ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ  

   1:1 Πολυμερώς καί πολυτρόπως πάλαι ο θεός λαλήσας τοίς πατράσιν εν τοίς προφήταις 2 επ' εσχάτου τών ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν υιώ, όν έθηκεν κληρονόμον πάντων, δι' ού καί εποίησεν τούς αιώνας. 3 ός ών απαύγασμα τής δόξης καί χαρακτήρ τής υποστάσεως αυτού, φέρων τε τά πάντα τώ ρήματι τής δυνάμεως αυτού, καθαρισμόν τών αμαρτιών ποιησάμενος εκάθισεν εν δεξιάτής μεγαλωσύνης εν υψηλοίς, 4 τοσούτω κρείττων γενόμενος τών αγγέλων όσω διαφορώτερον παρ' αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα.

5 Τίνι γάρ είπέν ποτε τών αγγέλων,

   Υιός μου εί σύ,

           εγώ σήμερον γεγέννηκά σε;

καί πάλιν,

   Εγώ έσομαι αυτώ εις πατέρα,

           καί αυτός έσται μοι εις υιόν;

6 όταν δέ πάλιν εισαγάγη τόν πρωτότοκον εις τήν οικουμένην, λέγει,

   Καί προσκυνησάτωσαν αυτώ πάντες άγγελοι θεού.

7 καί πρός μέν τούς αγγέλους λέγει,

   Ο ποιών τούς αγγέλους αυτούπνεύματα,

           καί τούς λειτουργούς αυτούπυρός φλόγα.

8 πρός δέ τόν υιόν,

       Ο θρόνος σου, ο θεός,

           εις τόν αιώνα τούαιώνος,

       καί η ράβδος τής ευθύτητος

           ράβδος τής βασιλείας σου.

9     ηγάπησας δικαιοσύνην καί εμίσησας ανομίαν.

           διά τούτο έχρισέν σε ο θεός, ο θεός σου,

   έλαιον αγαλλιάσεως

           παρά τούς μετόχους σου.

10 καί,

   Σύ κατ' αρχάς, κύριε, τήν γήν εθεμελίωσας,

           καί έργα τών χειρών σού εισιν οι ουρανοί.

11     αυτοί απολούνται, σύ δέ διαμένεις.

           καί πάντες ώς ιμάτιον παλαιωθήσονται,

12     καί ώσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς,

           ώς ιμάτιον καί αλλαγήσονται.

       σύ δέ ο αυτός εί

           καί τά έτη σου ουκ εκλείψουσιν.

13 πρός τίνα δέ τών αγγέλων είρηκέν ποτε,

   Κάθου εκ δεξιών μου

           έως άν θώ τούς εχθρούς σου

               υποπόδιον τών ποδών σου;

14 ουχί πάντες εισίν λειτουργικά πνεύματα εις διακονίαν αποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομείν σωτηρίαν;

2:1 Διά τούτο δεί περισσοτέρως προσέχειν ημάς τοίς ακουσθείσιν, μήποτε παραρυώμεν. 2 ει γάρ ο δι' αγγέλων λαληθείς λόγος εγένετο βέβαιος, καί πάσα παράβασις καί παρακοή έλαβεν ένδικον μισθαποδοσίαν, 3 πώς ημείς εκφευξόμεθα τηλικαύτης αμελήσαντες σωτηρίας; ήτις, αρχήν λαβούσα λαλείσθαι διά τούκυρίου, υπό τών ακουσάντων εις ημάς εβεβαιώθη, 4 συνεπιμαρτυρούντος τούθεούσημείοις τε καί τέρασιν καί ποικίλαις δυνάμεσιν καί πνεύματος αγίου μερισμοίς κατά τήν αυτούθέλησιν.

5 Ου γάρ αγγέλοις υπέταξεν τήν οικουμένην τήν μέλλουσαν, περί ης λαλούμεν. 6 διεμαρτύρατο δέ πού τις λέγων,

       Τί εστιν άνθρωπος ότι μιμνήσκη αυτού,

           ή υιός ανθρώπου

           ότι επισκέπτη αυτόν;

7      ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ' αγγέλους,

           δόξη καί τιμή εστεφάνωσας αυτόν,

               καί κατέστησας αυτόν

               επί τά έργα τών χειρών σου.

8     πάντα υπέταξας υποκάτω τών ποδών αυτού.

εν τώ γάρ υποτάξαι αυτώ τά πάντα ουδέν αφήκεν αυτώ ανυπότακτον. νύν δέ ούπω ορώμεν αυτώ τά πάντα υποτεταγμένα. 9 τόν δέ βραχύ τι παρ' αγγέλους ηλαττωμένον βλέπομεν Ιησούν διά τό πάθημα τούθανάτου δόξη καί τιμή εστεφανωμένον, όπως χάριτι θεούυπέρ παντός γεύσηται θανάτου.

10 Έπρεπεν γάρ αυτώ, δι' όν τά πάντα καί δι' ού τά πάντα, πολλούς υιούς εις δόξαν αγαγόντα τόν αρχηγόν τής σωτηρίας αυτών διά παθημάτων τελειώσαι. 11 ο τε γάρ αγιάζων καί οι αγιαζόμενοι εξ ενός πάντες. δι' ήν αιτίαν ουκ επαισχύνεται αδελφούς αυτούς καλείν, 12 λέγων,

       Απαγγελώ τό όνομά σου τοίς αδελφοίς μου,

           εν μέσω εκκλησίας υμνήσω σε.

13 καί πάλιν,

       Εγώ έσομαι πεποιθώς επ' αυτώ.

καί πάλιν,

       Ιδού εγώ καί τά παιδία ά μοι έδωκεν ο θεός.

14 επεί ούν τά παιδία κεκοινώνηκεν αίματος καί σαρκός, καί αυτός παραπλησίως μετέσχεν τών αυτών,ίνα διά τούθανάτου καταργήση τόν τό κράτος έχοντα τούθανάτου, τούτ' έστιν τόν διάβολον, 15 καί απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός τούζήν ένοχοι ήσαν δουλείας. 16 ου γάρ δήπου αγγέλων επιλαμβάνεται, αλλά σπέρματος Αβραάμ επιλαμβάνεται. 17 όθεν ώφειλεν κατά πάντα τοίς αδελφοίς ομοιωθήναι,ίνα ελεήμων γένηται καί πιστός αρχιερεύς τά πρός τόν θεόν, εις τό ιλάσκεσθαι τάς αμαρτίας τούλαού. 18 εν ώ γάρ πέπονθεν αυτός πειρασθείς, δύναται τοίς πειραζομένοις βοηθήσαι.

3:1 Όθεν, αδελφοί άγιοι, κλήσεως επουρανίου μέτοχοι, κατανοήσατε τόν απόστολον καί αρχιερέα τής ομολογίας ημών Ιησούν, 2 πιστόν όντα τώ ποιήσαντι αυτόν ώς καί Μωϋσής εν όλω τώ οίκω αυτού. 3 πλείονος γάρ ούτος δόξης παρά Μωϋσήν ηξίωται καθ' όσον πλείονα τιμήν έχει τούοίκου ο κατασκευάσας αυτόν. 4 πάς γάρ οίκος κατασκευάζεται υπό τινος, ο δέ πάντα κατασκευάσας θεός. 5 καί Μωϋσής μέν πιστός εν όλω τώ οίκω αυτούώς θεράπων εις μαρτύριον τών λαληθησομένων, 6 Χριστός δέ ώς υιός επί τόν οίκον αυτού. ού οίκός εσμεν ημείς, εάνπερ τήν παρρησίαν καί τό καύχημα τής ελπίδος μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν.

