά στρατεύματα αυτού απώλεσεν τούς φονείς εκείνους καί τήν πόλιν αυτών ενέπρησεν. 8 τότε λέγει τοίς δούλοις αυτού,Ομέν γάμος έτοιμός εστιν, οι δέ κεκλημένοι ουκ ήσαν άξιοι. 9 πορεύεσθε ούν επί τάς διεξόδους τών οδών, καί όσους εάν εύρητε καλέσατε εις τούς γάμους. 10 καί εξελθόντες οι δούλοι εκείνοι εις τάς οδούς συνήγαγον πάντας ούς εύρον, πονηρούς τε καί αγαθούς. καί επλήσθη ο γάμος ανακειμένων. 11 εισελθών δέ ο βασιλεύς θεάσασθαι τούς ανακειμένους είδεν εκεί άνθρωπον ουκ ενδεδυμένον ένδυμα γάμου. 12 καί λέγει αυτώ, Εταίρε, πώς εισήλθες ώδε μή έχων ένδυμα γάμου; ο δέ εφιμώθη. 13 τότε ο βασιλεύς είπεν τοίς διακόνοις, Δήσαντες αυτούπόδας καί χείρας εκβάλετε αυτόν εις τό σκότος τό εξώτερον. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός των οδόντων. 14 πολλοί γάρ εισιν κλητοί ολίγοι δέ εκλεκτοί.

15 Τότε πορευθέντες οι Φαρισαίοι συμβούλιον έλαβον όπως αυτόν παγιδεύσωσιν εν λόγω. 16 καί αποστέλλουσιν αυτώ τούς μαθητάς αυτών μετά τών Ηρωδιανών λέγοντες, Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι αληθής εί καί τήν οδόν του θεού εν αληθεία διδάσκεις, καί ου μέλει σοι περί ουδενός, ου γάρ βλέπεις εις πρόσωπον ανθρώπων. 17 ειπέ ούν ημίν τί σοι δοκεί. έξεστιν δούναι κήνσον Καίσαρι ή ού; 18 γνούς δέ ο Ιησούς τήν πονηρίαν αυτών είπεν, Τί με πειράζετε, υποκριταί; 19 επιδείξατέ μοι τό νόμισμα τού κήνσου. οι δέ προσήνεγκαν αυτώ δηνάριον. 20 καί λέγει αυτοίς, Τίνος η εικών αύτη καί η επιγραφή; 21 λέγουσιν αυτώ, Καίσαρος. τότε λέγει αυτοίς, Απόδοτε ούν τά Καίσαρος Καίσαρι καί τά τού θεού τώ θεώ. 22 καί ακούσαντες εθαύμασαν, καί αφέντες αυτόν απήλθαν.

23 Εν εκείνη τή ημέρα προσήλθον αυτώ Σαδδουκαίοι, λέγοντες μή είναι ανάστασιν, καί επηρώτησαν αυτόν 24 λέγοντες, Διδάσκαλε, Μωϋσής είπεν, Εάν τις αποθάνη μή έχων τέκνα, επιγαμβρεύσει ο αδελφός αυτού τήν γυναίκα αυτού καί αναστήσει σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. 25 ήσαν δέ παρ' ημίν επτά αδελφοί. καί ο πρώτος γήμας ετελεύτησεν, καί μή έχων σπέρμα αφήκεν τήν γυναίκα αυτούτώ αδελφώ αυτού. 26 ομοίως καί ο δεύτερος καί ο τρίτος, έως τών επτά. 27 ύστερον δέ πάντων απέθανεν η γυνή. 28 εν τή αναστάσει ούν τίνος τών επτά έσται γυνή; πάντες γάρ έσχον αυτήν. 29 αποκριθείς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Πλανάσθε μή ειδότες τάς γραφάς μηδέ τήν δύναμιν τούθεού. 30 εν γάρ τή αναστάσει ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ' ώς άγγελοι εν τώ ουρανώ εισιν. 31 περί δέ τής αναστάσεως τών νεκρών ουκ ανέγνωτε τό ρηθέν υμίν υπό του θεού λέγοντος, 32 Εγώ ειμι ο θεός Αβραάμ καί ο θεός Ισαάκ καί ο θεός Ιακώβ; ουκ έστιν ο θεός νεκρών αλλά ζώντων. 33 καί ακούσαντες οι όχλοι εξεπλήσσοντο επί τή διδαχή αυτού.

34 Οι δέ Φαρισαίοι ακούσαντες ότι εφίμωσεν τούς Σαδδουκαίους συνήχθησαν επί τό αυτό. 35 καί επηρώτησεν είς εξ αυτών νομικός πειράζων αυτόν, 36 Διδάσκαλε, ποία εντολή μεγάλη εν τώ νόμω; 37 ο δέ έφη αυτώ, Αγαπήσεις κύριον τόν θεόν σου εν όλη τή καρδία σου καί εν όλη τή ψυχή σου καί εν όλη τή διανοία σου. 38 αύτη εστίν η μεγάλη καί πρώτη εντολή. 39 δευτέρα δέ ομοία αυτή, Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σε αυτόν. 40 εν ταύταις ταίς δυσίν εντολαίς όλος ο νόμος κρέμαται καί οι προφήται.

41 Συνηγμένων δέ τών Φαρισαίων επηρώτησεν αυτούς ο Ιησούς 42 λέγων, Τί υμίν δοκεί περί τούΧριστού; τίνος υιός εστιν; λέγουσιν αυτώ, ΤούΔαυίδ. 43 λέγει αυτοίς, Πώς ούν Δαυίδ εν πνεύματι καλεί αυτόν κύριον λέγων,

44 Είπεν κύριος τώ κυρίω μου,

                         Κάθου εκ δεξιών μου

                                   έως άν θώ τούς εχθρούς σου

                                            υποκάτω τών ποδών σου;

45 ει ούν Δαυίδ καλεί αυτόν κύριον, πώς υιός αυτούεστιν; 46 καί ουδείς εδύνατο αποκριθήναι αυτώ λόγον, ουδέ ετόλμησέν τις απ' εκείνης τής ημέρας επερωτήσαι αυτόν ουκέτι.

