ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ

   1:1 Παύλος απόστολος, ουκ απ' ανθρώπων ουδέ δι' ανθρώπου αλλά διά ΙησούΧριστούκαί θεούπατρός τούεγείραντος αυτόν εκ νεκρών, 2 καί οι σύν εμοί πάντες αδελφοί, ταίς εκκλησίαις τής Γαλατίας. 3 χάρις υμίν καί ειρήνη από θεούπατρός ημών καί κυρίου ΙησούΧριστού, 4 τούδόντος εαυτόν υπέρ τών αμαρτιών ημών όπως εξέληται ημάς εκ τούαιώνος τούενεστώτος πονηρούκατά τό θέλημα τούθεούκαί πατρός ημών, 5 ώ η δόξα εις τούς αιώνας τών αιώνων. αμήν.

6 Θαυμάζω ότι ούτως ταχέως μετατίθεσθε από τούκαλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστούεις έτερον ευαγγέλιον, 7 ό ουκ έστιν άλλο. ει μή τινές εισιν οι ταράσσοντες υμάς καί θέλοντες μεταστρέψαι τό ευαγγέλιον τούΧριστού. 8 αλλά καί εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανούευαγγελίζηται υμίν παρ' ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω. 9 ώς προειρήκαμεν, καί άρτι πάλιν λέγω, εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω.

10 Άρτι γάρ ανθρώπους πείθω ή τόν θεόν; ή ζητώ ανθρώποις αρέσκειν; ει έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστούδούλος ουκ άν ήμην.

11 Γνωρίζω γάρ υμίν, αδελφοί, τό ευαγγέλιον τό ευαγγελισθέν υπ' εμούότι ουκ έστιν κατά άνθρωπον. 12 ουδέ γάρ εγώ παρά ανθρώπου παρέλαβον αυτό, ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως ΙησούΧριστού.

13 Ηκούσατε γάρ τήν εμήν αναστροφήν ποτε εν τώ Ιουδαϊσμώ, ότι καθ' υπερβολήν εδίωκον τήν εκκλησίαν τούθεούκαί επόρθουν αυτήν, 14 καί προέκοπτον εν τώ Ιουδαϊσμώ υπέρ πολλούς συνηλικιώτας εν τώ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτής υπάρχων τών πατρικών μου παραδόσεων. 15 ότε δέ ευδόκησεν ο θεός ο αφορίσας με εκ κοιλίας μητρός μου καί καλέσας διά τής χάριτος αυτού16 αποκαλύψαι τόν υιόν αυτούεν εμοίίνα ευαγγελίζωμαι αυτόν εν τοίς έθνεσιν, ευθέως ου προσανεθέμην σαρκί καί αίματι, 17 ουδέ ανήλθον εις Ιεροσόλυμα πρός τούς πρό εμούαποστόλους, αλλά απήλθον εις Αραβίαν, καί πάλιν υπέστρεψα εις Δαμασκόν.

18 Έπειτα μετά έτη τρία ανήλθον εις Ιεροσόλυμα ιστορήσαι Κηφάν, καί επέμεινα πρός αυτόν ημέρας δεκαπέντε. 19 έτερον δέ τών αποστόλων ουκ είδον, ει μή Ιάκωβον τόν αδελφόν τούκυρίου. 20 ά δέ γράφω υμίν, ιδού ενώπιον τούθεούότι ου ψεύδομαι. 21 έπειτα ήλθον εις τά κλίματα τής Συρίας καί τής Κιλικίας. 22 ήμην δέ αγνοούμενος τώ προσώπω ταίς εκκλησίαις τής Ιουδαίας ταίς εν Χριστώ, 23 μόνον δέ ακούοντες ήσαν ότιΟδιώκων ημάς ποτε νύν ευαγγελίζεται τήν πίστιν ήν ποτε επόρθει, 24 καί εδόξαζον εν εμοί τόν θεόν.