7 Διό, καθώς λέγει τό πνεύμα τό άγιον,

       Σήμερον εάν τής φωνής αυτούακούσητε,

8     μή σκληρύνητε τάς καρδίας υμών

           ώς εν τώ παραπικρασμώ,

           κατά τήν ημέραν τούπειρασμούεν τή ερήμω,

9     ού επείρασαν οι πατέρες υμών εν δοκιμασία

           καί είδον τά έργα μου 10 τεσσεράκοντα έτη.

       διό προσώχθισα τή γενεάταύτη

       καί είπον, Αεί πλανώνται τή καρδία,

           αυτοί δέ ουκ έγνωσαν τάς οδούς μου.

11     ώς ώμοσα εν τήοργή μου,

           Ει εισελεύσονται εις τήν κατάπαυσίν μου.

12 Βλέπετε, αδελφοί, μήποτε έσται έν τινι υμών καρδία πονηρά απιστίας εν τώ αποστήναι από θεούζώντος, 13 αλλά παρακαλείτε εαυτούς καθ' εκάστην ημέραν, άχρις ού τό Σήμερον καλείται,ίνα μή σκληρυνθή τις εξ υμών απάτη τής αμαρτίας. 14 μέτοχοι γάρ τούΧριστούγεγόναμεν, εάνπερ τήν αρχήν τής υποστάσεως μέχρι τέλους βεβαίαν κατάσχωμεν, 15 εν τώ λέγεσθαι,

       Σήμερον εάν τής φωνής αυτούακούσητε,

       Μή σκληρύνητε τάς καρδίας υμών

           ώς εν τώ παραπικρασμώ.

16 τίνες γάρ ακούσαντες παρεπίκραναν; αλλ' ου πάντες οι εξελθόντες εξ Αιγύπτου διά Μωϋσέως; 17 τίσιν δέ προσώχθισεν τεσσεράκοντα έτη; ουχί τοίς αμαρτήσασιν, ών τά κώλα έπεσεν εν τή ερήμω; 18 τίσιν δέ ώμοσεν μή εισελεύσεσθαι εις τήν κατάπαυσιν αυτούει μή τοίς απειθήσασιν; 19 καί βλέπομεν ότι ουκ ηδυνήθησαν εισελθείν δι' απιστίαν.

4:1 Φοβηθώμεν ούν μήποτε καταλειπομένης επαγγελίας εισελθείν εις τήν κατάπαυσιν αυτούδοκή τις εξ υμών υστερηκέναι. 2 καί γάρ εσμεν ευηγγελισμένοι καθάπερ κακείνοι, αλλ' ουκ ωφέλησεν ο λόγος τής ακοής εκείνους, μή συγκεκερασμένους τή πίστει τοίς ακούσασιν. 3 εισερχόμεθα γάρ εις τήν κατάπαυσιν οι πιστεύσαντες, καθώς είρηκεν,

       Ως ώμοσα εν τήοργή μου,

           Ει εισελεύσονται εις τήν κατάπαυσίν μου,

καίτοι τών έργων από καταβολής κόσμου γενηθέντων. 4 είρηκεν γάρ που περί τής εβδόμης ούτως, Καί κατέπαυσεν ο θεός εν τή ημέρατή εβδόμη από πάντων τών έργων αυτού. 5 καί εν τούτω πάλιν, Ει εισελεύσονται εις τήν κατάπαυσίν μου. 6 επεί ούν απολείπεται τινάς εισελθείν εις αυτήν, καί οι πρότερον ευαγγελισθέντες ουκ εισήλθον δι' απείθειαν, 7 πάλιν τινά ορίζει ημέραν, Σήμερον, εν Δαυίδ λέγων μετά τοσούτον χρόνον, καθώς προείρηται,

       Σήμερον εάν τής φωνής αυτούακούσητε,

           μή σκληρύνητε τάς καρδίας υμών.

8 ει γάρ αυτούς Ιησούς κατέπαυσεν, ουκ άν περί άλλης ελάλει μετά ταύτα ημέρας. 9 άρα απολείπεται σαββατισμός τώ λαώ τούθεού. 10 ο γάρ εισελθών εις τήν κατάπαυσιν αυτούκαί αυτός κατέπαυσεν από τών έργων αυτούώσπερ από τών ιδίων ο θεός. 11 σπουδάσωμεν ούν εισελθείν εις εκείνην τήν κατάπαυσιν,ίνα μή εν τώ αυτώ τις υποδείγματι πέση τής απειθείας.

12 Ζών γάρ ο λόγος τούθεούκαί ενεργής καί τομώτερος υπέρ πάσαν μάχαιραν δίστομον καί διϊκνούμενος άχρι μερισμούψυχής καί πνεύματος, αρμών τε καί μυελών, καί κριτικός ενθυμήσεων καί εννοιών καρδίας. 13 καί ουκ έστιν κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δέ γυμνά καί τετραχηλισμένα τοίςοφθαλμοίς αυτού, πρός όν ημίν ο λόγος.

14 Έχοντες ούν αρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τούς ουρανούς, Ιησούν τόν υιόν τούθεού, κρατώμεν τής ομολογίας. 15 ου γάρ έχομεν αρχιερέα μή δυνάμενον συμπαθήσαι ταίς ασθενείαις ημών, πεπειρασμένον δέ κατά πάντα καθ' ομοιότητα χωρίς αμαρτίας. 16 προσερχώμεθα ούν μετά παρρησίας τώ θρόνω τής χάριτος,ίνα λάβωμεν έλεος καί χάριν εύρωμεν εις εύκαιρον βοήθειαν.

5:1 Πάς γάρ αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τά πρός τόν θεόν,ίνα προσφέρη δώρά τε καί θυσίας υπέρ αμαρτιών, 2 μετριοπαθείν δυνάμενος τοίς αγνοούσιν καί πλανωμένοις, επεί καί αυτός περίκειται ασθένειαν, 3 καί δι' αυτήνοφείλει καθώς περί τούλαούούτως καί περί αυτούπροσφέρειν περί αμαρτιών. 4 καί ουχ εαυτώ τις λαμβάνει τήν τιμήν, αλλά καλούμενος υπό τούθεού, καθώσπερ καί Ααρών.

5 Ούτως καί ο Χριστός ουχ εαυτόν εδόξασεν γενηθήναι αρχιερέα, αλλ' ο λαλήσας πρός αυτόν,

       Υιός μου εί σύ,

           εγώ σήμερον γεγέννηκά σε.

6 καθώς καί εν ετέρω λέγει,

       Σύ ιερεύς εις τόν αιώνα

           κατά τήν τάξιν Μελχισέδεκ.