   23:1 Τότε ο Ιησούς ελάλησεν τοίς όχλοις καί τοίς μαθηταίς αυτού 2 λέγων, Επί τής Μωϋσέως καθέδρας εκάθισαν οι γραμματείς καί οι Φαρισαίοι. 3 πάντα ούν όσα εάν είπωσιν υμίν ποιήσατε καί τηρείτε, κατά δέ τά έργα αυτών μή ποιείτε. λέγουσιν γάρ καί ου ποιούσιν. 4 δεσμεύουσιν δέ φορτία βαρέα καί δυσβάστακτα καί επιτιθέασιν επί τούς ώμους τών ανθρώπων, αυτοί δέ τώ δακτύλω αυτών ου θέλουσιν κινήσαι αυτά. 5 πάντα δέ τά έργα αυτών ποιούσιν πρός τό θεαθήναι τοίς ανθρώποις. πλατύνουσιν γάρ τά φυλακτήρια αυτών καί μεγαλύνουσιν τά κράσπεδα, 6 φιλούσιν δέ τήν πρωτοκλισίαν εν τοίς δείπνοις καί τάς πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς 7 καί τούς ασπασμούς εν ταίς αγοραίς καί καλείσθαι υπό τών ανθρώπων, Ραββί. 8 υμείς δέ μή κληθήτε, Ραββί, είς γάρ εστιν υμών ο διδάσκαλος, πάντες δέ υμείς αδελφοί εστε. 9 καί πατέρα μή καλέσητε υμών επί τής γής, είς γάρ εστιν υμών ο πατήρ ο ουράνιος. 10 μηδέ κληθήτε καθηγηταί, ότι καθηγητής υμών εστιν είς ο Χριστός. 11 ο δέ μείζων υμών έσται υμών διάκονος. 12 όστις δέ υψώσει εαυτόν ταπεινωθήσεται, καί όστις ταπεινώσει εαυτόν υψωθήσεται.

13 Ουαί δέ υμίν, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κατεσθίετε τάς οικίας τών χειρών καί προφάσει μακρά προσευχόμενοι. διά τούτο λήμψεσθε περισσότερον κρίμα.

14 Ουαί δέ υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι κλείετε τήν βασιλείαν τών ουρανών έμπροσθεν τών ανθρώπων. υμείς γάρ ουκ εισέρχεσθε, ουδέ τούς εισερχομένους αφίετε εισελθείν.

15 Ουαί υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι περιάγετε τήν θάλασσαν καί τήν ξηράν ποιήσαι ένα προσήλυτον, καί όταν γένηται ποιείτε αυτόν υιόν γεέννης διπλότερον υμών.

16 Ουαί υμίν, οδηγοί τυφλοί οι λέγοντες, Ός άνομόση εν τώ ναώ, ουδέν εστιν. ός δ' άνομόση εν τώ χρυσώ του ναού οφείλει. 17 μωροί καί τυφλοί, τίς γάρ μείζων εστίν, ο χρυσός ή ο ναός ο αγιάσας τόν χρυσόν; 18 καί, Ός άνομόση εν τώ θυσιαστηρίω, ουδέν εστιν. ός δ' άνομόση εν τώ δώρω τώ επάνω αυτού οφείλει. 19 τυφλοί, τί γάρ μείζον, τό δώρον ή τό θυσιαστήριον τό αγιάζον τό δώρον; 20 ο ούνομόσας εν τώ θυσιαστηρίω ομνύει εν αυτώ καί εν πάσι τοίς επάνω αυτού. 21 καί οομόσας εν τώ ναώ ομνύει εν αυτώ καί εν τώ κατοικούντι αυτόν. 22 καί οομόσας εν τώ ουρανώ ομνύει εν τώ θρόνω του θεού καί εν τώ καθημένω επάνω αυτού.

23 Ουαί υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι αποδεκατούτε τό ηδύοσμον καί τό άνηθον καί τό κύμινον, καί αφήκατε τά βαρύτερα του νόμου, τήν κρίσιν καί τό έλεος καί τήν πίστιν. ταύτα δέ έδει ποιήσαι κακείνα μή αφιέναι. 24 οδηγοί τυφλοί, οι διϊλίζοντες τόν κώνωπα τήν δέ κάμηλον καταπίνοντες.

25 Ουαί υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι καθαρίζετε τό έξωθεν του ποτηρίου καί τής παροψίδος, έσωθεν δέ γέμουσιν εξ αρπαγής καί ακρασίας. 26 Φαρισαίε τυφλέ, καθάρισον πρώτον τό εντός του ποτηρίου,ίνα γένηται καί τό εκτός αυτού καθαρόν.

27 Ουαί υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οίτινες έξωθεν μέν φαίνονται ώραίοι έσωθεν δέ γέμουσινοστέων νεκρών καί πάσης ακαθαρσίας. 28 ούτως καί υμείς έξωθεν μέν φαίνεσθε τοίς ανθρώποις δίκαιοι, έσωθεν δέ εστε μεστοί υποκρίσεως καί ανομίας.

29 Ουαί υμίν, γραμματείς καί Φαρισαίοι υποκριταί, ότι οικοδομείτε τούς τάφους τών προφητών καί κοσμείτε τά μνημεία τών δικαίων, 30 καί λέγετε, Ει ήμεθα εν ταίς ημέραις τών πατέρων ημών, ουκ άν ήμεθα αυτών κοινωνοί εν τώ αίματι τών προφητών. 31 ώστε μαρτυρείτε εαυτοίς ότι υιοί εστε τών φονευσάντων τούς προφήτας. 32 καί υμείς πληρώσατε τό μέτρον τών πατέρων υμών. 33 όφεις γεννήματα εχιδνών, πώς φύγητε από τής κρίσεως τής γεέννης; 34 διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω πρός υμάς προφήτας καί σοφούς καί γραμματείς. εξ αυτών αποκτενείτε καί σταυρώσετε, καί εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταίς συναγωγαίς υμών καί διώξετε από πόλεως εις πόλιν. 35 όπως έλθη εφ' υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυννόμενον επί τής γής από του αίματος Άβελ τούδικαίου έως τούαίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, όν εφονεύσατε μεταξύ τού να ού καί τού θυσιαστηρίου. 36 αμήν λέγω υμίν, ήξει ταύτα πάντα επί τήν γενεάν ταύτην.

37 Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτείνουσα τούς προφήτας καί λιθοβολούσα τούς απεσταλμένους πρός αυτήν, ποσάκις ηθέλησα επισυναγαγείν τά τέκνα σου, όν τρόπον όρνις επισυνάγει τά νοσσία αυτής υπό τάς πτέρυγας, καί ουκ ηθελήσατε. 38 ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος. 39 λέγω γάρ υμίν, ου μή με ίδητε απ' άρτι έως άν είπητε, Ευλογημένος ο ερχόμενος ενονόματι κυρίου.

      24:1 Καί εξελθών ο Ιησούς από του ιερού επορεύετο, καί προσήλθον οι μαθηταί αυτού επιδείξαι αυτώ τάς οικοδομάς του ιερού. 2 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Ου βλέπετε ταύτα πάντα; αμήν λέγω υμίν, ου μή αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ός ου καταλυθήσεται.

