ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ

      1:1 Αρχή τούευαγγελίου ΙησούΧριστού υιού θεού. 2 Καθώς γέγραπται εν τώ Ησαία τώ προφήτη,

Ιδού αποστέλλω τόν άγγελόν μου

                         πρό προσώπου σου,

                ός κατασκευάσει τήν οδόν σου.

3    Φωνή βοώντος εν τή ερήμω,

                         Ετοιμάσατε τήν οδόν κυρίου,

                                   ευθείας ποιείτε τάς τρίβους αυτού,

4 εγένετο Ιωάννης ο βαπτίζων εν τή ερήμω καί κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών. 5 καί εξεπορεύετο πρός αυτόν πάσα η Ιουδαία χώρα καί οι Ιεροσολυμίται πάντες, καί εβαπτίζοντο υπ' αυτού εν τώ Ιορδάνη ποταμώ εξομολογούμενοι τάς αμαρτίας αυτών. 6 καί ήν ο Ιωάννης ενδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί την οσφύν αυτού, καί εσθίων ακρίδας καί μέλι άγριον. 7 καί εκήρυσσεν λέγων, Έρχεται ο ισχυρότερός μου οπίσω μου, ού ουκ ειμί ικανός κύψας λύσαι τόν ιμάντα τών υποδημάτων αυτού. 8 εγώ εβάπτισα υμάς ύδατι, αυτός δέ βαπτίσει υμάς εν πνεύματι αγίω.

9 Καί εγένετο εν εκείναις ταίς ημέραις ήλθεν Ιησούς από Ναζαρέτ τής Γαλιλαίας καί εβαπτίσθη εις τόν Ιορδάνην υπό Ιωάννου. 10 καί ευθύς αναβαίνων εκ του ύδατος είδεν σχιζομένους τούς ουρανούς καί τό πνεύμα ώς περιστεράν καταβαίνον εις αυτόν. 11 καί φωνή εγένετο εκ τών ουρανών, Σύ εί ο υιός μου ο αγαπητός, εν σοί ευδόκησα.

12 Καί ευθύς τό πνεύμα αυτόν εκβάλλει εις τήν έρημον. 13 καί ήν εν τή ερήμω τεσσεράκοντα ημέρας πειραζόμενος υπό του Σατανά, καί ήν μετά τών θηρίων, καί οι άγγελοι διηκόνουν αυτώ.

14 Μετά δέ τό παραδοθήναι τόν Ιωάννην ήλθεν ο Ιησούς εις τήν Γαλιλαίαν κηρύσσων τό ευαγγέλιον τούθεού15 καί λέγων ότι Πεπλήρωται ο καιρός καί ήγγικεν η βασιλεία του θεού. μετανοείτε καί πιστεύετε εν τώ ευαγγελίω.

16 Καί παράγων παρά τήν θάλασσαν τής Γαλιλαίας είδεν Σίμωνα καί Ανδρέαν τόν αδελφόν Σίμωνος αμφιβάλλοντας εν τή θαλάσση. ήσαν γάρ αλιείς. 17 καί είπεν αυτοίς ο Ιησούς, Δεύτε οπίσω μου, καί ποιήσω υμάς γενέσθαι αλιείς ανθρώπων. 18 καί ευθύς αφέντες τά δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ. 19 Καί προβάς ολίγον είδεν Ιάκωβον τόν του Ζεβεδαίου καί Ιωάννην τόν αδελφόν αυτού, καί αυτούς εν τώ πλοίω καταρτίζοντας τά δίκτυα, 20 καί ευθύς εκάλεσεν αυτούς. καί αφέντες τόν πατέρα αυτών Ζεβεδαίον εν τώ πλοίω μετά τών μισθωτών απήλθον οπίσω αυτού.

21 Καί εισπορεύονται εις Καφαρναούμ. καί ευθύς τοίς σάββασιν εισελθών εις τήν συναγωγήν εδίδασκεν. 22 καί εξεπλήσσοντο επί τή διδαχή αυτού, ήν γάρ διδάσκων αυτούς ώς εξουσίαν έχων καί ουχ ώς οι γραμματείς. 23 καί ευθύς ήν εν τή συναγωγή αυτών άνθρωπος εν πνεύματι ακαθάρτω, καί ανέκραξεν 24 λέγων, Τί ημίν καί σοί, Ιησού Ναζαρηνέ; ήλθες απολέσαι ημάς; οίδά σε τίς εί, ο άγιος του θεού. 25 καί επετίμησεν αυτώ ο Ιησούς λέγων, Φιμώθητι καί έξελθε εξ αυτού. 26 καί σπαράξαν αυτόν τό πνεύμα τό ακάθαρτον καί φωνήσαν φωνή μεγάλη εξήλθεν εξ αυτού. 27 καί εθαμβήθησαν άπαντες, ώστε συζητείν πρός εαυτούς λέγοντας, Τί εστιν τούτο; διδαχή καινή κατ' εξουσίαν. καί τοίς πνεύμασι τοίς ακαθάρτοις επιτάσσει, καί υπακούουσιν αυτώ. 28 καί εξήλθεν η ακοή αυτού ευθύς πανταχούεις όλην τήν περίχωρον τής Γαλιλαίας.

29 Καί ευθύς εκ τής συναγωγής εξελθόντες ήλθον εις τήν οικίαν Σίμωνος καί Ανδρέου μετά Ιακώβου καί Ιωάννου. 30 η δέ πενθερά Σίμωνος κατέκειτο πυρέσσουσα, καί ευθύς λέγουσιν αυτώ περί αυτής. 31 καί προσελθών ήγειρεν αυτήν κρατήσας τής χειρός. καί αφήκεν αυτήν ο πυρετός, καί διηκόνει αυτοίς. 32 Οψίας δέ γενομένης, ότε έδυ ο ήλιος, έφερον πρός αυτόν πάντας τούς κακώς έχοντας καί τούς δαιμονιζομένους. 33 καί ήν όλη η πόλις επισυνηγμένη πρός τήν θύραν. 34 καί εθεράπευσεν πολλούς κακώς έχοντας ποικίλαις νόσοις, καί δαιμόνια πολλά εξέβαλεν, καί ουκ ήφιεν λαλείν τά δαιμόνια, ότι ήδεισαν αυτόν.

35 Καί πρωΓϊ έννυχα λίαν αναστάς εξήλθεν καί απήλθεν εις έρημον τόπον κακεί προσηύχετο. 36 καί κατεδίωξεν αυτόν Σίμων καί οι μετ' αυτού, 37 καί εύρον αυτόν καί λέγουσιν αυτώ ότι Πάντες ζητούσίν σε. 38 καί λέγει αυτοίς, Άγωμεν αλλαχούεις τάς εχομένας κωμοπόλεις, ίνα καί εκεί κηρύξω. εις τούτο γάρ εξήλθον. 39 καί ήλθεν κηρύσσων εις τάς συναγωγάς αυτών εις όλην τήν Γαλιλαίαν καί τά δαιμόνια εκβάλλων.

40 Καί έρχεται πρός αυτόν λεπρός παρακαλών αυτόν καί γονυπετών καί λέγων αυτώ ότι Εάν θέλης δύνασαί με καθαρίσαι. 41 καί σπλαγχνισθείς εκτείνας τήν χείρα αυτού ήψατο καί λέγει αυτώ, Θέλω, καθαρίσθητι. 42 καί ευθύς απήλθεν απ' αυτού η λέπρα, καί εκαθαρίσθη. 43 καί εμβριμησάμενος αυτώ ευθύς εξέβαλεν αυτόν, 44 καί λέγει αυτώ, Όρα μηδενί μηδέν είπης, αλλά ύπαγε σεαυτόν δείξον τώ ιερεί καί προσένεγκε περί του καθαρισμού σου ά προσέταξεν Μωϋσής, εις μαρτύριον αυτοίς. 45 ο δέ εξελθών ήρξατο κηρύσσειν πολλά καί διαφημίζειν τόν λόγον, ώστε μηκέτι αυτόν δύνασθαι φανερώς εις πόλιν εισελθείν, αλλ' έξω επ' ερήμοις τόποις ήν. καί ήρχοντο πρός αυτόν πάντοθεν.

   2:1 Καί εισελθών πάλιν εις Καφαρναούμ δι' ημερών ηκούσθη ότι εν οίκω εστίν. 2 καί συνήχθησαν πολλοί ώστε μηκέτι χωρείν μηδέ τά πρός τήν θύραν, καί ελάλει αυτοίς τόν λόγον. 3 καί έρχονται φέροντες πρός αυτόν παραλυτικόν αιρόμενον υπό τεσσάρων. 4 καί μή δυνάμενοι προσενέγκαι αυτώ διά τόν όχλον απεστέγασαν τήν στέγην όπου ήν, καί εξορύξαντες χαλώσι τόν κράβαττον όπου ο παραλυτικός κατέκειτο. 5 καί ιδών ο Ιησούς τήν πίστιν αυτών λέγει τώ παραλυτικώ, Τέκνον, αφίενταί σου αι αμαρτίαι. 6 ήσαν δέ τινες τών γραμματέων εκεί καθήμενοι καί διαλογιζόμενοι εν ταίς καρδίαις αυτών, 7 Τί ούτος ούτως λαλεί; βλασφημεί. τίς δύναται αφιέναι αμαρτίας ει μή είς ο θεός; 8 καί ευθύς επιγνούς ο Ιησούς τώ πνεύματι αυτού ότι ούτως διαλογίζονται εν εαυτοίς λέγει αυτοίς, Τί ταύτα διαλογίζεσθε εν ταίς καρδίαις υμών; 9 τί εστιν ευκοπώτερον, ειπείν τώ παραλυτικώ, Αφίενταί σου αι αμαρτίαι, ή ειπείν, Έγειρε καί αρον τόν κράβαττόν σου καί περιπάτει; 10 ίνα δέ ειδήτε ότι εξουσίαν έχει ο υιός τού ανθρώπου αφιέναι αμαρτίας επί τής γής, λέγει τώ παραλυτικώ, 11 Σοί λέγω, έγειρε αρον τόν κράβαττόν σου καί ύπαγε εις τόν οίκόν σου. 12 καί ηγέρθη καί ευθύς άρας τόν κράβαττον εξήλθεν έμπροσθεν πάντων, ώστε εξίστασθαι πάντας καί δοξάζειν τόν θεόν λέγοντας ότι Ούτως ουδέποτε είδομεν.

13 Καί εξήλθεν πάλιν παρά τήν θάλασσαν. καί πάς ο όχλος ήρχετο πρός αυτόν, καί εδίδασκεν αυτούς. 14 καί παράγων είδεν Λευίν τόν του Αλφαίου καθήμενον επί τό τελώνιον, καί λέγει αυτώ, Ακολούθει μοι. καί αναστάς ηκολούθησεν αυτώ. 15 Καί γίνεται κατακείσθαι αυτόν εν τή οικία αυτού, καί πολλοί τελώναι καί αμαρτωλοί συνανέκειντο τώ Ιησού καί τοίς μαθηταίς αυτού. ήσαν γάρ πολλοί καί ηκολούθουν αυτώ. 16 καί οι γραμματείς τών Φαρισαίων ιδόντες ότι εσθίει μετά τών αμαρτωλών καί τελωνών έλεγον τοίς μαθηταίς αυτού, Ότι μετά τών τελωνών καί αμαρτωλών εσθίει; 17 καί ακούσας ο Ιησούς λέγει αυτοίς ότι Ου χρείαν έχουσιν οι ισχύοντες ιατρού αλλ' οι κακώς έχοντες. ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς.

18 Καί ήσαν οι μαθηταί Ιωάννου καί οι Φαρισαίοι νηστεύοντες. καί έρχονται καί λέγουσιν αυτώ, Διά τί οι μαθηταί Ιωάννου καί οι μαθηταί τών Φαρισαίων νηστεύουσιν, οι δέ σοί μαθηταί ου νηστεύουσιν; 19 καί είπεν αυτοίς ο Ιησούς, Μή δύνανται οι υιοί του νυμφώνος εν ώ ο νυμφίος μετ' αυτών εστιν νηστεύειν; όσον χρόνον έχουσιν τόν νυμφίον μετ' αυτών ου δύνανται νηστεύειν. 20 ελεύσονται δέ ημέραι όταν απαρθή απ' αυτών ο νυμφίος, καί τότε νηστεύσουσιν εν εκείνη τή ημέρα.

21 ουδείς επίβλημα ράκους αγνάφου επιράπτει επί ιμάτιον παλαιόν. ει δέ μή, αίρει τό πλήρωμα απ' αυτούτό καινόν του παλαιού, καί χείρον σχίσμα γίνεται. 22 καί ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς, ει δέ μή, ρήξει ο οίνος τούς ασκούς, καί ο οίνος απόλλυται καί οι ασκοί,ί αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς.

23 Καί εγένετο αυτόν εν τοίς σάββασιν παραπορεύεσθαι διά τών σπορίμων, καί οι μαθηταί αυτού ήρξαντο οδόν ποιείν τίλλοντες τούς στάχυας. 24 καί οι Φαρισαίοι έλεγον αυτώ, Ίδε τί ποιούσιν τοίς σάββασιν ό ουκ έξεστιν; 25 καί λέγει αυτοίς, Ουδέποτε ανέγνωτε τί εποίησεν Δαυίδ, ότε χρείαν έσχεν καί επείνασεν αυτός καί οι μετ' αυτού; 26 πώς εισήλθεν εις τόν οίκον τούθεούεπί Αβιαθάρ αρχιερέως καί τούς άρτους τής προθέσεως έφαγεν, ούς ουκ έξεστιν φαγείν ει μή τούς ιερείς, καί έδωκεν καί τοίς σύν αυτώ ούσιν; 27 καί έλεγεν αυτοίς, Τό σάββατον διά τόν άνθρωπον εγένετο καί ουχ ο άνθρωπος διά τό σάββατον. 28 ώστε κύριός εστιν ο υιός του ανθρώπου καί του σαββάτου.

   3:1 Καί εισήλθεν πάλιν εις τήν συναγωγήν. καί ήν εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων τήν χείρα. 2 καί παρετήρουν αυτόν ει τοίς σάββασιν θεραπεύσει αυτόν,ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. 3 καί λέγει τώ ανθρώπω τώ τήν ξηράν χείρα έχοντι, Έγειρε εις τό μέσον. 4 καί λέγει αυτοίς, Έξεστιν τοίς σάββασιν αγαθόν ποιήσαι ή κακοποιήσαι, ψυχήν σώσαι ή αποκτείναι; οι δέ εσιώπων. 5 καί περιβλεψάμενος αυτούς μετ' οργής, συλλυπούμενος επί τή πωρώσει τής καρδίας αυτών, λέγει τώ ανθρώπω, Έκτεινον τήν χείρα. καί εξέτεινεν, καί απεκατεστάθη η χείρ αυτού. 6 καί εξελθόντες οι Φαρισαίοι ευθύς μετά τών Ηρωδιανών συμβούλιον εδίδουν κατ' αυτού όπως αυτόν απολέσωσιν.

7 Καί ο Ιησούς μετά τών μαθητών αυτού ανεχώρησεν πρός τήν θάλασσαν. καί πολύ πλήθος από τής Γαλιλαίας ηκολούθησεν. καί από τής Ιουδαίας 8 καί από Ιεροσολύμων καί από τής Ιδουμαίας καί πέραν τούΙορδάνου καί περί Τύρον καί Σιδώνα, πλήθος πολύ, ακούοντες όσα εποίει ήλθον πρός αυτόν. 9 καί είπεν τοίς μαθηταίς αυτού ίνα πλοιάριον προσκαρτερή αυτώ διά τόν όχλον ίνα μή θλίβωσιν αυτόν. 10 πολλούς γάρ εθεράπευσεν, ώστε επιπίπτειν αυτώ ίνα αυτού άψωνται όσοι είχον μάστιγας. 11 καί τά πνεύματα τά ακάθαρτα, όταν αυτόν εθεώρουν, προσέπιπτον αυτώ καί έκραζον λέγοντες ότι Σύ εί ο υιός του θεού. 12 καί πολλά επετίμα αυτοίς ίνα μή αυτόν φανερόν ποιήσωσιν.