7 ός εν ταίς ημέραις τής σαρκός αυτού, δεήσεις τε καί ικετηρίας πρός τόν δυνάμενον σώζειν αυτόν εκ θανάτου μετά κραυγής ισχυράς καί δακρύων προσενέγκας καί εισακουσθείς από τής ευλαβείας, 8 καίπερ ών υιός έμαθεν αφ' ών έπαθεν τήν υπακοήν. 9 καί τελειωθείς εγένετο πάσιν τοίς υπακούουσιν αυτώ αίτιος σωτηρίας αιωνίου, 10 προσαγορευθείς υπό τούθεούαρχιερεύς κατά τήν τάξιν Μελχισέδεκ.

11 Περί ού πολύς ημίν ο λόγος καί δυσερμήνευτος λέγειν, επεί νωθροί γεγόνατε ταίς ακοαίς. 12 καί γάροφείλοντες είναι διδάσκαλοι διά τόν χρόνον, πάλιν χρείαν έχετε τούδιδάσκειν υμάς τινά τά στοιχεία τής αρχής τών λογίων τούθεού, καί γεγόνατε χρείαν έχοντες γάλακτος, καίου στερεάς τροφής. 13 πάς γάρ ο μετέχων γάλακτος άπειρος λόγου δικαιοσύνης, νήπιος γάρ εστιν. 14 τελείων δέ εστιν η στερεά τροφή, τών διά τήν έξιν τά αισθητήρια γεγυμνασμένα εχόντων πρός διάκρισιν καλούτε καί κακού.

6:1 Διό αφέντες τόν τής αρχής τούΧριστούλόγον επί τήν τελειότητα φερώμεθα, μή πάλιν θεμέλιον καταβαλλόμενοι μετανοίας από νεκρών έργων, καί πίστεως επί θεόν, 2 βαπτισμών διδαχής, επιθέσεώς τε χειρών, αναστάσεώς τε νεκρών, καί κρίματος αιωνίου. 3 καί τούτο ποιήσομεν εάνπερ επιτρέπη ο θεός. 4 Αδύνατον γάρ τούς άπαξ φωτισθέντας, γευσαμένους τε τής δωρεάς τής επουρανίου καί μετόχους γενηθέντας πνεύματος αγίου 5 καί καλόν γευσαμένους θεούρήμα δυνάμεις τε μέλλοντος αιώνος, 6 καί παραπεσόντας, πάλιν ανακαινίζειν εις μετάνοιαν, ανασταυρούντας εαυτοίς τόν υιόν τούθεούκαί παραδειγματίζοντας. 7 γή γάρ η πιούσα τόν επ' αυτής ερχόμενον πολλάκις υετόν, καί τίκτουσα βοτάνην εύθετον εκείνοις δι' ούς καί γεωργείται, μεταλαμβάνει ευλογίας από τούθεού. 8 εκφέρουσα δέ ακάνθας καί τριβόλους αδόκιμος καί κατάρας εγγύς, ης τό τέλος εις καύσιν.

9 Πεπείσμεθα δέ περί υμών, αγαπητοί, τά κρείσσονα καί εχόμενα σωτηρίας, ει καί ούτως λαλούμεν. 10 ου γάρ άδικος ο θεός επιλαθέσθαι τούέργου υμών καί τής αγάπης ης ενεδείξασθε εις τό όνομα αυτού, διακονήσαντες τοίς αγίοις καί διακονούντες. 11 επιθυμούμεν δέ έκαστον υμών τήν αυτήν ενδείκνυσθαι σπουδήν πρός τήν πληροφορίαν τής ελπίδος άχρι τέλους, 12ίνα μή νωθροί γένησθε, μιμηταί δέ τών διά πίστεως καί μακροθυμίας κληρονομούντων τάς επαγγελίας.

13 Τώ γάρ Αβραάμ επαγγειλάμενος ο θεός, επεί κατ' ουδενός είχεν μείζονοςομόσαι, ώμοσεν καθ' εαυτού, 14 λέγων, Ει μήν ευλογών ευλογήσω σε καί πληθύνων πληθυνώ σε. 15 καί ούτως μακροθυμήσας επέτυχεν τής επαγγελίας. 16 άνθρωποι γάρ κατά τούμείζονοςομνύουσιν, καί πάσης αυτοίς αντιλογίας πέρας εις βεβαίωσιν ο όρκος. 17 εν ώ περισσότερον βουλόμενος ο θεός επιδείξαι τοίς κληρονόμοις τής επαγγελίας τό αμετάθετον τής βουλής αυτούεμεσίτευσεν όρκω, 18ίνα διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εν οίς αδύνατον ψεύσασθαι τόν θεόν, ισχυράν παράκλησιν έχωμεν οι καταφυγόντες κρατήσαι τής προκειμένης ελπίδος. 19 ήν ώς άγκυραν έχομεν τής ψυχής, ασφαλή τε καί βεβαίαν καί εισερχομένην εις τό εσώτερον τούκαταπετάσματος, 20 όπου πρόδρομος υπέρ ημών εισήλθεν Ιησούς, κατά τήν τάξιν Μελχισέδεκ αρχιερεύς γενόμενος εις τόν αιώνα.

7:1 Ούτος γάρ ο Μελχισέδεκ, βασιλεύς Σαλήμ, ιερεύς τούθεούτούυψίστου, ο συναντήσας Αβραάμ υποστρέφοντι από τής κοπής τών βασιλέων καί ευλογήσας αυτόν, 2 ώ καί δεκάτην από πάντων εμέρισεν Αβραάμ, πρώτον μέν ερμηνευόμενος βασιλεύς δικαιοσύνης έπειτα δέ καί βασιλεύς Σαλήμ, ό εστιν βασιλεύς ειρήνης, 3 απάτωρ, αμήτωρ, αγενεαλόγητος, μήτε αρχήν ημερών μήτε ζωής τέλος έχων, αφωμοιωμένος δέ τώ υιώ τούθεού, μένει ιερεύς εις τό διηνεκές.

4 Θεωρείτε δέ πηλίκος ούτος ώ καί δεκάτην Αβραάμ έδωκεν εκ τών ακροθινίων ο πατριάρχης. 5 καί οι μέν εκ τών υιών Λευί τήν ιερατείαν λαμβάνοντες εντολήν έχουσιν αποδεκατούν τόν λαόν κατά τόν νόμον, τούτ' έστιν τούς αδελφούς αυτών, καίπερ εξεληλυθότας εκ τήςοσφύος Αβραάμ. 6 ο δέ μή γενεαλογούμενος εξ αυτών δεδεκάτωκεν Αβραάμ, καί τόν έχοντα τάς επαγγελίας ευλόγηκεν. 7 χωρίς δέ πάσης αντιλογίας τό έλαττον υπό τούκρείττονος ευλογείται. 8 καί ώδε μέν δεκάτας αποθνήσκοντες άνθρωποι λαμβάνουσιν, εκεί δέ μαρτυρούμενος ότι ζή. 9 καί ώς έπος ειπείν, δι' Αβραάμ καί Λευί ο δεκάτας λαμβάνων δεδεκάτωται, 10 έτι γάρ εν τήοσφύϊ τούπατρός ήν ότε συνήντησεν αυτώ Μελχισέδεκ.