3 Καθημένου δέ αυτού επί του Όρους τών Ελαιών προσήλθον αυτώ οι μαθηταί κατ' ιδίαν λέγοντες, Ειπέ ημίν πότε ταύτα έσται, καί τί τό σημείον τής σής παρουσίας καί συντελείας τούαιώνος. 4 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Βλέπετε μή τις υμάς πλανήση. 5 πολλοί γάρ ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες, Εγώ ειμι ο Χριστός, καί πολλούς πλανήσουσιν. 6 μελλήσετε δέ ακούειν πολέμους καί ακοάς πολέμων. οράτε, μή θροείσθε. δεί γάρ γενέσθαι, αλλ' ούπω εστίν τό τέλος. 7 εγερθήσεται γάρ έθνος επί έθνος καί βασιλεία επί βασιλείαν, καί έσονται λιμοί καί σεισμοί κατά τόπους. 8 πάντα δέ ταύτα αρχή ωδίνων. 9 τότε παραδώσουσιν υμάς εις θλίψιν καί αποκτενούσιν υμάς, καί έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων τών εθνών διά τό όνομά μου. 10 καί τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί καί αλλήλους παραδώσουσιν καί μισήσουσιν αλλήλους. 11 καί πολλοί ψευδοπροφήται εγερθήσονται καί πλανήσουσιν πολλούς. 12 καί διά τό πληθυνθήναι τήν ανομίαν ψυγήσεται η αγάπη τών πολλών. 13 ο δέ υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται. 14 καί κηρυχθήσεται τούτο τό ευαγγέλιον τής βασιλείας εν όλη τή οικουμένη εις μαρτύριον πάσιν τοίς έθνεσιν, καί τότε ήξει τό τέλος.

15 Όταν ούν ίδητε τό βδέλυγμα τής ερημώσεως τό ρηθέν διά Δανιήλ του προφήτου εστός εν τόπω αγίω, ο αναγινώσκων νοείτω, 16 τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τά όρη, 17 ο επί του δώματος μή καταβάτω αραι τά εκ τής οικίας αυτού, 18 καί ο εν τώ αγρώ μή επιστρεψάτω οπίσω άραι τό ιμάτιον αυτού. 19 ουαί δέ ταίς εν γαστρί εχούσαις καί ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις. 20 προσεύχεσθε δέίνα μή γένηται η φυγή υμών χειμώνος μηδέ σαββάτω. 21 έσται γάρ τότε θλίψις μεγάλη οία ου γέγονεν απ' αρχής κόσμου έως τούνύν ουδ' ου μή γένηται. 22 καί ει μή εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ άν εσώθη πάσα σάρξ. διά δέ τούς εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι. 23 τότε εάν τις υμίν είπη, Ιδού ώδε ο Χριστός, ή, Ώδε, μή πιστεύσητε. 24 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται, καί δώσουσιν σημεία μεγάλα καί τέρατα ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, καί τούς εκλεκτούς. 25 ιδού προείρηκα υμίν. 26 εάν ούν είπωσιν υμίν, Ιδού εν τή ερήμω εστίν, μή εξέλθητε. Ιδού εν τοίς ταμείοις, μή πιστεύσητε. 27 ώσπερ γάρ η αστραπή εξέρχεται από ανατολών καί φαίνεται έως δυσμών, ούτως έσται η παρουσία του υιού του ανθρώπου. 28 όπου εάν ή τό πτώμα, εκεί συναχθήσονται οι αετοί.

29 Ευθέως δέ μετά τήν θλίψιν τών ημερών εκείνων,

      ο ήλιος σκοτισθήσεται,

           καί η σελήνη ου δώσει τό φέγγος αυτής,

      καί οι αστέρες πεσούνται από τούουρανού,

                         καί αι δυνάμεις τών ουρανών σαλευθήσονται.

30 καί τότε φανήσεται τό σημείον του υιού του ανθρώπου εν ουρανώ, καί τότε κόψονται πάσαι αι φυλαί τής γής καί όψονται τόν υιόν του ανθρώπου ερχόμενον επί τών νεφελών του ουρανού μετά δυνάμεως καί δόξης πολλής. 31 καί αποστελεί τούς αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος μεγάλης, καί επισυνάξουσιν τούς εκλεκτούς αυτού εκ τών τεσσάρων ανέμων απ' άκρων ουρανών έως τών άκρων αυτών.

32 Από δέ τής συκής μάθετε τήν παραβολήν. όταν ήδη ο κλάδος αυτής γένηται απαλός καί τά φύλλα εκφύη, γινώσκετε ότι εγγύς τό θέρος. 33 ούτως καί υμείς, όταν ίδητε πάντα ταύτα, γινώσκετε ότι εγγύς εστιν επί θύραις. 34 αμήν λέγω υμίν ότι ου μή παρέλθη η γενεά αύτη έως άν πάντα ταύτα γένηται. 35 ο ουρανός καί η γή παρελεύσεται, οι δέ λόγοι μου ου μή παρέλθωσιν.

36 Περί δέ τής ημέρας εκείνης καί ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι τών ουρανών ουδέ ο υιός, ει μή ο πατήρ μόνος. 37 ώσπερ γάρ αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται η παρουσία του υιού του ανθρώπου. 38 ώς γάρ ήσαν εν ταίς ημέραις εκείναις ταίς πρό του κατακλυσμού τρώγοντες καί πίνοντες, γαμούντες καί γαμίζοντες, άχρι ης ημέρας εισήλθεν Νώε εις τήν κιβωτόν, 39 καί ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός καί ήρεν άπαντας, ούτως έσται καί η παρουσία του υιού του ανθρώπου. 40 τότε δύο έσονται εν τώ αγρώ, είς παραλαμβάνεται καί είς αφίεται. 41 δύο αλήθουσαι εν τώ μύλω, μία παραλαμβάνεται καί μία αφίεται. 42 γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε ποία ημέρα ο κύριος υμών έρχεται. 43 εκείνο δέ γινώσκετε ότι ει ήδει ο οικοδεσπότης ποίαφυλακή ο κλέπτης έρχεται, εγρηγόρησεν άν καί ουκ άν είασεν διορυχθήναι τήν οικίαν αυτού. 44 διά τούτο καί υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι ή ου δοκείτε ώρα ο υιός του ανθρώπου έρχεται.

45 Τίς άρα εστίν ο πιστός δούλος καί φρόνιμος όν κατέστησεν ο κύριος επί τής οικετείας αυτού του δούναι αυτοίς τήν τροφήν εν καιρώ; 46 μακάριος ο δούλος εκείνος όν ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ούτως ποιούντα. 47 αμήν λέγω υμίν ότι επί πάσιν τοίς υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. 48 εάν δέ είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τή καρδία αυτού, Χρονίζει μου ο κύριος, 49 καί άρξηται τύπτειν τούς συνδούλους αυτού, εσθίη δέ καί πίνη μετά τών μεθυόντων, 50 ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα ή ου προσδοκά καί εν ώρα ή ου γινώσκει, 51 καί διχοτομήσει αυτόν καί τό μέρος αυτού μετά τών υποκριτών θήσει. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός των οδόντων.