13 Καί αναβαίνει εις τό όρος καί προσκαλείται ούς ήθελεν αυτός, καί απήλθον πρός αυτόν. 14 καί εποίησεν δώδεκα, ούς καί αποστόλους ωνόμασεν, ίνα ώσιν μετ' αυτού και ίνα αποστέλλη αυτούς κηρύσσειν 15 καί έχειν εξουσίαν εκβάλλειν τά δαιμόνια. 16 καί εποίησεν τούς δώδεκα, καί επέθηκεν όνομα τώ Σίμωνι Πέτρον, 17 καί Ιάκωβον τόν του Ζεβεδαίου καί Ιωάννην τόν αδελφόν του Ιακώβου, καί επέθηκεν αυτοίς ονόματα Βοανηργές, ό εστιν Υιοί Βροντής. 18 καί Ανδρέαν καί Φίλιππον καί Βαρθολομαίον καί Μαθθαίον καί Θωμάν καί Ιάκωβον τόν τούΑλφαίου καί Θαδδαίον καί Σίμωνα τόν Καναναίον 19 καί Ιούδαν Ισκαριώθ, ός καί παρέδωκεν αυτόν.

20 Καί έρχεται εις οίκον. καί συνέρχεται πάλιν ο όχλος, ώστε μή δύνασθαι αυτούς μηδέ άρτον φαγείν. 21 καί ακούσαντες οι παρ' αυτού εξήλθον κρατήσαι αυτόν, έλεγον γάρ ότι εξέστη. 22 καί οι γραμματείς οι από Ιεροσολύμων καταβάντες έλεγον ότι Βεελζεβούλ έχει, καί ότι εν τώ άρχοντι τών δαιμονίων εκβάλλει τά δαιμόνια. 23 καί προσκαλεσάμενος αυτούς εν παραβολαίς έλεγεν αυτοίς, Πώς δύναται Σατανάς Σατανάν εκβάλλειν; 24 καί εάν βασιλεία εφ' εαυτήν μερισθή, ου δύναται σταθήναι η βασιλεία εκείνη. 25 καί εάν οικία εφ' εαυτήν μερισθή, ου δυνήσεται η οικία εκείνη σταθήναι. 26 καί ει ο Σατανάς ανέστη εφ' εαυτόν καί εμερίσθη, ου δύναται στήναι αλλά τέλος έχει. 27 αλλ' ου δύναται ουδείς εις τήν οικίαν του ισχυρού εισελθών τά σκεύη αυτού διαρπάσαι εάν μή πρώτον τόν ισχυρόν δήση, καί τότε τήν οικίαν αυτού διαρπάσει. 28 Αμήν λέγω υμίν ότι πάντα αφεθήσεται τοίς υιοίς τών ανθρώπων, τά αμαρτήματα καί αι βλασφημίαι όσα εάν βλασφημήσωσιν. 29 ός δ' άν βλασφημήση εις τό πνεύμα τό άγιον ουκ έχει άφεσιν εις τόν αιώνα, αλλά ένοχός εστιν αιωνίου αμαρτήματος, 30 ότι έλεγον, Πνεύμα ακάθαρτον έχει.

31 Καί έρχεται η μήτηρ αυτού καί οι αδελφοί αυτού καί έξω στήκοντες απέστειλαν πρός αυτόν καλούντες αυτόν. 32 καί εκάθητο περί αυτόν όχλος, καί λέγουσιν αυτώ, Ιδού η μήτηρ σου καί οι αδελφοί σου καί αι αδελφαί σου έξω ζητούσίν σε. 33 καί αποκριθείς αυτοίς λέγει, Τίς εστιν η μήτηρ μου καί οι αδελφοί μου; 34 καί περιβλεψάμενος τούς περί αυτόν κύκλω καθημένους λέγει, Ίδε η μήτηρ μου καί οι αδελφοί μου. 35 ός γάρ άν ποιήση τό θέλημα του θεού, ούτος αδελφός μου καί αδελφή καί μήτηρ εστίν.

   4:1 Καί πάλιν ήρξατο διδάσκειν παρά τήν θάλασσαν. καί συνάγεται πρός αυτόν όχλος πλείστος, ώστε αυτόν εις πλοίον εμβάντα καθήσθαι εν τή θαλάσση, καί πάς ο όχλος πρός τήν θάλασσαν επί τής γής ήσαν. 2 καί εδίδασκεν αυτούς εν παραβολαίς πολλά, καί έλεγεν αυτοίς εν τή διδαχή αυτού, 3 Ακούετε. ιδού εξήλθεν ο σπείρων σπείραι. 4 καί εγένετο εν τώ σπείρειν ό μέν έπεσεν παρά τήν οδόν, καί ήλθεν τά πετεινά καί κατέφαγεν αυτό. 5 καί άλλο έπεσεν επί τό πετρώδες όπου ουκ είχεν γήν πολλήν, καί ευθύς εξανέτειλεν διά τό μή έχειν βάθος γής. 6 καί ότε ανέτειλεν ο ήλιος εκαυματίσθη, καί διά τό μή έχειν ρίζαν εξηράνθη. 7 καί άλλο έπεσεν εις τάς ακάνθας, καί ανέβησαν αι άκανθαι καί συνέπνιξαν αυτό, καί καρπόν ουκ έδωκεν. 8 καί άλλα έπεσεν εις τήν γήν τήν καλήν, καί εδίδου καρπόν αναβαίνοντα καί αυξανόμενα, καί έφερεν έν τριάκοντα καί έν εξήκοντα καί έν εκατόν. 9 καί έλεγεν, Ός έχει ώτα ακούειν ακουέτω.

10 Καί ότε εγένετο κατά μόνας, ηρώτων αυτόν οι περί αυτόν σύν τοίς δώδεκα τάς παραβολάς. 11 καί έλεγεν αυτοίς, Υμίν τό μυστήριον δέδοται τής βασιλείας του θεού. εκείνοις δέ τοίς έξω εν παραβολαίς τά πάντα γίνεται, 12 ίνα

βλέποντες βλέπωσιν καί μή ίδωσιν,

           καί ακούοντες ακούωσιν καί μή συνιώσιν,

μήποτε επιστρέψωσιν

                         καί αφεθή αυτοίς.

13 Καί λέγει αυτοίς, Ουκ οίδατε τήν παραβολήν ταύτην, καί πώς πάσας τάς παραβολάς γνώσεσθε; 14 ο σπείρων τόν λόγον σπείρει. 15 ούτοι δέ εισιν οι παρά τήν οδόν όπου σπείρεται ο λόγος, καί όταν ακούσωσιν ευθύς έρχεται ο Σατανάς καί αίρει τόν λόγον τόν εσπαρμένον εις αυτούς. 16 καί ούτοί εισιν οι επί τά πετρώδη σπειρόμενοι, οί όταν ακούσωσιν τόν λόγον ευθύς μετά χαράς λαμβάνουσιν αυτόν, 17 καί ουκ έχουσιν ρίζαν εν εαυτοίς αλλά πρόσκαιροί εισιν. είτα γενομένης θλίψεως ή διωγμού διά τόν λόγον ευθύς σκανδαλίζονται. 18 καί άλλοι εισίν οι εις τάς ακάνθας σπειρόμενοι. ούτοί εισίν οι τόν λόγον ακούσαντες, 19 καί αι μέριμναι του αιώνος καί η απάτη του πλούτου καί αι περί τά λοιπά επιθυμίαι εισπορευόμεναι συμπνίγουσιν τόν λόγον, καί άκαρπος γίνεται. 20 καί εκείνοί εισίν οι επί τήν γήν τήν καλήν σπαρέντες, οίτινες ακούουσιν τόν λόγον καί παραδέχονται καί καρποφορούσιν έν τριάκοντα καί έν εξήκοντα καί έν εκατόν.

21 Καί έλεγεν αυτοίς, Μήτι έρχεται ο λύχνος ίνα υπό τόν μόδιον τεθή ή υπό τήν κλίνην; ουχίνα επί τήν λυχνίαν τεθή; 22 ου γάρ εστιν κρυπτόν εάν μήίνα φανερωθή, ουδέ εγένετο απόκρυφον αλλ' ίνα έλθη εις φανερόν. 23    είτις έχει ώτα ακούειν ακουέτω.

24 Καί έλεγεν αυτοίς, Βλέπετε τί ακούετε. εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν καί προστεθήσεται υμίν. 25 ός γάρ έχει, δοθήσεται αυτώ. καί ός ουκ έχει, καί ό έχει αρθήσεται απ' αυτού.

26 Καί έλεγεν, Ούτως εστίν η βασιλεία του θεού ώς άνθρωπος βάλη τόν σπόρον επί τής γής 27 καί καθεύδη καί εγείρηται νύκτα καί ημέραν, καί ο σπόρος βλαστά καί μηκύνηται ώς ουκ οίδεν αυτός. 28 αυτομάτη η γή καρποφορεί, πρώτον χόρτον, είτα στάχυν, είτα πλήρης σίτον εν τώ στάχυϊ. 29 όταν δέ παραδοί ο καρπός, ευθύς αποστέλλει τό δρέπανον, ότι παρέστηκεν ο θερισμός.

30 Καί έλεγεν, Πώς ομοιώσωμεν τήν βασιλείαν του θεού, ή εν τίνι αυτήν παραβολή θώμεν; 31 ώς κόκκω σινάπεως, ός όταν σπαρή επί τής γής, μικρότερον όν πάντων τών σπερμάτων τών επί τής γής, 32 καί όταν σπαρή, αναβαίνει καί γίνεται μείζον πάντων τών λαχάνων καί ποιεί κλάδους μεγάλους, ώστε δύνασθαι υπό τήν σκιάν αυτού τά πετεινά του ουρανού κατασκηνούν.

33 Καί τοιαύταις παραβολαίς πολλαίς ελάλει αυτοίς τόν λόγον, καθώς ηδύναντο ακούειν. 34 χωρίς δέ παραβολής ουκ ελάλει αυτοίς, κατ' ιδίαν δέ τοίς ιδίοις μαθηταίς επέλυεν πάντα.

35 Καί λέγει αυτοίς εν εκείνη τή ημέρα οψίας γενομένης, Διέλθωμεν εις τό πέραν. 36 καί αφέντες τόν όχλον παραλαμβάνουσιν αυτόν ώς ήν εν τώ πλοίω, καί άλλα πλοία ήν μετ' αυτού. 37 καί γίνεται λαίλαψ μεγάλη ανέμου, καί τά κύματα επέβαλλεν εις τό πλοίον, ώστε ήδη γεμίζεσθαι τό πλοίον. 38 καί αυτός ήν εν τή πρύμνη επί τό προσκεφάλαιον καθεύδων. καί εγείρουσιν αυτόν καί λέγουσιν αυτώ, Διδάσκαλε, ου μέλει σοι ότι απολλύμεθα; 39 καί διεγερθείς επετίμησεν τώ ανέμω καί είπεν τή θαλάσση, Σιώπα, πεφίμωσο. καί εκόπασεν ο άνεμος, καί εγένετο γαλήνη μεγάλη. 40 καί είπεν αυτοίς, Τί δειλοί εστε; ούπω έχετε πίστιν; 41 καί εφοβήθησαν φόβον μέγαν, καί έλεγον πρός αλλήλους, Τίς άρα ούτός εστιν ότι καί ο άνεμος καί η θάλασσα υπακούει αυτώ;

      5:1 Καί ήλθον εις τό πέραν τής θαλάσσης εις τήν χώραν τών Γερασηνών. 2 καί εξελθόντος αυτού εκ του πλοίου ευθύς υπήντησεν αυτώ εκ τών μνημείων άνθρωπος εν πνεύματι ακαθάρτω, 3 ός τήν κατοίκησιν είχεν εν τοίς μνήμασιν. καί ουδέ αλύσει ουκέτι ουδείς εδύνατο αυτόν δήσαι, 4 διά τό αυτόν πολλάκις πέδαις καί αλύσεσιν δεδέσθαι καί διεσπάσθαι υπ' αυτούτάς αλύσεις καί τάς πέδας συντετρίφθαι, καί ουδείς ίσχυεν αυτόν δαμάσαι. 5 καί διά παντός νυκτός καί ημέρας εν τοίς μνήμασιν καί εν τοίς όρεσιν ήν κράζων καί κατακόπτων εαυτόν λίθοις. 6 καί ιδών τόν Ιησούν από μακρόθεν έδραμεν καί προσεκύνησεν αυτώ, 7 καί κράξας φωνή μεγάλη λέγει, Τί εμοί καί σοί, Ιησού υιέ του θεού του υψίστου; ορκίζω σε τόν θεόν, μή με βασανίσης. 8 έλεγεν γάρ αυτώ, Έξελθε τό πνεύμα τό ακάθαρτον εκ τούανθρώπου. 9 καί επηρώτα αυτόν, Τί όνομά σοι; καί λέγει αυτώ, Λεγιών όνομά μοι, ότι πολλοί εσμεν. 10 καί παρεκάλει αυτόν πολλά ίνα μή αυτά αποστείλη έξω τής χώρας.

11 Ήν δέ εκεί πρός τώ όρει αγέλη χοίρων μεγάλη βοσκομένη. 12 καί παρεκάλεσαν αυτόν λέγοντες, Πέμψον ημάς εις τούς χοίρους, ίνα εις αυτούς εισέλθωμεν. 13 καί επέτρεψεν αυτοίς. καί εξελθόντα τά πνεύματα τά ακάθαρτα εισήλθον εις τούς χοίρους, καί ώρμησεν η αγέλη κατά τούκρημνούεις τήν θάλασσαν, ώς δισχίλιοι, καί επνίγοντο εν τή θαλάσση. 14 καί οι βόσκοντες αυτούς έφυγον καί απήγγειλαν εις τήν πόλιν καί εις τούς αγρούς. καί ήλθον ιδείν τί εστιν τό γεγονός. 15 καί έρχονται πρός τόν Ιησούν, καί θεωρούσιν τόν δαιμονιζόμενον καθήμενον ιματισμένον καί σωφρονούντα, τόν εσχηκότα τόν λεγιώνα, καί εφοβήθησαν. 16 καί διηγήσαντο αυτοίς οι ιδόντες πώς εγένετο τώ δαιμονιζομένω καί περί τών χοίρων. 17 καί ήρξαντο παρακαλείν αυτόν απελθείν από τών ορίων αυτών. 18 καί εμβαίνοντος αυτού είς τό πλοίον παρεκάλει αυτόν ο δαιμονισθείς ίνα μετ' αυτού ή. 19 καί ουκ αφήκεν αυτόν, αλλά λέγει αυτώ, Ύπαγε είς τόν οίκον σου πρός τούς σούς, καί απάγγειλον αυτοίς όσα ο κύριός σοι πεποίηκεν καί ηλέησεν σέ. 20 καί απήλθεν καί ήρξατο κηρύσσειν εν τή Δεκαπόλει όσα εποίησεν αυτώ ο Ιησούς, καί πάντες εθαύμαζον.