2:1 Έπειτα διά δεκατεσσάρων ετών πάλιν ανέβην εις Ιεροσόλυμα μετά Βαρναβά, συμπαραλαβών καί Τίτον. 2 ανέβην δέ κατά αποκάλυψιν. καί ανεθέμην αυτοίς τό ευαγγέλιον ό κηρύσσω εν τοίς έθνεσιν, κατ' ιδίαν δέ τοίς δοκούσιν, μή πως εις κενόν τρέχω ή έδραμον. 3 αλλ' ουδέ Τίτος ο σύν εμοί, Έλλην ών, ηναγκάσθη περιτμηθήναι. 4 διά δέ τούς παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον κατασκοπήσαι τήν ελευθερίαν ημών ήν έχομεν εν Χριστώ Ιησού,ίνα ημάς καταδουλώσουσιν. 5 οίς ουδέ πρός ώραν είξαμεν τή υποταγή,ίνα η αλήθεια τούευαγγελίου διαμείνη πρός υμάς. 6 από δέ τών δοκούντων είναί τι, οποίοί ποτε ήσαν ουδέν μοι διαφέρει. πρόσωπον ο θεός ανθρώπου ου λαμβάνει, εμοί γάρ οι δοκούντες ουδέν προσανέθεντο, 7 αλλά τουναντίον ιδόντες ότι πεπίστευμαι τό ευαγγέλιον τής ακροβυστίας καθώς Πέτρος τής περιτομής, 8 ο γάρ ενεργήσας Πέτρω εις αποστολήν τής περιτομής ενήργησεν καί εμοί εις τά έθνη, 9 καί γνόντες τήν χάριν τήν δοθείσάν μοι, Ιάκωβος καί Κηφάς καί Ιωάννης, οι δοκούντες στύλοι είναι, δεξιάς έδωκαν εμοί καί Βαρναβάκοινωνίας,ίνα ημείς εις τά έθνη, αυτοί δέ εις τήν περιτομήν. 10 μόνον τών πτωχώνίνα μνημονεύωμεν, ό καί εσπούδασα αυτό τούτο ποιήσαι.

11 Ότε δέ ήλθεν Κηφάς εις Αντιόχειαν, κατά πρόσωπον αυτώ αντέστην, ότι κατεγνωσμένος ήν. 12 πρό τούγάρ ελθείν τινας από Ιακώβου μετά τών εθνών συνήσθιεν. ότε δέ ήλθον, υπέστελλεν καί αφώριζεν εαυτόν, φοβούμενος τούς εκ περιτομής. 13 καί συνυπεκρίθησαν αυτώ καίοι λοιποί Ιουδαίοι, ώστε καί Βαρναβάς συναπήχθη αυτών τή υποκρίσει. 14 αλλ' ότε είδον ότι ουκορθοποδούσιν πρός τήν αλήθειαν τούευαγγελίου, είπον τώ Κηφάέμπροσθεν πάντων, Ει σύ Ιουδαίος υπάρχων εθνικώς καί ουχί Ιουδαϊκώς ζής, πώς τά έθνη αναγκάζεις Ιουδαίζειν;

15 Ημείς φύσει Ιουδαίοι καί ουκ εξ εθνών αμαρτωλοί, 16 ειδότες δέ ότι ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μή διά πίστεως ΙησούΧριστού, καί ημείς εις Χριστόν Ιησούν επιστεύσαμεν,ίνα δικαιωθώμεν εκ πίστεως Χριστούκαί ουκ εξ έργων νόμου, ότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σάρξ. 17 ει δέ ζητούντες δικαιωθήναι εν Χριστώ ευρέθημεν καί αυτοί αμαρτωλοί, αρα Χριστός αμαρτίας διάκονος; μή γένοιτο. 18 ει γάρ ά κατέλυσα ταύτα πάλιν οικοδομώ, παραβάτην εμαυτόν συνιστάνω. 19 εγώ γάρ διά νόμου νόμω απέθανονίνα θεώ ζήσω. Χριστώ συνεσταύρωμαι. 20 ζώ δέ ουκέτι εγώ, ζή δέ εν εμοί Χριστός. ό δέ νύν ζώ εν σαρκί, εν πίστει ζώ τή τούυιούτούθεούτούαγαπήσαντός με καί παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού. 21 ουκ αθετώ τήν χάριν τούθεού. ει γάρ διά νόμου δικαιοσύνη, άρα Χριστός δωρεάν απέθανεν.