11 Ει μέν ούν τελείωσις διά τής Λευιτικής ιερωσύνης ήν, ο λαός γάρ επ' αυτής νενομοθέτηται, τίς έτι χρεία κατά τήν τάξιν Μελχισέδεκ έτερον ανίστασθαι ιερέα καί ου κατά τήν τάξιν Ααρών λέγεσθαι; 12 μετατιθεμένης γάρ τής ιερωσύνης εξ ανάγκης καί νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 εφ' όν γάρ λέγεται ταύτα φυλής ετέρας μετέσχηκεν, αφ' ης ουδείς προσέσχηκεν τώ θυσιαστηρίω. 14 πρόδηλον γάρ ότι εξ Ιούδα ανατέταλκεν ο κύριος ημών, εις ήν φυλήν περί ιερέων ουδέν Μωϋσής ελάλησεν. 15 καί περισσότερον έτι κατάδηλόν εστιν, ει κατά τήν ομοιότητα Μελχισέδεκ ανίσταται ιερεύς έτερος, 16 ός ου κατά νόμον εντολής σαρκίνης γέγονεν αλλά κατά δύναμιν ζωής ακαταλύτου, 17 μαρτυρείται γάρ ότι

       Σύ ιερεύς εις τόν αιώνα

           κατά τήν τάξιν Μελχισέδεκ.

18 αθέτησις μέν γάρ γίνεται προαγούσης εντολής διά τό αυτής ασθενές καί ανωφελές, 19 ουδέν γάρ ετελείωσεν ο νόμος, επεισαγωγή δέ κρείττονος ελπίδος, δι' ης εγγίζομεν τώ θεώ.

20 Καί καθ' όσον ου χωρίς ορκωμοσίας, οι μέν γάρ χωρίς ορκωμοσίας εισίν ιερείς γεγονότες, 21 ο δέ μετά ορκωμοσίας διά τούλέγοντος πρός αυτόν,

       ῍Ωμοσεν κύριος

           καί ου μεταμεληθήσεται,

       Σύ ιερεύς εις τόν αιώνα.

22 κατά τοσούτο καί κρείττονος διαθήκης γέγονεν έγγυος Ιησούς. 23 καί οι μέν πλείονές εισιν γεγονότες ιερείς διά τό θανάτω κωλύεσθαι παραμένειν. 24 ο δέ διά τό μένειν αυτόν εις τόν αιώνα απαράβατον έχει τήν ιερωσύνην. 25 όθεν καί σώζειν εις τό παντελές δύναται τούς προσερχομένους δι' αυτούτώ θεώ, πάντοτε ζών εις τό εντυγχάνειν υπέρ αυτών.

26 Τοιούτος γάρ ημίν καί έπρεπεν αρχιερεύς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από τών αμαρτωλών, καί υψηλότερος τών ουρανών γενόμενος. 27 ός ουκ έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ώσπερ οι αρχιερείς, πρότερον υπέρ τών ιδίων αμαρτιών θυσίας αναφέρειν, έπειτα τών τούλαού. τούτο γάρ εποίησεν εφάπαξ εαυτόν ανενέγκας. 28 ο νόμος γάρ ανθρώπους καθίστησιν αρχιερείς έχοντας ασθένειαν, ο λόγος δέ τής ορκωμοσίας τής μετά τόν νόμον υιόν εις τόν αιώνα τετελειωμένον.

8:1 Κεφάλαιον δέ επί τοίς λεγομένοις, τοιούτον έχομεν αρχιερέα, ός εκάθισεν εν δεξιάτούθρόνου τής μεγαλωσύνης εν τοίς ουρανοίς, 2 τών αγίων λειτουργός καί τής σκηνής τής αληθινής, ήν έπηξεν ο κύριος, ουκ άνθρωπος. 3 πάς γάρ αρχιερεύς εις τό προσφέρειν δώρά τε καί θυσίας καθίσταται. όθεν αναγκαίον έχειν τι καί τούτον ό προσενέγκη. 4 ει μέν ούν ήν επί γής, ουδ' άν ήν ιερεύς, όντων τών προσφερόντων κατά νόμον τά δώρα. 5 οίτινες υποδείγματι καί σκιάλατρεύουσιν τών επουρανίων, καθώς κεχρημάτισται Μωϋσής μέλλων επιτελείν τήν σκηνήν, Όρα γάρ, φησίν, ποιήσεις πάντα κατά τόν τύπον τόν δειχθέντα σοι εν τώ όρει. 6 νυνί δέ διαφορωτέρας τέτυχεν λειτουργίας, όσω καί κρείττονός εστιν διαθήκης μεσίτης, ήτις επί κρείττοσιν επαγγελίαις νενομοθέτηται.

7 Ει γάρ η πρώτη εκείνη ήν άμεμπτος, ουκ άν δευτέρας εζητείτο τόπος. 8 μεμφόμενος γάρ αυτούς λέγει,

       Ιδού ημέραι έρχονται, λέγει κύριος,

           καί συντελέσω επί τόν οίκον Ισραήλ

           καί επί τόν οίκον Ιούδα διαθήκην καινήν,

9     ου κατά τήν διαθήκην

           ήν εποίησα τοίς πατράσιν αυτών

           εν ημέραεπιλαβομένου μου τής χειρός αυτών

               εξαγαγείν αυτούς εκ γής Αιγύπτου,

       ότι αυτοί ουκ ενέμειναν εν τή διαθήκη μου,

           καγώ ημέλησα αυτών, λέγει κύριος.

10     ότι αύτη η διαθήκη

           ήν διαθήσομαι τώ οίκω Ισραήλ

           μετά τάς ημέρας εκείνας, λέγει κύριος,

       διδούς νόμους μου εις τήν διάνοιαν αυτών,

           καί επί καρδίας αυτών επιγράψω αυτούς,

       καί έσομαι αυτοίς εις θεόν

           καί αυτοί έσονταί μοι εις λαόν.

11     καί ου μή διδάξωσιν έκαστος τόν πολίτην αυτού

           καί έκαστος τόν αδελφόν αυτού, λέγων,

       Γνώθι τόν κύριον,

       ότι πάντες ειδήσουσίν με

           από μικρούέως μεγάλου αυτών.

12     ότιίλεως έσομαι ταίς αδικίαις αυτών,

           καί τών αμαρτιών αυτών ου μή μνησθώ έτι.

13 εν τώ λέγειν Καινήν πεπαλαίωκεν τήν πρώτην. τό δέ παλαιούμενον καί γηράσκον εγγύς αφανισμού.

9:1 Είχε μέν ούν καί η πρώτη δικαιώματα λατρείας τό τε άγιον κοσμικόν. 2 σκηνή γάρ κατεσκευάσθη η πρώτη εν ή ή τε λυχνία καί η τράπεζα καί η πρόθεσις τών άρτων, ήτις λέγεται Άγια. 3 μετά δέ τό δεύτερον καταπέτασμα σκηνή η λεγομένη Άγια Αγίων, 4 χρυσούν έχουσα θυμιατήριον καί τήν κιβωτόν τής διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίω, εν ή στάμνος χρυσή έχουσα τό μάννα καί η ράβδος Ααρών η βλαστήσασα καί αι πλάκες τής διαθήκης, 5 υπεράνω δέ αυτής Χερουβίν δόξης κατασκιάζοντα τό ιλαστήριον. περί ών ουκ έστιν νύν λέγειν κατά μέρος.