   25:1 Τότε ομοιωθήσεται η βασιλεία τών ουρανών δέκα παρθένοις, αίτινες λαβούσαι τάς λαμπάδας εαυτών εξήλθον εις υπάντησιν του νυμφίου. 2 πέντε δέ εξ αυτών ήσαν μωραί καί πέντε φρόνιμοι. 3 αι γάρ μωραί λαβούσαι τάς λαμπάδας αυτών ουκ έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον. 4 αι δέ φρόνιμοι έλαβον έλαιον εν τοίς αγγείοις μετά τών λαμπάδων εαυτών. 5 χρονίζοντος δέ του νυμφίου ενύσταξαν πάσαι καί εκάθευδον. 6 μέσης δέ νυκτός κραυγή γέγονεν, Ιδού ο νυμφίος, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού. 7 τότε ηγέρθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι καί εκόσμησαν τάς λαμπάδας εαυτών. 8 αι δέ μωραί ταίς φρονίμοις είπαν, Δότε ημίν εκ τού ελαίου υμών, ότι αι λαμπάδες ημών σβέννυνται. 9 απεκρίθησαν δέ αι φρόνιμοι λέγουσαι, Μήποτε ου μή αρκέση ημίν καί υμίν. πορεύεσθε μάλλον πρός τούς πωλούντας καί αγοράσατε εαυταίς. 10 απερχομένων δέ αυτών αγοράσαι ήλθεν ο νυμφίος, καί αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτούεις τούς γάμους, καί εκλείσθη η θύρα. 11 ύστερον δέ έρχονται καί αι λοιπαί παρθένοι λέγουσαι, Κύριε κύριε, άνοιξον ημίν. 12 ο δέ αποκριθείς είπεν, Αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς. 13 Γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε τήν ημέραν ουδέ τήν ώραν.

14 Ώσπερ γάρ άνθρωπος αποδημών εκάλεσεν τούς ιδίους δούλους καί παρέδωκεν αυτοίς τά υπάρχοντα αυτού, 15 καί ώ μέν έδωκεν πέντε τάλαντα, ώ δέ δύο, ώ δέ έν, εκάστω κατά τήν ιδίαν δύναμιν, καί απεδήμησεν. ευθέως 16 πορευθείς ο τά πέντε τάλαντα λαβών ηργάσατο εν αυτοίς καί εκέρδησεν άλλα πέντε. 17 ώσαύτως ο τά δύο εκέρδησεν άλλα δύο. 18 ο δέ τό έν λαβών απελθών ώρυξεν γήν καί έκρυψεν τό αργύριον τούκυρίου αυτού. 19 μετά δέ πολύν χρόνον έρχεται ο κύριος τών δούλων εκείνων καί συναίρει λόγον μετ' αυτών. 20 καί προσελθών ο τά πέντε τάλαντα λαβών προσήνεγκεν άλλα πέντε τάλαντα λέγων, Κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας. ίδε άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα. 21 έφη αυτώ ο κύριος αυτού, Εύ, δούλε αγαθέ καί πιστέ, επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω. είσελθε εις τήν χαράν του κυρίου σου. 22 προσελθών δέ καί ο τά δύο τάλαντα είπεν, Κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας. ίδε άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα. 23 έφη αυτώ ο κύριος αυτού, Εύ, δούλε αγαθέ καί πιστέ, επίολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω. είσελθε εις τήν χαράν του κυρίου σου. 24 προσελθών δέ καί ο τό έν τάλαντον ειληφώς είπεν, Κύριε, έγνων σε ότι σκληρός εί άνθρωπος, θερίζων όπου ουκ έσπειρας καί συνάγων όθεν ου διεσκόρπισας. 25 καί φοβηθείς απελθών έκρυψα τό τάλαντόν σου εν τή γή. ίδε έχεις τό σόν. 26 αποκριθείς δέ ο κύριος αυτού είπεν αυτώ, Πονηρέ δούλε καίοκνηρέ, ήδεις ότι θερίζω όπου ουκ έσπειρα καί συνάγω όθεν ου διεσκόρπισα; 27 έδει σε ούν βαλείν τά αργύριά μου τοίς τραπεζίταις, καί ελθών εγώ εκομισάμην άν τό εμόν σύν τόκω. 28 άρατε ούν απ' αυτού τό τάλαντον καί δότε τώ έχοντι τά δέκα τάλαντα. 29 τώ γάρ έχοντι παντί δοθήσεται καί περισσευθήσεται. τούδέ μή έχοντος καί ό έχει αρθήσεται απ' αυτού. 30 καί τόν αχρείον δούλον εκβάλετε εις τό σκότος τό εξώτερον. εκεί έσται ο κλαυθμός καί ο βρυγμός τώνοδόντων.

31 Όταν δέ έλθη ο υιός τούανθρώπου εν τή δόξη αυτού καί πάντες οι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού. 32 καί συναχθήσονται έμπροσθεν αυτού πάντα τά έθνη, καί αφορίσει αυτούς απ' αλλήλων, ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τά πρόβατα από τών ερίφων, 33 καί στήσει τά μέν πρόβατα εκ δεξιών αυτού τά δέ ερίφια εξ ευωνύμων. 34 τότε ερεί ο βασιλεύς τοίς εκ δεξιών αυτού, Δεύτε, οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. 35 επείνασα γάρ καί εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα καί εποτίσατέ με, ξένος ήμην καί συνηγάγετέ με, 36 γυμνός καί περιεβάλετέ με, ησθένησα καί επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην καί ήλθατε πρός με. 37 τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες, Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα καί εθρέψαμεν, ή διψώντα καί εποτίσαμεν; 38 πότε δέ σε είδομεν ξένον καί συνηγάγομεν, ή γυμνόν καί περιεβάλομεν; 39 πότε δέ σε είδομεν ασθενούντα ή εν φυλακή καί ήλθομεν πρός σε; 40 καί αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς, Αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων τών αδελφών μου τών ελαχίστων, εμοί εποιήσατε.

41 Τότε ερεί καί τοίς εξ ευωνύμων, Πορεύεσθε απ' εμούοι κατηραμένοι εις τό πύρ τό αιώνιον τό ητοιμασμένον τώ διαβόλω καί τοίς αγγέλοις αυτού. 42 επείνασα γάρ καί ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα καί ουκ εποτίσατέ με, 43 ξένος ήμην καί ου συνηγάγετέ με, γυμνός καί ου περιεβάλετέ με, ασθενής καί εν φυλακή καί ουκ επεσκέψασθέ με. 44 τότε αποκριθήσονται καί αυτοί λέγοντες, Κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα ή διψώντα ή ξένον ή γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή καί ου διηκονήσαμέν σοι; 45 τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων, Αμήν λέγω υμίν, εφ' όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων τών ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. 46 καί απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δέ δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

   26:1 Καί εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς πάντας τούς λόγους τούτους, είπεν τοίς μαθηταίς αυτού, 2 Οίδατε ότι μετά δύο ημέρας τό πάσχα γίνεται, καί ο υιός τούανθρώπου παραδίδοται εις τό σταυρωθήναι. 3 Τότε συνήχθησαν οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι τούλαούεις τήν αυλήν τούαρχιερέως τού λεγομένου Καϊάφα, 4 καί συνεβουλεύσαντοίνα τόν Ιησούν δόλω κρατήσωσιν καί αποκτείνωσιν. 5 έλεγον δέ, Μή εν τή εορτή,ίνα μή θόρυβος γένηται εν τώ λαώ.