3:1 Ώανόητοι Γαλάται, τίς υμάς εβάσκανεν, οίς κατ'οφθαλμούς Ιησούς Χριστός προεγράφη εσταυρωμένος; 2 τούτο μόνον θέλω μαθείν αφ' υμών, εξ έργων νόμου τό πνεύμα ελάβετε ή εξ ακοής πίστεως; 3 ούτως ανόητοί εστε; εναρξάμενοι πνεύματι νύν σαρκί επιτελείσθε; 4 τοσαύτα επάθετε εική; εί γε καί εική. 5 ο ούν επιχορηγών υμίν τό πνεύμα καί ενεργών δυνάμεις εν υμίν εξ έργων νόμου ή εξ ακοής πίστεως; 6 καθώς Αβραάμ επίστευσεν τώ θεώ, καί ελογίσθη αυτώ εις δικαιοσύνην.

7 Γινώσκετε άρα ότι οι εκ πίστεως, ούτοι υιοί εισιν Αβραάμ. 8 προϊδούσα δέ η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιοί τά έθνη ο θεός προευηγγελίσατο τώ Αβραάμ ότι Ενευλογηθήσονται εν σοί πάντα τά έθνη. 9 ώστε οι εκ πίστεως ευλογούνται σύν τώ πιστώ Αβραάμ. 10 όσοι γάρ εξ έργων νόμου εισίν υπό κατάραν εισίν. γέγραπται γάρ ότι Επικατάρατος πάς ός ουκ εμμένει πάσιν τοίς γεγραμμένοις εν τώ βιβλίω τούνόμου τούποιήσαι αυτά. 11 ότι δέ εν νόμω ουδείς δικαιούται παρά τώ θεώ δήλον, ότιΟδίκαιος εκ πίστεως ζήσεται. 12 ο δέ νόμος ουκ έστιν εκ πίστεως, αλλ'Οποιήσας αυτά ζήσεται εν αυτοίς. 13 Χριστός ημάς εξηγόρασεν εκ τής κατάρας τούνόμου γενόμενος υπέρ ημών κατάρα, ότι γέγραπται, Επικατάρατος πάς ο κρεμάμενος επί ξύλου, 14ίνα εις τά έθνη η ευλογία τούΑβραάμ γένηται εν Χριστώ Ιησού,ίνα τήν επαγγελίαν τούπνεύματος λάβωμεν διά τής πίστεως.

15 Αδελφοί, κατά άνθρωπον λέγω. όμως ανθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην ουδείς αθετεί ή επιδιατάσσεται. 16 τώ δέ Αβραάμ ερρέθησαν αι επαγγελίαι καί τώ σπέρματι αυτού. ου λέγει, Καί τοίς σπέρμασιν, ώς επί πολλών, αλλ' ώς εφ' ενός, Καί τώ σπέρματί σου, ός εστιν Χριστός. 17 τούτο δέ λέγω. διαθήκην προκεκυρωμένην υπό τούθεούο μετά τετρακόσια καί τριάκοντα έτη γεγονώς νόμος ουκ ακυροί, εις τό καταργήσαι τήν επαγγελίαν. 18 ει γάρ εκ νόμου η κληρονομία, ουκέτι εξ επαγγελίας. τώ δέ Αβραάμ δι' επαγγελίας κεχάρισται ο θεός. 19 Τί ούν ο νόμος; τών παραβάσεων χάριν προσετέθη, άχρις ού έλθη τό σπέρμα ώ επήγγελται, διαταγείς δι' αγγέλων εν χειρί μεσίτου. 20 ο δέ μεσίτης ενός ουκ έστιν, ο δέ θεός είς εστιν.

21Οούν νόμος κατά τών επαγγελιών τούθεού; μή γένοιτο. ει γάρ εδόθη νόμος ο δυνάμενος ζωοποιήσαι, όντως εκ νόμου άν ήν η δικαιοσύνη. 22 αλλά συνέκλεισεν η γραφή τά πάντα υπό αμαρτίανίνα η επαγγελία εκ πίστεως ΙησούΧριστούδοθή τοίς πιστεύουσιν.