21 Καί διαπεράσαντος του Ιησού εν τώ πλοίω πάλιν εις τό πέραν συνήχθη όχλος πολύς επ' αυτόν, καί ήν παρά τήν θάλασσαν. 22 καί έρχεται είς τών αρχισυναγώγων,ονόματι Ιάϊρος, καί ιδών αυτόν πίπτει πρός τούς πόδας αυτού 23 καί παρακαλεί αυτόν πολλά λέγων ότι Τό θυγάτριόν μου εσχάτως έχει, ίνα ελθών επιθής τάς χείρας αυτή ίνα σωθή καί ζήση. 24 καί απήλθεν μετ' αυτού.

Καί ηκολούθει αυτώ όχλος πολύς, καί συνέθλιβον αυτόν. 25 καί γυνή ούσα εν ρύσει αίματος δώδεκα έτη 26 καί πολλά παθούσα υπό πολλών ιατρών καί δαπανήσασα τά παρ' αυτής πάντα καί μηδέν ωφεληθείσα αλλά μάλλον εις τό χείρον ελθούσα, 27 ακούσασα περί του Ιησού, ελθούσα εν τώ όχλω όπισθεν ήψατο του ιματίου αυτού. 28 έλεγεν γάρ ότι Εάν άψωμαι κάν τών ιματίων αυτού σωθήσομαι. 29 καί ευθύς εξηράνθη η πηγή του αίματος αυτής, καί έγνω τώ σώματι ότι ίαται από τής μάστιγος. 30 καί ευθύς ο Ιησούς επιγνούς εν εαυτώ τήν εξ αυτού δύναμιν εξελθούσαν επιστραφείς εν τώ όχλω έλεγεν, Τίς μου ήψατο τών ιματίων; 31 καί έλεγον αυτώ οι μαθηταί αυτού, Βλέπεις τόν όχλον συνθλίβοντά σε, καί λέγεις, Τίς μου ήψατο; 32 καί περιεβλέπετο ιδείν τήν τούτο ποιήσασαν. 33 η δέ γυνή φοβηθείσα καί τρέμουσα, ειδυία ό γέγονεν αυτή, ήλθεν καί προσέπεσεν αυτώ καί είπεν αυτώ πάσαν τήν αλήθειαν. 34 ο δέ είπεν αυτή, Θυγάτηρ, η πίστις σου σέσωκέν σε. ύπαγε εις ειρήνην, καί ίσθι υγιής από τής μάστιγός σου. 35 Έτι αυτούλαλούντος έρχονται από του αρχισυναγώγου λέγοντες ότι Η θυγάτηρ σου απέθανεν. τί έτι σκύλλεις τόν διδάσκαλον; 36 ο δέ Ιησούς παρακούσας τόν λόγον λαλούμενον λέγει τώ αρχισυναγώγω, Μή φοβού, μόνον πίστευε. 37 καί ουκ αφήκεν ουδένα μετ' αυτού συνακολουθήσαι ει μή τόν Πέτρον καί Ιάκωβον καί Ιωάννην τόν αδελφόν Ιακώβου. 38 καί έρχονται εις τόν οίκον του αρχισυναγώγου, καί θεωρεί θόρυβον καί κλαίοντας καί αλαλάζοντας πολλά, 39 καί εισελθών λέγει αυτοίς, Τί θορυβείσθε καί κλαίετε; τό παιδίον ουκ απέθανεν αλλά καθεύδει. 40 καί κατεγέλων αυτού. αυτός δέ εκβαλών πάντας παραλαμβάνει τόν πατέρα του παιδίου καί τήν μητέρα καί τούς μετ' αυτού, καί εισπορεύεται όπου ήν τό παιδίον. 41 καί κρατήσας τής χειρός τούπαιδίου λέγει αυτή, Ταλιθά κούμ, ό εστίν μεθερμηνευόμενον Τό κοράσιον, σοί λέγω, έγειρε. 42 καί ευθύς ανέστη τό κοράσιον καί περιεπάτει, ήν γάρ ετών δώδεκα. καί εξέστησαν ευθύς εκστάσει μεγάλη. 43 καί διεστείλατο αυτοίς πολλάίνα μηδείς γνοί τούτο, καί είπεν δοθήναι αυτή φαγείν.

6:1 Καί εξήλθεν εκείθεν, καί έρχεται εις τήν πατρίδα αυτού, καί ακολουθούσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού. 2 καί γενομένου σαββάτου ήρξατο διδάσκειν εν τή συναγωγή. καί πολλοί ακούοντες εξεπλήσσοντο λέγοντες, Πόθεν τούτω ταύτα, καί τίς η σοφία η δοθείσα τούτω καί αι δυνάμεις τοιαύται διά τών χειρών αυτού γινόμεναι; 3 ουχ ούτός εστιν ο τέκτων, ο υιός τής Μαρίας καί αδελφός Ιακώβου καί Ιωσήτος καί Ιούδα καί Σίμωνος; καί ουκ εισίν αι αδελφαί αυτούώδε πρός ημάς; καί εσκανδαλίζοντο εν αυτώ. 4 καί έλεγεν αυτοίς ο Ιησούς ότι Ουκ έστιν προφήτης άτιμος ει μή εν τή πατρίδι αυτού καί εν τοίς συγγενεύσιν αυτού καί εν τή οικία αυτού. 5 καί ουκ εδύνατο εκεί ποιήσαι ουδεμίαν δύναμιν, ει μη ολίγοις αρρώστοις επιθείς τάς χείρας εθεράπευσεν. 6 καί εθαύμαζεν διά τήν απιστίαν αυτών.

Καί περιήγεν τάς κώμας κύκλω διδάσκων. 7 καί προσκαλείται τούς δώδεκα, καί ήρξατο αυτούς αποστέλλειν δύο δύο, καί εδίδου αυτοίς εξουσίαν τών πνευμάτων τών ακαθάρτων. 8 καί παρήγγειλεν αυτοίς ίνα μηδέν αίρωσιν εις οδόν ει μή ράβδον μόνον, μή άρτον, μή πήραν, μή εις τήν ζώνην χαλκόν, 9 αλλά υποδεδεμένους σανδάλια καί μή ενδύσησθε δύο χιτώνας. 10 καί έλεγεν αυτοίς, Όπου εάν εισέλθητε εις οικίαν, εκεί μένετε έως άν εξέλθητε εκείθεν. 11 καί ός άν τόπος μή δέξηται υμάς μηδέ ακούσωσιν υμών, εκπορευόμενοι εκείθεν εκτινάξατε τόν χούν τόν υποκάτω τών ποδών υμών εις μαρτύριον αυτοίς. 12 Καί εξελθόντες εκήρυξανίνα μετανοώσιν, 13 καί δαιμόνια πολλά εξέβαλλον, καί ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους καί εθεράπευον.

14 Καί ήκουσεν ο βασιλεύς Ηρώδης, φανερόν γάρ εγένετο τό όνομα αυτού, καί έλεγον ότι Ιωάννης ο βαπτίζων εγήγερται εκ νεκρών, καί διά τούτο ενεργούσιν αι δυνάμεις εν αυτώ. 15 άλλοι δέ έλεγον ότι Ηλίας εστίν. άλλοι δέ έλεγον ότι προφήτης ώς είς τών προφητών. 16 ακούσας δέ ο Ηρώδης έλεγεν, Όν εγώ απεκεφάλισα Ιωάννην, ούτος ηγέρθη. 17 Αυτός γάρ ο Ηρώδης αποστείλας εκράτησεν τόν Ιωάννην καί έδησεν αυτόν εν φυλακή διά Ηρωδιάδα τήν γυναίκα Φιλίππου του αδελφού αυτού, ότι αυτήν εγάμησεν. 18 έλεγεν γάρ ο Ιωάννης τώ Ηρώδη ότι Ουκ έξεστίν σοί έχειν τήν γυναίκα του αδελφού σου. 19 η δέ Ηρωδιάς ενείχεν αυτώ καί ήθελεν αυτόν αποκτείναι, καί ουκ ηδύνατο. 20 ο γάρ Ηρώδης εφοβείτο τόν Ιωάννην, ειδώς αυτόν άνδρα δίκαιον καί άγιον, καί συνετήρει αυτόν, καί ακούσας αυτού πολλά ηπόρει, καί ηδέως αυτού ήκουεν. 21 Καί γενομένης ημέρας ευκαίρου ότε Ηρώδης τοίς γενεσίοις αυτού δείπνον εποίησεν τοίς μεγιστάσιν αυτού καί τοίς χιλιάρχοις καί τοίς πρώτοις τής Γαλιλαίας, 22 καί εισελθούσης τής θυγατρός αυτού Ηρωδιάδος και ορχησαμένης, ήρεσεν τώ Ηρώδη καί τοίς συνανακειμένοις. είπεν ο βασιλεύς τώ κορασίω, Αίτησόν με ό εάν θέλης, καί δώσω σοι. 23 καί ώμοσεν αυτή πολλά, Ό τι εάν με αιτήσης δώσω σοι έως ημίσους τής βασιλείας μου. 24 καί εξελθούσα είπεν τή μητρί αυτής, Τί αιτήσωμαι; η δέ είπεν, Τήν κεφαλήν Ιωάννου του βαπτίζοντος. 25 καί εισελθούσα ευθύς μετά σπουδής πρός τόν βασιλέα ητήσατο λέγουσα, Θέλω ίνα εξαυτής δώς μοι επί πίνακι τήν κεφαλήν Ιωάννου του βαπτιστού. 26 καί περίλυπος γενόμενος ο βασιλεύς διά τούς όρκους καί τούς ανακειμένους ουκ ηθέλησεν αθετήσαι αυτήν. 27 καί ευθύς αποστείλας ο βασιλεύς σπεκουλάτορα επέταξεν ενέγκαι τήν κεφαλήν αυτού. καί απελθών απεκεφάλισεν αυτόν εν τή φυλακή 28 καί ήνεγκεν τήν κεφαλήν αυτού επί πίνακι καί έδωκεν αυτήν τώ κορασίω, καί τό κοράσιον έδωκεν αυτήν τή μητρί αυτής. 29 καί ακούσαντες οι μαθηταί αυτού ήλθον καί ήραν τό πτώμα αυτούκαί έθηκαν αυτό εν μνημείω.

30 Καί συνάγονται οι απόστολοι πρός τόν Ιησούν, καί απήγγειλαν αυτώ πάντα όσα εποίησαν καί όσα εδίδαξαν. 31 καί λέγει αυτοίς, Δεύτε υμείς αυτοί κατ' ιδίαν εις έρημον τόπον καί αναπαύσασθεολίγον. ήσαν γάρ οι ερχόμενοι καί οι υπάγοντες πολλοί, καί ουδέ φαγείν ευκαίρουν. 32 καί απήλθον εν τώ πλοίω εις έρημον τόπον κατ' ιδίαν. 33 καί είδον αυτούς υπάγοντας καί επέγνωσαν πολλοί, καί πεζή από πασών τών πόλεων συνέδραμον εκεί καί προήλθον αυτούς. 34 καί εξελθών είδεν πολύν όχλον, καί εσπλαγχνίσθη επ' αυτούς ότι ήσαν ώς πρόβατα μή έχοντα ποιμένα, καί ήρξατο διδάσκειν αυτούς πολλά. 35 Καί ήδη ώρας πολλής γενομένης προσελθόντες αυτώ οι μαθηταί αυτούέλεγον ότι Έρημός εστιν ο τόπος, καί ήδη ώρα πολλή. 36 απόλυσον αυτούς,ίνα απελθόντες εις τούς κύκλω αγρούς καί κώμας αγοράσωσιν εαυτοίς τί φάγωσιν. 37 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Δότε αυτοίς υμείς φαγείν. καί λέγουσιν αυτώ, Απελθόντες αγοράσωμεν δηναρίων διακοσίων άρτους καί δώσομεν αυτοίς φαγείν; 38 ο δέ λέγει αυτοίς, Πόσους άρτους έχετε; υπάγετε ίδετε. καί γνόντες λέγουσιν, Πέντε, καί δύο ιχθύας. 39 καί επέταξεν αυτοίς ανακλίναι πάντας συμπόσια συμπόσια επί τώ χλωρώ χόρτω. 40 καί ανέπεσαν πρασιαί πρασιαί κατά εκατόν καί κατά πεντήκοντα. 41 καί λαβών τούς πέντε άρτους καί τούς δύο ιχθύας αναβλέψας εις τόν ουρανόν ευλόγησεν καί κατέκλασεν τούς άρτους καί εδίδου τοίς μαθηταίς αυτού ίνα παρατιθώσιν αυτοίς, καί τούς δύο ιχθύας εμέρισεν πάσιν. 42 καί έφαγον πάντες καί εχορτάσθησαν. 43 καί ήραν κλάσματα δώδεκα κοφίνων πληρώματα καί από τών ιχθύων. 44 καί ήσαν οι φαγόντες τούς άρτους πεντακισχίλιοι άνδρες.

45 Καί ευθύς ηνάγκασεν τούς μαθητάς αυτού εμβήναι εις τό πλοίον καί προάγειν εις τό πέραν πρός Βηθσαϊδάν, έως αυτός απολύει τόν όχλον. 46 καί αποταξάμενος αυτοίς απήλθεν εις τό όρος προσεύξασθαι. 47 καί οψίας γενομένης ήν τό πλοίον εν μέσω τής θαλάσσης, καί αυτός μόνος επί τής γής. 48 καί ιδών αυτούς βασανιζομένους εν τώ ελαύνειν, ήν γάρ ο άνεμος εναντίος αυτοίς, περί τετάρτην φυλακήν τής νυκτός έρχεται πρός αυτούς περιπατών επί τής θαλάσσης. καί ήθελεν παρελθείν αυτούς. 49 οι δέ ιδόντες αυτόν επί τής θαλάσσης περιπατούντα έδοξαν ότι φάντασμά εστίν, καί ανέκραξαν. 50 πάντες γάρ αυτόν είδον καί εταράχθησαν. ο δέ ευθύς ελάλησεν μετ' αυτών, καί λέγει αυτοίς, Θαρσείτε, εγώ ειμι. μή φοβείσθε. 51 καί ανέβη πρός αυτούς εις τό πλοίον, καί εκόπασεν ο άνεμος. καί λίαν εκ περισσούεν εαυτοίς εξίσταντο, 52 ου γάρ συνήκαν επί τοίς άρτοις, αλλ' ήν αυτών η καρδία πεπωρωμένη.

53 Καί διαπεράσαντες επί τήν γήν ήλθον εις Γεννησαρέτ καί προσωρμίσθησαν. 54 καί εξελθόντων αυτών εκ τούπλοίου ευθύς επιγνόντες αυτόν 55 περιέδραμον όλην τήν χώραν εκείνην καί ήρξαντο επί τοίς κραβάττοις τούς κακώς έχοντας περιφέρειν όπου ήκουον ότι εστίν. 56 καί όπου άν εισεπορεύετο εις κώμας ή εις πόλεις ή εις αγρούς εν ταίς αγοραίς ετίθεσαν τούς ασθενούντας, καί παρεκάλουν αυτόνίνα κάν του κρασπέδου του ιματίου αυτού άψωνται. καί όσοι άν ήψαντο αυτού εσώζοντο.