6 Τούδέ Ιησούγενομένου εν Βηθανίαεν οικία Σίμωνος τούλεπρού, 7 προσήλθεν αυτώ γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου καί κατέχεεν επί τής κεφαλής αυτού ανακειμένου. 8 ιδόντες δέ οι μαθηταί ηγανάκτησαν λέγοντες, Εις τί η απώλεια αύτη; 9 εδύνατο γάρ τούτο πραθήναι πολλού καί δοθήναι πτωχοίς. 10 γνούς δέ ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Τί κόπους παρέχετε τή γυναικί; έργον γάρ καλόν ηργάσατο εις εμέ. 11 πάντοτε γάρ τούς πτωχούς έχετε μεθ' εαυτών, εμέ δέ ου πάντοτε έχετε. 12 βαλούσα γάρ αύτη τό μύρον τούτο επί του σώματός μου πρός τό ενταφιάσαι με εποίησεν. 13 αμήν λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή τό ευαγγέλιον τούτο εν όλω τώ κόσμω, λαληθήσεται καί ό εποίησεν αύτη εις μνημόσυνον αυτής.

14 Τότε πορευθείς είς τών δώδεκα, ο λεγόμενος Ιούδας Ισκαριώτης, πρός τούς αρχιερείς 15 είπεν, Τί θέλετέ μοι δούναι καγώ υμίν παραδώσω αυτόν; οι δέ έστησαν αυτώ τριάκοντα αργύρια. 16 καί από τότε εζήτει ευκαιρίαν ίνα αυτόν παραδώ.

17 Τή δέ πρώτη τών αζύμων προσήλθον οι μαθηταί τώ Ιησούλέγοντες, Πούθέλεις ετοιμάσωμέν σοι φαγείν τό πάσχα; 18 ο δέ είπεν, Υπάγετε εις τήν πόλιν πρός τόν δείνα καί είπατε αυτώ,Οδιδάσκαλος λέγει,Οκαιρός μου εγγύς εστιν. πρός σέ ποιώ τό πάσχα μετά τών μαθητών μου. 19 καί εποίησαν οι μαθηταί ώς συνέταξεν αυτοίς ο Ιησούς, καί ητοίμασαν τό πάσχα. 20 Οψίας δέ γενομένης ανέκειτο μετά τών δώδεκα. 21 καί εσθιόντων αυτών είπεν, Αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με. 22 καί λυπούμενοι σφόδρα ήρξαντο λέγειν αυτώ είς έκαστος, Μήτι εγώ ειμι, κύριε; 23 ο δέ αποκριθείς είπεν,Ο εμβάψας μετ' εμούτήν χείρα εν τώ τρυβλίω ούτός με παραδώσει. 24 ο μέν υιός του ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού, ουαί δέ τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται. καλόν ήν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος. 25 αποκριθείς δέ Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν είπεν, Μήτι εγώ ειμι, ραββί; λέγει αυτώ, Σύ είπας.

26 Εσθιόντων δέ αυτών λαβών ο Ιησούς άρτον καί ευλογήσας έκλασεν καί δούς τοίς μαθηταίς είπεν, Λάβετε φάγετε, τούτό εστιν τό σώμά μου. 27 καί λαβών ποτήριον καί ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς λέγων, Πίετε εξ αυτού πάντες, 28 τούτο γάρ εστιν τό αίμά μου τής διαθήκης τό περί πολλών εκχυννόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 λέγω δέ υμίν, ου μή πίω απ' άρτι εκ τούτου τούγενήματος τής αμπέλου έως τής ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω μεθ' υμών καινόν εν τή βασιλείατούπατρός μου. 30 Καί υμνήσαντες εξήλθον εις τό Όρος τών Ελαιών.

31 Τότε λέγει αυτοίς ο Ιησούς, Πάντες υμείς σκανδαλισθήσεσθε εν εμοί εν τή νυκτί ταύτη, γέγραπται γάρ,           Πατάξω τόν ποιμένα,

           καί διασκορπισθήσονται τά πρόβατα τής ποίμνης.

32 μετά δέ τό εγερθήναί με προάξω υμάς εις τήν Γαλιλαίαν. 33 αποκριθείς δέ ο Πέτρος είπεν αυτώ, Ει πάντες σκανδαλισθήσονται εν σοί, εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι. 34 έφη αυτώ ο Ιησούς, Αμήν λέγω σοι ότι εν ταύτη τή νυκτί πρίν αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με. 35 λέγει αυτώ ο Πέτρος, Κάν δέη με σύν σοί αποθανείν, ου μή σε απαρνήσομαι. ομοίως καί πάντες οι μαθηταί είπαν.

36 Τότε έρχεται μετ' αυτών ο Ιησούς εις χωρίον λεγόμενον Γεθσημανί, καί λέγει τοίς μαθηταίς, Καθίσατε αυτούέωςού απελθών εκεί προσεύξωμαι. 37 καί παραλαβών τόν Πέτρον καί τούς δύο υιούς Ζεβεδαίου ήρξατο λυπείσθαι καί αδημονείν. 38 τότε λέγει αυτοίς, Περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου. μείνατε ώδε καί γρηγορείτε μετ' εμού. 39 καί προελθών μικρόν έπεσεν επί πρόσωπον αυτού προσευχόμενος καί λέγων, Πάτερ μου, ει δυνατόν εστιν, παρελθάτω απ' εμούτό ποτήριον τούτο. πλήν ουχ ώς εγώ θέλω αλλ' ώς σύ. 40 καί έρχεται πρός τούς μαθητάς καί ευρίσκει αυτούς καθεύδοντας, καί λέγει τώ Πέτρω, Ούτως ουκ ισχύσατε μίαν ώραν γρηγορήσαι μετ' εμού; 41 γρηγορείτε καί προσεύχεσθε,ίνα μή εισέλθητε εις πειρασμόν. τό μέν πνεύμα πρόθυμον η δέ σάρξ ασθενής. 42 πάλιν εκ δευτέρου απελθών προσηύξατο λέγων, Πάτερ μου, ει ου δύναται τούτο παρελθείν εάν μή αυτό πίω, γενηθήτω τό θέλημά σου. 43 καί ελθών πάλιν εύρεν αυτούς καθεύδοντας, ήσαν γάρ αυτών οιοφθαλμοί βεβαρημένοι. 44 καί αφείς αυτούς πάλιν απελθών προσηύξατο εκ τρίτου τόν αυτόν λόγον ειπών πάλιν. 45 τότε έρχεται πρός τούς μαθητάς καί λέγει αυτοίς, Καθεύδετε τό λοιπόν καί αναπαύεσθε. ιδού ήγγικεν η ώρα καί ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας αμαρτωλών. 46 εγείρεσθε, άγωμεν. ιδού ήγγικεν ο παραδιδούς με.