23 Πρό τούδέ ελθείν τήν πίστιν υπό νόμον εφρουρούμεθα συγκλειόμενοι εις τήν μέλλουσαν πίστιν αποκαλυφθήναι. 24 ώστε ο νόμος παιδαγωγός ημών γέγονεν εις Χριστόν,ίνα εκ πίστεως δικαιωθώμεν. 25 ελθούσης δέ τής πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν.

26 Πάντες γάρ υιοί θεούεστε διά τής πίστεως εν Χριστώ Ιησού. 27 όσοι γάρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε. 28 ουκ ένι Ιουδαίος ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν καί θήλυ. πάντες γάρ υμείς είς εστε εν Χριστώ Ιησού. 29 ει δέ υμείς Χριστού, άρα τούΑβραάμ σπέρμα εστέ, κατ' επαγγελίαν κληρονόμοι.

   4:1 Λέγω δέ, εφ' όσον χρόνον ο κληρονόμος νήπιός εστιν, ουδέν διαφέρει δούλου κύριος πάντων ών, 2 αλλά υπό επιτρόπους εστίν καί οικονόμους άχρι τής προθεσμίας τούπατρός. 3 ούτως καί ημείς, ότε ήμεν νήπιοι, υπό τά στοιχεία τούκόσμου ήμεθα δεδουλωμένοι. 4 ότε δέ ήλθεν τό πλήρωμα τούχρόνου, εξαπέστειλεν ο θεός τόν υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, 5ίνα τούς υπό νόμον εξαγοράση,ίνα τήν υιοθεσίαν απολάβωμεν. 6 Ότι δέ εστε υιοί, εξαπέστειλεν ο θεός τό πνεύμα τούυιούαυτούεις τάς καρδίας ημών, κράζον, Αββα ο πατήρ. 7 ώστε ουκέτι εί δούλος αλλά υιός. ει δέ υιός, καί κληρονόμος διά θεού.

8 Αλλά τότε μέν ουκ ειδότες θεόν εδουλεύσατε τοίς φύσει μή ούσιν θεοίς. 9 νύν δέ γνόντες θεόν, μάλλον δέ γνωσθέντες υπό θεού, πώς επιστρέφετε πάλιν επί τά ασθενή καί πτωχά στοιχεία, οίς πάλιν άνωθεν δουλεύειν θέλετε; 10 ημέρας παρατηρείσθε καί μήνας καί καιρούς καί ενιαυτούς. 11 φοβούμαι υμάς μή πως εική κεκοπίακα εις υμάς.

12 Γίνεσθε ώς εγώ, ότι καγώ ώς υμείς, αδελφοί, δέομαι υμών. ουδέν με ηδικήσατε. 13 οίδατε δέ ότι δι' ασθένειαν τής σαρκός ευηγγελισάμην υμίν τό πρότερον, 14 καί τόν πειρασμόν υμών εν τή σαρκί μου ουκ εξουθενήσατε ουδέ εξεπτύσατε, αλλά ώς άγγελον θεούεδέξασθέ με, ώς Χριστόν Ιησούν. 15 πούούν ο μακαρισμός υμών; μαρτυρώ γάρ υμίν ότι ει δυνατόν τούςοφθαλμούς υμών εξορύξαντες εδώκατέ μοι. 16 ώστε εχθρός υμών γέγονα αληθεύων υμίν; 17 ζηλούσιν υμάς ου καλώς, αλλά εκκλείσαι υμάς θέλουσιν,ίνα αυτούς ζηλούτε. 18 καλόν δέ ζηλούσθαι εν καλώ πάντοτε, καί μή μόνον εν τώ παρείναί με πρός υμάς, 19 τέκνα μου, ούς πάλιν ωδίνω μέχρις ού μορφωθή Χριστός εν υμίν. 20 ήθελον δέ παρείναι πρός υμάς άρτι, καί αλλάξαι τήν φωνήν μου, ότι απορούμαι εν υμίν.