7:1 Καί συνάγονται πρός αυτόν οι Φαρισαίοι καί τινες τών γραμματέων ελθόντες από Ιεροσολύμων 2 καί ιδόντες τινάς τών μαθητών αυτούότι κοιναίς χερσίν, τούτ' έστιν ανίπτοις, εσθίουσιν τούς άρτους, 3 οι γάρ Φαρισαίοι καί πάντες οι Ιουδαίοι εάν μή πυγμή νίψωνται τάς χείρας ουκ εσθίουσιν, κρατούντες τήν παράδοσιν τών πρεσβυτέρων, 4 καί απ' αγοράς εάν μή βαπτίσωνται ουκ εσθίουσιν, καί άλλα πολλά εστιν ά παρέλαβον κρατείν, βαπτισμούς ποτηρίων καί ξεστών καί χαλκίων καί κλινών, 5 καί επερωτώσιν αυτόν οι Φαρισαίοι καί οι γραμματείς, Διά τί ου περιπατούσιν οι μαθηταί σου κατά τήν παράδοσιν τών πρεσβυτέρων, αλλά κοιναίς χερσίν εσθίουσιν τόν άρτον; 6 ο δέ είπεν αυτοίς, Καλώς επροφήτευσεν Ησαίας περί υμών τών υποκριτών, ώς γέγραπται ότι

   Ούτος ο λαός τοίς χείλεσίν με τιμά,

                         η δέ καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού.

7    μάτην δέ σέβονταί με,

                         διδάσκοντες διδασκαλίας

                                   εντάλματα ανθρώπων.

8 αφέντες τήν εντολήν τούθεούκρατείτε τήν παράδοσιν τών ανθρώπων. 9 Καί έλεγεν αυτοίς, Καλώς αθετείτε τήν εντολήν του θεού,ίνα τήν παράδοσιν υμών στήσητε. 10 Μωϋσής γάρ είπεν, Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, καί,Ο κακολογών πατέρα ή μητέρα θανάτω τελευτάτω. 11 υμείς δέ λέγετε, Εάν είπη άνθρωπος τώ πατρί ή τή μητρί, Κορβάν, ό εστιν, Δώρον, ό εάν εξ εμού ωφεληθής, 12 ουκέτι αφίετε αυτόν ουδέν ποιήσαι τώ πατρί ή τή μητρί, 13 ακυρούντες τόν λόγον τούθεούτή παραδόσει υμών ή παρεδώκατε. καί παρόμοια τοιαύτα πολλά ποιείτε. 14 Καί προσκαλεσάμενος πάλιν τόν όχλον έλεγεν αυτοίς, Ακούσατέ μου πάντες καί σύνετε. 15 ουδέν εστιν έξωθεν τούανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ό δύναται κοινώσαι αυτόν. αλλά τά εκ του ανθρώπου εκπορευόμενα εστίν τά κοινούντα τόν άνθρωπον. 16 εί τις έχει ώτα ακούειν ακουέτω. 17 Καί ότε εισήλθεν εις οίκον από τούόχλου, επηρώτων αυτόν οι μαθηταί αυτού τήν παραβολήν. 18 καί λέγει αυτοίς, Ούτως καί υμείς ασύνετοί εστε; ου νοείτε ότι πάν τό έξωθεν εισπορευόμενον εις τόν άνθρωπον ου δύναται αυτόν κοινώσαι, 19 ότι ουκ εισπορεύεται αυτού είς τήν καρδίαν αλλ' εις τήν κοιλίαν, καί είς τόν αφεδρώνα εκπορεύεται; , καθαρίζων πάντα τά βρώματα. 20 έλεγεν δέ ότι Τό εκ τού ανθρώπου εκπορευόμενον εκείνο κοινοί τόν άνθρωπον. 21 έσωθεν γάρ εκ τής καρδίας τών ανθρώπων οι διαλογισμοί οι κακοί εκπορεύονται, πορνείαι, κλοπαί, φόνοι, 22 μοιχείαι, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ασέλγεια,οφθαλμός πονηρός, βλασφημία, υπερηφανία, αφροσύνη. 23 πάντα ταύτα τά πονηρά έσωθεν εκπορεύεται καί κοινοί τόν άνθρωπον.

24 Εκείθεν δέ αναστάς απήλθεν εις τά όρια Τύρου. καί εισελθών εις οικίαν ουδένα ήθελεν γνώναι, καί ουκ ηδυνήθη λαθείν. 25 αλλ' ευθύς ακούσασα γυνή περί αυτού, ης είχεν τό θυγάτριον αυτής πνεύμα ακάθαρτον, ελθούσα προσέπεσεν πρός τούς πόδας αυτού. 26 η δέ γυνή ήν Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τώ γένει. καί ηρώτα αυτόν ίνα τό δαιμόνιον εκβάλη εκ τής θυγατρός αυτής. 27 καί έλεγεν αυτή, Άφες πρώτον χορτασθήναι τά τέκνα, ου γάρ εστιν καλόν λαβείν τόν άρτον τών τέκνων καί τοίς κυναρίοις βαλείν. 28 η δέ απεκρίθη καί λέγει αυτώ, Κύριε, καί τά κυνάρια υποκάτω τής τραπέζης εσθίουσιν από τών ψιχίων τών παιδίων. 29 καί είπεν αυτή, Διά τούτον τόν λόγον ύπαγε, εξελήλυθεν εκ τής θυγατρός σου τό δαιμόνιον. 30 καί απελθούσα εις τόν οίκον αυτής εύρεν τό παιδίον βεβλημένον επί τήν κλίνην καί τό δαιμόνιον εξεληλυθός.

31 Καί πάλιν εξελθών εκ τών ορίων Τύρου ήλθεν διά Σιδώνος εις τήν θάλασσαν τής Γαλιλαίας ανά μέσον τών ορίων Δεκαπόλεως. 32 καί φέρουσιν αυτώ κωφόν καί μογιλάλον, καί παρακαλούσιν αυτόνίνα επιθή αυτώ τήν χείρα. 33 καί απολαβόμενος αυτόν από τούόχλου κατ' ιδίαν έβαλεν τούς δακτύλους αυτούεις τά ώτα αυτού καί πτύσας ήψατο τής γλώσσης αυτού, 34 καί αναβλέψας εις τόν ουρανόν εστέναξεν, καί λέγει αυτώ, Εφφαθα, ό εστιν, Διανοίχθητι. 35 καί ευθέως ηνοίγησαν αυτού αι ακοαί, καί ελύθη ο δεσμός τής γλώσσης αυτού, καί ελάλει ορθώς. 36 καί διεστείλατο αυτοίς ίνα μηδενί λέγωσιν. όσον δέ αυτοίς διεστέλλετο, αυτοί μάλλον περισσότερον εκήρυσσον. 37 καί υπερπερισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες, Καλώς πάντα πεποίηκεν. καί τούς κωφούς ποιεί ακούειν καί τούς αλάλους λαλείν.

8:1 Εν εκείναις ταίς ημέραις πάλιν πολλού όχλου όντος καί μή εχόντων τί φάγωσιν, προσκαλεσάμενος τούς μαθητάς λέγει αυτοίς, 2 Σπλαγχνίζομαι επί τόν όχλον ότι ήδη ημέραι τρείς προσμένουσίν μοι καί ουκ έχουσιν τί φάγωσιν. 3 καί εάν απολύσω αυτούς νήστεις εις οίκον αυτών, εκλυθήσονται εν τή οδώ. καί τινές αυτών από μακρόθεν ήκασιν. 4 καί απεκρίθησαν αυτώ οι μαθηταί αυτού ότι Πόθεν τούτους δυνήσεταί τις ώδε χορτάσαι άρτων επ' ερημίας; 5 καί ηρώτα αυτούς, Πόσους έχετε άρτους; οι δέ είπαν, Επτά. 6 καί παραγγέλλει τώ όχλω αναπεσείν επί τής γής. καί λαβών τούς επτά άρτους ευχαριστήσας έκλασεν καί εδίδου τοίς μαθηταίς αυτού ίνα παρατιθώσιν καί παρέθηκαν τώ όχλω. 7 καί είχον ιχθύ διά ολίγα. καί ευλογήσας αυτά είπεν καί ταύτα παρατιθέναι. 8 καί έφαγον καί εχορτάσθησαν, καί ήραν περισσεύματα κλασμάτων επτά σπυρίδας. 9 ήσαν δέ ώς τετρακισχίλιοι. καί απέλυσεν αυτούς. 10 Καί ευθύς εμβάς εις τό πλοίον μετά τών μαθητών αυτού ήλθεν εις τά μέρη Δαλμανουθά.

11 Καί εξήλθον οι Φαρισαίοι καί ήρξαντο συζητείν αυτώ, ζητούντες παρ' αυτού σημείον από του ουρανού, πειράζοντες αυτόν. 12 καί αναστενάξας τώ πνεύματι αυτού λέγει, Τί η γενεά αύτη ζητεί σημείον; αμήν λέγω υμίν, εί δοθήσεται τή γενεά ταύτη σημείον. 13 καί αφείς αυτούς πάλιν εμβάς απήλθεν εις τό πέραν.

14 Καί επελάθοντο λαβείν άρτους, καί ει μή ένα άρτον ουκ είχον μεθ' εαυτών εν τώ πλοίω. 15 καί διεστέλλετο αυτοίς λέγων, Οράτε, βλέπετε από τής ζύμης τών Φαρισαίων καί τής ζύμης Ηρώδου. 16 καί διελογίζοντο πρός αλλήλους ότι Άρτους ουκ έχουσιν. 17 καί γνούς λέγει αυτοίς, Τί διαλογίζεσθε ότι άρτους ουκ έχετε; ούπω νοείτε ουδέ συνίετε; πεπωρωμένην έχετε τήν καρδίαν υμών; 18 οφθαλμούς έχοντες ου βλέπετε καί ώτα έχοντες ουκ ακούετε; καί ου μνημονεύετε, 19 ότε τούς πέντε άρτους έκλασα εις τούς πεντακισχιλίους, πόσους κοφίνους κλασμάτων πλήρεις ήρατε; λέγουσιν αυτώ, Δώδεκα. 20 Ότε τούς επτά εις τούς τετρακισχιλίους, πόσων σπυρίδων πληρώματα κλασμάτων ήρατε; καί λέγουσιν αυτώ, Επτά. 21 καί έλεγεν αυτοίς, Ούπω συνίετε;

22 Καί έρχονται εις Βηθσαϊδάν. καί φέρουσιν αυτώ τυφλόν καί παρακαλούσιν αυτόν ίνα αυτού άψηται. 23 καί επιλαβόμενος τής χειρός του τυφλού εξήνεγκεν αυτόν έξω τής κώμης, καί πτύσας εις τά όμματα αυτού, επιθείς τάς χείρας αυτώ, επηρώτα αυτόν, Εί τι βλέπεις; 24 καί αναβλέψας έλεγεν, Βλέπω τούς ανθρώπους, ότι ώς δένδρα ορώ περιπατούντας. 25 είτα πάλιν επέθηκεν τάς χείρας επί τους οφθαλμούς αυτού, καί διέβλεψεν, καί απεκατέστη, καί ενέβλεπεν τηλαυγώς άπαντα. 26 καί απέστειλεν αυτόν εις οίκον αυτού λέγων, Μηδέ εις τήν κώμην εισέλθης.

27 Καί εξήλθεν ο Ιησούς καί οι μαθηταί αυτού εις τάς κώμας Καισαρείας τής Φιλίππου. καί εν τή οδώ επηρώτα τούς μαθητάς αυτού λέγων αυτοίς, Τίνα με λέγουσιν οι άνθρωποι είναι; 28 οι δέ είπαν αυτώ λέγοντες ότι Ιωάννην τόν βαπτιστήν, καί άλλοι, Ηλίαν, άλλοι δέ ότι είς τών προφητών. 29 καί αυτός επηρώτα αυτούς, Υμείς δέ τίνα με λέγετε είναι; αποκριθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ, Σύ εί ο Χριστός. 30 καί επετίμησεν αυτοίς ίνα μηδενί λέγωσιν περί αυτού.

31 Καί ήρξατο διδάσκειν αυτούς ότι δεί τόν υιόν του ανθρώπου πολλά παθείν καί αποδοκιμασθήναι υπό τών πρεσβυτέρων καί τών αρχιερέων καί τών γραμματέων καί αποκτανθήναι καί μετά τρείς ημέρας αναστήναι. 32 καί παρρησίατόν λόγον ελάλει. καί προσλαβόμενος ο Πέτρος αυτόν ήρξατο επιτιμάν αυτώ. 33 ο δέ επιστραφείς καί ιδών τούς μαθητάς αυτού επετίμησεν Πέτρω καί λέγει, Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, ότι ου φρονείς τά του θεού αλλά τά τών ανθρώπων. 34 Καί προσκαλεσάμενος τόν όχλον σύν τοίς μαθηταίς αυτού είπεν αυτοίς, Εί τις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν καί αράτω τόν σταυρόν αυτού καί ακολουθείτω μοι. 35 ός γάρ εάν θέλη τήν ψυχήν αυτού σώσαι απολέσει αυτήν. ός δ' άν απολέσει τήν ψυχήν αυτού ένεκεν εμού καί του ευαγγελίου σώσει αυτήν. 36 τί γάρ ωφελεί άνθρωπον κερδήσαι τόν κόσμον όλον καί ζημιωθήναι τήν ψυχήν αυτού; 37 τί γάρ δοί άνθρωπος αντάλλαγμα τής ψυχής αυτού; 38 ός γάρ εάν επαισχυνθή με καί τούς εμούς λόγους εν τή γενεά ταύτη τή μοιχαλίδι καί αμαρτωλώ, καί ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τή δόξη του πατρός αυτού μετά τών αγγέλων τών αγίων.

9:1 Καί έλεγεν αυτοίς, Αμήν λέγω υμίν ότι εισίν τινες ώδε τών εστηκότων οίτινες ου μή γεύσωνται θανάτου έως άν ίδωσιν τήν βασιλείαν τούθεούεληλυθυίαν εν δυνάμει.

2 Καί μετά ημέρας έξ παραλαμβάνει ο Ιησούς τόν Πέτρον καί τόν Ιάκωβον καί τόν Ιωάννην, καί αναφέρει αυτούς εις όρος υψηλόν κατ' ιδίαν μόνους. καί μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών, 3 καί τά ιμάτια αυτού εγένετο στίλβοντα λευκά λίαν οία γναφεύς επί τής γής ου δύναται ούτως λευκάναι. 4 καί ώφθη αυτοίς Ηλίας σύν Μωϋσεί, καί ήσαν συλλαλούντες τώ Ιησού. 5 καί αποκριθείς ο Πέτρος λέγει τώ Ιησού, Ραββί, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι, καί ποιήσωμεν τρείς σκηνάς, σοί μίαν καί Μωϋσεί μίαν καί Ηλίαμίαν. 6 ου γάρ ήδει τί αποκριθή, έκφοβοι γάρ εγένοντο. 7 καί εγένετο νεφέλη επισκιάζουσα αυτοίς, καί εγένετο φωνή εκ τής νεφέλης, Ούτός εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, ακούετε αυτού. 8 καί εξάπινα περιβλεψάμενοι ουκέτι ουδένα είδον αλλά τόν Ιησούν μόνον μεθ' εαυτών.

9 Καί καταβαινόντων αυτών εκ τού όρους διεστείλατο αυτοίς ίνα μηδενί ά είδον διηγήσωνται, ει μή όταν ο υιός τού ανθρώπου εκ νεκρών αναστή. 10 καί τόν λόγον εκράτησαν πρός εαυτούς συζητούντες τί εστιν τό εκ νεκρών αναστήναι. 11 καί επηρώτων αυτόν λέγοντες, Ότι λέγουσιν οι γραμματείς ότι Ηλίαν δεί ελθείν πρώτον; 12 ο δέ έφη αυτοίς, Ηλίας μέν ελθών πρώτον αποκαθιστάνει πάντα, καί πώς γέγραπται επί τόν υιόν του ανθρώπου ίνα πολλά πάθη καί εξουδενηθή; 13 αλλά λέγω υμίν ότι καί Ηλίας ελήλυθεν, καί εποίησαν αυτώ όσα ήθελον, καθώς γέγραπται επ' αυτόν.