6 Τούτων δέ ούτως κατεσκευασμένων, εις μέν τήν πρώτην σκηνήν διά παντός εισίασιν οι ιερείς τάς λατρείας επιτελούντες, 7 εις δέ τήν δευτέραν άπαξ τούενιαυτούμόνος ο αρχιερεύς, ου χωρίς αίματος, ό προσφέρει υπέρ εαυτούκαί τών τούλαούαγνοημάτων, 8 τούτο δηλούντος τούπνεύματος τούαγίου, μήπω πεφανερώσθαι τήν τών αγίων οδόν έτι τής πρώτης σκηνής εχούσης στάσιν, 9 ήτις παραβολή εις τόν καιρόν τόν ενεστηκότα, καθ' ήν δώρά τε καί θυσίαι προσφέρονται μή δυνάμεναι κατά συνείδησιν τελειώσαι τόν λατρεύοντα, 10 μόνον επί βρώμασιν καί πόμασιν καί διαφόροις βαπτισμοίς, δικαιώματα σαρκός μέχρι καιρούδιορθώσεως επικείμενα.

11 Χριστός δέ παραγενόμενος αρχιερεύς τών γενομένων αγαθών διά τής μείζονος καί τελειοτέρας σκηνής ου χειροποιήτου, τούτ' έστιν ου ταύτης τής κτίσεως, 12 ουδέ δι' αίματος τράγων καί μόσχων διά δέ τούιδίου αίματος, εισήλθεν εφάπαξ εις τά άγια, αιωνίαν λύτρωσιν ευράμενος. 13 ει γάρ τό αίμα τράγων καί ταύρων καί σποδός δαμάλεως ραντίζουσα τούς κεκοινωμένους αγιάζει πρός τήν τής σαρκός καθαρότητα, 14 πόσω μάλλον τό αίμα τούΧριστού, ός διά πνεύματος αιωνίου εαυτόν προσήνεγκεν άμωμον τώ θεώ, καθαριεί τήν συνείδησιν ημών από νεκρών έργων εις τό λατρεύειν θεώ ζώντι.

15 Καί διά τούτο διαθήκης καινής μεσίτης εστίν, όπως θανάτου γενομένου εις απολύτρωσιν τών επί τή πρώτη διαθήκη παραβάσεων τήν επαγγελίαν λάβωσιν οι κεκλημένοι τής αιωνίου κληρονομίας. 16 όπου γάρ διαθήκη, θάνατον ανάγκη φέρεσθαι τούδιαθεμένου. 17 διαθήκη γάρ επί νεκροίς βεβαία, επεί μήποτε ισχύει ότε ζή ο διαθέμενος. 18 όθεν ουδέ η πρώτη χωρίς αίματος εγκεκαίνισται. 19 λαληθείσης γάρ πάσης εντολής κατά τόν νόμον υπό Μωϋσέως παντί τώ λαώ, λαβών τό αίμα τών μόσχων καί τών τράγων μετά ύδατος καί ερίου κοκκίνου καί υσσώπου αυτό τε τό βιβλίον καί πάντα τόν λαόν εράντισεν, 20 λέγων, Τούτο τό αίμα τής διαθήκης ης ενετείλατο πρός υμάς ο θεός. 21 καί τήν σκηνήν δέ καί πάντα τά σκεύη τής λειτουργίας τώ αίματι ομοίως εράντισεν. 22 καί σχεδόν εν αίματι πάντα καθαρίζεται κατά τόν νόμον, καί χωρίς αιματεκχυσίας ου γίνεται άφεσις.

23 Ανάγκη ούν τά μέν υποδείγματα τών εν τοίς ουρανοίς τούτοις καθαρίζεσθαι, αυτά δέ τά επουράνια κρείττοσιν θυσίαις παρά ταύτας. 24 ου γάρ εις χειροποίητα εισήλθεν άγια Χριστός, αντίτυπα τών αληθινών, αλλ' εις αυτόν τόν ουρανόν, νύν εμφανισθήναι τώ προσώπω τούθεούυπέρ ημών. 25 ουδ'ίνα πολλάκις προσφέρη εαυτόν, ώσπερ ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τά άγια κατ' ενιαυτόν εν αίματι αλλοτρίω, 26 επεί έδει αυτόν πολλάκις παθείν από καταβολής κόσμου. νυνί δέ άπαξ επί συντελείατών αιώνων εις αθέτησιν τής αμαρτίας διά τής θυσίας αυτούπεφανέρωται. 27 καί καθ' όσον απόκειται τοίς ανθρώποις άπαξ αποθανείν, μετά δέ τούτο κρίσις, 28 ούτως καί ο Χριστός, άπαξ προσενεχθείς εις τό πολλών ανενεγκείν αμαρτίας, εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίαςοφθήσεται τοίς αυτόν απεκδεχομένοις εις σωτηρίαν.

10:1 Σκιάν γάρ έχων ο νόμος τών μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν τήν εικόνα τών πραγμάτων, κατ' ενιαυτόν ταίς αυταίς θυσίαις άς προσφέρουσιν εις τό διηνεκές ουδέποτε δύναται τούς προσερχομένους τελειώσαι. 2 επεί ουκ άν επαύσαντο προσφερόμεναι, διά τό μηδεμίαν έχειν έτι συνείδησιν αμαρτιών τούς λατρεύοντας άπαξ κεκαθαρισμένους; 3 αλλ' εν αυταίς ανάμνησις αμαρτιών κατ' ενιαυτόν, 4 αδύνατον γάρ αίμα ταύρων καί τράγων αφαιρείν αμαρτίας.

5 Διό εισερχόμενος εις τόν κόσμον λέγει,

       Θυσίαν καί προσφοράν ουκ ηθέλησας,

           σώμα δέ κατηρτίσω μοι.

6     ολοκαυτώματα καί περί αμαρτίας

           ουκ ευδόκησας.

7     τότε είπον,

           Ιδού ήκω,

               εν κεφαλίδι βιβλίου

               γέγραπται περί εμού,

           τούποιήσαι, ο θεός, τό θέλημά σου.

8 ανώτερον λέγων ότι Θυσίας καί προσφοράς καί ολοκαυτώματα καί περί αμαρτίας ουκ ηθέλησας ουδέ ευδόκησας, αίτινες κατά νόμον προσφέρονται, 9 τότε είρηκεν, Ιδού ήκω τούποιήσαι τό θέλημά σου. αναιρεί τό πρώτονίνα τό δεύτερον στήση. 10 εν ώ θελήματι ηγιασμένοι εσμέν διά τής προσφοράς τούσώματος ΙησούΧριστούεφάπαξ.

11 Καί πάς μέν ιερεύς έστηκεν καθ' ημέραν λειτουργών καί τάς αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ουδέποτε δύνανται περιελείν αμαρτίας. 12 ούτος δέ μίαν υπέρ αμαρτιών προσενέγκας θυσίαν εις τό διηνεκές εκάθισεν εν δεξιάτούθεού, 13 τό λοιπόν εκδεχόμενος έως τεθώσιν οι εχθροί αυτούυποπόδιον τών ποδών αυτού. 14 μιάγάρ προσφοράτετελείωκεν εις τό διηνεκές τούς αγιαζομένους.