21 Λέγετέ μοι, οι υπό νόμον θέλοντες είναι, τόν νόμον ουκ ακούετε; 22 γέγραπται γάρ ότι Αβραάμ δύο υιούς έσχεν, ένα εκ τής παιδίσκης καί ένα εκ τής ελευθέρας. 23 αλλ' ο μέν εκ τής παιδίσκης κατά σάρκα γεγέννηται, ο δέ εκ τής ελευθέρας δι' επαγγελίας. 24 άτινά εστιν αλληγορούμενα. αύται γάρ εισιν δύο διαθήκαι, μία μέν από όρους Σινά, εις δουλείαν γεννώσα, ήτις εστίν Αγάρ. 25 τό δέ Αγάρ Σινά όρος εστίν εν τή Αραβία, συστοιχεί δέ τή νύν Ιερουσαλήμ, δουλεύει γάρ μετά τών τέκνων αυτής. 26 η δέ άνω Ιερουσαλήμ ελευθέρα εστίν, ήτις εστίν μήτηρ ημών. 27 γέγραπται γάρ,

   Ευφράνθητι, στείρα η ου τίκτουσα.

           ρήξον καί βόησον,

           η ουκ ωδίνουσα.

   ότι πολλά τά τέκνα τής ερήμου

           μάλλον ή τής εχούσης τόν άνδρα.

28 υμείς δέ, αδελφοί, κατά Ισαάκ επαγγελίας τέκνα εστέ. 29 αλλ' ώσπερ τότε ο κατά σάρκα γεννηθείς εδίωκεν τόν κατά πνεύμα, ούτως καί νύν. 30 αλλά τί λέγει η γραφή; Έκβαλε τήν παιδίσκην καί τόν υιόν αυτής, ου γάρ μή κληρονομήσει ο υιός τής παιδίσκης μετά τούυιούτής ελευθέρας. 31 διό, αδελφοί, ουκ εσμέν παιδίσκης τέκνα αλλά τής ελευθέρας.

   5:1 τή ελευθερίαημάς Χριστός ηλευθέρωσεν. στήκετε ούν καί μή πάλιν ζυγώ δουλείας ενέχεσθε.

2 Ίδε εγώ Παύλος λέγω υμίν ότι εάν περιτέμνησθε Χριστός υμάς ουδέν ωφελήσει. 3 μαρτύρομαι δέ πάλιν παντί ανθρώπω περιτεμνομένω ότιοφειλέτης εστίν όλον τόν νόμον ποιήσαι. 4 κατηργήθητε από Χριστούοίτινες εν νόμω δικαιούσθε, τής χάριτος εξεπέσατε. 5 ημείς γάρ πνεύματι εκ πίστεως ελπίδα δικαιοσύνης απεκδεχόμεθα. 6 εν γάρ Χριστώ Ιησούούτε περιτομή τι ισχύει ούτε ακροβυστία, αλλά πίστις δι' αγάπης ενεργουμένη.

7 Ετρέχετε καλώς. τίς υμάς ενέκοψεν τή αληθείαμή πείθεσθαι; 8 η πεισμονή ουκ εκ τούκαλούντος υμάς. 9 μικρά ζύμη όλον τό φύραμα ζυμοί. 10 εγώ πέποιθα εις υμάς εν κυρίω ότι ουδέν άλλο φρονήσετε. ο δέ ταράσσων υμάς βαστάσει τό κρίμα, όστις εάν ή. 11 εγώ δέ, αδελφοί, ει περιτομήν έτι κηρύσσω, τί έτι διώκομαι; άρα κατήργηται τό σκάνδαλον τούσταυρού. 12 όφελον καί αποκόψονται οι αναστατούντες υμάς.

13 Υμείς γάρ επ' ελευθερίαεκλήθητε, αδελφοί. μόνον μή τήν ελευθερίαν εις αφορμήν τή σαρκί, αλλά διά τής αγάπης δουλεύετε αλλήλοις. 14 ο γάρ πάς νόμος εν ενί λόγω πεπλήρωται, εν τώ Αγαπήσεις τόν πλησίον σου ώς σεαυτόν. 15 ει δέ αλλήλους δάκνετε καί κατεσθίετε, βλέπετε μή υπ' αλλήλων αναλωθήτε.