47 Καί έτι αυτού λαλούντος ιδού Ιούδας είς τών δώδεκα ήλθεν καί μετ' αυτού όχλος πολύς μετά μαχαιρών καί ξύλων από τών αρχιερέων καί πρεσβυτέρων του λαού. 48 ο δέ παραδιδούς αυτόν έδωκεν αυτοίς σημείον λέγων, Όν άν φιλήσω αυτός εστιν. κρατήσατε αυτόν. 49 καί ευθέως προσελθών τώ Ιησού είπεν, Χαίρε, ραββί. καί κατεφίλησεν αυτόν. 50 ο δέ Ιησούς είπεν αυτώ, Εταίρε, εφ' ό πάρει. τότε προσελθόντες επέβαλον τάς χείρας επί τόν Ιησούν καί εκράτησαν αυτόν. 51 καί ιδού είς τών μετά Ιησού εκτείνας τήν χείρα απέσπασεν τήν μάχαιραν αυτού καί πατάξας τόν δούλον του αρχιερέως αφείλεν αυτούτό ωτίον. 52 τότε λέγει αυτώ ο Ιησούς, Απόστρεψον τήν μάχαιράν σου εις τόν τόπον αυτής, πάντες γάρ οι λαβόντες μάχαιραν εν μαχαίρη απολούνται. 53 ή δοκείς ότι ου δύναμαι παρακαλέσαι τόν πατέρα μου, καί παραστήσει μοι άρτι πλείω δώδεκα λεγιώνας αγγέλων; 54 πώς ούν πληρωθώσιν αι γραφαί ότι ούτως δεί γενέσθαι; 55 Εν εκείνη τή ώρα είπεν ο Ιησούς τοίς όχλοις, Ως επί ληστήν εξήλθατε μετά μαχαιρών καί ξύλων συλλαβείν με; καθ' ημέραν εν τώ ιερώ εκαθεζόμην διδάσκων καί ουκ εκρατήσατέ με. 56 τούτο δέ όλον γέγονενίνα πληρωθώσιν αι γραφαί τών προφητών. Τότε οι μαθηταί πάντες αφέντες αυτόν έφυγον.

57 Οι δέ κρατήσαντες τόν Ιησούν απήγαγον πρός Καϊάφαν τόν αρχιερέα, όπου οι γραμματείς καί οι πρεσβύτεροι συνήχθησαν. 58 ο δέ Πέτρος ηκολούθει αυτώ από μακρόθεν έως τής αυλής του αρχιερέως, καί εισελθών έσω εκάθητο μετά τών υπηρετών ιδείν τό τέλος. 59 οι δέ αρχιερείς καί τό συνέδριον όλον εζήτουν ψευδομαρτυρίαν κατά του Ιησού όπως αυτόν θανατώσωσιν, 60 καί ουχ εύρον πολλών προσελθόντων ψευδομαρτύρων. ύστερον δέ προσελθόντες δύο 61 είπαν, Ούτος έφη, Δύναμαι καταλύσαι τόν ναόν του θεού καί διά τριών ημερών οικοδομήσαι. 62 καί αναστάς ο αρχιερεύς είπεν αυτώ, Ουδέν αποκρίνη; τί ούτοί σου καταμαρτυρούσιν; 63 ο δέ Ιησούς εσιώπα. καί ο αρχιερεύς είπεν αυτώ, Εξορκίζω σε κατά του θεού του ζώντος ίνα ημίν είπης ει σύ εί ο Χριστός ο υιός του θεού. 64 λέγει αυτώ ο Ιησούς, Σύ είπας. πλήν λέγω υμίν,

απ' άρτι όψεσθε τόν υιόν του ανθρώπου

                         καθήμενον εκ δεξιών τής δυνάμεως

                                   καί ερχόμενον επί τών νεφελών του ουρανού.

65 τότε ο αρχιερεύς διέρρηξεν τά ιμάτια αυτού λέγων, Εβλασφήμησεν. τί έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; ίδε νύν ηκούσατε τήν βλασφημίαν. 66 τί υμίν δοκεί; οι δέ αποκριθέντες είπαν, Ένοχος θανάτου εστίν. 67 Τότε ενέπτυσαν εις τό πρόσωπον αυτού καί εκολάφισαν αυτόν, οι δέ εράπισαν 68 λέγοντες, Προφήτευσον ημίν, Χριστέ, τίς εστιν ο παίσας σε;

69 Ο δέ Πέτρος εκάθητο έξω εν τή αυλή. καί προσήλθεν αυτώ μία παιδίσκη λέγουσα, Καί σύ ήσθα μετά Ιησού του Γαλιλαίου. 70 ο δέ ηρνήσατο έμπροσθεν πάντων λέγων, Ουκ οίδα τί λέγεις. 71 εξελθόντα δέ εις τόν πυλώνα είδεν αυτόν άλλη καί λέγει τοίς εκεί, Ούτος ήν μετά Ιησού του Ναζωραίου. 72 καί πάλιν ηρνήσατο μετά όρκου ότι Ουκ οίδα τόν άνθρωπον. 73 μετά μικρόν δέ προσελθόντες οι εστώτες είπον τώ Πέτρω, Αληθώς καί σύ εξ αυτών εί, καί γάρ η λαλιά σου δήλόν σε ποιεί. 74 τότε ήρξατο καταθεματίζειν και ομνύειν ότι Ουκ οίδα τόν άνθρωπον. καί ευθέως αλέκτωρ εφώνησεν. 75 καί εμνήσθη ο Πέτρος του ρήματος Ιησού ειρηκότος ότι Πρίν αλέκτορα φωνήσαι τρίς απαρνήση με. καί εξελθών έξω έκλαυσεν πικρώς.

   27:1 Πρωίας δέ γενομένης συμβούλιον έλαβον πάντες οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι του λαού κατά του Ιησού ώστε θανατώσαι αυτόν. 2 καί δήσαντες αυτόν απήγαγον καί παρέδωκαν Πιλάτω τώ ηγεμόνι.

3 Τότε ιδών Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν ότι κατεκρίθη μεταμεληθείς έστρεψεν τά τριάκοντα αργύρια τοίς αρχιερεύσιν καί πρεσβυτέροις 4 λέγων, Ήμαρτον παραδούς αίμα αθώον. οι δέ είπαν, Τί πρός ημάς; σύ όψη. 5 καί ρίψας τά αργύρια εις τόν ναόν ανεχώρησεν, καί απελθών απήγξατο. 6 οι δέ αρχιερείς λαβόντες τά αργύρια είπαν, Ουκ έξεστιν βαλείν αυτά εις τόν κορβανάν, επεί τιμή αίματός εστιν. 7 συμβούλιον δέ λαβόντες ηγόρασαν εξ αυτών τόν Αγρόν του Κεραμέως εις ταφήν τοίς ξένοις. 8 διό εκλήθη ο αγρός εκείνος Αγρός Αίματος έως τής σήμερον. 9 τότε επληρώθη τό ρηθέν διά Ιερεμίου του προφήτου λέγοντος, Καί έλαβον τά τριάκοντα αργύρια, τήν τιμήν του τετιμημένου όν ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ, 10 καί έδωκαν αυτά εις τόν αγρόν του κεραμέως, καθά συνέταξέν μοι κύριος.