15 Μαρτυρεί δέ ημίν καί τό πνεύμα τό άγιον. μετά γάρ τό ειρηκέναι,

16     Αύτη η διαθήκη ήν διαθήσομαι πρός αυτούς

           μετά τάς ημέρας εκείνας, λέγει κύριος,

       διδούς νόμους μου επί καρδίας αυτών,

           καί επί τήν διάνοιαν αυτών επιγράψω αυτούς,

17     καί τών αμαρτιών αυτών καί τών ανομιών αυτών

           ου μή μνησθήσομαι έτι.

18 όπου δέ άφεσις τούτων, ουκέτι προσφορά περί αμαρτίας.

19 Έχοντες ούν, αδελφοί, παρρησίαν εις τήν είσοδον τών αγίων εν τώ αίματι Ιησού, 20 ήν ενεκαίνισεν ημίν οδόν πρόσφατον καί ζώσαν διά τούκαταπετάσματος, τούτ' έστιν τής σαρκός αυτού, 21 καί ιερέα μέγαν επί τόν οίκον τούθεού, 22 προσερχώμεθα μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορίαπίστεως, ρεραντισμένοι τάς καρδίας από συνειδήσεως πονηράς καί λελουσμένοι τό σώμα ύδατι καθαρώ. 23 κατέχωμεν τήν ομολογίαν τής ελπίδος ακλινή, πιστός γάρ ο επαγγειλάμενος. 24 καί κατανοώμεν αλλήλους εις παροξυσμόν αγάπης καί καλών έργων, 25 μή εγκαταλείποντες τήν επισυναγωγήν εαυτών, καθώς έθος τισίν, αλλά παρακαλούντες, καί τοσούτω μάλλον όσω βλέπετε εγγίζουσαν τήν ημέραν.

26 Εκουσίως γάρ αμαρτανόντων ημών μετά τό λαβείν τήν επίγνωσιν τής αληθείας, ουκέτι περί αμαρτιών απολείπεται θυσία, 27 φοβερά δέ τις εκδοχή κρίσεως καί πυρός ζήλος εσθίειν μέλλοντος τούς υπεναντίους. 28 αθετήσας τις νόμον Μωϋσέως χωρίς οικτιρμών επί δυσίν ή τρισίν μάρτυσιν αποθνήσκει. 29 πόσω δοκείτε χείρονος αξιωθήσεται τιμωρίας ο τόν υιόν τούθεούκαταπατήσας, καί τό αίμα τής διαθήκης κοινόν ηγησάμενος εν ώ ηγιάσθη, καί τό πνεύμα τής χάριτος ενυβρίσας;

30 οίδαμεν γάρ τόν ειπόντα,

       Εμοί εκδίκησις, εγώ ανταποδώσω.

 καί πάλιν,

       Κρινεί κύριος τόν λαόν αυτού.

31 φοβερόν τό εμπεσείν εις χείρας θεούζώντος.

32 Αναμιμνήσκεσθε δέ τάς πρότερον ημέρας, εν αίς φωτισθέντες πολλήν άθλησιν υπεμείνατε παθημάτων, 33 τούτο μένονειδισμοίς τε καί θλίψεσιν θεατριζόμενοι, τούτο δέ κοινωνοί τών ούτως αναστρεφομένων γενηθέντες. 34 καί γάρ τοίς δεσμίοις συνεπαθήσατε, καί τήν αρπαγήν τών υπαρχόντων υμών μετά χαράς προσεδέξασθε, γινώσκοντες έχειν εαυτούς κρείττονα ύπαρξιν καί μένουσαν. 35 μή αποβάλητε ούν τήν παρρησίαν υμών, ήτις έχει μεγάλην μισθαποδοσίαν, 36 υπομονής γάρ έχετε χρείανίνα τό θέλημα τούθεούποιήσαντες κομίσησθε τήν επαγγελίαν.

37     έτι γάρ μικρόν όσον όσον,

           ο ερχόμενος ήξει καί ου χρονίσει.

38     ο δέ δίκαιός μου εκ πίστεως ζήσεται,

       καί εάν υποστείληται,

               ουκ ευδοκεί η ψυχή μου εν αυτώ.

39 ημείς δέ ουκ εσμέν υποστολής εις απώλειαν, αλλά πίστεως εις περιποίησιν ψυχής.

11:1 Έστιν δέ πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. 2 εν ταύτη γάρ εμαρτυρήθησαν οι πρεσβύτεροι.

3 Πίστει νοούμεν κατηρτίσθαι τούς αιώνας ρήματι θεού, εις τό μή εκ φαινομένων τό βλεπόμενον γεγονέναι.

4 Πίστει πλείονα θυσίαν Άβελ παρά Κάϊν προσήνεγκεν τώ θεώ, δι' ης εμαρτυρήθη είναι δίκαιος, μαρτυρούντος επί τοίς δώροις αυτούτούθεού, καί δι' αυτής αποθανών έτι λαλεί. 5 Πίστει Ενώχ μετετέθη τούμή ιδείν θάνατον, καί ουχ ηυρίσκετο διότι μετέθηκεν αυτόν ο θεός. πρό γάρ τής μεταθέσεως μεμαρτύρηται ευαρεστηκέναι τώ θεώ, 6 χωρίς δέ πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι, πιστεύσαι γάρ δεί τόν προσερχόμενον τώ θεώ ότι έστιν καί τοίς εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται. 7 Πίστει χρηματισθείς Νώε περί τών μηδέπω βλεπομένων ευλαβηθείς κατεσκεύασεν κιβωτόν εις σωτηρίαν τούοίκου αυτού, δι' ης κατέκρινεν τόν κόσμον, καί τής κατά πίστιν δικαιοσύνης εγένετο κληρονόμος.

8 Πίστει καλούμενος Αβραάμ υπήκουσεν εξελθείν εις τόπον όν ήμελλεν λαμβάνειν εις κληρονομίαν, καί εξήλθεν μή επιστάμενος πούέρχεται. 9 Πίστει παρώκησεν εις γήν τής επαγγελίας ώς αλλοτρίαν, εν σκηναίς κατοικήσας μετά Ισαάκ καί Ιακώβ τών συγκληρονόμων τής επαγγελίας τής αυτής. 10 εξεδέχετο γάρ τήν τούς θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης καί δημιουργός ο θεός. 11 Πίστει, καί αυτή Σάρρα στείρα, δύναμιν εις καταβολήν σπέρματος έλαβεν καί παρά καιρόν ηλικίας, επεί πιστόν ηγήσατο τόν επαγγειλάμενον. 12 διό καί αφ' ενός εγεννήθησαν, καί ταύτα νενεκρωμένου, καθώς τά άστρα τούουρανούτώ πλήθει καί ώς η άμμος η παρά τό χείλος τής θαλάσσης η αναρίθμητος.

13 Κατά πίστιν απέθανον ούτοι πάντες, μή λαβόντες τάς επαγγελίας, αλλά πόρρωθεν αυτάς ιδόντες καί ασπασάμενοι, καί ομολογήσαντες ότι ξένοι καί παρεπίδημοί εισιν επί τής γής. 14 οι γάρ τοιαύτα λέγοντες εμφανίζουσιν ότι πατρίδα επιζητούσιν. 15 καί ει μέν εκείνης εμνημόνευον αφ' ης εξέβησαν, είχον άν καιρόν ανακάμψαι. 16 νύν δέ κρείττονοςορέγονται, τούτ' έστιν επουρανίου. διό ουκ επαισχύνεται αυτούς ο θεός θεός επικαλείσθαι αυτών, ητοίμασεν γάρ αυτοίς πόλιν.