16 Λέγω δέ, πνεύματι περιπατείτε καί επιθυμίαν σαρκός ου μή τελέσητε. 17 η γάρ σάρξ επιθυμεί κατά τούπνεύματος, τό δέ πνεύμα κατά τής σαρκός. ταύτα γάρ αλλήλοις αντίκειται,ίνα μή ά εάν θέλητε ταύτα ποιήτε. 18 ει δέ πνεύματι άγεσθε, ουκ εστέ υπό νόμον. 19 φανερά δέ εστιν τά έργα τής σαρκός, άτινά εστιν πορνεία, ακαθαρσία, ασέλγεια, 20 ειδωλολατρία, φαρμακεία, έχθραι, έρις, ζήλος, θυμοί, εριθείαι, διχοστασίαι, αιρέσεις, 21 φθόνοι, μέθαι, κώμοι, καί τά όμοια τούτοις, ά προλέγω υμίν καθώς προείπον ότι οι τά τοιαύτα πράσσοντες βασιλείαν θεούου κληρονομήσουσιν.

22Οδέ καρπός τούπνεύματός εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, 23 πραύτης, εγκράτεια. κατά τών τοιούτων ουκ έστιν νόμος. 24 οι δέ τούΧριστούΙησούτήν σάρκα εσταύρωσαν σύν τοίς παθήμασιν καί ταίς επιθυμίαις. 25 ει ζώμεν πνεύματι, πνεύματι καί στοιχώμεν. 26 μή γινώμεθα κενόδοξοι, αλλήλους προκαλούμενοι, αλλήλοις φθονούντες.

6:1 Αδελφοί, εάν καί προλημφθή άνθρωπος έν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τόν τοιούτον εν πνεύματι πραύτητος, σκοπών σεαυτόν, μή καί σύ πειρασθής. 2 Αλλήλων τά βάρη βαστάζετε, καί ούτως αναπληρώσετε τόν νόμον τούΧριστού. 3 ει γάρ δοκεί τις είναί τι μηδέν ών, φρεναπατάεαυτόν. 4 τό δέ έργον εαυτούδοκιμαζέτω έκαστος, καί τότε εις εαυτόν μόνον τό καύχημα έξει καί ουκ εις τόν έτερον. 5 έκαστος γάρ τό ίδιον φορτίον βαστάσει. 6 Κοινωνείτω δέ ο κατηχούμενος τόν λόγον τώ κατηχούντι εν πάσιν αγαθοίς. 7 Μή πλανάσθε, θεός ου μυκτηρίζεται. ό γάρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο καί θερίσει. 8 ότι ο σπείρων εις τήν σάρκα εαυτούεκ τής σαρκός θερίσει φθοράν, ο δέ σπείρων εις τό πνεύμα εκ τούπνεύματος θερίσει ζωήν αιώνιον. 9 τό δέ καλόν ποιούντες μή εγκακώμεν, καιρώ γάρ ιδίω θερίσομεν μή εκλυόμενοι. 10 άρα ούν ώς καιρόν έχομεν, εργαζώμεθα τό αγαθόν πρός πάντας, μάλιστα δέ πρός τούς οικείους τής πίστεως.

11 Ίδετε πηλίκοις υμίν γράμμασιν έγραψα τή εμή χειρί. 12 όσοι θέλουσιν ευπροσωπήσαι εν σαρκί, ούτοι αναγκάζουσιν υμάς περιτέμνεσθαι, μόνονίνα τώ σταυρώ τούΧριστούμή διώκωνται. 13 ουδέ γάρ οι περιτεμνόμενοι αυτοί νόμον φυλάσσουσιν, αλλά θέλουσιν υμάς περιτέμνεσθαιίνα εν τή υμετέρασαρκί καυχήσωνται. 14 εμοί δέ μή γένοιτο καυχάσθαι ει μή εν τώ σταυρώ τούκυρίου ημών ΙησούΧριστού, δι' ού εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ κόσμω. 15 ούτε γάρ περιτομή τί εστιν ούτε ακροβυστία, αλλά καινή κτίσις. 16 καί όσοι τώ κανόνι τούτω στοιχήσουσιν, ειρήνη επ' αυτούς καί έλεος, καί επί τόν Ισραήλ τούθεού.

17 Τούλοιπούκόπους μοι μηδείς παρεχέτω, εγώ γάρ τά στίγματα τούΙησούεν τώ σώματί μου βαστάζω.

18 Η χάρις τούκυρίου ημών ΙησούΧριστούμετά τούπνεύματος υμών, αδελφοί. αμήν.