11 Ο δέ Ιησούς εστάθη έμπροσθεν τούηγεμόνος. καί επηρώτησεν αυτόν ο ηγεμών λέγων, Σύ εί ο βασιλεύς τών Ιουδαίων; ο δέ Ιησούς έφη, Σύ λέγεις. 12 καί εν τώ κατηγορείσθαι αυτόν υπό τών αρχιερέων καί πρεσβυτέρων ουδέν απεκρίνατο. 13 τότε λέγει αυτώ ο Πιλάτος, Ουκ ακούεις πόσα σου καταμαρτυρούσιν; 14 καί ουκ απεκρίθη αυτώ πρός ουδέ έν ρήμα, ώστε θαυμάζειν τόν ηγεμόνα λίαν.

15 Κατά δέ εορτήν ειώθει ο ηγεμών απολύειν ένα τώ όχλω δέσμιον όν ήθελον. 16 είχον δέ τότε δέσμιον επίσημον λεγόμενον Ιησούν Βαραββάν. 17 συνηγμένων ούν αυτών είπεν αυτοίς ο Πιλάτος, Τίνα θέλετε απολύσω υμίν, Ιησούν τόν Βαραββάν ή Ιησούν τόν λεγόμενον Χριστόν; 18 ήδει γάρ ότι διά φθόνον παρέδωκαν αυτόν. 19 Καθημένου δέ αυτού επί του βήματος απέστειλεν πρός αυτόν η γυνή αυτού λέγουσα, Μηδέν σοί καί τώ δικαίω εκείνω, πολλά γάρ έπαθον σήμερον κατ' όναρ δι' αυτόν. 20 Οι δέ αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι έπεισαν τούς όχλους ίνα αιτήσωνται τόν Βαραββάν τόν δέ Ιησούν απολέσωσιν. 21 αποκριθείς δέ ο ηγεμών είπεν αυτοίς, Τίνα θέλετε από τών δύο απολύσω υμίν; οι δέ είπαν, Τόν Βαραββάν. 22 λέγει αυτοίς ο Πιλάτος, Τί ούν ποιήσω Ιησούν τόν λεγόμενον Χριστόν; λέγουσιν πάντες, Σταυρωθήτω. 23 ο δέ έφη, Τί γάρ κακόν εποίησεν; οι δέ περισσώς έκραζον λέγοντες, Σταυρωθήτω. 24 ιδών δέ ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τάς χείρας απέναντι του όχλου, λέγων, Αθώός ειμι από του αίματος τούτου. υμείς όψεσθε. 25 καί αποκριθείς πάς ο λαός είπεν, Τό αίμα αυτού εφ' ημάς καί επί τά τέκνα ημών. 26 τότε απέλυσεν αυτοίς τόν Βαραββάν, τόν δέ Ιησούν φραγελλώσας παρέδωκεν ίνα σταυρωθή.

27 Τότε οι στρατιώται του ηγεμόνος παραλαβόντες τόν Ιησούν εις τό πραιτώριον συνήγαγον επ' αυτόν όλην τήν σπείραν. 28 καί εκδύσαντες αυτόν χλαμύδα κοκκίνην περιέθηκαν αυτώ, 29 καί πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών επέθηκαν επί τής κεφαλής αυτού καί κάλαμον εν τή δεξιά αυτού, καί γονυπετήσαντες έμπροσθεν αυτού ενέπαιξαν αυτώ λέγοντες, Χαίρε, βασιλεύτών Ιουδαίων, 30 καί εμπτύσαντες εις αυτόν έλαβον τόν κάλαμον καί έτυπτον εις τήν κεφαλήν αυτού. 31 καί ότε ενέπαιξαν αυτώ, εξέδυσαν αυτόν τήν χλαμύδα καί ενέδυσαν αυτόν τά ιμάτια αυτού, καί απήγαγον αυτόν εις τό σταυρώσαι.

32 Εξερχόμενοι δέ εύρον άνθρωπον Κυρηναίον ονόματι Σίμωνα. τούτον ηγγάρευσανίνα άρη τόν σταυρόν αυτού. 33 Καί ελθόντες εις τόπον λεγόμενον Γολγοθά, ό εστιν Κρανίου Τόπος λεγόμενος, 34 έδωκαν αυτώ πιείν οίνον μετά χολής μεμιγμένον. καί γευσάμενος ουκ ηθέλησεν πιείν. 35 σταυρώσαντες δέ αυτόν διεμερίσαντο τά ιμάτια αυτού βάλλοντες κλήρον, 36 καί καθήμενοι ετήρουν αυτόν εκεί. 37 καί επέθηκαν επάνω τής κεφαλής αυτού τήν αιτίαν αυτού γεγραμμένην. Ούτος εστίν Ιησούς ο βασιλεύς τών Ιουδαίων. 38 Τότε σταυρούνται σύν αυτώ δύο λησταί, είς εκ δεξιών καί είς εξ ευωνύμων. 39 Οι δέ παραπορευόμενοι εβλασφήμουν αυτόν κινούντες τάς κεφαλάς αυτών 40 καί λέγοντες, Ο καταλύων τόν ναόν καί εν τρισίν ημέραις οικοδομών, σώσον σεαυτόν, ει υιός εί του θεού, καί κατάβηθι από του σταυρού. 41 ομοίως καί οι αρχιερείς εμπαίζοντες μετά τών γραμματέων καί πρεσβυτέρων έλεγον, 42 Άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι. βασιλεύς Ισραήλ εστίν, καταβάτω νύν από του σταυρού καί πιστεύσομεν επ' αυτόν. 43 πέποιθεν επί τόν θεόν, ρυσάσθω νύν ει θέλει αυτόν. είπεν γάρ ότι Θεού ειμί υιός. 44 τό δ' αυτό καί οι λησταί οι συσταυρωθέντες σύν αυτώ ωνείδιζον αυτόν.