17 Πίστει προσενήνοχεν Αβραάμ τόν Ισαάκ πειραζόμενος, καί τόν μονογενή προσέφερεν ο τάς επαγγελίας αναδεξάμενος, 18 πρός όν ελαλήθη ότι Εν Ισαάκ κληθήσεταί σοι σπέρμα, 19 λογισάμενος ότι καί εκ νεκρών εγείρειν δυνατός ο θεός. όθεν αυτόν καί εν παραβολή εκομίσατο. 20 Πίστει καί περί μελλόντων ευλόγησεν Ισαάκ τόν Ιακώβ καί τόν Ησαύ. 21 Πίστει Ιακώβ αποθνήσκων έκαστον τών υιών Ιωσήφ ευλόγησεν, καί προσεκύνησεν επί τό άκρον τής ράβδου αυτού. 22 Πίστει Ιωσήφ τελευτών περί τής εξόδου τών υιών Ισραήλ εμνημόνευσεν, καί περί τώνοστέων αυτούενετείλατο.

23 Πίστει Μωϋσής γεννηθείς εκρύβη τρίμηνον υπό τών πατέρων αυτού, διότι είδον αστείον τό παιδίον, καί ουκ εφοβήθησαν τό διάταγμα τούβασιλέως. 24 Πίστει Μωϋσής μέγας γενόμενος ηρνήσατο λέγεσθαι υιός θυγατρός Φαραώ, 25 μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τώ λαώ τούθεούή πρόσκαιρον έχειν αμαρτίας απόλαυσιν, 26 μείζονα πλούτον ηγησάμενος τών Αιγύπτου θησαυρών τόνονειδισμόν τούΧριστού, απέβλεπεν γάρ εις τήν μισθαποδοσίαν. 27 Πίστει κατέλιπεν Αίγυπτον, μή φοβηθείς τόν θυμόν τούβασιλέως, τόν γάρ αόρατον ώς ορών εκαρτέρησεν. 28 Πίστει πεποίηκεν τό πάσχα καί τήν πρόσχυσιν τούαίματος,ίνα μή οολοθρεύων τά πρωτότοκα θίγη αυτών. 29 Πίστει διέβησαν τήν Ερυθράν Θάλασσαν ώς διά ξηράς γής, ης πείραν λαβόντες οι Αιγύπτιοι κατεπόθησαν. 30 Πίστει τά τείχη Ιεριχώ έπεσαν κυκλωθέντα επί επτά ημέρας. 31 Πίστει Ραάβ η πόρνη ου συναπώλετο τοίς απειθήσασιν, δεξαμένη τούς κατασκόπους μετ' ειρήνης.

32 Καί τί έτι λέγω; επιλείψει με γάρ διηγούμενον ο χρόνος περί Γεδεών, Βαράκ, Σαμψών, Ιεφθάε, Δαυίδ τε καί Σαμουήλ καί τών προφητών, 33 οί διά πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, ειργάσαντο δικαιοσύνην, επέτυχον επαγγελιών, έφραξαν στόματα λεόντων, 34 έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρης, εδυναμώθησαν από ασθενείας, εγενήθησαν ισχυροί εν πολέμω, παρεμβολάς έκλιναν αλλοτρίων. 35 έλαβον γυναίκες εξ αναστάσεως τούς νεκρούς αυτών. άλλοι δέ ετυμπανίσθησαν, ου προσδεξάμενοι τήν απολύτρωσιν,ίνα κρείττονος αναστάσεως τύχωσιν. 36 έτεροι δέ εμπαιγμών καί μαστίγων πείραν έλαβον, έτι δέ δεσμών καί φυλακής. 37 ελιθάσθησαν, επρίσθησαν, εν φόνω μαχαίρης απέθανον, περιήλθον εν μηλωταίς, εν αιγείοις δέρμασιν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ών ουκ ήν άξιος ο κόσμος, επί ερημίαις πλανώμενοι καί όρεσιν καί σπηλαίοις καί ταίςοπαίς τής γής.

39 Καί ούτοι πάντες μαρτυρηθέντες διά τής πίστεως ουκ εκομίσαντο τήν επαγγελίαν, 40 τούθεούπερί ημών κρείττόν τι προβλεψαμένου,ίνα μή χωρίς ημών τελειωθώσιν.

12:1 Τοιγαρούν καί ημείς, τοσούτον έχοντες περικείμενον ημίν νέφος μαρτύρων, όγκον αποθέμενοι πάντα καί τήν ευπερίστατον αμαρτίαν, δι' υπομονής τρέχωμεν τόν προκείμενον ημίν αγώνα, 2 αφορώντες εις τόν τής πίστεως αρχηγόν καί τελειωτήν Ιησούν, ός αντί τής προκειμένης αυτώ χαράς υπέμεινεν σταυρόν αισχύνης καταφρονήσας, εν δεξιάτε τούθρόνου τούθεούκεκάθικεν. 3 αναλογίσασθε γάρ τόν τοιαύτην υπομεμενηκότα υπό τών αμαρτωλών εις εαυτόν αντιλογίαν,ίνα μή κάμητε ταίς ψυχαίς υμών εκλυόμενοι.

4 Ούπω μέχρις αίματος αντικατέστητε πρός τήν αμαρτίαν ανταγωνιζόμενοι, 5 καί εκλέλησθε τής παρακλήσεως, ήτις υμίν ώς υιοίς διαλέγεται,

       Υιέ μου, μήολιγώρει

           παιδείας κυρίου,

           μηδέ εκλύου υπ' αυτούελεγχόμενος.

6     όν γάρ αγαπάκύριος παιδεύει,

           μαστιγοί δέ πάντα υιόν όν παραδέχεται.

7 εις παιδείαν υπομένετε. ώς υιοίς υμίν προσφέρεται ο θεός. τίς γάρ υιός όν ου παιδεύει πατήρ; 8 ει δέ χωρίς εστε παιδείας ης μέτοχοι γεγόνασιν πάντες, άρα νόθοι καί ουχ υιοί εστε. 9 είτα τούς μέν τής σαρκός ημών πατέρας είχομεν παιδευτάς καί ενετρεπόμεθα. ου πολύ δέ μάλλον υποταγησόμεθα τώ πατρί τών πνευμάτων καί ζήσομεν; 10 οι μέν γάρ πρόςολίγας ημέρας κατά τό δοκούν αυτοίς επαίδευον, ο δέ επί τό συμφέρον εις τό μεταλαβείν τής αγιότητος αυτού. 11 πάσα δέ παιδεία πρός μέν τό παρόν ου δοκεί χαράς είναι αλλά λύπης, ύστερον δέ καρπόν ειρηνικόν τοίς δι' αυτής γεγυμνασμένοις αποδίδωσιν δικαιοσύνης.

12 Διό τάς παρειμένας χείρας καί τά παραλελυμένα γόνατα ανορθώσατε, 13 καί τροχιάςορθάς ποιείτε τοίς ποσίν υμών,ίνα μή τό χωλόν εκτραπή, ιαθή δέ μάλλον.