14 Καί ελθόντες πρός τούς μαθητάς είδον όχλον πολύν περί αυτούς καί γραμματείς συζητούντας πρός αυτούς. 15 καί ευθύς πάς ο όχλος ιδόντες αυτόν εξεθαμβήθησαν, καί προστρέχοντες ησπάζοντο αυτόν. 16 καί επηρώτησεν αυτούς, Τί συζητείτε πρός αυτούς; 17 καί απεκρίθη αυτώ είς εκ του όχλου, Διδάσκαλε, ήνεγκα τόν υιόν μου πρός σέ, έχοντα πνεύμα άλαλον. 18 καί όπου εάν αυτόν καταλάβη ρήσσει αυτόν, καί αφρίζει καί τρίζει τους οδόντας καί ξηραίνεται. καί είπα τοίς μαθηταίς σουίνα αυτό εκβάλωσιν, καί ουκ ίσχυσαν. 19 ο δέ αποκριθείς αυτοίς λέγει, Ώγενεά άπιστος, έως πότε πρός υμάς έσομαι; έως πότε ανέξομαι υμών; φέρετε αυτόν πρός με. 20 καί ήνεγκαν αυτόν πρός αυτόν. καί ιδών αυτόν τό πνεύμα ευθύς συνεσπάραξεν αυτόν, καί πεσών επί τής γής εκυλίετο αφρίζων. 21 καί επηρώτησεν τόν πατέρα αυτού, Πόσος χρόνος εστίν ώς τούτο γέγονεν αυτώ; ο δέ είπεν, Εκ παιδιόθεν. 22 καί πολλάκις καί εις πύρ αυτόν έβαλεν καί εις ύδατα ίνα απολέση αυτόν. αλλ' εί τι δύνη, βοήθησον ημίν σπλαγχνισθείς εφ' ημάς. 23 ο δέ Ιησούς είπεν αυτώ, Τό Ει δύνη, πάντα δυνατά τώ πιστεύοντι. 24 ευθύς κράξας ο πατήρ του παιδίου μετά δακρύων έλεγεν, Πιστεύω. βοήθει μου τή απιστία. 25 ιδών δέ ο Ιησούς ότι επισυντρέχει όχλος επετίμησεν τώ πνεύματι τώ ακαθάρτω λέγων αυτώ, Τό άλαλον καί κωφόν πνεύμα, εγώ επιτάσσω σοι, έξελθε εξ αυτού καί μηκέτι εισέλθης εις αυτόν. 26 καί κράξας καί πολλά σπαράξας εξήλθεν. καί εγένετο ώσεί νεκρός, ώστε τούς πολλούς λέγειν ότι απέθανεν. 27 ο δέ Ιησούς κρατήσας τής χειρός αυτού ήγειρεν αυτόν, καί ανέστη. 28 καί εισελθόντος αυτού είς οίκον οι μαθηταί αυτού κατ' ιδίαν επηρώτων αυτόν, Ότι ημείς ουκ ηδυνήθημεν εκβαλείν αυτό; 29 καί είπεν αυτοίς, Τούτο τό γένος εν ουδενί δύναται εξελθείν ει μή εν προσευχή καί νηστεία.

30 Κακείθεν εξελθόντες παρεπορεύοντο διά τής Γαλιλαίας, καί ουκ ήθελεν ίνα τις γνοί. 31 εδίδασκεν γάρ τούς μαθητάς αυτού καί έλεγεν αυτοίς ότι Ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις χείρας ανθρώπων, καί αποκτενούσιν αυτόν, καί αποκτανθείς μετά τρείς ημέρας αναστήσεται. 32 οι δέ ηγνόουν τό ρήμα, καί εφοβούντο αυτόν επερωτήσαι.

33 Καί ήλθον εις Καφαρναούμ. καί εν τή οικίαγενόμενος επηρώτα αυτούς, Τί εν τή οδώ διελογίζεσθε; 34 οι δέ εσιώπων, πρός αλλήλους γάρ διελέχθησαν εν τή οδώ τίς μείζων. 35 καί καθίσας εφώνησεν τούς δώδεκα καί λέγει αυτοίς, Εί τις θέλει πρώτος είναι έσται πάντων έσχατος καί πάντων διάκονος. 36 καί λαβών παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών καί εναγκαλισάμενος αυτό είπεν αυτοίς, 37 Ός άν έν τών τοιούτων παιδίων δέξηται επί τώ ονόματί μου, εμέ δέχεται. καί ός άν εμέ δέχηται, ουκ εμέ δέχεται αλλά τόν αποστείλαντά με.

38 Έφη αυτώ ο Ιωάννης, Διδάσκαλε, είδομέν τινα εν τώ ονόματί σου εκβάλλοντα δαιμόνια, καί εκωλύομεν αυτόν, ότι ουκ ηκολούθει ημίν. 39 ο δέ Ιησούς είπεν, Μή κωλύετε αυτόν, ουδείς γάρ εστιν ός ποιήσει δύναμιν επί τώ ονόματί μου καί δυνήσεται ταχύ κακολογήσαί με. 40 ός γάρ ουκ έστιν καθ' ημών, υπέρ ημών εστιν. 41 Ός γάρ άν ποτίση υμάς ποτήριον ύδατος εν ονόματι ότι Χριστού έστε, αμήν λέγω υμίν ότι ου μή απολέση τόν μισθόν αυτού.

42 Καί ός άν σκανδαλίση ένα τών μικρών τούτων τών πιστευόντων εις εμέ, καλόν εστίν αυτώ μάλλον ει περίκειται μύλος ο νικός περί τόν τράχηλον αυτού καί βέβληται εις τήν θάλασσαν. 43 Καί εάν σκανδαλίζη σε η χείρ σου, απόκοψον αυτήν. καλόν εστίν σε κυλλόν εισελθείν εις τήν ζωήν ή τάς δύο χείρας έχοντα απελθείν εις τήν γέενναν, εις τό πύρ τό άσβεστον. 44 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά καί τό πύρ ου σβέννυται. 45 καί εάν ο πούς σου σκανδαλίζη σε, απόκοψον αυτόν. καλόν εστίν σε εισελθείν εις τήν ζωήν χωλόν ή τούς δύο πόδας έχοντα βληθήναι εις τήν γέενναν, εις τό πύρ τό άσβεστον, 46 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά καί τό πύρ ου σβέννυται. 47 καί εάν οοφθαλμός σου σκανδαλίζη σε, έκβαλε αυτόν. καλόν σέ εστίν μονόφθαλμον εισελθείν εις τήν βασιλείαν του θεού ή δύο οφθαλμούς έχοντα βληθήναι εις τήν γέενναν, 48 όπου ο σκώληξ αυτών ου τελευτά καί τό πύρ ου σβέννυται. 49 πάς γάρ πυρί αλισθήσεται. 50 Καλόν τό άλας. εάν δέ τό άλας άναλον γένηται, εν τίνι αυτό αρτύσετε; έχετε εν εαυτοίς άλα, καί ειρηνεύετε εν αλλήλοις.

10:1 Καί εκείθεν αναστάς έρχεται εις τά όρια τής Ιουδαίας καί πέραν του Ιορδάνου, καί συμπορεύονται πάλιν όχλοι πρός αυτόν, καί ώς ειώθει πάλιν εδίδασκεν αυτούς. 2 καί προσελθόντες Φαρισαίοι επηρώτων αυτόν ει έξεστιν ανδρί γυναίκα απολύσαι, πειράζοντες αυτόν. 3 ο δέ αποκριθείς είπεν αυτοίς, Τί υμίν ενετείλατο Μωϋσής; 4 οι δέ είπαν, Επέτρεψεν Μωϋσής βιβλίον αποστασίου γράψαι καί απολύσαι. 5 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Πρός τήν σκληροκαρδίαν υμών έγραψεν υμίν τήν εντολήν ταύτην. 6 από δέ αρχής κτίσεως άρσεν καί θήλυ εποίησεν αυτούς. 7 ένεκεν τούτου καταλείψει άνθρωπος τόν πατέρα αυτού καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναίκα αυτού, 8 καί έσονται οι δύο εις σάρκα μίαν. ώστε ουκέτι εισίν δύο αλλά μία σάρξ. 9 ό ούν ο θεός συνέζευξεν άνθρωπος μή χωριζέτω. 10 Καί εις τήν οικίαν πάλιν οι μαθηταί περί τούτου επηρώτων αυτόν. 11 καί λέγει αυτοίς, Ός άν απολύση τήν γυναίκα αυτού καί γαμήση άλλην μοιχάται επ' αυτήν, 12 καί εάν αυτή απολύσασα τόν άνδρα αυτής γαμήση άλλον μοιχάται.

13 Καί προσέφερον αυτώ παιδία ίνα αυτών άψηται. οι δέ μαθηταί επετίμησαν αυτοίς. 14 ιδών δέ ο Ιησούς ηγανάκτησεν καί είπεν αυτοίς, Άφετε τά παιδία έρχεσθαι πρός με, μή κωλύετε αυτά, τών γάρ τοιούτων εστίν η βασιλεία του θεού. 15 αμήν λέγω υμίν, ός άν μή δέξηται τήν βασιλείαν του θεού ώς παιδίον, ου μή εισέλθη εις αυτήν. 16 καί εναγκαλισάμενος αυτά κατευλόγει τιθείς τάς χείρας επ' αυτά.

17 Καί εκπορευομένου αυτού εις οδόν προσδραμών είς καί γονυπετήσας αυτόν επηρώτα αυτόν, Διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσωίνα ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; 18 ο δέ Ιησούς είπεν αυτώ, Τί με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μή είς ο θεός. 19 τάς εντολάς οίδας. Μή φονεύσης, Μή μοιχεύσης, Μή κλέψης, Μή ψευδομαρτυρήσης, Μή αποστερήσης, Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα. 20 ο δέ έφη αυτώ, Διδάσκαλε, ταύτα πάντα εφυλαξάμην εκ νεότητός μου. 21 ο δέ Ιησούς εμβλέψας αυτώ ηγάπησεν αυτόν καί είπεν αυτώ, Έν σε υστερεί. ύπαγε όσα έχεις πώλησον καί δός τοίς πτωχοίς, καί έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, καί δεύρο ακολούθει μοι. 22 ο δέ στυγνάσας επί τώ λόγω απήλθεν λυπούμενος, ήν γάρ έχων κτήματα πολλά.

23 Καί περιβλεψάμενος ο Ιησούς λέγει τοίς μαθηταίς αυτού, Πώς δυσκόλως οι τά χρήματα έχοντες εις τήν βασιλείαν του θεού εισελεύσονται. 24 οι δέ μαθηταί εθαμβούντο επί τοίς λόγοις αυτού. ο δέ Ιησούς πάλιν αποκριθείς λέγει αυτοίς, Τέκνα, πώς δύσκολόν εστιν εις τήν βασιλείαν του θεού εισελθείν. 25 ευκοπώτερόν εστιν κάμηλον διά τής τρυμαλιάς τής ραφίδος διελθείν ή πλούσιον εις τήν βασιλείαν του θεού εισελθείν. 26 οι δέ περισσώς εξεπλήσσοντο λέγοντες πρός εαυτούς, Καί τίς δύναται σωθήναι; 27 εμβλέψας αυτοίς ο Ιησούς λέγει, Παρά ανθρώποις αδύνατον αλλ' ου παρά θεώ, πάντα γάρ δυνατά παρά τώ θεώ. 28 Ήρξατο λέγειν ο Πέτρος αυτώ, Ιδού ημείς αφήκαμεν πάντα καί ηκολουθήκαμέν σοι. 29 έφη ο Ιησούς, Αμήν λέγω υμίν, ουδείς εστίν ός αφήκεν οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή μητέρα ή πατέρα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού καί ένεκεν του ευαγγελίου, 30 εάν μή λάβη εκατονταπλασίο να νύν εν τώ καιρώ τούτω οικίας καί αδελφούς καί αδελφάς καί μητέρας καί τέκνα καί αγρούς μετά διωγμών, καί εν τώ αιώνι τώ ερχομένω ζωήν αιώνιον. 31 πολλοί δέ έσονται πρώτοι έσχατοι καί οι έσχατοι πρώτοι.

32 Ήσαν δέ εν τή οδώ αναβαίνοντες εις Ιεροσόλυμα, καί ήν προάγων αυτούς ο Ιησούς, καί εθαμβούντο, οι δέ ακολουθούντες εφοβούντο. καί παραλαβών πάλιν τούς δώδεκα ήρξατο αυτοίς λέγειν τά μέλλοντα αυτώ συμβαίνειν, 33 ότι Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα, καί ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοίς αρχιερεύσιν καί τοίς γραμματεύσιν, καί κατακρινούσιν αυτόν θανάτω καί παραδώσουσιν αυτόν τοίς έθνεσιν 34 καί εμπαίξουσιν αυτώ καί εμπτύσουσιν αυτώ καί μαστιγώσουσιν αυτόν καί αποκτενούσιν, καί μετά τρείς ημέρας αναστήσεται.

35 Καί προσπορεύονται αυτώ Ιάκωβος καί Ιωάννης οι υιοί Ζεβεδαίου λέγοντες αυτώ, Διδάσκαλε, θέλομεν ίνα ό εάν αιτήσωμέν σε ποιήσης ημίν. 36 ο δέ είπεν αυτοίς, Τί θέλετέ με ποιήσω υμίν; 37 οι δέ είπαν αυτώ, Δός ημίνίνα είς σου εκ δεξιών καί είς εξ αριστερών καθίσωμεν εν τή δόξη σου. 38 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Ούκ οίδατε τί αιτείσθε. δύνασθε πιείν τό ποτήριον ό εγώ πίνω, ή τό βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήναι; 39 οι δέ είπαν αυτώ, Δυνάμεθα. ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Τό ποτήριον ό εγώ πίνω πίεσθε καί τό βάπτισμα ό εγώ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε, 40 τό δέ καθίσαι εκ δεξιών μου ή εξ ευωνύμων ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ' οίς ητοίμασται. 41 Καί ακούσαντες οι δέκα ήρξαντο αγανακτείν περί Ιακώβου καί Ιωάννου. 42 καί προσκαλεσάμενος αυτούς ο Ιησούς λέγει αυτοίς, Οίδατε ότι οι δοκούντες άρχειν τών εθνών κατακυριεύουσιν αυτών καί οι μεγάλοι αυτών κατεξουσιάζουσιν αυτών. 43 ουχ ούτως δέ εστίν εν υμίν. αλλ' ός άν θέλη μέγας γενέσθαι εν υμίν, έσται υμών διάκονος, 44 καί ός άν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται πάντων δούλος. 45 καί γάρ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθεν διακονηθήναι αλλά διακονήσαι καί δούναι τήν ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών.

46 Καί έρχονται εις Ιεριχώ. καί εκπορευομένου αυτού από Ιεριχώ καί τών μαθητών αυτού καί όχλου ικανού ο υιός Τιμαίου Βαρτιμαίος τυφλός προσαίτης εκάθητο παρά τήν οδόν. 47 καί ακούσας ότι Ιησούς ο Ναζαρηνός εστίν ήρξατο κράζειν καί λέγειν, Υιέ Δαυίδ Ιησού, ελέησόν με. 48 καί επετίμων αυτώ πολλοί ίνα σιωπήση. ο δέ πολλώ μάλλον έκραζεν, Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με. 49 καί στάς ο Ιησούς είπεν, Φωνήσατε αυτόν. καί φωνούσιν τόν τυφλόν λέγοντες αυτώ, Θάρσει, έγειρε, φωνεί σε. 50 ο δέ αποβαλών τό ιμάτιον αυτού αναπηδήσας ήλθεν πρός τόν Ιησούν. 51 καί αποκριθείς αυτώ ο Ιησούς είπεν, Τί σοι θέλεις ποιήσω; ο δέ τυφλός είπεν αυτώ, Ραββουνι, ίνα αναβλέψω. 52 καί ο Ιησούς είπεν αυτώ, Ύπαγε, η πίστις σου σέσωκέν σε. καί ευθύς ανέβλεψεν, καί ηκολούθει αυτώ εν τή οδώ.