45 Από δέ έκτης ώρας σκότος εγένετο επί πάσαν τήν γήν έως ώρας ενάτης. 46 περί δέ τήν ενάτην ώραν ανεβόησεν Ο Ιησούς φωνή μεγάλη λέγων, Ηλί ηλί λεμά σαβαχθανί; τούτ' έστιν, Θεέ μου θεέ μου, ίνα τί με εγκατέλιπες; 47 τινές δέ τών εκεί εστηκότων ακούσαντες έλεγον ότι Ηλίαν φωνεί ούτος. 48 καί ευθέως δραμών είς εξ αυτών καί λαβών σπόγγον πλήσας τε όξους καί περιθείς καλάμω επότιζεν αυτόν. 49 οι δέ λοιποί έλεγον, Άφες ίδωμεν ει έρχεται Ηλίας σώσων αυτόν. 50 ο δέ Ιησούς πάλιν κράξας φωνή μεγάλη αφήκεν τό πνεύμα. 51 Καί ιδού τό καταπέτασμα του ναού εσχίσθη απ' άνωθεν έως κάτω εις δύο, καί η γή εσείσθη, καί αι πέτραι εσχίσθησαν, 52 καί τά μνημεία ανεώχθησαν καί πολλά σώματα τών κεκοιμημένων αγίων ηγέρθησαν, 53 καί εξελθόντες εκ τών μνημείων μετά τήν έγερσιν αυτού εισήλθον εις τήν αγίαν πόλιν καί ενεφανίσθησαν πολλοίς. 54 Ο δέ εκατόνταρχος καί οι μετ' αυτού τηρούντες τόν Ιησούν ιδόντες τόν σεισμόν καί τά γενόμενα εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες, Αληθώς θεού υιός ήν ούτος. 55 Ήσαν δέ εκεί γυναίκες πολλαί από μακρόθεν θεωρούσαι, αίτινες ηκολούθησαν τώ Ιησού από τής Γαλιλαίας διακονούσαι αυτώ. 56 εν αίς ήν Μαρία η Μαγδαληνή καί Μαρία η του Ιακώβου καί Ιωσήφ μήτηρ καί η μήτηρ τών υιών Ζεβεδαίου.

57 Οψίας δέ γενομένης ήλθεν άνθρωπος πλούσιος από Αριμαθαίας, τούνομα Ιωσήφ, ός καί αυτός εμαθητεύθη τώ Ιησού. 58 ούτος προσελθών τώ Πιλάτω ητήσατο τό σώμα του Ιησού. τότε ο Πιλάτος εκέλευσεν αποδοθήναι. 59 καί λαβών τό σώμα ο Ιωσήφ ενετύλιξεν αυτό εν σινδόνι καθαρά, 60 καί έθηκεν αυτό εν τώ καινώ αυτού μνημείω ό ελατόμησεν εν τή πέτρα, καί προσκυλίσας λίθον μέγαν τή θύρα τού μνημείου απήλθεν. 61 ήν δέ εκεί Μαριάμ η Μαγδαληνή καί η άλλη Μαρία καθήμεναι απέναντι τού τάφου.

62 Τή δέ επαύριον, ήτις εστίν μετά τήν παρασκευήν, συνήχθησαν οι αρχιερείς καί οι Φαρισαίοι πρός Πιλάτον 63 λέγοντες, Κύριε, εμνήσθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν έτι ζών, Μετά τρείς ημέρας εγείρομαι. 64 κέλευσον ούν ασφαλισθήναι τόν τάφον έως τής τρίτης ημέρας, μήποτε ελθόντες οι μαθηταί αυτού κλέψωσιν αυτόν καί είπωσιν τώ λαώ, Ηγέρθη από τών νεκρών, καί έσται η εσχάτη πλάνη χείρων τής πρώτης. 65 έφη αυτοίς ο Πιλάτος, Έχετε κουστωδίαν. υπάγετε ασφαλίσασθε ώς οίδατε. 66 οι δέ πορευθέντες ησφαλίσαντο τόν τάφον σφραγίσαντες τόν λίθον μετά τής κουστωδίας.

   28:1 Οψέ δέ σαββάτων, τή επιφωσκούση εις μίαν σαββάτων, ήλθεν Μαριάμ η Μαγδαληνή καί η άλλη Μαρία θεωρήσαι τόν τάφον. 2 καί ιδού σεισμός εγένετο μέγας. άγγελος γάρ κυρίου καταβάς εξ ουρανού καί προσελθών απεκύλισεν τόν λίθον καί εκάθητο επάνω αυτού. 3 ήν δέ η ειδέα αυτού ώς αστραπή καί τό ένδυμα αυτού λευκόν ώς χιών. 4 από δέ του φόβου αυτού εσείσθησαν οι τηρούντες καί εγενήθησαν ώς νεκροί. 5 αποκριθείς δέ ο άγγελος είπεν ταίς γυναιξίν, Μή φοβείσθε υμείς, οίδα γάρ ότι Ιησούν τόν εσταυρωμένον ζητείτε. 6 ουκ έστιν ώδε, ηγέρθη γάρ καθώς είπεν. δεύτε ίδετε τόν τόπον όπου έκειτο. 7 καί ταχύ πορευθείσαι είπατε τοίς μαθηταίς αυτού ότι Ηγέρθη από τών νεκρών, καί ιδού προάγει υμάς εις τήν Γαλιλαίαν, εκεί αυτόν όψεσθε. ιδού είπον υμίν. 8 καί απελθούσαι ταχύ από τού μνημείου μετά φόβου καί χαράς μεγάλης έδραμον απαγγείλαι τοίς μαθηταίς αυτού. 9 καί ιδού Ιησούς υπήντησεν αυταίς λέγων, Χαίρετε. αι δέ προσελθούσαι εκράτησαν αυτού τούς πόδας καί προσεκύνησαν αυτώ. 10 τότε λέγει αυταίς ο Ιησούς, Μή φοβείσθε. υπάγετε απαγγείλατε τοίς αδελφοίς μου ίνα απέλθωσιν εις τήν Γαλιλαίαν, κακεί με όψονται. 11 Πορευομένων δέ αυτών ιδού τινές τής κουστωδίας ελθόντες εις τήν πόλιν απήγγειλαν τοίς αρχιερεύσιν άπαντα τά γενόμενα. 12 καί συναχθέντες μετά τών πρεσβυτέρων συμβούλιόν τε λαβόντες αργύρια ικανά έδωκαν τοίς στρατιώταις 13 λέγοντες, Είπατε ότι Οι μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. 14 καί εάν ακουσθή τούτο επί τού ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν καί υμάς αμερίμνους ποιήσομεν. 15 οι δέ λαβόντες τά αργύρια εποίησαν ώς εδιδάχθησαν. Καί διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι τής σήμερον ημέρας. 16 Οι δέ ένδεκα μαθηταί επορεύθησαν εις τήν Γαλιλαίαν εις τό όρος ού ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς, 17 καί ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν, οι δέ εδίστασαν. 18 καί προσελθών ο Ιησούς ελάλησεν αυτοίς λέγων, Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανώ καί επί τής γής. 19 πορευθέντες ούν μαθητεύσατε πάντα τά έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις τό όνομα τού πατρός καί τού υιού καί τού αγίου πνεύματος, 20 διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν. καί ιδού εγώ μεθ' υμών ειμι πάσας τάς ημέρας έως τής συντελείας τού αιώνος.