14 Ειρήνην διώκετε μετά πάντων, καί τόν αγιασμόν, ού χωρίς ουδείς όψεται τόν κύριον, 15 επισκοπούντες μή τις υστερών από τής χάριτος τούθεού, μή τις ρίζα πικρίας άνω φύουσα ενοχλή καί δι' αυτής μιανθώσιν πολλοί, 16 μή τις πόρνος ή βέβηλος ώς Ησαύ, ός αντί βρώσεως μιάς απέδετο τά πρωτοτόκια εαυτού. 17 ίστε γάρ ότι καί μετέπειτα θέλων κληρονομήσαι τήν ευλογίαν απεδοκιμάσθη, μετανοίας γάρ τόπον ουχ εύρεν, καίπερ μετά δακρύων εκζητήσας αυτήν.

18 Ου γάρ προσεληλύθατε ψηλαφωμένω καί κεκαυμένω πυρί καί γνόφω καί ζόφω καί θυέλλη 19 καί σάλπιγγος ήχω καί φωνή ρημάτων, ης οι ακούσαντες παρητήσαντο μή προστεθήναι αυτοίς λόγον. 20 ουκ έφερον γάρ τό διαστελλόμενον, Κάν θηρίον θίγη τούόρους, λιθοβοληθήσεται. 21 καί, ούτω φοβερόν ήν τό φανταζόμενον, Μωϋσής είπεν, Έκφοβός ειμι καί έντρομος. 22 αλλά προσεληλύθατε Σιών όρει καί πόλει θεούζώντος, Ιερουσαλήμ επουρανίω, καί μυριάσιν αγγέλων, πανηγύρει 23 καί εκκλησίαπρωτοτόκων απογεγραμμένων εν ουρανοίς, καί κριτή θεώ πάντων, καί πνεύμασι δικαίων τετελειωμένων, 24 καί διαθήκης νέας μεσίτη Ιησού, καί αίματι ραντισμούκρείττον λαλούντι παρά τόν Άβελ.

25 Βλέπετε μή παραιτήσησθε τόν λαλούντα. ει γάρ εκείνοι ουκ εξέφυγον επί γής παραιτησάμενοι τόν χρηματίζοντα, πολύ μάλλον ημείς οι τόν απ' ουρανών αποστρεφόμενοι. 26 ού η φωνή τήν γήν εσάλευσεν τότε, νύν δέ επήγγελται λέγων, Έτι άπαξ εγώ σείσω ου μόνον τήν γήν αλλά καί τόν ουρανόν. 27 τό δέ, Έτι άπαξ δηλοί τήν τών σαλευομένων μετάθεσιν ώς πεποιημένων,ίνα μείνη τά μή σαλευόμενα. 28 Διό βασιλείαν ασάλευτον παραλαμβάνοντες έχωμεν χάριν, δι' ης λατρεύωμεν ευαρέστως τώ θεώ μετά ευλαβείας καί δέους. 29 καί γάρ ο θεός ημών πύρ καταναλίσκον.

13:1 Η φιλαδελφία μενέτω. 2 τής φιλοξενίας μή επιλανθάνεσθε, διά ταύτης γάρ έλαθόν τινες ξενίσαντες αγγέλους. 3 μιμνήσκεσθε τών δεσμίων ώς συνδεδεμένοι, τών κακουχουμένων ώς καί αυτοί όντες εν σώματι. 4 Τίμιος ο γάμος εν πάσιν καί η κοίτη αμίαντος, πόρνους γάρ καί μοιχούς κρινεί ο θεός. 5 Αφιλάργυρος ο τρόπος. αρκούμενοι τοίς παρούσιν. αυτός γάρ είρηκεν, Ου μή σε ανώ ουδ' ου μή σε εγκαταλίπω. 6 ώστε θαρρούντας ημάς λέγειν,

       Κύριος εμοί βοηθός,

           καί ου φοβηθήσομαι.

       τί ποιήσει μοι άνθρωπος;

7 Μνημονεύετε τών ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τόν λόγον τούθεού, ών αναθεωρούντες τήν έκβασιν τής αναστροφής μιμείσθε τήν πίστιν. 8 Ιησούς Χριστός εχθές καί σήμερον ο αυτός, καί εις τούς αιώνας. 9 διδαχαίς ποικίλαις καί ξέναις μή παραφέρεσθε. καλόν γάρ χάριτι βεβαιούσθαι τήν καρδίαν, ου βρώμασιν, εν οίς ουκ ωφελήθησαν οι περιπατούντες. 10 έχομεν θυσιαστήριον εξ ού φαγείν ουκ έχουσιν εξουσίαν οι τή σκηνή λατρεύοντες. 11 ών γάρ εισφέρεται ζώων τό αίμα περί αμαρτίας εις τά άγια διά τούαρχιερέως, τούτων τά σώματα κατακαίεται έξω τής παρεμβολής. 12 διό καί Ιησούς,ίνα αγιάση διά τούιδίου αίματος τόν λαόν, έξω τής πύλης έπαθεν. 13 τοίνυν εξερχώμεθα πρός αυτόν έξω τής παρεμβολής, τόνονειδισμόν αυτούφέροντες. 14 ου γάρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά τήν μέλλουσαν επιζητούμεν. 15 δι' αυτούούν αναφέρωμεν θυσίαν αινέσεως διά παντός τώ θεώ, τούτ' έστιν καρπόν χειλέων ομολογούντων τώονόματι αυτού. 16 τής δέ ευποιίας καί κοινωνίας μή επιλανθάνεσθε, τοιαύταις γάρ θυσίαις ευαρεστείται ο θεός.

17 Πείθεσθε τοίς ηγουμένοις υμών καί υπείκετε, αυτοί γάρ αγρυπνούσιν υπέρ τών ψυχών υμών ώς λόγον αποδώσοντες,ίνα μετά χαράς τούτο ποιώσιν καί μή στενάζοντες, αλυσιτελές γάρ υμίν τούτο.

18 Προσεύχεσθε περί ημών, πειθόμεθα γάρ ότι καλήν συνείδησιν έχομεν, εν πάσιν καλώς θέλοντες αναστρέφεσθαι. 19 περισσοτέρως δέ παρακαλώ τούτο ποιήσαιίνα τάχιον αποκατασταθώ υμίν.

20Οδέ θεός τής ειρήνης, ο αναγαγών εκ νεκρών τόν ποιμένα τών προβάτων τόν μέγαν εν αίματι διαθήκης αιωνίου, τόν κύριον ημών Ιησούν, 21 καταρτίσαι υμάς εν παντί αγαθώ εις τό ποιήσαι τό θέλημα αυτού, ποιών εν ημίν τό ευάρεστον ενώπιον αυτούδιά ΙησούΧριστού, ώ η δόξα εις τούς αιώνας τών αιώνων. αμήν.

22 Παρακαλώ δέ υμάς, αδελφοί, ανέχεσθε τούλόγου τής παρακλήσεως, καί γάρ διά βραχέων επέστειλα υμίν. 23 Γινώσκετε τόν αδελφόν ημών Τιμόθεον απολελυμένον, μεθ' ού εάν τάχιον έρχηται όψομαι υμάς.

24 Ασπάσασθε πάντας τούς ηγουμένους υμών καί πάντας τούς αγίους. ασπάζονται υμάς οι από τής Ιταλίας. 25 η χάρις μετά πάντων υμών.