11:1 Καί ότε εγγίζουσιν εις Ιεροσόλυμα εις Βηθφαγή καί Βηθανίαν πρός τό Όρος τών Ελαιών, αποστέλλει δύο τών μαθητών αυτού 2 καί λέγει αυτοίς, Υπάγετε εις τήν κώμην τήν κατέναντι υμών, καί ευθύς εισπορευόμενοι εις αυτήν ευρήσετε πώλον δεδεμένον εφ' όν ουδείς ούπω ανθρώπων εκάθισεν. λύσατε αυτόν καί φέρετε. 3 καί εάν τις υμίν είπη, Τί ποιείτε τούτο; είπατε, Ο κύριος αυτού χρείαν έχει, καί ευθύς αυτόν αποστέλλει πάλιν ώδε. 4 καί απήλθον καί εύρον πώλον δεδεμένον πρός θύραν έξω επί του αμφόδου, καί λύουσιν αυτόν. 5 καί τινές τών εκεί εστηκότων έλεγον αυτοίς, Τί ποιείτε λύοντες τόν πώλον; 6 οι δέ είπαν αυτοίς καθώς είπεν ο Ιησούς. καί αφήκαν αυτούς. 7 καί φέρουσιν τόν πώλον πρός τόν Ιησούν, καί επιβάλλουσιν αυτώ τά ιμάτια αυτών, καί εκάθισεν επ' αυτόν. 8 καί πολλοί τά ιμάτια αυτών έστρωσαν εις τήν οδόν, άλλοι δέ στιβάδας κόψαντες εκ τών αγρών. 9 καί οι προάγοντες καί οι ακολουθούντες έκραζον,

Ωσαννά.

Ευλογημένος ο ερχόμενος ενονόματι κυρίου.

10 Ευλογημένη η ερχομένη βασιλεία

                         του πατρός ημών Δαυίδ.

Ωσαννά εν τοίς υψίστοις.

11 Καί εισήλθεν εις Ιεροσόλυμα εις τό ιερόν. καί περιβλεψάμενος πάντα, οψίας ήδη ούσης τής ώρας, εξήλθεν είς Βηθανίαν μετά τών δώδεκα.

12 Καί τή επαύριον εξελθόντων αυτών από Βηθανίας επείνασεν. 13 καί ιδών συκήν από μακρόθεν έχουσαν φύλλα ήλθεν ει άρα τι ευρήσει εν αυτή, καί ελθών επ' αυτήν ουδέν εύρεν ει μή φύλλα. ο γάρ καιρός ουκ ήν σύκων. 14 καί αποκριθείς είπεν αυτή, Μηκ έτι εις τόν αιώνα εκ σού μηδείς καρπόν φάγοι. καί ήκουον οι μαθηταί αυτού.

15 Καί έρχονται εις Ιεροσόλυμα. καί εισελθών εις τό ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τούς πωλούντας καί τούς αγοράζοντας εν τώ ιερώ, καί τάς τραπέζας τών κολλυβιστών καί τάς καθέδρας τών πωλούντων τάς περιστεράς κατέστρεψεν, 16 καί ουκ ήφιενίνα τις διενέγκη σκεύος διά του ιερού. 17 καί εδίδασκεν καί έλεγεν αυτοίς, Ου γέγραπται ότι

Ο οίκός μου οίκος προσευχής κληθήσεται

                         πάσιν τοίς έθνεσιν;

υμείς δέ πεποιήκατε αυτόν σπήλαιον ληστών.

18 καί ήκουσαν οι αρχιερείς καί οι γραμματείς, καί εζήτουν πώς αυτόν απολέσωσιν. εφοβούντο γάρ αυτόν, πάς γάρ ο όχλος εξεπλήσσετο επί τή διδαχή αυτού. 19 Καί όταν οψέ εγένετο, εξεπορεύοντο έξω τής πόλεως.

20 Καί παραπορευόμενοι πρωΓϊ είδον τήν συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. 21 καί αναμνησθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ, Ραββί, ίδε η συκή ήν κατηράσω εξήρανται. 22 καί αποκριθείς ο Ιησούς λέγει αυτοίς, Έχετε πίστιν θεού, 23 αμήν λέγω υμίν ότι ός άν είπη τώ όρει τούτω, Άρθητι καί βλήθητι εις τήν θάλασσαν, καί μή διακριθή εν τή καρδία αυτού αλλά πιστεύη ότι ό λαλεί γίνεται, έσται αυτώ. 24 διά τούτο λέγω υμίν, πάντα όσα προσεύχεσθε καί αιτείσθε, πιστεύετε ότι ελάβετε, καί έσται υμίν. 25 καί όταν στήκετε προσευχόμενοι, αφίετε εί τι έχετε κατά τινός, ίνα καί ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς αφή υμίν τά παραπτώματα υμών. 26 ει δέ υμείς ούκ αφίετε, ουδέ ο πατήρ υμών ο εν ουρανοίς αφήσει τά παραπτώματα υμών.

27 Καί έρχονται πάλιν εις Ιεροσόλυμα. καί εν τώ ιερώ περιπατούντος αυτού έρχονται πρός αυτόν οι αρχιερείς καί οι γραμματείς καί οι πρεσβύτεροι 28 καί έλεγον αυτώ, Εν ποία εξουσία ταύτα ποιείς; ή τίς σοι έδωκεν τήν εξουσίαν ταύτην ίνα ταύτα ποιής; 29 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Επερωτήσω υμάς ένα λόγον, καί αποκρίθητέ μοι, καί ερώ υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ. 30 τό βάπτισμα τό Ιωάννου εξ ουρανού ήν ή εξ ανθρώπων; αποκρίθητε μοι. 31 καί διελογίζοντο πρός εαυτούς λέγοντες, Εάν είπωμεν, Εξ ουρανού, ερεί, Διά τι ούν ουκ επιστεύσατε αυτώ; 32 αλλά είπωμεν, Εξ ανθρώπων; , εφοβούντο τόν όχλον, άπαντες γάρ είχον τόν Ιωάννην όντως ότι προφήτης ήν. 33 καί αποκριθέντες τώ Ιησού λέγουσιν, Ουκ οίδαμεν. καί ο Ιησούς λέγει αυτοίς, Ουδέ εγώ λέγω υμίν εν ποία εξουσία ταύτα ποιώ.

12:1 Καί ήρξατο αυτοίς εν παραβολαίς λαλείν, Αμπελώνα άνθρωπος εφύτευσεν, καί περιέθηκεν φραγμόν καί ώρυξεν υπολήνιον καί ωκοδόμησεν πύργον, καί εξέδετο αυτόν γεωργοίς, καί απεδήμησεν. 2 καί απέστειλεν πρός τούς γεωργούς τώ καιρώ δούλον, ίνα παρά τών γεωργών λάβη από τών καρπών τού αμπελώνος. 3 καί λαβόντες αυτόν έδειραν καί απέστειλαν κενόν. 4 καί πάλιν απέστειλεν πρός αυτούς άλλον δούλον. κακείνον εκεφαλίωσαν καί ητίμασαν. 5 καί άλλον απέστειλεν, κακείνον απέκτειναν, καί πολλούς άλλους, ούς μέν δέροντες ούς δέ αποκτέννοντες. 6 έτι ένα είχεν, υιόν αγαπητόν. απέστειλεν αυτόν έσχατον πρός αυτούς λέγων ότι Εντραπήσονται τόν υιόν μου. 7 εκείνοι δέ οι γεωργοί πρός εαυτούς είπαν ότι Ούτός εστίν ο κληρονόμος. δεύτε αποκτείνωμεν αυτόν, καί ημών έσται η κληρονομία. 8 καί λαβόντες απέκτειναν αυτόν, καί εξέβαλον αυτόν έξω του αμπελώνος. 9 τι ούν ποιήσει ο κύριος τού αμπελώνος; ελεύσεται καί απολέσει τούς γεωργούς, καί δώσει τόν αμπελώνα άλλοις. 10 ουδέ τήν γραφήν ταύτην ανέγνωτε,

                Λίθον όν απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες,

                         ούτος εγενήθη εις κεφαλήν γωνίας.

11 παρά κυρίου εγένετο αύτη,

                                   καί έστιν θαυμαστή ενοφθαλμοίς ημών;

12 Καί εζήτουν αυτόν κρατήσαι, καί εφοβήθησαν τόν όχλον, έγνωσαν γάρ ότι πρός αυτούς τήν παραβολήν είπεν. καί αφέντες αυτόν απήλθον.

13 Καί αποστέλλουσιν πρός αυτόν τινάς τών Φαρισαίων καί τών Ηρωδιανών ίνα αυτόν αγρεύσωσιν λόγω. 14 καί ελθόντες λέγουσιν αυτώ, Διδάσκαλε, οίδαμεν ότι αληθής εί καί ου μέλει σοι περί ουδενός, ου γάρ βλέπεις εις πρόσωπον ανθρώπων, αλλ' επ' αληθείας τήν οδόν του θεού διδάσκεις. έξεστιν δούναι κήνσον Καίσαρι ή ού; δώμεν ή μή δώμεν; 15 ο δέ ειδώς αυτών τήν υπόκρισιν είπεν αυτοίς, Τί με πειράζετε; φέρετέ μοι δηνάριον ίνα ίδω. 16 οι δέ ήνεγκαν. καί λέγει αυτοίς, Τίνος η εικών αύτη καί η επιγραφή; οι δέ είπαν αυτώ, Καίσαρος. 17 ο δέ Ιησούς είπεν αυτοίς, Τά Καίσαρος απόδοτε Καίσαρι καί τά του θεού τώ θεώ. καί εξεθαύμαζον επ' αυτώ.

18 Καί έρχονται Σαδδουκαίοι πρός αυτόν, οίτινες λέγουσιν ανάστασιν μή είναι, καί επηρώτων αυτόν λέγοντες, 19 Διδάσκαλε, Μωϋσής έγραψεν ημίν ότι εάν τινός αδελφός αποθάνη καί καταλίπη γυναίκα καί μή αφή τέκνον,ίνα λάβη ο αδελφός αυτού τήν γυναίκα καί εξαναστήση σπέρμα τώ αδελφώ αυτού. 20 επτά αδελφοί ήσαν. καί ο πρώτος έλαβεν γυναίκα, καί αποθνήσκων ούκ αφήκεν σπέρμα. 21 καί ο δεύτερος έλαβεν αυτήν, καί απέθανεν μή καταλιπών σπέρμα. καί ο τρίτος ωσαύτως. 22 καί οι επτά ούκ αφήκαν σπέρμα. έσχατον πάντων καί η γυνή απέθανεν. 23 εν τή αναστάσει, όταν αναστώσιν, τίνος αυτών έσται γυνή; οι γάρ επτά έσχον αυτήν γυναίκα. 24 έφη αυτοίς ο Ιησούς, Ου διά τούτο πλανάσθε μή ειδότες τάς γραφάς μηδέ τήν δύναμιν του θεού; 25 όταν γάρ εκ νεκρών αναστώσιν, ούτε γαμούσιν ούτε γαμίζονται, αλλ' εισίν ώς άγγελοι εν τοίς ουρανοίς. 26 περί δέ τών νεκρών ότι εγείρονται ουκ ανέγνωτε εν τή βίβλω Μωϋσέως επί του βάτου πώς είπεν αυτώ ο θεός λέγων, Εγώ ο θεός Αβραάμ καί ο θεός Ισαάκ καί ο θεός Ιακώβ; 27 ούκ έστιν θεός νεκρών αλλά ζώντων. πολύ πλανάσθε.

28 Καί προσελθών είς τών γραμματέων ακούσας αυτών συζητούντων, ιδών ότι καλώς απεκρίθη αυτοίς, επηρώτησεν αυτόν, Ποία εστίν εντολή πρώτη πάντων; 29 απεκρίθη ο Ιησούς ότι Πρώτη εστίν, Άκουε, Ισραήλ, κύριος ο θεός ημών κύριος είς εστιν, 30 καί αγαπήσεις κύριον τόν θεόν σου εξ όλης τής καρδίας σου καί εξ όλης τής ψυχής σου καί εξ όλης τής διανοίας σου καί εξ όλης τής ισχύος σου. 31 δευτέρα αύτη, Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σε αυτόν. μείζων τούτων άλλη εντολή ούκ έστιν. 32 καί είπεν αυτώ ο γραμματεύς, Καλώς, διδάσκαλε, επ' αληθείας είπες ότι είς έστιν καί ουκ έστιν άλλος πλήν αυτού. 33 καί τό αγαπάν αυτόν εξ όλης τής καρδίας καί εξ όλης τής συνέσεως καί εξ όλης τής ισχύος καί τό αγαπάν τόν πλησίον ώς εαυτόν περισσότερόν έστιν πάντων τών ολοκαυτωμάτων καί θυσιών. 34 καί ο Ιησούς ιδών αυτόν ότι νουνεχώς απεκρίθη είπεν αυτώ, Ου μακράν εί από τής βασιλείας του θεού. καί ουδείς ουκέτι ετόλμα αυτόν επερωτήσαι.

35 Καί αποκριθείς ο Ιησούς έλεγεν διδάσκων εν τώ ιερώ, Πώς λέγουσιν οι γραμματείς ότι ο Χριστός υιός Δαυίδ εστιν; 36 αυτός Δαυίδ είπεν εν τώ πνεύματι τώ αγίω,

                Είπεν κύριος τώ κυρίω μου,

                Κάθου εκ δεξιών μου

                         έως άν θώ τούς εχθρούς σου

                                   υποκάτω τών ποδών σου.

37 αυτός Δαυίδ λέγει αυτόν κύριον, καί πόθεν αυτού έστιν υιός; καί ο πολύς όχλος ήκουεν αυτού ηδέως.

38 Καί εν τή διδαχή αυτού έλεγεν, Βλέπετε από τών γραμματέων τών θελόντων εν στολαίς περιπατείν καί ασπασμούς εν ταίς αγοραίς 39 καί πρωτοκαθεδρίας εν ταίς συναγωγαίς καί πρωτοκλισίας εν τοίς δείπνοις. 40 οι κατεσθίοντες τάς οικίας τών χηρών καί προφάσει μακρά προσευχόμενοι, ούτοι λήμψονται περισσότερον κρίμα.

41 Καί καθίσας κατέναντι τού γαζοφυλακίου εθεώρει πώς ο όχλος βάλλει χαλκόν εις τό γαζοφυλάκιον. καί πολλοί πλούσιοι έβαλλον πολλά. 42 καί ελθούσα μία χήρα πτωχή έβαλεν λεπτά δύο, ό έστιν κοδράντης. 43 καί προσκαλεσάμενος τούς μαθητάς αυτού είπεν αυτοίς, Αμήν λέγω υμίν ότι η χήρα αύτη η πτωχή πλείον πάντων έβαλεν τών βαλλόντων εις τό γαζοφυλάκιον. 44 πάντες γάρ εκ τού περισσεύοντος αυτοίς έβαλον, αύτη δέ εκ τής υστερήσεως αυτής πάντα όσα είχεν έβαλεν, όλον τόν βίον αυτής.

13:1 Καί εκπορευομένου αυτού εκ του ιερού λέγει αυτώ είς τών μαθητών αυτού, Διδάσκαλε, ίδε ποταποί λίθοι καί ποταπαί οικοδομαί. 2 καί ο Ιησούς είπεν αυτώ, Βλέπεις ταύτας τάς μεγάλας οικοδομάς; ου μή αφεθή ώδε λίθος επί λίθον ός ου μή καταλυθή.

3 Καί καθημένου αυτού εις τό Όρος τών Ελαιών κατέναντι του ιερού επηρώτα αυτόν κατ' ιδίαν Πέτρος καί Ιάκωβος καί Ιωάννης καί Ανδρέας, 4 Ειπόν ημίν πότε ταύτα έσται, καί τί τό σημείον όταν μέλλη ταύτα συντελείσθαι πάντα. 5 ο δέ Ιησούς ήρξατο λέγειν αυτοίς, Βλέπετε μή τις υμάς πλανήση. 6 πολλοί ελεύσονται επί τώ ονόματί μου λέγοντες ότι Εγώ ειμί, καί πολλούς πλανήσουσιν. 7 όταν δέ ακούσητε πολέμους καί ακοάς πολέμων, μή θροείσθε. δεί γενέσθαι, αλλ' ούπω τό τέλος. 8 εγερθήσεται γάρ έθνος επ' έθνος καί βασιλεία επί βασιλείαν, έσονται σεισμοί κατά τόπους, έσονται λιμοί. αρχή ωδίνων ταύτα. 9 βλέπετε δέ υμείς εαυτούς. παραδώσουσιν υμάς είς συνέδρια καί εις συναγωγάς δαρήσεσθε καί επί ηγεμόνων καί βασιλέων σταθήσεσθε ένεκεν εμού είς μαρτύριον αυτοίς. 10 καί εις πάντα τά έθνη πρώτον δεί κηρυχθήναι τό ευαγγέλιον. 11 καί όταν άγωσιν υμάς παραδιδόντες, μή προμεριμνάτε τί λαλήσητε, αλλ' ό εάν δοθή υμίν εν εκείνη τή ώρα τούτο λαλείτε, ου γάρ εστε υμείς οι λαλούντες αλλά τό πνεύμα τό άγιον. 12 καί παραδώσει αδελφός αδελφόν εις θάνατον καί πατήρ τέκνον, καί επαναστήσονται τέκνα επί γονείς καί θανατώσουσιν αυτούς. 13 καί έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων διά τό όνομά μου. ο δέ υπομείνας είς τέλος ούτος σωθήσεται.

14 Όταν δέ ίδητε τό βδέλυγμα τής ερημώσεως εστηκότα όπου ου δεί, ο αναγινώσκων νοείτω, τότε οι εν τή Ιουδαία φευγέτωσαν εις τά όρη, 15 ο δέ επί του δώματος μή καταβάτω μηδέ εισελθάτω αραί τι εκ τής οικίας αυτού, 16 καί ο εις τόν αγρόν μή επιστρεψάτω εις τά οπίσω άραι τό ιμάτιον αυτού. 17 ουαί δέ ταίς εν γαστρί εχούσαις καί ταίς θηλαζούσαις εν εκείναις ταίς ημέραις. 18 προσεύχεσθε δέίνα μή γένηται χειμώνος. 19 έσονται γάρ αι ημέραι εκείναι θλίψις οία ου γέγονεν τοιαύτη απ' αρχής κτίσεως ήν έκτισεν ο θεός έως του νύν καί ου μή γένηται. 20 καί ει μή εκολόβωσεν κύριος τάς ημέρας, ουκ άν εσώθη πάσα σάρξ. αλλά διά τούς εκλεκτούς ούς εξελέξατο εκολόβωσεν τάς ημέρας. 21 καί τότε εάν τις υμίν είπη, Ίδε ώδε ο Χριστός, Ίδε εκεί, μή πιστεύετε. 22 εγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφήται καί δώσουσιν σημεία καί τέρατα πρός τό αποπλανάν, ει δυνατόν, τούς εκλεκτούς. 23 υμείς δέ βλέπετε. προείρηκα υμίν πάντα.

24 Αλλά εν εκείναις ταίς ημέραις μετά τήν θλίψιν εκείνην

                         ο ήλιος σκοτισθήσεται,

                                   καί η σελήνη ου δώσει τό φέγγος αυτής,

25 καί οι αστέρες έσονται εκ του ουρανού πίπτοντες,

                         καί αι δυνάμεις αι εν τοίς ουρανοίς σαλευθήσονται.

26 καί τότε όψονται τόν υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής καί δόξης. 27 καί τότε αποστελεί τούς αγγέλους καί επισυνάξει τούς εκλεκτούς αυτού εκ τών τεσσάρων ανέμων απ' άκρου γής έως άκρου ουρανού.

28 Από δέ τής συκής μάθετε τήν παραβολήν. όταν ήδη ο κλάδος αυτής απαλός γένηται καί εκφύη τά φύλλα, γινώσκετε ότι εγγύς τό θέρος εστίν. 29 ούτως καί υμείς, όταν ίδητε ταύτα γινόμενα, γινώσκετε ότι εγγύς έστιν επί θύραις. 30 αμήν λέγω υμίν ότι ου μή παρέλθη η γενεά αύτη μέχρις ού ταύτα πάντα γένηται. 31 ο ουρανός καί η γή παρελεύσονται, οι δέ λόγοι μου ου μή παρελεύσονται.

32 Περί δέ τής ημέρας εκείνης ή τής ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι εν ουρανώ ουδέ ο υιός, ει μή ο πατήρ. 33 βλέπετε αγρυπνείτε. ουκ οίδατε γάρ πότε ο καιρός έστιν. 34 ώς άνθρωπος απόδημος αφείς τήν οικίαν αυτού καί δούς τοίς δούλοις αυτού τήν εξουσίαν, εκάστω τό έργον αυτού, καί τώ θυρωρώ ενετείλατο ίνα γρηγορή. 35 γρηγορείτε ούν, ουκ οίδατε γάρ πότε ο κύριος τής οικίας έρχεται, ή οψέ ή μεσονύκτιον ή αλεκτοροφωνίας ή πρωί, 36 μή ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καθεύδοντας. 37 ό δέ υμίν λέγω, πάσιν λέγω, γρηγορείτε.

14:1 Ήν δέ τό πάσχα καί τά άζυμα μετά δύο ημέρας. καί εζήτουν οι αρχιερείς καί οι γραμματείς πώς αυτόν εν δόλω κρατήσαντες αποκτείνωσιν. 2 έλεγον γάρ, Μή εν τή εορτή, μήποτε έσται θόρυβος του λαού.

3 Καί όντος αυτού εν Βηθανίαεν τή οικία Σίμωνος του λεπρού κατά κειμένου αυτού ήλθεν γυνή έχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικής πολυτελούς. συντρίψασα τήν αλάβαστρον κατέχε εν αυτού τής κεφαλής. 4 ήσαν δέ τινες αγανακτούντες πρός εαυτούς, Εις τί η απώλεια αύτη του μύρου γέγονεν; 5 ηδύνατο γάρ τούτο τό μύρον πραθήναι επάνω δηναρίων τριακοσίων καί δοθήναι τοίς πτωχοίς. καί ενεβριμώντο αυτή. 6 ο δέ Ιησούς είπεν, Άφετε αυτήν. τί αυτή κόπους παρέχετε; καλόν έργον ηργάσατο εν εμοί. 7 πάντοτε γάρ τούς πτωχούς έχετε μεθ' εαυτών, καί όταν θέλητε δύνασθε αυτοίς εύ ποιήσαι, εμέ δέ ου πάντοτε έχετε. 8 ό έσχεν εποίησεν. προέλαβεν μυρίσαι τό σώμά μου εις τόν ενταφιασμόν. 9 αμήν δέ λέγω υμίν, όπου εάν κηρυχθή τό ευαγγέλιον εις όλον τόν κόσμον, καί ό εποίησεν αύτη λαληθήσεται εις μνημόσυνον αυτής.

10 Καί Ιούδας Ισκαριώθ ο είς τών δώδεκα απήλθεν πρός τούς αρχιερείς ίνα αυτόν παραδοί αυτοίς. 11 οι δέ ακούσαντες εχάρησαν καί επηγγείλαντο αυτώ αργύριον δούναι. καί εζήτει πώς αυτόν ευκαίρως παραδοί.

12 Καί τή πρώτη ημέρα τών αζύμων, ότε τό πάσχα έθυον, λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί αυτού, Πού θέλεις απελθόντες ετοιμάσωμεν ίνα φάγης τό πάσχα; 13 καί αποστέλλει δύο τών μαθητών αυτού καί λέγει αυτοίς, Υπάγετε εις τήν πόλιν, καί απαντήσει υμίν άνθρωπος κεράμιον ύδατος βαστάζων. ακολουθήσατε αυτώ, 14 καί όπου εάν εισέλθη είπατε τώ οικοδεσπότη ότι Ο διδάσκαλος λέγει, Πού έστιν τό κατάλυμά μου όπου τό πάσχα μετά τών μαθητών μου φάγω; 15 καί αυτός υμίν δείξει ανάγαιον μέγα εστρωμένον έτοιμον. καί εκεί ετοιμάσατε ημίν. 16 καί εξήλθον οι μαθηταί καί ήλθον εις τήν πόλιν καί εύρον καθώς είπεν αυτοίς, καί ητοίμασαν τό πάσχα. 17 Καίοψίας γενομένης έρχεται μετά τών δώδεκα. 18 καί ανακειμένων αυτών καί εσθιόντων ο Ιησούς είπεν, Αμήν λέγω υμίν ότι είς εξ υμών παραδώσει με, ο εσθίων μετ' εμού. 19 ήρξαντο λυπείσθαι καί λέγειν αυτώ είς κατά είς, Μήτι εγώ; 20 ο δέ είπεν αυτοίς, Είς τών δώδεκα, ο εμβαπτόμενος μετ' εμού εις τό τρύβλιον. 21 ότι ο μέν υιός του ανθρώπου υπάγει καθώς γέγραπται περί αυτού, ουαί δέ τώ ανθρώπω εκείνω δι' ού ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται. καλόν αυτώ ει ουκ εγεννήθη ο άνθρωπος εκείνος.

22 Καί εσθιόντων αυτών λαβών άρτον ευλογήσας έκλασεν καί έδωκεν αυτοίς καί είπεν, Λάβετε, τούτό εστιν τό σώμά μου. 23 καί λαβών ποτήριον ευχαριστήσας έδωκεν αυτοίς, καί έπιον εξ αυτού πάντες. 24 καί είπεν αυτοίς, Τούτό έστιν τό αίμά μου τής διαθήκης τό εκχυννόμενον υπέρ πολλών. 25 αμήν λέγω υμίν ότι ουκ έτι ου μή πίω εκ του γενήματος τής αμπέλου έως τής ημέρας εκείνης όταν αυτό πίνω καινόν εν τή βασιλεία του θεού. 26 Καί υμνήσαντες εξήλθον εις τό Όρος τών Ελαιών.

27 Καί λέγει αυτοίς ο Ιησούς ότι Πάντες σκανδαλισθήσεσθε, ότι γέγραπται,

      Πατάξω τόν ποιμένα,

                         καί τά πρόβατα διασκορπισθήσονται.

28 αλλά μετά τό εγερθήναί με προάξω υμάς εις τήν Γαλιλαίαν. 29 ο δέ Πέτρος έφη αυτώ, Ει καί πάντες σκανδαλισθήσονται, αλλ' ουκ εγώ. 30 καί λέγει αυτώ ο Ιησούς, Αμήν λέγω σοι ότι σύ σήμερον ταύτη τή νυκτί πρίν ή δίς αλέκτορα φωνήσαι τρίς με απαρνήση. 31 ο δέ εκπερισσώς ελάλει, Εάν δέη με συναποθανείν σοι, ου μή σε απαρνήσομαι. ωσαύτως δέ καί πάντες έλεγον.

32 Καί έρχονται εις χωρίον ού τό όνομα Γεθσημανί, καί λέγει τοίς μαθηταίς αυτού, Καθίσατε ώδε έως προσεύξωμαι. 33 καί παραλαμβάνει τόν Πέτρον καί τόν Ιάκωβον καί τόν Ιωάννην μετ' αυτού, καί ήρξατο εκθαμβείσθαι καί αδημονείν, 34 καί λέγει αυτοίς, Περίλυπός έστιν η ψυχή μου έως θανάτου. μείνατε ώδε καί γρηγορείτε. 35 καί προελθών μικρόν έπιπτεν επί τής γής, καί προσηύχετο ίνα ει δυνατόν έστιν παρέλθη απ' αυτού η ώρα, 36 καί έλεγεν, Αββά ο πατήρ, πάντα δυνατά σοι. παρένεγκε τό ποτήριον τούτο απ' εμού. αλλ' ου τί εγώ θέλω αλλά τί σύ. 37 καί έρχεται καί ευρίσκει αυτούς καθεύδοντας, καί λέγει τώ Πέτρω, Σίμων, καθεύδεις; ουκ ίσχυσας μίαν ώραν γρηγορήσαι; 38 γρηγορείτε καί προσεύχεσθε, ίνα μή έλθητε εις πειρασμόν. τό μέν πνεύμα πρόθυμον η δέ σάρξ ασθενής. 39 καί πάλιν απελθών προσηύξατο τόν αυτόν λόγον ειπών. 40 καί πάλιν ελθών εύρεν αυτούς καθεύδοντας, ήσαν γάρ αυτών οιοφθαλμοί καταβαρυνόμενοι, καί ουκ ήδεισαν τί αποκριθώσιν αυτώ. 41 καί έρχεται τό τρίτον καί λέγει αυτοίς, Καθεύδετε τό λοιπόν καί αναπαύεσθε; απέχει. ήλθεν η ώρα, ιδού παραδίδοται ο υιός τού ανθρώπου εις τάς χείρας τών αμαρτωλών. 42 εγείρεσθε άγωμεν. ιδού ο παραδιδούς με ήγγικεν.

43 Καί ευθύς έτι αυτού λαλούντος παραγίνεται Ιούδας είς τών δώδεκα καί μετ' αυτού όχλος μετά μαχαιρών καί ξύλων παρά τών αρχιερέων καί τών γραμματέων καί τών πρεσβυτέρων. 44 δεδώκει δέ ο παραδιδούς αυτόν σύσσημον αυτοίς λέγων, Όν άν φιλήσω αυτός έστιν. κρατήσατε αυτόν καί απάγετε ασφαλώς. 45 καί ελθών ευθύς προσελθών αυτώ λέγει, Ραββί, καί κατεφίλησεν αυτόν. 46 οι δέ επέβαλον τάς χείρας αυτώ καί εκράτησαν αυτόν. 47 είς δέ τις τών παρεστηκότων σπασάμενος τήν μάχαιραν έπαισεν τόν δούλον του αρχιερέως καί αφείλεν αυτού τό ωτάριον. 48 καί αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς, Ως επί ληστήν εξήλθατε μετά μαχαιρών καί ξύλων συλλαβείν με; 49 καθ' ημέραν ήμην πρός υμάς εν τώ ιερώ διδάσκων καί ουκ εκρατήσατέ με. αλλ' ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί. 50 καί αφέντες αυτόν έφυγον πάντες.

51 Καί νεανίσκος τις συνηκολούθει αυτώ περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού, καί κρατούσιν αυτόν. 52 ο δέ καταλιπών τήν σινδόνα γυμνός έφυγεν.

53 Καί απήγαγον τόν Ιησούν πρός τόν αρχιερέα, καί συνέρχονται πάντες οι αρχιερείς καί οι πρεσβύτεροι καί οι γραμματείς. 54 καί ο Πέτρος από μακρόθεν ηκολούθησεν αυτώ έως έσω εις τήν αυλήν τού αρχιερέως, καί ήν συγκαθήμενος μετά τών υπηρετών καί θερμαινόμενος πρός τό φώς. 55 οι δέ αρχιερείς καί όλον τό συνέδριον εζήτουν κατά τού Ιησού μαρτυρίαν εις τό θανατώσαι αυτόν, καί ουχ ηύρισκον. 56 πολλοί γάρ εψευδομαρτύρουν κατ' αυτού, καί ίσαι αι μαρτυρίαι ουκ ήσαν. 57 καί τινές αναστάντες εψευδομαρτύρουν κατ' αυτού λέγοντες 58 ότι Ημείς ηκούσαμεν αυτού λέγοντος ότι Εγώ καταλύσω τόν ναόν τούτον τόν χειροποίητον καί διά τριών ημερών άλλον αχειροποίητον οικοδομήσω. 59 καί ουδέ ούτως ίση ήν η μαρτυρία αυτών. 60 καί αναστάς ο αρχιερεύς εις μέσον επηρώτησεν τόν Ιησούν λέγων, Ουκ αποκρίνη ουδέν; τί ούτοί σου καταμαρτυρούσιν; 61 ο δέ εσιώπα καί ουκ απεκρίνατο ουδέν. πάλιν ο αρχιερεύς επηρώτα αυτόν καί λέγει αυτώ, Σύ εί ο Χριστός ο υιός τού ευλογητού;

62 ο δέ Ιησούς είπεν, Εγώ ειμί,

      καί όψεσθε τόν υιόν του ανθρώπου

                         εκ δεξιών καθήμενον τής δυνάμεως

                                   καί ερχόμενον μετά τών νεφελών του ουρανού.

63 ο δέ αρχιερεύς διαρρήξας τούς χιτώνας αυτού λέγει, Τί έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων; 64 ηκούσατε τής βλασφημίας. τί υμίν φαίνεται; οι δέ πάντες κατέκριναν αυτόν ένοχον είναι θανάτου. 65 Καί ήρξαντό τινές εμπτύειν αυτώ καί περικαλύπτειν αυτού τό πρόσωπον καί κολαφίζειν αυτόν καί λέγειν αυτώ, Προφήτευσον, καί οι υπηρέται ραπίσμασιν αυτόν έλαβον.

66 Καί όντος τού Πέτρου κάτω εν τή αυλή έρχεται μία τών παιδισκών τού αρχιερέως, 67 καί ιδούσα τόν Πέτρον θερμαινόμενον εμβλέψασα αυτώ λέγει, Καί σύ μετά τού Ναζαρηνού ήσθα τού Ιησού. 68 ο δέ ηρνήσατο λέγων, Ούτε οίδα ούτε επίσταμαι σύ τί λέγεις. καί εξήλθεν έξω εις τό προαύλιον. καί αλέκτωρ εφώνησεν. 69 καί η παιδίσκη ιδούσα αυτόν ήρξατο πάλιν λέγειν τοίς παρεστώσιν ότι Ούτος εξ αυτών έστιν. 70 ο δέ πάλιν ηρνείτο. καί μετά μικρόν πάλιν οι παρεστώτες έλεγον τώ Πέτρω, Αληθώς εξ αυτών εί, καί γάρ Γαλιλαίος εί. 71 ο δέ ήρξατο αναθεματίζειν καίομνύναι ότι Ουκ οίδα τόν άνθρωπον τούτον όν λέγετε. 72 καί ευθύς εκ δευτέρου αλέκτωρ εφώνησεν. καί ανεμνήσθη ο Πέτρος τό ρήμα ώς είπεν αυτώ ο Ιησούς ότι Πρίν αλέκτορα φωνήσαι δίς τρίς με απαρνήση. καί επιβαλών έκλαιεν.

15:1 Καί ευθύς πρωΓϊ συμβούλιον ποιήσαντες οι αρχιερείς μετά τών πρεσβυτέρων καί γραμματέων καί όλον τό συνέδριον δήσαντες τόν Ιησούν απήνεγκαν καί παρέδωκαν Πιλάτω. 2 καί επηρώτησεν αυτόν ο Πιλάτος, Σύ εί ο βασιλεύς τών Ιουδαίων; ο δέ αποκριθείς αυτώ λέγει, Σύ λέγεις. 3 καί κατηγόρουν αυτού οι αρχιερείς πολλά. 4 ο δέ Πιλάτος πάλιν επηρώτα αυτόν λέγων, Ουκ αποκρίνη ουδέν; ίδε πόσα σου κατηγορούσιν. 5 ο δέ Ιησούς ουκ έτι ουδέν απεκρίθη, ώστε θαυμάζειν τόν Πιλάτον.

6 Κατά δέ εορτήν απέλυεν αυτοίς ένα δέσμιον όν παρητούντο. 7 ήν δέ ο λεγόμενος Βαραββάς μετά τών στασιαστών δεδεμένος οίτινες εν τή στάσει φόνον πεποιήκεισαν. 8 καί αναβάς ο όχλος ήρξατο αιτείσθαι καθώς εποίει αυτοίς. 9 ο δέ Πιλάτος απεκρίθη αυτοίς λέγων, Θέλετε απολύσω υμίν τόν βασιλέα τών Ιουδαίων; 10 εγίνωσκεν γάρ ότι διά φθόνον παραδεδώκεισαν αυτόν οι αρχιερείς. 11 οι δέ αρχιερείς ανέσεισαν τόν όχλον ίνα μάλλον τόν Βαραββάν απολύση αυτοίς. 12 ο δέ Πιλάτος πάλιν αποκριθείς έλεγεν αυτοίς, Τί ούν θέλετε ποιήσω όν λέγετε τόν βασιλέα τών Ιουδαίων; 13 οι δέ πάλιν έκραξαν, Σταύρωσον αυτόν. 14 ο δέ Πιλάτος έλεγεν αυτοίς, Τί γάρ εποίησεν κακόν; οι δέ περισσώς έκραξαν, Σταύρωσον αυτόν. 15 ο δέ Πιλάτος βουλόμενος τώ όχλω τό ικανόν ποιήσαι απέλυσεν αυτοίς τόν Βαραββάν, καί παρέδωκεν τόν Ιησούν φραγελλώσας ίνα σταυρωθή.

16 Οι δέ στρατιώται απήγαγον αυτόν έσω τής αυλής, ό έστιν πραιτώριον, καί συγκαλούσιν όλην τήν σπείραν. 17 καί ενδιδύσκουσιν αυτόν πορφύραν καί περι τι θέασιν αυτώ πλέξαντες ακάνθινον στέφανον. 18 καί ήρξαντο ασπάζεσθαι αυτόν, Χαίρε, βασιλεύτών Ιουδαίων. 19 καί έτυπτον αυτού τήν κεφαλήν καλάμω καί ενέπτυον αυτώ, καί τιθέντες τά γόνατα προσεκύνουν αυτώ. 20 καί ότε ενέπαιξαν αυτώ, εξέδυσαν αυτόν τήν πορφύραν καί ενέδυσαν αυτόν τά ιμάτια αυτού. καί εξάγουσιν αυτόν ίνα σταυρώσωσιν αυτόν.

21 Καί αγγαρεύουσιν παράγοντά τινά Σίμωνα Κυρηναίον ερχόμενον απ' αγρού, τόν πατέρα Αλεξάνδρου καί Ρούφου, ίνα άρη τόν σταυρόν αυτού. 22 καί φέρουσιν αυτόν επί τόν Γολγοθάν τόπον, ό έστιν μεθερμηνευόμενον Κρανίου Τόπος. 23 καί εδίδουν αυτώ εσμυρνισμένον οίνον, ός δέ ουκ έλαβεν. 24 καί σταυρούσιν αυτόν

                καί διαμερίζονται τά ιμάτια αυτού,

           βάλλοντες κλήρον επ' αυτά τίς τί άρη.

25 ήν δέ ώρα τρίτη καί εσταύρωσαν αυτόν. 26 καί ήν η επιγραφή τής αιτίας αυτού επιγεγραμμένη, Ο βασιλεύς τών Ιουδαίων. 27 Καί σύν αυτώ σταυρούσιν δύο ληστάς, ένα εκ δεξιών καί ένα εξ ευωνύμων αυτού. 28 Καί επληρώθη η γραφή η λέγουσα, Καί μετά ανόμων ελογίσθη. 29 Καί οι παραπορευόμενοι εβλασφήμουν αυτόν κινούντες τάς κεφαλάς αυτών καί λέγοντες, Ουά ο καταλύων τόν ναόν καί οικοδομών εν τρισίν ημέραις, 30 σώσον σε αυτόν καταβάς από τού σταυρού. 31 ομοίως καί οι αρχιερείς εμπαίζοντες πρός αλλήλους μετά τών γραμματέων έλεγον, Άλλους έσωσεν, εαυτόν ου δύναται σώσαι. 32 ο Χριστός ο βασιλεύς Ισραήλ καταβάτω νύν από τού σταυρού, ίνα ίδωμεν καί πιστεύσωμεν. καί οι συνεσταυρωμένοι σύν αυτώ ωνείδιζον αυτόν.

33 Καί γενομένης ώρας έκτης σκότος εγένετο εφ' όλην τήν γήν έως ώρας ενάτης. 34 καί τή ενάτη ώρα εβόησεν ο Ιησούς φωνή μεγάλη, Ελωί ελωί λεμά σαβαχθανί; ό έστιν μεθερμηνευόμενον Ο θεός μου ο θεός μου, εις τί εγκατέλιπές με; 35 καί τινές τών παρεστηκότων ακούσαντες έλεγον, Ίδε Ηλίαν φωνεί. 36 δραμών δέ τις καί γεμίσας σπόγγον όξους περιθείς καλάμω επότιζεν αυτόν, λέγων, Άφετε ίδωμεν ει έρχεται Ηλίας καθελείν αυτόν. 37 ο δέ Ιησούς αφείς φωνήν μεγάλην εξέπνευσεν. 38 Καί τό καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο απ' άνωθεν έως κάτω. 39 Ιδών δέ ο κεντυρίων ο παρεστηκώς εξ εναντίας αυτού ότι ούτως εξέπνευσεν είπεν, Αληθώς ούτος ο άνθρωπος υιός θεού ήν. 40 Ήσαν δέ καί γυναίκες από μακρόθεν θεωρούσαι, εν αίς καί Μαρία η Μαγδαληνή καί Μαρία η Ιακώβου του μικρού καί Ιωσήτος μήτηρ καί Σαλώμη, 41 αί ότε ήν εν τή Γαλιλαία ηκολούθουν αυτώ καί διηκόνουν αυτώ, καί άλλαι πολλαί αι συναναβάσαι αυτώ εις Ιεροσόλυμα.

42 Καί ήδηοψίας γενομένης, επεί ήν παρασκευή, ό έστιν προσάββατον, 43 ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας ευσχήμων βουλευτής, ός καί αυτός ήν προσδεχόμενος τήν βασιλείαν του θεού, τολμήσας εισήλθεν πρός τόν Πιλάτον καί ητήσατο τό σώμα τού Ιησού. 44 ο δέ Πιλάτος εθαύμασεν ει ήδη τέθνηκεν, καί προσκαλεσάμενος τόν κεντυρίωνα επηρώτησεν αυτόν ει πάλαι απέθανεν. 45 καί γνούς από του κεντυρίωνος εδωρήσατο τό πτώμα τώ Ιωσήφ. 46 καί αγοράσας σινδόνα καθελών αυτόν ενείλησεν τή σινδόνι καί έθηκεν αυτόν εν μνημείω ό ήν λελατομημένον εκ πέτρας, καί προσεκύλισεν λίθον επί τήν θύραν του μνημείου. 47 η δέ Μαρία η Μαγδαληνή καί Μαρία η Ιωσήτος εθεώρουν πού τέθειται.

   16:1 Καί διαγενομένου του σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή καί Μαρία η τού Ιακώβου καί Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν. 2 καί λίαν πρωΓϊ τή μιά τών σαββάτων έρχονται επί τό μνημείον ανατείλαντος τού ηλίου. 3 καί έλεγον πρός εαυτάς, Τίς αποκυλίσει ημίν τόν λίθον εκ τής θύρας τού μνημείου; 4 καί αναβλέψασαι θεωρούσιν ότι αποκεκύλισται ο λίθος, ήν γάρ μέγας σφόδρα. 5 καί εισελθούσαι εις τό μνημείον είδον νεανίσκον καθήμενον εν τοίς δεξιοίς περιβεβλημένον στολήν λευκήν, καί εξεθαμβήθησαν. 6 ο δέ λέγει αυταίς, Μή εκθαμβείσθε. Ιησούν ζητείτε τόν Ναζαρηνόν τόν εσταυρωμένον. ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε. ίδε ο τόπος όπου έθηκαν αυτόν. 7 αλλά υπάγετε είπατε τοίς μαθηταίς αυτού καί τώ Πέτρω ότι Προάγει υμάς εις τήν Γαλιλαίαν. εκεί αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν. 8 καί εξελθούσαι έφυγον από τού μνημείου, είχεν γάρ αυτάς τρόμος καί έκστασις. καί ουδενί ουδέν είπαν, εφοβούντο γάρ.

Βραχύτερο τέλος του Μάρκου

Πάντα δέ τά παρηγγελμένα τοίς περί τόν Πέτρον συντόμως εξήγγειλαν. Μετά δέ ταύτα καί αυτός ο Ιησούς από ανατολής καί άχρι δύσεως εξαπέστειλεν δι' αυτών τό ιερόν καί άφθαρτον κήρυγμα τής αιωνίου σωτηρίας. αμήν.

Μακρύτερο τέλος του Μάρκου

9 Αναστάς δέ πρωΓϊ πρώτη σαββάτου εφάνη πρώτον Μαρία τή Μαγδαληνή, παρ' ης εκβεβλήκει επτά δαιμόνια. 10 εκείνη πορευθείσα απήγγειλεν τοίς μετ' αυτού γενομένοις πενθούσι καί κλαίουσιν. 11 κακείνοι ακούσαντες ότι ζή καί εθεάθη υπ' αυτής ηπίστησαν.

12 Μετά δέ ταύτα δυσίν εξ αυτών περιπατούσιν εφανερώθη εν ετέραμορφή πορευομένοις εις αγρόν. 13 κακείνοι απελθόντες απήγγειλαν τοίς λοιποίς. ουδέ εκείνοις επίστευσαν.

14 Ύστερον δέ ανακειμένοις αυτοίς τοίς ένδεκα εφανερώθη, καί ωνείδισεν τήν απιστίαν αυτών καί σκληροκαρδίαν ότι τοίς θεασαμένοις αυτόν εγηγερμένον ουκ επίστευσαν. 15 καί είπεν αυτοίς, Πορευθέντες εις τόν κόσμον άπαντα κηρύξατε τό ευαγγέλιον πάση τή κτίσει. 16 ο πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ο δέ απιστήσας κατακριθήσεται. 17 σημεία δέ τοίς πιστεύσασιν ταύτα παρακολουθήσει. εν τώ ονόματί μου δαιμόνια εκβαλούσιν, γλώσσαις λαλήσουσιν καιναίς, 18 καί εν ταίς χερσίν όφεις αρούσιν, κάν θανάσιμόν τι πίωσιν ου μή αυτούς βλάψη, επί αρρώστους χείρας επιθήσουσιν καί καλώς έξουσιν.

19 Ο μέν ούν κύριος Ιησούς μετά τό λαλήσαι αυτοίς ανελήμφθη εις τόν ουρανόν καί εκάθισεν εκ δεξιών του θεού. 20 εκείνοι δέ εξελθόντες εκήρυξαν πανταχού, του κυρίου συνεργούντος καί τόν λόγον βεβαιούντος διά τών επακολουθούντων σημείων.